Δύο παππούδες με Αλτσχάιμερ βρίσκονται στην παραλία. Καθώς περπατούν λέει ο ένας: - Πάω να πάρω ένα παγωτό. - Πάρε μου κι εμένα ένα, του λέει ο δεύτερος. - Ρε φίλε, ευχαρίστως να σου πάρω, αλλά πώς να το θυμηθώ; - Θα το λες συνέχεια από μέσα σου. - Έγινε, τι παγωτό θέλεις; - Κρέμα - φράουλα. Φεύγει λοιπόν ο ένας για να πάρει τα παγωτά και καθώς προχωράει μονολογεί: - Παγωτό κρέμα - φράουλα. Παγωτό κρέμα - φράουλα. Παγωτό κρέμα - φράουλα. Παγωτό κρέμα - φράουλα. Καθώς έχει ήδη απομακρυνθεί του φωνάζει ο άλλος: - Πες τους, σε παρακαλώ, να βάλουν και λίγη σαντιγύ. - Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ. Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ. Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ. - ...και λίγο σιρόπι... ακούει μετά από λίγο. - Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ, σιρόπι. Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ, σιρόπι. Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ, σιρόπι. Παγωτό κρέμα - φράουλα, σαντιγύ, σιρόπι. Μετά από κανένα μισάωρο τέλος πάντων επιστρέφει κρατώντας δύο τυρόπιτες. - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;; ρωτάει ο πρώτος, φανερά εκνευρισμένος. - Οι τυρόπιτες που ζήτησες.