NoDsl

Την περασμένη εβδομάδα πήραμε μια ιδέα του Intel Z77 express chipset στο preview της DZ77GA-70K το οποίο αποτελεί συνοδό των πολύ-αναμενόμενων Intel Ivy Bridge για το socket 1155. Μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, εσκεμμένες και μη, έφτασε η ώρα να δούμε από κοντά το ολοκαίνουργιο επίτευγμα της Intel που θέτει δύο σημαντικά ορόσημα για την ίδια και τον κόσμο της τεχνολογίας. Πρώτα από όλα είναι οι πρώτοι μαζικά διαθέσιμοι επεξεργαστές παγκοσμίως που κατασκευάζονται με τη λιθογραφική μέθοδο των 22nm. Όπως καταλαβαίνετε το ατομικό επίπεδο δεν υπήρξε ποτέ πιο κοντά και η δημιουργία ενός τέτοιου "μικρόκοσμου" απαιτεί ιδιαίτερη τεχνολογική "ωριμότητα". Δεύτερον, αποτελούν τους πρώτους επεξεργαστές παγκοσμίως που κάνουν χρήση 3D Tri-Gate Transistors δίνοντας νέα πνοή στο νόμο του Moore που παραμένει εφαρμόσιμος για τις γενεές επεξεργαστών που πρόκειται να ακολουθήσουν. Ύστερα από την παρουσίαση των Sandy Bridge οι οποίοι αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη αρχιτεκτονική αλλαγή μετά τους Conroe, η χρήση των Trigate Transistors αποτελεί το "next big thing" για την Intel το οποίο, σε συνδυασμό με τα Intel 7 Series Express Chipsets, θα δώσει ώθηση σε νέες καινοτομίες για ένα ευρύ φάσμα συσκευών, από φορητές έως ισχυρούς cloud-based servers. Στη σημερινή δοκιμή με χαρά σας παρουσιάζουμε το μεγαλύτερο μοντέλο των Intel Ivy Bridge, Intel Core i7-3770k. Όπως όλοι οι επεξεργαστές της τρίτης γενεάς των Intel Core στην οποία ανήκουν και οι Ivy Bridge, έτσι και ο i7-3770k υποστηρίζει τη γνωστή Intel® Turbo Boost Technology η οποία πέρασε στη δεύτερη έκδοσή της δίνοντας το απαραίτητο boost όταν ο φόρτος εργασίας απαιτεί επιπλέον απόδοση και μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα, ενώ η Intel® Hyper-Threading Technology επιτρέπει σε κάθε πυρήνα του επεξεργαστή να εκτελεί έως και δύο νήματα εργασιών ταυτόχρονα βελτιώνοντας το multitasking και το workflow των εφαρμογών. Η κάτοψη απεικονίζει το die του i7-3770k ενώ δεξιά του βλέπουμε το Wafer από το οποίο παράγεται. Ο πυρήνας έχει μέγεθος 160mm², περιλαμβάνει 1,4δις τρανζίστορ ενώ η L3 Cache είναι πλήρως κοινόχρηστη μεταξύ πυρήνων και κάρτας γραφικών της οποίας το μοντέλο σε ορισμένα SKUs θα είναι Intel® HD Graphics 4000. Ένα καινούργιο χαρακτηριστικό είναι η αναβάθμιση του PCIe controller από Version 2 σε Version 3. Ως γνωστόν το PCIe v3.0 έχει διπλάσιο bandwidth από το παλαιότερο PCIe v2.0 οπότε στην περίπτωση του s1155 που τα Lanes παραμένουν στα 16, ο διπλασιασμός του bandwidth των 8 Lanes σε καταστάσεις xfire/SLi ίσως δώσουν το κάτι παραπάνω. Η φιλοσοφία πάνω στην οποία έχτισε η Intel τους Ivy Bridge είναι το τρίπτυχο Cooler/Richer/Lighter. Χάρη σε αυτή και τις προαναφερθέντες τεχνολογίες το σύστημα που εφοδιάζεται με έναν Intel Core μπορεί να προσαρμόζεται στις ανάγκες του χρήστη είτε πρόκειται για απαιτητικές εφαρμογές, είτε πρόκειται για ψυχαγωγία επιτρέποντας περισσότερα σε λιγότερο χρόνο.Όλα τα παραπάνω, με την εξοικονόμηση ενέργειας και τα οφέλη απόδοσης των 3D Tri-Gate Transistors και της αρχιτεκτονικής των 22nm, λεπτομέρειες της οποίας θα δούμε στην επόμενη σελίδα. 3D Tri-Gate Transistors Όπως προαναφέραμε, ο i7-3770k αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο παγκόσμιας παραγωγής που κάνει χρήση των 3D Tri-Gate Transistors. Η βασική αρχιτεκτονική των Ivy Bridge συγκριτικά με τους Sandy Bridge παραμένει η ίδια απλά η κατασκευαστική μέθοδος και τα μικρότερα nm είναι που κάνουν τη διαφορά στην περίπτωση τους. Προτού συνεχίσουμε, δείτε την εικόνα και το video που ακολουθούν και παρουσιάζουν τα Tri-Gate Transistors και τα 22nm από κοντά. Όπως γίνεται εμφανές στις εικόνες, τα 3D TriGate Transistors έχουν όντως κάτι το τρισδιάστατο στην αρχιτεκτονική τους. Η διαφορά είναι ακόμα πιο εμφανής με την παράθεση ενός κοινού transistor οπού οι πύλες ακουμπάνε επάνω στο υπόστρωμα πυριτίου του πυρήνα σε σχέση με τα 3D TriGate Transistors οπού το υπόστρωμα πυριτίου "μπαίνει μέσα" στην πύλη. Όπως βλέπουμε καλύτερα στις παραπάνω εικόνες, η πύλη των 3D TriGate Transistors αγκαλιάζει από τρεις πλευρές το "πτερύγιο" πυριτίου με αποτέλεσμα να έχει καλύτερο έλεγχο στην κατάσταση του transistor και na επιτρέπει τη διέλευση περισσότερου ρεύματος στην κατάσταση "on". Το βασικό πρόβλημα της παλαιότερης αρχιτεκτονικής που ξεπερνούν τα 3D TriGate Transistors είναι το διαρρέον ρεύμα μεταξύ υποστρώματος πυριτίου και στρώματος αναστροφής το οποίο είχε ως αποτέλεσμα πρώτον, να αυξάνεται ο χρόνος αλλαγής κατάστασης του transistor και κατ' επέκταση η ταχύτητα ολόκληρου του ολοκληρωμένου και δεύτερον την αύξηση της κατανάλωσης και των θερμικών απωλειών. Μέθοδοι όπως οι Partially Depleted SOI (PDSOI) και Fully Depleted SOI (FDSOI) μειώνουν το φαινόμενο, όχι τόσο επιτυχώς όσο τα 3D TriGate Transistors, ενώ προσθέτουν ένα 10% στο κόστος παραγωγής. Τα Fully Depleted Tri-Gate Transistors ξεπερνούν τις μέχρι τώρα γνωστές μεθόδους παραγωγής με μια αύξηση κόστους της τάξης του 2-3%. Στις εικόνες που ακολουθούν, τα προαναφερθέντα σε διαγράμματα. Οπότε, να ανακεφαλαιώσουμε με τα προτερήματα της χρήσης 3D Trigate Transistors τα οποία είναι τα ακόλουθα. 3rd Generation Intel® Core™ Processor Family Όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια η Intel, το Lineup των Ivy Bridge θα περιλαμβάνει τους Core i3, i5 και τα top μοντέλα i7 τόσο στο Desktop κομμάτι όσο και στο Mobile. Τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας μοντέλου στον πίνακα που ακολουθεί. Τα SKUs που πρόκειται να κυκλοφορήσουν καθώς και τα χαρακτηριστικά τους μαζί με τις τιμές για όσα έχουν ανακοινωθεί, στους πίνακες που ακολουθούν H intel φαίνεται να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στους Ivy Bridge και κυκλοφορεί αρκετά SKUs που καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις είτε σε Dekstop είτε σε Mobile. Και εδώ έχουμε τα προθέματα S,T και K που αντιστοίχως υποδηλώνουν “performance optimized lifestyle”, “power optimized lifestyle”, "fully multiplier unlocked part". Εντύπωση κάνουν τα 77W TDP που παρατηρούμε ως μέγιστο TDP της σειράς αναλογιζόμενοι τα 95W του i7-2700k(SB) και τα "εξωφρενικά" 130W των SB-E. Οι πιο παρατηρητικοί θα είδατε ήδη πως όλοι οι Ivy Bridge έρχονται με εγγενή υποστήριξη σε DDR3 ταχύτητας 1600Mhz(1333MHz SB/SB-E) ενώ και οι ενσωματωμένες κάρτες γραφικών έχουν ανάλογη λειτουργία με αυτή του Turbo Boost του επεξεργαστή, ανεβάζοντας τους χρονισμούς τους έως και τα 1250Mhz. The i7-3770k SpecsΟνομαστικά τα χαρακτηριστικά του i7-3770k είναι τα ακόλουθα: Όλα νοικοκυρεμένα και στην πρώτη εικόνα βλέπουμε μαζεμένα όλα τα features των Ivy Bridge Based Cores τα οποία είναι διαθέσιμα ανάλογα το SKUs. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η δεύτερη εικόνα που ξεδιαλύνει το τοπίο στον υπερχρονισμό των Ivy Bridge. Δυστυχώς το limitation του BCLK παραμένει στα ±7Mhz. Οπότε, έχουμε κι λέμε: Τέσσερις παραπάνω πολλαπλασιαστές για τον επεξεργαστή Ρύθμιση του Core Ratio σε πραγματικό χρόνο εντός windows ανεξάρτητα για κάθε πυρήνα Τρεις παραπάνω πολλαπλασιαστές για την InDie κάρτα γραφικών Επίσημα υποστήριξη για έως και 2667Mhz DDR3 σε βήματα των 200 και 266Mhz Υποστήριξη σε XMP v1.3 3rd Generation Core™ Processor Graphics Αντικειμενικά, το μεγαλύτερο performance enhancement που έχει γίνει στους Ivy Bridge είναι αυτό της ενσωματωμένης κάρτας γραφικών που πλέον ανήκει στην τρίτη γενεά των Intel Core Processor Graphics. Για την περίπτωση του i7-3770k ακούει στο όνομα HD4000 και περιλαμβάνει 16 Execution Units(EUs), Media hardware Acceleration, DX11/OpenGL 3.1/SM4.1/Tesselation support ενώ υποστηρίζει κανονικά 3D Content μέσω HDMI v1.4. Από πλευράς απόδοσης σε καταστάσεις Gaming, η Intel υποστηρίζει ότι η σειρά HD4000 αποδίδει έως και δύο φορές καλύτερα από τη δεύτερη γενεά Core™ Processor Graphics. Προφανώς και τα 3rd Generation Core™ Processor Graphics υποστηρίζουν την τεχνολογία Intel® Quick Sync της οποίας η απόδοση μας άφησε πραγματικά με το στόμα ανοικτό. Οι συνεργασίες της Intel αναπτύσσονται και μαζί τους οι υποστηριζόμενες από την Intel® Quick Sync εφαρμογές με κέρδος σε χρόνο αναπαραγωγής και μετατροπής περιεχομένου. Επίσης έχει διορθωθεί το κλείδωμα του HDMI στα 23.976Hz πράγμα που περιμέναμε εναγωνίως μιας και η υποστήριξη μόνο 24Hz με τους SB δεν είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Φυσικά και συνεχίζει το bitstreaming σε Dolby Digital, TrueHD (up to 7.1), DTS, DTS-HD MA (up to 7.1) από το HDMI ενώ το HW acceleration σε H.264, VC-1 και MPEG-2 πρέπει να θεωρείται δεδομένο πλέον. Αντίστοιχα με την AMD και η Intel έχει προσθέσει αρκετά νέα χαρακτηριστικά που βοηθούν στο EveryDay Computing ασχέτως κατηγορίας επεξεργαστή. Στις εικόνες που ακολουθούν παρουσιάζονται αναλυτικά. Μια γρήγορη ματιά στον i7-3770k Προτού πάμε στα αποτελέσματα, μια μικρή ματιά στον επεξεργαστή και στη συσκευασία του. Επειδή ήταν Engineering Sample μην περιμένετε να δείτε πλήρη retail συσκευασία με ψήκτρα αν και το κουτί προδίδει πως θα συνοδεύεται από σύστημα ψύξης. Ουσιαστικά δεν βλέπουμε κάτι το ιδιαίτερο. Το package του επεξεργαστή ακόμα και η συσκευασία είναι τα ίδια με ότι έχουμε δει από τους Sandy Bridge. Σύστημα δοκιμής Για το εν λόγω εξαντλητικό review κάναμε επιστράτευση τριών συστημάτων που ήταν τα ακόλουθα: Όπως θα δείτε και στους πίνακες που ακολουθούν, αποτελέσματα από τα παλαιότερα reviews είναι πλέον συγκεντρωμένα ώστε να υπάρχει δυνατότητα άμεσης σύγκρισης. Εάν για οποιοδήποτε μέτρηση δεν υπήρχε αποτέλεσμα ή ήταν σε μή αποδεκτά όρια, παραλήφθηκε. Όλα τα μετροπρογράμματα, παιχνίδια και τα Windows 7 x64 περιλαμβάνουν τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις κατά τη στιγμή που συντάχθηκε το εν λόγω review. Οι Drivers που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του review ήταν οι εξής: AMD: Catalyst 12.2 WHQL PhysX™: PhysX_9.10.0514 Intel: 9.3.0.1019 / 9.2.3.1022(X79) Και μια εικόνα του i7-3770k με το που ανάψαμε το σύστημα. Overclocking, Power Consumption Καταρχάς να αναφέρουμε ότι μάλλον ο επεξεργαστής που λάβαμε είτε είχε στραβό HeatSpreader είτε υπήρχε κάποια ασυμβατότητα μεταξύ της Akasa Venom και του socket της DZ77GA-70K μιας και οι θερμοκρασίες που είδαμε κατά τον υπερχρονισμό του i7-3770k μόνο καλές δεν ήταν. Οι θερμοκρασίες σε idle καταστάσεις κυμάνθηκαν γύρω στους 45-50°C ενώ σε Load ξεπεράσαμε τους 95°C κατά τον υπερχρονισμό και μάλιστα με χρήση Artic Ceramique. Αυτός είναι και ένας λόγος που ενώ τρέξαμε κάποια τεστ στα 5000, μετά από λίγο πέσαμε στα 4800 και τρέξαμε τα τρία τυπικά τεστ σε αυτή τη συχνότητα. Στον πίνακα που ακολουθεί, οι διαφορές μεταξύ i7-3770k stock & i7-3770k @ 4800. Οι καταναλώσεις των συστημάτων μας κυμάνθηκαν στα εξής όρια*. Όπως βλέπουμε το καλύτερο Perf/Watt φεύγει από τα χέρια του i7-2600k και παραδίδεται άξια στο νέο i7-3770k με αισθητή διαφορά σε φορτίο. Η κατανάλωση των υπολοίπων επεξεργαστών της άτυπης βάσης μας φαντάζουν τραγικές εμπρός στα 89Watt του Ivy Bridge! *Σημείωση: Οι τιμές έχουν υπολογιστεί με 0.86 efficiency στο τροφοδοτικό σύμφωνα με Z850. Για την κατανάλωση από την πρίζα προσθέστε 14%. AIDA64 Και ξεκινάμε με τις μετρήσεις και τα αποτελέσματα του γνωστού μετροπρογράμματος AIDA64. Ο νέος είναι ωραίο αλλά και ο παλιός είναι αλλιώς. Σταθερή αξία ο i7-2600k παίζοντας στα ίσια τον i7-3770k ο οποίος του κάνει μια διαφορά περί τα 6%. Επιπλέον, αρκετά βελτιωμένος στα σημεία φαίνεται ο Memory Controller του ivy Bridge έναντι του SB. wPrime, superPi, TrueCrypt Όντας multithreaded, στο wPrime ο i7-3930k παίρνει κεφάλι από τους latency efficient i7-2600k/i7-3770k. Εντυπωσιακή η διαφορά του Ivy/Sandy στα 1024Μ(περί τα 9%). Στο κλασσικό spi όμως το latency μετράει όπως μετράει και το ιδιαίτερα aggresive Turbo Boost του i7-3770k(5% διαφορά Ivy/Sandy). Τέλος, σχεδόν καμία διαφορά μεταξύ Ivy/Sandy στο TrueCrypt. Fritz, WinRar, CineBench Μικρή η διαφορά του i7-3770k για 100 παραπάνω MHz. Σχεδόν καμία διαφορά στο WinRar μεταξύ Ivy/Sandy. Τέλος, Cinebench 11.5. Δείτε διαφορά στην απόδοση στο Single Core του Ivy(8%). Ζήτω τα Trigates!x264, POVRAY, Media Espresso Αισθητή διαφορά του Ivy εδώ που χάρη στο αgressive Turbo Boost του καταφέρνει να ανταγωνιστεί τον i7-3930k. Το raytrace benchmark της Intel δείχνει τα δόντια των 12 threads του i7-3930k. Αξιοπρεπής διαφορά μεταξύ Ivy/Sandy. Νέα προσθήκη στις μετρήσεις μας το Media Espresso που υποστηρίζει σχεδόν οτιδήποτε Hardware με acceleration σε transcoding. Respect στο Intel Quick Sync.- Αν και δεν πειστήκαμε για τη σωστή αξιοποίηση του HW της HD7970, οι διαφορές είναι απλά Mind Blowing! PCMarks Και περνάμε στα συνθετικά που τεστάρουν όλο το σύστημα. Υπόψιν ότι για τα HDD tests χρησιμοποιήσαμε ξεχωριστό δίσκο από αυτό του συστήματος. Αναφερόμαστε στον C300 128GB της Crucial και ο οποίος ήταν άδειος για χάρη του τεστ. Νομίζετε ότι έχουμε κάνει λάθος στο γράφημα ε; Κι όμως τα αποτελέσματα είναι σωστά. Η αιτία αυτής της διαφοράς ακούει στο όνομα Lucid Virtu MVP. Πρόκειται για ένα Virtualization Software της LucidLogic που έγινε γνωστό πρόσφατα μιας και συνοδεύει τις περισσότερες Intel Z77 based motherboards αν και έγινε αρχικά διαθέσιμο με το Z68, το οποίο δίνει τη δυνατότητα χρήσης των χαρακτηριστικών της iGPU(Intel Quick Sync) ταυτόχρονα με την κανονική κάρτα γραφικών του συστήματος. Προς το παρόν υποστηρίζονται ελάχιστες εφαρμογές σοβαρά αλλά όσες υποστηρίζονται, βλέπετε τα αποτελέσματα. Περίπου ίδια εικόνα και εδώ με τους τρεις επεξεργαστές πολύ κοντά αλλά με τους 12 πυρήνες του i7-3930k να απολαμβάνουν το δέοντα σεβασμό. 3DMarks Και περνάμε στα συνθετικά των τριών διαστάσεων και στα παιχνίδια στην επόμενη σελίδα. Λογικά περιμένουμε εκπληκτικά πράγματα από τον i7-3930k. Αναμενόμενη η διαφορά μεταξύ Ivy/Sandy. Λίγο πιο έντονη η υπεροχή του i7-3770k στο Vantage. Συγνώμη για τα χρωματάκια έχει legend δίπλα. Συμπλήρωση των αποτελεσμάτων με όσες μετρήσεις της HD4000 προλάβαμε. Όσο οι απαιτήσεις σε τρισδιάστατη γίνονται πιο απαιτητικές οι HD6000 των AMD APUs δείχνουν τα δόντια τους στις iGPU των Intel. Την όποια ψαλίδα δείχνει να κλείνει με τις HD4000 η Intel η AMD θα τις ανοίξει και πάλι με τους Trinity οπότε μην βιαστείτε να αποφασίσετε. Επίσης, μην προσπαθήσετε να εκτελέσετε DX11 στις HD3000 γιατί δεν υποστηρίζουν. Σχεδόν διπλάσιες επιδόσεις της HD4000 από την HD3000 στο Vantage και για πρώτη φορά βλέπουμε την Intel να ανταγωνίζεται τις APUs της AMD με iGPU κατασκευής της. Ένα πολύ μεγάλο μπράβο για την αισθητή βελτίωση της απόδοσης γραφικών της Intel! Κουραστήκατε; Δε νομίζω; Εδώ δεν κουραστήκαμε εμείς που γράφουμε:hang3: Παρακάτω... Games Συνέχεια στις μετρήσεις μας με τα παιχνίδια. Η λογική που προτιμήσαμε τα εν λόγω παιχνίδια είναι απλή. Είναι από τα πιο multithreaded παιχνίδια που κυκλοφορούν. Οπότε μιας και δεν έχει νόημα να δούμε την απόδοση των επεξεργαστών στα 2560x1600 με 8AA & 16AF, προτιμήσαμε σχετικά χαμηλές αναλύσεις και ποιότητες γραφικών. Το Leader Benchmark όντως το πιο Graphics heavy benchmark του Civilization V δεν παρουσιάζει κάποιες διαφορές μεταξύ των επεξεργαστών. Το Unit Benchmark δείχνει την ίδια εικόνα που έχουν δείξει όλα τα συνθετικά έως τώρα μεταξύ Ivy/Sandy. Δεν παραδίδει τα όπλα ο i7-3930k αν και είναι ο επεξεργαστής με τους μικρότερους χρονισμούς. Μικρότερες διαφορές στο Late Game View αν και ίδια εικόνα με το Unit Benchmark. Δεν χρειάζονται συστάσεις για το metro2033. Απλά επιβεβαιώνουμε για ακόμα μια φορά ότι όσο ανεβαίνουμε σε αναλύσεις ο επεξεργαστής τόσο μικρότερη διαφορά κάνει. Όχι πάντα αλλά θα καταλάβετε τι εννοούμε παρακάτω. Παρόμοια εικόνα και στο Lost Planet 2 με τους επεξεργαστές να δείχνουν μια παραπάνω διαφοροποίηση. Ακόμα μια νέα προσθήκη στις μετρήσεις μας το bf3. Η μέτρηση έγινε ακριβώς όπως γίνεται και στο toms hardware με Fraps και την εισαγωγή του "Going Hunting". Μικρές έως ελάχιστες οι διαφορές και εδώ. Περισσότερο μιλάει η αρχιτεκτονική των Intel Core. Εάν είχαμε δείγμα από AMD τότε θα καταλαβαίναμε πόσο μπροστά είναι η Intel. Περίεργα αποτελέσματα μας έδωσε ο i7-2600k εδώ αλλά ενδέχεται να έχει να κάνει και η μητρική για αυτή τη συμπεριφορά. Ήταν επαναλήψημα πάντως. Ίδια αποτελέσματα με το Resident Evil και το Dirt3, με ένα "pinch" από AMD Catalyst για να βλέπουμε τα χάλια μεταξύ των τριών αναλύσεων... Τελευταίο στις μετρήσεις μας το F1 2011. Τελικά το f1 2011 αποδεικνύεται ιδιαίτερα Mhz friendly! CrossFire: s1155 vs s1155 vs s2011 Ορίστε. Μια φορά που βρέθηκε το κατάλληλο HW μαζεμένο και καλοί φίλοι (ακόμα με κυνηγάνε να πάρουν πίσω τα συστήματά τους) ώστε να βγει ένα review της προκοπής με σύγκριση MultiGPU μεταξύ διαφορετικών sockets (s2011/s1155). Για να δούμε τι θα δούμε. Υπόψιν, "μιλάνε" και οι Catalyst εδώ. Ενδιαφέρον; Εκτός του Crossfire έχουμε κάνει ταυτόχρονα και c2c σύγκριση. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως και στις δύο περιπτώσεις του s1155 όταν τα MHz των επεξεργαστών ανέβουν, ανεβαίνει και το Graphics Score. BottleNeck για τις διπλές HD7970 οι Ivy/Sandy; Ποιος θα το περίμενε! Ατάραχος ο i7-3930k "περνάει στο ρελαντί" τους δύο "μικρούς". Ίδια εικόνα και στο Vantage. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Α, παρεμπιπτόντως, με τους Catalyst 12.3 έπαιξε "μια χαρά" το CrossFire. Ελάχιστες και μέσα στα όρια σφάλματος οι επιδόσεις των τριών επεξεργαστών στο Μetro2033. Προφανώς τα settings ήταν τέτοια που να μπει και ο παράγοντας PCIe3.0 μέσα στο παιχνίδι, αν υφίσταται κάτι τέτοιο. Μικρό αλλά αισθητό το προβάδισμα του i7-3770k στο Batman: Arkham Asylum. Ασυναγώνιστος ο i7-3770k στο Lost Planet χρονισμένος στα 4GHz με τον i7-2600k να τον ακολουθεί κατά πόδας. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι το πόσο πίσω κρατάνε τις κάρτες οι δύο επεξεργαστές στους εργοστασιακούς τους χρονισμούς. Εδώ η διαφορά του υπερχρονισμένου i7-2600k είναι απίστευτη με τρανό παράδειγμα η απόδοσή του στα 2560x1600. Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται τα αποτελέσματα ήταν επαναλήψημα. Διπλάσιες συνολικά επιδόσεις με τους δύο Ivy/Sandy στα τέσσερα για το BattleField 3. To Resident Evil συνεχίζει να παρουσιάζει περίεργα αποτελέσματα και δεν είμαι σίγουρος αν είναι οι drivers ή το παιχνίδι. Μπορεί να αφαιρεθεί στο επόμενο review. Απειλητικά έχει πλησιάσει ο i7-3770k τον i7-3930k και διερωτόμαστε αν έχει να κάνει κάτι και με το PCie3.0... Σταθερά πίσω ο i7-2600k αλλά όχι που να δημιουργεί πρόβλημα. Ουφ, τέλος τα 3D με το F1 2011 σε Crossfire. Πραγματικό ότι χειρότερο υπάρχει για test σε MultiGPU setups. Tick, Tock Το ρολόι της Intel χτυπάει και είναι άξιον απορίας με τι θα μας εκπλήξει και πάλι. Ποια της πατέντα θα ρίξει λάδι στη φωτιά του τεχνολογικού κόσμου ώστε να προχωρήσει ακόμα πιο μπροστά, σε ακόμη πιο μικρά. Με τον Ivy Bridge η Intel δεν κυκλοφόρησε ένα προϊόν, έκανε μια δήλωση. Πως μπορεί να είναι ο καταλύτης για τα μεγάλα τεχνολογικά brakethroughs που θα έρθουν. Και τι πιο βολικό από το να παρουσιάσεις μια αρχιτεκτονική, που ήδη έχεις τελειοποιήσει εδώ και χρόνια αφήνοντας πίσω έτη τον ανταγωνισμό, με τεχνολογία του αύριο που δουλευεις απο το 2002!. Φυσικά αναφερόμαστε στα 3D TriGate Transistors που όντως επαναφέρουν στην τροχιά του Moore τους επεξεργαστές μέχρι να φτάσουν το ατομικό επίπεδο που είναι εξαιρετικά κοντά. Τυπικά ο i7-3770k είναι ένα migration του Sandy Bridge στα 22nm. Για τους εμπορικούς υπολογιστές/συσκευές θα αποτελέσει έναν αποδοτικό performer για Light Form Factors με μικρά σχετικά κέρδη σε υπολογιστική ισχύ αλλά με αισθητή διαφορά στην απόδοση των ενσωματωμένων γραφικών. Κερασάκι στην τούρτα οι βελτιωμένα χαρακτηριστικά ασφαλείας που ενσωματώνουν. Για το κομμάτι των servers τώρα, οι Ivy bridge θα αυξήσουν τo efficiency και θα εμπλουτίσουν τα αποθηκευτικά χαρακτηριστικά χάρη στα Intel 7 Series Chipsets. Εν κατακλείδι, εάν διαθέτετε έναn από τους δύο κορυφαίους Sandy Bridge που κυκλοφορούν, δεν θα χρειαστεί να κάνετε τη μετάβαση στη νέα πλατφόρμα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δεν σας ενοχλούν τα μόνο δύο Sata 6Gbps που δίνει εγγενώς το Intel Z77 και σας εκνευρίζουν τα 24Hz του HDMI των SB, μόνο και μόνο για το Performance/Watt δεν κοιτάτε αλλού. Ένας Ivy Bridge είναι ότι περιμένατε να αγοράσετε. Intel i7-3770k 23/04/2012 Ευχαριστούμε την Intel για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης και το φίλο Δημήτρη για την παραχώρηση του i7-2600k και της Asus M4G3

Οι εορτασμοί του Άγιου Πάσχα τέλειωσαν και μαζί του οι μέρες εγκράτειας και νηστείας. Και τι "νηστεία" φέτος, με το Kepler να έχει μόλις κυκλοφορήσει ενώ η Intel με την άνεση του "Can't touch this" να καθυστερεί χαρακτηριστικά την επίσημη κυκλοφορία του διάδοχου των SandyBridge, Ivy Bridge. Η αναμονή παίρνει σιγά σιγά το τέλος της μιας και οι ημερομηνίες λήξης των NDA διαδέχονται η μία την άλλη και μπορούμε πλέον να ανεβάσουμε ότι μας επιτρέπεται. Για την ώρα θα ρίξουμε μια ματιά στον αντικαταστάτη του μέχρι πρότινος κορυφαίου Intel Ζ68 που θα συνοδεύσει τους Ivy Bridge στο launch και δεν είναι άλλο το από το Intel Ζ77 Express Chipset. Η πρώτη μας επαφή θα γίνει μέσω της νέας Intel DZ77GA-70K που αποτελεί την κορυφαία πρόταση της εταιρίας για το s1155. Η Intel για ακόμα μια φορά με την παρουσίαση της DZ77GA-70K προσφέρει μία κορυφαία μητρική για τους απανταχού gamers και enthousiasts. Σε συνδυασμό με το νέο Intel® Visual BIOS είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς δίνοντάς τους την ευκαιρία να πάρουν τη μέγιστη απόδοση από το σύστημά τους. Κορυφαίο μοντέλο της νέας σειράς των -K Intel® Desktop Boards, η DZ77GA-70K έρχεται βελτιστοποιημένη για την πλήρη αξιοποίηση των Intel® -K processors. Συνδυασμός του ιδιαίτερα εξελιγμένου σχεδιασμού και της προσεκτικής επιλογής υλικού μαζί με την ευκολία αύξησης των επιδόσεων χάρις τον υπερχρονισμό επεξεργαστή, κάρτας γραφικών και μνήμη που προσφέρει το Intel ® Visual BIOS, καθιστούν την DZ77GA-70K την καλύτερη μητρική για τους Intel® -K processors. Παρέα με την DZ77GA-70K, η Intel μας παραχώρησε και την Intel Centrino Advanced-N 6205. Πρόκειται για την ολοκαίνουργια PCie WiFi Dual Band 802.11a/g/n κάρτα δικτύου για desktop που πρόκειται να κυκλοφορήσει οσονούπω. Αρκετά με την εισαγωγή όμως, ας δούμε τα χαρακτηριστικά των δύο πρωταγωνιστών του preview μας. Τεχνικά Χαρακτηριστικά Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της Intel DZ77GA-70K είναι τα εξής: 3rd Generation Intel® Core™ Processor Support (LGA1155): Highly Optimized for the Intel® ‐K processors, enabling overclocking capabilities Intel® Z77 Express Chipset: Providing support for premium chipset features, including RAID, responsiveness features, and overclocking capabilities. Intel® Visual BIOS: Mouse and touch controlled UEFI* BIOS with configuration friendly interface including animated visual controls for CPU, graphics & memory overclocking, and boot order priority. Intel® Rapid Storage Technology ver 11.0: enabling RAID 0, 1, 5, and 10 support Intel® Smart Response Technology: enabling SSD‐like performance for start‐up, application load, and shutdown when combining a traditional low‐cost, large capacity HDD with a small SSD Intel® Smart Connect Technology: enabling the ability to maintain cloud based information refreshed and up‐to‐date at low power states Intel® Rapid Start Technology: enabling a hand‐held like ON/OFF experience with applications and OS desktop ready in seconds from near zero power consumption Additional Features & I/O: Nine SATA ports: 4 internal at 3.0 Gb/s, 4 internal at 6.0 Gb/s, and 1 external eSATA at 6G/s Two IEEE 1394a ports: 1 external port, 1 via internal header Ten USB 2.0 ports: 4 external ports (includes 2 hi‐current/fast charging ports), 6 via internal headers Eight USB 3.0 SuperSpeed ports: 4 external ports, and 4 via internal headers Five PCIe Expansion Slots: 2 PCIe x1, 1 PCIe x4, 2 PCI Dual PCIe 3.0 x16 Graphics: supporting Nvidia SLI* and AMD CrossFireX* technologies Consumer Infrared receiver and emitter (Microsoft Vista* MCE compliant) Back‐to‐BIOS switch Power/Reset Switches On Board LED Port 80 post decoder Ten‐channel Intel® High Definition Audio¹° with multi‐streaming capability Front panel mic/headphone header Diagnostic LED POST indicator that light when each functional section completes Power Supervisor technology to protect against power supply failure, current surges, and over‐current conditions. Augmentation includes BT/Wifi module as well as Front Panel USB 3.0 module ATX Form Factor 10. Requires an Intel® HD Audio enabled system. Consult your PC manufacturer for more information. Sound quality will depend on equipment and actual implementation. For more information about Intel HD Audio, refer to Intel� High Definition Audio. Intel® Centrino® Advanced-N 6205 Technical Specifications General Dimensions: (H x W x D) 50.85 mm x 69.53 mm x 6.37 mm Weight: 40.68g (with full height PCI bracket, not including antenna weight) Diversity: Antenna diversity supported by supplied, external antenna Radio ON/OFF Control: Supported in both hardware and software Connector interface: Standard PCIe x1 LED Output: On/Off Operating Temperature (Adapter Shield): 0º to +80°C Humidity Non-Operating: 50% to 90% RH non-condensing (at temperatures of 25°C to 35°C) Operating Systems: Microsoft Windows 7*, Microsoft Windows Vista*, Microsoft Windows XP*, Microsoft Windows 8*(planned), Linux* Wi-Fi Alliance: Wi-Fi CERTIFIED* for 802.11a, 802.11b, 802.11g, 802.11n, WMM*, WPA*, WPA2*, and WPS Wi-Fi Direct for peer to peer device connections Microsoft WHQL: Yes IEEE WLAN Standard: IEEE 802.11a/b/g/n, 802.11d, 802.11e, 802.11i, 802.11h Architecture: Infrastructure and SoftAP Security Authentication: WPA and WPA2, 802.1X (EAP-TLS, TTLS, PEAP, LEAP, EAP-FAST), EAP-SIM, EAP-AKA Authentication Protocols: PAP, CHAP, TLS, GTC, MS-CHAP*, MS-CHAPv2 Encryption: 64-bit and 128-bit WEP, AES-CCMP, TKIP Wi-Fi Direct* Encryption and Authentication: WPA2, AES-CCMP Product Safety: UL, C-UL, CB (IEC 60950-1) Compliance Retail: (Credit Card Processing) PCI, CISP Government: FIPS7,FISMA= Intel 70 Series Express Chipsets Με την υιοθέτηση της μετακίνησης των κρισίμων ελεγκτών στο εσωτερικό του επεξεργαστή(memory, pcie controllers) και από τις δύο εταιρίες, η κατασκευή των chipsets απλοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που έχει περιορίσει τον ρόλο τους σε απλό διαχειριστή των διεπαφών(I/O) του συστήματος. Δεν ευθύνεται και δεν επηρεάζει δηλαδή τις επιδόσεις του συστήματος όπως παλαιότερα όπου υπήρχαν NorthBridge / Southbridge αλλά καθορίζει το σχεδιασμό των μητρικών και τη χρήση των εξτρά controllers που θα χρειαστούν. Τα κύρια μειονεκτήματα του Intel Z68 ήταν δύο. Δεν είχε περισσότερες από δύο Sata 6GBps και δεν είχε εγγενή υποστήριξη USB3.0. Αν και το Intel Z77 απέκτησε τέσσερις εγγενείς USB3.0 δυστυχώς με τις Sata 6GBps θα μας απογοητεύσει, προσφέροντας ακόμα δύο. Όπως φαίνεται μετά το φιάσκο του P67 η Intel απέκτησε μια πιο συντηρητική νοοτροπία με τις εν λόγω θύρες. Ακόμα ένα χαρακτηριστικό που περιμέναμε με το Intel Z77 και δεν θα δούμε είναι το ThunderBolt. Η Intel έχει αφήσει την Apple μόνη της να προωθήσει αυτό το χαρακτηριστικό με τη νέα σειρά των MacBook Pro & Air. Οπότε όσες μητρικές θέλουν να το προσφέρουν, μόνο με external controller. Επιπλέον το Intel Z77 απαρνείται εντελώς το κλασσικό PCI του οποίου η παροχή στηρίζεται πλέον αποκλειστικά σε onboard controller. Θετικό είναι πως πλέον η Intel έχει περιορίσει τις εκδόσεις των Intel 7 series chipsets και έτσι θα έχουμε μόνο τα Z και τα H με τα πρώτα να αποτελούν τα performance oriented ενώ τα δεύτερα την επιλογή του μέσου συστήματος, με κανένα απο τα δύο να μην περιορίζει την λειτουργικότητα του επεξεργαστή όπως παλαιότερα που ανάλογα το chipset είχαμε ή δεν είχαμε λειτουργική την κάρτα γραφικών του επεξεργαστή κτλ. Βέβαια μεγάλο ρόλο έπαιξε και ότι πλέον η HD4000 που εφοδιάζει τους Ivy Bridge, μαζί με το Lucid Virtu και το Virtu MVP προσφέρουν ουσιαστικά προτερήματα σε απόδοση. Επίσης τα προαναφερθέντα είναι και ένας από τους λόγους που πλέον το Intel Z77 προσφέρει τρεις εξόδους εικόνας σε σχέση με τις δύο που προσφέρει το Intel Z68. Μια μικρή σύγκριση των δύο chipsets μας δίνει μια καλύτερη εικόνα: Και μια μικρή σύγκριση των επιμέρους χαρακτηριστικών των Intel 7 series chispets: Τα block diagrams των Intel Z77, Z75, H77 είναι το παρακάτω: Επόμενη σελίδα, Intel® Visual BIOS UEFI. Bios: DZ77GA-70K Επειδή μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, ελπίζουμε οτι με τις παρακάτω εικόνες θα σας λυθούν πολλές απορίες και θα ικανοποιήσουμε την περιέργειά σας σχετικά με το πώς θα είναι οπτικά και λειτουργικά το Intel® Visual BIOS. Συσκευασία και περιεχόμενα Μαύρη η συσκευασία των Extreme Series της Intel, εξού και το μαύρο χρώμα της συσκευασίας της DZ77GA-70K. Τα περιεχόμενα περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα με bonus το WiFi/BT Module και το USB3.0 panel. H DZ77GA-70K σε ένα γενικότερο πλάνο του Layout της. Μαύρο και μπλε οι κύριες επιλογές με το χρώμα των διάφορων υποδοχών να χαλούν την όμορφη εικόνα αν και κάνουν τον εντοπισμό και τη διάκριση πιο εύκολη. Εμπρός και πίσω η DZ77GA-70K. Οκτώ τα συνολικά Sata που μας προσφέρει η DZ77GA-70K με τα τέσσερα από αυτά να παρέχονται απο εξτρά controller της Marvel ενώ δύο είναι τα Sata 6GBps. Πλήρης θυρών επέκτασης η DZ77GA-70K, παρέχει και δύο κλασσικές PCI. Η DZ77GA-70K διαθέτει και push buttons για την εκκίνηση και το reset που βρίσκονται δίπλα από το 24πινο ATX τροφοδοσίας. Τέσσερα τα slot μνήμης για 32GB σύνολο. Πλήρες το I/O panel με έναν κοινόχρηστο υποδοχέα PS/2, τέσσερις USB 2.0 ports, εξωτερικό κουμπί για clear CMOS, optical SPDIF, FireWire (IEEE1394), μια eSATA-300 ports, δυο Gigabit Ethernet, τέσσερις USB 3.0(μπλέ), ένα HDMI v1.4 και αναλογικές εξόδους ήχου 7.1 Μια πιο κοντινή ματιά Ώρα να εμβαθύνουμε περισσότερο στη μητρική: Το γνωστό μας s1155. 8 + 2 οι φάσεις τροφοδοσίας της DZ77GA-70K ενώ τα mosfet καλύπτονται από ευμεγέθεις μπλε ψύκτρες. Ο phase controller της μητρικής ανήκει στην Chil και είναι όμοιος με αυτόν που χρησιμοποιούν καιρό τώρα οι Asus. Δίπλα του, τα διαγνωστικά leds της DZ77GA-70K. Αριστερά βλέπουμε τη μία εκ των δύο Gigabit Ethernet και το HDMI/DVI Level Shifter ενώ δεξιά τη δεύτερη Gigabit Ethernet. O Sata controller της Marvell αριστερά. Δεξιά το ClockGen της SILEGO μαζί με το USB3.0 Hub της Genesys και τον PCIe to PCI bridge chip της iTE. Τα PCIe3.0 Lane switches και ο 6 Port PCI Express Gen 2 (5.0 GT/s) Switch της PLX. Διάφορα USB2.0 και USB3.0 connectors μαζί με το Post code decoder. Στο βάθος, το I/O LPC interface της WinBond. Δεξιά Ιnitialization leds και ο 1394a Link Layer Controller της Texas Instruments. Στο βάθος το ALC898 Κοντινό στον πρωταγωνιστή της DZ77GA-70K. Intel Z77 Express chipset. Intel Centrino Advanced-N 6205 Η Intel Centrino Advanced-N 6205 μαζί με την κεραία της. Ουσιαστικά η Intel μεταφέρει τεχνολογίες, μέχρι πρότινος αποκλειστικά, της mobile σειράς centrino στα desktops με τις ανάλογες αναβαθμίσεις για την προώθηση του multimedia κομματιού της πλατφόρμας των IVB & Intel 7 series chipsets. Παράδειγμα το Intel® Wireless Display. Δύο υποδοχείς RPSMA λόγω diversity και MIMO του 802.11n Επίλογος Αν και το Z77 δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα facelift του Z68, η Intel -με όλα τα νέα features που το συνοδεύουν στο launch- προσπαθεί να το προωθήσει ως ένα νέα προϊόν άξιο αναβάθμισης από το παλιό καλό Z68. Η αλήθεια είναι πως για το μέσο χρήστη που έχει ήδη μια σύγχρονη μητρική με το Z68, και δη με υποστήριξη PCIe3.0, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μεταβεί στο νέο chipset. Βέβαια η Intel δεν θα αφήσει στην τύχη του το Z77 αλλά με λίγη προώθηση μέσω bios, που ξαφνικά θα δούμε το Z68 να βρίσκει limitations, θα οδηγήσει τους εξαιρετικά απαιτητικούς overclockers και όσους χρειάζονται τα features του VirtuMVP να αναβαθμίσουν. Σχετικά με τη DZ77GA-70K τώρα, αν εξαιρέσουμε το εξαιρετικά πρώιμο bios (που τελικά δεν καταφέραμε να αναβαθμίσουμε) το οποίο αν και σταθερότατο μας έκανε τη ζωή δύσκολη κατά τον υπερχρονισμό, αποτελεί μια πολύ αξιόλογη πρόταση από την Intel που όμως για να είμαστε ειλικρινείς δεν συγκρίνεται με κορυφαίες προτάσεις όπως η Maximus IV για παράδειγμα. Δεν παύει να αποτελεί βέβαια ένα σημαντικό βήμα στον τομέα του overclocking από την ίδια την Intel που στο παρελθόν το απέφευγε μέσω ιδιαίτερα περιορισμένων bios. Παρέα με τη Centrino Advanced-N 6205 είναι βέβαιο πως θα καλύψει όλες τις ανάγκες που μπορεί να προκύψουν σε ένα σύγχρονο σύστημα τόσο σε θέματα υπολογιστικής ισχύος όσο και στις multimedia ανησυχίες του. Εν αναμονή της άρσης του εμπάργκο των IVB ώστε να μπορούμε να σας μεταφέρουμε όλη την εικόνα λοιπόν, Stay Tuned! Ευχαριστούμε την Intel για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης Καρόπουλος (NoDsl) Διονύσιος

Με την nVidia να έχει επιτέλους αποκαλύψει το πολυσυζητημένο Kepler στη μορφή της GTX680 κατακτώντας δικαιωματικά τον τίτλο της πιο γρήγορης μονοπύρηνης κάρτας που κυκλοφορεί σήμερα, το εργαστήρι αν και λίγο αργοπορημένο έχει στη διάθεσή του για δοκιμή δύο από τις μέχρι πρότινος γρηγορότερες προτάσεις της αγοράς και τις γρηγορότερες της AMD για την ώρα. Φυσικά αναφερόμαστε στις HD7970 3GB και HD7950 3GB οι οποίες αν και όπως όλα δείχνουν έχασαν τις δάφνες τις κορυφής, δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Σίγουρα στους τέσσερις μήνες που έχουν περάσει από την πρώτη τους εμφάνιση, η οποία κατά περίεργο τρόπο έγινε σε Ελληνικό έδαφος(!), έχετε μάθει τα πάντα για αυτές αλλά ας φρεσκάρουμε τη μνήμη σας και ας ενημερώσουμε τους ελάχιστους που μπορεί να μην γνωρίζουν. Στην καρδιά των HD7970 και HD7950 λοιπόν, που αποτελούν τις ναυαρχίδες των Radeon HD7000 series χτυπάει ο πιο πρόσφατος πυρήνας της AMD με κωδική ονομασία Tahiti στον οποίο ανήκουν πολλές πρωτιές. Καταρχάς είναι ο πρώτος πυρήνας της AMD που βασίζεται στην αρχιτεκτονική GCN(Graphics Core Next), αποτελεί τον πρώτο πυρήνα που κατασκευάστηκε με τη λιθογραφική μέθοδο των 28nm ενώ ήταν ο πρώτος που ήρθε με υποστήριξη διαύλου PCIe 3.0 και DX11.1. Επιπλέον φέρει πλειάδα νέων χαρακτηριστικών και καινοτομιών όπως τα ZeroCore, PRT και multi-point audio στα οποία θα αναφερθούμε αργότερα. Αρκετά για την ώρα όμως. Ας περάσουμε στα ενδότερα των Southern Islands αλλάζοντας σελίδα. Southern Islands Συνεχίζοντας την παράδοση της ονοματολογίας, η Tahiti των AMD HD7970 και HD7950 ανήκει στο σύμπλεγμα των Southern Islands που περιλαμβάνουν ακόμα τα Lombok, Cape Verde, Pitcairn και τη New Zealand. Η AMD έχει χρησιμοποιήσει τα Tahiti για τις HD7900, Pitcairn για το Codename των HD7800 και Cape Verde για το Codename των HD7700. H New Zealand όπως φαίνεται προορίζεται για τη διπύρηνη HD7990. Όπως προαναφέραμε στην καρδιά των Radeon HD7000 βρίσκεται η Tahiti, μια εντελώς νέα GPU η οποία βασίζεται στην αρχιτεκτονική Graphics Core Next. Σύμφωνα με την AMD η ανάπτυξη της GCN χρειάστηκε τρία χρόνια ενώ ο σχεδιασμός της έχει γίνει με τέτοιο τρόπο που να προσφέρει αξεπέραστη επεκτασιμότητα σε επίπεδα που η εταιρία δεν μπορούσε να καταφέρει με την προηγούμενη γενεά. Η νέα αρχιτεκτονική έχει βελτιστοποιηθεί για την παραγωγή γραφικών υψηλής ποιότητας και την εκτέλεση ιδιαίτερα απαιτητικών εφαρμογών παραλληλισμού και heterogeneous computing. Ο AMD Tahiti έχει σχεδιαστεί εκ του μηδενός. Η Graphics Core Next διαθέτει ένα νέο σετ εντολών, διαφορετικό από το VLIW που χρησιμοποιούσαν οι προηγούμενες γενιές, το οποίο είναι πιο ευέλικτο και ευκολότερο στον προγραμματισμό. Η κύρια graphics pipeline και δύο compute pipelines μπορούν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα ενώ κάθε compute unit μπορεί να εκτελεί εντολές από διαφορετικούς πυρήνες ταυτόχρονα. Η αρχιτεκτονική έχει σχεδιαστεί για αυξημένη εκτέλεση εντολών ανά mm² ανά κύκλο ρολογιού με στόχο την υψηλή απόδοση και το multi-tasking. Πιο λεπτομερώς, η GPU διαθέτει 2048 Stream Processors(1792 για την HD7950) οι οποίοι οργανώνονται σε 32 μονάδες υπολογισμού(28 για την HD7950) καθεμιά με 64(4 x 16) μονάδες διανυσμάτων. Αυτές τροφοδοτούνται μέσω ελεγκτή μνήμης εύρους 384-bit με υποστήριξη GDDR5. Η GPU διαθέτει δύο μηχανισμούς γεωμετρικών υπολογισμών(tessellation) και 8 render back ends τα οποία μπορούν να επεξεργαστούν 32 color ROPs και 128 Z/Stencil ROPs ανά κύκλο. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως η απόδοση των μηχανισμών γεωμετρικών υπολογισμών και των render back ends έχει αυξηθεί έως και 50% συγκριτικά με προηγούμενες αρχιτεκτονικές της AMD! Επιπλέον, ο Tahiti διαθέτει 768KB L2 cache ενώ οι L1 caches έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με τα Cayman. Αυξημένη είναι και η μεταξύ τους διαμεταγωγή αφού, όπως υποστηρίζει η AMD, το εύρος ζώνης στο σύνολο των 32 cache του chip αγγίζει τα 2TB/s όταν αυτό λειτουργεί στα 925MHz. Ο Tahiti κατασκευάζεται χρησιμοποιώντας την προηγμένη διαδικασία λιθογραφίας των 28nm της TSMC στριμώχνοντας 4,3 δισεκατομμύρια τρανζίστορ σε χώρο 365mm², πάνω από τα διπλά των Cayman στις Radeon HD 6900 series. Οι HD7900 σε σύγκριση με ορισμένες κάρτες που κυκλοφορούν Όπως συναντάται στην Radeon HD 7970, ο Ταϊτή είναι χρονισμένος στα 925MHz και προσφέρει έως και 3.79TFLOPS υπολογιστικής ισχύος. Διαθέτει 128 texture units (αντί των 96 στις HD6900) με μέγιστο texture fillrate 118.4GT/s και 32 ROPs με μέγιστο pixel fillrate τα 39.6GP/s. Επιπλέον, έρχεται με 3GB μνήμης GDDR5 χρονισμένη στα 1375MHz ενώ χάρις τον δίαυλο των 384bit η συνολική της διαμεταγωγή αγγίζει τα 264GB/s. H ισχύς τροφοδοσίας της HD7970 είναι όμοια με αυτή της HD6970 με κορυφή τα 250W. Η HD7970 διαθέτει δύο θύρες mDP v1.2, μια HDMI v1.4 και ένα DVI-D που μπορούν να δώσουν εικόνα σε συνολικά έξι οθόνες. Και εδώ έχουμε χρήση Vapour Chamber ενώ έχουν γίνει βελτιώσεις τόσο στα CFM του ανεμιστήρα όσο και στον παραγόμενο θόρυβο από αυτόν. Για ακόμα μια φορά το γνωστό Dual Bios Switch μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε μεταξύ του εργοστασιακού bios και όποιου εμείς επιθυμούμε, απλά φλασάροντάς το με το unprotected mode. Αναβαθμισμένες είναι και οι tessellation units της HD7970. Αν και ακόμα περιορίζεται στα δύο εκατομμύρια verticies/s έχει γίνει αρκετή πρόοδος σε συνδυασμό με βελτιώσεις σε off-chip buffering και στις caches. Το τελικό αποτέλεσμα είναι βελτιωμένη απόδοση σε όλους τους τομείς του tessellation με έως τέσσερις φορές αυξημένη απόδοση σε σχέση με τις Radeon HD6900. Τέλος, ένα νέο χαρακτηριστικό που κάνει την εμφάνισή του με τη σειρά HD7900 είναι τα Partially Resident Textures, ή PRT. Τα παιχνίδια και οι εφαρμογές πρέπει να είναι ειδικά κωδικοποιημένα για να επωφεληθούν των PRT αλλά σε αυτή την περίπτωση θα είναι σε θέση να κάνουν stream textures on demand. Ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι τα textures να φυλάγονται στη vRAM σε κομμάτια των 64K με αποτέλεσμα να μπορεί ο πυρήνας να ζητήσει οποιοδήποτε κομμάτι του texture επιθυμεί χωρίς να χρειάζεται να το φορτώσει όλο. Όποτε και αν χρησιμοποιηθούν σωστά, τα PRT θα είναι σε θέση να εξαλείψουν το ενοχλητικό stuttering που παρατηρείται ορισμένες φορές στο φόρτωμα των textures. Επιπλέον Χαρακτηριστικά Επιπλέον της καινούργιας αρχιτεκτονικής, ο Tahiti των HD7900 έρχεται με ορισμένες βελτιώσεις αλλά και νέες δυνατότητες. Η τεχνολογία ZeroCore Power της AMD είναι το χαρακτηριστικό που θα ενθουσιάσει αρκετούς σκληροπυρηνικούς gamers. Όπως συνηθίζεται έως σήμερα κατά τη χρήση πολλαπλών καρτών αυτές παραμένουν ενεργές καταναλώνοντας ενέργεια και εκλύοντας θερμότητα. Με την τεχνολογία ZeroCore Power δίνεται η δυνατότητα σε όσες κάρτες δεν χρησιμοποιούνται να μπορούν να απενεργοποιηθούν σε τέτοιο βαθμό που να σβήνει ακόμα και ο ανεμιστήρας τους καταναλώνοντας περί τα 3W, με μόνο 1W να πηγαίνει στον πυρήνα της κάθε κάρτας! Το νέο αυτό χαρακτηριστικό μαζί με το γνωστό PowerTune της AMD, το οποίο δεν σημειώνει κάποια διαφοροποίηση, επιτρέπουν στον τελικό χρήστη τον άμεσο έλεγχο της κατανάλωσης των καρτών του ώστε να διαμορφώσει ακριβώς το επιθυμητό προφίλ οικονομίας και απόδοσης σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του συστήματός του. Ακόμα κάτι καινούργιο για τις HD7900 είναι ο νέος integrated audio codec ο οποίος επιτρέπει διακριτό digital multi-point audio. Οι HD7900 μπορούν να υποστηρίξουν έως και έξι ανεξάρτητες ροές ήχου, όσες και οι οθόνες που μπορείτε να συνδέσετε επάνω τους φυσικά. Αυτό που κάνει η εν λόγω τεχνολογία είναι να επιτρέπει στον ήχο να ακολουθεί αδιάλειπτα την εικόνα όταν αυτή μεταφέρεται μεταξύ των οθονών. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε περιπτώσεις βιντεοσυνδιάσκεψης όπου ο ήχος αναπαράγεται αποκλειστικά από την οθόνη που δείχνει τον συνομιλητή και στην περίπτωση που εικόνα και ήχος αναπαράγονται από την ίδια οθόνη. Βελτιώσεις έχουμε και στον Unified Video Decoder της AMD ο οποίος περνά στην τρίτη του έκδοση και πλέον υποστηρίζει την επιτάχυνση υλικού MVC και DivX. Επιπλέον είναι ικανός να αναπαράγει δύο HD streams και να πραγματοποιεί βελτιώσεις τόσο στην ποιότητα απεικόνισης καθώς και στην κίνηση των βίντεο σε πραγματικό χρόνο χάριν τους εξελιγμένους αλγόριθμους motion estimation(Steady Video). Επίσης, λόγω των mDP v1.2 η HD7900 είναι ικανή να παρέχει εικόνα έως 4K με μία σύνδεση καθώς τα Next-generation 4k displays θα απαιτούν μόνο μία είσοδο(στην περίπτωση των DP v1.1 χρειάζονται δύο συνδέσεις(καλώδια) προς την οθόνη/projector για να μπορέσουμε να τα τροφοδοτήσουμε με εικόνα 4K). Αυτονόητο είναι πως το HDMI v1.4 των HD7900 μπορεί να παρέχει εικόνα 3D με δύο streams 1080p60Hz(ένα για κάθε μάτι). Κλείνοντας με τις αναβαθμίσεις που φέρουν οι HD7900 series, θα αναφερθούμε σύντομα στο AMD Application Acceleration. Η AMD μαζί με τις βελτιώσεις που προσφέρει σε κάθε νέο οδηγό, όπως βλέπουμε και από τις εικόνες, εμπλουτίζει συνεχώς την υποστήριξη των προϊόντων της σε δημοφιλείς εφαρμογές κάνοντας την εμπειρία μας ακόμα πιο ολοκληρωμένη, ακόμα πιο ευχάριστη. Ξεχωριστή μνεία γίνεται στο WinZip, της πιο αξιόπιστης μεθόδου για την ασφάλιση, αποθήκευση και διαμοιρασμό αρχείων το οποίο στην έκδοση 16.5 έρχεται με hw acceleration μέσω των AMD Fusion και Radeon Graphics. Σύστημα και Μεθοδολογία Δοκιμής Όπως θα δείτε και στους πίνακες που ακολουθούν, όλα τα αποτελέσματα από τα παλαιότερα reviews είναι πλέον συγκεντρωμένα ώστε να υπάρχει δυνατότητα άμεσης σύγκρισης. Στις περισσότερες κάρτες έγιναν εκ νέου μετρήσεις για να συμβαδίζουν με τα τωρινά δεδομένα ενώ όπου οι μετρήσεις κρίναμε ότι δεν έχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις από το φυσιολογικό, ή δεν υπήρχε διαθέσιμη η κάρτα, παρέμειναν ως είχαν και ενσωματώθηκαν απευθείας από τα παλαιότερα reviews στα γραφήματα. Εάν για οποιοδήποτε μέτρηση δεν υπήρχε αποτέλεσμα ή ήταν σε μή αποδεκτά όρια, παραλήφθηκε. Όλα τα μετροπρογράμματα, παιχνίδια και τα Windows 7 x64 περιλαμβάνουν τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις κατά τη στιγμή που συντάχθηκε το εν λόγω review. Οι Drivers που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του review ήταν οι εξής: AMD: Catalyst 12.2 WHQL nVidia: ForceWare 280.26 PhysX™: PhysX_9.10.0514 Intel: 9.2.3.1022 Υπερχρονισμός, Θερμοκρασίες, Κατανάλωση Υπερχρονισμός Όπως ήταν φυσικό, η μετάβαση στα 28nm αύξησε τις προσδοκίες αλλά και τις απαιτήσεις για τις δυνατότητες υπερχρονισμού του Tahiti. Η αλήθεια είναι πως οι HD7970 και HD7950 έρχονται χρονισμένες σχετικά συντηρητικά, σε σχέση με τους προκατόχους τους, μιας και όπως αποδεικνύεται το overclocking headroom που διαθέτουν είναι εντυπωσιακό ακόμα και με stock ψύξη. - Υπόψιν πως αντίθετα με τις HD6950, οι HD7950 δεν ξεκλειδώνουν τα επιπλέον shaders όντας "κλειδωμένες" σε επίπεδο υλικού. Οι δοκιμές υπερχρονισμού που κάναμε χωρίστηκαν σε δύο σκέλη. Στον μέγιστο καθημερινά χρησιμοποιήσιμο υπερχρονισμό δίχως ίχνος artifact και στο μέγιστο υπερχρονισμό για καταστάσεις benching αποκλειστικά. Και οι δύο κάρτες παρουσίασαν σχεδόν ίδια συμπεριφορά, πράγμα λογικό, αφού στηρίζονται στον ίδιο πυρήνα με τα μειωμένα shaders και φάσεις τροφοδοσίας να αποτελούν τους κύριους παράγοντες διαφοροποίησης. Να σημειώσουμε ότι το σύστημα ψύξης των καρτών είναι ακριβώς το ίδιο οπότε τουλάχιστον θερμικά αποκλείεται να παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις λόγω συστήματος ψύξης. Επί του προκειμένου, οι μέγιστες καθημερινές χρησιμοποιήσιμες τιμές σε πυρήνα και μνήμες αποδείχθηκαν τα 1200 και 1800MHz αντιστοίχως με 1.231volt για την περίπτωση της HD7970 ενώ η HD7950 κατάφερε να παραμείνει σταθερή στα 1200MHz και 1825MHz με 1.206volt. Τα ενδεικτικά αποτελέσματα σε 3DMarks και Crysis2 που θα δείτε στα γραφήματα που ακολουθούν αναφέρονται ως HD7970 & HD7950 OCed. Τα μέγιστα αποτελέσματα που καταφέραμε παρουσίασαν αρκετές διακυμάνσεις αφού στο όριο οι κάρτες εμφάνιζαν διαφορετική συμπεριφορά ανάλογα το benchmark. Για παράδειγμα ενώ η HD7970 εκτελούσε με επιτυχία το 3DMark11 σε Xtreme & Performance presets στα 1280core / 1800memory για να εκτελέσει επιτυχώς το 3DMark Vantage στο Extreme preset έπρεπε να πέσει 20 ολόκληρα MHz στον πυρήνα ενώ για το Performance η απώλεια ήταν της τάξης των 10Mhz! Επιπλέον οι πυρήνες επιβεβαίωσαν για ακόμα μια φορά πως το να αυξάνεις αλόγιστα τάση δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο αστάθεια. Για την περίπτωση της HD7950, οτιδήποτε πάνω από 1.231v στον πυρήνα είχε ως αποτέλεσμα είτε να παγώνει, είτε να σβήνει το σύστημα. Προφανώς η απώλεια μιας φάσης τροφοδοσίας την έκανε πιο ασταθή και περίεργη αφού, όπως θα δούμε και στην κατανάλωση, παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά. Η HD7970 δεν εμφάνισε κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση αφού οτιδήποτε πάνω από 1.28v δεν βοηθούσε αλλά μόνο αύξανε τις θερμικές απώλειες. Τουλάχιστον δεν μας έσβηνε το σύστημα. Απλώς πάγωνε. Σε γενικές γραμμές, με την HD7970 παίξαμε λίγο πιο αναγνωριστικά οπότε αν και οι μνήμες, όπως διαπιστώσαμε αργότερα, μπορούσαν να τρέξουν και στα 1875 εμείς τις αφήσαμε στα 1800 για να μην είμαστε στο απόλυτο όριο. Από την άλλη επειδή η HD7950 "έσβηνε", αφήσαμε τον πυρήνα στα 1250Mhz και τρέξαμε τα πάντα με τις μνήμες στα 1875Mhz των οποίων το όριο ήταν τα 1900Mhz. Σε κάθε περίπτωση ο ανεμιστήρας είχε ρυθμιστεί χειροκίνητα στο 100% για να έχουμε μέγιστη απόδοση από το σύστημα ψύξης. Οπότε, αφού διευκρινίσαμε τη συμπεριφορά τους κατά τον υπερχρονισμό ας δούμε τι σημαίνει σε νούμερα, καθώς και τα διαπιστευτήριά τους. HD7970 Validation Links HD7950 Validation Pics 3DMark Vantage Performance 3DMark Vantage Performance 3DMark Vantage Extreme 3DMark Vantage Extreme 3DMark 11 Performance 3DMark 11 Performance 3DMark 11 Extreme 3DMark 11 Extreme Θερμοκρασίες Η μέγιστη θερμοκρασία που παρατηρήσαμε με το Furmark σε κατάσταση "καθημερινού υπερχρονισμού" για τις δύο κάρτες ήταν περίπου 80°C με τους ανεμιστήρες στο 46%, ενώ σε κατάσταση ηρεμίας είχαμε περίπου 34°C. Υποδειγματικές θερμοκρασίες και από τις δύο κάρτες με το στοκ σύστημα ψύξης να κάνει αισθητή την παρουσία του όταν οι στροφές του ανεμιστήρα ξεπερνούσαν το 35%. Η HD7950 έδειξε γενικά λίγο περίεργη συμπεριφορά στον υπερχρονισμό αφού και από θέμα θερμοκρασιών αλλά και κατανάλωσης ξεπερνούσε ορισμένες φορές την HD7970. Λίγο το binning, λίγο το σύστημα τροφοδοσίας είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν τέτοια συμπεριφορά. Κατανάλωση Η μέτρηση κατανάλωσης έγινε από την πρίζα με ένα απλό kill-a-watt του εμπορίου. Η κατανάλωση των καρτών σε φορτίο έχει γίνει με το furmark στα 1200p με 8AA και xtreme burning mode. Αισθητή η διαφορά του Long Idle των tahiti αφού γλυτώνει περί τα 10W από την απλή κατάσταση Idle. Άριστη δουλειά στον τομέα της κατανάλωσης από την AMD. 3DMark11 Και ξεκινάμε με την τελευταία σουίτα της futuremark στον τομέα μέτρησης επιδόσεων γραφικών. Πως σας φαίνεται το 30% επιπλέον απόδοσης που κρύβουν μέσα τους οι Tahiti. Προσωπικά μας εντυπωσίασε το γεγονός πως ξεπέρασαν ακόμα και την AUSUM HD6990. Πραγματικά ένα αξιόλογο βήμα εμπρός για την AMD. 3DMark Vantage Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά έχουμε και στο Vantage. H HD7970 κονταροχτυπιέται με την HD6990 η οποία παραδίδει τα όπλα στο extreme preset, λογικά λόγω του μονού PCIe v2.0 x16 FurMark Και περνάμε σε ένα από πιο πολυσυζητημένα μετροπρογράμματα & stress tests που κυκλοφορούν, από τους ίδιους κατασκευαστές γραφικών που το χαρακτηρίζουν ως Power Virus. Το εν λόγω πρόγραμμα ευθύνεται για σωρεία κατεστραμμένων VRMs και έκθεσε πολλές εταιρίες για αυτό το λόγο. Οι εταιρίες κατέληξαν να αναγνωρίζουν το εκτελέσιμό του θέτοντας όριο στο φορτίο που προκαλεί στις κάρτες ώστε να μην καίγονται. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο μπορεί να είναι αντιπροσωπευτικό ένα τέτοιο μετροπρόγραμμα για το οποίο υπάρχουν περιορισμοί μέσω των οδηγών αλλά χάριν πληρότητας το συμπεριλάβαμε. Άνετες οι Tahiti αφού έρχονται με μικρότερο TDP από τις αντίστοιχες HD6970/HD6950. Unigine Heaven Benchmark v3.0 Θέλετε να ξεμπροστιάσετε οποιαδήποτε Tesselation Unit τo Heaven Benchmark της Unigine είναι αυτό που ψάχνετε. Μαζί με το Stone Giant είναι τα δύο προγράμματα που εξειδικεύονται στη δοκιμή των δυνατοτήτων ψηφοθέτησης(sic!) οποιασδήποτε κάρτας γραφικών. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα πως η αναφορά της AMD για έως και 50% βελτίωση στην απόδοση των μηχανών γεωμετρικών υπολογισμών της GCN, σε σχέση με των VLIW4, δεν είναι μπαρούφα. Επιτέλους ανταγωνιστική απόδοση στο tesselation από την κόκκινη! Batman: Arkham Asylum Και περνάμε στην πραγματική απόδοση των καρτών με το nVidia meant to be played Batman: Arkham Asylum. Σημειώσατε ότι δεν έγιναν δοκιμές με PhysX ενεργό μιας και είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των πράσινων. Δυστυχώς η απόδοση των Catalyst 12.2 δεν είναι η δέουσα στον συγκεκριμένο τίτλο, και όχι μόνο αφού ούτε Crossfire καταφέραμε να κάνουμε, με τον συγκεκριμένο συνδυασμό των HD7970 & HD7950 τουλάχιστον. Κρίμα ένα τόσο καλό hardware να πάσχει από λογισμικό 4 μήνες μετά την κυκλοφορία του. Crysis 2 Αν ψάχναμε για το "Flagship Game" του motto "nVidia meant to be played" δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κάτι πιο κατάλληλο από το Crysis 2(Εσείς απλώς μετρήστε μέχρι το τέλος του review πόσα παιχνίδια είναι nVidia optimized και πόσα AMD optimized). Η δεύτερη συνέχεια του θρυλικού Crysis που έθεσε ορόσημο στην ταλαιπωρία των καρτών γραφικών και στον αποδεκατισμό της τσέπης μας βασίζεται στην ανανεωμένη CryEngine 3. Αν και το Crysis 2 είναι αρκετά πιο Cinematic από το Crysis, τα γραφικά του είναι λιγότερο εντυπωσιακά από του πρώτου παιχνιδιού. Τώρα σας επιτρέπουμε να κατηγορήσετε όσο θέλετε τις κονσόλες. Ας όψεται που υπάρχει μια αρκετά μεγάλη κοινότητα που ασχολείται με mods ώστε να πάρουμε οπτικά ότι έχει να μας δώσει η CryEngine 3. Tahiti δώστα όλα! Τα 3GB GDDR5 μαζί με τα 384bit του memory bus κάνουν τις tahiti ασυναγώνιστες(ακόμα και από την GTX680 όπως φαίνεται από τα review της που έχουν κυκλοφορήσει) στο flagship game του motto "nVidia meant to be played! Dirt 3 Ναι, και όμως υπάρχει AMD optimized παιχνίδι. Το Dirt2 άνοιξε το χορό και το Dirt3 συνεχίζει την παράδοση. H Codemaster είναι η υπεύθυνη πίσω από την Dirt Racing Engine που προσφέρει εντυπωσιακά γραφικά για το εν λόγω είδος παιχνιδιών. Απ' τα ψηλά στα χαμηλά και απ' τα πολλά στα λίγα μας πάνε οι Catalyst. Ακόμα ένα παιχνίδι που οι Tahiti έχουν να δώσουν πολλά. F1 2011 Ανανεώσαμε τα αποτελέσματα με τη συνέχεια του F1 2010 γιαυτό και οι μόνες κάρτες που παραθέτουμε είναι οι δύο Tahiti. Μαζί με το Dirt3 είναι τα μοναδικά AMD Optimized Games της δοκιμής μας. Η μηχανή του παιχνιδιού είναι επίσης δημιουργία της Codemasters με κωδική ονομασία Ego Engine. Λογικά πρέπει να μοιράζεται στοιχεία με την Dirt engine. Βασικά δεν ξέρουμε τι να σχολιάσουμε για το εν λόγω παιχνίδι. Frame cap; Κακοί drivers; Και τα δύο; Πάντως όπως είδαμε τελευταία στιγμή (λίγο πριν παραδώσουμε τις κάρτες) που κάναμε crossfire με τους 12.3(δούλεψε τελικά!) που μόλις είχαν κυκλοφορίσει τα αποτελέσματα παρέμειναν τα ίδια. Υπάρχουν πάμπολλες αναφορές για χαμηλά fps στον εν λόγω τίτλο. Lost Planet 2 Και μετά το μικρό διάλειμμα, επιστρέφουμε στα nVidia optimized games με το Lost Planet 2. Ακόμα ένα πολύ δυνατό, από γραφικής άποψης, sequel. Βασίζεται στην ανανεωμένη MT-Framework v2.0 engine η οποία έχει χρησιμοποιηθεί πάμπολλες φορές σε διάφορα Capcom Based Games. Σχετικά καλή η απόδοση των tahiti εδώ με την HD7970 να αγγίζει την απόδοση της HD6990 όταν ζορίσουν τα πράγματα. Σίγουρα οι κάρτες έχουν να δώσουν περισσότερα με καλύτερους drivers. Metro 2033 Και συνεχίσουμε το nVidia optimized game spree με το Metro 2033. Μια γραφική πανδαισία του "μετά-αποκαλυπτικού" βιβλίου του Ντμίτρι Αλεξέγιεβιτς Γκλουχόφσκι. Η 4A Engine του Metro 2033 αποτελεί την πιο δύσκολη δοκιμασία για τις κάρτες γραφικών μετά από την CryEngine αλλά με καλύτερα γραφικά από αυτή. Πολύ καλή απόδοση των δύο Tahiti που σε χαμηλές αναλύσεις παίζουν στα ίσια τους δύο διπύρηνους συνδυασμούς των HD69xx με τους tesselator της GCN να κάνουν παιχνίδι. Οι HD69xx παίρνουν το αίμα τους πίσω στα 2560 x 1600 που εκτός του tesselation παίζει ρόλο και ο αριθμός των Unified Shaders στους οποίους υπερέχουν αισθητά. Resident Evil 5 Αν και αρχικά το περιμέναμε βασισμένο στην Unreal Engine 3, το Resident Evil 5 έρχεται μέσω μιας ανανεωμένης MT-Framework engine. Όχι τόσο εντυπωσιακό όσο το LP2 αλλά δεν γίνεται να μην το συμπεριλάβουμε στις μετρήσεις μας. Ίδια εικόνα και εδώ με αυτή του Dirt3. Αχ βρε Catalyst... Αχ... Let's Go To Tahiti Πριν το μνημόνιο μπορεί να το σκεφτόμασταν να πάμε διακοπές στην Αϊτή, όπως μας παροτρύνει και ο J. J. Cale, αλλά πλέον και το λιανοκλάδι φαντάζει απρόσιτο. Από την άλλη, στην AMD πρέπει να σιγοψελίζουν ή έστω σιγοψέλιζαν τους στίχους του προαναφερθέντος τραγουδιού μέχρι την κυκλοφορία του GTX680 αφού η υλοποίηση του tahiti στις HD7970 και HD7950 και το timing διάθεσής τους στην αγορά ανάδειξε τους νέους ορίζοντες της εταιρίας τόσο σε επίπεδο gaming όσο και σε compute performance που, όπως φάνηκε από τα reviews της GTX680 που έχουν κυκλοφορήσει, έχει το πάνω χέρι. Σύμφωνα με αυτά, γίνεται εμφανές πως για να κρίνουμε αντικειμενικά κάρτες τέτοιας ισχύος θα πρέπει να δούμε την απόδοσή τους σε αναλύσεις από 1200p και πάνω, με φίλτρα μιας και θεωρούμε άτοπο να δώσει κάποιος 400-500€ για να παίζει σε 1680x1050, εφόσον δεν ασχολείται με 3D Gaming. Ακόμα και μια HD6970/GTX570 καλύπτει αυτές τις αναλύσεις μια χαρά. Στις υψηλές αναλύσεις λοιπόν, βλέπουμε τις HD7950 & HD7970 να προσφέρουν σχεδόν διπλάσιες επιδόσεις από την προηγούμενη γενιά κάτι που κατά τη γνώμη μας επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο πως η GCN αποδίδει. Αν το δούμε με αριθμούς θα δούμε πως η υπερχρονισμένη στα 1200core HD7970(33% παραπάνω shaders από την HD6970) παρουσιάζει ίδια ή και καλύτερη απόδοση από την HD6990 σε AUSUM mode ή εναλλακτικά 100% καλύτερη απόδοση από την HD6970! Βεβαίως αυτή τη στιγμή η τιμή της HD6970 είναι κατά 200€ μικρότερη της τιμής της HD7970 αλλά με την κυκλοφορία της GTX680 αναμένεται να πέσει αισθητά. Δυστυχώς για την AMD η πολύ καλή αρχιτεκτονική του Tahiti δεν υποστηρίζεται όπως θα έπρεπε από τους Catalyst. Ακόμα και τέσσερις μήνες μετά την αρχική τους κυκλοφορία βλέπουμε την απόδοση σε αρκετά παιχνίδια να μην είναι η πρέπουσα ενώ τραγική ήταν η διαπίστωση πως, τουλάχιστον με τους Catalyst 12.2, δεν λειτουργούσε το Crossfire μεταξύ της HD7970 και HD7950. Επειδή είμασταν και είμαστε αντικειμενικοί, δεν θα χαϊδέψουμε τα αυτιά ούτε θα δικαιολογήσουμε την AMD. Αν και έχουμε δει όμοιες κάρτες να λειτουργούν σε crossfire θεωρούμε ανεπίτρεπτο να υπάρχουν τέτοιες παιδαριώδεις δυσλειτουργίες σε επίσημους οδηγούς μετά από τόσο καιρό. Δεν είναι υποχρεωμένος ο τελικός καταναλωτής να γνωρίζει τα πάντα σχετικά με τους Catalyst ούτε να αλλάζει τρεις drivers την ημέρα για να κάνει τις κάρτες που πλήρωσε αδρά να δουλέψουν. Αυτό έπρεπε να είναι δεδομένο. Δείτε και θα καταλάβετε. Crysis 2 // Catalyst 12.2 WHQL HD7950 HD7970 Crossfire Αφού τα είπαμε και ξεσκάσαμε, ας κλείσουμε αυτό το review με αναφορά στα νέα χαρακτηριστικά και τo compute orientation του tahiti. Καταρχάς το ZeroCore αποτελεί κατά τη γνώμη μας το ύστατο πράγμα που μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εταιρία από θέμα κατανάλωσης σε μια κάρτα γραφικών. Δηλαδή μια κάρτα που σβήνει σχεδόν τελείως όταν το monitor μπαίνει σε standby. Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Απλά τέλειο. Και το καλύτερο σε αυτή την τεχνολογία είναι πως λειτουργεί κανονικά σε multigpu setups με αποτέλεσμα να μπορείς να έχεις ένα σύστημα τέρας με i7-3960k και δύο με τρεις κάρτες επάνω που καταναλώνει λιγότερα από 100W σε κατάσταση ηρεμίας. Ποιος θα το περίμενε;! Το καλό με την AMD είναι πως έχει μετακυλίσει τη λογική του every day computing από τις APUs σε όλα της τα προϊόντα. Έτσι βλέπουμε τις HD7000 series να διαθέτουν νέο UVD decoder με hw acceleration σε mvc και divx, υποστήριξη σε 4k displays ενώ όλη αυτή η ισχύς σε compute που διαθέτουν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον μέσο χρήστη με πιο απλό παράδειγμα το winzip 16.5! Γενικά, όσο αυξάνονται οι συνεργασίες της AMD θα δούμε όλο και περισσότερες εφαρμογές να υποστηρίζονται από τις GPUs της με αποτέλεσμα να ξεφεύγουμε από τη νοοτροπία πως είναι μόνο για gaming. Αν και δεν είναι μόνο η AMD που κινείται σε αυτή τη λογική, το αυξημένο ενδιαφέρον της στον τομέα θα επιταχύνει την απάντηση της αντίπαλης nVidia με κέρδος στον τελικό καταναλωτή φυσικά. AMD HD7970 & HD7950 11/04/2012 Ευχαριστούμε την AMD για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης καθώς και την Intel για την παραχώρηση του επεξεργαστή.

Τον περασμένο μήνα η G.Skill ανακοίνωσε την κυκλοφορία μιας νέας σειράς μνημών χαμηλού προφίλ κάτω από την ονομασία ARES. Η σειρά της οποίας τα προϊόντα είναι ήδη διαθέσιμα στην αγορά, περιλαμβάνει Dual και Quad Channel DDR3 κιτ με χρονισμούς από 1333-2133MHz και χωρητικότητες από 8-32GB με κύριο χαρακτηριστικό το χαμηλό τους ύψος ώστε να μην αποτελούν πρόβλημα ή να εμποδίζονται από κανένα ογκώδες cpu cooler. Τα κιτ έρχονται με ψύκτρες σε δύο χρώματα, μπλε και πορτοκαλί(ΠΡΟΣΟΧΗ: οι πορτοκαλί έχουν CL11 και όχι CL9 όπως οι μπλε οπότε είναι πιο αργές) ενώ η G.Skill διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την συμβατότητα και την αξιοπιστία των προϊόντων της χάριν στη νέα διαδικασία ελέγχου σύμφωνα με την οποία όλα τα προϊόντα της ελέγχονται εξονυχιστικά πάνω σε διάφορα πραγματικά συστήματα(hand-tested σε Intel & AMD) ώστε να είναι βέβαιοι ότι δουλεύουν σε πραγματικές συνθήκες και όχι μόνο στο εργαστήριο. Τα παραπάνω είχαμε την ευκαιρία να πιστοποιήσουμε με τα μάτια μας στη Cebit όπου όλο το περίπτερο της G.Skill έμοιαζε με δοκιμαστήριο όπου διάφορα συστήματα εκτελούσαν σε επανάληψη μετροπρογράμματα με τα ίδια κιτ μνημών επιβεβαιώνοντας σε πραγματικό χρόνο την προσπάθεια που γινόταν από πλευράς κατασκευάστριας για να εξασφαλιστεί η μέγιστη συμβατότητα. Για τη σημερινή δοκιμή η G.Skill μας παραχώρησε το Quad Channel Kit με κωδικό F3-2133C9Q-16GAB. Για όσους δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται αναφερόμαστε στη ναυαρχίδα των ARES με ταχύτητα 2133Mhz, 16GB χωρητικότητα και timings 9-11-10-28 2Τ στα 1.65v. Ας γυρίσουμε σελίδα λοιπόν, να δούμε τα τεχνικά χαρακτηριστικά των F3-2133C9Q-16GAB. Τεχνικά Χαρακτηριστικά Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται τα τεχνικά χαρακτηριστικά του προϊόντος όπως αναφέρονται στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή G.Skill ARES 16GB 2133MHz CL9 Quad Channel kit Χωρητικότητα 4 x 4GB Τύπος μνήμης DDR3 240pin Timings 9-11-10-28 2T Τάση λειτουργίας 1.65V Ψύκτρες Αλουμινίου σε μπλέ απόχρωση χωρίς HeatPipes Άλλα χαρακτηριστικά Intel XMP 1.3 Compliant Εγγύηση Eφ' όρου ζωής Τιμή 135€ @ alternate.de / 178€ Ελλάδα Τα υπόλοιπα μέλη της σειράς ARES είναι τα παρακάτω: Εικόνες: Gskill ARES 16GB 2133MHz CL9 Quad Channel Όχι ότι ακριβώς περιμέναμε η συσκευασία των G.Skill ARES, που έρχονται μέσα σε μια απλή, λεπτή πλαστική θήκη. Εντάξει, οι ψύκτρες αλουμινίου προσφέρουν μια προστασία παραπάνω αλλά σε εντελώς blister packaging; Not Sure if Gusta... Οι G.Skill ARES 2133C9 σε μια οικογενειακή παρέα με το οπισθόφυλλο και το αυτοκολλητάκι με την brand της κατασκευάστριας. Όμορφος ο σχεδιασμός των ψυκτρών αν και το μπλε θα ταιριάξει πιο δύσκολα από το κλασσικό μαύρο. Σηκώσαμε την "κουβέρτα" να δούμε τι κρύβεται απο κάτω και, Ώ! Τι έκπληξη... Που το έχω ξαναδεί, πού το έχω ξαναδεί; Για ακόμα μια φορά συναντάμε στο διάβα μας τα Hynix CFR. Όπως και στο πρόσφατο review των GB316GB1866C10QC, έτσι και οι F3-2133C9Q-16GAB κάνουν χρήση των Hynix H5TQ2G83CFR-H9C. Οι πιο παρατηρητικοί θα πρόσεξαν ότι ακόμα και το pcb των δύο μνημών είναι κατά 99% ίδιο. Πιστεύω πως καταλαβαίνεται που πάει το πράγμα έτσι; Σύστημα δοκιμής Το σύστημα της δοκιμής αποτελείτο απο τα παρακάτω: Τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήσαμε ήταν τα εξής: AIDA64 Ultimate Suite Sisoft Sandra 2012 Cinebench 11.5 SuperPi mod1.5 XS wPrime v2.07 x264 HD Benchmark v4.0 RamDisk Measurements with AS SSD Benchmark & Crystal Disk Mark 3.0.1 x64 Photoshop CS5: 600MB of pictures(4-5MB each) loading from RamDisk AIDA64, SisoftSandra 2012, Cinebench 11.5 AIDA64 v2.20 Beta Cache&Memory Benchmark GB316GB1866C10QC F3-2133C9Q-16GAB Και ξεκινάμε με το AIDA64 για να διαπιστώσουμε τι γίνεται όταν τα ίδια dimms μας έρθουν με διαφορετικό XMP profile στο spd. Όπως βλέπουμε η διαφορά των 267Mhz δίνει προβάδισμα ενός GB/s στις G.Skill ARES, σε σύγκριση με τις GeiL BD, αλλά το αυξημένο tRCD αφήνει τα writes σχεδόν ανέπαφα. Βέβαια το μειωμένο tCL σε συνδυασμό με τα αυξημένα MHz αρκούν για να ρίξουν το Latency κατά περίπου 5ns. Όπως ήταν αναμενόμενο, αρκετά πιο αισιόδοξα τα νούμερα της SisoftSandra 2012 με το boost των 267Mhz να γίνεται ακόμα πιο εμφανές. Σχεδόν 5GB/s διαφορά οι ARES έναντι των GeiL BD. Μικρή η διαφορά των δύο κιτ στο Cinebench 11.5 αλλά υπαρκτή. Οι ARES καταφέρνουν να ξεπεράσουν οριακά το εντεκάρι στο multicore benchmark SuperPi mod1.5 XS, wPrime v2.07, x264 HD Benchmark v4.0 Για ακόμα μια φορά αναμενόμενα αποτελέσματα στο SuperPi. Όσο ανεβαίνουμε σε ταχύτητα ο χρόνος πέφτει. Το ίδιο συμβαίνει όσο πέφτουμε και σε timings. Αισθητή η διαφορά των ARES στα 32Μ με διαφορά 5 ολόκληρα δεύτερα. Ανεπαίσθητη η διαφορά των δύο κιτ στο wPrime. Μικρή αλλά αισθητή η διαφορά των ARES και στο x264 Benchmark. Θα σας γλυτώσει χρόνο σε γρήγορα passes αλλά όχι κάτι σημαντικό. ASSSD, CDM, Photoshop CS5 CrystalDiskMark 3.0.1 x64 RamDisk Bencing GB316GB1866C10QC F3-2133C9Q-16GAB ASSSD Copy Benchmark RamDisk Bencing GB316GB1866C10QC F3-2133C9Q-16GAB Δοκιμάσαμε ξανά την τύχη μας με το RamDisk ώστε να μετρήσουμε με τα ASSSD & CDM και να φορτώσουμε τις φωτογραφίες για το τεστ του photoshop. Διαφορές παρατηρούμε μόνο στις αναγνώσεις ενώ οι εγγραφές παραμένουν σχεδόν ίδιες. Αρκετά μικρότερες διακυμάνσεις δείχνει το AS SSD που ουσιαστικά καταδεικνύει τις επιπτώσεις του tradeoff μεταξύ ταχύτητας και timings. Δεν σημαίνει πως η υψηλότερη ταχύτητα με τα χαλαρότερα timings είναι και η καλύτερη ούτε και το ανάποδο. Πάντα υπάρχει μια χρυσή τομή. Ποιά είναι αυτή; Ανάλογα την περίσταση είναι η άποψή μας. Σχεδόν ανύπαρκτη η διαφορά των δύο κιτ στο photoshop. Αν και το πρόγραμμα παρουσίαζε αρκετή αστάθεια στον τρόπο διαχείρισης της μνήμης, όσες φορές και να το επαναλάβαμε δεν είδαμε κάτι αξιοσημείωτο. Crysis 2 Τέλος στις μετρήσεις μας με το Crysis 2. Μια ανάσα πριν τα ψυχολογικά minimum 30fps οι ARES αν και γενικά δεν έδωσαν κάτι ουσιώδες, για ακόμα μια φορά. Υπερχρονισμός Όπως αναφέραμε και στο review των GB316GB1866C10QC, έτσι και τα Hynix H5TQ2G83xFR-H9C των F3-2133C9Q-16GAB διαμορφώνουν τα timings τους σύμφωνα με τον τύπο X - (X +2) - (X +1) όπου το X είναι το tCL και σύμφωνα με αυτό τα tRCD και tRP διαμορφώνονται αναλόγως. Επιπλέον το tRAS δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 28 αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τα 2000-2100 MHz, εναλλακτικά έχει να κάνει με την εκάστοτε περίπτωση και το πως θέλουμε να σετάρουμε τη μνήμη μας. Τέλος, η χρήση 2T δεν δίνει κάποιο ουσιαστικό πλεονέκτημα έναντι του 1Τ το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιούμε έως τα όρια χρονισμού των μνημών μας, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Όμοια με το review των GB316GB1866C10QC, έτσι και στις F3-2133C9Q-16GAB τα dimms δοκιμάστηκαν ένα ένα χωρίς να παρουσιάζουν αισθητές διαφορές στην απόδοσή τους, πράγμα που σημαίνει πως το πάντρεμα και της G.Skill είναι άριστο. Ο πίνακας που ακολουθεί μας δίνει μια γενική ιδέα για το τι μπορούμε να περιμένουμε από μνήμες που στηρίζονται στα Hynix H5TQ2G83xFR-H9C. Βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζει και το pcb των μνημών όντας ένας από τους λόγους που βλέπουμε διαφορετικές αποδόσεις σε μνήμες που χρησιμοποιούν τα ίδια ICs. Τα αποτελέσματα που πήραμε στις δικές μας δοκιμές των F3-2133C9Q-16GAB είναι τα ακόλουθα. Ίσως όχι ότι ακριβώς είχαμε στο νου μας, το overclock των F3-2133C9Q-16GAB. Μάλιστα η γενικότερη συμπεριφορά τους είναι περίεργη δείχνοντας μια δυσφορία στα χαμηλά volt σε συνδυασμό με σφικτά timings. Όταν τα volt κυμαίνονται κοντά στα 1.65 και τα timings χαλαρώνουν η απόδοσή τους πλησιάζει αυτή των GB316GB1866C10QC. Οι λογικές εξηγήσεις είναι δύο. Είτε απλώς κάτσαμε σε κομμάτια που αποδίδουν έτσι, είτε το binning που κάνει η G.Skill για τις εν λόγω μνήμες είναι optimized κοντά στα 1.65volt με μέτριο tRCD. Όπως και να έχει περιμέναμε το κάτι παραπάνω μιας και έρχονται rated σε αρκετά υψηλότερα ρολόγια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θεωρούμε άσχημο το overclock τους. Το μέγιστο σταθερό(!) overclock που επιτύχαμε ήταν το εξής: Αν και σε γενικές γραμμές οι F3-2133C9Q-16GAB αποδείχθηκαν πιο αργές από τις GB316GB1866C10QC, στα 2500Mhz μας εξέπληξαν όντας εντελώς σταθερές με 1.6Volt! Δυστυχώς, εδώ καταλάβαμε ότι αγγίξαμε τα όρια του memory controller του i7-3930k για overclock με αέρα. Για να ανέβουμε παραπάνω θα έπρεπε να πάμε σε συνθήκες υπό του μηδενός. Επίλογος Τελικά τα Hynix φοριούνται πολύ τελευταία. Όχι άδικα μιας και αν λέγαμε πέρυσι πως φέτος θα κλοκάρουμε 16GB μνήμης στα 2500Mhz μάλλον θα γέλαγαν μαζί μας. Χάρις τα H5TQ2G83CFR-H9C όμως όχι μόνο φτάνουμε τα 2500Mhz αλλά και με τάσεις κάτω των 1.6volt. Η περίπτωση των G.Skill ARES, για να έρθουμε και στα του review, ακολουθούν το trend που κυκλοφορεί τελευταία σύμφωνα με το οποίο οι κατασκευαστές μνημών απαρνιούνται τις φαντεζί και ψηλές ψύκτρες για χάριν συμβατότητας των κιτ τους με τα ογκώδη cpu coolers που κυκλοφορούν. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν και άδικο μιας και ειδικά στην περίπτωση του s1155, το 95% των μητρικών και coolers που έχουμε δοκιμάσει καλύπτουν τα δύο από τα τέσσερα memory slots καθιστώντας τα άχρηστα αν π.χ οι μνήμες μας είναι σαν τις corsair vengeance. Από πλευρά αξιοπιστίας η G.Skill έχει κάνει τα πάντα ώστε να βεβαιωθεί ότι τα κιτ της είναι συμβατά με την πλειοψηφία(αν όχι με όλες) των μητρικών που κυκλοφορούν ενώ η χρήση αλουμινένιων ψυκτρών μπορεί να θεωρηθεί προτέρημα. Επιπλέον πρέπει να αναγνωρίσουμε στην κατασκευάστρια την άμεση και "αναίμακτη" διαδικασία επιστροφής ελαττωματικού προϊόντος. Ειδικά τελευταία που ορισμένες εταιρίες προσθέτουν ψιλά γράμματα στις εγγυήσεις τους, η G.Skill όσες φορές τη χρειαστήκαμε (καταρχάς μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε και κανονίσαμε το RMA οι ίδιοι με 2 φόρμες που είναι πολύ σημαντικό) μας εξυπηρέτησε άμεσα και πανεύκολα. Οπότε, ού μη γένοιτο, ξέρετε ότι από θέμα εγγύησης είστε καλυμμένοι. Από θέμα επιδόσεων τώρα, οι F3-2133C9Q-16GAB μας άφησαν ανάμικτες εντυπώσεις. Ναι μεν παίρνουμε ένα κιτ που έρχεται με αρχικά υψηλότερα ρολόγια στο XMP, σε σχέση με τις GB316GB1866C10QC για παράδειγμα, αλλά με κόστος σε κατανάλωση λόγο μεγαλύτερης τάσης λειτουργίας και περίεργο overclockability σε σχέση με ότι είδαμε στο review των GeiL. Από την άλλη οι ουσιαστικές επιδόσεις των F3-2133C9Q-16GAB δεν απέχουν πολύ από αυτές των GeiL (οι οποίες εφοδιάζονται με τα ίδια ICs και pcb σχεδόν "φωτοτυπία" με αυτό των ARES) λόγω του χαλαρού tRCD ενώ στα χέρια του γνώστη με τον κατάλληλο επεξεργαστή και αν υποθέσουμε ότι το binning είναι όμοιο σε όλα τα kit και της μιας και της άλλη μνήμης(και δεν πέσαμε σε κάποιο χρυσό κομμάτι από τη μία και σχετικά κακό από την άλλη) θα καταφέρουν τα ίδια πράγματα. Επί της ουσίας, αν είστε χρήστης που το πιο extreme που θα κάνετε είναι να ενεργοποιήσετε το X.M.P στο bios της μητρικής σας τότε οι F3-2133C9Q-16GAB αποτελούν ότι πιο γρήγορο έχουμε δοκιμάσει μέχρι στιγμής. Αν είστε χρήστης που η πρώτη σας μητρική ήταν DFI και αντί να την κάψετε, κάηκε ο θερμοσίφωνας τότε είτε G.Skill γράφει η ταμπέλα είτε GeiL εφόσον εφοδιάζονται με τα ίδια ICs και το pcb, φαινομενικά τουλάχιστον, είναι καρμπόν το ίδιο σας κάνει. Το μόνο που ίσως σας ξενίσει είναι η τιμή όπου στα 135€ που τις βρήκαμε στο alternate.de κάνουν μια διαφορά περί τα 20€ από τις GB316GB1866C10QC. Στην Ελληνική αγορά θα τις βρείτε από 178€(!?) Σε κάθε περίπτωση κρίνοντας από αυτό καθ' αυτό που αγοράζεις, οι F3-2133C9Q-16GAB θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το πιο γρήγορο Quad Kit των 16GB που μπορείτε να εξοπλίσετε τον υπολογιστή σας, πάντα με την αξιοπιστία της G.Skill. Πλεονεκτήματα: Σωστό ύψος που δεν βρίσκει σε ψύκτρες Διαθέτουν σύστημα ψύξης Overclocking Μειονεκτήματα: Χαλαρά Timings Επίφοβη συσκευασία Ουδέτερα: Εμφάνιση Τιμή G.Skill ARES 16GB 2133MHz CL9 Quad Channel 21/3/2012 Ευχαριστούμε την G.Skill για την παραχώρηση του δείγματος της παρουσίασης καθώς και την Intel για την παραχώρηση του i7-3930k. Διονύσιος [NoDsl] Καρόπουλος

Μετά το μικρό διάλειμμα της EpicGear Meduza, επιστρέφουμε στα κατ' εξοχήν προϊόντα παραγωγής της Golden Emperor Int'l Ltd, της γνωστής μας GeiL, που δεν είναι άλλα από τις μνήμες υπολογιστών. Η αλήθεια είναι πως είχαμε καιρό να δοκιμάσουμε κάποιο κιτ, αν και από το review των GeiL Evo Two που είχαμε δει τελευταία δεν έχει προκύψει κάποια σημαντική τεχνολογική αλλαγή στο εν λόγω κομμάτι της αγοράς. Βέβαια η κυκλοφορία των SandyBridge-E και των νέων APUs της AMD ανανέωσαν το ενδιαφέρον της αγοράς και κατ' επέκταση των κατασκευαστών, οι μεν με την υποστήριξη Quad Channel kits και οι δε με το υψηλό overclockability των memory controllers τους. Η σημερινή δοκιμή έχει να κάνει με την πρώτη κατηγορία, αυτή των Quad Channel memory kit που κύριος στόχος του είναι να καλύψει τις ανάγκες ενός σύγχρονου συστήματος που εφοδιάζεται κατά κύριο λόγο με κάποιον Intel SandyBridge-E, χωρίς να αποκλείει την χρήση του από οποιοδήποτε σύστημα διαθέτει τέσσερις υποδοχές μνήμης. Το κέρδος που έχουμε από την αγορά ένα quad kit έναντι της αγοράς τεσσάρων ξέχωρων dimms είναι το γνωστό "πάντρεμα". Ουσιαστικά όταν τα memory IC's προέρχονται από την ίδια γραμμή παραγωγής τα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά τους είναι πιο ομοιόμορφα και άρα αποδίδουν πιο ομοιότροπα. Η Golden Emperor Int'l Ltd λοιπόν είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει για δοκιμή ένα από τα πιο πρόσφατα μέλη της σειράς Black Dragon με κωδικό GB316GB1866C10QC. Πρόκειται για ένα σετ τεσσάρων dual sided memory modules με χωρητικότητα 4GB έκαστο που μας δίνουν συνολική χωρητικότητα 16GB. Κάθε memory module έρχεται rated στα 1866Mhz με timings CL10-10-10-32. Αρκετά για την ώρα. Ας περάσουμε στα χαρακτηριστικά των Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10. Τεχνικά Χαρακτηριστικά: Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται τα τεχνικά χαρακτηριστικά του προϊόντος όπως αναφέρονται στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Χωρητικότητα 4 x 4GB Τύπος μνήμης DDR3 240pin Timings 10-10-10-32 Τάση λειτουργίας 1.5V Ψύκτρες - Άλλα χαρακτηριστικά DBT (Die-hard Burn-in Technology) Enhanced Εγγύηση Eφ' όρου ζωής Τα τρέχοντα Quad kits των GeiL Black Dragon περιλαμβάνουν τα παρακάτω μοντέλα: GB38GB1866C10QC, Series: Black Dragon, 16GB (4x2GB) Quad Channel, 1866MHz, CL10 GB38GB2133C10AQC, Series: Black Dragon, 8GB (4x2GB) Quad Channel,2133MHz, CL10 GB316GB2133C10AQC, Series: Black Dragon, 16GB (4x4GB) Quad Channel, 2133MHz, CL10 Όπως όλα τα σετ παραγωγής GeiL, έτσι και οι Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 πριν βγουν στην κυκλοφορία έχουν περάσει από το γνωστό εξονυχιστικό ποιοτικό έλεγχο που εισήγαγε η GEIL ονόματι DBT. Βέβαια οι GB316GB1866C10QC δεν έρχονται εφοδιασμένες με κάποιο παθητικό σύστημα ψύξης(MTCD) αλλά η λειτουργικότητά τους έχει επιβεβαιωθεί με την DBT. Επίσης, όπως όλα τα προϊόντα της GeiL έτσι και οι Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 συνοδεύονται από εγγύηση εφ' όρου ζωής. Maximized Thermal Conduction & Dissipation Η τεχνολογία Maximized Thermal Conduction & Dissipation, εν συντομία MTCD, αναφέρεται στον ειδικό σχεδιασμό των λείων αλουμινένιων ψυκτρών των Geil Evo Series που έρχονται σε επαφή με τα memory ICs μέσω ενισχυμένου θερμοαγώγιμου αυτοκόλλητου. Έτσι μεταφέρεται αποτελεσματικά το μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης θερμότητας στη διαθέσιμη επιφάνεια της ψύκτρας. Αυτή η ταχεία μεταφορά της θερμότητας φέρνει γρήγορα σε θερμική ισορροπία την επιφάνεια των ICs με αυτή της ψύκτρας με αποτέλεσμα να μειώνεται σε ικανό επίπεδο η θερμοκρασία των IC. Η συστοιχία των πτερυγίων μεγιστοποιεί την επιφάνεια αποβολής και αυξάνει το συντελεστή διάχυσης της παραγόμενης θερμότητας. Ενώ η ψύκτρα των Geil Evo Two δεν έχει κάποιο κινούμενο εξάρτημα, ο ειδικός σχεδιασμός των πτερυγίων, σαν σήραγγα, χρησιμοποιεί τη ροή αέρα που υπάρχει μέσα στο κουτί από τους διάφορους ανεμιστήρες δημιουργώντας ένα wind-tunnel που έχει ως αποτέλεσμα την επαρκή ψύξη τους.Όταν υπάρχει διάταξη δύο (Dual Channel) ή τεσσάρων (Quad Channel) dimm στο σύστημά μας, όλα μαζί τα πτερύγια από το κάθε dimm σχηματίζουν μια σήραγγα που μεγιστοποιεί τη διάχυση θερμότητας αφήνοντας τα IC δροσερά μέσω φυσικής θερμό-απαγωγής. Η τεχνολογία MTCD των Geil Evo Series είναι μια υψηλής απόδοσης λύση για συστήματα με συνωστισμένο εσωτερικό (πολλά καλώδια, σωλήνες υδρόψυξης κ.α) για την καλύτερη δυνατή διατήρηση της απόδοσης του συστήματός σας! Die-hard Burn-in Technology DBT είναι τα αρχικά του Die-hard Burn-in Technology. Πρόκειται για μια μέθοδο ελέγχου των modules, ώστε η GEIL να είναι σίγουρη ότι θα υπάρχει μηδενικό failure σε όσα καταφέρουν να φτάσουν στα ράφια των καταστημάτων. Συγκεκριμένα, σε ειδικά κατασκευασμένα μηχανήματα με πολλαπλούς memory controllers τοποθετούνται και ελέγχονται ταυτόχρονα εως 1000 modules, για 24 ώρες, σε θερμοκρασία που φτάνει τους 100 βαθμούς Κελσίου. Έτσι διασφαλίζεται ότι όσες μνήμες έχουν προδιάθεση εμφάνισης οποιοδήποτε προβλήματος στις πρώτες μέρες της λειτουργίας τους δε θα διατεθούν στην αγορά. Το παρακάτω διάγραμμα της GEIL μας δίνει και μια εικόνα της παραπάνω διαδικασίας Εικόνες: Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Στις παραπάνω εικόνες βλέπουμε τη συσκευασία των GB316GB1866C10QC που ακολουθεί πιστά το οπτικό στυλ της οικογενείας των Black Dragon με το δράκο να περιτριγυρίζεται από χρυσές και μαύρες λεπτομέρειες ενώ το κόκκινο χρώμα τονίζει το όνομα της κατασκευάστριας και ότι το κιτ μας είναι DBT passed. Χαιρετίζουμε την επιλογή της GeiL στη χρήση εξωτερικής χάρτινης συσκευασίας που προσθέτει στην προστασία της κλασσικής πλαστικής θήκης των memory modules. Αρκετές εταιρίες αρκούνται στη συσκευασία των dimms με μόνο μια εύθραυστη λεπτή πλαστική θήκη όπως θα δούμε σε επόμενο review. Κλασσικό πλέον χαρακτηριστικό στις συσκευασίες της GeiL, η φιλική προειδοποίηση σχετικά με τον ορθό τρόπο χρήσης του "Θηρίου" που είμαστε έτοιμοι να απελευθερώσουμε στο σύστημά μας. We Told You So... Πίσω από αυτό βλέπουμε την πλαστική προστατευτική θήκη στην οποία βρίσκονται τα τέσσερα memory modules μας. Σε πρώτο πλάνο οι Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Quad Channel. Όμορφος σχεδιασμός, με τα LED στα μάτια των διπλών δράκων να δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα εντός κουτιού όταν τα φώτα πέφτουν. Gamers Oriented product είναι άλλωστε. Μια λίγο πιο κοντινή ματιά μας αποκαλύπτει τα memory IC's των GB316GB1866C10QC. Πρόκειται για τα Hynix H5TQ2G83CFR-H9C χωρητικότητας 2Gbit έκαστο που κάθε memory module αριθμεί 16 από αυτά. Τα συγκεκριμένα Hynix 2Gb DDR3 SDRAMs προσφέρουν πλήρως σύγχρονη λειτουργία και στους δύο κύκλους ρολογιού. Αναλυτικά τα χαρακτηριστικά τους μπορείτε να τα δείτε εδώ. Εκ πρώτης όψεως τα συγκεκριμένα IC's φαίνονται ίδια με τα H5TQ2G83ΒFR, απλώς με διευρυμένο CAS latency. Σύστημα δοκιμής Το σύστημα της δοκιμής αποτελείτο απο τα παρακάτω: Τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήσαμε ήταν τα εξής: AIDA64 Ultimate Suite Sisoft Sandra 2012 Cinebench 11.5 SuperPi mod1.5 XS wPrime v2.07 x264 HD Benchmark v4.0 RamDisk Measurements with AS SSD Benchmark & Crystal Disk Mark 3.0.1 x64 Photoshop CS5: 600mb of pictures(~5mb each) loading from RamDisk Επόμενη σελίδα, οι μετρήσεις των GeiL Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Quad Channel. Είναι το πρώτο Quad Kit που δοκιμάζουμε οπότε δεν υπάρχουν αποτελέσματα για αντιπαράθεση. Παρόλα αυτά, ας δούμε τι κατάφεραν οι εν λόγω μνήμες. AIDA64, SisoftSandra 2012, CINEBENCH 11.5 AIDA64 v2.20 Beta Cache&Memory Benchmark XMP Overclock @ 2500MHz Αν και μειωμένη η απόδοση του memory controller των SB-E σε σχέση με με των απλών SB, το overclocking των GeiL Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 Quad Channel δίνει ένα αισθητό boost περίπου στα 2GB/s. Τουλάχιστον αγγίξαμε το ψυχολογικό φράγμα των 20GB/s στα reads. Αρκετά πιο αισιόδοξα τα νούμερα της SisoftSandra 2012, με το boost που δίνουν τα 2500Mhz να γίνεται ακόμα πιο εμφανές. *Υπάρχει ένα θέμα με το αν μετράει πιο σωστά το AIDA64 ή το SisoftSandra. Στην πρώτη περίπτωση τα νούμερα βγαίνουν επαναλαμβανόμενα χειρότερα από των απλών SB ενώ η SisoftSandra δείχνει ακριβώς τα διπλάσια νούμερα που θεωρητικά είναι πιο σωστό(Dual Channel vs Quad Channel). Δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς μετράνε τα συγκεκριμένα προγράμματα οπότε για την ώρα θεωρούμε ότι είναι και τα δύο σωστά. Αν και πιστεύαμε ότι δεν θα δούμε διαφορές σε ένα cpu/gpu based benchmark, τελικά αποδείχθηκε ότι οι μνήμες είναι ικανές να δώσουν ένα σεβαστό προβάδισμα στο score του cinebench! SuperPi mod1.5 XS, wPrime v2.07, x264 HD Benchmark v4.0 Αναμενόμενα αποτελέσματα στο SuperPi. Όσο ανεβαίνουμε σε ταχύτητα ο χρόνος πέφτει. Το ίδιο συμβαίνει όσο πέφτουμε και σε timings. Αισθητή η διαφορά του Overclocking στα 32Μ. Όντας αντίστοιχο τεστ με το SuperPi, το wPrime δείχνει την ίδια συμπεριφορά. Μικρή αλλά αισθητή η διαφορά από το αυξημένο bandwidth των μνημών στο secondary pass του x264 benchamark, λογικό αφού χρησιμοποιεί πιο έντονα τον επεξεργαστή. Σεβαστή διαφορά στο πρώτο pass με αποτέλεσμα να εξυπηρετεί όσους κάνουν low quality transcodes. ASSSD, CDM, Photoshop CS5 CrystalDiskMark 3.0.1 x64 RamDisk Bencing XMP Overclock @ 2500MHz ASSSD Copy Benchmark RamDisk Bencing XMP Overclock @ 2500MHz Σκεφτήκαμε πως δεν θα ήταν άσχημο να δημιουργούσαμε ένα RamDisk ώστε να μετρήσουμε με ακόμα δύο από τα γνωστά μας προγράμματα τη διαμεταγωγή των μνημών μας. Έτσι έγινε εγκατάσταση του freeware RamDisk της dataram που μας έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα NTFS partition των 4GB οπού εκεί εκτός από τη μέτρηση ταχύτητας με τα ASSSD & CDM, φορτώσαμε και τις φωτογραφίες για το τεστ του photoshop οπότε να αποκλείσουμε όσο γίνεται το bottlenech από το δίσκο του συστήματος. Θα περιμέναμε μεγαλύτερες διαφορές από το overclock των μνημών αλλά όπως φαίνεται το αυξημένο latency δεν αφήνει το άπλετο bandwidth του Quad Channel να γίνει fully utilized. Εκπληκτικά νούμερα πάντως σε κάθε περίπτωση. Tο προτελευταίο τεστ της δοκιμής μας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το σύστημά μας χρειάστηκε 1 λεπτό και 47" ενώ με τις μνήμες στα 2500Mhz ο χρόνος αυτός έπεσε στo 1 λεπτό και 41" Crysis 2 Δεν θα μπορούσαμε να μην δούμε εάν υπάρχει διαφορά σε κάποιο από τα σύγχρονα παιχνίδια. Έτσι χρησιμοποιήσαμε ένα από τα πιο βαριά Video Games που κυκλοφορούν. Φυσικά αναφερόμαστε στο Crysis 2 το οποίο χάρη στο Adrenaline Benchmark Tool, μας έδωσε μια εικόνα από το πόσο μπορεί να μας ωφελήσει το overclock των μνημών μας. Όπως βλέπουμε σε χαμηλές αναλύσεις η διαφορά είναι αισθητή με τα minimum fps να ανεβαίνουν πάνω από το σημαντικό όριο των 30Fps βεβαιώνοντας ότι η ροή του παιχνιδιού μας θα είναι σε κάθε περίπτωση ομαλότατη Υπερχρονισμός Προτού δούμε τι καταφέραμε με τις GB316GB1866C10QC, ας δούμε λίγο πως συμπεριφέρονται και με πιο τρόπο πρέπει να χειριζόμαστε τα Hynix H5TQ2G83xFR-H9C. Όπως όλα τα memory ICs, έτσι και τα συγκεκριμένα Hynix διαμορφώνουν τα timings τους σύμφωνα με έναν συγκεκριμένο τύπο. Για τα Hynix H5TQ2G83xFR-H9C λοιπόν, ο τύπος με τον οποίο πρέπει να θέτουμε τα timings για να επιτύχουμε τους καλύτερους χρονισμούς σε κάθε περίπτωση είναι ο X - (X +2) - (X +1) όπου το X είναι το tCL και σύμφωνα με αυτό τα tRCD και tRP διαμορφώνονται αναλόγως. Επιπλέον το tRAS δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 28 αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τα 2000-2100 MHz, εναλλακτικά έχει να κάνει με την εκάστοτε περίπτωση και το πως θέλουμε να σετάρουμε τη μνήμη μας. Τέλος, η χρήση 2T δεν δίνει κάποιο ουσιαστικό πλεονέκτημα έναντι του 1Τ το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιούμε έως τα όρια χρονισμού των μνημών μας, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Επίσης, συγκεκριμένα για την περίπτωση των GB316GB1866C10QC, τα Dimms δοκιμάστηκαν και ένα ένα χωρίς να παρουσιάζουν αισθητές διαφορές στην απόδοσή τους, πράγμα που σημαίνει πως το πάντρεμα της Geil έχει γίνει με σωστό τρόπο. Ο πίνακας που ακολουθεί μας δίνει μια γενική ιδέα για το τι μπορούμε να περιμένουμε από μνήμες που στηρίζονται στα Hynix H5TQ2G83xFR-H9C. Βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζει και το pcb των μνημών όντας ένας από τους λόγους που βλέπουμε διαφορετικές αποδόσεις σε μνήμες που χρησιμοποιούν τα ίδια ICs. Οπότε, εφόσον αναλύσαμε το πώς σετάρουμε τις μνήμες μας, και είδαμε μια γενική άποψη απο τη συμπεριφορά τους κατά τον υπερχρονισμό, ας δούμε τι καταφέραμε με τις δικές μας GB316GB1866C10QC. Προτιμήσαμε να παίξουμε με πιο κλασσικά timings απλά και μόνο να δούμε τι συμπεριφορά έχουν με τα ίδια subtimings. Όπως βλέπουμε οι μνήμες από ένα σημείο και μετά δεν ακούνε στο αυξημένο ρεύμα ενώ στις χαμηλές τάσεις παρουσιάζουν πολύ καλύτερη συμπεριφορά από τη reference. Η μέγιστη συχνότητα που κατάφεραν εντάσσεται στα αναμενόμενα όρια αλλά με πολύ μικρότερη τάση. Προφανώς το pcb της GeiL μπορεί να παρέχει καθαρό ρεύμα στα memory ICs τα οποία όμως δεν μπορούν να ξεπεράσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις μηχανικές τους αντοχές. Το μέγιστο (σχεδόν*) σταθερό overclock που επιτύχαμε ήταν το εξής: CPU-Z Validation Όπως προαναφέραμε, οι Geil Black Dragon 16GB 1866MHz αρκούνται σε σχετικά μικρές τάσεις για να αποδώσουν τα μέγιστα δυνατά. Από εκεί και πάνω η περισσότερη τάση μεταφραζόταν αυτομάτως σε αυξημένες θερμικές καταπονήσεις που τις καθιστούσαν ακόμα πιο ασταθείς. Βεβαίως κατάφεραν να αγγίξουν το ψυχολογικό όριο των 2500Mhz σημειώνοντας μια αύξηση της τάξης του 34% από τα αρχικά τους ρολόγια. Πολύ καλή επίδοση από τις GB316GB1866C10QC, ένα κιτ που δεν διαθέτει οποιοδήποτε σύστημα ψύξης! *Μπορούσαμε να εκτελέσουμε τα πάντα αλλά στο windows memtest πέταγαν random errors. Επίλογος Η τελευταία παρουσίαση που είχε γίνει σε μνήμες της οικογενείας των Black Dragon ήταν στο 2x2GB κιτ των 2000MHz ενώ είχαμε γενικά αρκετό καιρό να δοκιμάσουμε κάποιο σετάκι. Στην περίπτωση των Black Dragon 16GB 1866MHz, η Geil συνεχίζει να παρουσιάζει καλοδουλεμένα και εμφανίσιμα προϊόντα που χωρίς να πλασάρονται με μεγάλους τίτλους και φανφάρες καταφέρνουν να προκαλούν πάντα θετικές εντυπώσεις. Η κατασκευάστρια δείχνει να επιλέγει πάρα πολύ καλά τα υλικά της συνταγής της μιας και τα Hynix H5TQ2G83CFR-H9C σημείωσαν πρόσφατα παγκόσμιο ρεκόρ συχνότητας στα 1868Mhz(DDR). Οπότε, τα 2500Mhz που πετύχαμε "δεν μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση" παρά μας έδειξαν τα όρια του memory controller του επεξεργαστή μας. Εν κατακλείδι, επιπλέον της πολύ καλής συσκευασίας, το DBT, η όμορφη εμφάνιση με τα φωτιζόμενα μάτια των δράκων, η άριστη τιμή και τα 16GB διαθέσιμου χώρου καθιστούν το Quad kit των Black Dragon 1866MHz μια από τις λύσεις που πρέπει να έχετε σοβαρά υπόψιν για το σύστημά σας. Πλεονεκτήματα: Σωστό ύψος που δεν βρίσκει σε ψύκτρες Εμφάνιση Overclocking Πολύ καλή συσκευασία Τιμή Μειονεκτήματα: Χαλαρά Timings Δεν διαθέτουν σύστημα ψύξης Geil Black Dragon 16GB 1866MHz CL10 19/3/2012 Ευχαριστούμε την GeiL για την παραχώρηση του δείγματος της παρουσίασης καθώς και την Intel για την παραχώρηση του i7-3930k. Διονύσιος [NoDsl] Καρόπουλος

Μεγάλη κινητικότητα παρουσιάζεται το τελευταίο διάστημα στον τομέα των περιφερειακών και ειδικά στα είδη που προορίζονται για την κοινότητα των Gamers/Enthusiasts. Λίγες μέρες πριν, o crmaris μας παρουσίασε το ζεύγος των Corsair Vengeance ενώ ανάλογα προϊόντα είχαμε δει και στο παρελθόν από τις CoolerMaster και Τhermaltake, με πιο πρόσφατη τη CM η οποία μπήκε δυναμικά στο χώρο με τη σειρά Storm να αποτελεί την εξειδικευμένη σειρά προϊόντων της για τους Gamers. Στην ίδια λογική κινούνται και τα ολοκαίνουργια προϊόντα της Golden Emperor International Limited, της γνωστής σε όλους μας GeiL, με την επωνυμία EpicGear να φιγουράρει σε όλα εκείνα που εστιάζονται στο να καλύψουν τις ανάγκες του απαιτητικού Gamer. Η εταιρία είχε την καλοσύνη να μας διαθέσει ένα σετ mouse/mousepad της εν λόγω σειράς ώστε να δούμε πραγματικά από πρώτο χέρι την "επική" υλοποίηση της προσπάθειας που έκαναν σε συνεργασία με κορυφαίους gamers και enthusiasts. Οι ονομασίες των προϊόντων έχουν τις ρίζες τους στα αρχαία Ελληνικά, με του ποντικιού να είναι Meduza(που στα πολωνικά σημαίνει μέδουσα) ενώ του mousepad, Hybrid Pad. Αρκετά όμως για εισαγωγή, ας περάσουμε στα χαρακτηριστικά των προϊόντων. Χαρακτηριστικά EpicGear Meduza Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, η Meduza και το HybridPad έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα την όσο το δυνατόν καλύτερη κάλυψη των απαιτήσεων του επαγγελματία Gamer και όχι μόνο. Η τέλεια εργονομική της σχεδίασή επετεύχθη από κοινού με κορυφαίους gamers έτσι ώστε κάθε γραμμή, κάθε καμπύλη και κάθε κοιλότητα της Meduza να εκπληρώνει ένα σκοπό. Την απόλυτη υποστήριξη και άνεση ακόμα και ύστερα από πολύωρη χρήση. Ο μελετημένος σχεδιασμός της κάνει τη μέδουσα προέκταση του χεριού σας δημιουργώντας ένα επικό όπλο ενάντια στους αντιπάλους σας. Ας δούμε όμως και ονομαστικά τα χαρακτηριστικά της Meduza. EpicGear Meduza HDST™ Όσοι είναι παρατηρητικοί αρκετά, θα πρόσεξαν στην πρώτη πρώτη σειρά των χαρακτηριστικών της Meduza πως λειτουργεί σε τρία Sensing Modes. Laser, Optical και HDST™ (Laser + Optical). Χμμμ λίγο περίεργο έτσι; Σύμφωνοι να έχει laser, σύμφωνοι να είναι οπτικό... και τα δύο μαζί όμως; Βρε λές; Βρε λέω... Όπως βλέπουμε, η μέδουσα έχει δύο οπτικούς αισθητήρες. Έναν απλό οπτικό και έναν laser. Κάτω από αυτούς έχουμε το διακόπτη επιλογής που μας δίνει την ευελιξία είτε να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά έναν από τους δύο ή και τους δύο ταυτόχρονα σε υβριδική μορφή! Βεβαίως, η εν λόγω δυνατότητα μας παρέχεται και από το συνοδευτικό λογισμικό αλλά θα το δούμε σε επόμενη σελίδα. Συνεπώς, η Geil μπορεί να υπερηφανεύεται πως δημιούργησε το πρώτο Hybrid Dual Sensor Technology Gaming Mouse. Ουσιαστικά, η EpicGear κατάφερε να συνδυάσει τα πλεονεκτήματα των δύο τύπων αισθητήρων σε μια πλατφόρμα, παρέχοντας στο χρήστη την αστραπιαία ταχύτητα του λέιζερ (έως 6000dpi) μαζί με την εξαιρετικά σταθερή οπτική ακρίβεια (jitter-free) του απλού αισθητήρα. Η Meduza είναι ιδανική για όλους τους τύπους παιχνιδιών, σε οποιαδήποτε επιλογή αισθητήρα. Απλά επιλέξτε την επιθυμητή λειτουργία στο πίσω μέρος ανάμεσα σε Laser, Optical ή HDST ™. Ή στα λόγια της EpicGear: Συσκευασίες & Περιεχόμενα Η εντυπωσιακή εμφάνιση της συσκευασία της Meduza προϊδεάζει για τη συνέχεια ενώ την αφήνει εκτεθειμένη στα βλέμματα προς τέρψιν ημών. Στο οπίσθιο μέρος αναγράφονται τα χαρακτηριστικά του προϊόντος ενώ τα περιεχόμενα της συσκευασίας περιορίζονται στο ποντίκι και το CD με το συνοδευτικό λογισμικό διαχείρισης. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και η συσκευασία του Hybrid Pad. Το εικονιζόμενο Hybrid Pad που μας παραχώρησε η EpicGear είναι διαστάσεων 292 x 208 x 3 χλσ ενώ κυκλοφορεί σε άλλα δύο μεγέθη, 350 x 250 x 3 χλσ και 420 x 300 x 3 χλσ. azudeM ητσ άιταμ αιΜ Η EpicGear έχει κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε η παλάμη μας να "χωνεύει" όσο καλύτερα γίνεται στη σιλουέτα της Meduza. To ματ υλικό που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς της είναι ελαστικό για να μεγιστοποιεί την τριβή και κατ' επέκταση τη σταθερότητά της στην παλάμη μας. Τα αρχικά της ονομασίας φιγουράρουν ως έμβλημα στο πάνω μέρος του ποντικιού. Στο κάτω μέρος βλέπουμε ξανά τις δύο οπές των αισθητήρων καθώς και τον διακόπτη επιλογής. Οι γλίστρες που διαθέτει η Meduza είναι κατασκευασμένες από τεφλόν για μέγιστη διάρκεια ζωής και απόδοση διευκολύνοντας την κίνησή της επάνω σε κάθε επιφάνεια. Καλό θα ήταν να υπήρχε μια μικρή, έστω, επιφάνεια στο σημείο κάτω από τον αντίχειρα λόγω βάρους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως ο σχεδιασμός είναι τέτοιος ώστε βολεύει και στη χρήση από αριστερόχειρες. Διάφορες οπτικές γωνίες της Meduza. Μια πιο κοντινή ματιά Στο πλάι του ποντικιού έχουμε τρία κουμπιά που τα δύο μεγάλα χρησιμεύουν ως next/back ενώ το μικρότερο κουμπί μπροστά τους κάνει rotate μεταξύ των πέντε προφίλ που υποστηρίζει η Meduza. Τα τέσσερα λευκά "πλαίσια" που διακρίνονται στο κάτω μέρος είναι οπτική ένδειξη της επιλεγμένης ευαισθησίας αισθητήρα. Το κουμπί που διακρίνουμε πίσω από τον αντιολισθητικό τροχό κάνει rotate μεταξύ των τεσσάρων επιλογών ευαισθησίας αισθητήρα που παρέχει η Meduza. Το HDST™ από κοντά. Ύστερα από αρκετό ψάξιμο για την προέλευση των δύο αισθητήρων καταλήξαμε ότι για την περίπτωση του laser πρόκειται μάλλον για τον ADNS-9500 της Avago ενώ, υποθετικά πάλι, ο οπτικός προέρχεται από την ίδια κατασκευάστρια με κωδικό ADNS-3080. Η EpicGear έχει προσέξει ιδιαιτέρως τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες της Μeduza. Sleeved usb καλώδιο και επιχρυσωμένο βύσμα USB. Όσοι έπαιζαν competitive με logitech MX500/MX510/MX518 θα θυμούνται τις πλειάδες κομμένα καλώδια στη βάση του mouse. Και μια κοντινή άποψη από το hybrid Pad. Το μικρό του μέγεθος(περίπου μισό από το Steel QcK+) το καθιστά ιδανικό για να το μετακινούμε με ευκολία. Πολύ καλό το υλικό του πάνω μέρους που μαζί με τις βάσεις τεφλόν της Meduza κάνουν πολύ εύκολη τη μετακίνησή της. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την ελαστική επιφάνεια του πίσω μέρους. Δεν διακρίνεται εύκολα αν είναι θέμα βάρους/μεγέθους του pad ή του υλικού αλλά μετακινείται αισθητά όταν η ταχύτητα τω κινήσεών μας είναι αυξημένη. Επιπλέον, το μέγεθος αυτό θα βολέψει μόνο όσους παίζουν με μέσο προς υψηλό sensitivity ενώ και το πάχος των 3χλσ αποτελεί μικρό πρόβλημα αφού το σκαλί σε περίπτωση που το ποντίκι μας βγει εκτός, είναι αισθητό. Σε αντιπαράθεση, το πάχος του Steel QcK+ είναι 2χλσ. Epic @Night Αν νομίζατε ότι είδατε τα πάντα από τη μέδουσα, κάνατε λάθος. Τώρα αρχίζουν οι πραγματικά εντυπωσιακές εικόνες. Απολαύστε λοιπόν τη μέδουσα σε καταστάσεις χαμηλού φωτισμού. Όλοι φωτισμοί εκτός του εμβλήματος της σειράς, αποτελούν οπτικές ενδείξεις λειτουργιών. Στην κινούμενη εικόνα βλέπουμε τα χρώματα που αλλάζει ο τροχός και τα οποία αποτελούν οπτική ένδειξη του επιλεγμένου προφίλ, που αναφέραμε νωρίτερα. Άποψη από τα πλαϊνά led ευαισθησίας αισθητήρα όπως προαναφέραμε. Επίσης μια άποψη από τους φωτισμούς του τροχού σε φωτεινό περιβάλλον. Πάντα σε κινούμενες εικόνες για να δείξουμε και το rotate που κάνουν. Μια άποψη της Meduza κοιτώντας από μπροστά με το ποντίκι να έχει ενεργοποιημένο το φωτισμό και με επιλεγμένη ευαισθησία 400dpi. Και η άποψη του ποντικιού που θα βλέπουμε πάντα με το που καθόμαστε το γραφείο. Διακριτική και πολύ όμορφη η όλη εικόνα με τα αρχικά της EpicGear και την ονομασία του ποντικιού να φωτίζονται με ξεχωριστό τρόπο. EyeCandy Λογισμικό Η EpicGear παρέχει με τη Meduza ένα γραφικό περιβάλλον πλήρης διαχείρισής της μέσα από τα windows. Αρχικά να πούμε ότι το GUI είναι πλήρους οθόνης και δεν γίνεται να το δουλέψουμε σε παραθυρική μορφή. Το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί μικρό πρόβλημα όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω. Αφού διπλο-κλικάρουμε το εικονίδιο στην επιφάνεια εργασίας και παίξει το εισαγωγικό animation, η παραπάνω εικόνα μας υποδέχεται. Είναι η κεντρική οθόνη διαχείρισης που περιλαμβάνει τις επιλογές για εκχώρηση κουμπιών, επιλογή λειτουργίας αισθητήρα του ποντικιού. Στο κάτω μέρος της οθόνης έχουμε ένδειξη του ενεργού Gaming προφίλ ενώ στο πάνω μέρος βλέπουμε τις τέσσερις καρτέλες διαχείρισης. Δεξιά χάρη στο κουμπί blackout μπορούμε να απενεργοποιήσουμε πλήρως το φωτισμό της Meduza. Πιο συγκεκριμένα, στη λειτουργία εκχώρησης κουμπιών (Button Assignment) μπορούμε να προσαρμόσουμε τις λειτουργίες σχεδόν όλων των κουμπιών της μέδουσας, εκτός από το πλαϊνό που αλλάζει το gaming profile για προφανείς λόγους. Από εδώ ορίζουμε και τα αποθηκευμένα Macros σε όποιο κουμπί θέλουμε για εξειδικευμένες ενέργειες. Δεξιά στο optical sensor, επιλέγουμε τον τρόπο λειτουργίας των αισθητήρων (Optical, Laser,HDST) ενώ στα DPi Levels ορίζουμε τη σειρά στο rotation. Και περνάμε ίσως στο πιο σημαντικό τομέα των ρυθμίσεων της Meduza. Με το Usb Report/Polling Rate ορίζουμε το ρυθμό ανανέωσης της usb θύρας μας. Ουσιαστικά όσο ανεβαίνει το polling rate πέφτει η καθυστέρηση απόκρισης του ποντικιού μας. Ο ακόλουθος πίνακας μας δίνει μια εικόνα. Usb Polling rate to Responce time 125 Hz 8 ms 250 Hz 4 ms 500 Hz 2 ms 1000 Hz 1 ms Επιπλέον μας δίνεται η δυνατότητα να ρυθμίσουμε την ταχύτητα απόκρισης του τροχού, του διπλού κλικ καθώς και της επιτάχυνσης του κέρσορα. Καλό θα ήταν πάντως να υπήρχε αρνητική ρύθμιση για ευνόητους λόγους. Δεξιά, βλέπουμε τις επιλογές ρύθμισης φωτισμού τον οποίο μπορούμε είτε να έχουμε μόνιμα ενεργό είτε να κλείνει με χρονοδιακόπτη δύο θέσεων. Πολύ σημαντική η ρύθμιση της απόστασης που ο αισθητήρας της Meduza σταματάει να "διαβάζει". Απολύτως αναγκαία για όσους παίζουν με χαμηλό sens σε μικρό mousepad και σηκώνουν συχνά πυκνά το ποντίκι για να κάνουν περιστροφές. Τελευταία δυνατότητα ρύθμισης, το Angle Snapping. Τι εστί angle snapping; Angle Snapping είναι η διόρθωση/πρόβλεψη κίνησης είτε σε επίπεδο hardware είτε driver που εξομαλύνει τις κινήσεις μας όταν αυτές παραμένουν σε ένα ελάχιστο, πολύ συγκεκριμένο εύρος. Τι εννοούμε με ένα πιο πρακτικό παράδειγμα. Αν στο photoshop, πχ, προσπαθείτε να πιάσετε το περίγραμμα ενός αντικειμένου με το magnetic lasso tool και το angle snapping είναι απενεργοποιημένο ή στην ελάχιστη ρύθμισή του, τότε η επιλογή θα μοιάζει με καρδιογράφημα γιατί ο αισθητήρας αντιλαμβάνεται και την παραμικρή κίνησή μας. Ενεργοποιώντας το angle snapping, το ποντίκι εξομαλύνει την κίνησή μας, ελαχιστοποιώντας τα φαινόμενα "καρδιογραφήματος" κατά την επιλογή οδηγώντας σε μια συνολικά πιο ομαλή επιλογή. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό δεν είναι και τόσο καλό σε όσους παίζουν fps διότι και το τελευταίο πίξελ μπορεί να κρίνει το near miss από το headshot. Οπότε, Hardcore Gamers, κρατήστε την επιλογή στο ελάχιστο. Όσοι από την άλλη χρησιμοποιούν photshop ας πούμε, θα σας βοηθήσει αρκετά. Στη συγκεκριμένη οθόνη μπορούμε να καταγράψουμε τα custom macros μας. Μπορεί να φανούν χρήσιμα σε περιπτώσεις από παιχνίδια έως την εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών/προγραμμάτων εντός windows. Τα macros αποθηκεύονται σε αντίστοιχα προφίλ ενώ μπορούμε να τα ορίσουμε σε οποίο πλήκτρο θέλουμε από το main menu. Αφού τα ορίσουμε στο πλήκτρο και πατήσουμε το apply, το προφίλ μας "κατεβαίνει" στα 128KB της ενσωματωμένης μνήμης της Meduza ενώ ο ARM 32-bit Cortex™-M3 CPU μας εγγυάται την αστραπιαία εκτέλεσή τους σε επίπεδο Hardware. Παιχνίδια όπως το Battlefield 3 που λειτουργούν με raw mouse input διαβάζοντας απευθείας το hardware παρακάμπτοντας τον driver δεν αποτελούν κανένα πρόβλημα για την επική μέδουσα. Υπενθυμίζουμε ότι μπορούμε να αποθηκεύσουμε έως 15 σετ από Long Macros ενώ μπορούμε να διορθώσουμε οποιοδήποτε ανεπιθύμητη εγγραφή με το record delete. Το πρόβλημα που συναντάμε εδώ είναι το εξής. Το GUI όπως προείπαμε είναι σε πλήρη οθόνη οπότε δεν μας επιτρέπει να καταγράψουμε τις ενέργειές μας εντός παιχνιδιού μιας και το παράθυρο χάνει την εστίασή του. Οπότε για να δημιουργήσουμε το macro πρέπει να έχουμε απομνημονεύσει τις κινήσεις/ενέργειες που θέλουμε να κάνουμε, να ανοίξουμε το Meduza GUI και να δημιουργήσουμε το Macro μας πατώντας το record. Στο τελευταίο μενού βλέπουμε τις υποστηρικτικές υπηρεσίες που παρέχει η EpicGear στη Meduza όπως Firmware & Driver updates ενώ αναφέρει και το δικτυακό τόπο της κατασκευάστριας. Για το διάστημα του review πάντως δεν υπήρχε κάποια νεότερη έκδοση Firmware ή Driver. Επιδόσεις & Αίσθηση Και περνάμε στην ουσία της δοκιμής. Η meduza αποδείχθηκε απολύτως εξαντλητική και πλησίασε τα όρια λειτουργίας του χεριού μας παρά του ίδιου του ποντικιού. Γιατί αυτό; Γιατί όταν έχεις έναν αισθητήρα οι μετρήσεις είναι πραγματοποιήσιμες. Όταν όμως έχεις δύο αισθητήρες και υβριδική λειτουργία τότε οι μετρήσεις αυτομάτως τριπλασιάζονται. Οι εικόνες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η δοκιμή έγινε επάνω σε μία από τις δύο usb2.0 θύρες της Asrock A75M-HVS και το λειτουργικό ήταν Windows 7 x64 SP1. Να δώσουμε ορισμένες διευκρινήσεις όσο αναφορά τον τρόπο μετρήσεων. Το Usb Polling Rate όπως τα DPi των αισθητήρων εναλλάσσονταν κατά βούληση μέσω του συνοδευτικού λογισμικού. Από τον πίνακα ελέγχου των windows είχαμε απενεργοποιήσει την βελτίωση ακρίβειας δείκτη ενώ η ταχύτητά του είχε ρυθμιστεί στη μέγιστη τιμή. Μέσα στο GUI της Meduza είχαμε θέσει στην ελάχιστη τιμή τους τα Pointer Acceleration και Angle Snapping. Το Lift Off distance παρέμεινε στη μεσαία σκάλα(5). Όλα τα τεστ πραγματοποιήθηκαν επάνω στο Steel Series QcK+. Τα προγράμματα που επιλέξαμε για τη δοκιμή της Meduza ήταν το Enotus Μouse Test που αποτελεί μια σουίτα γενικών μετρήσεων που καλύπτει τους περισσότερους τομείς που έπρεπε να δοκιμάσουμε, ενώ το MS paint μας δίνει εικόνα από το Jitter των αισθητήρων. Δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση εργαστηριακές μετρήσεις με ειδικό εξοπλισμό αλλά αποτελούν την καλύτερή μας προσπάθεια. Οπότε εφόσον αναλύσαμε τη μεθοδολογία των δοκιμών, είναι ώρα να περάσουμε στα αποτελέσματα. Jitter / Prediction Optical Sensor Laser Sensor HDST Mode Πιστεύουμε ότι παραθέτοντας τα παραπάνω αποτελέσματα/δοκιμές καλύψαμε όσο το δυνατόν καλύτερα τη συμπεριφορά της Meduza σε κάθε περίσταση. Υπενθυμίζουμε ότι από το GUΙ είχαμε απενεργοποιήσει το prediction οπότε ότι βλέπουμε είναι καθαρά απόδοση των αισθητήρων. Τα καλύτερα αποτελέσματα που θεωρούμε ότι πέτυχε η Meduza στα 500 & 1000Hz είναι με χρήση του Laser Sensor στα 1000hz με 3600dpi ενώ στα 500Hz ο οπτικός αισθητήρας με 3200dpi έδειξε το μικρότερο jitter. Γενικότερα το συνολικά μικρότερο Jitter παρατηρήθηκε με τo usb polling στα 125Hz που όμως προσθέτουν 8ms επιπλέον στις κινήσεις μας. Το HDST έδειξε μια μικτή εικόνα από την απόδοση των δύο αισθητήρων που ανάλογα την περίπτωση θα ταιριάξει καλύτερα στο δικό σας configuration/mousepad. Θεωρούμε ότι prediction δεν υπήρχε απλά σε χαμηλά usb polling rates σε συνδυασμό με λίγα dpi το sampling είναι ανεπαρκές ώστε να καταγραφούν και οι μικρότερες των κινήσεών μας. Δοκιμάζοντας το Lift Off distance, βρήκαμε ότι οποιαδήποτε ρύθμιση κάτω από 9 δεν φτάνει για λειτουργήσει ο σένσορας σε απόσταση 1 dvd Taiyo Yuden Ceramic ενώ σε καμία σκάλα δεν μπορέσαμε να λειτουργήσουμε το ποντίκι σε απόσταση δύο dvd Taiyo Yuden Ceramic. Τέλος, με το usb report rate στα 1000Hz, η πραγματική συχνότητα που λειτουργεί η θύρα usb είναι η ακόλουθη Βεβαίως δεν μπορούσαμε να μην πραγματοποιήσουμε τις απαραίτητες δοκιμές σε κάποιο PcGame. H επιλογή μας ήταν το πασίγνωστο Battlefield 3 στο οποίo η EpicGear Meduza αποδείχθηκε ιδιαιτέρως σταθερή στην απόδοσή της. Σε σχέση με το Logitech MX518 δεν εμφάνισε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά σε σταθερότητα ή απόκριση των κινήσεων όμως η ρύθμιση του pointer acceleration μας επέτρεψε να μηδενίσουμε τη θετική επιτάχυνση που αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του MX518. Επιπλέον, το αισθητά μεγαλύτερο Lift-Off Distance που μπορούν και λειτουργούν επιτυχώς οι αισθητήρες της Meduza είχε ως αποτέλεσμα να "χάνουμε" λιγότερες φορές το ποντίκι κατά τη μετακίνησή του. EpicGear is Epic Φτάσαμε στο τέλος ενός πραγματικά χρονοβόρου και εξαντλητικού review. Μετά το πέρας των μετρήσεων παρατήρησα κάτι σαν πούδρα επάνω στη Meduza... Αποδείχθηκε πως ήταν η ταλαιπωρία που τράβηξε το QcK+ σε μορφή σκόνης, Damn! Στα της μεδούσης τώρα και ξεκινάμε από το εμφανισιακό κομμάτι. H Epicgear Meduza αποτελεί ένα ιδιαιτέρως θελκτικό οπτικά mouse με τον προσεγμένο φωτισμό και χρωματισμούς να τραβούν τα βλέμματα. Μπορεί ο σχεδιασμός να μην είναι φουτουριστικός με έντονες γωνίες ή ολόκληρα κομμάτια από το σώμα της να λείπουν, όπως το Corsair Μ60 ή το Cyborg RAT, αλλά προσφέρει άρτια στήριξη και κράτημα στην παλάμη μας. Επιπλέον αποδεικνύεται πως είναι πραγματικά άνετο στην πολύωρη χρήση αφού υποστηρίζει επαρκώς τον αντίχειρα και τον μικρό. Το ελαστικό υλικό το οποίο καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της σταθεροποιεί το ποντίκι στην παλάμη μας ακόμα και όταν είναι ιδρωμένη. Η ποιότητα κατασκευής κρίνεται επαρκής χωρίς να αγγίζει αυτή ενός Logitech G9 ή φαίνεται ικανή να αντεπεξέλθει στα πάνδεινα που αντέχει ένα Logitech MX510. Να αναφέρουμε εδώ πως η EpicGear Meduza δεν έχει εμφανή χρήση μετάλλου σε κανένα σημείο της. Επιπλέον δεν διαθέτει μετακινούμενα/αφαιρούμενα βαρίδια ώστε να μπορούμε να εστιάσουμε το βάρος στην περιοχή που μας βολεύει, αλλά το πολύ καλό υλικό και η μεγάλη επιφάνεια των γλιστρών της(τεφλόν) σε συνδυασμό με ένα καλό mousepad κάνουν την κίνησή της παιχνίδι. Αν και δεν είναι από τα ελαφρύτερα ποντίκια, το βάρος της EpicGear Meduza έχει κρατηθεί σχετικά χαμηλά στα 123gr (ΜΧ518 104gr). Επίσης, η μέδουσα κερδίζει βαθμούς σε μακροζωία και εμφάνιση χάριν στο sleeved καλώδιο και στο επιχρυσωμένο usb βύσμα. Από πλευράς απόδοσης, η EpicGear με τη Meduza μπαίνει δυναμικά σε ένα κομμάτι της αγοράς που έχει αρχίσει να έχει πολλούς μνηστήρες ενώ παραδοσιακά ανήκε σε δύο το πολύ τρεις κατασκευαστές. Η απόδοση των δύο αισθητήρων αποδείχθηκε πολύ καλή με τη συνδυαστική τους χρήση να αποτελεί μοναδική δυνατότητα της Meduza. Επιπροσθέτως με τη λειτουργία HDST δίνει την ευελιξία προσαρμογής σε κάθε περιβάλλον ενώ το παρεχόμενο λογισμικό επιτρέπει την πλήρη παραμετροποίηση και έλεγχο της λειτουργίας της. Αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν προσέξαμε κανέναν από τους δύο αισθητήρες να "πηδάνε" κατά την κίνηση του ποντικιού πάνω από τα πορτοκαλο-κόκκινα γράμματα του Hybrid Pad ή τα φθαρμένα σημεία του QcK+. Δεν θα λέγαμε το ίδιο και για το Hybrid Pad το οποίο εκτός του πολύ μικρού του μεγέθους που δεν δίνει χώρο για μεγάλες κινήσεις που πραγματοποιούνται όσο πέφτει το sensitivity, και αυτομάτως το χαρακτηρίζει ως ένα βασικό καλής ποιότητας mousepad, αποδείχθηκε και αρκετά ασταθές αφού μετακινούταν σε κάθε έντονη κίνηση που κάναμε. Επιπλέον το πάχος του αποτελεί πρόβλημα αφού και το 1χλσ μεγαλώνει αρκετά το σκαλί μεταξύ γραφείου και επιφάνειας που μετακινείται το ποντίκι ταλαιπωρώντας τον καρπό μας. Συνολικά, η EpicGear Meduza αποδείχθηκε μια αρκετά δουλεμένη προσπάθεια από την GEIL με το HDST και τους δύο αισθητήρες να αποτελούν κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα λειτουργικό. Το Hybrid Pad δεν έδειξε ανάλογη εικόνα αλλά πιστεύουμε ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε και το μικρό το μέγεθος. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα ποιοτικό και εμφανίσιμο mouse pad που συνοδεύει άριστα την εμφάνιση της μέδουσας. EpicGear Meduza & Hybrid Pad 18/2/2012 Ευχαριστούμε την Geil για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης Καρόπουλος (NoDsl) Διονύσιος

Τον περασμένο Νοέμβριο η Intel ανακοίνωσε την κυκλοφορία των Ιntel 520 Series SSDs με κωδική ονομασία Cherryville ως αντικαταστάτη της σειράς 510. Από τότε η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας συνεχώς αναβάλλεται. Επιπλέον, όλο το internet διερωτάται για το τι τελικά θα κρύβουν στο εσωτερικό τους οι νέοι αυτοί SSDs. Θα είναι o κλασσικός Intel controller που μας συντροφεύει, περίπου, από τους Postville ή θα είναι με τον "trendy" SandForce; Η απάντηση δίνεται σήμερα με τη δοκιμή του Intel 520 Series SSD 240GB τον οποίο παραχώρησε η μπλέ κυρία για τα μέλη του TheLab.gr. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο SSD της σειράς 520, με το κορυφαίο μοντέλο να διαθέτει 480GB άπλετου χώρου με την αξιοπιστία του ονόματος της Intel. Τεχνικά χαρακτηριστικά Η σειρά 520 της Intel στηρίζεται στον SandForce SF2281, στον ίδιο controller δηλαδή με τους OCZ Vertex3, Corsair Force GT, Corsair Force 3, Kingston HyperX, Patriot Pyro κτλ. Τα MLC NANDs ανήκουν στην ίδια και αριθμούνται σε δεκαέξι. Περισσότερα, στα κοντινά πλάνα που ακολουθούν. Η οικογένεια των 500 series όπως μας αναφέρεται σε επίσημο έγγραφο της Intel. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Intel 520 Series SSD 240GB Συσκευασία & παρελκόμενα Ομοιόμορφη η εμφάνιση των προϊόντων της Intel με το μπλε να κυριαρχεί. Στο οπίσθιο μέρος περιγράφονται τα περιεχόμενα της συσκευασίας και μας δίνουν μια εικόνα του SSD. Στο πλάι έχουμε το γνωστό αυτοκόλλητο της Intel που αναφέρει αναλυτικά τα χαρακτηριστικά, το σειριακό και την χώρα κατασκευής του προϊόντος. Τα περιεχόμενα της εξωτερικής συσκευασίας βρίσκονται καλά προστατευμένα από ένα επιπλέον χοντρό χάρτινο κουτί. Από τις πιο πλήρεις συσκευασίες που έχω δει σε SSD, αυτή του Intel 520 Series SSD 240GB. Εκτός από τον SSD έχουμε: Μεταλλική βάση με πλήρεις βίδες και για τον SSD και για τη βάση, ένα αυτοκόλλητο για τους posers, καλώδια ρεύματος και sata, οδηγό χρήστη και τέλος ένα CD με οδηγίες εγκατάστασης και πληροφορίες εγγύησης. Μια κοντινή ματιά στον Intel 520 Series SSD 240GB Καμία έκπληξη στην εμφάνιση του Intel 520 Series SSD 240GB. Η Intel διατηρεί την ίδια εικόνα από τους PostVille. Γυμνή η πλάτη του Intel 520 Series SSD 240GB. Ξεβιδώνοντας τις τέσσερις βίδες από τις γωνίες του Intel 520 Series SSD 240GB, ο δίσκος απλά αποσυντίθεται και τα κομμάτια που τον αποτελούν παρατάσσονται για μια ομαδική φωτογραφία. Στην άκρη του pcb βλέπουμε το "μαέστρο" SF-2281VB1-SDC της SandForce. Πρόκειται για τη ναυαρχίδα των ελεγκτών της SandForce με ιδιαίτερη μνεία σε αξιοπιστία και ασφάλεια των δεδομένων που διαχειρίζεται. Αναλυτικά τα χαρακτηριστικά του μπορείτε να τα βρείτε εδώ. Τα MLC NAND chips είναι κατασκευής Intel με κωδικό 29F16B08CCME2. Πρόκειται για ONFi v2.2 syncronus chips με χωρητικότητα 128Gbits έκαστο και κατασκευή στα 25nm. Το κόκκινο 'C' σημαίνει ότι είναι syncronus memory. Από το σύνολο των 256GB τα 32GB είναι δεσμευμένα για over-provisioning αφήνοντας 224GB καθαρού χώρου. Αν και τα περισσότερα 25nm NAND περιορίζουν τα program-erase cycles(P/E cycles) σε κάτω από 5000, η Intel εγγυάται για τα συγκεκριμένα τουλάχιστον 5000 κύκλους. Κατ΄επέκταση, +1 στην Intel σε θέμα αξιοπιστίας. Σύστημα δοκιμής, Εγκατάσταση Το σύστημα της δοκιμής μας ήταν το εξής: Οι μετρήσεις έγιναν σε τρεις καταστάσεις των δίσκων. Εντελώς άδειοι, περίπου 45% γεμάτοι και περίπου 95% γεμάτοι ώστε να δούμε τη συμπεριφορά τους σε διάφορα φορτία. Επιπλέον τα αρχεία με τα οποία τους γεμίσαμε ήταν από ένα image κανονικής εγκατάστασης windows 7 x64 μαζί με αρκετά παιχνίδια και φωτογραφίες ώστε να προσομοιώσουμε όσο γίνεται τον καθημερινό υπολογιστή μας. Οι εκδόσεις των μετροπρογραμμάτων ήταν οι πιο πρόσφατες, για το διάστημα που έγινε το review, και οι drivers του συστήματος οι τελευταίοι. Επιπλέον τα Windows είχαν όλες τις τελευταίες ενημερώσεις. Τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήσαμε είναι τα ακόλουθα: CrystalDiskMark 3.0.1 x64 AS SSD Benchmark 1.6.4237.30508 PCMark Vantage x64 HDD suite Windows System Assessment Tool ATTO v2.46 Εγκατάσταση Η προετοιμασία του δίσκου μας έγινε από υπάρχουσα εγκατάσταση Windows 7 x64 με τη βοήθεια της διαχείρισης δίσκων. Μια μικρή άποψη από τη διαδικασία στις εικόνες που ακολουθούν. Αφού έχουμε συνδέσει το δίσκο με το σύστημά μας, μέσα στα windows πια, πάμε στην διαχείριση δίσκων που βρίσκεται στα εργαλεία διαχείρισης, μέσα στον πίνακα ελέγχου και ο δίσκος μας αναγνωρίζεται από το σύστημα. Αυτή τη στιγμή ο δίσκος μας βρίσκεται σε μορφή RAW. Δηλαδή δεν έχει καν partition. Για δίσκους κάτω των 2.2TB επιλέγουμε MBR ενώ για μεγαλύτερους GPT. Επόμενη κίνηση να δημιουργήσουμε partition στο δίσκο μας. Δεξί κλικ και εμφανίζεται η επιλογή για δημιουργία νέου διαμερίσματος. Προχωρώντας στα βήματα που μας προωθεί ο wizard των windows, φτάνουμε στην παραπάνω εικόνα. Να θυμάστε ότι στους SSD επιλέγουμε πάντα γρήγορη διαμόρφωση μιας και δεν χρειάζονται κανονικό format όπως οι συμβατικοί δίσκοι. Έπειτα από την προαναφερόμενη διαδικασία που κρατάει ελάχιστα δευτερόλεπτα, τα windows αναγνωρίζουν το νέο διαμέρισμα με το διάλογο του autorun να κάνει την εμφάνιση του. Τέλος, ελέγχουμε ότι το alignment είναι εντάξει. Εφόσον το πηλίκο της τιμής του AS SSD με το 4096 είναι ακέραιο(1024,2048 κλπ) είμαστε εντάξει. Intel SSD ToolBox Προτού περάσουμε στις μετρήσεις του Intel 520 Series SSD 240GB ας ρίξουμε μια ματιά στο βολικό εργαλείο της Intel που ακούει στην ονομασία Intel SSD ToolBox. Πρόκειται για μια σουίτα βοηθημάτων που έχει ετοιμάσει η κατασκευάστρια ώστε να κάνει τη διαχείριση του SSD και τη βελτιστοποίηση του λειτουργικού που θα τον υποδεχτεί πιο εύκολη. Η αρχική εικόνα που αντικρίζουμε. Μπορούμε να δούμε πληροφορίες για δίσκους της Intel αλλά όχι για δεύτερης κατασκευάστριας. Ακολουθούν λειτουργίες διάγνωσης. Πλήρης και γρήγορη. Πολύ σημαντική δυνατότητα η εκτέλεση Secure Erase μέσα από τα windows Το Intel SSD Toolbox μας δίνει τη δυνατότητα να βελτιστοποιήσουμε τον SSD μας με επιλογή του πρώτου κουμπιού που αναγράφει Intel SSD Optimizer. Επίσης μπορούμε να ορίσουμε κάθε πότε θέλουμε να εκτελείται αυτόματα ώστε ο SSD σας να βρίσκεται πάντα σε φόρμα! Επιπλέον το Intel SSD Toolbox μπορεί να μας βοηθήσει να βελτιστοποιήσουμε και το λειτουργικό μας χάρις στο System Tuner. ATTO Ξεκινάμε τις μετρήσεις με τη χαρά των SandForce based SSDs. To ATTO χρησιμοποιεί συμπιέσιμα δεδομένα για να τεστάρει τους δίσκους με αποτέλεσμα ο SF-2281 να "πετάει" από κάθε άποψη. Ειδικότερα, βλέπουμε την απόδοση του Intel 520 Series SSD 240GB να παραμένει σχεδόν σταθερή ακόμα και όταν είναι γεμάτος. Ακόμα μικρότερη διακύμανση φαίνεται να έχουν οι ταχύτητες του Crucial C300 ενώ και ο Phoenix EVO δείχνει αρκετά σταθερός. ATTO Disk Benchmark - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB ATTO Disk Benchmark - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB ATTO Disk Benchmark - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB CrystalDiskMark Το πρώτο από τα δύο πιο αυστηρά τεστ της δοκιμής, το CrystalDiskMark, κάνει χρήση ασυμπίεστων δεδομένων και αυτός είναι ο λόγος που τα 500MB/s που βλέπαμε κατά τις εγγραφές του SSD στο ATTO έχουν πέσει κάτω από 300MB/s! Κάπου εδώ αρχίζουν και δείχνουν το χαρακτήρα τους οι controllers των SSD μας στα δύσκολα. Στο εν λόγω τεστ φαίνεται το μεγάλο βήμα του SF-2281 από τον SF-1222 του οποίου η απόδοση μπορεί οριακά να κριθεί και κακή. Ο Marvell του C300 αποδεικνύεται αρκετά "σκληρός" για να παραδώσει τα όπλα, ισοφαρίζοντας τον SF-2281 στα 4K και 4K QD32. Το μεγαλύτερο πλήγμα στις επιδόσεις όσο η ελεύθερος χώρος μειώνεται, το δέχεται ο Phoenix EVO με τον SF-1222. CrystalDiskMark 3.0.1 x64 - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB CrystalDiskMark 3.0.1 x64 - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB CrystalDiskMark 3.0.1 x64 - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Benchmark Ένα από τα πιο χρήσιμα προγράμματα τόσο για την κατάσταση όσο και για την απόδοση των SSD μας είναι το AS SSD Benchmark. Έχοντας παρόμοια λειτουργία με το CrystalDiskMark, κάνει χρήση ασυμπίεστων δεδομένων για το τεστάρισμα αλλά επιπλέον παρέχει και δοκιμή με Queue Depth 64. Εδώ βλέπουμε το latency του Intel SSD 520 Series 240GB να προσδίδει σε ευελιξία και αποκρισιμοτητα, με τις επιδόσεις του C300 να ακολουθούν κατά πόδας. Απογοητευτικές οι επιδόσεις του SF-1222 ειδικά όσο ανεβαίνει ο χρησιμοποιούμενος χώρος. Ορισμένες περίεργες αυξομειώσεις που παρατηρούνται βρίσκονται εντός ορίου σφάλματος. AS SSD Benchmark - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Benchmark - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Benchmark - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Copy Benchmark Πρόκειται για το δεύτερο εναλλακτικό τρόπο δοκιμής δίσκων που παρέχει το AS SSD Benchmark και στην ουσία δοκιμάζει να μεταφέρει δεδομένα με τρία σενάρια τα οποία διαφέρουν σε μέγεθος αρχείων και συνολικού όγκου δεδομένων. Αδιαμφισβήτητος νικητής ο Intel SSD 520 Series 240GB με τον C300 να δείχνει τις μικρότερες διακυμάνσεις στη ταχύτητά του συγκριτικά με τον ελεύθερο χώρο του. AS SSD Copy Benchmark - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Copy Benchmark - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Copy Benchmark - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Compression Benchmark Ο τελευταία μέθοδος δοκιμής του AS SSD Benchmark η οποία μας παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τη λειτουργία του εκάστοτε ελεγκτή. Όπως προαναφέραμε η λογική λειτουργίας των SandForce είναι η συμπίεση δεδομένων. Στα γραφήματα που ακολουθούν βλέπουμε επακριβώς πως υλοποιείται αυτή η λειτουργία με τα πιο συμπιέσιμα δεδομένα να ανεβάζουν κατακόρυφα την απόδοση των SF based SSDs. Η ευθεία γραμμή που παρουσιάζουν όλα τα γραφήματα του Crucial C300 επιδεικνύουν το γεγονός πως ο Marvell 88SS9174 δεν κάνει καθόλου χρήση συμπίεσης. AS SSD Compression Benchmark - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Compression Benchmark - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB AS SSD Compression Benchmark - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB PCMark Vantage Το παρόν benchmark δεν ήταν δυνατόν να λείπει από τις μετρήσεις μας ώστε να τις θεωρήσουμε πλήρεις. Εκπληκτικά τα νούμερα του Intel που στην χειρότερη των περιπτώσεων υπολείπονται ελάχιστα από τα καλύτερα του Crucial C300. Αρκετά πίσω σε κάθε περίπτωση ο phoenix με τον SF-1222. PCMark Vantage HDD Suite - 0% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB PCMark Vantage HDD Suite - 45% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB PCMark Vantage HDD Suite - 95% Used Space Intel 520 Series SSD 240GB Crucial C300 128GB Phoenix EVO 115GB Windows Assessment Tool, BootTimer Και κλείνουμε τις μετρήσεις μας με το ενσωματωμένο εργαλείο των windows 7 που ονομάζεται Windows Assessment Tool και το γνωστό πρόγραμμα BootTimer το οποίο μετρά το χρόνο που χρειάζονται τα Windows για να εκκινήσουν. Ανάλογη εικόνα με του ATTO και εδώ με τον Intel να κοιτά υπεροπτικά τους δύο αντιπάλους του και τον Phoenix να κοκορεύεται στον C300 για την απεριόριστη ταχύτητα εγγραφής του. Το BootTimer δείχνει ελάχιστη διακύμανση στο χρόνο που χρειάζεται ο Intel SSD 520 Series 240GB να φορτώσει πλήρως τα Windows μας. Windows Assessment Tool Intel SSD 520 Series 240GB Crucial RealSSD C300 128GB Gskill Phoenix EVO 115GB BootTimer - Intel SSD 520 Series 240GB 0% Used Space 45% Used Space 95% Used Space GB κεράσι; Μετά από μια ενδιαφέρουσα πορεία χρησιμοποιώντας διάφορους controllers, η Intel τελικά καταστάλαξε στον SF-2281VB1 της SandForce για τη σειρά 520 που ουσιαστικά πρόκειται για ότι πιο γρήγορο κυκλοφορεί μέχρι στιγμής. Υπενθυμίζουμε ότι η σειρά 510, την οποία αντικαθιστά η σειρά 520, χρησιμοποιούσε ελεγκτή Marvell 88SS9174. Το καλό είναι πως δεν έχει ακουστεί κάτι ανάλογο του 8MB Bug μέχρι στιγμής πράγμα που είχε φέρει σε δύσκολη θέση την Intel και ιδιαίτερα τους χρήστες των Intel SSD 320 Series. Οι SandForce πονάνε αλλού, αλλά ας χτυπήσουμε ξύλο για την ώρα. Για τη συνολικά καλή εικόνα του Intel SSD 520 Series 240GB ευθύνονται και τα NAND της ιδίας που με λίγο optimization από το custom firmware εκτοξεύουν τις σειριακές αναγνώσεις και εγγραφές στα όρια του Sata 3, εφάμιλλες του OCZ Vertex 3 Max IOPS. Εκπληκτικό, αν αναλογιστεί κανείς το μικρό διάστημα που χρειάστηκε ώστε το συγκεκριμένο πρότυπο να αποτελεί bottleneck για τους SSD που κυκλοφορούν, ας μην αναφέρουμε όσους πρόκεται να κυκλοφορήσουν. Πιο συγκεκριμένα, ο Intel SSD 520 Series 240GB αποτελεί τον πιο πλούσιο σε παρελκόμενα δίσκο που έχουμε δοκιμάσει μέχρι στιγμής. Από πλευράς επιδόσεων, ακολουθεί πιστά τις επιδόσεις των SandForce based SSDs, με τις ταχύτητες σε συμπιέσιμα δεδομένα να αγγίζουν το όριο του Sata 3 ενώ σε ασυμπίεστα να μην πλησιάζουν τις διαφημιζόμενες. Αναγνωρίζουμε πάντως την τραγικά μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με τους SF-1200 based SSDs. Συγκρινόμενος με τον Marvell 88SS9174, που χρησιμοποιεί ο Crucial C300 128GB, αποδείχθηκε αρκετά πιο γρήγορος στο σύνολο των περιπτώσεων όμως στα 4K δεν έδειξε κάποιο αξιόλογο πλεονέκτημα. Υπόψιν, το 128GB μοντέλο της Crucial έχει cap στις εγγραφές τα 140MB/s. Το αντίστοιχο 256GB μοντέλο μπορεί να φτάσει έως 215MB/s. Η τιμή του δεν μας έχει γίνει ακόμα γνωστή αλλά από μια μικρή ματιά στο internet η τιμή του κυμαίνεται περί τα 500€. Διόλου ευκαταφρόνητο ποσό αλλά η αξιοπιστία και η υποστήριξη έρχεται με το ανάλογο αντίτιμο. Intel SSD 520 Series 240GB 8/2/2012 Ευχαριστούμε την Intel για την παραχώρηση του δείγματος της παρουσίασης Καρόπουλος (NoDsl) Διονύσιος

Μπήκαμε στην τελική ευθεία του 2011. Τέσσερις μέρες πριν, είδαμε το review του AMD Α6-3500. Της πρώτης τριπύρηνης APU που μας έδωσε την καλύτερη εικόνα για το efficiency της πλατφόρμας Lynx. Σήμερα, θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας των Llano που ανήκει στην Black Series της AMD. Ακούει στο όνομα A8-3870K και θα φιλοξενηθεί στην Asrock A75M-HVS, όπως έγινε και στο review του Α6-3500. Πρόκειται για έναν τετραπύρηνο Llano χρονισμένο στα 3GHz που βασίζεται στη γνωστή αρχιτεκτονική Stars/Propus core με 1MB L2 cache per core. Το ενσωματωμένο κύκλωμα γραφικών ακούει στο όνομα HD6550D και διαθέτει 400 Unified Shaders. Αν και εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται κάτι το ιδιαίτερο, συγκριτικά με τον Α8-3850, το K μετά τον κωδικό του δηλώνει μια νέα νοοτροπία από την AMD. Πρόκειται για τον πρώτο μερικώς ξεκλείδωτο επεξεργαστή της AMD που δηλώνεται με αυτή τη μορφή, αντιγράφοντας ουσιαστικά την Intel η οποία ξεκίνησε αυτή τη μόδα με τους Lynnfield και τον i7-875k. Γιατί μερικώς; Γιατί η AMD δεν έχει αφήσει εντελώς ελεύθερη την επιλογή του πολλαπλασιαστή αλλά έχει επιτρέψει ένα εύρος 1700MHz στον επεξεργαστή και xxxMHz στην GPU. Οι απλοί Llano έχουν κλειδωμένους τους πολλαπλασιαστές πάνω από τον εργοστασιακό τόσο στον επεξεργαστή όσο και για τη GPU. Ουσιαστικά η νέα σειρά Κ της AMD μας δίνει πέντε επιπλέον πολλαπλασιαστές για τον επεξεργαστή(47x) και δύο για την κάρτα γραφικών(xxx). Τα μέχρι τώρα γνωστά μοντέλα που θα κυκλοφορήσουν σε αυτή τη μορφή είναι ο Α8-3870Κ, που δοκιμάζουμε, και ο A6-3670K. Είναι ο ίδιος quadcore, χρονισμένος στα 2.6GHz και με την HD6530D αντί της HD6550D του Α8-3870Κ. Για την ώρα, ας ρίξουμε μια ματιά στα τεχνικά χαρακτηριστικά του A8-3870K. Τεχνικά Χαρακτηριστικά Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του AMD A8-3870K όπως μας αναφέρονται στα site της κατασκευάστριας, στον πίνακα που ακολουθεί. Τεχνικά Χαρακτηριστικά AMD A8-3870K Processor AMD Quad-Core A8-Black Series APU Model AMD A8-3870K APU with Radeon™ HD 6550D Operating Mode 32/64 Bit Ναί/Ναί Revision B0 Core Speed (MHz) 3000 GPU Core Speed (MHz) 600 Max Temps © - Wattage 100W Virtualization Ναί L1 Cache Size (KB x4) 128 L2 Cache Size (KB x4) 1024 L3 Cache Size (KB) - CMOS 32nm SOI Socket FM1 uPGA Memory Interface DDR3 DirectX Version 11 Τιμή 142€ Μια κοντινή ματιά Δυστυχώς και ευτυχώς, ο επεξεργαστής μας ήρθε στο OEM κουτάκι της AMD. Δυστυχώς γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τη συσκευασία και το cooler του, ευτυχώς γιατί αυτό το πράσινο κουτάκι είναι σαν τις μαύρες pre-production συσκευασίες της Intel. Ιδιαίτερο! Αν και δεν έχουμε την κανονική συσκευασία του επεξεργαστή, μάλλον θα δείχνει κάπως έτσι: Σύστημα δοκιμής Τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήσαμε ήταν τα εξής: AIDA64 Extreme SisoftSandra 2011 Cinebench 11.5 Fritz Benchmark 4.3.2 POV RayTrace Benchmark 3.7 RC3 x264 HD Benchmark v4.0 WinRar 4.10 Beta3 x64 3DMark Vantage, 3DMark11 Resident Evil 5, DiRT3, Batman Arkham Asylum, Lost Planet 2, Metro2033. Το λειτουργικό που χρησιμοποιήσαμε ήταν Windows 7 x64 SP1 και οι chipset drivers που χρησιμοποιήθηκαν για την πλατφόρμα Lynx ήταν οι Catalyst 11.12(8.920.0.0). Video Decoding Οι δυνατότητες αναπαραγωγής πολυμέσων που συναντάμε και τον A8-3870K είναι οι αντίστοιχες που υποστηρίζει όλη η σειρά HD6000 της AMD. Συνεπώς ο A8-3870K εξοπλισμένος με UVD3 Decoder παρέχει hardware acceleration σε H.264, VC-1 και MPEG-2. Επιπλέον υποστηρίζονται τα πρωτόκολλα Dolby TrueHD και DTS-HD MA bitstreaming μέσω του HDMI. Βεβαίως, μπορεί και κλειδώνει κανονικά στα 23.976hz σε αντίθεση με τη σειρά 3000 της Intel η οποία μπορεί να κλειδώσει μόνο στα 23.97hz. Λύση στο συγκεκριμένο θέμα αναμένεται με την κυκλοφορία των Ivy Bridge. Για τις μετρήσεις μας έγινε χρήση του PowerDVD 11 στη νέα έκδοση v2408 το οποίο υποστηρίζει πλήρως όλα τα features της σειράς 6000 της AMD. Αυτό δικαιολογεί και τις μεγάλες διαφορές στα φορτία του GPU κατά την αναπαραγωγή BluRay 2D/3D. Για την αναπαραγωγή αρχείων mkv χρησιμοποιήσαμε τον Splash player free της Mirillis στην ίδια έκδοση με του Α6-3500 και Α8-3850. Επιδόσεις και κατανάλωση* για χειροκρότημα. Το μόνο που πρέπει να σας απασχολεί είναι το efficiency του τροφοδοτικού σας. Το μόνο περίεργο που παρατηρήσαμε είναι το φορτίο της GPU με 512MB κατά την αναπαραγωγή mkv 1080p. Το αποτέλεσμα ήταν επαναλήψιμο οπότε είτε είναι θέμα του Splash player, το πιο πιθανό, είτε driver είτε gpu. *Τεχνική λεπτομέρεια για τη μέτρηση κατανάλωσης. Αναλύεται στην επόμενη σελίδα. Overclocking, Θερμοκρασίες, Κατανάλωση Overclocking Η φιλοσοφία στον υπερχρονισμό του A8-3870K δεν αλλάζει από αυτή του Α8-3850. Fsb x CPU Multiplier μας δίνει τη συχνότητα του επεξεργαστή, Fsb x Memory Divider μας δίνει τη συχνότητα της μνήμης. Σύμμαχος στην περίπτωση του A8-3870K ο μερικώς ξεκλείδωτος πολλαπλασιαστής επιτρέπει την επιλογή μεγαλύτερων του 30, έως 35. Το καλό στην περίπτωση του A8-3870K ήταν ότι υπήρξε ελεύθερος χρόνος με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε λίγο καλύτερη εξοικείωση με το συγκεκριμένο επεξεργαστή και να πάρουμε και το μέγιστο δυνατό από την Asrock A75M-HVS. Επιπλέον, η έλλειψη εργοστασιακής ψύξης και η χρήση της Akasa Nero S, βοήθησε τα μέγιστα στο να φέρουμε στα όρια της αερόψυξης το σύστημά μας. Έχοντας στο μυαλό τα παραπάνω, ο επεξεργαστής κατάφερε μια αξιοπρεπή, χρησιμοποιήσιμη αύξηση χρονισμού, της τάξης των 850Mhz με 1.475Volt. Ενώ η κάρτα γραφικών σταμάτησε τα ρολόγια της στα 960MHz με 1.235Volt. Η παραπάνω εικόνα επιβεβαιώνει τους μέγιστους λειτουργικούς χρονισμούς που επιτύχαμε. Στην εικόνα επίσης διακρίνουμε το Asrock Extreme Tuning Utility που περιλαμβάνεται στο συνοδευτικό software της μητρικής και επιτρέπει εκτός από Monitoring, Overclocking και διαχείριση ενέργειας με το IES Αν και στην περίπτωση του Α6-3500 δεν καταφέραμε να σηκώσουμε τις μνήμες όσο στο review του Α8-3850, αυτή τη φορά ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας και τις προσδοκίες μας επιτυγχάνοντας το εκπληκτικό νούμερο των 2560MHz. Και θυμηθείτε, οι GEIL EVO TWO είναι rated στα 2000Mhz! Ζήτω ο IMC των Llano! Θερμοκρασίες, Κατανάλωση Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήσαμε ένα κλασσικό HQ WattMeter του εμπορίου και μετρήσαμε μεταξύ πρίζας και τροφοδοτικού. Αυτή τη φορά για να είμαστε πιο ακριβείς σε τόσο χαμηλά φορτία κάναμε το εξής. Τοποθετήσαμε μόνο τον SSD και ένα CDROM επάνω στο τροφοδοτικό και το ανάψαμε. Το βατόμετρο έδειξε 26,5W τα οποία αφαιρέσαμε από οποιαδήποτε μέτρησή μας. Προφανώς η συγκεκριμένη κατανάλωση έχει να κάνει με το efficiency του εν λόγω τροφοδοτικού σε τόσο χαμηλά φορτία. Προσπαθήσαμε λοιπόν όσο μπορούμε να αποκλείσουμε τον παράγοντα Efficiency από την εξίσωση. Προφανώς θα υπάρχουν μικρές διαφορές μεταξύ συστημάτων αλλά με το εύρος κατανάλωσης των Lynx να κινείται κάτω απο 50W, δύσκολα θα διαπιστώσετε τραγικές διαφορές. Επιπλέον, η θερμοκρασία χώρου την ώρα των δοκιμών ήταν 20°. Υπενθυμίζουμε ότι ο Α8-3870K δεν ήρθε με εργοστασιακό σύστημα ψύξης οπότε χρησιμοποιήσαμε την Akasa Nero S. Τα αποτελέσματα στο γράφημα που ακολουθεί: Όπως βλέπουμε η κατανάλωση του συστήματος σε κατάσταση ηρεμίας είναι υποδειγματική, απορροφώντας μόνο 10,5W. Ίδια συμπεριφορά με τον Α6-3500 δηλαδή. Κατά τον υπερχρονισμό του A8-3870K έχουμε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με αυτή του A8-3850. Η κατανάλωση παίρνει την ανιούσα με αποκορύφωμα το συνδυαστικό τεστ οπού έχουμε σχεδόν διπλασιασμό των watt που ζητάει το σύστημα σε σχέση με τους εργοστασιακούς χρονισμούς. Δυστυχώς, ακόμα και η Akasa Nero S δεν δύναται να διατηρήσει χαμηλά τις θερμοκρασίες της APU με 1.475Volt στον επεξεργαστή και 1.235 στην GPU. Η υψηλή idle θερμοκρασία του επεξεργαστή παρατηρείται εν μέρει γιατί είχαμε απενεργοποιήσει οποιαδήποτε ρύθμιση εξοικονόμησης ενέργειας και αυτόματης μείωσης πολλαπλασιαστή από το bios της Asrock A75M-HVS. AIDA 64 Και ας ξεκινήσουμε με τα συνθετικά μετροπρογράμματα που θα μας δείξουν τις δυνατότητες του AMD A8-3870K. Σχετικά αναμενόμενα τα νούμερα του A8-3870K. Ορισμένες μεγάλες διαφορές που παρατηρούνται είτε είναι λόγω διαφοράς μεταξύ Asrock A75M-HVS και Gigabyte A75M-UD2H. wPrime, SuperPi, Winrar Παραδοσιακά πιο γρήγορη η Intel στο Super PI. Νομίζω δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Με μόλις 100MΗz διαφορά από τον Α8-3850, ο Α8-3870Κ έκοψε 44 δεύτερα από το sPI 32M! Αλλάζει η εικόνα στο wPrime. Το multithread benchmark δίνει το προβάδισμα στην AMD. Μικρή διαφορά από τον Α8-3870Κ Μικρή η διαφορά και στο WinRar. Κλασσικά μπροστά η Intel. Cinebench 11.5, Fritz, Pov-Ray Φυσικοί πυρήνες .vs εικονικοί, σημειώσατε 1 στο Cinebench. Ο i3-2310M παίρνει το αίμα του πίσω μόνο στο single core score από τον Α6-3500 ενώ τα ψηλά ρολόγια των Α8-3850 και Α8-3870Κ δίνουν το προβάδισμα. Το παραπάνω φαινόμενο είναι ακόμα πιο εμφανές στο Fritz. Μηδαμινή διαφορά μεταξύ Α8-3850 και Α8-3870Κ Ακόμα ένα τεστ που η AMD δείχνει τα δόντια της x264, PCMark7, PCMark Vantage Αρκετά μεγάλη διαφορά μεταξύ τριών και τεσσάρων πυρήνων. Τα 100MHz του Α8-3870Κ κάνουν τη μικρότερη διαφορά Ακόμα καλύτερος ο i3-2310M στο PCMark7 παρά το boost των 100ΜHz του A8-3870Κ Σεβαστή διαφορά μεταξύ Α8-3870K και Α8-3850. Ο i3-2310M καταφέρνει να ξεπεράσει μόνο το μικρούλη Α6-3500 3DMarks Και περνάμε στο τρισδιάστατο κομμάτι της παρουσίασης. Το σκεπτικό στο οποίο στηριχθήκαμε για να πάρουμε τις μετρήσεις είναι πως κατά πάσα πιθανότητα ένας Llano προορίζεται πρωτίστως για HTPC και δευτερεύοντος ως PC χαμηλομεσαίων απαιτήσεων. Τα προαναφερθέντα αυτομάτως περιορίζουν τη μέγιστη ανάλυση που θα χρησιμοποιήσουμε στα 1920x1080. Η ψαλίδα της διαφοράς AMD/Intel ανοίγει ακόμα περισσότερο με την HD6550D. Επίσης, όπως έχουμε ξαναπεί, όταν μπαίνει ο παράγοντας overclocking στο πλάνο οι APUs ξεφεύγουν. Και σε επιδόσεις και σε Watt Can't touch this από τον Α8-3870K στον i3-2310M. Ενάμιση χιλιάρικο από Integrated GPU στο 3Dmark11; Αυτό είναι σχεδόν επιδόσεις GT440/HD5670!!! Games Τελευταίο κεφάλαιο των δοκιμών μας. Αυτή τη φορά αντί για υπερχρονισμένη κάρτα δοκιμάσαμε το εξής. Αντί για τα 256MB που ανέθετε αυτόματα η μητρική από την κεντρική μνήμη στην HD6550D, ρυθμίσαμε τα μέγιστα 512Mb ώστε να δούμε κατά πόσο τα χρειάζεται και τα χρησιμοποιεί η APU σε πραγματικές εργασίες και όχι σε 3DMarks. Τα αποτελέσματα που ακολουθούν δίνουν την απάντηση μόνα τους. Μικρές διαφορές μεταξύ Α8-3850 και Α8-3870Κ. Καμία διαφορά με 256MB ή 512MB. Μικτή εικόνα στο Lost Planet 2. Οποιαδήποτε διαφορά βρίσκεται εντός περιθωρίου λάθους. Ίδια εικόνα με του Μetro2033 και στο Resident Evil 5 Benchmark. Εδώ τα 512MB υπολείπονται επιδόσεων των 256MB! Μεγάλη διαφορά στα ελάχιστα καρέ από τον Α8-3870Κ και βλέπουμε πρώτη φορά τα 512MB να παρουσιάζουν ουσιαστικό πλεονέκτημα. AMD optimized το Dirt3 και φαίνεται. Η εμφανώς ραφιναρισμένη μηχανή της Codemaster επιτρέπει ακόμα πιο ξεκάθαρη εικόνα του πλεονεκτήματος των 512MB, αν και ελάχιστο. Παίζοντας με τα γράμματα Ξεκινήσαμε με τους Black Edition και το επίθεμα Τ και τώρα ήρθε η ώρα του Κ. Για να δούμε θα καθιερώσει και η AMD αυτή την ονοματολογία; Η περίπτωση του Α8-3870K είναι δύσκολο να κριθεί αποκλειστικά και μόνο από τις επιδόσεις του, που όπως και να το κάνουμε είναι ξεκάθαρα οι κορυφαίες των APUs. Δεν έδειξε κάποια ξεκάθαρη διαφορά στο maximum overclockability ή στο IPC, με πιο σφικτά latences στον IMC ας πούμε, αλλά οι έστω και μερικώς ελεύθεροι πολλαπλασιαστές θα λύσουν τα χέρια σε περιπτώσεις όπως της Asrock A75M-HVS που έχει ως ανώτερο όριο FSB τα 136MHz. Στην περίπτωση που έχουμε μια μητρική όπως η Gigabyte A75M-UD2H τότε θα μπορούσαμε να πιάσουμε τα όρια της συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής ακόμα και με τον κλειδωμένο Α8-3850. Βεβαίως μιλάμε για νορμάλ συστήματα που ψύχονται με αέρα γιατί αν θέλουμε το σύστημά μας για benching, όσο μπορεί να έχει ένας enthousiast έναν Llano για bench system, τότε ο 35x του μερικώς ξεκλείδωτου πολλαπλασιαστή του Α8-3870K κρίνεται αναγκαίο. Η μικρότερη τιμή που βρίσκουμε στο διαδίκτυο αυτή τη στιγμή είναι τα 142€. Αρκετά μεγάλη διαφορά από τον Α8-3850 αλλά, όπως λέμε πάντα, το κορυφαίο το πληρώνεις αδρά. Επιπλέον ο επεξεργαστής έχει μόλις κυκλοφορήσει οπότε αναμενόμενα έχει υψηλή τιμή. Με τον καιρό θα σταθεροποιηθεί η τιμή του σύμφωνα με τη ζήτηση. Για την ώρα πάντως, δεν δικαιολογεί πλήρως την τιμή του. AMD A8-3870K 28/12/2011 Ευχαριστούμε την AMD και την Asrock για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης Καρόπουλος (NoDsl) Διονύσιος

Περίπου δύο βδομάδες έμειναν για να μας αποχαιρετήσει το 2011. Επιτέλους. Χρονιά κόλαφος για πολλούς, ανάμεσά τους και για την AMD η οποία βάζει στον πάγο την παραγωγή Desktop CPUs και επικεντρώνεται στο mobile κομμάτι της αγοράς. Αντικειμενικά, τι θα περιμέναμε να κάνει όταν η καλύτερη αντιπρότασή της απέναντι στους επεξεργαστές της Intel ακούει στο όνομα 8150; Τo FX το παραλείπω, μη λέμε πάλι τα ίδια. Η εικόνα αντιστρέφεται 180° όταν δούμε τις προτάσεις των δύο εταιριών στα "SoC". Μετά την ενσωμάτωση μιας κανονικής κάρτας γραφικών στο ίδιο die με τον επεξεργαστή, η AMD έδωσε κάτι επαναστατικό με συνολικές επιδόσεις και κατανάλωση που δεν είχαν προηγούμενο. Προφανώς αναφερόμαστε στις APUs που πρωτοείδαμε στο review του Brazos, της entry level πρότασης της AMD. Στη συνέχεια είδαμε τη Middle level πρόταση της εταιρίας με το review του Llano Α8-3850 και της Gigabyte A75M-UD2H. Σήμερα θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε ακόμα ένα μέλος της οικογένειας των Llano. Ακούει στο όνομα Α6-3500 και θα φιλοξενηθεί στην Asrock A75M-HVS. Πρόκειται για τον πρώτο τριπύρηνο Llano που κλασσικά στηρίζεται στην αρχιτεκτονική Stars/Propus core αλλά με 1MB L2 cache per core. Το ενσωματωμένο κύκλωμα γραφικών ακούει στο όνομα HD6530D και διαθέτει 320 Unified Shaders. Η Asrock A75M-HVS έρχεται εξοπλισμένη με το AMD A75 chipset και όλα τα καλούδια που έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα, SΑΤΑ 6Gbps και USB 3.0. Ας ρίξουμε μια ματιά στα τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Τεχνικά Χαρακτηριστικά Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του AMD A6-3500 και της Asrock A75M-HVS όπως μας αναφέρονται στα site των κατασκευαστών, στους πίνακες που ακολουθούν Τεχνικά Χαρακτηριστικά AMD A6-3500 Processor AMD Tri-Core A6-Series APU Model AMD A6-3500 APU with Radeon™ HD 6530D Operating Mode 32/64 Bit Ναί/Ναί Revision B0 Core Speed (MHz) 2100 Turbo Core Speed (MHz) 2400 Max Temps © - Wattage 65W Virtualization Ναί L1 Cache Size (KB x3) 128 L2 Cache Size (KB x3) 1024 L3 Cache Size (KB) - CMOS 32nm SOI Socket FM1 uPGA Memory Interface DDR3 DirectX Version 11 Τιμή 78€ Τεχνικά Χαρακτηριστικά Asrock A75M-HVS CPU - Support for Socket FM1 100W processors - Supports AMD's Cool 'n' Quiet Technology - UMI-Link GEN2 Chipset - AMD A75 FCH (Hudson-D3) Memory - Dual Channel DDR3 memory technology - 2 x DDR3 DIMM slots - Supports DDR3 2400+(OC)/1866/1600/1333/1066/800 non-ECC, un-buffered memory - Max. capacity of system memory: 16GB* *Due to the operating system limitation, the actual memory size may be less than 4GB for the reservation for system usage under Windows® 32-bit OS. For Windows® 64-bit OS with 64-bit CPU, there is no such limitation. BIOS - 32Mb AMI UEFI Legal BIOS with GUI support - Supports "Plug and Play" - ACPI 1.1 Compliance Wake Up Events - Supports jumperfree - SMBIOS 2.3.1 Support - DRAM, VDDP, SB Voltage Multi-adjustment Audio, Video and Networking Graphics - AMD Radeon HD 65XX/64XX graphics - DirectX 11, Pixel Shader 5.0 - Max. shared memory 512MB - Dual VGA Output: support HDMI and D-Sub ports by independent display controllers - Supports HDMI 1.4a Technology with max. resolution up to 1920x1200 @ 60Hz - Supports D-Sub with max. resolution up to 1920x1600 @ 60Hz - Supports Auto Lip Sync, Deep Color (12bpc), xvYCC and HBR (High Bit Rate Audio) with HDMI (Compliant HDMI monitor is required) - Supports Blu-ray Stereoscopic 3D with HDMI 1.4a - Supports AMD Steady Video™: New video post processing capability for automatic jutter reduction on home/online video - Supports HDCP function with HDMI port - Supports Full HD 1080p Blu-ray (BD) / HD-DVD playback with HDMI port *Some of AMD FM1 CPU (i.e AMD Athlon/Sempron family FM1 CPU) does not have integrated graphics processor. When this kind of CPU is installed, a discrete VGA card is required. Audio - 5.1 CH HD Audio (VIA® VT1705 Audio Codec) - Supports THX TruStudio™ LAN - PCIE x1 Gigabit LAN 10/100/1000 Mb/s - Realtek RTL8111E - Supports Wake-On-LAN - Supports LAN Cable Detection - Supports Energy Efficient Ethernet 802.3az - Supports PXE Expansion / Connectivity Slots - 1 x PCI Express 2.0 x16 slot - 1 x PCI Express 2.0 x1 slot - 1 x PCI slot - Supports AMD Dual Graphics SATA3 - 6 x SATA3 6.0 Gb/s connectors, support RAID (RAID 0, RAID 1 and RAID 10), NCQ, AHCI and "Hot Plug" functions USB 3.0 - 4 x USB 3.0 ports, support USB 1.0/2.0/3.0 up to 5Gb/s Connector - 6 x SATA3 6.0 Gb/s connectors - 1 x IR header - 1 x CIR header - 1 x Print port header - 1 x COM port header - CPU/Chassis/Power FAN connector - 24 pin ATX power connector - 8 pin 12V power connector - Front panel audio connector - 3 x USB 2.0 headers (support 6 USB 2.0 ports) Rear Panel I/O I/O Panel - 1 x PS/2 Mouse Port - 1 x PS/2 Keyboard Port - 1 x D-Sub Port - 1 x HDMI Port - 2 x Ready-to-Use USB 2.0 Ports - 4 x Ready-to-Use USB 3.0 Ports - 1 x RJ-45 LAN Port with LED (ACT/LINK LED and SPEED LED) - HD Audio Jack: Line in / Front Speaker / Microphone Other Features / Miscellaneous Unique Feature - ASRock Extreme Tuning Utility (AXTU) - ASRock Instant Boot - ASRock Instant Flash - ASRock APP Charger - ASRock SmartView - ASRock XFast USB - Hybrid Booster: - ASRock U-COP Support CD - Drivers, Utilities, AntiVirus Software (Trial Version), AMD Live! Explorer, AMD Fusion, CyberLink MediaEspresso 6.5 Trial, ASRock Software Suite (CyberLink DVD Suite - OEM and Trial; Creative Sound Blaster X-Fi MB - Trial) Accessories - Quick Installation Guide, Support CD, I/O Shield - 2 x SATA Data Cables (optional) Hardware Monitor - CPU Temperature Sensing - Chassis Temperature Sensing - CPU/Chassis/Power Fan Tachometer - CPU/Chassis Quiet Fan - CPU/Chassis Fan Multi-Speed Control - Voltage Monitoring: +12V, +5V, +3.3V, Vcore Form Factor - Micro ATX Form Factor: 8.9-in x 8.5-in, 22.6 cm x 21.6 cm - Solid Capacitor for CPU power OS - Microsoft® Windows® 7 / 7 64-bit / Vista™ / Vista™ 64-bit / XP / XP 64-bit compliant Certifications - FCC, CE, WHQL - ErP/EuP Ready (ErP/EuP ready power supply is required) Συσκευασίες & Περιεχόμενα Κόκκινο της φωτιάς για τη συσκευασία του A6-3500. Τα περιεχόμενα περιορίζονται στην ψύκτρα του επεξεργαστή και στο βιβλιαράκι με πληροφορίες εγκατάστασης και εγγύησης. Το παραθυράκι μας επιτρέπει να δούμε το stepping του επεξεργαστή προτού τον αγοράσουμε. Λιτή η εμφάνιση της συσκευασίας της A75M-HVS όπως και τα περιεχόμενά της. Μια κοντινή ματιά Κοντινό στο AMD cooler. Τρία εκατοστά το ύψος της. Ότι πρέπει για Small-form-factor PC. To layout της A75M-HVS. Από την πρώτη στιγμή φαίνεται το value στην κατασκευή της. Απλοί πυκνωτές, κλασσικά mosfets και το pcb σχεδόν άδειο. Το 8άπινο της τροφοδοσίας τι ακριβώς κάνει σε τέτοια μητρική;;; H Nuvoton έχει αναλάβει χρέη IO controller στην A75M-HVS ενώ βλέπουμε τα διάφορα connectors σε ένα σημείο νοικοκυρεμένα μαζί με τα expansion slots. Στα αριστερά, δίπλα από την PCI και PCIe, βλέπουμε τον audio controller της μητρικής που ανοίκει στη VIA (VT1705 Audio Codec). Ακριβώς από πάνω του ο Gigabit Ethernet controller της μητρικής, Realtek RTL8111E. Ακριβώς απέναντι, έξι SATA 6Gbps και ο ΑΤΧ connector του τροφοδοτικού. Βασικές ελλείψεις στη συνδεσιμότητα της A75M-HVS. Χωρίς Displayport ή DVI ξεχνάμε τα 2560x1600 ενώ οι μόνο τρεις υποδοχές ήχου περιορίζουν την ευελιξία. Τουλάχιστον έχουμε τέσσερις υποδοχές USB 3.0 και HDMI 1.4a. Τέσσερις οι φάσεις τροφοδοσίας της A75M-HVS. Χρέη Phase Controller εκτελεί ο ST L6717A. Bios: Asrock A75M-HVS Αν και value η Asrock A75M-HVS έρχεται εφοδιασμένη με γραφικό UEFI bios. Ήρθε με το τελευταίο διαθέσιμο BIOS, για την ώρα που συντάχθηκε το εν λόγω review, P1.60. Δυστυχώς υπάρχει το γνωστό bug με τους κλειδωμένους πολλαπλασιαστές όπου επιτρέπει την αλλαγή με μεγαλύτερους, στο cpuz φαίνεται να έχετε πιάσει αστρονομικά νούμερα, ενώ στην ουσία δεν αλλάζει. Σύστημα δοκιμής Τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήσαμε ήταν τα εξής: AIDA64 Extreme SisoftSandra 2011 Cinebench 11.5 Fritz Benchmark 4.3.2 POV RayTrace Benchmark 3.7 RC3 x264 HD Benchmark v4.0 WinRar 4.10 Beta3 x64 3DMark Vantage, 3DMark11 Resident Evil 5, DiRT3, Batman Arkham Asylum, Lost Planet 2, Metro2033. Το λειτουργικό που χρησιμοποιήσαμε ήταν Windows 7 x64 SP1 και οι chipset drivers που χρησιμοποιήθηκαν για την πλατφόρμα Lynx ήταν οι Catalyst 11.12. Video Decoding Οι δυνατότητες αναπαραγωγής πολυμέσων που συναντάμε και τον A6-3500 είναι οι αντίστοιχες που υποστηρίζει όλη η σειρά HD6000 της AMD. Συνεπώς ο Α6-3500 εξοπλισμένος με UVD3 Decoder παρέχει hardware acceleration σε H.264, VC-1 και MPEG-2. Επιπλέον υποστηρίζονται τα πρωτόκολλα Dolby TrueHD και DTS-HD MA bitstreaming μέσω του HDMI. Βεβαίως, μπορεί και κλειδώνει κανονικά στα 23.976hz σε αντίθεση με τη σειρά 3000 της Intel η οποία μπορεί να κλειδώσει μόνο στα 23.97hz. Για τις μετρήσεις μας έγινε χρήση του PowerDVD 11 το οποίο υποστηρίζει πλήρως όλα τα features της σειράς 6000 της AMD ώστε να τεστάρουμε το φόρτο του επεξεργαστή/GPU σε αναπαραγωγή αρχείων Blu-Ray 2D/3D. Για την αναπαραγωγή αρχείων mkv χρησιμοποιήσαμε τον Splash player free της Mirillis. Επιδόσεις και κατανάλωση* για χειροκρότημα. Το μόνο που πρέπει να σας απασχολεί είναι το efficiency του τροφοδοτικού σας. Και κλείνουμε την ενότητα του Video Decoding με μερικές εικόνες από το σύστημά μας σε δράση, παρέα με ορισμένες εικόνες από Α8-3850 για σύγκριση. System During Video Decoding A8-3850 A6-3500 *Τεχνική λεπτομέρεια για τη μέτρηση κατανάλωσης. Αναλύεται στην επόμενη σελίδα. Overclocking, Θερμοκρασίες, Κατανάλωση Overclocking Η φιλοσοφία στον υπερχρονισμό του Α6-3500 δεν αλλάζει από αυτή του Α8-3850. Fsb x CPU Multiplier μας δίνει τη συχνότητα του επεξεργαστή, Fsb x Memory Divider μας δίνει τη συχνότητα της μνήμης. Δυστυχώς και αυτή τη φορά υπήρχε το bug με τον πολλαπλασιαστή του CPU που επιτρέπει την επιλογή μεγαλύτερων του 24 ενώ στην πραγματικότητα αυτός ήταν ο μέγιστος επιλέξιμος στην περίπτωση του Α6-3500. Το κακό στην περίπτωση των Llano είναι πως σε περιπτώσεις όπως του Α6-3500, που είναι τριπύρηνος, δεν έχουμε τη λειτουργία UCC(όπως την ονομάζει η Asrock) για να ξεκλειδώσουμε τυχόν κλειδωμένους πυρήνες. Οπότε για την ώρα ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με όσους διαθέτει. Αυτό που δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε στο review του Α8-3850 και της Gigabyte A75M-UD2H ήταν το πώς ακριβώς βγαίνει και από τι εξαρτάται ο χρονισμός της GPU, πέρα από τη συχνότητα του FSB. Ευτυχώς, στην περίπτωση της Asrock A75M-HVS υπάρχει επιλογή για το GPU Multiplier με αποτέλεσμα να μπορούμε να αλλάξουμε τη συχνότητα του πυρήνα της κάρτας γραφικών ανεξάρτητα από το FSB. Βέβαια αυτό ισχύει στην περίπτωση που ο επεξεργαστής μας είναι ξεκλείδωτος. Για την περίπτωση του Α6-3500, ο ονομαστικός πολλαπλασιαστής της GPU είναι ο 4,43(443MHz ονομαστικά με 100MHz fsb μας δίνουν πολλαπλασιαστή 4,43) οπότε οτιδήποτε και να επιλέξετε το αποτέλεσμα θα είναι πάντα FSB x 4,43. Κάτι στο οποίο δεν είχαμε δώσει την δέουσα προσοχή και το οποίο μας υπενθύμισε απότομα η Asrock A75M-HVS είναι το εύρος του FSB. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, με την κυκλοφορία των APU η AMD έφυγε με τη σειρά της από τη λογική του NorthBridge/SouthBridge και μετέβη στα γνωστά μας Fusion Control Hubs. Το βήμα αυτό είχε κάνει πρώτη η Intel με τους s1156 Lynnfield και με τους 1155 μετέπειτα. Το πρώτο πράγμα που μας ξένισε και έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην περίπτωση της Intel, ήταν το μηδαμινό overclocking headroom του BCLK ή FSB. Ειδικά στους s1155, τα 108MHz FSB θεωρούνται επιτυχία. Αυτή η εικόνα μας άλλαζε άρδην τα όσα γνωρίζαμε από τους s775, AM2/3 και s1366. Ύστερα ήρθαν και τα κλειδωμένα CPU multipliers και αποτελείωσαν τον παραδοσιακό Overclocker. Γιατί έτσι; Γιατί από τα 600MHz FSB πέσαμε ξαφνικά στα 108 και πολλά μας είναι; Γιατί πολύ απλά το Clock Generator μετακόμισε εντός του chipset... Όλες οι μητρικές μέχρι την κυκλοφορία των Control Hubs είχαν τον Clock Generator κάπου επάνω στη μητρική με αποτέλεσμα να έχουν ένα καταπληκτικά μεγάλο εύρος συχνοτήτων γιατί απλά το επέτρεπε ο ανεξάρτητος CG. Με την ενσωμάτωση του στα PCH/FCH, αυτομάτως οι εταιρίες μας κόβουν τις πολλές ελευθερίες και ουσιαστικά μας αφήνουν να παίξουμε μόνο με το CPU Multiplier το οποίο κοστολογούν αναλόγως. H περίπτωση της Asrock A75M-HVS ανήκει στην παραπάνω κατηγορία μιας και χρησιμοποιεί αποκλειστικά το Clock Generator του A75. Αυτό μας επέτρεψε μέγιστη συχνότητα της τάξης των 137MHz. Όταν αντικρίσαμε το παραπάνω όριο μας ήρθε στο μυαλό το review του Α8-3850 και της Gigabyte A75M-UD2H όπου η συχνότητα του FSB στην οποία σταματήσαμε ήταν τα 162Mhz, με δυνατότητα για παραπάνω. Πωτς γενεν αυτο; Η απάντηση στην εικόνα που ακολουθεί. Όπως βλέπουμε η Gigabyte A75M-UD2H χρησιμοποιεί εξωτερικό Clock Generator με αποτέλεσμα να υπάρχει ευελιξία ακόμα και με κλειδωμένο επεξεργαστή. Έχοντας στο μυαλό τα παραπάνω, ο επεξεργαστής κατάφερε μια αξιοπρεπή, χρησιμοποιήσιμη αύξηση χρονισμού, της τάξης των 900Mhz. Υπενθυμίζουμε ότι ο βασικός χρονισμός του επεξεργαστή είναι τα 2100MHz τα οποία γίνονται 2400MHz με τη λειτουργία Turbo Core. Στην παραπάνω εικόνα φαίνεται και το όριο των μνημών που επιτύχαμε. Δεν πλησιάζει τα εκπληκτικά 1250MHz(DDR) της Gigabyte A75M-UD2H αλλά 100MHz πάνω από τα εργοστασιακά ρολόγια των μνημών θεωρούνται αρκούντως αποδεκτά. Τέλος, τα μέγιστα Mhz που επιτύχαμε για την κάρτα γραφικών ύστερα από ελάχιστη αύξηση της τάσης στα 1,16v μαζί με τις τελικές ρυθμίσεις στις οποίες τρέξαμε το σύστημά μας, στην εικόνα που ακολουθεί. Στην εικόνα επίσης διακρίνουμε το Asrock Extreme Tuning Utility που περιλαμβάνεται στο συνοδευτικό software της μητρικής και επιτρέπει εκτός από Monitoring, Overclocking και διαχείριση ενέργειας με το IES. Θερμοκρασίες, Κατανάλωση Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήσαμε ένα κλασσικό HQ Wattmeter του εμπορίου και μετρήσαμε μεταξύ πρίζας και τροφοδοτικού. Αυτή τη φορά για να είμαστε πιο ακριβείς σε τόσο χαμηλά φορτία κάναμε το εξής*. Τοποθετήσαμε μόνο τον SSD και ένα CDROM επάνω στο τροφοδοτικό και το ανάψαμε. Το βατόμετρο έδειξε 26,5W τα οποία αφαιρέσαμε από οποιαδήποτε μέτρησή μας. Προφανώς η συγκεκριμένη κατανάλωση έχει να κάνει με το efficiency του εν λόγω τροφοδοτικού σε τόσο χαμηλά φορτία. Προσπαθήσαμε λοιπόν όσο μπορούμε να αποκλείσουμε τον παράγοντα Efficiency από την εξίσωση. Προφανώς θα υπάρχουν μικρές διαφορές μεταξύ συστημάτων αλλά με το εύρος κατανάλωσης των Lynx να κινείται κάτω απο 50W, δύσκολα θα διαπιστώσετε τραγικές διαφορές. Επιπλέον, η θερμοκρασία χώρου την ώρα των δοκιμών ήταν 20°. Τα αποτελέσματα στο γράφημα που ακολουθεί: Όπως βλέπουμε η κατανάλωση του συστήματος σε κατάσταση ηρεμίας είναι υποδειγματική, απορροφώντας μόνο 10W. Υπενθυμίζουμε οτι ο επεξεργαστής έχει TDP 65W οπότε τα 67W κατανάλωσης που βλέπουμε σε πλήρη φορτίο επεξεργαστή&κάρτας γραφικών ήταν αναμενόμενα. Κατά τον υπερχρονισμό του Α6-3500 έχουμε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με αυτή του A8-3850. Η κατανάλωση παίρνει την ανιούσα με αποκορύφωμα το συνδυαστικό τεστ οπού έχουμε σχεδόν διπλασιασμό των watt που ζητάει το σύστημα σε σχέση με τους εργοστασιακούς χρονισμούς. Εντυπωσιακά, η μαμά ψύξη παραμένει ικανή στο να διατηρεί σχετικά χαμηλά τις θερμοκρασίες της APU. Υπόψιν ότι υπάρχει μια διαφορά 15° μεταξύ της ένδειξης του AXTU και της πραγματικής θερμοκρασίας. Άριστη η θερμοκρασία του επεξεργαστή που δεν ξεπέρασε τους 56° ακόμα και με τη μαμά ψύξη. Αποτελέσματα 2D Και ας ξεκινήσουμε με τα συνθετικά μετροπρογράμματα που θα μας δείξουν τις δυνατότητες του AMD A6-3500. Σχετικά αναμενόμενα τα νούμερα του A6-3500. Ορισμένες μεγάλες διαφορές που παρατηρούνται είτε είναι λόγω διαφοράς μεταξύ Asrock A75M-HVS και Gigabyte A75M-UD2H είτε το AIDA64 έχει καλύτερο Optimization για τέσσερα threads. Παραδοσιακά πιο γρήγορη η Intel στο Super PI. Νομίζω δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Αλλάζει η εικόνα στο wPrime. Το multithread benchmark δίνει το προβάδισμα στην AMD. Περίεργο συναίσθημα ε; Αν και ο Α6-3500 με τον i3-2310M έχουν την ίδια ονομαστική ταχύτητα, ο δεύτερος είναι πιο γρήγορος ακόμα και από τον Α8-3850 που είναι χρονισμένος στα 2.9Ghz. Αρκετά μπροστά η Intel στο winrar. Φυσικοί πυρήνες .vs εικονικοί, σημειώσατε 1 στο Cinebench. Ο i3-2310M παίρνει το αίμα του πίσω μόνο στο single core score Το παραπάνω φαινόμενο είναι ακόμα πιο εμφανές στο Fritz. Ακόμα ένα τεστ που ο Α6-3500 δείχνει τα δόντια του με τους τρεις ολόκληρους πυρήνες που εφοδιάζεται! Αρκετά μεγάλη διαφορά μεταξύ Α6-3500 και Α8-3850. Εκτός του παραπάνω πυρήνα, τα 2.9GHz του Α8-3850 δίνουν το πλεονέκτημα Συνολικά καλύτερος ο i3-2310M στο PCMark7. Ξεπερνάει ακόμη και τον A8-3850! Αρκετά μεγάλη διαφορά μεταξύ Α6-3500 και Α8-3850. Εκτός του παραπάνω πυρήνα, τα 2.9GHz του Α8-3850 δίνουν το πλεονέκτημα Αποτελέσματα 3D Και περνάμε στο τρισδιάστατο κομμάτι της παρουσίασης. Το σκεπτικό στο οποίο στηριχθήκαμε για να πάρουμε τις μετρήσεις είναι πως κατά πάσα πιθανότητα ένας Llano προορίζεται πρωτίστως για HTPC και δευτερεύον ως ένα PC χαμηλομεσαίων απαιτήσεων. Τα προαναφερθέντα αυτομάτως περιορίζουν τη μέγιστη ανάλυση που θα χρησιμοποιήσουμε στα 1920x1080. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η AMD έκανε κίνηση ΜΑΤ με την εξαγορά της ATi. Δείτε διαφορά μεταξύ HD6530D και HD3000. Ακόμα και η πιο νέα και δυνατή λύση της Intel δεν είναι ικανή να ακουμπήσει καν τη μικρή Radeon. Όταν μπαίνει και ο παράγοντας Overclocking στο πλάνο, οι APUs ξεφεύγουν. Ώπ, τι έχουμε εδώ; Ανατροπή και πέναλτι; Απ ότι φαίνεται η Intel είχε κριμένο άσσο στο μανίκι της. Ευτυχώς με λίγο Overclock ο Α6-3500 περνάει ξανά μπροστά. Πολύ καλή απόδοση από το HD3000 πάντως το οποίο είναι έτη μπροστά από το HD2000. Το πρώτο απο τα δύσκολα παιχνίδια που κυκλοφορούν. Ακόμα και αν η ανάλυση είναι στα 1280x1024 και τα settings στο Low δεν θεωρείται playable με τον A6-3500. Αρκετά καλύτερη εικόνα του A6-3500 στο Lost Planet 2. Σε default κατάσταση το παιχνίδι είναι playble μόνο σε DX9 με τα πάντα στις χαμηλότερες τιμές. Αναλογικά αξιοπρεπές για 1920x1080. Σε χαμηλότερη ανάλυση σίγουρα μπορείτε να παίξετε άνετα. Εύκολο το Resident Evil 5 Benchmark ακόμα και για την "μικρή" HD6530D. Επίσης ανεκτή η απόδοση του A6-3500 στο Batman. Τα minimum είναι άσχημα αλλά καλύτερα δώστε μεγαλύτερη βάση στα average γιατί ενδέχεται να είναι κολλήματα και του γεμάτου Phoenix. AMD optimized το Dirt3 και φαίνεται. Η εμφανώς ραφιναρισμένη μηχανή της Codemaster επιτρέπει αξιοπρεπή απόδοση ακόμα και για την HD6530D. Fusion γιατί χανόμαστε... Μάλλον κάπως έτσι πρέπει να σκέφτεται η AMD μετά την ανακοίνωση του αποπροσανατολισμού της από το Desktop κομμάτι της αγοράς. Όχι και άδικα αν σκεφτούμε ότι η αγορά φορητών έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις κάθε προηγούμενο και κάθε review των APU αναδεικνύουν ένα πολύ καλοζυγισμένο προϊόν που προσπαθεί να πιάσει τη χρυσή τομή κατανάλωσης και απόδοσης για ορισμένες εργασίες. Στην περίπτωση του Α6-3500 αυτό που αποκομίσαμε είναι ότι πρόκειται για μια πιο efficient λύση σε σχέση με τον A8-3850. O A8-3850 όντας τετραπύρηνος αυτομάτως ανέβαζε και τις απαιτήσεις μας. Ο Α6-3500 φαίνεται ως το value μοντέλο των δύο πυρήνων που μας δίνει και έναν δώρο, αν γίνομαι κατανοητός. Ειδικά με 2.1GHz δεν κάνει εντύπωση οπότε αυτομάτως δεν περιμένουμε και πολλά από αυτόν. Στην πράξη αποδεικνύεται αρκετά δυνατός και χωρίς καμία ουσιαστική διαφορά, σε αναπαραγωγή πολυμέσων τουλάχιστον, σε σύγκριση με τον Α8-3850. Κατά τον υπερχρονισμό έδειξε ότι μπορεί να αποδώσει αρκετά καλά αλλά όπως είδαμε και στο review του A8-3850, κατά τη γνώμη μας δεν αξίζει να διπλασιάσεις την κατανάλωση για να κερδίσεις ένα μικρό ποσοστό σε κάτι που δεν έχει κατασκευαστεί με γνώμονα την απόδοση. Καλύτερα να κατεβάσεις μία-δύο αναλύσεις παρά να κάνεις το efficient, inefficient. Σχετικά με την Asrock A75M-HVS τώρα. Αποτελεί ένα αξιοπρεπές entry μοντέλο που το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα είναι πως εφοδιάζεται με το A75M το οποίο του δίνει επαρκή επεκτασιμότητα. Δυστυχώς, για να ωθήσετε την APU σας στα όρια θα πρέπει να μεταβείτε σε κάτι καλύτερο αφού η χρήση αποκλειστικά του ενσωματωμένου Clock Gen καθώς και η value κατασκευή της με τους απλούς πυκνωτές δεν συνθέτουν το καταλληλότερο σκηνικό. Αν υπολογίσουμε τις παραδοσιακά άριστες τιμές της Asrock, σίγουρα αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση για το HTPC σας. Το καταπληκτικό όμως είναι πως με 137€(A6-3500 75.9€ / Asrock A75M-HVS 60.82€) έχετε ένα σύστημα ικανό να αναπαράγει BluRay 3D, να παίζει παιχνίδια και να μεταφέρει αρχεία ταχύτητα μέσω Gigabit Ethernet με μέγιστη κατανάλωση κάτω από 70Watt. Eat this ΔΕΗ! AMD A6-3500 & Asrock A75M-HVS 24/12/2011 Ευχαριστούμε την AMD και την Asrock για την παραχώρηση των δειγμάτων της παρουσίασης Καρόπουλος (NoDsl) Διονύσιος