Seafalco

Αυτό που ψάχνεις είναι Demolition Screwdriver ή Striking cap screwdriver. https://www.google.com/search?q=best+demolition+screwdrivers&client=firefox-b-d&sxsrf=ACYBGNSyGFxt5t7OIPkpDZao9liEqbFR8w:1578908073713&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjUk_f2ooDnAhVCVhoKHSmTDfIQ_AUoAXoECA0QAw&biw=1600&bih=723 https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&biw=1600&bih=723&tbm=isch&sxsrf=ACYBGNQddouhui15IcR4jbiXLa_adNEZ9Q%3A1578908204467&sa=1&ei=LDocXp-THIqTkwX6uKCYCg&q=demolition+screwdrivers&oq=demolition+screwdrivers&gs_l=img.12..0.263561.263561..267427...1.0..0.370.561.2j3-1......0....1..gws-wiz-img.......0i24j35i39.IT0V3bZ_40U&ved=0ahUKEwif2aO1o4DnAhWKyaQKHXocCKMQ4dUDCAY https://www.google.com/search?q=striking+cap+screwdriver&client=firefox-b-d&tbm=isch&sxsrf=ACYBGNQtUTieZSJIy45F3j5WoBq2jVmmNw:1578908580805&source=lnms&sa=X&ved=0ahUKEwjAwd3opIDnAhUkuaQKHQ6lDMEQ_AUICigB&biw=1600&bih=723&dpr=1 Και θα βρεις διάφορα video αλλά και άρθρα γι αυτό που ψάχνεις.

https://www.google.com/search?q=Καλέμι+,+βελόνι,+ματρακάς&client=firefox-b-d&sxsrf=ACYBGNRenKH25rtDfGtJ05CFiyjJHZ0byw:1578870761817&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwj54J33l__mAhVKEVAKHXwgChAQ_AUoAXoECAwQAw&biw=1600&bih=723 Καλό ψάξιμο !

Να ΄σαι καλά Στελάρα ! ! Φίλε -όπως το κατάλαβες (γι΄αυτό και το μέτρο είναι παρόν )- αυτό θα πρέπει να βρούμε πρόχειρο εκείνον που "συρρίκνωσε τα παιδιά του " για να κάνει στο διακοπτάκι μου ! Νομίζω ότι και εγώ έχω κάτι τέτοια στεγανοποιητικά -όχι τόσο "σοφιστικέ" όπως αυτό που έβαλες- αλλά είναι για τους αρκετά πιο μεγάλους διακόπτες και έτσι ούτε καν τα έψαξα ! Πιθανόν όμως να υπάρχουν και για τους μικρούς (6mm λαιμό) μεθαύριο Θα δω αν μπορώ να βρώ, γιατί όπως είπες και εσύ είναι η ιδανική λύση !

Εμ γι' αυτό τις φωτογραφίες τις τραβάμε στη κουζίνα ! ! ! Μέσα από την "κατσαρόλα" ! Άντε καλή χώνευση ! ! !

Να είσαστε καλά παιδιά, τα λόγια σας παρηγοριά στον "άρρωστο"! Να σου πω το έψαξα στα υλικά μου και δεν υπήρχε κάτι που να χωράει, μόνο ίσως κάτι τέτοιο: https://www.banggood.com/Wendao-KCD-101-250V-6A-Steel-Boat-Rocker-Switch-2-Pin-Plastic-Button-ONOff-SPST-10pcs-p-1065136.html?rmmds=buy&ID=228&cur_warehouse=CN Αλλά και αυτό με το ζόρι και μόνο αν μετακινούσα το LED σε άλλη θέση. Ένα ζήτημα αυτό και ένα δεύτερο εργονομικό, καθώς το πάτημα του rocker switch είναι πιο δύσκολο από αυτό του toggle switch (τουλάχιστον του συγκεκριμένου) καθώς και το γεγονός ότι αυτοί οι διακόπτες έχουν μηχανικά πολύ μεγαλύτερο χρόνο ζωής σε διαρκείς λειτουργίες (μεταλλικές αρθρώσεις) απ΄ότι οι πλαστικοί rocker, με έδωσαν το "άλλοθι" να μην το ψάξω άλλο ! Πράγματι αισθητικά θα μπορούσε να γίνει καλύτερο , αλλά και έτσι geto-mode που είναι, δε με χαλάει !

Κατ΄αρχάς δεν μας είπες την αναμενόμενη απόκλιση από το στόχο! Πόση θα είναι η μέγιστη αστοχία! Όση και να είναι όμως ας πούμε ότι ένα τετράγωνο 1m x 1m ότι είναι μια καλή διάσταση. Το να βάλεις ένα κόντρα πλακέ ας πούμε θα σου γλυτώσει τον τοίχο , αλλά όχι και τα αυτιά ! Ιδιαίτερα αν το ανεξαρτητοποιήσεις από τον τοίχο. Γιατί ναι μεν δεν θα περνάει τον κραδασμό του χτυπήματος στον τοίχο αλλά το ίδιο το ξύλο θα δονείται μια χαρά παράγοντας έντονο ήχο και αν δεν είναι "πακτωμένο" στον τοίχο θα τείνει να δονείται ενισχύοντάς τον! Μια καλή ιδέα που θα προστατεύει , δεν θα κάνει σχεδόν καθόλου θόρυβο όταν χτυπηθεί από το ξεστρατισμένο βελάκι και παράλληλα εφόσον στηρίζεται επάνω της και ο ίδιος ο στόχος, θα απομονώνει τους κραδασμούς του από τον τοίχο, είναι να φτιάξεις μια επιφάνεια από αυτό το υπόστρωμα που βάζουν στους υπνόσακους. Έχει πάχος περίπου 2 πόντους, οπότε αν το βάλεις διπλό θα σου πιάνει το μήκος της μύτης από το βελάκι. Για να στέκει ίσιο και να μην λυγίζει μπορείς να το κάνεις σε τρείς στρώσεις συν ένα κομμάτι κόντρα πλακέ ή MDF πάχους περίπου 8mm. To "ξύλο" καλό είναι να είναι βαρύ, έτσι ώστε το πάνελ προστασίας να έχει κάποια μάζα και αδράνεια. Μπορείς στο ξύλο να κάνεις και δυο ή τέσσερις τρύπες για να το κρεμάς στον τοίχο αλλά εδώ η πιο καλή πατέντα είναι στον τοίχο να έχεις βάλει γωνιακές βίδες με κάπως λοξή τη γωνιά τους. (δες τη λεπτομέρεια στο σκαρίφημα που σου έβαλα) Έτσι το πάνελ θα πιέζεται από μόνο του πάνω στον τοίχο και δεν θα ταλαντεύεται σε κάθε χτύπημα. Για το θέμα της αισθητικής υπάρχουν δύο λύσεις , η πιο απλή να κάνεις μια υφασμάτινη θήκη από χοντρό πανί και η άλλη να το ντύσεις εμπρός και περιμετρικά με κάποιο φιλικό υλικό π.χ. φελό λεπτό, αλλά δεν ξέρω αυτό είναι λίγο μπέρδεμα! Ελπίζω να βοηθάνε αυτά . Καλή συνέχεια και καλή διασκέδαση !

Μιας μέρας -και πιο λίγο- είναι η δουλειά του, αλλά το να φέρω τη στοιχειοθέτησή του σε "κόσμια" μορφή, ήθελε το χρόνο του . . . Καλό απόγευμα στη παρέα!

Όχι δεν νομίζω να έχεις κάποιο θέμα! Αρκεί να μην είναι σαθρός που δεν το νομίζω ! Αυτά τα κλείνουν συνήθως με τσιμεντόλασπη και ο επισκευαστικός σοβάς είναι και αυτός πολύ δυνατός!

Αντί προλόγου: Στο μαστορικό forum έχει αναφερθεί και στο παρελθόν η Γερμανική εταιρία Proxxon και μάλιστα, με πολύ καλά λόγια, καθώς τα προϊόντα της διακρίνονται από αρκετά υψηλή ποιότητα, εργονομία και προσοχή στη λεπτομέρεια! Φυσικά δεν είναι επαγγελματικού επιπέδου, αλλά για τον ερασιτέχνη είναι μια άριστη επιλογή. Έτσι λοιπόν έχοντας ήδη αποκτήσει ένα από τα μικροσκοπικά δραπανάκια για ψιλοδουλειές (τρύπημα πλακετών, φινίρισμα και φρεζάρισμα κομματιών κλπ) συγκεκριμένα το Proxxon MIcromot 50-E και παρά το ότι αυτό διαθέτει ενσωματωμένη ρύθμιση στροφών, αποφάσισα να του αγοράσω και το ανάλογο τροφοδοτικό, το Proxxon NG 2/E. Ο λόγος ήταν ότι το κύκλωμα ελέγχου των στροφών του βασίζεται σε Thyristor, οπότε για να δουλέψει η ρύθμιση στροφών στο δραπανάκι θα πρέπει αυτό να τροφοδοτείται με συνεχή μεν, αλλά όχι εξομαλυμένη τάση, διαφορετικά, αν το βάλεις σε μια τάση DC το δραπανάκι στρέφεται σε κάποιες στροφές σταθερά χωρίς να "ακούει" το ρυθμιστικό ποτενσιόμετρό του! Η κατασκευή του τροφοδοτικού είναι αρκετά προσεγμένη, έχει ειδική θέση για να ακουμπάς το δραπανάκι όταν δεν το χρησιμοποιείς, ρύθμιση της τάσης εξόδου με το κίτρινο κουμπί και ένα ενδεικτικό κόκκινο LED για να σημαίνει ότι το τροφοδοτικό είναι συνδεμένο με την πρίζα ! Εδώ ακριβώς είναι και το θέμα που είχα μαζί του και θα μας απασχολήσει σήμερα! Γιατί όπως και να το κάνεις δεν είναι πρακτικό να πρέπει να κάνεις βουτιά κάτω από το πάγκο για να σβήσεις το τροφοδοτικό, αλλά και επίσης δεν "λέει" με τίποτε, κάθε φορά που αφήνεις το δραπανάκι κάτω να πρέπει να το σβήνεις περιστρέφοντας το ενσωματωμένο σε αυτό ρυθμιστικό στροφών στο "Μηδέν" όπου και γίνεται OFF. Το τροφοδοτικό Proxxon NG 2/E από κοντά: Η κατασκευή είναι αρκετά καλή και χρησιμοποιεί την κλασική τοπολογία με ένα αρκετά ογκώδη μετασχηματιστή ο οποίος διαθέτει πολύ καλής ποιότητας πλαστική καρακάσα* η οποία απομονώνει πλήρως το πρωτεύον (230Vac) από το δευτερεύον ("12" Vac**) και τα δύο, από τον σιδερένιο πυρήνα του. {* Η βάση / θήκη πάνω στην οποία περιελίσσονται οι σπείρες των πηνίων του μετασχηματιστή. ** Στην πραγματικότητα είναι 24 Vac χωρίς φορτίο.} Βλέπουμε σε πρώτο πλάνο τον πλαστικό άξονα χειρισμού του ποτενσιόμετρου ρύθμισης της τάσης και αριστερά το ενδεικτικό LED (το οποίο παρεμπιπτόντως αποτελεί την επιτομή της προχειροκατασκευής (!) και δεξιά του, τα ελάσματα που φέρουν την τάση εξόδου, τα οποία -σε συνδυασμό με το πλαστικό κέλυφος του τροφοδοτικού- σχηματίζουν το ιδιότυπα πριζάκι πάνω στο οποίο βυσματώνει το φις του καλωδίου του μικροδράπανου. Η τάση εξόδου του μετασχηματιστή ανορθώνεται πλήρως από μια γέφυρα τεσσάρων διακριτών διόδων και στη συνέχεια, η τελική μέση στάθμη της ρυθμίζεται από ένα Thyristor (που ψύχεται από μια μικρή αλλά επαρκή ψύκτρα), το οποίο οδηγείται από ένα κύκλωμα (VR1, VR2, VR3, Q1, C1, R2) που ελέγχει τη γωνία σκανδαλισμού του thyristor. Με τον τρόπο αυτό, έχουμε στην έξοδο του τροφοδοτικού ένα ρυθμιζόμενο μέρος από τη συνολική πλήρως ανορθωμένη τάση των 12 V. Σημαντικό να πούμε ότι η έξοδος του τροφοδοτικού -σωστά- δεν διαθέτει κανένα πυκνωτή εξομάλυνσης της τάσης, συνεπώς η τάση εξόδου θα είναι μεν σταθερά θετικής πολικότητας, αλλά η τιμή της θα αυξομειώνεται από το ελάχιστο (~ +3 V) έως το μέγιστο (~ +24 V) με μια συχνότητα 100 Hz ! Πάμε λοιπόν να δούμε την περιοχή που θα γίνει η επέμβασή μας ! Η "πίσω" πλευρά του τροφοδοτικού αποκαλύπτει μια ακόμα ένδειξη της ποιοτικής κατασκευής του. Στη δεξιά πλευρά υπάρχει ένα αρκετά ευμεγέθες Thermistor (PTC - C840) θετικού θερμικού συντελεστή (PTC) που λειτουργεί σαν ηλεκτρονική αυτοεπαναφερόμενη θερμική ασφάλεια σε περίπτωση που ζητήσουμε πολύ ρεύμα από το τροφοδοτικό, ή αν συμβεί βραχυκύκλωμα της εξόδου* του. (*Αυξάνοντας το ρεύμα, το thermistor θερμαίνεται και πέρα από ένα όριο θερμοκρασίας η αντίστασή του αυξάνεται γρήγορα πάρα πολύ και αναλόγως μειώνεται και το ρεύμα που επιτρέπει να τροφοδοτήσει τον μετασχηματιστή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η τάση του μετασχηματιστή να μειωθεί πάρα πολύ περιορίζοντας το ρεύμα εξόδου σε μια ασήμαντη τιμή, "στερώντας" στο βραχυκύκλωμα τη δυνατότητα να κάνει ζημιά στο τροφοδοτικό. Μετά από μια περίοδο ψύξης του τροφοδοτικού το Thermistor ψύχεται και η αντίστασή του επανέρχεται στην συνήθη χαμηλή της τιμή και έτσι επιτρέπει και πάλι την κανονική λειτουργία του μετασχηματιστή! Εδώ να σημειώσω ότι ο κατασκευαστής της -EPCOS- δίνει σαν όριο τις 100 επαναλήψεις του προαναφερθέντος κύκλου λειτουργίας). Εδώ θα κάνουμε την παρέμβασή μας για να προσθέσουμε ένα διακόπτη στο τροφοδοτικό μας. Αλλά πριν, ας ολοκληρώσουμε τη γνωριμία μας με το εσωτερικό του. Σε πρώτο πλάνο και πάλι η "αέρινη" (!) στήριξη του LED και μια καλή εικόνα της πίσω πλευράς της πλακέτας όπου βλέπουμε ότι οι "δρόμοι" του τυπωμένου που μεταφέρουν ισχύ, έχουν πολύ μεγάλο πλάτος πράγμα που σημαίνει ασφάλεια και μακροζωία! Επίσης δεν μας διαφεύγει η πολύ μεγάλη απόσταση μεταξύ πρωτεύοντος (αριστερά) και δευτερεύοντος (δεξιά) που εξασφαλίζει την προστασία του χρήστη με το καλύτερο τρόπο! Η ποιότητα του πλαστικού είναι πολύ καλή και το χρώμα του, το κλασικό χακί της κατασκευάστριας, το οποίο παραπέμποντας σε Industrial κατασκευή, είναι αρκετά ευπρόσδεκτο στο μάτι! Διακρίνονται περιμετρικά γρίλιες εξαερισμού και δεξιά βλέπουμε το εσωτερικό του επάνω καλύμματος μαζί με τη θέση απόθεσης του δραπάνου, μια σειρά ακόμα γρίλιες εξαερισμού και το κουμπί του ποτενσιόμετρου ρύθμισης της τάσης. Εδώ σημειώνουμε το διάφραγμα που υπάρχει στην αριστερή του πλευρά. Στην αριστερή φωτογραφία (άνω) μπορούμε να δούμε το ιδιαίτερο διαμέρισμα που δημιουργεί το διάφραγμα που προαναφέραμε. Αυτός ο χώρος περικλείει την αυτόματη ηλεκτρονική ασφάλεια, έτσι ώστε σε περίπτωση αστοχίας της, να περιοριστεί το ενδεχόμενο ηλεκτρικό τόξο! Άλλο ένα σημαντικό "συν" στην κατασκευή λοιπόν! Στην δεξιά φωτογραφία έχουμε την επάνω πλευρά του επάνω καλύμματος και στην κάτω δεξιά γωνία του -όπου είναι το πορτοκαλί ταμπελάκι- θα μπει ο διακόπτης μας! Τι θα μπει . . . μπήκε ήδη ! Πρόκειται για ένα διακοπτάκι (SPDT) της Ιαπωνικής Miyama που χρησιμοποιώ για πολλά χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα. Στη δεξιά φωτογραφία ακριβώς κάτω από το διακόπτη βλέπουμε τις δύο παραλληλόγραμμες υποδοχές των δυο ελασμάτων της εξόδου, με την βοήθεια των οποίων σχηματίζεται το πριζάκι που προανέφερα. Η παρέμβαση: Όπως το είπα ήδη, η ίδια η παρέμβαση δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά -όπως όλα όσα σχετίζονται με την τάση του δικτύου- την προσοχή της την θέλει! Ξεκολλάμε το μπλε καλώδιο και το ενώνουμε με κόλληση με ένα δικό μας καλώδιο (εν προκειμένω -και με μοναδικό κριτήριο τι υπάρχει σε περίσσεια- ένα κόκκινο Silivolt 1mm2 ). Περνάμε και ένα θερμοσυστελόμενο και στη συνέχεια (δεξιά φωτογραφία) για καλύτερη μόνωση ένα ακόμα (μαύρο) και κολλάμε στην πλακέτα (στην θέση που πριν ήταν κολλημένο το μπλε) ένα ακόμα καλώδιο Silivolt (κίτρινο). Τα δύο καλώδια τα περνάμε μέσα σε μονωτικό μακαρόνι υψηλής θερμοκρασίας (αποτελείται από σωλήνα που έχει υφανθεί με ίνες γυαλιού και είναι επικαλυμμένος με ένα μανδύα σιλικόνης). Με το τρόπο αυτό είμαστε εξαιρετικά ασφαλείς και σίγουρα υπερκαλύπτουμε κατά πολύ τις -αυστηρές- προδιαγραφές του τροφοδοτικού! Στο σημείο αυτό όμως, θα κάνουμε μια "παράκαμψη" να δούμε κάτι ενδιαφέρον! Τα υπερεύκαμπτα καλώδια: Μιας και το θέμα έχει αναφερθεί και παλαιότερα, είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε λίγο πιο καλά πως είναι αυτά τα καλώδια. Τα καλώδια που χρησιμοποιώ εδώ είναι ειδικής κατασκευής και το όνομά τους "Silivolt", μαρτυρά δυο από τις βασικές τους ιδιότητες: 1. Έχουν μόνωση από σιλικόνη πολύ υψηλής ποιότητας. 2. Το πάχος της μόνωσης τους έχει πολύ υψηλή τάσης διάσπασης. Δανείζομαι ένα πίνακα προδιαγραφών της Staubli που τα κατασκευάζει: 1) As hand-held test lead 2) With wiring Όπως εύκολα βλέπετε τα υλικά κατασκευής και ειδικά της μόνωσης, επιτρέπουν πολύ υψηλότερα όρια φόρτισης από ότι ανάλογης διατομής καλώδια με μόνωση χαμηλότερης θερμικής αντοχής. Βασικά αυτά τα καλώδια, χρησιμοποιούνται σαν καλώδια για probe οργάνων μέτρησης (πολυμέτρων κλπ) αλλά πέρα από αυτό, παρουσιάζουν εξαιρετικά μεγάλη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες χωρίς να αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά τους! Στο εργαστήριο που χρησιμοποιώ τέτοια καλώδια παρά το ότι συχνά ένα probe έχει τύχει να ακουμπήσει (και όχι στιγμιαία !) πάνω στη μύτη του αναμμένου κολλητηριού (350 - 400 oC) ποτέ δεν είχα χαλασμένο καλώδιο! Εγώ είχα κάτι κομμάτια από το SILI-HV 1,0 το οποίο σε σταθερή εγκατάσταση πιστοποιείται για 10kV ! Αλλά ας του αφιερώσουμε λίγο χρόνο ακόμα . . . Το καλώδιο αποτελείται από επτά συνεστραμμένους κλώνους που ο καθένας αποτελείται από πλήθος επίσης συνεστραμμένων μεταξύ τους συρματιδίων καθαρού χαλκού. Αυτή η κατασκευή χαρίζει στο καλώδιο εξαιρετική ευκαμψία και ουσιαστικά, πλήρη αδιαφορία για το πλήθος των κάμψεων που θα υποστεί κατά τη χρήση του ! Τα "μυστικά" της εξαιρετικής αυτής ευκαμψίας και ιδιαίτερα της αντοχής στη χρήση, βρίσκονται φυσικά στη σιλικόνη της μόνωσης αλλά και στο πάχος των συρματιδίων το οποίο είναι πάρα πολύ μικρό! Στην αριστερή φωτογραφία η κομμένη "τρίχα" που βρίσκεται "οριζόντια" στο κάτω μέρος της είναι μια πραγματική και κανονική τρίχα ! Αυτή η πολύ μικρή διατομή σημαίνει και μια αναλόγως μικρή ακτίνα ελάχιστης ανεκτής κάμψης*, η οποία εδώ με τα συγκεκριμένα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του καλωδίου δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να προσεγγιστεί όσο "άγρια" και αν διπλώσουμε το καλώδιο! {*είναι η πιο μικρή ακτίνα καμπυλότητας στην οποία μπορεί να λυγίσει το συρματίδιο χωρίς να υποβαθμιστεί η μηχανική του αντοχή} Στην δεξιά φωτογραφία έχουμε ένα -όσο μου επέτρεπαν τα μέσα μου- κοντινό, που δείχνει το μεγάλο πάχος της μόνωσης του καλωδίου, μόνωση η οποία χάρη στην υψηλή συνεκτικότητα και ελαστικότητα του υλικού της πετυχαίνει πολύ υψηλή τάση διάσπασης*. {* Η τάση πάνω από την οποία αν βρεθεί μία μόνωση, καταστρέφεται -κατά κανόνα τοπικά- (διασπάται η συνέχειά της, δημιουργείται ηλεκτρική εκκένωση η οποία προκαλεί διάτρηση του υλικού της μόνωσης σε κάποιο σημείο). Το μονωμένο αντικείμενο πλέον έχει ακαθόριστη τιμή μόνωσης καθώς το σημείο όπου αυτή υπέστη διάτρηση η μόνωση μπορεί από το να έχει μια τυχαία τιμή μόνωσης -σαφώς πολύ κατώτερη της αρχικής- μέχρι να είναι σχεδόν μηδενική! } Η συνέχεια της παρέμβασης: Και με τα πολλά φτάσαμε εδώ . . . Οι δύο αγωγοί περασμένοι μέσα στο μακαρόνι (του οποίου εδώ η κατασκευή φαίνεται καλύτερα), έτοιμοι για τη συνέχεια. Η οποία με μια μικρή δυσκολία στο να πειθαρχήσει το σχετικά χοντρό μακαρόνι (που ξεπεράστηκε χάρις στην ελαστικότητα των καλωδίων), έφερε το μακαρόνι κάτω από το δεξιό πλευρό του μετασχηματιστή να περνά πίσω από το thyristor -χωρίς να "ενοχλεί" την ψύκτρα του- και να έρχεται εμπρός αριστερά έτοιμο για σύνδεση με το διακόπτη. Πριν την σύνδεση όμως πέρασα άλλο ένα αρκετά πιο χοντρό μακαρόνι γύρω από το ήδη υπάρχον και μετά κολλήθηκε ο διακόπτης και μπήκαν και προστατευτικά θερμοσυστελόμενα για μεγαλύτερη ασφάλεια έναντι τυχαίας επαφής με τους ακροδέκτες του, καθώς εδώ θα έχουμε 230 Vac! Μακαρόνι μπήκε όμως και στα σύρματα που στηρίζουν / συνδέουν το LED για να είμαι σίγουρος ότι στο στρίμωγμα δεν πρόκειται να έχω τίποτε δυσάρεστες εκπλήξεις ! Το μεγάλο μακαρόνι περάστηκε γύρω από το σώμα του διακόπτη -ήρθε συμπτωματικά "ακριβώς" ! - με στόχο την καλύτερη απομόνωση και προστασία των ελασμάτων που φέρουν την τάση της εξόδου από ενδεχόμενη βλάβη του διακόπτη! Και μετά από ένα τελικό έλεγχο πάμε για το κλείσιμο κατά το οποίο χρειάστηκε λίγο "παρακάλεμα" για να πάει το "ελεύθερο" LED, στη σωστή θέση. Αλλά τελικώς, όλα πήγαν καλά και το τροφοδοτικό έκλεισε λες και δεν είχε ποτέ ανοιχτεί ! Ε και αφού έκλεισε μπήκε και στη πρίζα και . . . . . . . όλα καλά ! ! Σε αυτές τις φωτογραφίες έχουμε και καθαρά το καρτελάκι του τροφοδοτικού με τα χαρακτηριστικά του από τα οποία κρατάμε τα 12 Vdc* και τα Max 2A της εξόδου του καθώς και τα σύμβολα της κάτω σειράς που από αριστερά προς τα δεξιά με απλά λόγια σημαίνουν : Διπλής μόνωσης κατασκευή / Διαθέτει απομόνωση μέσω μετασχηματιστού / Προορίζεται αποκλειστικά για χρήση σε στεγασμένο χώρο / Δεν επιτρέπεται η απόρριψή του στα σκουπίδια / και διαθέτει την Ευρωπαϊκή έγκριση. { *Η τάση εξόδου όπως θα δούμε πιο κάτω, απέχει αρκετά από αυτό που καταλαβαίνουμε όταν βλέπουμε το 12 Vdc, αλλά λίγο υπομονή. . . ! } Και μιας και κάναμε τόσο κόπο ας το δούμε και σε πλήρη σύνθεση : Το καλώδιο που συνδέει το δραπανάκι είναι σπιράλ πράγμα που βοηθάει στη χρήση του, αλλά θα το προτιμούσα λίγο πιο μαλακό. Το δραπανάκι κάθεται στη θέση που του εξασφαλίζει το αρθρωτό συρμάτινο στήριγμά του και εδώ, είναι η ευκαιρία να δούμε από πιο κοντά το φις του καλωδίου που μπαίνει στο περίεργο πριζάκι που είδαμε πριν και μάλιστα, ανέλπιστα σφιχτά και αξιόπιστα ! Το φισάκι έχει τρία άκρα με το μεσαίο να είναι ένα μηχανικό "κλειδί" που επιτρέπει την εισαγωγή του φις με ένα μόνο συγκεκριμένο τρόπο στο πριζάκι, προκειμένου να εξασφαλιστεί η σωστή πολικότητα της τάσης τροφοδότησης του δραπάνου (μην ξεχνάμε ότι το δραπανάκι ελέγχεται από thyristor). Δοκιμή λειτουργίας: Μετά από αυτά, λογική συνέχεια είναι να δούμε πως λειτουργεί το σύνολο. Έγιναν διάφορες δοκιμές αλλά θα περιοριστώ στο να δείξω τέσσερις βασικές των οποίων τα στοιχεία φαίνονται και πάνω στα screen-shots του παλμογράφου. A. Το τροφοδοτικό είναι ρυθμισμένο στην ελάχιστη τάση εξόδου και το δράπανο στις λιγότερες στροφές. Στην οθόνη του παλμογράφου φαίνεται ένας κύκλος της τάσης του δικτύου έτσι όπως αυτή ανορθώθηκε από την γέφυρα των διόδων. To ποσοστό που το θυρίστορ του τροφοδοτικού παραμένει σε αγωγή σε αυτή τη ρύθμιση, είναι περίπου 38% (3,8 msec / 10 msec). Διακρίνονται τα σημεία όπου το θυρίστορ του τροφοδοτικού σκανδαλίζεται και μπαίνει σε αγωγή (PSU conduction). Και με ανάλογο τρόπο εντοπίζουμε τα σημεία όπου το θυρίστορ -του επίσης ρυθμιζόμενου- δραπάνου, περνάει σε αγωγή (Drill conduction). Ευδιάκριτη είναι και η σημαντική πτώση της τάσης εξόδου που προκαλείται από την τροφοδότηση του δραπάνου. Η μέγιστη τιμή της τάσης του τροφοδοτικού χωρίς φορτίο είναι 23,7 V peak. H τάση τροφοδότησης του δραπάνου σε αυτή τη ρύθμιση είναι ~10 V peak. Οι στροφές του δραπάνου περιορίζονται στις 3.900 rpm. Β. Το τροφοδοτικό είναι ρυθμισμένο στην ελάχιστη τάση εξόδου και το δράπανο στις περισσότερες στροφές. Εδώ με το δράπανο ρυθμισμένο στις μέγιστες στροφές το θυρίστορ του σκανδαλίζεται και άγει πολύ ενωρίτερα. Η τάση που τροφοδοτεί το δράπανο είναι τώρα 22,4 V peak. Οι στροφές του δραπάνου φτάνουν τις 21.600 rpm. Πολύ ευδιάκριτα είναι τα παράσιτα από τους σπινθήρες που παράγονται μεταξύ των ψηκτρών και του συλλέκτη του κινητήρα. Γ. Το τροφοδοτικό είναι ρυθμισμένο στην μέγιστη τάση εξόδου και το δράπανο στις λιγότερες στροφές. Το ποσοστό του χρόνου κατά τον οποίο το θυρίστορ του τροφοδοτικού βρίσκεται σε αγωγή είναι 59%. Στη μέγιστη ρύθμισή του το τροφοδοτικό έχει τάση εξόδου 23,6 V peak. Και το δράπανο στην ελάχιστη ρύθμισή του, σκανδαλίζει το θυρίστορ του έτσι ώστε -και με την "συμβολή" της πτώσης τάσης της εξόδου- τελικώς τροφοδοτείται μόνο με 11 V peak. Οι ελάχιστες στροφές του δραπάνου είναι 5.600 rpm. Δ. Το τροφοδοτικό είναι ρυθμισμένο στην μέγιστη τάση εξόδου και το δράπανο στις περισσότερες στροφές. Με το δράπανο ρυθμισμένο στις μέγιστες στροφές το θυρίστορ του βρίσκεται σε αγωγή στο ~75%. Η τάση που τροφοδοτεί το δράπανο είναι 19,1 V peak. Και οι μέγιστες στροφές που επιτυγχάνει -χωρίς φορτίο- είναι 24.900 rpm. Εδώ που η κυματομορφή είναι σε μεγαλύτερη ανάλυση, φαίνονται τα spikes της τάσης που προκαλούνται από τις στιγμιαίες διακοπές καθώς οι ψήκτρες του κινητήρα περνάνε από τον ένα τομέα του συλλέκτη στον άλλο! Εδώ καλό είναι να αναφέρω τις στροφές που "πιάνει" το δραπανάκι χωρίς φορτίο, αν το τροφοδοτήσουμε με καθαρή DC τάση: Τάση =12,0 Vdc >>> 14.300 rpm Τάση = 16,0 Vdc >>> 19.800 rpm Ταση = 18,0 Vdc >>> 22.500 rpm Και από ότι φαίνεται η αναλογία της τάσης προς τις στροφές είναι περίπου γραμμική ! Καθόλου άσχημα για ένα τόσο μικροσκοπικό εργαλείο, το οποίο -σε αντίθεση με άλλα μικροδράπανα- μπορεί να κρατηθεί σαν "στυλό" χωρίς κανένα κόπο! Οι κραδασμοί του είναι πολύ λίγοι και ομοίως μειωμένος είναι και ο θόρυβος που παράγει και γενικά, αν γι' αυτό που έχεις να κάνεις, αρκούν τα 40Watt, το συγκεκριμένο δραπανάκι είναι η ιδανική λύση! Και κάπου εδώ, θα μπορούσε να τελειώσει η σημερινή μας μαστορική βόλτα, αλλά κάτι λείπει ! Το θέμα των προδιαγραφών: Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα σε οποιαδήποτε τροποποίηση κάνουμε! Γιατί καλό είναι να φέρουμε κάτι στα δικά μας μέτρα, αλλά καλύτερα να το αποφύγουμε αν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι, η επέμβασή μας θα διατηρήσει το επίπεδο ασφάλειας χρήσης της συσκευής σε αυτό τουλάχιστον που προβλέπει ο κατασκευαστής της! Και εδώ, η συσκευή έχει προδιαγραφή Διπλής μόνωσης, (Class II appliance) πράγμα που σημαίνει ότι, οποιαδήποτε αγώγιμη επιφάνεια έχει επικίνδυνη τάση είναι τελείως απρόσιτη σε λελογισμένη χρήση, καθώς διαθέτει διπλή μόνωση που εξασφαλίζει ότι, αν το πρώτο επίπεδο μόνωσης πάθει ζημιά υπάρχει και δεύτερο επίπεδο μόνωσης (το μονωτικό κέλυφος της συσκευής) που δεν επιτρέπει την επαφή του χρήστη με επικίνδυνα δυναμικά! Για τον λόγο αυτό, οι συσκευές Διπλής Μόνωσης δεν χρειάζονται αγωγό γείωσης! Class II A Class II or double insulated electrical appliance is one which has been designed in such a way that it does not require a safety connection to electrical earth (ground). The basic requirement is that no single failure can result in dangerous voltage becoming exposed so that it might cause an electric shock and that this is achieved without relying on an earthed metal casing. This is usually achieved at least in part by having at least two layers of insulating material between live parts and the user, or by using reinforced insulation. In Europe, a double insulated appliance must be labelled Class II or double insulated or bear the double insulation symbol: ⧈ (a square inside another square). Insulated AC/DC power supplies (such as cell-phone chargers) are typically designated as Class II, meaning that the DC output wires are isolated from the AC input. The designation "Class II" should not be confused with the designation "Class 2", as the latter is unrelated to insulation (it originates from standard UL 1310, setting limits on maximum output voltage/current/power). Στην τροποποίηση όμως που έκανα εγώ, χρησιμοποίησα ένα διακόπτη ο οποίος έχει μεταλλικά μέρη τα οποία σε περίπτωση αστοχίας του διακόπτη (π.χ. αν συμβεί στο εσωτερικό του ένα ηλεκτρικό τόξο / ιονισμός) ενδέχεται να βρεθούν στο ίδιο δυναμικό που χειρίζεται ο διακόπτης, εν προκειμένω σε τάση 230 Vac ! Αυτοί οι διακόπτες που έχουν πλήρως ή εν μέρει μεταλλικό κέλυφος, πρέπει να μπαίνουν πάνω σε μεταλλικά και γειωμένα κουτιά / σασί, έτσι ώστε να γειώνονται τα μεταλλικά τους τμήματα και έτσι σε περίπτωση που συμβεί σφάλμα στο εσωτερικό τους, ο χρήστης να είναι προστατευμένος από το σύστημα γειώσεων της ηλεκτρικής εγκατάστασης του χώρου. Εδώ όμως λόγω του πολύ περιορισμένου χώρου δεν ήταν δυνατή η χρήση του κατάλληλου διακόπτη, π.χ. ενός πλαστικού rocker switch. Ο οποίος λόγω του πλαστικού σώματός του, είναι συμβατός με τις απαιτήσεις της Διπλής Μόνωσης. Βεβαίως θα μου πείτε: "Μα πόσο πιθανό είναι να πάθει ζημιά ένας διακόπτης -σαν αυτόν που χρησιμοποίησα- σε μια τόσο μικρή συσκευή;" Αυτή σαφώς και είναι πολύ μικρή, αλλά αυτό δεν "νομιμοποιεί" καμία παραχώρηση, πόσο μάλλον δε, που ένας διακόπτης κατά κανόνα παθαίνει ότι είναι να πάθει, την στιγμή που αλλάζει κατάσταση, δηλαδή ακριβώς τη στιγμή που τον χειριζόμαστε / ακουμπάμε ! Συνεπώς έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να γίνει η μεταλλική δομή του διακόπτη συμβατή με τις απαιτήσεις της προδιαγραφής, δηλαδή απρόσιτη στο χρήστη! Η βελτίωση του διακόπτη: Στο θησαυρό υπήρχε μια πλαστική τάπα από κάποια συσκευή, η οποία τρυπήθηκε στο κέντρο της και μετά από δοκιμές πάνω στο διακόπτη, το άνοιγμα της έγινε "οβάλ" για να επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση της λαβής του διακόπτη. Η τάπα τοποθετήθηκε στη θέση της και -με λίγο τριμάρισμα με το ξυράφι- "έτυχε" να ταιριάζει ακριβώς με την ροδέλα του διακόπτη και να κάθεται περιμετρικά αυτής και σε επαφή μαζί της. Αφού διαπιστώθηκε η καλύτερη και πιο συμμετρική θέση της, σταθεροποιήθηκε σε αυτή, με κυανοακρυλική κόλλα. Έτσι μονώθηκε καλά η μεταλλική "βάση" του διακόπτη. Η μόνωση του λεβιέ (μοχλού χειρισμού) του διακόπτη έγινε σε δύο φάσεις: Πρώτα περάστηκε γύρω από το μεταλλικό στέλεχος του λεβιέ ένα κομμάτι από τη μόνωση του καλωδίου που χρησιμοποίησα για τη τροποποίηση (που είδαμε πόσο καλές μονώσεις έχει) . . . . . . και πάνω από αυτήν, μπήκε ένα μικρό θερμοσυστελλόμενο το οποίο ζεστάθηκε αρκετά -για να είναι δυνατή η αυτογενής συγκόλλησή του- και διπλώθηκε το άκρο του έτσι ώστε να κλείσει η τρύπα που είχε στην επάνω του πλευρά. Με τον τρόπο αυτό μονώθηκε έναντι κάθε λογικής χρήσης ο διακόπτης και έγινε συμβατός με τις απαιτήσεις της προδιαγραφής. Η δοκιμή του διακόπτη στην χειρότερη δυνατή θέση χειρισμού (το δάχτυλο ακουμπά με πίεση πάνω στη βάση του, που δεν είναι καθόλου πιθανός τρόπος χρήσης του) δείχνει ότι: Στην χειρότερη περίπτωση υπάρχει μια απόσταση 2- 3 mm από τα μεταλλικά του διακόπτη, πράγμα που -κάτω από τις συνθήκες χρήσης της συσκευής (ξηρό περιβάλλον) και το φινίρισμα των αγώγιμων επιφανειών (λεία επιφάνεια)- σημαίνει ότι η τάση που χρειάζεται για να διασπασθεί το διάκενο αυτό είναι αρκετά kV και συνεπώς, αντίστοιχα υψηλή είναι η ασφάλεια για τον χρήστη! Λίγη ασφάλεια ακόμα! Όμως στο σημείο που έφτασε το πράγμα, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια! Με μια μικρή ελαστική ροδέλα που σφηνώνει πάνω στο σώμα του λεβιέ και τον ακολουθεί τον στην κίνησή του, καλύπτεται πάντα το άνοιγμα μεταξύ λεβιέ και λευκού πλαστικού, αποκλείοντας την ενδεχόμενη διείσδυση και προοδευτική συσσώρευση κάποιων αγώγιμων ρινισμάτων από την κατεργασία που ενδεχομένως κάνουμε, τα οποία θα μπορούσαν -έστω και με ελάχιστη πιθανότητα- να δημιουργήσουν πρόβλημα ! Αυτού του είδους η επέμβαση είναι που μπορεί να κρίνει τη διαφορά ανάμεσα σε μια επιτυχημένη τροποποίηση και σε μια που εγκυμονεί -έστω και ελάχιστους- κινδύνους! Γιατί η όποια "πατέντα" πρέπει να έχει δύο στόχους, πρώτος φυσικά είναι η επιδιωκόμενη βελτίωση στην οποία έχουμε τη εύλογη βεβαιότητα ότι θα έχουμε επιτυχία σε αυτό που μας ενδιαφέρει και δεύτερος -αλλά όχι σε σπουδαιότητα- στόχος, είναι η επέμβασή μας να μην χειροτερεύσει -έστω και ελάχιστα- κάποιο επίσης κρίσιμο χαρακτηριστικό, του τροποποιούμενου αντικειμένου! Και εν προκειμένω, το πράγμα μάλλον εστέφθη με επιτυχία ! Δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο, ακόμα και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες χειρισμού, το δάχτυλο του χρήστη να έρθει έστω και "από μακρυά" σε επικίνδυνη απόσταση από το διακόπτη! Είναι ώρα λοιπόν για μια τελική γενική εικόνα έτσι για να καμαρώσω "τα κόπια μου" ! Όλα φαίνονται και δουλεύουν μια χαρά και το μηχανάκι μου έγινε πολύ πιο βολικό στη χρήση! Βέβαια πρέπει να πω ότι η βέλτιστη λύση είναι η προσθήκη ενός ποδοδιακόπτη* για τον έλεγχο της περιστροφής ή μη, του δραπάνου, αλλά αυτό σε επόμενη "πατέντα" ! {*Είναι ένας διακόπτης που αλλάζει κατάσταση (π.χ. από OFF πάει σε ON) για όση ώρα τον πατάμε με το πόδι μας. Βασικός στόχος αυτών των διακοπτών είναι να απελευθερώνει τα χέρια του χρήστη στις περιπτώσεις όπου ένα χειρισμός είναι συχνά επαναλαμβανόμενος και η εκτέλεσή του με το χέρι, μειώνει σοβαρά την αποτελεσματικότητα της όλης εργασίας. Αυτοί οι διακόπτες βρίσκονται μέσα σε ειδικά ανθεκτικά και βολικά κελύφη που επιτρέπουν την απρόσκοπτη και εύκολη χρήση τους.} Κάπου εδώ, τελείωσε το οδοιπορικό μας σε αυτή τη μικρή αλλά όχι ασήμαντη βελτίωση ! Όμως, θέλω να ελπίζω ότι το πιο σημαντικό εδώ ήταν η όλη "κουβέντα" γύρω από το ζήτημα των παρεμβάσεων και των υλικών, που μας έδωσε αυτό το μαστόρεμα την ευκαιρία να αναφερθούμε! Να κλείσω λέγοντας -αυτό που όσοι έχουν ασχοληθεί το ξέρουν καλά- ότι ξεκινώντας την τροποποίηση αυτή, είχα μια γενική ιδέα του τι μπορεί να γίνει και προχωρώντας, αυτή πήρε μια πιο συγκεκριμένη μορφή η οποία αποτέλεσε τη βάση αυτής της δουλειάς. Από το σημείο όμως του να έχεις μια καλή εικόνα του τι θα κάνεις, μέχρι την τελική ολοκλήρωσή του, υπήρξαν αρκετά "προβλήματα" των οποίων η λύση ήταν και το πιο προκλητικό μέρος της δουλειάς αυτής και αυτό από το οποίο αντλήθηκε η περισσότερη ευχαρίστηση! Γιατί καλός και σημαντικός είναι ο τελικός προορισμός, αλλά όπως σε όλα τα ταξίδια που έχουν σημασία, αυτό που μετράει περισσότερο, είναι η διαδρομή ! Να είμαστε καλά, πάντα με φαντασία και δημιουργικότητα και εύχομαι ο νέος χρόνος που μπήκε, να δώσει σε όλους μας τις αιτίες για πιο πολλά χαμόγελα !

Με την τσιμεντόλασπη δεν θα έχεις θέμα. Αν δεις ότι είναι λίγο άγρια βάλε λίγο τσιμέντο επιπλέον. Μην βάλεις σε όλη τη λάσπη επιπλέον τσιμέντο γιατί θα πήξει , βάλε μόνο σε λίγη ,αυτήν που δουλεύεις εκείνη τη στιγμή. Σε σημεία που δεν υπάρχει σίδερο μπορείς να βάλεις και λίγο ασβέστη μέσα να γίνει πιο κολλώδης, αλλά γενικά δε θα έχεις πρόβλημα. Και αν είναι κάποια λεία επιφάνεια , κάντε πεταχτό πρώτα. Τσιμεντόλασπη είναι το σωστό, μη λές τσιμεντοκονία, γιατί πάει αλλού το μυαλό !

Δε με λες, για να έχουμε καλό ρώτημα, για τι επίπεδο εξομοίωσης μιλάμε, θα χρειαστούμε και μανό ή δουλεύει και άβαφο? Αγάπη με μανό ή χωρίς είσαι σε καλά χέρια ! ! ! Να τα κάνω εγώ νιανια να δω τι κατάλαβα? Ο ασύρματος δέκτης του μοτερ (αυτό το καφετί πλακετάκι στο κάτω μέρος της φωτογραφίας τώρα δέχεται και παραδέχεται εντολές μόνο από το δικό του τηλεκοντρόλ. Μόλις πάρει εντολή διεγείρει κατευθείαν ή μέσω κάποιο τρανζίστορ το τσιπάκι και αυτό αποφασίζει ποιο ρελέ θα δουλέψει (ανάλογα με το τι είναι η γκαραζόπορτα.) Τώρα αυτό που χρειάζεται α γίνει είναι : Βάζουμε ένα τηλεκοντρολ το οποίο το διαλέγουμε έτσι ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με το ασύρματο πλακετάκι του μοτερ. Αντικαθιστούμε την χειροκίνητη επαφή του νέου τηλεκοντρολ με το ρελέ του ESP286 (στο οποίο έχουμε φυσικά κουμπωσει και το πλακετάκι της WiFi επικοινωνίας. Σετάρουμε το πρόγραμμα επικοινωνίας με το ESP και μετά το χειριζόμαστε από το κινητό ! Αυτά κατάλαβα ! Καλό είναι όμως να δούμε αν η πλακέτα του μοτερ έχει καμιά είσοδο hardware εντολής άνοιξε κλείσε. Αγάπη να ρωτήσω , στο τηλεκοντρολ που ανοίγει την γκαραζόπορτα, έχει ένα κουμπί μόνο ? Και όταν το πατάς η πόρτα κάνει το αντίθετο από ότι είναι εκείνη τη στιγμή , ή έχει δύο κουμπιά ένα για άνοιξε και ένα για κλείσε ?

@Parhs Μην πολυαγχώνεσαι με τον μεταλλικό σκελετό του καζανακίου καθώς αυτός χρησιμεύει μέχρι αυτό να χτιστεί! Όσον αφορά στο κόλλημα της λάσπης, σωστό είναι ότι αν έχει ασβέστη μέσα είναι πιο κολλώδης, αλλά αν έχεις θέμα δεν βάζεις ασβέστη. Μια καλή τσιμεντόλασπη με revinex και ίνες θα έχει επίσης πολύ καλή πρόσφυση. Μπορείς να δοκιμάσεις λίγη λάσπη με αρκετό revinex (βάλε και καμιά ίνα) να την αραιώσεις σαν πεταχτό για να κολλήσει στις λείες επιφάνειες και μετά πάνω σε αυτής θα πιάσει ακόμα και η πιο άγρια λάσπη. Τώρα για τα επισκευαστικά σκυροδέματος , όχι δεν χρειάζεσαι κάτι τέτοιο , τσιμεντόλασπη και σπασμένα τουβλάκια και χτίσιμο / γέμισμα των κενών. Του δίνεις και λίγο χρόνο να τραβήξει / στεγνώσει και μετά συνεχίζεις. Χρησιμοποιείς και πλέγμα σαν ενισχυτικό της συνοχής της λάσπης. Στο τέλος διαμορφώνεις την επιφάνεια και περνάς το τελικό χέρι από λάσπη (αν χρειάζεται ) και μετά τα πλακάκια. @Γιώργος 1 Τώρα τι εννοείς, ότι για να αλλάξει καζανάκι θα πρέπει να πληρώσει μηχανικό επιβλέποντα και μάλιστα με κατασκευαστική πείρα! Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκει καν μαστόρια να του κάνουν το μερεμετάκι αυτό ! Κανείς δεν προσπάθησε εδώ, να φτιάξει σπίτι μόνος του χωρίς να ξέρει ! Όσο για την λαϊκή σοφία, αυτή χαίρει άκρας υγείας και εφαρμογής! Γιατί: 1. ΑΝ έχω το Καλό μηχανικό 2. ΑΝ έχει την κατασκευαστική εμπειρία 3. ΑΝ έχω τα ΄-αρκετά- έξτρα χρήματα να τον πληρώσω. 4. ΑΝ εκείνος έχει το Έμπειρο συνεργείο. 5. ΑΝ όλοι αυτοί μπορούν να έρθουν σε Συνεννόηση με τον ενδιαφερόμενο. 6. ΑΝ ο ενδιαφερόμενος ξέρει επακριβώς τι θέλει 7. ΑΝ τα παραπάνω ίσχυαν σε Κάθε περίπτωση κατασκευής Τότε ναι, ίσως και να ήταν η παροιμία χωρίς έρεισμα, τουλάχιστον στο πρώτο της σκέλος! Για όλες τις άλλες περιπτώσεις, μια χαρά εφαρμογή έχει καθώς: Εδώ έχουν εφαρμογή και άλλα γνωμικά όπως το : "Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα" "Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει! " "Καλά είναι τα φαρδομάνικα, αλλά είναι για τους παπάδες" Και όσον αφορά στην εποχή που δεν υπήρχαν μηχανικοί, αυτό σηκώνει πάρα πολύ κουβέντα καθώς, ΟΚ μπορεί να μην ήταν του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αλλά άνθρωποι , τεχνίτες, μαστόροι που αγάπαγαν την δουλειά τους και κάνανε Θαύματα υπήρχαν από "πάντα" και θα σου αναφέρω τον Ικτίνο και το Καλλικράτη, δυο που σίγουρα δεν ήταν του πολυτεχνείου ή το Κώστα το Μπέκα από τα Πράμαντα και τον Ζιώγα το Φρόντζο απ' την Πυρσόγιαννη που και αυτοί δεν ήταν Μηχανικοί αλλά οι Μηχανικοί της εποχής τους μαζεύονταν να θαυμάσουν τα έργα τους ! Στη τελική, ποτέ δεν ήταν η ύπαρξη ή μη των Μηχανικών ο γεννήτορας του γνωμικού, αλλά μάλλον η ανθρώπινη φύση ήταν αυτή που του έδωσε ζωή και αιτία!

@colt3003 Aν τα ψεκάσεις με spay πλαστικής επικάλυψης, δεν γίνεται δουλειά? Τουλάχιστον όσα δεν πρέπει να είναι ανοιχτά στο περιβάλλον (αισθητήρας πίεσης) Στη δουλειά είχαμε διακόπτες στο δίκτυο με πίνακες που τους έλεγχαν τοπικά (reclosers κλπ). Αυτοί οι πίνακες είχαν πολλές πλακέτες βυσματωμένες με επίχρυσα βύσματα πάνω σε μια "μητρική". Όλες οι πλακέτες (πλήν κάποιων επίμαχων σημείων) ήταν βουτηγμένες σε στεγανοποιητική κόλλα η οποία είχε στερεοποιηθεί σε ένα παχύ αδιάβροχο μανδύα πάνω σε όλα τα υλικά. Μόνο έτσι επιβίωναν, αλλά επιβίωναν για χρόνια χωρίς προβλήματα! Βοήθαγε βέβαια και μια θερμαντική αντίσταση που κατά κανόνα υπήρχε, αλλά η υγρασία κατάφερνε και έμπαινε χωρίς "θύματα"! Επίσης μπορείς να δοκιμάσεις μια κατασκευή που θα επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα χωρίς να αφήνει ψεκάδες βροχής από το ανεμόβροχο να εισχωρούν στη συσκευή !

Εννοώ ότι την δυνατότητα για αλλαγή ύψους τοποθέτησης ανεμιστήρα αλλά και του ίδιου αν θέλεις, στην δίνει και ένα απλό συρμάτινο κλιπ στήριξης (βλέπε Noctua). Εντάξει σε αυτήν θα βάλεις και το χέρι σου λίγο στο πλάι, αλλά εφόσον συγκρίνουμε 120ρηδες ανεμιστήρες η δυσκολία είναι μέχρι εκεί! Πιστεύω ότι η Corsair εδώ "εξαργυρώνει" την μορφή της ψύκτρας, το αν αυτό θα συνοδευτεί και από εξίσου ενδιαφέρουσες επιδόσεις θα κρίνει την πορεία της νέας αερόψυκτρας. Τεχνολογικά αυτό που βλέπω ενδιαφέρον είναι η "ενδιάμεση" μορφή της ψύκτρας, καθώς εξωτερικά μοιάζει με μονομπλόκ, αλλά όταν την ξεσκεπάσεις βλέπεις ότι έχει πολλά στοιχεία από τις ψύκτρες των δύο πύργων. Το πώς αυτό θα δουλέψει θα το δούμε, αλλά έτσι όπως το βλέπω ενδέχεται αυτό το μεσαίο κενό να έχει θετική επίδραση στις επιδόσεις καθώς θα επιτρέπει την τροφοδότηση του πίσω "πύργου" με δροσερότερο αέρα σε μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του.

Καινοτόμος ή όχι, αυτό που έχει σημασία είναι ότι "μια" φορά θα τον χρησιμοποιήσεις, οπότε αν το κόστος του επιβαρύνει τη τελική σούμα . . . Για το κόστος όμως να δούμε ότι έχει δυο Maglev ανεμιστήρες, που έστω και αν δεν είναι το tip top της τεχνολογίας όσον αφορά το air flow, την κάνουν τη δουλειά τους! Πιστεύω αν τα 4 (8ρια υποθέτω) Direct contact heat pipes κάνουν πράγματι τη διαφορά, και κατέβει και η τιμή κάνα 30ρι θα είναι μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού, στον οποίο υπάρχει η Noctua NH-D15 Black με 93 € με την οποία αναμένεται να μην έχει συγκρίσιμες επιδόσεις. Από την άλλη μεριά με τόσο μεγάλο φάσμα στροφών στους ανεμιστήρες έχει ένα μεγάλο ατού καθώς είναι και του σαλονιού και του λιμανιού ! Και παρά τον μεγάλο της όγκο, η Corsair μπορεί και πουλάει την μορφή (είναι ένα ενιαίο πράγμα) και όχι διακριτά κομμάτια που συνθέτουν μια ψύκτρα και από ότι ξέρουμε η εικόνα μετράει ! Άντε να την δούμε και από κοντά να έχουμε να λέμε!

Ευχαριστώ για τις συμβουλές ! Πάντως αν αυτό που πρέπει να γίνει είναι μόνο αυτό, πρέπει να το κάνεις ! Από ότι είδα δεν κάνει κάτι πολύ δύσκολο, απλά είναι μικροσκοπικό, αλλά η επέμβαση που κάνει γίνεται από κάποια απόσταση. Εννοώ ότι το συρματάκι που κολλάει στο γωνιακό ποδαράκι το κάνει ακουμπώντας το κολλητήρι δυο mm πιο πέρα. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι αν θέλει να κολλήσει μόνο το ακριανό ποδαράκι (1:02 min) ή και τα δύο (1:06 min)? Όπως και να έχει ετοιμάζεις το σύρμα , το καλαώνεις και μετά το στηρίζεις με τσιμπιδάκι εκεί που πρέπει , ένα ζέσταμα και όλα ΟΚ ! Μια υπομονή θέλει!

@trib Διάβαζα τις κριτικές σας και μετέφερα τη δική σου στη γυναίκα μου που συγκινήθηκε από αυτήν ! Σου μεταφέρω τα λόγια της: "Καθένας μέσα στο ντουνιά κάπου έχει να κουρνιάσει. Ο λύκος δεν κουρνιάζει πουθενά! Η ζωή δεν είναι πια παρά σαπούνι και σου γλιστράει από τα χέρια. Όταν η ζωή σου γλιστράει από τα χέρια γίνεσαι λύκος! " (Ναζίμ Χικμέτ) Μόνο οι έξυπνοι και ευαίσθητοι άνθρωποι υποφέρουν, έχεις δει κάνα βλάκα και αναίσθητο να υποφέρει? Αλλά αυτοί που υποφέρουν, σηκώνουν τη ζωή στις πλάτες τους και την πάνε μπροστά! (Άννα) Εγώ νομίζω ότι το βασικό συν της ταινίας είναι το ότι πήραν μια "κλασική" ιστορία ενός κακού και αποδόμησαν τις εύκολες λύσεις και κατηγοριοποιήσεις, επιτρέποντας στο προφανές αλλά τόσο βολικά "θαμμένο" (κανείς δεν γεννιέται κακός!) να αποκτήσει βήμα και φωνή ! Ο Joker θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε ! Αν πάρεις ένα ευαίσθητο και νοήμονα άνθρωπο και αρχίσεις να τον στραπατσάρεις με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους, να του στερείς κάθε ελπίδα και προοπτική, κάλλιστα μπορεί -αντί για ένα ράκος- να καταλήξεις να έχεις ένα Joker απέναντί σου, που απλά στο κρίσιμο σημείο δεν τσάκισε από "εδώ" αλλά από "εκεί" ! Και αντί να γίνει ένα ακόμα συντρίμμι της "κρεατομηχανής", γίνεται θύτης και αμφισβητίας όλης αυτής της τακτοποιημένης και καλά οχυρωμένης πίσω από νόμους και ήθη καθεστηκυίας κατάστασης, που σαν υπέρτατη ειρωνεία -λες και είναι για να κλείσει ο κοινωνικός βρόχος ανάδρασης (όλα εδώ πληρώνονται!)- παράγει η ίδια τους παράγοντες καταστροφής της, που απλά εδώ ονομάζονται Joker! Και μόνο που θίγει έτσι αδρά το συγκεκριμένο ζήτημα η ταινία αξίζει πολλά ! Γιατί εν δυνάμει, "μπορεί" να γίνουμε όλοι Joker! Από εκεί και πέρα έρχεται ο ηθοποιός και ολοκληρώνει την εικόνα και την πάει και δέκα βήματα παρακάτω ! (Στέλιος) Για να μην μπερδευτούμε !

Καλημέρα στη παρέα! @unseen Επειδή βλέπω τη συζήτηση να εξελίσσεται ( )λέω ότι θα ήταν καλή ιδέα να μεταφερθεί το θέμα αυτό, σε ένα αυτόνομο νήμα προκειμένου να μην χαθεί ανάμεσα στα άλλα "τυχαία" θέματα!

Να 'σαι καλά για την γρήγορη ανταπόκριση ! Από αυτά που λες διακρίνω ενδιαφέρουσες δυνατότητες ! ! ! Απλά χρειάζεται κάποιες φωτογραφίες στις κατάλληλες στιγμές, κάποιον έλεγχο του ενθουσιασμού της στιγμής για να φρενάρεις λίγο να απαθανατίσεις την φάση των εργασιών και τρίτον και σημαντικόν επίσης, να έχεις την αίσθηση του τι πρέπει να δείξεις για να καταλάβει ο "άσχετος" αναγνώστης και να τον πάρεις μαζί σου ! Βασικό σε όλα αυτά ο χρόνος, ο ρημάδης που σε όλους λείπει και όλα τα άλλα λίγο κέφι να υπάρχει και όλα γίνονται ! (Που θα πάει θα σε βάλω στο τριπάκι να κάνεις την επόμενη κατασκευή σου worklogg! ) Στο προκείμενο τώρα να πω ότι εγώ στους μικροελεγκτές είμαι . . . "αδίδακτος" ! Μολονότι πραγματικά με γοήτευε το θέμα και παρά το γεγονός του ότι πολλά από αυτά που θέλω να κάνω, θα γίνονταν πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά με ένα microcontroller, ποτέ δεν κατάφερα να βρω το χρόνο να ασχοληθώ λίγο περισσότερο μαζί τους! Αντιλαμβάνομαι βεβαίως τι λες και μπορώ να συμμεριστώ το πόνο σου, αλλά δυστυχώς ακόμα απέχω στο να έχω τα ανάλογα προβλήματα με εσένα ! Ελπίζω τώρα σιγά - σιγά να έχω περισσότερο χρόνο και να κάνω κι εγώ το γινάτι μου όπως πρέπει! Συνεπώς . . . κάποια στιγμή θα ακούσεις νέα μου ! Τώρα για το θέμα των διάφορων ημιτελών λύσεων ΄ή των λύσεων που στη πραγματικότητα είναι "δέσεις" , είναι παλαιός ο πόνος! Και ξέρεις αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνεται εσκεμμένα, αρκεί κάποιος να μην κρατά τη σωστή σειρά και τα απαραίτητα στοιχεία για τη στοιχειοθέτηση της κατασκευής του και τα πράγματα μπορούν να μπλέξουν πολύ ! Αυτό από προσωπική και πολύ πικρή πείρα: Αν δεν κρατάς λεπτομερείς σημειώσεις και με τον τρόπο που πρέπει για ότι κάνεις σε μια νέα κατασκευή , πολύ γρήγορα θα βρεθείς στη θέση να μην μπορείς ούτε ο ίδιος να την συνεχίσεις! Έχω τροφοδοτικό κατασκευασμένο από εμένα πριν πολλά χρόνια του οποίου το documentation αγνοείται και το τροφοδοτικό παραμένει χαλασμένο πάνω από δυο χρόνια, γιατί ο κόπος που χρειάζεται για να "ανακαλύψω πάλι τη φωτιά" είναι ανέφικτα πολύς ! Συνεπώς λίγο τσαπατσούλης να είναι ο δημιουργός και λίγο ανεύθυνος, θα έχει "εσένα" να παλεύεις να βρεις τι "εννοεί ο ποιητής" ! Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς, αλλά αν είναι να γίνουν κολλήσεις σε SMD, όσο ψιλοδουλειά και αν είναι, δεν χρειάζεται να βάλεις κολλητήρι, ο θερμός αέρας και οι σύγχρονες πάστες (flux) κάνουν θαύματα! Μπορείς να ετοιμάσεις καλαωμένα σύρματα εκεί που πρέπει , να βάλεις flux και μετά με ένα ζέσταμα όλα πάνε στη θέση τους ! Βεβαίως τα χέρια του "νευροχειρουργού" κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα, αλλά . . . Δεν ξέρω αν το έχεις ψάξει έτσι, αλλά αν δεν, αξίζει το κόπο! Σε χαιρετώ λοιπόν και αφού σε ευχαριστήσω σου υπενθυμίζω, ότι στο επόμενο project σου, σκέψου το τι και το πώς, για να κολλήσεις το μικρόβιο σε μερικούς ακόμα από εμάς !

Ωραίος ο μάστορας ! !! Μας εξάπτεις την φαντασία όμως και μετά με ένα "αυτάααα" . . . μας αφήνεις στα κρύα του λουτρού ! ! ! Είναι σαν να σου φέρνουν το γλυκό να κουταλιάζεις τη πρώτη μπουκιά και μετά να διαπιστώνεις ότι το γλυκό τελείωσε ! ! ! ! Πολύ θα μου άρεσαν μερικές κουβέντες ακόμα για το τι και το πώς και γενικά τη διαδικασία! Ξέρω ότι δεν είναι πάντα εύκολο, και ότι πολλές φορές πιστεύουμε ότι οι πολλές λεπτομέρειες δεν έχουν ενδιαφέρον! Όμως εδώ είναι το λάθος, αυτός που θα κάτσει να ασχοληθεί να είσαι σίγουρος "λατρεύει" τις λεπτομέρειες! Οπότε την επόμενη φορά -στο βαθμό που ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα βέβαια!- πες και δυο σελίδες παραπάνω ! ! !