Έχουμε πρόβλημα στο εξής, ότι με 2000 τον χρόνο δεν ζεις. Τις ίδιες @@ έκαναν και στην Ιρλανδία, πήγαινε να πάρεις τώρα δάνειο και θα δεις πως γίνεται το σωστό risk assessment - έλα εδώ κύριος, πόσο δίνεις ενοίκιο τα τελευταία 3 χρόνια; -- 1000 ευρώ μέσο όρο - ωραία, η δόση, με βάση την προκαταβολή που έχεις και τα χρόνια που θες το δάνειο, βγαίνει 1300 το μήνα, τα εξτρα 300 από που θα έρθουν; Εάν απαντήσεις ότι θα κόψεις το γάλα των παιδιών σου, η τράπεζα θα σου δείξει ευγενικά την πόρτα, κι όχι επειδή καίγεται για την υγεία των παιδιών σου. Εάν αποδείξεις ότι βάζεις στην άκρη πχ 400 τον μήνα τα τελευταία 3 χρόνια, οπότε και έχεις την δυνατότητα να ανταπεξέλθεις, θα στο εγκρίνουν. Οι τραπεζίτες πίστευαν ότι είναι καλυμμένοι με το να σου πάρουν το σπίτι εάν δεν έχεις να πληρώσεις τις δόσεις, δεν υπολόγισαν όμως ότι δεν υπάρχει ψυχή με μετρητά να αγοράσει αυτά που (ήλπιζαν) να βγάλουν σε πλειστηριασμό. Δεν διαφωνώ στο ότι με τα τσεκούρια που έχουν πέσει τα τελευταία χρόνια, οικονομικά υγιή σπιτικά αναγκάστηκαν να επαναδιαπραγματευτούν τα στεγαστικά τους, η διαφωνία μου αφορά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εγκρινόντουσαν τα δάνεια.