Υπάρχουν κάποιοι ανατριχιαστικοί ιστορικοί παραλληλισμοί της σημερινής κατάστασης με το προοίμιο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στη διακοίνωση των συμμάχων το 1920 ότι η επαναφορά του Κωνσταντίνου θα σήμαινε ρήξη στις σχέσεις τους με την Ελλάδα, η εφημερίδα των αντιβενιζελικών Σκριπ (23.11.1920) απαντούσε: «Αι Δυνάμεις με προειδοποιούν ότι αν επαναφέρω τον Βασιλέα μου θα δημιουργηθούν μεταξύ μας σχέσεις όχι φιλικαί. Θα επαναφέρω λοιπόν ΕΓΩ τον βασιλέα μου διότι είμαι βέβαιος ότι αι Δυνάμεις... δεν θα έχουν λόγον να δυσπιστούν και να ανησυχούν, συνεπώς αι σχέσεις μας δεν θα ζημιωθούν... Ας υποθέσω προς στιγμήν ότι θα απεφάσιζαν να μετέλθουν μέσα πιεστικά εναντίον μου. Ποιά θα είνε αυτά; Αποκλεισμός; Ο πόλεμος έληξε και εις το καταστατικόν της Κοινωνίας των Εθνών υπάρχει διάταξις απαγορευτική. Εμπορικός αποκλεισμός; Είμαι πελάτης τους, καταναλωτής δηλαδή... Βεβαίως θα εζημιούμην εγώ, αλλά θα εζημιούντο άλλο τόσον κι αυτοί. Οικονομικαί πιέσεις; Και αυταί θα ήσαν επιζήμιοι και δι’ αυτούς εφόσον είνε δανειστές μου κι εγώ οφειλέτης των. Αναθεώρησις της Συνθήκης των Σεβρών εις βάρος μου; Ανεξαρτήτως του ότι κρατώ διά του στρατού μου την Θράκην και την Σμύρνην... προς ποίον θα έδιδον την Σμύρνην και την Θράκην αν μου τας αφήρουν; Από την Συνθήκη των Σεβρών ο κερδίσας είναι κυριώτατα η Αγγλία και κατόπιν οι άλλοι σύμμαχοι... Η συνθήκη δεν είναι καθόλου εύκολο να αναθεωρηθεί. Και πάλι λοιπόν θα επαναφέρω τον Βασιλέα
http://www.kathimerini.gr/811969/opinion/epikairothta/politikh/sta-vraxia-toy-dhmokratikoy-pente