vgiozo

Διάβασα εδώ ότι τα windows 8 είναι πιο ελαφριά από τα 7άρια; Εγώ βλέπω περισσότερους πόρους να χρησιμοποιούν σε σχέση με τα win7 ultimate x64 (χρήση επεξεργαστή και μνήμης)...

Το θέμα όμως είναι πως αυτοί οι επεξεργαστές μπορέι να προέρχονται πχ από συστήματα με τα οποία πήγαιναν πακέτο, οπότε δεν υπάρχει καμία απόδειξη αγοράς τους ξεχωριστά... Οπότε λογικά μόνο από την κατασκευάστρια εταιρεία μπορεί να υπάρχει εγγύηση βάσει σειριακού αριθμού κοκ Δεν ξέρω αν στοιχεία αγοράς πχ από Paypal μπορεί να έχουν κάποια αξία

Συγχωρήστε μου μια ερώτηση όχι απολύτως σχετική... Αν αγοράσει κανείς έναν επεξεργαστή μέσω του ebay, χρησιμοποιημένο, τί εγγύηση έχει αυτός και πώς μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο αγοραστής. Αν πχ αγοράσω έναν επεξεργαστή φορητού από ΗΠΑ, δεύτερο χέρι (κατασκευής έστω 2011), κι αυτός ο επεξεργαστής χαλάσει ας πούμε σε 5 μήνες, μπορώ να ζητήσω εγγύηση από την εταιρεία ή την αντιπροσωπεία (ελλείψει λιανικής απόδειξης αγοράς) ; Ευχαριστώ

Γιατί θα συμβεί αυτό; Θα καταγράφεται σε κάποιο κοσμικό μπαλάντσο, θα βαραίνει το κάρμα και κατά τα μελλούμενα θα υποφέρουν οι επόμενοι; Ο άνθρωπος είχε μια ατυχία, το έδωσε για έλεγχο, αν βρει το Πλαίσιο ότι η ζημιά ήταν από σφάλμα του χρήστη ας μην προχωρήσει στην αλλαγή...αν της κοπέλας της περίσσευαν για να πάρει καινούριο φορητό, θα διατηρούσε και την ηθική της αλώβητη...

Όχι, αλλά η υπερ-ηθικολόγηση σε αυτά τα πράγματα είναι λίγο αστεία...

εγώ έχω ακούσει ιστορίες για τεχνικούς σε μεγάλο κατάστημα που "καίγανε" μητρικές για να τις στείλουν για χρήση εγγύησης στον κατασκευαστή... Λέτε να μην περισσεύει κανά λειτουργικό-refurbished κομμάτι hardware να κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του;

Αν μπορείτε βρείτε και δείτε τη διλογία "Jean de Flaurette" "Manon des Sources"... Yves Montant, Gerard Depardieu, Daniel Auteuil, Emmanuelle Béart Jean de Florette (1986) - IMDb Manon des Sources (1986) - IMDb Μια ηθογραφία της γαλλικής επαρχίας στα πλαίσια μιας αρχαιοελληνικής τραγικής σύλληψης. Το σενάριο πολύ φυσικό και ρέον, όσο και συμβολιστικά δουλεμένο, γεμάτο δυϊστικές αντιθέσεις σε επίπεδο εικόνων, χαρακτήρων, λόγων, συμβάντων που συνειδητά ή ασυνείδητα κεντρίζουν το ενδιαφέρον του θεατή: ομορφιά-ασχήμια, αγαθότητα-δόλος, ρομαντισμός-νεωτερικότητα, συναίσθημα-ορθολογισμός, κωμωδία-τραγωδία, αποφασιστικότητα-μοίρα, φως-σκοτάδι Απ' αυτές τις ταινίες που μπορεί να τις δει κάποιος πολύ ευχάριστα και ταυτοχρονα να αποτελέσουν αντικείμενο μακροσκελών συζητήσεων μεταξύ των σινεφίλ. Το γαλλικό σινεμά στις καλές του στιγμές με άλλα λόγια...

Βούρτσες δεν χρησιμοποιούσατε εσείς στις καλλιόπες; Σε μας πήγαινε 1) ένα πρόχειρο γενικό βρέξιμο (πατώματα, καλλιόπες, τοίχοι, νιπτήρες, καθρέφτες) 2) από πάνω χλωρίνη ή άλλο καθαριστικό ανάλογα με την επιφάνεια 3) Βιλαμπάχο, Βιλλαρίμπα και λοιπές κοινότητες, ειδικά μέσα στις τουαλέτες 4) Μπόλικο, μπόλικο νερό 5) Στέγνωμα με "Τ" Οι τουαλέτες δεν έβγαιναν εύκολα κι η μεγαλύτερη δύναμη στον πρωϊνό καθαρισμό πήγαινε για καλλιόπες/ντουζιέρες Πολύ μα πολύ πιο εύκολα να σε στείλουν για γόπινγκ, δεν γινόσουν και μούσκεμα πρωί, πρωί...μόνο που δεν υπήρχαν γάντια στις πλείστες των περιπτώσεων (με τόση καθαριότητα τελειώναν πολύ γρήγορα) Εμείς είχαμε γραφείο, σκοπιές, τις στοιχειώδεις αγγαρείες + πολλες πρόσθετες, τόσο του γραφείου όσο και εκτός γραφείου... Έβρισκες ένα κενό 1,5/2 ωρών και έλεγες "ααα ωραία"...αλλά το ίδιο σκεφτόταν κι αξιωματικός που έβλεπε μερικούς μαντράχαλους να μαζεύονται παρεούλα κι αποφάσιζε πως η αποθήκη ήθελε καθαρισμό και καταμέτρηση... Μόνο στο τέλος χαλαρώσαμε λίγο...

10 επί X για Χ φορές την ημέρα και βέβαια μαζί με τις άλλες αγγαρείες... Μπορεί η εμπειρία άλλων να είναι διαφορετική, σ' εμάς πάντως η χρήση της αγγαρείας ήταν έντονα πειθαρχική και χρονοβόρα... Ήμασταν διοικητήριο, με πολλούς αστεράτους, με μνημεία (τα οποία ενίοτε επισκέπτονται πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί) εκκλησία με μεγάλο περίβολο, διοικητές πορωμένους με τη καθαριότητα (πχ σκόνη πάνω από τον διακόπτη, τους φοριαμούς κτλ) και γενικά "πονέσαμε" με αυτες τις ενασχολήσεις...

Ααα, φαίνεται ότι δεν έχεις πάει στρατό ακομη... Διατηρείς την ψευδαίσθηση ότι η αγγαρεία έχει νόημα, λειτουργία ή σκοπό....

Προσωπικά έχανα κιλά τους πρώτους μήνες και έπαιρνα από κεί και πέρα... Στην Ελλάδα γενικά πρόσεχαν πολύ τί μας έδιναν για κολατσιό...στην Κύπρο όλο κρουασάν με σοκολάτα, τσουρεκάκια με ζάχαρη κτλ, και το φαΐ αν και ίσως γενικά καλύτερο, αρκετά πιο βαρύ, το ίδιο και με το πρωϊνό...άπειρο μπέϊκον, μαζιονέζα κτλ κι έβγαινες μ' ένα στομάχι τούμπανο...κι επειδή δεν κοιμάσαι καλά, τρέχεις αρκετά κτλ, δύσκολα θα κάνεις κράτει... Για τον ύπνο θα διαφωνήσω....το θέμα δεν είναι τί ώρα πας για ύπνο, αλλά πόσο κοιμάσαι κι αν το ωράριο είναι σταθερό... Απ' αυτή την άποψη όλα είναι στραβά στον στρατό, ειδικά αν βρεθείς σε λόχο με ελλιπή δύναμη, οπότε δεν θα κοιμάσαι αρκετά... το τσιγάρο θέλει προσοχή στον στρατό... ...προσωπικά στη θητεία μου έγινα αυστηρός αντικαπνιστής (όχι ότι θέλω πρόστιμα κτλ, αλλά φεύγω μόλις μυρίσω τσιγάρο)...έπηξαν τα πνεμόνια μου καπνό, κιας μην καπνίζω...έκτοτε με πιάνει κατευθείαν πονοκέφαλος αν είναι μικρός ο χώρος... Κύπρο παράγγελναν κούτες και κούτες οι φαντάροι λόγω "duty-free" και γινόταν της πουτανέσκας στο στρατόπεδο... Ό,τι έπαιρνες από εκεί ήταν και με τουρκικό καπνό, ο οποίος βρώμαγε πανάθεμά τον όπως κανείς άλλος...ξερατό σκέτο...και πήγαινε ο φούμος σύννεφο... Βέβαια το γεγονός ότι μαζεύονταν βουνά από γόπες κάθε μέρα (κι αυτοί που κάπνιζαν δεν ήξεραν του νόημα του σκουπιδοτενεκέ) βοήθησε τα αρνητικά μου συναισθήματά προς το τσιγάρο...

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=svJvT6ruolA]The Prodigy - No Good (Start The Dance) - YouTube[/ame]

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=bH3INlYMyXY]Στην υγειά μας 20-11-2010 Μητσιάς Την πόρτα ανοίγω το βράδυ - YouTube[/ame] Την πόρτα ανοίγω το βράδυ Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να 'ρθούνε, να βρουν συντροφιά. Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, σταμνί για να πιει ο καημός κι ανάμεσά μας θα στέκει ο πόνος, του κόσμου αδερφός. Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν, σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Συγγνώμη, δεν έχω καταλάβει κάτι καλά και αντιμετωπίζω κι ένα συγκεκριμένο πρόβλημα... Το πρόβλημα είναι ότι όταν κάνω απεγκατάσταση τους οδηγούς, μετά θέλω φορμάτ ή αποκατάσταση απο backup, γιατί το σύστημα δεν μπαίνει στο λειτουργικό ούτε βοηθάει η επιδιόρθωση από CD (δεν ξέρω γιατί)... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς μπορώ να αποφύγω το εξής που μάλλον δημιουργεί πρόβλημα - "το συστημα φορτωνει drivers για το chipset απο τους catalyst (AMD system)....Αυτοι φορτωνονται μεσω του atikmpag...." Για την ακρίβεια, ίσως αυτό με ενδιέφερε στη περίπτωση που έκανα καθαρή εγκατάσταση από την αρχή... ...αυτό που θέλω να κάνω τώρα είναι να αντιστρέψω αυτή τη διαδικασία, να ορίσω ώστε να μην φορτώνονται οι οδηγοί chipset απο τους Catalyst... Αλλά πώς το κάνω αυτό; Και πώς το κάνω χωρίς να χρειαστεί να κάνω καθαρή εγκατάσταση;

Θα μπορούσες μήπως να εξηγήσεις πώς μπορούν να φορτωθούν οι οδηγοί για το chipset ανεξάρτητα από τους Catalyst; Είχα κι εγώ παλιότερα ένα τέτοιο πρόβλημα και τρέμω πλέον να κάνω αναβάθμιση οδηγών, γιατί μετά τρώω συνέχεια επανεκκινήσεις και δεν μπορώ να μπω στα Win, ούτε δουλέυει κάποιος άλλος τρόπος (ούτε Last Known Good Configuration ούτε repair από το cd) και κάνω εγκατάσταση απο΄Acronis backup που έχει όμως το ίδιο προβλημα και δεν ξέρω πώς να το φτιάξω χωρίς να μπω στον ίδιο κύκλο http://www.thelab.gr/1063098531-post346.html (Το δικό μου πρόβλημα) http://www.thelab.gr/1063098599-post351.html (Η΄απάντησή σου)

Πρόσφατα είδα ξανά, και ευχαριστήθηκα πολύ, ξανά, την κοινωνική ταινία του Spike Lee Get on the Bus (1996) - IMDb

Πώς μού'ρθε τώρα [MENTION=4676]tragikos[/MENTION] που ανέφερες κι εσύ το πρώτο τάγμα... Μια φορά μας είχαν πάει για εκπαίδευση στο 1ο τάγμα και το μεσημεράκι άργησε πολύ να άρθει το STEYR να μας πάρει και τί να κάνουμε, αράξαμε στο γρασίδι εκεί μπροστά στην είσοδο του στρατοπέδου ζαλισμενοι από τον ήλιο και τη ζέστη... Μα δεν αράξαμε απλώς, τη πέσαμε τελείως λιωμένοι, σαν χυμένοι στο γρασίδι...το κράνος προσκεφάλι, το σώμα στο γρασίδι, τα πόδια να κρέμονται ή ψηλά στο δέντρο για να κατέβει το αίμα, κάποιοι τελείως μπρούμυτα με τη μούρη στο χώμα... Αν ημασταν ψόφιοι, πτώματα και μας είχε ξεράσει κάποιο φορτηγό εκεί, κάπως έτσι θα ήμασταν... Ξαφνικά μέσα στον ύπνο το βαθύ ακούμε κάτι αγριοφωνάρες....μας είδε ένας υπαξιωματικός, μας πλησίασε, πέρασε από μπροστά μας και κανείς δεν τον πήρε χαμπάρι ή όποιος τον είδε τον αγνόησε και λύσσαξε αυτός, σαν π@στόνεο που το έχουν χώσει στα μαγειρεία... Ξαφνιαστήκαμε εμείς, πεταχτήκαμε επάνω, ψιλοτρομαγμένοι στην αρχή, μπήκαμε και σε σειρά...όσο περνούσε όμως η ώρα κι αυτός δεν σταμάταγε με τις επιπλήξεις και τις απειλές για ποινές, άρχισαν οι περισσότεροι να χαμογελάνε νευρικά σχεδόν κοροϊδευτικά... Στο "Σύνταγμα" κυκλοφορούσαμε όλη μέρα ανάμεσα σε "αστεράτους" κι ο ζήλος του αρχιλοχία, θαρρώ, μας φάνηκε κάπως αστείος... Νωρίτερα κ ιεγώ είχα πεταχτεί στο διοικητήριο, πιο πάνω από εκεί που ημασταν, να κατουρήσω και στο γυρισμό - που έτρεχα γιατί άκουσα όχημα στη πύλη και νόμισα πως ήταν το δικό μας - στην έξοδο του κτιρίου πριν τα σκαλιά προσπέρασα το διοικητή, χωρίς να τον πάρω πολύ χαμπάρι, με τα χώματα στη μούρη, ξεκούμπωτος, προσπαθώντας να δέσω γρήγορα τη ζώνη μου, κοιτώντας σχεδόν κάτω κι αυτός ψιλογελώντας με χαιρέτησε ενώ εγώ στη βιασύνη μου απάντησα με ένα απλό νεύμα, σαν να ήμασταν φιλαράκια που συναντηθήκαμε στο δρόμο... Με τα πολλά αποχωρεί ο υπαξιωματικός εκτοξεύοντας απειλές πως θα μιλήσει κατευθείαν με τον διοικητή μας και θα βγούμε αναφορά κτλ...(όσο βγήκατε εσείς γι αυτή την αιτία, βγήκαμε κι εμείς) Μια βδομάδα αργότερα, παρόμοια περίσταση....το Steyr καθυστερημένο, εμείς αραχτοί στην είσοδο τρωγοπίναμε με χυμούς και σάντουιτς κι εμφανίζεται από μακρυά πάλι ο ίδιος υπαξιωματικός...κάποιος τον έδειξε, γυρίσαμε οι υπόλοιποι -χωρίς να σηκωθούμε- και τον κοιτούσαμε...μόλις μας είδε αυτός και τον τρόπο που καθόμασταν κοντά στην είσοδο του στρατοπέδου έκανε να έρθει νευριασμένος προς το μέρος μας, όταν μας αναγνώρισε, άλλαξε πορεία και συνέχισε το δρόμο του κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι... Ξεραθήκαμε στο γέλιο.... Εντάξει το "Σύνταγμα" είχε και τα καλά του, τουλάχιστον όσον αφορά τη παρουσία μας στα άλλα τάγματα...

Μωρέ το 3 μέσα 1 έξω μια χαρά ήταν...αυτό λέω...το σπάσιμο ήταν ότι δεν το τηρούσε ο επιλοχίας αν σου τύχαινε μεγάλη έξοδος... Δεκανέας να πω την αλήθεια δεν ήθελα να γίνω...ήθελα, μάλλον, από την άποψη της πρόσθετης εκπαίδευσης, δεν ήθελα γιατί αντιπαθούσα τις διαφοροποιήσεις που αναπτύσσονταν μεταξύ των στρατιωτών ενώ δεν υπήρχε ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους κι και μου κακοφαινόταν ότι αυτοί που πήγαιναν συχνά δεν ήταν οι κατάλληλοι... ...αυτό που θα ήθελα είναι περισσότερη αξιοκρατία, όχι με την έννοια του βαθμού όσο της ανταπόκρισης στις επιδόσεις των στρατιωτών ως προς την εκπαίδευση... Οι αναμνήσεις δεν είναι τόσο από τη Κύπρο όσο από το στρατόπεδο...

Ίσως φταίει που είμαι άνεργος με 3 πτυχία, που στέλνω εκατοντάδες αιτήσεις χωρίς απάντηση, που λόγω της οικονομικής δυσφορίας το μόνο που δεν έχω κόψει είναι τα έξοδα διατροφής και η συνδρομή ίντερνετ...αλλα κι εμένα ο νους μου συχνά τρέχει στην περίοδο που ήμουν στρατιώτης στη Κύπρο... Δεν πέρασα όμως τόσο καλά όσο εσύ κι αυτό φαίνεται απ' το ότι οι δικές σου μνήμες είναι πιο ζωντανές ενώ εγώ δυσκολεύομαι πολύ να θυμηθώ ονόματα μαγαζιών, δρόμων κοκ, παρότι πήγα αργότερα από σένα (307)... Οι μόνες ευχάριστες αναμνήσεις μου είναι από την βδομάδα προσαρμογής, τα σκηνάκια και το τελευταίο σαββατοκύριακο πριν τον επαναπατρισμό... Σημειώνω ότι δήλωσα εθελοντής για Κύπρο...κι ακριβώς λόγω της φημολογούμενης αυστηρής πειθαρχίας και της έμφασης στην καθαριότητα... Την απόφαση τη πήρα ένα πρωϊνό στο 547ΤΠ στο Ρέθυμνο ως π**στόνεο, όταν περιμέναμε να μας γδάρει ο κουρέας με μια χαλασμένη μηχανή στο ΛΔ, και κατέβηκα κάτω στη τουαλέτα να κάνω την ανάγκη μου...εκεί ανοίγω τη πόρτα που λέτε και βλέπω με ΣΚΑΤΑ γραμμένα μπροστά μου, στον τοίχο, στο πλακάκι "Κ****ΑΚΗΣ - Ηράκλειο"....τρομοκρατήθηκα...δεν ήθελα να βρεθώ ποτέ σε ένα λόχο, είτε ως "νέος" είτε ως "παλιός" και να συναντώ τέτοιες "καλλιτεχνίες", να χρειάζεται να τσακώνομαι ο ίδιος με το διπλανό μου για θέματα καθαριότητας...ήθελα να είναι τέτοιο το κλίμα που να "φτύνει" αυτούς που δεν θέλουν να τηρήσουν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και καλαισθησίας... Έτσι λοιπόν βρέθηκα στη Κύπρο...όταν φτάσαμε μας ξεδιάλεξαν και μας έστειλαν κάποιους (λιγότερους, χωρίστηκα κι από τα φιλαράκια - το μισό στρατόπεδο του Ρεθύμνου στάλθηκε στη Κύπρο) στο στρατόπεδο "Σταυριανάκου" στη Μαλούντα (Διοικητήριο ΕΛΔΥΚ), έξω από τη Λευκωσία...οι εγκαταστάσεις γενικά πολύ καλές, και οι θάλαμοι και το ΚΨΜ και η βιβλιοθήκη και το γυμναστήριο και τα εστιατόρια... ...στη Κύπρο τα άλλα τάγματα συνήθως θεωρούσαν "φιδο-στρατόπεδο" το διοικητήριο και εμάς "τσιμπούκια", αν και η δική μου εμπειρία ήταν ασύμβατη με αυτές τις απόψεις... Αντί λοιπόν να βρούμε ένα στρατόπεδο "πλήρους δύναμης" που επιτρέπει τις συχνές εξόδους, βρήκαμε ένα στρατόπεδο όπου πολλοί λείπανε με άδεια, φορτωμένοι με πολλές μέρες "έξτρα" από τους διευθυντές των γραφείων τους... ...μετά τη βδομάδα προσαρμογής, λοιπόν, αντί για τις σχεδόν καθημερινές εξόδους του 1ου και 2ου τάγματος (1:1, 1:2, 1:3) εμάς στη καλύτερη περίοδο μας πήγαινε 3:1...μεγάλες εξόδους (δλδ από τις 3-3:30) είχαμε καθημερινές Τετάρτη και Παρασκευή και μετά, ασφαλώς τα σαββατοκύριακα...μόνο που αυτές τις βλέπαμε σπάνια...πήγα Κύπρο τις πρώτες μέρες του Ιουλίου και βγήκα Σαββατοκύριακο -μετά την βδομάδα προσαρμογής- πρώτη φορά αρχές Οκτώβρη... ...το σύστημα παλαιότητας, σύμφωνα με όσα λέγονταν τέλος πάντων, ήταν στη Κύπρο ισχυρότερο σε σχέση με τα ελλαδικά δεδομένα...έτσι μπορεί ο επιλοχίας να σου προσέθετε μία ή δύο μέρες στον υπολογισμό των εξόδων σου (σπανιότερα να έβγαινες νωρίτερα) ώστε να μην σου τύχει έξοδος το Σαββατοκύριακο ή τις καλές καθημερινές... ...μέχρι να φτάσουμε από τη Μαλούντα στη Λευκωσία περνούσε κι αρκετή ώρα, με αποτέλεσμα η έξοδος να είναι γύρω στις 2,5 ώρες... Κατά τη διάρκεια της θητείας μου έτυχε να κάτσω μέσα δύο φορές επί 14 και 12 μέρες συνεχόμενα (με τις αφίξεις των νεωτέρων και τις βδομάδες προσαρμογής τους, καθώς και τις άδειες της 306), αλλά αυτός ο μήνας χωρίς εξόδους μου φάνηκε λιγότερα άσχημος από αυτό το παιχνίδι, όπου δεν βγαίνεις όταν είναι η σειρά σου να βγεις... Η αλλαγή διοικητή στρατοπέδου στα μέσα του χρόνου μου στη Κύπρο έκανε και τα πράγματα χειρότερα...η τακτική του πρώτου ήταν για μια δουλειά που χρειαζόταν 10 να στείλει 5 (για να δίνει περισσότερες εξόδους κι άδειες), κι εμείς ως "π**στόνεα" πήζαμε...μετά ήρθε ο άλλος και για μια δουλειά μου χρειαζόταν 10 έστελνε 15, με αποτέλεσμα να πήζουμε διπλά και ως νέοι και ως παλιοί... Ο νέος διοικητής ήθελε να κάνουμε κι εξτρά εκπαίδευση, έτσι μας έστελνε και μετά το πέρας της αρχικής περιόδου στο 1ο τάγμα για "εκπαίδευση"...έτσι ονόμαζαν το στίβαγμα κάτω από μια τσίγγινη οροφή υπό 40 βαθμούς Κελσίου δεκάδων φαντάρων (και εκατοντάδων μυγών), με έναν από αυτούς μόνιμα ξαπλωμένο με το Carl Gustav στο έδαφος να παραφυλάει μήπως περάσει για έλεγχο κάποιος ανώτερος... Πόσες φορές να κάνουμε τις διόπτρες εδώ που τα λέμε; στο τέλος βαριόταν κι ο εκπαιδευτής κι έλεγε ******** κι έπρεπε να τον διορθώνουμε κι όλας...ένας από αυτούς πρέπει να έκαψε και μια νυχτερινή διόπτρα μάλιστα... Οι πιο ευχάριστες μέρες που πέρασα στο στρατό ήταν στα σκηνάκια...άφθονο γέλιο, χαλαρή διάθεση, έλλειψη διακρίσεων, ανακούφιση για τον απεγκλωβισμό από το στρατόπεδο...τί κι αν έβρεχε και μας έκανε όλους μ***ί, χαμπάρι δεν παίρναμε... Με την επιστροφή στο στρατόπεδο άρχισαν πάλι τα γνωστά...σκούπισμα μέχρι τελικής πτώσης, ξεσκόνισμα πάνω από τους φοριαμούς, γυάλισμα του μνημείου για τις τελετές...τα ίδια και τα γίδια... Ο πρώτος διοικητής ήταν και πιο βιτσιόζος, μας έκανε κάθε μέρα Παρασκευιάτικη επιθεώρηση (άνοιγμα φοριαμών, σάκκων κοκ)...με τον δεύτερο αυτό το βάσανο περιορίστηκε... Στα γραφεία άλλο βάσανο...αυτοί που πήγαν στα γραφεία του διοικητηρίου ήταν τυχεροί...έφευγαν οι αξιωματικοί, έκλειναν κι οι υπολογιστές και κατά τ΄άλλα συνεχώς διαλείμματα, φραπεδιές και τυρόπιτες...εμείς στο 1ο γραφείο λόχου λιώναμε για να βάλουμε σε τάξη το μπάχαλο προηγούμενων ετών, μας έπιασε κόκκινος οικονομικός έλεγχος από το ΓΕΣ, ενα οικονομικό σκάνδαλο με τα αεροπορικά εισιτήρια....έκατσα και έφτιαξα ένα excel δεκάδων χιλιάδων γραμμών με κάθε μια αεροπορική διαδρομή κάθε φαντάρου από το 2009 ή και νωρίτερα (ο πόνος θόλωσε την ανάμνηση)... Οι αξιωματικοί του γραφείου δεν άφηναν τον επιλοχία να μας δίνει 1ο νούμερο γιατί δεν προλαβαίναμε τη δουλειά...έφευγαν οι αξιωματικοί και μας άφηναν τα κλειδιά καθημερινές και σαββατοκύριακα για να κάνουμε ελέγχους κι αρχειοθέτηση (δεν κωλοβαρούσαν κι αυτοί, οφείλω να πω...έρχονταν σαββατοκύριακα, δεν βιάζονταν να φύγουν κτλ)...έχω περάσει κάμποσες νυχτερινές αναφορές στο 1ο γραφείο...οι μέρες μας δλδ περνούσαν μεταξύ σκοπιάς, καθαριότητας και γραφείου... Για μένα ήταν και η πρώτη φορά που έκανα τόσο διεκπεραιωτική εργασία...κανονική γραφειοκρατία...ένιωθα πως χάνω εγκεφαλικά κύτταρα κάθε λεπτό που περνούσα εκεί και πως όσα περισσότερα έχανα, τόσο καλύτερα έκανα και τη δουλειά... ...από κάποιο σημείο και πέρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η βαρετή εργασία ήταν και η μόνη που είχε κάποιο νόημα, που σε έκανε να νιώθεις πως παράγεις κάποιο έργο πέραν του καθημερινώς επαναλαμβανόμενου... Χωρίς εξόδους και με γενικό στάξιμο η κατάσταση ήταν πολύ ψυχοφθόρα... ...το μόνο καλό ήταν ότι στο Διοικητήριο στέλναν αρκετούς με πτυχία και μεγαλύτερους σε ηλικία, οπότε γνώρισα και μερικά παιδιά μορφωμένα και με ενδιαφέροντα, συνομήλικους, και η παρέα έκανε την κατάσταση πιο υποφερτή, οση παρέα προλαβαίναμε να κάνουμε... ...στα άλλα στρατόπεδα η γενική εικόνα ήταν οικτρή...δεν είχα γνωρίσει μέχρι τότε άνθρωπο που να μην ξέρει γραφή ή ανάγνωση...ο δε μέσος όρος ηλικίας ήταν αρκετά χαμηλότερος και συνοδευόταν κι από τις ανάλογες συμπεριφορές... ...αυτό μας έκανε να νιώθουμε λίγο καλύτερα όσον αφορά την "αδικία" σε σχέση με τη διαφορά των εξόδων μεταξύ του "συντάγματος" και του 1ου και ΄2ου τάγματος...νιώθαμε πως δεν θα αντέχαμε το "εφηβικό" κλίμα των θαλάμων εκεί... Αυτοί που περνούσαν καλύτερα στη Κύπρο πρέπει να ήταν τα παιδιά της 3/1...γνώρισα έναν στο στρατόπεδο όπου επαναπατριστήκαμε...απ' ότι μου έλεγε είχαν πολύ συχνές εξόδους και όλες οι καθημερινές ήταν "καλές", δηλαδή έβγαιναν από τις 3 κι έμεναν πιο αργά απ΄ότι οι υπόλοιποι... Θαρρώ πως μακρυγόρησα κι αν συνεχίσω έτσι μπορώ να γράψω μερικές σελίδες...οπότε ας το μαζέψω μιλώντας για το στρατό γενικά... Εγώ ήμουν από αυτούς που ήθελαν να πάνε στρατό...μου αρέσει ο οργανωμένος χρόνος κι αναζητούσα την εκπαίδευση, τις βολές, τον στίβο μάχης κι αυτού του είδους το ζόρι...δεν μου αρέσει η ιδέα της πλήρους επαγγελματοποίησης και του μισθοφορικού στρατού, δεν βρίσκω λογο για να απαρνηθώ και να αφήσω στους στρατόκ@υλους ακροδεξιούς τις δεξιότητες χειρισμού όπλων, ούτε είμαι τόσο μειλίχιος ώστε να θεωρω ντροπή να πιάσω τουφέκι...δεν πήγα προσπαθώντας να τη περάσω ταράτσα και να βολευτώ...αλλά ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού στρατού μου έσπασε τον τσαμπουκά, όχι λόγω απαιτητικότητας, αλλά λόγω έλλειψής της... Η καθαριότητα έχει υποκαταστήσει βασικά κάθε γόνιμη δραστηριότητα στο στρατό...σε βάζουν να καθαρίζεις γιατί δεν έχουν ή δεν μπορούν να σκεφτούν να σε βάλουν να κάνεις κάτι άλλο και δεν θέλουν να σε αφήσουν να κάνεις αυτό που θες...αν πάλι έχουν αγγαρείες να σου δώσουν, χαίρονται περισσότερο, γιατί δεν θέλουν να σε δουν να ξεκουράζεσαι, ακόμη κι όταν θά'πρεπε να ξεκουράζεσαι...αρκετούς στρατιωτικούς τους προσβάλλει γιατί "όταν ήταν αυτοί στη θέση μας..." Λείπει παντελώς η αξιοκρατία και η διαλογή μεταξύ των στρατιωτών... Τί κι αν φέρνεις 10/48 σε κάθε βολή, η εκπαίδευσή σου δεν θα διαφοροποιηθεί σε κάτι από των υπολοίπων, δεν θα ρίξεις με κάποιο άλλο όπλο, ούτε θα σου μάθουν κάτι παραπάνω....τί κι αν έχεις πτυχία, δεκανέας θα γίνει αυτός που χρωστάει ακόμη μαθήματα στο ΙΕΚ...τί κι αν είσαι σε καλύτερη φυσική κατάσταση από τα 19χρονα που τους πιάνει ζαλάδα και χάνουν το χρώμα τους αν κρατήσουν το Carl Gustav λίγη ώρα στον ώμο; Ό,τι ενδιαφέρον, ό,τι κίνητρο κι αν βρεις ή έχεις θα το σκοτώσει και θα σε κάνει να ψάχνεις τη βολή σου, το ανώδυνο πέρασμα του χρόνου... Έτσι η πειθαρχία γίνεται κενή, χωρίς αντίκρυσμα, αυτοαναλισκόμενη....ψυχολογική κι όχι λειτουργική...έτσι γεννά αντίδραση, δηλαδή απειθαρχία... Ουσιαστική, εφαρμόσιμη εκπαίδευση, επίσης δεν λαμβάνεις...ποιός θα έβγαινε στον πόλεμο από ένα ύψωμα σαν τσολιάς φωνάζοντας "ΑΕΡΑΑΑ!!" απάνω στο ίσιωμα όπου θα περίμεναν τα εχθρικά πολυβόλα να τον θερίσουν; Αυτό σημαίνει πως δεν σε σέβονται καν ως στρατιώτη, πως θέλουν απλώς μια κινούμενη σημαδούρα/σημαία που στο πόλεμο το πιθανότερο είναι να διαλυθεί σε χάος, πως η αντίληψη που έχουν για το στρατευμα και τη λειτουργία του δεν είναι ιεραρχική, αλλά ελιτίστικη, με συνταγματάρχες και στρατηγούς από τη μια και αναλώσιμους φαντάρους από την άλλη... Αναλογιζόμενος τον στρατό από τη μια μετανιώνω που πήγα Κύπρο ως τυφεκιοφόρος αντί για ολμιστής στη Σαμοθράκη που ήταν η αρχική μου τοποθέτηση κι από την άλλη μετανιώνω που πήγα στρατό γενικά... ...όπως ήταν, ήταν απλώς χάσιμο χρόνου... Ούτε το New Miami δεν προλάβαμε να χαρούμε με τη συχνότητα των εξόδων...

Ευχαριστώ φίλε μου...δυστυχώς όμως καμία από τις διαφορετικές προτάσεις δεν έφερε τη λύση...οπότε πάω για format και επανεγκατάσταση...δεν βλέπω πώς αλλιώς... [MENTION=9179]atiman[/MENTION] θα μπορούσες να εξηγήσεις λίγο το μήνυμά σου, να μαθαίνουμε κι εμείς;

Δυστυχώς η επιδιόρθωση από δισκάκι win7x64 δεν λύνει το πρόβλημα... Παλαιότερα δεν μου είχε ξανατύχει κανένα πρόβλημα κατά την αναβάθμιση, ούτε είχα πρόβλημα με τους δίσκους...τώρα για κάποιο λόγο δεν βρίσκει την συσκευή του δίσκου το λειτουργικό; ...τί να κάνω τώρα, επανεγκατάσταση λειτουργικού; ρε γαμώτο τί μού 'ρθε να αναβαθμίσω τους οδηγούς; τόσο καιρό καλά δεν ήμουν με τους 11.7; Σκατά...κι είχα να γράψω σήμερα...

To Last known good configuration δεν έχει αποτέλεσμα...κρασάρει πάλι όταν πάει να φορτώσει το λειτουργικό... Δεν έχω εδώ που βρίσκομαι διαθέσιμο το cd των Win, αλλά είμαι στη διαδικασία να το φροντίσω αυτό διαφορετικά Η μητρική μου είναι η ASRock > Products > A780GXE/128M

έδειξε διάφορα σφάλματα, αλλά δεν τα αναγνώρισα ενόσω έτρεχε...παρόλαυτά όταν τελείωσε ανέφερε επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών, γι αυτό δεν το έψαξα παραπάνω... έκανα επανεκκίνηση ώστε μετά να εγκαταστήσω τον νέο οδηγό, αλλά δεν έχω καθόλου πρόσβαση... δεν έχω καμία πρόσβαση στο λειτουργικό, επαναλαμβάνω...

Μετά τη χρήση του προγράμματος δεν έχω πλέον πρόσβαση στο λειτουργικό (win7 x64 ult), κολλάει στο σημείο που πανε να εμφανιστούν τα γραφικά....ούτε σε ασφαλή λειτουργία μπορώ να μπω στα win... απενεργοποίησα την αυτόματη επανεκκίνηση κατά τα σφάλματα συστήματος και κατέγραψα το ακόλουθο σφάλμα: STOP: 0X0000007B (0XFFFFF880009A9928, 0XFFFFFFFFC0000034, 0X0000000000000000, 0X0000000000000000)

Σ' ευχαριστώ και πάλι... Δυστυχώς, όμως, όπως αναφέρει το άρθρο, δεν είναι διαθέσιμη αυτή λειτουργία παρά για τους Phenom...