Cyber_Cookie

Εδώ και δύο δεκαετίες, τόσο οι ερασιτέχνες προγραμματιστές όσο και οι επαγγελματίες επιστήμονες έχουν επιδοθεί σε μια ατελείωτη προσπάθεια να κάνουν το παιχνίδι "Doom" να τρέχει στα πάντα. Πρόσφατα, μια υποψήφια διδάκτωρ του ΜΙΤ πήγε το Doom σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο, κάνοντάς το να τρέχει - κατά κάποιο τρόπο - σε μερικά κύτταρα E. coli. Σε ένα βίντεο σχετικά με το εκπληκτικό της επίτευγμα και το συνοδευτικό έγγραφο που συνοδεύει την προ-αναθεωρημένη εργασία, η φοιτήτρια βιοτεχνολογίας του MIT Lauren "Ren" Ramlan παραδέχτηκε ότι το να καταφέρει να κάνει τα κύτταρα να παίξουν πραγματικά το Doom "θα ήταν ένα τεράστιο κατόρθωμα που δεν μπορώ καν να φανταστώ να προσεγγίσω". Παρ' όλα αυτά, η επιστήμονας επισημαίνει ότι είναι αποδεκτό "εντός της κουλτούρας" του "Doom τρέχει σε όλα", ή DROE για όσους ανήκουν στην εν λόγω κοινότητα, να εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά 8-bit καρέ του παιχνιδιού "στην οθόνη μιας πρωτότυπης συσκευής" - και υπάρχουν λίγες οθόνες πιο πρωτότυπες από τις συστοιχίες κυττάρων των βακτηρίων του εντέρου της Ramlan. Παρόλο που η id Software, η εταιρεία στην οποία ανήκει το Doom, κυκλοφόρησε τον πηγαίο κώδικα του παιχνιδιού το 1997, η κουλτούρα του DROE απογειώθηκε σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, το 2006. Εκείνο τον Σεπτέμβριο, όπως αναφέρει το Know Your Meme, ένας χρήστης του YouTube με το ψευδώνυμο "KevlarGorilla" δημοσίευσε ένα βίντεο με το Doom να τρέχει στο Nintendo DS του και λίγους μήνες αργότερα, ένας Βρετανός ερευνητής τον ξεπέρασε, καταφέρνοντας να το κάνει να τρέξει σε μια οθόνη παλμογράφου. Έτσι, γεννήθηκε το meme. Εμπνευσμένη από την απίστευτη επιτυχία των ερευνητών να κάνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα να "παίξουν" αυτό το άλλο κλασικό βιντεοπαιχνίδι, το "Pong", η Ramlan εξήγησε ότι πέτυχε παρόμοιο αποτέλεσμα κάνοντας μεμονωμένα κύτταρα στη διάταξη, τα οποία λειτουργούσαν ως μεμονωμένα pixels, να φωτίζονται στο μοτίβο των καρέ του Doom χρησιμοποιώντας μια φθορίζουσα πρωτεΐνη. Στη συνέχεια, η φοιτήτρια του ΜΙΤ συνδύασε το προσαρμοσμένο γενετικό σύστημα με κάποιο προσαρμοσμένο κώδικα Python και το άφησε να ξεσπάσει - αν και σε αυτή την περίπτωση, το "ξέσπασμα" μπορεί να μην είναι η σωστή λέξη, επειδή χρειάστηκαν περίπου 70 λεπτά για να φωτιστούν τα κύτταρα και σχεδόν οκτώ ώρες για να επιστρέψουν σε ένα κενό frame. Για να παίξετε ένα ολόκληρο παιχνίδι Doom με αυτόν τον ρυθμό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ramlan, θα χρειαζόταν περίπου 600 χρόνια. Παρ' όλα αυτά, όπως δηλώνει η μάγος του Doom στο βίντεό της, "πρόκειται για ένα εκπληκτικό εύρημα, που σημαίνει πως απέχουμε λίγες μόλις γενιές από το αποκορύφωμα της ανθρώπινης μηχανικής". Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με την επιστήμη - αν και θα πρέπει να υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να παίξει κανείς Doom από το να παίζει, ξέρετε, μέσω του βιολογικού εντέρου.