DEADLAZARUS

Το Styx: Master of Shadows δεν το ήξερα. Έτυχε να δω ένα demo του Styx: Shards of Darkness και, επειδή μου άρεσε, αποφάσισα να ξεκινήσω από το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Πρόκειται για ένα stealth παιχνίδι, με στοιχεία combat και rpg. Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον Πύργο του Akenash, μια τερατώδη ιπτάμενη κατασκευή, μέσα στην οποία αναπτύσσεται το World Tree, ένα τεράστιο δέντρο, από το οποίο "εξορύσσεται" το πολύτιμο amber. Το amber είναι μια εξαρτησιογόνος ουσία, η έλλειψη της οποίας θολώνει το μυαλό του χρήστη, προκαλώντας έντονους πονοκεφάλους. Όσοι γνωρίζουν τα μυστικά του amber, μπορούν να διαβάσουν τις σκέψεις εκείνων που το καταναλώνουν. Μέσα στο World Tree βρίσκεται η Καρδιά του Δέντρου (Heart of the Tree), η πηγή της δύναμης του Δέντρου, η οποία προστατεύεται από ανεπιθύμητους εισβολείς. Στο ξεκίνημα της ιστορίας, μια ασταθής συμμαχία μεταξύ ανθρώπων και ξωτικών έχει επισφραγιστεί με την υπογραφή μιας συνθήκης, με την κάθε πλευρά όμως να έχει τους δικούς της κρυφούς σκοπούς. Εδώ, κάνει την εμφάνισή του ο Styx, ο οποίος ανήκει στη φυλή των goblin, η ύπαρξη της οποίας είναι κάτι σαν αστικός μύθος. Ο Styx είναι αντιήρωας. Άσχημος, αθυρόστομος, άπλυτος και δολοφονικός. Πλεονέκτημά του το ότι είναι μικρός το δέμας και έτσι μπορεί και ξεγλιστράει από τους μεγαλόσωμους ανθρώπους, μπορεί, όμως, εάν χρειαστεί, να κόψει και μερικούς λαιμούς. Ξεκινάτε παγιδευμένος σ' ένα μπουντρούμι του Πύργου και προσπαθείτε να μάθετε τι σας έχει συμβεί, γιατί βρίσκεστε εκεί και ποιος μιλάει συνεχώς μέσα στο μυαλό σας. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης. Το παιχνίδι χωρίζεται σε ενότητες και κάθε ενότητα έχει τέσσερα επίπεδα. Στο τέλος κάθε επιπέδου, και αναλόγως των επιδόσεών σας, κερδίζετε πόντους και έτσι μπορείτε να αναβαθμίσετε τις ικανότητες του Styx. Το skill tree, αν και αξιοπρεπές, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Έχετε να επιλέξετε μεταξύ διαφόρων κατηγοριών (agility, killing, amber vision κ.τ.λ.) και κάθε κατηγορία έχει 4 επιμέρους skills. Όταν ξεκλειδώσετε όλες τις ικανότητες ορισμένων εκ των επιμέρους κατηγοριών, θα γίνουν διαθέσιμα και κάποια από τα skills της κατηγορίας predator (όταν ξεκλειδώσετε όλα τα skills, θα είναι διαθέσιμα και τα 4 skills της κατηγορίας predator). Ο Styx κουβαλάει, είτε από την αρχή είτε καθώς προχωράτε και ξεκλειδώνετε νέες ικανότητες, την πιστή του λεπίδα, καθώς και μια πλειάδα φίλτρων (acid, life potion, amber potion, το οποίο σας κάνει αόρατους όσο δεν κινείστε) αλλά και άμμο (ναι, άμμο), η οποία χρησιμεύει για να σβήνει δαυλούς, συσκοτίζοντας τα μέρη στα οποία κινείται. Είναι μαρκαρισμένος μ' ένα τατουάζ, το οποίο φωτίζεται όταν παραμένει κρυμμένος και ξεθωριάζει όταν στέκεται στο φως ή το ημίφως. Μια, μάλλον αηδιαστική, ικανότητα του Styx είναι ότι μπορεί να ξερνάει τον εαυτό του, δημιουργώντας έναν κλώνο του, τον οποίον μπορεί να χειρίζεται κατά το δοκούν. Ο κλώνος είναι χρήσιμος για αντιπερισπασμό και για προσφορά σάρκας προς θανάτωση στους φρουρούς, την ώρα που ο κανονικός Styx θα περνάει άκαπνος από μια δύσκολη στιγμή. Οι πίστες είναι μεγάλα δωμάτια, με πλήθος μικρότερων δωματίων και διαδρόμων, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους είτε με τον συμβατικό τρόπο (από πόρτα σε πόρτα) είτε μέσω μυστικών διαδρόμων, σκαμμένων στους τοίχους. Προσπαθήστε ν' ανακαλύψετε αυτούς τους διαδρόμους. Θα σας γλιτώσουν από δυσάρεστες συναντήσεις, θα σας δώσουν πρόσβαση σε καλά φυλασσόμενα δωμάτια και θα σας οδηγήσουν σε διάφορα καλούδια που μαζεύετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι πίστες ποικίλλουν, καθώς από την πρεσβεία του Akenash θα βρεθείτε στα θεοσκότεινα μπουντρούμια του, θα περάσετε μια βόλτα από τ' αποστακτήρια, ενώ θα στήσετε τη βάση σας στους υπονόμους του Akenash. Σε κάθε επίπεδο, πρέπει να μαζέψετε 10 coins και ένα relic. Μην φοβάστε, ο χάρτης αναφέρει σε ποιο επίπεδο κάθε ενότητας βρίσκεται το relic. Έχετε, όμως, μόνο την κάτοψη κάθε επιπέδου και, επομένως, πρέπει να βρείτε μόνοι σας τα νομίσματα, τα κειμήλια και τον δρόμο προς την έξοδο. Θετικά: 1) καλοσχεδιασμένα, και με σχετική ποικιλία, επίπεδα, τα οποία, αν και μικρά, δίνουν την εντύπωση πολύ μεγαλύτερων χώρων. Αυτό το καταλαβαίνετε, εάν επιχειρήσετε να επαναλάβετε κάποιο επίπεδο. Γνωρίζοντας τα κατατόπια, θα το τερματίσετε σε 10-15 λεπτά. Την πρώτη φορά όμως, θα χρειαστείτε αρκετή ώρα, ώστε να περάσετε τους φρουρούς απαρατήρητος, να βρείτε τα νομίσματα και να φθάσετε σώος στην έξοδο. 2) Ατμόσφαιρα: το παιχνίδι δημιουργεί μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα (θα το διαπιστώσετε, όταν θα περάσετε αρκετή ώρα στα μπουντρούμια και τα χαμηλότερα επίπεδα του Akenash, οπότε και θα λαχταρήσετε τον καθαρό αέρα), με γενναίες δόσεις αγωνίας (θ' αποφύγετε την τελευταία, κυριολεκτικά, στιγμή ανεπιθύμητες συναντήσεις με τους φρουρούς). Τα υψηλότερα επίπεδα, με το κενό να χάσκει από κάτω τους, σας προκαλούν ν' αποφύγετε το φως και να κρυφτείτε στα πιο σκοτεινά μέρη. 3) Η χρήση τακτικής και σχεδιασμού πριν επιχειρήσετε οποιαδήποτε ενέργεια. Παρατηρήστε, συγχρονίστε τις κινήσεις σας, μάθετε τις συνήθειες των φρουρών, περπατήστε στις μύτες των ποδιών σας, εάν θέλετε να βγείτε ζωντανοί. 4) Η διάρκεια του παιχνιδιού. Θα χρειαστείτε 15-20 ώρες, για να τελειώσετε το παιχνίδι. Αρνητικά: 1) Η επανάληψη των μηχανισμών του παιχνιδιού. Επίσης, το γεγονός ότι θα ξαναπεράσετε, από ένα σημείο και έπειτα, από τις ίδιες πίστες που τερματίσατε λίγο νωρίτερα. Το μόνο που αλλάζει είναι η φορά εισόδου και εξόδου και το πλήθος των φρουρών. 2) Το lip sync είναι εντελώς off και αυτό θα σας βγάλει από το immersion. Τα γραφικά είναι μέτρια, αλλά μιλάμε για παιχνίδι του 2014. 3) Η ιστορία δεν αποφεύγει κάποια κλισέ και ευκολίες, ενώ η μοίρα ενός από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες παραμένει αδιευκρίνιστη. Το τέλος έρχεται λίγο απότομα. 4) Οι μηχανισμοί μάχης και γραπώματος από αετώματα και προεξοχές είναι broken. Συχνά, αντί να πιαστείτε από κάπου, θα πέσετε στο κενό. Εάν συλληφθείτε, μπαίνετε σε κλειδωμένη ακολουθία μάχης και έτσι ούτε να ξεφύγετε μπορείτε ούτε να σωθείτε. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στην AI. Αρνητικό αυτής ότι οι φρουροί, εάν δεν ξαναφορτώσετε κάποιο save, δεν ξεφεύγουν ούτε χιλιοστό από τις προκαθορισμένες συμπεριφορές, ομιλίες και περιπολίες τους. Μικρές εκπλήξεις θα ήταν ευπρόσδεκτες. Μπορεί, επίσης, να δείτε τους φρουρούς να κολλάνε πίσω από κολόνες και αντικείμενα, οπότε θα πρέπει να ξαναφορτώσετε το παιχνίδι. Από την άλλη, με έκπληξη, διαπίστωσα ότι εάν ξαναφόρτωνα ένα δύσκολο σημείο, η συμπεριφορά των φρουρών άλλαζε και ήταν πιο υποψιασμένοι. Εάν κάνετε έναν θόρυβο που δεν σας στοίχισε την πρώτη φορά, τη δεύτερη θα δείτε τους φρουρούς να σας γραπώνουν ή να σας αντιλαμβάνονται. Μπορεί, επίσης, να τους δείτε, κατά τη διάρκεια της περιπολίας και ενώ έχετε απομνημονεύσει τους χρονισμούς τους, να κοντοστέκονται και να κοιτάζουν προς τα πίσω, οπότε και σας ξετρυπώνουν, ενώ δεν έκαναν κάτι τέτοιο την πρώτη φορά. Εν κατακλείδι, το Styx: Master of Shadows είναι ένα τιμιότατο παιχνίδι, το οποίο, παρά τον δικαιολογημένο εκνευρισμό που προκαλούν οι broken μηχανισμοί κίνησης και μάχης, θα σας χαρίσει στιγμές αγωνίας και ικανοποίησης. Μην επιχειρήσετε να σκοτώσετε όλους τους φρουρούς. Το παιχνίδι λάμπει, και θα σας προσφέρει τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση, όταν ολοκληρώσετε κάποιο επίπεδο έχοντας περάσει κάτω από τη μύτη των φρουρών, χωρίς να σκοτώσετε ούτε έναν από αυτούς και χωρίς να ενεργοποιήσετε οποιονδήποτε συναγερμό. Το μεγαλύτερο παράπονο μου είναι ότι το παιχνίδι δεν μένει πιστό στον stealth χαρακτήρα του. Θα μπορούσαν να εκλείψουν τα combat στοιχεία (σε είδαν οι φρουροί; Συγγνώμη, έχασες) χάριν ενός πιο hardcore stealth χαρακτήρα. Το λέω αυτό, γιατί ο Styx δεν σκοτώνει απλά σε περίπτωση απόλυτης ανάγκης, αλλά μπορεί να περάσει ένα επίπεδο καθαρίζοντας όλους τους φρουρούς. Έτσι, όμως, αποδυναμώνεται το ιδιαίτερο του χαρακτήρα του, οι αδυναμίες του και τα πλεονεκτήματά του και επαφίεται στον gamer να παίξει το παιχνίδι με τον "σωστό" τρόπο, ώστε και να το απολαύσει και να διατηρήσει τα όποια ψήγματα ρεαλισμού. Συνολική Βαθμολογία: 6.5/10.

Χρόνια πολλά @karmen1983. Να τα εκατοστήσεις.

Μπράβο Ζάχο για την κίνησή σου. Βασικά, δεν υπάρχουν λόγια για το ότι χαρίζεις τέτοια καλούδια.

Καλημέρα. Δύσκολη νύχτα η χθεσινή. Η μπεμπούλα μου βγάζει τα πάνω δοντάκια και έχει από χθες λίγο πυρετό (37.5-38) και γκρινίτσα. Δεν κοιμηθήκαμε το βράδυ και είναι και εκείνη κουρασμένη και άκεφη. Υπομονή, τι να κάνουμε.

Νοικιάζω το σπίτι, οπότε ο κήπος δεν είναι δικός μου. Τον διαχειρίζομαι. Όποτε θες λεμόνια, σου τα στέλνω. Εννοούνται αυτά. Υπομονή να γίνουν. Γεμάτη είναι η λεμονιά.

Καλό απόγευμα. Σήμερα δεν πότισα τον κήπο, γιατί η χθεσινή βροχή έκανε καλά τη δουλειά της. Έκοψα και τα πρώτα λεμόνια, αν και τα περισσότερα δεν έχουν γίνει ακόμα. Το μενού περιλαμβάνει μανταρίνια και πορτοκάλια από τον κήπο αλλά και λεμόνια για να νομιστίσει το φαγητό.

Όλοι αυτοί οι επαναστάτες του γλυκού νερού επιτελούν θεάρεστο έργο. Για να μην βγαίνουμε εμείς στους δρόμους, το κάνουν εκείνοι. Θυσιάζονται τα παιδιά και τα έχουμε παρεξηγήσει. Όσο για τον Άδωνη, τον θεωρώ χαρακτηριστικό δείγμα του έλληνα πολιτικού. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα πρέπει να πολιτεύεται με τρόπο που να συνάδει με τη θέση και τα καθήκοντά του. Είσαι αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επικροτείς την αριστεία και στηρίζεις την ελεύθερη οικονομία και μου πουλάς γιλέκα ουρλιάζοντας;

Μα το θέμα δεν είναι αν αναγκάζεται κανείς ν' αγοράσει ή όχι. Τα γιλέκα αυτά είναι απάτη. Σαφώς και μπορεί να πουλάει ό,τι θέλει. Όχι, όμως, και "θαυματουργά" γιλέκα. Το ίδιο προϊόν διαφήμιζε και ο Τριανταφυλλόπουλος. Δεν μπορεί να κατέχεις θεσμική θέση και να καταφεύγεις σε απατεωνιές. Ούτε μπορώ να πιστέψω ότι ο Γεωργιάδης δεν ήξερε ότι τα εν λόγω γιλέκα δεν θεραπεύουν.

Άλλο μεγάλο θέμα αυτό. Για να μην κατακλύσουμε τας Ευρώπας με τα κατάπτυστα προϊόντά μας (άσχετο έαν κάνουν κρα, για να τα έχουν), μπαίνουν φραγμοί στην παραγωγή. Το νόημα του φιλελευθερισμού είναι ότι ανταγωνίζεσαι τον άλλον/άλλους επί ίσοις όροις, εντός θεσμοθετημένων πλαισίων, και αναλόγως των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει ο καθείς. Σαφώς, ο καθένας μπορεί να παράξει ό,τι θέλει, σε όποια ποσότητα θέλει. Το εάν αυτή η παραγωγή θ' απορροφηθεί, είναι θέμα καταναλωτή. Η στρέβλωση έγκειται στο ότι σε αναγκάζουν να παράγεις συγκεκριμένες ποσότητες, ασχέτως παραγωγικής δυνατότητας, για να μην θιγούν οι Ολλανδοί, Γάλλοι, Γερμανοί και λοιποί συγγενείς. Δηλαδή, αν είναι έτσι, να βάλουμε όριο στη βιομηχανική παραγωγή των Γερμανών. Θα γίνει κάτι τέτοιο; Ποτέ. Άρα, εάν εμείς έχουμε τις καλύτερες ντομάτες και μπορούμε, έστω και με τη στρεβλωμένη οικονομία που έχουμε, να προμηθεύσουμε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί πρέπει να εμποδιζόμαστε με ανόητες διατάξεις που νοθεύουν την ουσία του ευ ανταγωνίζεσθαι; Ελεύθερη παραγωγική δυνατότητα για όλους και άσε τους καταναλωτές να επιλέξουν, εάν θέλουν ντομάτες Βελγίου, Ολλανδίας, Ισπανίας ή Ελλάδας. Έτσι θα ξεχωρίσουν και οι τομείς που υπερτερεί κάθε χώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί κάθε χώρα να επιχειρήσει ν' αναπτύξει και άλλους παραγωγικούς τομείς.

Ξεκινώ ανάποδα: 3) Συμφωνώ απόλυτα και το έγραψα στην προηγούμενη ανάρτησή μου. 1) Οι κανόνες είναι κοινοί. Αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα υπόλοιπα. Σκοπός των Γερμανών δεν είναι να τους ανταγωνίζονται στα ξαφνικά 5-10 χώρες επί ίσοις όροις. Αν θες, το διατυπώνω διαφορετικά: μέχρι εκεί που δεν ενοχλούμε με την (όποια) ανάπτυξή μας, είμαστε ακίνδυνοι. Εάν περάσουμε τη γραμμή, θα βρεθούμε εκτεθειμένοι. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι το νόημα μιας ένωσης κρατών. Τώρα για τα Μ.Ο.Π., τις επιδοτήσεις και τα πακέτα χρημάτων, η ευθύνη είναι και των δύο. Και ημών, που ξοδέψαμε αλόγιστα τα χρήματα αυτά αντί να μεταρρυθμιστούμε και των εταίρων, που ήξεραν, αλλά παρέμειναν σιωπηλοί. Μην μου πεις περί παρεμβάσεων στα εσωτερικά ενός κράτους. Τα χρήματα αυτά ήταν των ευρωπαίων φορολογουμένων και, επομένως, ο έλεγχος θα έπρεπε να ήταν αυστηρός. 2) Για το δεύτερο, σαφώς ευθυνόμαστε εμείς. Ας στήσουμε πρώτα μια παραγωγική βάση και ας δούμε, μετέπειτα, πού θα μας οδηγήσει αυτή. Έχω, πάντως, την εντύπωση ότι εάν πετυχαίναμε, θα βρίσκαμε μπροστά μας το εγχειρίδιο περί αθέμιτου ανταγωνισμού. Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί δικαιολογία, για να μην προσπαθήσουμε.

Σωστό. Πίσω από το τυράκι της ένωσης (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης) κρυβόταν η σιδερένια θέληση των Γερμανών να κυριαρχήσουν (αυτή τη φορά με άλλα μέσα) επί των υπολοίπων κρατών. Κανένας δεν ενδιαφέρεται ούτε πρόκειται να ενδιαφερθεί για την ενοποίηση. Νομοτελειακά, εάν δεν πάμε σε οικονομική, διοικητική και στρατιωτική ενοποίηση, η ισχυρότερη οικονομία θα κυριαρχήσει. Φυσικά, δεν παραγράφονται οι δικές μας ευθύνες για όσα αυτονόητα δεν έχουμε πράξει μέχρι σήμερα. Το να προσπαθούμε όμως ν' ανταγωνιστούμε τους Γερμανούς με τα τωρινά δεδομένα, είναι σαν να κρατάμε το 2 καρώ και οι Γερμανοί 4 άσους.

Αθώος ο Βαγγέλης; Να του δώσουμε και αποζημίωση, εάν τον αδικήσαμε.

Αυτό.

Μας βλέπω, σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης, να καταφεύγουμε στους υπονόμους και να βγαίνουμε από εκεί μετά από 20 χρόνια. Κάτι σαν metro: last light στη Μυτιλήνη. Τυχερέ. Λουσμένος πριν πας και λουσμένος αφού φύγεις. Έξτρα περιποίηση.

Μισό λεπτό. Κάτω; Για μας είναι πάνω. Κατεβαίνουμε στην Αθήνα, δεν ανεβαίνουμε. Κόντρα; Ποια κόντρα; Αν θα βυθιστεί η Μυτιλήνη ή αν θα βυθιστεί η Λέσβος;

Καλημέρα και καλό κουράγιο στους δοκιμαζόμενους. Μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν και εδώ. Λέτε να βυθιστεί το νησί; Αμερική γίναμε με τούτες τις καταστροφές.

Ανοίγοντας 4 καρτέλες και με 4 add-ons, έχω 2,16 gb χρήση μνήμης. Απενεργοποιώντας τα 4 add-ons, η χρήση (με τις ίδιες 4 καρτέλες ανοικτές) κατέβηκε στα 2,14-2,12 gb. Αμελητέα διαφορά. Σε άλλους browsers δεν ξέρω τι γίνεται, γιατί μόνο τον ff χρησιμοποιώ.

Επανέρχομαι με φρέσκες εντυπώσεις. 1) Εξακολουθεί να μην μ' αρέσει το main theme (πολύ άσπρο) και ακόμη δεν έχω βρει κάτι πιο κατάλληλο (ένα με την αγιαστούρα του πατέρα Κλεομένη ίσως βοηθούσε). 2) Κάποια από τα add-ons λειτουργούν (youtube high definition, ghostery, privacy badger, ublock -όχι για τον Λάμπη βέβαια-). Το noscript αναμένεται με νέα έκδοση. To add-on για fully buffered videos στο youtube αναφέρει ότι δεν είναι συμβατό με την τρέχουσα έκδοση. Δεν ξέρω, αν θα έχουμε καινούργια έκδοση εδώ. 3) Δεν έχω βρει χρήσιμη την προσθήκη δεύτερης μπάρας (κάτι σαν quick menu) κάτω από την κυρίως μπάρα, αλλά αυτό είναι θέμα προτίμησης.

Γατάκια του chrome κα των υπόλοιπων browsers, έχουμε την ευλογία του πατέρα Κλεομένη. Υπάγετε οπίσω βδελυρά και ακάθαρτα tabs και add-ons.

Το δέμα μου δίνετε λίγο ν' ανοίξω; Δικό σας είναι; Ποιος σας το έδεσε;

Τι δεν καταλαβαίνεις αφού; Κλείσε ραντεβού (ωραίο δίστιχο, θα είναι το επόμενο καψουροσουξέ).

Όχι, δεν αναφέρομαι μόνο στην Πρωσική ελίτ. Οι βιομήχανοι και οι άρχουσες τάξεις στήριξαν τον Χίτλερ, γιατί συμφωνούσαν με την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Βοήθησε και το γεγονός ότι οι ναζί υπόσχονταν τη συντριβή του εργατικού κινήματος και την αύξηση των κερδών των γερμανικών βιομηχανιών, καθώς και το ότι το τετραετές πλάνο του Γκαίρινγκ, το οποίο αναπόδραστα θα εφαρμοζόταν, σήμαινε αύξηση του κύκλου εργασιών των εργοστασίων. Βέβαια, τα προϊόντα αυτά θα κατευθύνονταν στην εσωτερική αγορά, η οποία ακόμα δεν είχε βρει τον βηματισμό της μετά το κραχ του 1929. Μια εσωτερική αγορά πεπερασμένη. Ο στόχος, όμως, ήταν η προετοιμασία, με κάθε κόστος, της Γερμανίας για την τελική σύγκρουση με τον μπολσεβίκικο κομμουνισμό και τους Εβραίους. Το αδιέξοδο του να προμηθεύεις μια δεδομένη αγορά με νέα προϊόντα, δεν ήταν ορατό ή δεν ενδιέφερε κανέναν να καταστεί ορατό. Εξάλλου, οι ναζί πίστευαν ότι το πρόβλημα αυτό θα λυνόταν με τη διαρκή επέκταση του Ράιχ. Νέες χώρες, νέες επαρχίες, νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές, συνεχής ανάγκη (επαν)εξοπλισμού των γερμανικών δυνάμεων, συνεχής κίνηση της μηχανής που στήριζε τη γερμανική βιομηχανία. Το σύνολο του γερμανικού λαού επέδειξε, απέναντι στον ναζισμό, ένα μείγμα ειλικρινούς θαυμασμού και επικρότησης (κυρίως γιατί αποκαταστάθηκε το τρωθέν κύρος της χώρας μετά την ταπεινωτική συνθήκη των Βερσαλλιών που υπεγράφη μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου), αποδοχής των ναζιστικών σκοπών ως ένα βαθμό, απάθειας, αδιαφορίας και ηθελημένης άγνοιας απέναντι στα εγκλήματα που συνέβαιναν. Η στάση του γερμανικού λαού απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς είναι αντικείμενο πλούσιας βιβλιογραφίας και ερευνητικής δραστηριότητας, είναι δε χαρακτηριστικό ότι δεν έχει δοθεί, ακόμη, οριστική και ικανοποιητική απάντηση ως προς τον βαθμό αποδοχής του καθεστώτος στην κοινωνία και της σημασίας της στάσης του γερμανικού λαού. Οι ιστορικοί διαφωνούν και οι έρευνες συνεχίζονται. Μην ξεχνάς ότι ο ναζισμός, πέρα και πάνω απ' οτιδήποτε άλλο, ήταν μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία ως προς το πώς πρέπει να ζει κανείς, τι πρέπει να σκέφτεται, ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός του, πώς πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό αυτόν και πώς θα ολοκληρωθεί ως πολίτης του Ράιχ. Κοινωνική μηχανική, βασισμένη στο αίσθημα ντροπής, απογοήτευσης, ταπείνωσης και απόρριψης των δημοκρατικών θεσμών (δες τη θνησιγενή Δημοκρατία της Βαϊμάρης).

Συμβιωτικά λειτουργούν. Ένα αξεδιάλυτο κουβάρι από τραγελαφικές διατάξεις και αστείους φωτογραφικούς νόμους περί νομιμοποιήσεων (αλήθεια, πόσες ευκαιρίες νομιμοποίησης αυθαιρέτων έχουν ανακοινωθεί;) σε συνδυασμό με διεφθαρμένους υπαλλήλους, οι οποίοι ούτε ξέρουν ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν τις επιπτώσεις των πράξεών τους. Ο νόμος εφαρμόζεται από τους ανθρώπους και όχι αυτόματα. Συμφωνώ ότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι τραγελαφικό, αλλά δεν είδα να διαμαρτύρονται οι υπάλληλοι στις πολεοδομίες ή να επισημαίνουν ότι η άναρχη δόμηση καταστρέφει ανεπανόρθωτα τον οικιστικό ιστό. Αντιθέτως, βλέπω ότι όπου ήθελε να χτίσει ο καθένας, έχτιζε, με την άδεια, πολλές φορές, των πολεοδομιών και ερχόταν μετέπειτα το Ελληνικό κράτος να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα, για να μην δυσαρεστηθούν τα κομματικά πελατάκια.

1) Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Εμείς δεν έχουμε εθνική στρατηγική. Οι Γερμανοί έχουν και την υπηρετούν διαχρονικά. Σαφώς συσχετίζεται με το σήμερα. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό ως προς τις επιδιώξεις των Γερμανών. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι επιδιώξεις παραμένουν σταθερές. 2) Θα φωνάζαμε. Νομίζω όμως ότι για τους Γερμανούς είναι αδιάφορο τι πιστεύουμε ή τι λέμε εμείς. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Μην κοιτάς που εμείς έχουμε την αστυνομία σκέψης και δημιουργίας ενοχικού συνδρόμου. Αν πεις το αυτονόητο, ήτοι ότι δεν είναι όλοι πρόσφυγες ούτε μπορούμε να τους φιλοξενούμε εδώ, θα δεις ότι θα βρεθούν πολλοί να σε κατηγορήσουν ως ρατσιστή, ανάλγητο, φασίστα. Στις υπόλοιπες χώρες, τέτοια θέματα τα έχουν λύσει προ πολλού. Πράττουν με βάση το συμφέρον τους και όχι με βάση το τι λέει ο κάθε τυχάρπαστος. 3) Ο ρόλος των ΜΚΟ είναι σκοτεινός. Μαύρα κεφάλαια, αφανείς σκοποί, παρεμβάσεις σε θέματα που άπτονται της λειτουργίας ενός κράτους. Ακόμη και αν δεν είναι όλες κρατικά υποκινούμενες, εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς, επιβάλλουν καταστάσεις ανομίας και λειτουργούν ως άλλη πέμπτη φάλαγγα.

Σαφώς. Άλλη μεγάλη πληγή κι αυτή. Οι κατά τόπους πολεοδομίες έχουν καταστρέψει κάθε έννοια καλαισθησίας κατά το χτίσιμο των παλατιών μας. Τι θέλει το παιδί; 300 τ.μ. σπίτι; Στο δάσος; Να μπαζώσει το ρέμα; Να χρησιμοποιήσει όποιο υλικό του κατέβει στο κεφάλι; Να βάλει και έναν-δυο ορόφους από πάνω; Πάνω σε πλαγιά, για να φαίνεται και από μακριά το ανάκτορο και να σκάσει από τη ζήλια του ο γείτονας; Ευχαρίστως. Λίγο λαδάκι να πάει μπρος η μηχανή και είσαι έτοιμος.