tragikos

Τα τελευταία χρόνια θα έλεγε κανείς ότι ο αριθμός των Indie Games, δηλαδή των παιχνιδιών που προέρχονται από μικρά studios ανάπτυξης, ή ομάδες ατόμων, έχει αυξηθεί δραματικά, ίσως μάλιστα με ανεξέλεγκτο ρυθμό. Πολλά από αυτά μπορούν να θεωρηθούν σκουπίδια ή αρπαχτές, αλλά πάντα ξεπετάγονται και κάποια διαμαντάκια ανάμεσα τους. Τέτοιο ήταν και το Bastion το 2011 που αγαπήθηκε πολύ από κριτικούς αλλά και gamers. Η indie ομάδα λοιπόν πίσω από την επιτυχία του Bastion είναι η Super Giant Games, άγνωστη για πολλούς, η οποία αποτελούμενη από 12 άτομα πλέον, κυκλοφορεί τώρα τον τίτλο παιχνιδιού που θα αξιολογήσουμε σε αυτό το review με την ονομασία Transistor. Άραγε πρόκειται για άλλο ένα διαμάντι ή μήπως σκέτο κάρβουνο; Γενικά Δεν είναι πολλές οι φορές που βλέπουμε γυναίκα πρωταγωνιστή σε παιχνίδι οπότε η επιλογή της κοκκινομάλλας Red ως ηρωίδας στον τίτλο εκπλήσσει ευχάριστα. Το παιχνίδι λοιπόν ξεκινάει με την απόπειρα δολοφονίας της διάσημης, στον κόσμο της πόλης Cloudbank, τραγουδίστριας Red που όμως γλιτώνει τον σίγουρο θάνατο όταν ένας άντρας (πιθανότατα ο σύντροφος της) μπαίνει ανάμεσα σε αυτήν και το με μορφή ξίφους όπλο του δολοφόνου. Σε αυτόν τον επιστημονικής φαντασίας κόσμο, η "ψυχή" του άντρα απορροφάται από το υπερμεγέθες φονικό όπλο που αργότερα καταλαβαίνουμε ότι δίνει και το όνομα στον τίτλο ως το Transistor. Έπειτα η πρωταγωνίστρια θα οικειοποιηθεί το φονικό όπλο, θα αναζητήσει την εκδίκηση και στο ταξίδι της για αυτόν το στόχο, θα ξετυλιχθεί εν μέρη η όλη πλεκτάνη γύρω από την απόπειρα κατά της ζωής της και την παράλληλη απειλή για την εγκαταλελειμμένη από τον κόσμο πόλη. Χαθήκατε; Λογικό, αφού στον κόσμο του Transistor τελικώς πολλά αφήνονται ανεξήγητα ή, αν κάποιος θέλει να το δει πιο ποιητικά, αφήνονται στον παίκτη να τα εξηγήσει όπως ο ίδιος επιθυμεί. Αρκεί να δει κάποιος λίγα στιγμιότυπα του παιχνιδιού για να βρει αρκετές ομοιότητες με το Bastion (εφόσον φυσικά έχει παίξει το δεύτερο) και όχι άδικα. Και σε αυτό το παιχνίδι η Super Giant Games προτίμησε την ισομετρική οπτική γωνία με την ηρωίδα στο κέντρο της οθόνης. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι ρόλου με αρκετή δράση (Action RPG), όπου η πρωταγωνίστρια όσο κατατροπώνει τους εχθρούς ξεκλειδώνει περισσότερες δυνατότητες για το ένα και μοναδικό όμως όπλο της, που την συντροφεύει και συζητάει μαζί της σε όλη τη διάρκεια. Την αισθητική επιμέλεια έχει αναλάβει η καλλιτέχνης Jen Zee, που ομολογουμένως έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, θυμίζοντας αρκετά και πάλι το Bastion, όπου και εκεί ήταν lead artist. Τα ζωντανά χρώματα και τα προσεγμένα animations γεμίζουν την οθόνη σας και δίνουν ζωή στην φουτουριστική πόλη στην οποία κινείστε. Σημαντικό ρόλο στην συναισθηματική προσέγγιση του παίκτη και ένα ακόμα σημείο ομοιότητας με το Bastion είναι το για άλλη μια φορά υπέροχο soundtrack από τον Darren Korb. Το παιχνίδι Η συνηθισμένη προσέγγιση σε παιχνίδια ρόλων είναι ο πρωταγωνιστής να ξεκινάει με έναν εξοπλισμό στην αρχή και να καταλήγει με έναν τελείως διαφορετικό και αρκετά αναβαθμισμένο εξοπλισμό στο τέλος. Με αυτή τη λογική η επιλογή της Super Giant Games να δώσει στην πρωταγωνίστρια μόνο ένα όπλο μάλλον ακούγεται τρελή. Απεναντίας όμως, καταλήγει να έχει αρκετό βάθος κάτι που δυστυχώς ο παίκτης αντιλαμβάνεται από την αρχή αφού πιθανότατα να πελαγώσει προσπαθώντας να καταλάβει πως λειτουργεί. Σε γενικές γραμμές ο παίκτης μπορεί να επιλέξει από έναν ικανοποιητικό αριθμό δυνατοτήτων που μπορεί να προσδώσει στο όπλο του, οι οποίες μάλιστα μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους δίνοντας διάφορα χαρακτηριστικά σε αυτό και δημιουργώντας την αίσθηση ότι πρόκειται για διαφορετικά όπλα. Φυσικά, όσο μεγαλύτερο το level της πρωταγωνίστριας τόσο περισσότερες δυνατότητες-όπλα μπορεί να έχει ταυτόχρονα στο οπλοστάσιο της. Με τον χαρακτηρισμό Action RPG συνδυάζουμε συνήθως και τον όρο Hack 'N' Slash, κάτι που ισχύει και εδώ. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο όμως του συστήματος μάχης είναι ότι ο παίκτης μπορεί να επιλέξει να προσχεδιάσει τις κινήσεις του παγώνοντας τον χρόνο για τους εχθρούς, μπαίνοντας στην "φάση σχεδιασμού". Εκεί επιλέγει κινήσεις και επιθέσεις καταναλώνοντας περιορισμένα action points, τις οποίες έπειτα η Red εκτελεί σειριακά με μεγάλη ταχύτητα και με συνήθως εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η ποικιλία των όχι τόσο "έξυπνων", δυστυχώς, εχθρών και bosses που θα συναντήσετε στις περίπου 6 ώρες της ιστορίας, θα ικανοποιήσει τους περισσότερους και σίγουρα θα σας κάνει να δοκιμάσετε πολλούς συνδυασμούς κινήσεων. Βέβαια η γραμμικότητα της εξέλιξης της ιστορίας είναι έντονη και δικαιολογημένα κάποιοι θα διαμαρτυρηθούν ότι οι μάχες μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, ειδικά αν βρείτε τον συνδυασμό των δυνάμεων που σας ταιριάζει και σας βγάζει νικητές από τις περισσότερες. Για να αντισταθμιστεί όμως η ευκολία που ίσως έχετε στις μάχες, υπάρχει (όπως και στο Bastion) η επιλογή να δυσκολέψετε το παιχνίδι βάζοντας Limiters που μπορεί να αλλάξουν αρκετά την προσέγγιση σας, επιβραβεύοντας σας όμως με επιπλέον XP. Ένα πολύ θετικό στοιχείο που πραγματικά θα ήταν τεράστια έλειψη αν δεν συμπεριλαμβανόταν, είναι η δυνατότητα του παίκτη να αλλάζει τον συνδυασμό των δυνατοτήτων του (respec) αλλά και των limiters σε κάθε checkpoint. Τα checkpoints είναι αρκετά συχνά για αυτό το λόγο, ίσως βέβαια παραπάνω συχνά για κάποιους που αναζητούν την πρόκληση. Ακόμα ένα στοιχείο που μεταφέρθηκε από το Bastion, είναι η ύπαρξη μιας σειράς από δοκιμασίες και practice arenas, όπου ο χρήστης μπορεί να τελειοποιήσει την χρήση των δυνατοτήτων του και να δοκιμάσει ποιο στυλ του ταιριάζει. Ο χειρισμός του Transistor θυμίζει MOBA παιχνίδι, όπου οι δυνατότητες ενεργοποιούνται με τους αριθμούς 1-4 στο αριστερό χέρι, ενώ η κίνηση γίνεται με κλικ του ποντικιού. Ακόμα και για όσους δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου τύπου παιχνίδια πάντως, από ένα σημείο και μετά συνηθίζεται. Φυσικά υποστηρίζεται και gamepad, αφού το Transistor ήδη κυκλοφορεί ήδη στο PS4 και πιθανότατα θα ακολουθήσει την ίδια πορεία με το Bastion που είναι πλέον διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες. [BREAK=Επίλογος] Το Transistor αν και σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλό παιχνίδι, δυστυχώς λόγω της μεγάλης ομοιότητας με το Bastion ασυναίσθητα προκαλεί την σύγκριση και δεν ενθουσιάζει. Η καλλιτεχνική επιμέλεια οπτικά και ακουστικά είναι το δυνατό σημείο του. Το σύστημα μάχης, εφόσον το μάθετε, θα σας ικανοποιήσει, ειδικά μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού όπου μπορείτε να ξεκινήσετε από την αρχή το New Game Plus, κρατώντας όσα έχετε ξεκλειδώσει και αντιμετωπίζοντας πιο ισχυρούς εχθρούς. Προσωπικά βρίσκω αρνητικό το ανοιχτό στην ερμηνεία σενάριο του "τι θέλει να πει ο ποιητής", αλλά και το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα γραμμικό χωρίς μάλιστα να υπάρχει η δυνατότητα backtrack στα διάφορα levels. Μπορεί τελικά να μην μιλάμε για διαμαντάκι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Θετικά + Αισθητικά όμορφο + Υπέροχη μουσική επένδυση + Ικανοποιητικό σε διάρκεια + Ενδιαφέρον σύστημα μάχης + New Game Plus - replayability Αρνητικά - Η ιστορία του είναι δυσνόητη και απευθύνεται σε λίγους - Το σύστημα μάχης ίσως αποθαρρύνει τον casual gamer - Υπερβολικά γραμμικό - Μέτριο AI των εχθρών Δημιουργός: Supergiant Games Εκδότης: Supergiant Games Multiplayer: Όχι Ημερομηνία κυκλοφορίας: Κυκλοφορεί Τιμή: 18.99€ (digital) ESRB: Teen Ελάχιστες απαιτήσεις: OS: Windows 7 or newer CPU: 2.6GHz Dual Core CPU or greater RAM: 4GB or greater GPU: 1GB Video RAM or greater, e.g. Intel HD Graphics 3000, Nvidia 9400 GT, AMD HD 5450 Hard Drive Space: 4GB free