Ούτε και με την εταιρεία που πήρε τη δουλειά με απευθείας ανάθεση έχουμε σχέση. Όμως, ελλείψει οποιασδήποτε απάντησης από την πλευρά της, επινοούμε ευρηματικές δικαιολογίες για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι η διανομή κρατικού χρήματος δε χρειάζεται να είναι διαφανής και δίκαιη, αρκεί να είναι στοιχειωδώς παραγωγική.
Τότε προς τι ο γενικός καημός για την αποτελεσματικότητα του Δημοσίου; Ας τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν. Και, ως αποτέλεσμα, έχουμε ακριβώς το Δημόσιο που μας αξίζει. Να το χαιρόμαστε.
Αν βάσει των δικαιολογητικών συμμετοχής και των τεχνικών προσφορών δεν μπορούσε να γίνει κατακύρωση σε έναν από τους υποψήφιους αναδόχους (μάλιστα με ομόφωνη απόφαση), η απευθείας ανάθεση σε άλλον, που λειτουργεί ως μεσάζων για έναν από αυτούς, είναι ανήθικη και κατακριτέα, ακόμη κι αν είναι νομιμοφανής.
Θυμίζω (edit: το απόσπασμα είναι από το άρθρο που παρατέθηκε όσο γράφω):