Οι γείτονες έχουν πάρει το τελευταίο καιρό μια ψηστιέρα (έτσι λέγεται?)
και έχουν ξεσκιστεί να ψήνουν, στεγνά έξω στο πεζοδρόμιο, και όλες οι
μυρωδιές να έρχονται προς το δωμάτιό μου και να με δαιμονίζουν. Εμείς
έχουμε αυλή και ειδικά διαμορφωμένο χώρο στη γωνία - πανάκριβο- με
ψησταριά εδώ και 8 ολόκληρα χρόνια και ποτέ δεν έχουμε ψήσει.
Dad, mom, u failed.
Στο ιδανικό σύμπαν θα είχα μπαμπά τον Αστρολάβο (άμα δεν με είχε ρίξει
στον Καιάδα), μαμά τη Κάρμεν (να προσέχει μην καρβουνιάσει ο μπαμπάς
το φαϊ) και θείο τον Λάκη και θα ψήναμε όλο το καλοκαίρι παρέα και θα
κάναμε τεχνολογικές συζητήσεις και θα ήταν όλα τόσο όμορφα.
Κάπως έτσι ρε παιδιά: