XMorsX

Θα ελεγα ότι οι ελευθεραγορίτες κάτι πάνε να πούνε σχετικά με τη δυσχέρεια που προκαλεί η υπερρύθμιση στην είσοδο νέων δυνητικών ανταγωνιστών στις αγορές. Θα συμφωνούσα και με την ουσία του σχολίου τους παρά το φαιδρό του Κόκκαλη αν δεν βάζανε και το κλίμα στο παιχνίδι. Είναι Οικονομία 101 τα externalities στην οικονομική θεωρία και τσουβαλιάζοντας τις παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ως άλλο ένα παράδειγμα ελέγχου της οικονομίας από το κράτος χάνουν κάθε αξιοπιστία και αποδεικνύουν ότι τελικά είναι και αυτοί ιδεολογικά κολλημένοι, με αντίστοιχο τρόπο που είναι αν όχι ο Pιζοσπάστης, σίγουρα η Αυγή ή η Εφημερίδα των Συντακτών. Δεν πηγαίνω κανέναν τους περιττό να πω. Για πιο ορθολογικό και ρεαλιστικό σχολιασμό της επικαιρότητας και όχι μόνο από φιλελεύθερη σκοπιά προτείνω το Brookings Institute, το Adam Smith Institute και τον Economist.

Γιατί τέτοια επίθεση στον acct. To BHMA πράγματι τεμπέλιασε με αυτό το άρθρο.

Salde συμφωνώ, η πιστωτική επέκταση όπως ανέφερες θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί χωρίς να "εκδημοκρατησει το rent-seeking" που εκμεταλλευονταν μέχρι τότε κάποιες ελιτ, όπως εχει κομψά γραφει σε άρθρο στο Brookings Institute. Είμαι οκ με την εκτίναξη του χρέους μέχρι ένα σημείο από τον Ανδρεα, αλλά είχε ευκαιρία να εκσυγχρονησει το κράτος και δεν το έκανε. Αυτό του καταλογίζω. Το ήθος του Τσιπρα και των παρατρεχαμενων του νομίζω έχει γίνει προφανές σε όλους μας. Δεν είναι τυχαίο που τα πάνε ζάχαρη με τους καραμανλικους. Για να απαντήσω στο ερώτημα που τέθηκε παραπάνω, ηχηρή αναγνώριση από τη ΝΔ για την αποτυχία του Καραμανλή Junior θα οδηγούσε σε διάσπαση και απώλεια ίσως και πάνω του 1/3 των μελών της. Δε ξέρω πόσους ψηφοφόρους θα έχανε, σιγουρα αρκετούς για να χάσει την αυτοδυναμία στις ερχόμενες εκλογές.

By the way, ψήφισα κυβερνήσεις Καραμανλή, καθώς επί της προεδρίας του τα δημοσιονομικά της χώρας ξεφύγανε παρά τις προειδοποιήσεις από παράγοντες εντός και εκτός της χώρας και οδηγηθήκαμε σε κρίση χρέους. Το γεγονός ότι επί των κυβερνήσεων του δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις προς τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας και την πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα. Συμφωνώ πάντως με το top three. Στον Ανδρέα Παπανδρέου καταλογίζω την εγκαθίδριση του πελατιακού συστήματος και την καταστροφή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, αλλα του αναγνωρίζω την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών και την ένταξη σε διεθνείς θεσμούς και βελτιωση του βιωτικού επιπέδου της πλειοψηφίας, έστω και με δανεικά. Στο ΣΥΡΙΖΑ εχω να καταλογίσω πάρα πολλά, από την ανεύθυνη λαικίστικη στάση του έως το '15 ως την σημερινή παροχολογία και συνέχιση του πελατιακού καθεστώτως και της επιζήμιας γραφειοκρατίας που μπλοκάρει επενδύσεις, αλλα τουλάχιστον υπό τον έλεγχο των πιστωτών, συνεχίζουν έστω και απρόθυμα μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, όπως ιδιωτικοποιήσεις, και δεν καταφεύγουν σε ψηφοθηρικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Για "ριζοσπαστική αριστερά" θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί πολύ χειρότερα, βλέπε Βενεζουέλα.

Όλες οι σοβαρές οικονομίες έχουν δημόσιο χρέος, το οποίο το χρησιμοποιούν για δημόσιες επενδύσεις και για να αυξήσουν την ιδιωτική αποταμίευση, και ως αποτέλεσμα την εγχώρια ιδιωτική επένδυση & κατανάλωση με όλα τα θετικά που αυτό συνεπάγεται (θέσεις εργασίας & καλύτερη ποιότητα ζωής μερικά προφανη). Το πρόβλημα δημιουργείται σε περιπτώσεις κρίσης χρέους (αυξημένα επιτόκια δανεισμού), και κατά κύριο λόγο αυτό γίνεται όταν οι πιστωτές αρχίσουν να αμφιβάλλουν για τη δυνατότητα του κράτους να ικανοποιήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις. Ο μεγάλος λόγος χρέους/ΑΕΠ μπορεί να γίνει λόγος να επέλθει τέτοια κρίση, αλλα το να υποστηρίζεις ότι το να χρωστάμε γενικά είναι κακό είναι εξίσου παράλογο με το να υποστηρίζεις ότι μπορούμε να δανειζόμαστε χωρίς όριο. Σε γενικές γραμμές, οι περισσότερες χώρες, και σίγουρα οι ανεπτυγμένες οικονομικά, βγαίνουν οφελημένες από δημόσια χρέη που αντιστοιχίζονται σε διψήφιο ποσοστό λόγου χρέους/ΑΕΠ. Τα οικονομικά των χωρών δεν είναι ίδια με αυτά ενός φυσικού προσώπου, όταν μία χώρα περιορίζει τις δημοσιονομικές της δαπάνες μειώνει παράλληλα και τα έσοδά της. Αντίστοιχα, όταν αυξάνει τις δαπάνες αυξάνει και τα έσοδα. Το που διαμορφώνονται τα καθαρά κέρδη του είναι θέμα προς ανάλυση. Επίσης, πέρα από τα δημοσιονομικά κέρδη, ρόλο παίζει και η μη χρηματική προστιθέμενη αξία που δημιουργείται από τις δημοσιονομικές δαπάνες, και αυτός είναι σημαντικός λόγος που οι χώρες βγαίνουν κερδισμένες από το δανεισμό, παρά το δημοσιονομικό κόστος που δημιουργεί.

Κυριολεκτικά attention whore.

Εδω ενδιαφέρον γράφημα για τους πιο αποτελεσματικους νόμους για τον περιορισμό των mass shootings.

Από την άλλη όμως στην Ελλάδα έχουμε τις κρατικές παροχές που έχουν σε χώρες της δυτικής Ευρώπης?

Ακούγεται ανήθικο, αλλα αποτελει μέτρο προστασίας των άστεγων και μείωσης της παραβατικότητας γενικότερα. Εδω παρόμοιο σκεπτικό: https://www.independent.co.uk/news/world/europe/bordighera-italian-town-will-fine-you-for-giving-money-to-homeless-people-a6942591.html Δε ξέρω κατά πόσο έχει αποτέλεσμα.

Βρήκα αυτό το paper που μάλλον απαντάει στο ερωτημα μου: https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3126245

Αλήθεια, πως πετυχαίνουν άλλες χώρες να έχουν αποτελεσματικότερο δικαστικό σύστημα? Τι πρέπει να γίνει για να ευθυγραμμιστούμε και εμείς επιτέλους με τα ευρωπαικά στάνταρ και να μην περιμενουμε 5-10 χρόνια για να τελεσιδικήσει κάθε σοβαρή δικαστική διαμάχη?

*Δε ξέρω πως τους βρίσκεις όλους κακούς όταν τους συγκρίνεις με τον Μαδούρο. Ποιος έχει κάνει ζημιά αντίστοιχη με τον Μαδούρο τα τελευταια 10-15 χρόνια στη Βενεζουέλα? Η έστω πιστεύεις ότι θα ήταν χειρότερος αν βρισκόταν στη θέση του Μαδούρο? *Δεν διαφωνώ, αλλα δεν είναι απαραίτητα κακό. *Σιγουρα αν δεν υπάρχει ισχυρό δημοκρατικό κίνημα στη χώρα δεν θα φέρει αποτέλεσμα οποιαδήποτε επέμβαση, διπλωματική, οικονομική ή ακόμη και στρατιωτική. Όμως αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Βενεζουέλας, υπάρχει ισχύρο δημοκρατικό κίνημα που θέλει να ρίξει τον Μαδούρο, το οποίο απολαμβάνει ευρείας λαικής υποστήριξης και εκφράζεται και από συγκεκριμένα πρόσωπα και πολιτικούς φορείς και θεσμούς. Το έδαφος δηλαδή είναι σε σημαντικό βαθμό στρωμένο για μετάβαση σε σοσιαλδημοκρατία, αλλά μάλλον χρειάζεται ένα "σπρώξιμο" για να ξεκολλησει ο Μαδούρο από την καρέκλα. Τέλος, δε συμμερίζομαι την άποψη ότι τα τυρρανικά καθεστώτα πρέπει σωνει και καλά να ανατρέπονται απο τον εγχώριο πληθυσμό. Τα τυραννικά καθεστώτα, σε αντίθεση με τα δημοκρατικά, είναι έτσι δομημένα ώστε να καταπιέζουν την πλειοψηφία του πληθυσμού και να μην του αφήνουν περιθώριο αντίδρασης. Η ανατροπή τους χωρίς εξωτερική παρέμβαση είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αν συμβεί θα αποτελεί πρωτα από όλα πρωτοβουλία μιας άλλης ζημιωμένης ελιτ. Κάθε περίπτωση διαφέρει, αλλα ιστορικά δε νομίζω ότι πέφτω πολύ εκτός. Μου φέρνεις παράδειγμα την περίπτωση της χώρας μας (όπου είναι γεγονός ότι οι περιπέτειες που περάσαμε δε συγκρίνονται με τις κακουχίες που πέρασαν οι χώρες του σοβιετικού μπλοκ, και αναφέρεις και εσύ ότι έπρεπε να βιώσουμε εθνική τραγωδία για να καταφέρουμε να απεμπλακούμε από αυταρχικά καθεστώτα) και την λιβύη (που και αυτή το πιθανότερο είναι ότι βγήκε οφελημένη από την παρέμβαση), αλλά και εγώ μπορώ να φέρω παραδείγματα εξαιρετικά πετυχημένων επεμβάσεων. Η Ιαπωνία και η δυτική Γερμανία είναι τρανταχτά παραδείγματα, αλλά δεν είναι τα μόνα. Πως έπεσε ο Πολ ποτ, αν όχι με την εισβολή των Βιετναμέζων? Που θα βρίσκονταν τώρα η Νότια Κορέα χωρίς την υποστήριξη των Αμερικάνων? Το πιο πιθανό θα ήταν να έκανε παρέα στη βόρεια και να ήταν μέσα στη μιζέρια όλη η χερσόνησος. Σημειώνω πάντως ξανά ότι σε όλες τις περιπτώσεις πετυχημένων παρεμβάσεων υπάρχει ευρεία λαική υποστήριξη και υποστήριξη από κομμάτι των θεσμών προς τους "παρεμβάτες", αλλιώς πράγματι καταλήγουν σε αποτυχία και πολώνουν την κατάσταση, όπως για παράδειγμα το φιάσκο στο Βιετναμ. Το πετρέλαιο έχει τη σημασία του, καθώς είναι το μοναδικό ίσως αντάλλαγμα που μπορεί να προσφέρει η Βενεζουέλα για υποστήριξη από ξένους παράγοντες. Ο ορισμός της παγκόσμιας τιμής του όμως δεν μου φαντάζει ισχυρό επιχείρημα αν προσέξουμε την διακύμανση της τιμής του στο πέρασμα του χρόνου . Το τελευταίο σου επιχείρημα νομίζω ότι είναι και ο καλύτερος λόγος που δεν λαμβάνονται δραστικότερα μέτρα. Δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο όφελος για να ληφθεί το ρίσκο του ιδεολογικού στιγματισμού από δυνάμεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.

Σωστές εκλογές με τον Μαδούρο στην εξουσία δεν πρόκειται να γίνουν, και ο Μαδούρο αρνείται κάθε διεθνή βοηθεία προφασιζόμενος ότι βλάπτει την περιφάνεια του έθνους και φοβούμενος ότι μαζί με τρόφιμα και φάρμακα θα περάσουν και όπλα. Άκομη και αυτοί μόνο να είναι οι λόγοι, που δεν είναι καθώς οι δικοί του βγάζουν υπέρογκα κέρδη πουλόντας τρόφιμα και φάρμακα στη μαύρη αγορά, η κατάσταση φτώχιας και εξαθλίωσης που επικρατεί θα έπρεπε να είναι αρκετή για να κάνει το αυτονόητο. Αν συνεχίσει με αυτή τη στάση, το τραγικό δε θα είναι μια "ανθρωπιστική" διεθνής επέμβαση, αλλα το ενδεχόμενο να μην ασχοληθεί κανείς και να αφεθεί η Βενεζουέλα στην τύχη της. Το πετρέλαιο ως λόγος επέμβασης είναι μεγάλο meme. Οι πόλεμοι είναι από μόνοι τους πανάκριβοι και η πετρελαική βιομηχανία της βενεζουέλας είναι ζημιογόνα και θέλει μεγάλες επενδύσεις για να ξαναγίνει κερδοφόρα. Και γιατί να μπουν οι ΗΠΑ στον κόπο από την στιγμή που ήδη κάνουν ελεύθερα εμπόριο? Εδώ ένα ωραίο effortpost στο reddit για αυτό το θέμα.

Oρίστε review για την nitro, τα πάει πολύ καλά όσον αφορ'α την χρωματική ακρίβεια και έχει και backlight strobbing. https://4k-monitor.ru/reviews/obzor_acer_nitro_vg270up/ Όσο για την Asus, δε ξέρω κάποια καλύτερη AHVA 144Hz με Freesync που να πωλείται από ελληνικά καταστήματα. Mετά πας είτε σε οθόνη από εξωτερικό (όπως η nitro), είτε σε AHVA 144Ηz με Gsync που κοστίζουν πάνω από 700 €.

Aπό 144Hz AHVA με Freesync, δεδομένου ότι πλέον το Freesync θα υποστηρίζεται και από nVidia gpus, αυτές: https://geizhals.eu/acer-nitro-vg0-vg270upbmiipx-um-hv0ee-p01-a1923015.html https://www.skroutz.gr/s/6957804/Asus-MG279Q.html?keyphrase=Asus+MG279Q Δε θα επερνα TN οθόνη, οι υπάρχουσες AHVA (IPS) και VA είναι πολύ καλύτερες.

Kαι η Κινα έχει προχωρησει σε ουσιαστικές κινήσεις μείωσης των εκπομπών και η πυρηνική ενέργεια είναι λιγότερο επιβλαβής από την καύση λιγνίτη, χωρίς να είναι και η ιδια ιδιαίτερα συμφέρουσα όμως. Oρίστε ενα ωραίο post από το reddit για την πυρηνική ενέργεια. https://www.reddit.com/r/neoliberal/comments/aibdor/no_silver_bullet_or_why_we_arent_doomed_without/

https://www.adfontesmedia.com/intro-to-the-media-bias-chart/ https://mediabiasfactcheck.com/

Κομπλέ βρίσκω τον ΟΗΕ. Σαφώς και η θέσεις του είναι αρκετά ριζοσπαστικες, αλλά η κατεύθυνση που δίνει η είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει ευημερία και πλούτο στον παγκόσμιο πληθυσμό. Η κατεύθυνση αυτή είναι η απομάκρυνση από τα εθνικά κράτη προς μια ενιαία παγκοσμιοποιημενη κοινωνία.

Έχεις ρίξει την φωτεινότητα? Η λευκή κουκκίδα δεξιά φαίνεται με το μάτι?

Η λύση της Σουηδίας για μεταβατικό στάδιο προς κεφαλαιοποιητικο σύστημα είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Εδώ που τα λέμε, δε θα βάλεις δικηγόρο να κάνει δουλειά γιατρού, έτσι? Πρέπει να ξέρεις καλά τη δουλειά πριν βγάλεις ρυθμιστικό πλαίσιο για να μην κάνεις πατάτες. Πως θα την μάθεις αν δε δουλέψεις πρώτα σε αυτή?

Ουτε εγω βρισκω υλικο για την Viewsonic που αναφερεις. Ως all-round καλη οθονη για gaming και καθημερινη χρηση μπορω να προτείνω και την 144Hz VA της samsung: https://www.skroutz.gr/s/12294349/Samsung-C24FG73.html?keyphrase=Samsung+C24FG73 Από 27" 1080p IPS, αυτη ειναι καλη, με καλα color presets και native 75Ηz panel: https://www.skroutz.gr/s/15715219/AOC-27V2Q.html?keyphrase=AOC+27V2Q

Tσεκαρε την Liyama: https://www.skroutz.gr/s/10630680/Iiyama-ProLite-XUB2792QSU.html?keyphrase=XUB2792QSU Πολύ καλά color presets και 70Hz με Freesync. Αυτά σε συνδυασμό με πολύ καλή τιμή, είναι πολυ καλη περίπτωση.

Για την ενιαία αγορά θέλουν οι εταιρείες ΕΕ. Το ότι η ένωση είναι προβληματική είναι γεγονός. Ο Verhofstadt έχει γράψει βιβλίο πάνω σε αυτό, η Vanguard έχει βγάλει ένα ενδιαφέρον paper, και βέβαια δεν είναι οι μόνοι. Το Adam Smith Institute επίσης έχει ενδιαφέροντα άρθρα πάνω σε αυτό το θέμα. O Paul Krugman έχει στηλιτευσει ευρωπαϊκούς θεσμούς και αποφάσεις. Κανείς όμως δεν υποστηρίζει ότι αποτελεί λύση η διάλυση η χαλάρωση της ένωσης.

Η Δανία και η Σιγκαπούρη είναι πετυχημένα παραδείγματα κοινωνικής ρυθμισης. Ανοιχτές οικονομικά καπιταλιστικες κοινωνίες με χαμηλά ποσοστά διαφθοράς και ενισχυμένο κοινωνικό δίχτυ μαζί με κρατικές παροχές (υγεία, παιδεία). Η πρώτη με εντονότερη αναδιανομή (μεγάλοι φόροι, μεγάλο Government spending), η δεύτερη με μεγαλύτερη "ιδιωτική" πρωτοβουλια (εισαγωγικά γιατί η κυβέρνηση είναι μεγάλος μέτοχος σε πολλές εταιρείες). Η ενιαία αγορά είναι τόσο μεγάλο ατού για τις εταιρείες, που ακόμη και αν δεχτούμε ότι κατά τα άλλα η ΕΕ είναι πολύ γραφειοκρατικη και αναποτελεσματική, και πάλι τα συνολικά οφέλη είναι πολλαπλάσια.