Seafalco

Είναι πολύ πιθανό αυτό που λέει ο @felix ( ) Οι "μαμά" μπαταρίες είχαν κάποια χαρακτηριστικά λειτουργίας (τάση ρεύμα κλπ ) και σε αυτά προφανώς είναι ρυθμισμένη και πλακέτα προστασίας. Εσύ τώρα έβαλες άλλες μπαταρίες που προφανώς έχουν καλύτερα χαρακτηριστικά (π.χ. μπορούν να δώσουν ακίνδυνα γι αυτές μεγαλύτερο ρεύμα) οπότε στην ίδια τάση εξόδου έχοντας μικρότερη εσωτερική αντίσταση μπορούν να δώσουν πιο μεγάλο ρεύμα άρα και να υποστηρίξουν το δράπανο σε πιο μεγάλο ζόρισμα. Το μόνο κακό εδώ είναι ότι αυτό το μεγαλύτερο ρεύμα ξεπερνά το ρεύμα ρύθμισης της προστασίας της πλακέτας και αυτή . . . "κόβει" το κύκλωμα και μόλις "κρυώσει" κάνει reset και το δράπανο μπορεί να επαναλειτουργήσει! Συνεπώς ένας καλός τρόπος να ελέγξεις αν το θέμα είναι αυτό είναι : 1. Δουλεύεις το δράπανο χωρίς πολλά ζόρια και βλέπεις αν σταματάει (κανονικά δεν θα σταματάει) 2. Το δουλεύεις με ζόρι εξ αρχής και βλέπεις αν σταματάει και σε πόσο χρόνο. 3. Ελέγχεις αν αυτός ο χρόνος είναι περίπου ο ίδιος , ή αν εξαρτάται από το πόσο ζορίζεις. 4 Μετράς το χρόνο που χρειάζεται για να γίνει το reset και να επανέλθει σε λειτουργία. (αυτός μπορεί να είναι σταθερός με ακρίβεια, η μπορεί να εξαρτάται από το ζόρισμα που προκάλεσε την επέμβαση του κυκλώματος προστασίας) Άντε να δούμε πως θα βγει άκρη!

@2cpu Να σας ζήσει, πολύχρονη και χαρούμενη !

Οι χαμηλές στροφές δεν είναι κατ' ανάγκην το πρόβλημα. Α. Αν και κάθε διάμετρος τρύπας έχει τις κατάλληλες γι αυτήν στροφές (εξαρτάται και από το μέταλλο που τρυπάς ) και για 2ράκι οι στροφές μπορεί να είναι αρκετές, αυτό που έχει σημασία είναι άλλο! 1. Είναι η "πρόωση" που "χρησιμοποιείς" καθώς αυτό το "σχετικά μεγάλη δύναμη" κάνει ζημιά! Τα τρυπάνια αυτά είναι πολύ κοφτερά και κόβουν το μέταλλο εύκολα, οπότε αν εσύ τα σπρώχνεις με δύναμη αυτά έχουν την τάση να κόψουν ακόμα πιο βαθειά και τελικά να βυθίσουν το κοπτικό μέτωπό τους τόσο πολύ στο μέταλλο που η ροπή που χρειάζεται για να σχιστεί / κοπεί το μέταλλο γίνεται μεγαλύτερη από την ροπή που αντέχει το τρυπάνι και αυτό . . . μας αφήνει χρόνους ! 2. Το να βγαίνει χοντρό γρέζι σημαίνει ότι πράγματι το τρυπάνι κόβει και εσύ το πιέζεις για να κόβει βαθειά εξ ου και το πάχος του γρεζιού, δυστυχώς αυτό φέρνει και το σημείο υπέρβασης της ροπής πλησιέστερα και . . . πάμε για άλλο τρυπάνι! 3. Το ότι τα τρυπάνια σπάνε στο τελείωμα της τρύπας γίνεται γιατί εκεί , όπως εσύ σπρώχνεις συνεχώς το τρυπάνι αυτό φτάνει στο τέλος της τρύπας η μύτη του προβάλει λίγο από το μέταλλο ή το μέταλλο κάνει εκεί εξόγκωμα και την στιγμή που ξετρυπάει το τρυπάνι το μέταλλο , δεν έχει κάτι να το εμποδίζει να προχωρήσει πολύ εμπρός. Αυτό το απότομο προχώρημα του τρυπανιού κάνει την περιφέρεια του τρυπανιού (τις ακμές των αυλακιών εξαγωγής των γρεζιών) να σχίσουν την περιφέρεια του κώνου που απομένει να τρυπηθεί, να "αρπάξουν" στα δυο αυλάκια του σχισίματος αυτού και το τρυπάνι να προσπαθεί να βιδώσει σαν βίδα στο σχισμένο τελείωμα της τρύπας! Και φυσικά η ταχύτητα βιδώματος που αντιστοιχεί στο βήμα ελίκωσης του τρυπανιού είναι εξαιρετικά μικρότερη από την ταχύτητα περιστροφής του δραπάνου! 4. Αυτό ζορίζει το τρυπάνι και το μοτέρ του δραπάνου γι' αυτό και χαμηλώνουν οι στροφές του, και η ροπή υπερβαίνει τις αντοχές του τρυπανιού ! Αυτό το παρατηρούμε εύκολα στα μεγαλύτερα τρυπάνια τα οποία επιβιώνουν γιατί η ροπή θραύσης τους είναι μεγαλύτερη από τη ροπή που μπορεί να αναπτύξει το δράπανο, οπότε αυτό μπλοκάρει και σταματά την περιστροφή του! Τα μικρά όμως, το δράπανο να έχει για πασατέμπο και έτσι και μαγκώσουν . . . τα κάνει φιτίλια ! ! ! ! Β. Για να ελαττώσεις τα σπασίματα μπορείς να εκμεταλλευτείς το πιο κοφτερό μέτωπο κοπής των τρυπανιών κοβαλτίου και: 1. Να μην τα πιέζεις πολύ και να για να μην χάνεις χρόνο να αυξήσεις λίγο την ταχύτητα περιστροφής. Έτσι η τρύπα θα προχωρά με τον ίδιο ρυθμό , παράγοντας λεπτότερο γρέζι και μεγαλύτερο σε μήκος. 2. Αυτό σημαίνει ότι το βάθος κοπής της κοπτικής ακμής είναι μικρότερο και αντιστοίχως μικρότερη είναι και η απαιτούμενη ροπή, οπότε το τρυπάνι δεν κινδυνεύει να σπάσει από υπερβολική ροπή. Γ. Το άλλο θέμα που έχεις με το σπάσιμο των τρυπανιών στο τελείωμα της τρύπας θα το αντιμετωπίσεις ακούγοντας προσεκτικά το τρυπάνι. 1. Όταν η τρύπα πλησιάζει στο τέλος της ο ήχος αλλάζει ευδιάκριτα, τότε εσύ παύεις να σπρώχνεις το τρυπάνι βασιζόμενος στην κόντρα που εξασκεί το μέταλλο στο σπρώξιμό σου, γιατί αυτή η αντίσταση θα μειωθεί πολύ στις επόμενες στροφές του τρυπανιού. 2. Πρέπει εσύ να εξασφαλίσεις και το σπρώξιμο και την αντίσταση σε αυτό κάτι σαν μια δυναμική κίνηση στην οποία εσύ εξασκείς και τη δράση και την αντίδραση! Έτσι το τρυπάνι μόλις πάει να αρπάξει δεν θα μπορέσει να προχωρήσει εμπρός απότομα γιατί θα το συγκρατείς εσύ με την ελεγχόμενη / δεσμευμένη πρόωσή σου και το τρυπάνι απλά θα κόψεις προοδευτικά την επικίνδυνη περιοχή χωρίς να αρπάξει, χωρίς να "ορμήξει" προς τα εμπρός και κυρίως, χωρίς να σπάσει! Αυτό σαν διαδικασία ακούγεται δυσκολότερο από ότι είναι, μπορείς να το δοκιμάσεις σε πιο χοντρά τρυπάνια για να αποκτήσεις μαι καλή αίσθηση και μετά να πας στα μικρά που είναι πιο λεπτεπίλεπτη η εφαρμογή του! Δ. Και εδώ να σου δώσω και λίγο κουράγιο . . . Αυτά που σου είπα εδώ, ήδη υποσυνείδητα τα κάνεις, αυτό που λες "αν δεν προλάβεις να αυξήσεις τις στροφές του τρυπανιού αυτό σπάει" σημαίνει απλά ότι εκείνη τη κρίσιμη στιγμή συγκρατείς την προώθηση του τρυπανιού, το ζόρι λιγοστεύει, το βάθος κοπής μειώνεται, το άρπαγμα αποφεύγεται συνεπώς οι ροπή κοπής μειώνεται και οι στροφές του τρυπανιού αυξάνουν! Συνεπώς δεν είναι η αύξηση των στροφών που σώνει το τρυπάνι, είναι η δική σου αντίδραση που το σώνει και σαν παράπλευρο αποτέλεσμα υπάρχει και η αύξηση των στροφών. Αν εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου, θα είσαι σε θέση ακούγοντας τον χαρακτηριστικό ήχο του τελειώματος της οπής, να αυτοσυγκρατήσεις την πίεση που εξασκείς στο δράπανο, το άρπαγμα να μην έχει την ευκαιρία να συμβεί και οι στροφές να μην πέσουν ! Καλή συνέχεια και καλά τρυπήματα ! ! !

Όλα σπάνε, αν δεν προσέξεις όλα σπάνε! Αλλά το γεγονός ότι έσπασαν απανωτά σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος, ή δεν τηρείς την σταθερότητα που χρειάζεται το τρύπημα , ή το βιάζεις να προχωρήσει, ή μεταβάλεις την κλίση του άξονα διάτρησης ενώ τρυπάς. Αυτά τα πολύ λεπτά τρυπάνια είναι ντελικάτα και θέλουν προσοχή! Να έλεγες ότι δεν τρυπάει, ότι οι ακμές κοπής χαλάνε κλπ να σου πω ΟΚ, το υλικό σου θέλει καλύτερο τρυπάνι, αλλά το "έσπασε" μπορεί να περιέχει πολύ μεγάλο ποσοστό ευθύνης του χρήστη! Για πες μια πως ακριβώς και τι τρυπάς ?

@panoss1442169303 Αυτό είναι σχετικό με το θέμα που έβαλες !

Μια μικρή αναφορά σε τρυπάνια . Ο τρόπος δοκιμής δεν είναι και πολύ ύποπτος, οπότε . . . καλή διασκέδαση !

Ο λόγος είναι ότι κατά κανόνα ότι πληρώνεις παίρνεις! Δηλαδή το φτηνό, έχει λόγο που είναι φτηνό και αντιστοίχως το ακριβό επίσης και με αυτό δεν εννοώ ότι πουλάει όνομα, γιατί για να φτάσει εκεί ένα προϊόν έχει πουλήσει και εξακολουθεί να πουλάει ποιότητα αντοχή κλπ κλπ. Τώρα αν εσύ θέλεις να κάνεις μια δουλειά που πράγματι χρειάζεσαι ένα καλό εργαλείο, ή μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου και με ένα όχι τόσο υψηλών προδιαγραφών, είναι ένα άλλο θέμα! Προσωπικά θα έπαιρνα το Ισπανικό Izar που φέτος κλείνει 110 χρόνια ιστορία, αλλά και εγώ μέχρι να καταλήξω εκεί πέρασα και από πιο φτηνά τρυπάνια, απέφυγα βέβαια τα no name! Συνεπώς και για την πείρα του πράγματος, πάρε ένα δυο ακριβά , πάρε και από τα φτηνά και βλέπεις πως πάνε, μπορεί να μείνεις ικανοποιημένος με το φτηνά και να είσαι ΟΚ Διαφορετικά . . . Drilling Tools - 387 Manufacturers, Traders & Suppliers WWW.INDUSTRYSTOCK.COM Drilling Tools - You find here 387 suppliers from Germany ✓ Austria ✓ Poland ✓ Switzerland ✓ Russia ✓ China ✓ United Arab Emirates ✓... Μπες και διάλεξε ότι τραβάει η ψυχή σου !

Χαρά στη "Τρέλα" σου Κώστα ! ! Πολύ ωραία και μετά από τόσο καιρό, σημείο αναφοράς πλέον για ανάλογες κατασκευές !

Η σύνδεση των κοιλοδοκών με το Ytong μπορεί να γίνει με κόλλα πολυουρεθάνης. Ο κοιλοδοκός θα κάτσει πάνω στον τοίχο. Στην κάτω πλευρά του κοιλοδοκού (αυτή που θα ακουμπάει στο "τούβλο" θα κολληθεί μια λάμα (π.χ. 30mmx 4mm) και στην αντίστοιχη θέση / γραμμή, το χτισμένο Ytong θα πριονιστεί τοπικά για να δημιουργηθεί το κατάλληλο αυλάκι μάσα στο οποίο θα χωνέψει η λάμα. Καθαρίζεται το αυλάκι καλά περνιέται και με ένα στεγανωτικό αν θέλεις και αφού βαφεί καλά η κοιλοδοκός για να προστατευτεί από οξείδωση, γίνονται οι ετοιμασίες εγκατάστασης και τελευταία στιγμή μπαίνει η κόλλα και κάθεται η κοιλοδοκός με την λάμα της πάνω και μέσα στο τοίχο. Αυτό θα δώσει μια καλή μηχανική σύζευξη όλου του μήκους του τοίχου με την κοιλοδοκό, οπότε τάση για κίνηση / ταλάντευση του τοίχου στην κάθετη με το επίπεδο της επιφάνειάς του διεύθυνση, θα τις περιορίζει ο κοιλοδοκός. Εδώ όμως αξίζει να αξιολογήσεις δυο πράγματα: 1. Το καταλαβαίνω ότι αν δεν έχεις ξανακάνει κάτι μπορεί να φαίνεται λίγο "βουνό"! Αλλά το να φτιαχτεί το σενάζι είναι πιο εύκολο από ότι φαίνεται από πρώτη ματιά, θέλει λίγο δουλειά, αλλά είναι ουσιαστικά να φτιάξεις τρία σίδερα μερικές φορές. Φέρνεις το πρώτο να ταιριάζει όπως πρέπει και μετά κάνεις τα άλλα με τα ίδια σημάδια ! 2. Αν όμως τείνεις προς τη λύση του κοιλοδοκού λόγω και άλλων παραγόντων (όπως είπες για να έχουν οι πόρτες μια ανθεκτική στο χρόνο ανάρτηση, τότε ίσως θα πρέπει να δεις το ενδεχόμενο αυτόν τον μεταλλικό σκελετό που θα φτιάξεις, να μην τον "γεμίσεις" με Ytong αλλά με κάποιο άλλο κατάλληλο υλικό, μιας και πλέον το υλικό των τοίχων δεν είναι απαραίτητο να είναι "φέρουσα κατασκευή" ( μπορεί δηλαδή να μην σηκώνει φορτία όπως ο τοίχος από Ytong). Στην περίπτωση αυτή μπορείς να βρεις άλλα υλικά κατασκευής , μερικά ειπώθηκαν ήδη εδώ.

Ωραίος ο μάστορας ! Νίκο στην θέση της "γρίλιας" που αφαίρεσες, εφόσον δεν υπάρχει κάτι άλλο που δεν ξέρω και εμποδίζει, καλό θα ήταν για λόγους ασφαλείας να μπει μια άλλη πολύ πιο ελεύθερη φυσικά. Σκέφτομαι μια συρμάτινη από ανεμιστήρα κουτιού, αυτές παρουσιάζουν πολύ μικρή αντίσταση στον αέρα! Edit Καλό θα ήταν κάποιος mod να το πάει το post σου στον τομέα με τα μαστορέματα και τις πατέντες!

Αυτό είναι μια στενή και συνδεδεμένη με συγκεκριμένη εφαρμογή αλήθεια, και όχι κάποια γενικής εφαρμογής! Λόγω αυτού, αυτό το "ποτέ" είναι κάπως αμφιλεγόμενο ! Επειδή καλό είναι να υποστηρίζουμε όμως την άποψή μας, θα προσπαθήσω να το κάνω για την δικιά μου. Οι γάντζοι σε ένα σίδερο γίνονται για να το βοηθήσουν στην καλή του συναρμογή /σύνδεση / πάκτωση (κλπ) με το σκυρόδεμα. Έτσι αν το σίδερο υποστεί έντονο εφελκυσμό και τείνει να "τραβηχτεί" / ολισθήσει μέσα στο μπετονένιο "περίβλημά" του, ο γάντζος αντιτίθεται σε αυτή την ολίσθηση και το σίδερο μένει στη θέση του αντέχοντας παραπάνω δυνάμεις από ότι αν ήταν τελείως ίσιο. Αυτό σαν τακτική ήταν το άπαν τους παλιούς καιρούς που τα μπετοσίδερα ήταν όλα λεία. Αργότερα βγήκαν πιο καλά μπετοσίδερα με εξογκώματα επάνω τους που άλλαξαν πολύ τα δεδομένα συνεργασίας του σίδερου με το σκυρόδεμα, διευκολύνοντας πολύ τα πράγματα. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα έχουμε όλοι από τα σίδερα που αφήνουν σαν αναμονές στον τελευταίο όροφο για να συνεργαστούν με τα σίδερα του επόμενου ορόφου. Τώρα παντού τα άγρια σύγχρονα σίδερα είναι ίσια, ενώ τα παλιά λεία σίδερα ήταν όλα γυρισμένα σε γάντζο, αυστηρώς και δια ροπάλου που λένε! Τώρα εκτός από τους γάντζους έχουμε και τις κάμψεις (εδώ στο παράδειγμά μου είναι σε ορθή γωνία) οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις αποσκοπούν στο να αυξήσουν πολύ περισσότερο την περιοχή του σκυροδέματος που "προστατεύεται" από τον εφελκυσμό, περιοχής δηλαδή της οποίας αυτή η κάμψη αναλαμβάνει τις εφελκυστικές τάσεις. Για να το καταλάβουμε αυτό ας δούμε σε κάτοψη το παρακάτω γωνιακό σενάζι και ας δούμε την λειτουργία δύο μόνο σίδερων αυτού (τα υπόλοιπα φυσικά δεν τα σχεδίασα γιατί θα γινόταν μεγάλο μπέρδεμα! Ας υποθέσουμε ότι σε δεδομένη στιγμή, αυτό το σενάζι (του οποίου το βάρος -που είναι κάθετο στο χαρτί σχεδίασης- υποστηρίζεται από τα υποκείμενα τούβλα ) δέχεται δυο εγκάρσιες παραμορφωτικές δυνάμεις (κόκκινα μεγάλα βέλη) : 1. Αυτές οι δυνάμεις τείνουν να πλησιάσουν τα δύο σκέλη της γωνίας του σεναζιού, πράγμα που σημαίνει ότι στην εξωτερική πλευρά του σεναζιού (αυτήν που βρίσκεται προς την βάση του χαρτιού σχεδίασης) θα αναπτυχθούν έντονες εφελκυστικές δυνάμεις> Δυνάμεις δηλαδή που θα τείνουν να απομακρύνουν το ένα στοιχειώδες δομικό στοιχείο του μπετού από το άλλο! Το μπετό όμως ενώ έχει πολύ μεγάλη αντοχή στην θλίψη (συμπίεση), έχει πολύ χαμηλή αντοχή στον εφελκυσμό (τράβηγμα). 2. Συνεπώς στην μάζα του μπετού της γωνίας θα σχηματιστούν ρηγματώσεις και τελικώς θα επέλθει ολική θραύση του σκυροδέματος. 3. Τα σίδερα αντίθετα έχουν πολύ μεγάλη αντοχή στον εφελκυσμό (και σαφώς μικρότερη στην θλίψη λόγω του σχήματός τους που οδηγεί σε λυγισμό τους) 4. Στην περιοχή λοιπόν που τείνουν να αναπτυχθούν εφελκυστικές δυνάμεις στο μπετό, παρεμβαίνει το σίδερο, παραλαμβάνει αυτές τις δυνάμεις και δεν επιτρέπει σε αυτές να έχουν σαν αποτέλεσμα την ρηγμάτωση του μπετού. 5. Το κύριο μήκος του μαύρου σίδερου παραλαμβάνει τις δυνάμεις της αριστερής έξω πλευράς και για να έχει την μεγαλύτερη δυνατή συναρμογή με το μπετό στην περιοχή της γωνίας του σεναζιού που είναι και το κρίσιμο σημείο) κάμπτεται και ακολουθεί και την αριστερή πλευρά (παραλαμβάνοντας και από εκεί εφελκυστικές δυνάμεις ) 6. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να εξασφαλιστεί η καλή του συνεργασία με το μπετό, γιατί σε μεγάλη καταπόνηση το μπετό θα σπάσει επιφανειακά και το σίδερο θα χάσει επαφή με αυτό, οπότε πάει περίπατο η συνεργασία και όλα καταρρέουν. &. Για επιτευχθεί λοιπόν η ισχυρότερη δυνατή συναρμογή του μαύρου σίδερου με το σενάζι, αυτό στρέφεται ακόμα μια φορά και μπαίνει στο εσωτερικό του αρκετά βαθειά για να έχει αρκετή μάζα μπετού "πίσω" του και μετά στρίβει σε γάντζο και αγκυρώνεται εξαιρετικά γερά μέσα στο μπετό. 9. Τώρα πλέον με αυτή τη διαμόρφωση το μπετό είναι περισφιγμένο (λες και είναι κρασοβάρελο ! ) μέσα στο σίδερο (το οποίο αποκλείεται να "τραβηχτεί" και να βγει από το μπετό) και έτσι : 10 Όσο μεγαλύτερη δύναμη παραμόρφωσης δέχεται το σενάζι τόσο πιο πολύ το βοηθάνε τα σίδερα να την αντέξει ! Συνεπώς οι κάμψεις και οι γάντζοι και όλα αυτά που βοηθούν το σίδερο να παραλάβει τις δυνάμεις που προορίζονται γι αυτό, μπαίνουν στο επίπεδο όπου αναπτύσσονται αυτές οι δυνάμεις.' Αν το επίπεδο είναι κάθετο, μπαίνουν κάθετα, αν είναι οριζόντιο όπως στην περίπτωσή μας , μπαίνουν οριζόντια! Φυσικά όλα αυτά είναι μια απλή (έως απλοϊκή) εξήγηση του τι συμβαίνει σε ένα σίδερο μόνο , για το άλλο της εικόνας (μπλε) ισχύουν τα αντίστοιχα. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι τα έξω σίδερα κάνουν αυτή τη δουλειά και τα μέσα (τα κόκκινα και πράσινα στην προηγούμενη εικόνα ) παραλαμβάνουν με ανάλογο τρόπο δυνάμεις αντίθετες από αυτές του παραδείγματος αυτού , δυνάμεις δηλαδή που τείνουν να απομακρύνουν τα σκέλη της γωνίας μεταξύ τους και έτσι να ρηγματώσουν την γωνία από μέσα προς τα έξω. Και ακόμα πιο προφανές είναι ότι όλα αυτά είναι απλά μια πολύ επιφανειακή και ελλιπής αναφορά στο τι συμβαίνει, καθώς αφήνει απέξω πάρα πολλά ζητήματα όπως είναι αυτό της αντοχής στην θλίψη του μπετού, γιατί αυτή δεν είναι "'άπειρη" και μια σειρά άλλα ζητήματα που σαφώς έχουν να κάνουν με το αντικείμενο του δομικού , πολιτικού μηχανικού και δεν είναι δική μου θέση να τα αναλύσω! Απλά παραθέτω αυτά που σαν φιλοπερίεργο άτομο και με αρκετά χρόνια στον σχετικό κατασκευαστικό τομέα, έχω καταλάβει. Οι φίλοι επιστήμονες μπορούν ελεύθερα να με διορθώσουν !

Κάτι που μου ήρθε τώρα φλασιά! Το Ytong είναι εξαιρετικά απορροφητικό, οπότε αν ρίξεις το σενάζι έτσι όπως είναι,θα του ρουφήξει τα νερά πολύ γρήγορα και το τσιμέντο δεν θα μπορέσει να πιάσει αντοχές γιατί θα στεγνώσει πολύ γρήγορα. Νάιλον να βάλεις στο πάτο του σεναζιου δεν παίζει γιατί θέλουμε την μηχανική σύζευξη μέσω τριβής του τοίχου στο σενάζι, οπότε η καλύτερη λύση είναι να περάσεις την κορυφή του τοίχου (την πλευρά που κοιτάει επάνω και θα αποτελέσει το πάτο του καλουπιού του σεναζιού) με τσιμεντοειδές στεγανωτικό. Αυτό θα κλείσει τους πόρους του Ytong αλλά παράλληλα θα μείνει πολύ άγριο οπότε το τσιμέντο θα κάνει καλή πρόσφυση επάνω του. Πέρα δε από αυτό, τα τσιμεντοειδή τα λένε έτσι γιατί έχουν ισχυρή χημική συγγένεια με το τσιμέντο, οπότε η πρόσφυση του μπετού πάνω σε αυτά είναι και χημική (γίνεται ένα σώμα!) . Συνεπώς το Υtong που θα έχει επαφή με το μπετό το περνάς δυο χέρια τσιμεντοειδές και το αφήνεις να ολοκληρωθεί η στερεοποίησή του (έχουν οδηγίες οι συσκευασίες τους) και κατόπιν καλουπώνεις και ακριβώς πριν ρίξεις το μπετό βρέχεις καλά το όλο καλούπι (να πιούν νερό και τα σανίδια καλά ) και μετά σε αυτό το καλά υγρό περίβλημα ρίχνεις το μπετό και όλα θα πάνε καλά εφόσον φροντίζεις να μην στερηθεί την απαραίτητη υγρασία του !

Πολύ ωραία ! Το σενάζι στην πάνω μεριά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο! Αυτό θα κρατήσει τον τοίχο στη θέση του ακόμα και αν δεχτεί φορτία εγκάρσια. Για το λόγο αυτό το σενάζι θα πρέπει να αγκυρωθεί πολύ καλά στους υπάρχοντες τοίχους με εμφύτευση -με κόλα- οπλισμού ο οποίος θα συνεργαστεί με τα σίδερα του σεναζιού. Αυτό ακριβώς είναι ο λόγος που σου είπα ότι το σενάζι πρέπει να σιδερωθεί σαν μια μικρογραφία δοκαριού, με τσέρκια και σίδερα δεμένα πάνω σε αυτά και πάνω και κάτω , και όχι όπως κάνουν συνήθως οι "μαστόροι" που ρίχνουν δυο σίδερα στο κάτω μέρος και λένε το κλασικό : "Εντάξει είναι! Δεν έχει ανάγκη αυτό! " Δεν ξέρω πόσα γνωρίζεις σχετικά με το αντικείμενο, και συμπάθα με αν "φέρνω κουκουβάγια στην Αθήνα", αλλά όσο περισσότερο πλησιάσεις την κατασκευή στο σκαρίφημα που σου βάζω τόσο καλύτερο θα είναι. Μέσα σε αυτό μπορείς να φυτέψεις και σίδερα για να πιάσεις επάνω τους τα δοκαράκια της σκεπής είτε μεταλλικά είναι αυτά είτε ξύλινα. Και προσοχή στη δόνηση του μπετού με ένα πηχάκι και λίγο χτύπημα στο καλούπι, για να πάει να καλύψει σωστά τα σίδερα , τα οποία πρέπει να είναι 1,5cm τουλάχιστον μέσα από τις πλευρές του σεναζιού, για να μην σκουριάσουν τα σίδερα! Το πάχος του σεναζιού καλό είναι να είναι γύρω στους 15 πόντους για να μπουν τα σίδερα 1,5 - 2 πόντους κάτω από την επιφάνειά του και να έχουν και ανάμεσά τους 12 πόντους για να δουλεύουν οι δυνάμεις! Δεν χρειάζεσαι χοντρά σίδερα και 8 ρια STAL το πολύ 10ρια (αυτά τα κατσαρά) σου κάνουν, για τα τσέρκια 8 ρι λείο μαλακό σίδερο (σε κουλούρα) και όσο για τα γυρίσματα παίρνεις μια πλάκα σιδερά (φτηνές είναι) και ένα φτηνό μικρό κλειδί και κάνεις ότι θέλεις ! Μην κάνεις οικονομία στο τσιμέντο, και όταν ρίξεις το μπετό και ψιλοτραβήξει τα νερά στην επιφάνειά του (μετά από καμιά ώρα ή και πιο γρήγορα , ανάλογα τη ζέστη) σκέπασέ το με λινάτσα και βρέχε το κατά διαστήματα να μένει υγρό και να μην ξεραθεί απότομα γιατί αν ξεραθεί απότομα θα γίνει σαν "παξιμάδι" (από τα εφτάζυμα λέω! ) οπότε ούτε αντοχές θα έχει και γρήγορα θα ρηγματώσει ! Το συνονθύλευμα των σίδερων (και των λυγισμάτων που έχει το κάθε ένα) που υπάρχει στην γωνία έχει το λόγο του ! Αυτός εκφεύγει τη παρούσης, αλλά είναι για να έχει αντοχή και να μπορούν τα σίδερα να συνεργαστούν μεταξύ τους και να μην ανοίξει στην γωνία με το παραμικρό "κούνημα"! Τώρα αν με ρωτήσεις αν γίνεται και πιο απλά, σίγουρα γίνεται και όσο πιο απλά γίνει τόσο πιο πολλά "Δεν έχει ανάγκη !" θα το "στηρίζουν! ?

Αι γεια σου, κι εγώ τις μπέρδεψα ! ! ! ! ! Η πόρτα μεταξύ του τοίχου 1 και 4 ήταν μια χαρά ! Η πόρτα μεταξύ του 4 και 3 αν πλησιάσει προς τον 2 (γίνει μικρότερος ο τοίχος 3 δηλαδή) τότε στην πλευρά της πόρτας αυτής (που είναι στον τοίχο 3 ) θα έχει τοίχο και δεξιά και αριστερά της.

Αυτό που είπα για στιβαρότητα αναφερόταν στον τοίχο 4 και μίλαγα για την κατάληξή του προς την πλευρά της πόρτας που είχες πριν βαμμένη μπλε (μεταξύ τοίχου 4 και 3) Σου έβαλα και το σκαρίφημα για το εναλλάξ κλείδωμα των "τούβλων" στην γωνιά. Τα χημικά αγκύρια κάνουν Εξαιρετική δουλειά αλλά εδώ έχεις ένα μικρό θέμα! Θέλεις κάποιο μεταλλικό βύσμα που θα πιάσει με χημικό αγκύριο στον ήδη υπάρχοντα τοίχο (2) ας πούμε να μπει μέσα σε αυτόν καμιά 10ρια πόντους και από την άλλη πλευρά _εδώ είναι το δύσκολο- θα πρέπει να έχει άλλο τόσο μήκος τουλάχιστον μη σου πω και 15 cm το οποίο θα μπει μέσα στο Ytong. Εδώ έχουν σημασία δυο πράγματα: Η διάμετρος της οπής που θα μπει αυτό το βλήτρο θα πρέπει να μην είναι πολύ μικρή για να μπορούν οι δυνάμεις να μοιράζονται σε μεγαλύτερη επιφάνεια και να μην καταπονούν το Ytong. Ας πούμε ένας συμβιβασμός είναι η τρύπα να είναι 25mm και το βλήτρο (ντίζα / ράβδος) να είναι διαμέτρου 12mm. Έτσι γεμίζεις την τρύπα με κόλλα πολυουρεθάνης και αφού στο τούβλο έχεις περάσει όπου χρειάζεται το υλικό συγκόλλησης με τα άλλα τούβλα , το σπρώχνεις και γλιστρώντας πάνω στη "λάσπη" συγκόλλησης" πηγαίνει και χωνεύουν μέσα του τα ή το Βλήτρο που είναι περασμένο ήδη και στερεοποιημένο στο παλιό τοίχο ! Η μετακίνηση δεξιότερα αυτής της πόρτας (της πρώην μπλε) δεν γίνεται για να εξοικονομηθεί χώρος στο άνοιγμά της (αυτός όπως λες είναι ο ίδιος) αλλά για να δώσει χώρο για να μπει και λίγος γωνιακός τοίχος αριστερά της και να δώσει και χώρο για να μπει ράφι μέχρι την άκρη. Τώρα αν τις κάνεις να ανοίγουν προς τα έξω, είναι οκ και δεν έχεις κανένα θέμα χώρου στο πάτημα της αποθήκης, αλλά ούτως ή άλλως αυτό το ένα βήμα που μπαίνεις από μια πόρτα σε ένα χώρο πρέπει να είναι ελεύθερο! Και να ρωτήσω και κάτι , αυτό το ύψος που δίνεις είναι το τελικό? Δεν υπάρχει χώρος να γίνει λίγο ψηλότερη να μην "κουτουλάς" στο "ταβάνι" ? Παρατήρηση: Όταν καλουπώσεις το σενάζι να φτιάξεις και καλούπι πάνω από την δεξιά πόρτα έτσι ώστε το σενάζι εκεί να κατέβει λίγο και να γίνει ταυτόχρονα και πρέκι της πόρτας!

Για τις πόρτες, ή έστω τη μια πόρτα, στο βαθμό που δεν χρειάζεσαι οπωσδήποτε το χώρο δεξιά της μπλε πόρτας. Θα είναι καλύτερο να μετακινήσεις την πόρτα 22,5 πόντους δεξιότερα και να γυρίζεις τον τοίχο και στην πλευρά που μπαίνει αυτή η πόρτα. Έτσι ο τοίχος θα καταλήγει σε γωνιά με άλλο τοίχο, οπότε θα είναι πολύ πιο στιβαρός. Το 22,5 cm στο λέω για να κόψεις το Ytong στους 22,5 πόντους και έτσι θα έχεις και το κομμάτι που θα κουτουλάει στον μεγάλο τοίχο και το κομμάτι που θα κλειδώνει σε αυτόν για να γίνει μια γερή και σωστή γωνιά! Επιπλέον αυτών και όχι λιγότερο σημαντικό, απομακρύνοντας το άνοιγμα της πόρτας από το επίπεδο του αριστερού τοίχου (όπως μπαίνεις στην αποθήκη από την μπλε πόρτα) θα μπορείς να βάλεις ράφια μέχρι και τον λαμπά της πόρτας, διαφορετικά θα χάσεις τουλάχιστον 60 πόντους ράφι και θα μπαίνεις και να "κουτουλάς σε αυτό ! Και το σενάζι στην κορυφή του τοίχου να το οπλίσεις σαν δοκαράκι, δηλαδή να φτιάξεις μικρά τσέρκια από 6ρακι και να βάλεις 8ρια σίδερα να τρέχουν και εκεί αφήνεις και ότι αναμονές θές για την στερέωση της σκεπής που από ότι καταλαβαίνω θα είναι κεκλιμένη ! Και κάτι ακόμα, πρόβλεψε να υπάρχει από κάπου εξαερισμός! Επίσης φρόντισε για τον τρόπο που θα κλειδώσεις τον μικρό τοίχο στον ήδη υπάρχοντα τοίχο! Εκεί ίσως σου φανεί χρήσιμο η συναρμογή να γίνει με κολλητές ράβδους που θα μπούν στον παλιό τοίχο με κόλλα και στο νέο θα πιάσουν μέσα σε τρύπες στο Ytong γεμισμένες την στιγμή της συναρμογής με πολυουρεθανική σφραγιστική μαστίχα / κόλλα! Έτσι θα έχεις μια καλή και ανεπηρέαστη από κραδασμούς συναρμογή. Η πολυουρεθανική μαστίχα είναι καλή γιατί διατηρεί πάντα μια μικρή ελαστικότητα και έτσι δεν θα σου τρίψει το Ytong. Καλή συνέχεια !

Εγώ θα το πω και αν θέλεις άκου το ! Με 5 πόντους τοίχο δεν φτιάχνεις τίποτε παρά μόνο κάνα μερεμέτι σε σημείο που θέλεις να κάνεις κάποια εσοχή! Αποθήκη στην οποία θα θέλεις να περάσεις και κάνα σωλήνα για ρεύμα, να κρεμάσεις και κάνα ράφι και να μην φοβάσαι ότι θα σου την πάρει ο αέρας, άποψή μου, το πάχος πρέπει να είναι 15cm συν το σοβά! Η διαφορά σου θα είναι της τάξης των 70 € μόνο, αλλά η διαφορά στην χρηστικότητα και στην ασφάλεια δεν θα έχει καμία σύγκριση!

Μέσα στο μυαλό μου είσαι ! ! ! Την πάνω επιφάνεια στο βαθμό που θα πατιέται από αυτόν που χειρίζεται το καροτσάκι, καλό είναι να την κάνεις αντιολισθηρή, μπας και καμιά βροχερή μέρα γλιστρήσει κάνα τακούνι! Θα σου πρότεινα πέρασμα με κόλλα δύο συστατικών και σκόρπισμα επάνω ψιλής χαλαζιακής άμμου.

@karmen1983 Άστο Αγάπη, θα έρθω να κάνω εγώ test drive, αν και έχασα κάτι κιλάκια, φτάνω και περισσεύω ! Ρε συ παρατήρησα ότι αυτό κάθεται πάνω σε τρεις διαφορετικές κλίσεις και από ότι βλέπω έκατσε τέλεια ! ! ! Από μετρήματα σε ταλαιπώρησε? Ερώτηση: Αυτό θα είναι αφαιρούμενο φαντάζομαι ε? Πως εξασφαλίζεις την σταθερότητα της θέσης του, τείνει από μόνο του να την διατηρεί? Αν όχι, σου έχω πρόταση . . .

Χρόνια πολλά στις και στους εορτάζοντες! Πάντα γεροί και με κέφια!