Seafalco

Κάτσε να βάλω και καμία φώτο , εν ώρα "πανικού" και τα ξαναλέμε!!! Όσο και να τα τακτοποιείς, πάντα κάτι θα ψάχνεις!:rant: Ίσως για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον !

Άλεξ μεγειά το εργαλείο ! ! ! Για πες εντυπώσεις ! :yes4:

Ναι είσαι καλά και ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Μέγγενη ε; Και καλή μάλιστα, κομμάτι δύσκολο καλή και φτηνή! Αλλά θα σου έλεγα να μην απορρίψεις έτσι συλλήβδην τα προϊόντα από ανατολή μεριά! Ανάλογα με την δουλειά που θέλεις να κάνεις μπορείς να βρεις κάτι που να σε βολέψει. Μπορείς να ξεκινήσεις με μια μικρή (σαν αυτή την μπλέ που δείχνω εγώ και η οποία πιάνει με σφιγκτήρα), αλλά μπορείς να πάρεις και κάποια τσινουά άμα το ψάξεις μπορείς να βρεις κάποια στιβαρή χωρίς πολλές παραχωρήσεις στις διαστάσεις της βίδας. Εντάξει δεν θα είναι ακρίβειας , αλλά θα σε βοηθήσει και στο κάτω κάτω , θα είναι πολύ καλύτερη από το να μην έχεις καθόλου! Στην περίπτωση αυτή , πάρε κάποια μεγάλη: Αυτή που δείχνω εδώ , είναι τσινουά: Της έχω αρκετά χρόνια , μάγκωνε , στέναζε και μου 'σπαγε τα νεύρα, ώσπου πήρα απόφαση και την έλυσα , άλλαξα το ελατήριο της βίδας, πέρασα νέες ατσάλινες ροδέλες , μπόλικο γρασάκι και τώρα δουλεύει "κυρία", αν εξαιρέσω ένα μικρό τζόγο που έχει είναι υποδειγματική, σηκώνει βάρη και δεν κλατάρει! Και κυρίως έχει άνοιγμα μεγάλο : Πράγμα πολύ εξυπηρετικό σε ιδιόμορφες δουλειές! Τώρα για περιπτώσεις που θες ακόμα μεγαλύτερα αντικείμενα, εκεί τα πράματα δυσκολεύουν, εκτός και αν τα χέρια σου πιάνουν οπότε μπορείς να φτιάξεις πράματα μόνος σου. Π.χ. μπορείς με λίγα χρήματα να φτιάξεις μια Moxxon vise σαν αυτή που υπάρχει εδώ: http://www.thelab.gr/1063571232-post96.html η οποία όμως γίνεται και πιο απλή και φορητή! Το θέμα είναι όπως το εντοπίζεις και εσύ, ο χώρος πρώτον και κύριον και μετά ο χρόνος και λίγα χρήματα και σιγά σιγά όλα γίνονται! Πάντως για να μην αφήσουμε και το θέμα των καλών μεγγενών ακάλυπτο,μπορεί να μας πεί και ο μαστροχαλαστής μας [MENTION=12156]Lakisss[/MENTION] που τώρα τελευταία αγόρασε μια καλή! (Ματαντορ ?) Όπως και να έχει όμως μπορούμε να ονειρευόμαστε παρέα! Μέγκενη HEUER - Brockhaus Heuer - schraubstock.de HEUER ανυψωτικό πτυσσόμενο - Brockhaus Heuer - schraubstock.de Και μια περιστρεφόμενη σε δυο άξονες! http://www.kwaree.com/blog/wp-content/uploads/2008/08/wilton-5-inch-vise.jpg Καλή δύναμη και υπομονή! Να σαι καλά!

Να σου πω μαζί σου είμαι κι εγώ! Το μόνο κακό είναι ότι η φυσική του πράγματος (παραμένοντας στα πλαίσια του εφικτού) είναι απαγορευτική! Ιδιαίτερα σε τοπία όπως αυτό. Αλλά ακόμα και σε πιο ευνοϊκά "τοπία" κι εκεί υπάρχουν πολλοί περιορισμοί, και θα πρέπει να πάρεις πολλά πράγματα υπόψιν, κάποιες φορές ακόμα και η τοποθέτηση του φωτισμού "μολύνει" την εικόνα! Ας πούμε αυτό που σου πρότεινε αστειευόμενος ο @NTG, το έχω δει να γίνεται σε σπηλαιοφωτογράφιση, όπου τα φλας τα κρατούσαν οι σπηλαιολόγοι διεσπαρμένοι στην "αίθουσα", όπου μοιραία, έγιναν μέρος του "σκηνικού" ! Άρα η λύση είναι η Υπομονή και Επιμονή που αποτελεί ένα από τα κύρια προαπαιτούμενα του φωτογράφου και ιδιαίτερα αυτού που ασχολείται με "μεγάλα τοπία"! Συμπάθαμε αν "ακούγομαι σαν πολύ έμπειρος", -δεν είμαι- αλλά όσο και να έχει, τον έχω τον "πυροβολισμό" μου!

Αυτό ακριβώς είχα κατά νου ! Απλά το έθεσα λίγο πιο έμμεσα! Ένα ήλιο "τσέπης" αλλά εκεί στη τσάντα και στα "πτητικά" του θα έχουμε κάποια δυσκολία! :dance3: BTW Αν υπήρχε αυτή η φανταστική φωτιστική πηγή , δεν νομίζω ότι θα ενοχλούσε τόσο καθοριστικά ο κόντρα ήλιος, θα ήταν σαν ένα ακόμα ασκεπές (χωρίς defuser) softbox, έστω και με "λάθος" προσανατολισμό. Δεν ξέρω , τι λέτε και εσείς; Αλλά για τις σκιές = +111 Ε ναι! 'Έτσι όπως το καταλαβαίνω το θέμα, ο μόνος τρόπος να παρθεί αυτή η φώτο και να έχει λιγότερο πυκνές σκιές , είναι να "φωτιστεί " με λιγότερο"σκληρό" φως! Και επειδή εδώ δεν παίζει με την καμία , τεχνητό φως (εξόν και έχουμε κάνα μίνι πυρηνικό παραμάσχαλα! ), θέλει υπομονή και χρόνο, να σκάσει η κατάλληλη νέφωση στον ουρανό (αραιή ομοιόμορφη και υψηλή νέφωση) η οποία θα παίξει το ρόλο του defuser (softbox) απαλύνοντας το φως και κάνοντας πιο ευρεία την "πηγή" του. Αλλά για να προσγειωθούμε τώρα, αυτά απαιτούν πολύ χρόνο , εξοπλισμό και τύχη, ε εδώ η τύχη δεν έκατσε και όλα τα άλλα φαντάζομαι να μην ήταν διαθέσιμα!

Αυτό δεν το κατάλαβα! ! ! ! Το φλας αυτό πόσο μεγάλο θα είναι !!!! Αν εννοείς το fill in flash νομίζω ότι δεν κάνει για εδώ !!!!

Ε ναι , δεν το αρνούμαι, εκεί που έφτασε η καθυστέρηση έκδοσης του, ήταν μια καλή ιδέα, κάτι σαν Αγιοβασιλιάτικο δωράκι! Όσο για την έκταση του, έχετε λάβει ρητές προειδοποιήσεις, ήδη από τον πρόλογο Σιγά μη και δεν το έκανα τριπλόφαρδο Αφού το ξέρετε δεν την παλεύω ! ! !:whistling [MENTION=28876]salde[/MENTION] Ελπίζω να μην το "μετάνιωσες" τώρα που είδες τι εννοούσα όταν σε "προειδοποιούσα" να προσέχεις τι εύχεσαι περί έκτασης και πλήθους φωτό ! :-O Καφεδάκι ηρεμία , ε και κανά δυο υπνάκια ανάμεσα , θα βοηθήσουν !!! Παιδιά να είστε καλά και ...... καλή διασκέδαση ! ! !

Παιδιά να 'στε καλά! Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω! Χρόνια καλά σε όλους!! Πολύ χαίρομαι που ο οδηγός που φτιάξαμε σας αρέσει! Και διαπιστώνω ότι από παροιμίες ...καλά πάμε!!! Αν και στην επόμενη θα "διαφωνήσω" "Τέχνη θέλει το πριόνι κι όποιος το βαστά να ιδρώνει." Για την ώρα δεν έχουμε φτάσει στην παραγωγική απόδοση, ακόμα μαθαίνουμε και διασκεδάζουμε. Όταν μάθουμε, τότε ... θα μείνουμε στη διασκέδαση! Να είμαστε καλά, δημιουργικοί και πάντα με κέφι! Χρόνια πολλά! ! !

Το Thelab.gr -όπως ήδηγνωρίζετε- έχει ξεκινήσει μια πιο συστηματική παρουσίαση άρθρων πουκαταπιάνονται με διάφορα θέματα που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό,ασχολούνται με όλα αυτά που, ως «ευκόλως εννοούμενα»... παραλείπονται! Η γράφουσα ήταν και αυτή που έβαλε την αρχή και τοποθέτησε το πρώτο«βιβλίο» στην «βιβλιοθήκη του Μάστορα» με τον οδηγό «Να Sleeve κανείς ή να μη Sleeve» και η συνέχεια δόθηκε από το"μαστροχαλαστή" μας, Lakisss με το "Στα σαγόνια της...σέγας!". Η ιδέα όμως της δημιουργίας αυτής της βιβλιοθήκης, ήταν του σημερινού δημιουργού του «τρίτου βιβλίου» και με μεγάλη μου χαρά, του παραδίδω αυτή τη στιγμή τη σκυτάλη. Ο Δάσκαλος Seafalco, μέσα από έναν πραγματικά υπερπλήρη οδηγό, μαςχαρίζει τις γνώσεις του, την πείρα του και τα φώτα του, σε κάτι που μεμια πρώτη ματιά φαντάζει απίστευτα απλό, σε πολλούς από εμάς. Αυτό δεν είναι άλλο, από το κόψιμο ενός υλικού με ένα πριόνι χειρός.Πραγματικά, τι πιο απλό θα σκεφτεί κανείς; Πόσο εύκολο όμως και πόσο σωστά χρησιμοποιείται το συγκεκριμένοεργαλείο, από πρωτάρηδες και μη χρήστες; Η παροιμία, «Θέλει ζόρι το πριόνι κι απούδε το ξέρει ιδρώνει!» είναι άραγε σωστή; Στο παραπάνω ερώτημα θα σας απαντήσω. Πραγματικά όποιος δε το ξέρει,ιδρώνει. Είχα την τύχη να βλέπω αυτό τον οδηγό από τη γέννηση του και μέσα απόαυτόν -αλλά και με μαθήματα από τον ίδιο τον Δάσκαλο- να καταλάβω πώςγίνεται, μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, να μπορείς κάνεις αμέτρητα λάθη. Ναι δεν έφταιγε το πριόνι τελικά, αλλά η απειρία μου. Σας καλώ να οπλιστείτε με υπομονή καθώς είναι ένας ακόμα οδηγός τέραςκαι θα χρειαστείτε αρκετή ώρα για να τον διαβάσετε. Αξίζει όμως η κάθετου λέξη και η κάθε του σελίδα και πιστέψτε με, η ώρα που θα διαθέσετεεσείς, δεν είναι τίποτα μπροστά στις μέρες και στους μήνες που διέθεσεαυτός ο άνθρωπος, για να περιγράψει όσα περιγράφει. Στο τέλος του οδηγού, είμαι σίγουρη, ότι θα έχετε τα καλύτερα εφόδιαγια να κάνετε ένα φύλλο αλουμινίου να «κελαηδήσει» για εσάς. Θα είστε έτοιμοι να κάνετε αυτό για το οποίο όταν το βλέπετε κάπου αλλού, λέτεαπλά ΟΥΑΟΥ ! ! ! Εύχομαι καλή αρχή σε εσάς και καλή συνέχεια στην προσπάθεια που γίνεταιγια να γεμίσει αυτή η βιβλιοθήκη. Κλείνοντας να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στέλιο, για την τιμή που μουέκανε να του προλογίσω το άρθρο του. Πραγματικά δε πιστεύω ότι είμαι ηκατάλληλη να προλογίσω έναν τέτοιον άνθρωπο. Είμαι όμως η κατάλληλη νασας πω, ότι εκεί που δεν ήξερα πώς να ξεχωρίσω μία Μ3 από μία Μ4 βίδα,έχω πλέον κάποιες γνώσεις -σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα- που αν δεν τον συναντούσα, ίσως να τις κατακτούσα σε καμιά δεκαριά χρόνια. Να είστε καλά και καλό Prioning 1/1/2014 karmen1983 2. Κάπως έτσι έχει η συνέχεια! Ένα βήμα τη φορά! Είναι ο πιο δοκιμασμένος τρόπος να προχωρήσεις στο "άγνωστο"! Και αν σε αυτό το δρόμο, είσαι τυχερός και βρεις συμπαραστάτες πουχωρίς να σκεφτούν χρόνο και κόπο, σταθούν πλάι σου, ο δρόμος πλαταίνεικαι ισιώνει! Προσωπικά στάθηκα πολύ τυχερός και οφείλω τόσο εγώ όσο και το άρθρο,πολλά σε δυο εξαιρετικούς ανθρώπους που με τιμούν με τη φιλία τους! Χωρίς την αμέριστη βοήθεια της Αγάπης (aka @karmen1983),με τις απέραντες συζητήσεις, τα αλλεπάλληλα proof readings, τιςφωτογραφικές διορθώσεις, ακόμα και με το δάνειο του εξοπλισμού της, μεαρκετές δικές της φωτογραφίες, αλλά και με τα video της -και τις"ατελείωτες" ώρες που απαίτησε η επεξεργασία τους- αλλά κυρίως με τοκατάλληλο ψυχικό σπρώξιμο τις στιγμές που το πράγμα "βάλτωνε", το άρθροαυτό -αν «ήταν»!- δεν θα ήταν το ίδιο. Χωρίς τις εύστοχες παρατηρήσεις του Νίκου (aka @Lakisss)και την επιμονή του στην απλότητα της γλώσσας, το άρθρο αυτό -με ταεκφραστικά "αραβουργήματα" που είχε- μάλλον θα "σκόνταφτε" στις περίΔημόσιας Υγείας διατάξεις! Όταν τα λόγια "λιγοστεύουν", οι λέξεις αποκτούν το βάρος που τουςπρέπει! Αγάπη,Νίκο, από καρδιάς ευχαριστώ! Το πρώτο βήμα Όταν ξεκίνησα αυτό το άρθρο, ο σκοπός ήταν η παρουσίαση κάποιωνσυμβουλών και «μυστικών» (tips), αλλά καθώς προχωρούσε, ανακάλυψαέκπληκτος ότι είχα πέσει στην παγίδα που προσπαθούσα να «ξεσκεπάσω»! Για κάθε ένα πράγμα που «εξηγούσα» , θεωρούσα δυο άλλα σαν δεδομένα καιαυτονόητα! ! ! Μπροστά ξεμπέρδευα το κουβάρι και πίσω, αυτό … έκανε το Γόρδιο δεσμό να«χλομιάζει» από τη ζήλια του! "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!" δηλαδή, για ναχρησιμοποιήσω τον -μακάρι κάποτε να τον αξίζω- χαρακτηρισμό της Αγάπης! Αναθεώρηση λοιπόν και ένα πιο ολοκληρωμένο άρθρο άρχισε να παίρνειμορφή θίγοντας –θέλω να ελπίζω-, όλα όσα είναι αναγκαία για να γίνεικατανοητό το θέμα από τον άπειρο -αλλά επίδοξο- «μάστορα». Ο σκοπός ευγενής και αξίζει και τον «κόπο» και το «ρίσκο», η πρόκλησημεγάλη, ειδικά αν το εναρκτήριο άρθρο, είναι σαν αυτό του κοριτσιού μας("Να sleeve κανείς ή να μη sleeve; The ultimate sleeving guide")και όταν αυτό ακολουθείται από άρθρο όπως του Μαστροχαλαστή μας (Στα σαγόνια της...σέγας!)γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, ακολουθώντας κατά πόδας την αγωνία, γιατί οπήχης που έθεσαν η Αγάπη και ο Νίκος, είναι ήδη πολύ ψηλά!!! Μαστορέματα!! Η «μαγική» λέξη, που αφήνει την φαντασία ελεύθερη, να διαφεντέψει μυαλόκαι σώμα και να μας οδηγήσει εκεί που η χαρά και η ικανοποίηση τηςδημιουργίας, είναι για όλους! Όπως έχει ήδη αναφερθεί, στις προθέσεις του thelab είναι, προοδευτικάνα δημιουργηθεί μια "Βιβλιοθήκη του μάστορα", σαν οδηγός για όλους τουεπίδοξους μάστορες της παρέας. Στο «χτίσιμο» αυτής της γνώσης είστε προσκεκλημένοι όλοι εσείς, οι φίλοι του thelab, το οποίο προσβλέπει και στη δική σας συμβολή, γιατίκανείς από την συντακτική ομάδα του forum δεν διεκδικεί τις δάφνες τηςαποκλειστικής γνώσης! Ας είναι λοιπόν αυτή η "Βιβλιοθήκη" μια πρόκληση και πρόσκληση σε όλους εμάς, που μας αρέσει να καταγινόμαστε με τα χέρια! Ώρα λοιπόν να εφοδιαστούμε με τα «εργαλεία», που θα χρειαστούμε για ταμαστορέματα που έχουν να κάνουν με κατασκευές που σχετίζονται –κατ’αρχήν- με τις τροποποιήσεις των κουτιών μας και όχι μόνον! «Θέλει ζόρι το πριόνι.....» Τι πιο "απλό" -για ένα "μεταλλικό" μαστόρεμα- από το να κόψεις ένακομματάκι από αλουμίνιο! Όλοι -πιθανώς- κάποια στιγμή θα το έχουμε κάνει, το θέμα όμως είναι,ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει αυτό, ο σωστός (-οι) και ....όλοι οι άλλοι! Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται και από την πασίγνωστη παροιμία, τηςοποίας το πρώτο μέρος, αποτελεί και τον τίτλο του άρθρου αυτού! Υ.Γ. Πριν προχωρήσουμε όμως στο άρθρο, θα ήθελα να ζητήσω την κατανόησήσας, πρώτον για την ποιότητα κάποιων φωτογραφιών –δυστυχώς ο εξοπλισμόςμου ανακλά έντονα την οικονομική δυσχέρεια που όλοι βιώνουμε- καιδεύτερον για την έκταση του άρθρου, που θέλει καφεδάκι και ησυχία γιανα την «παλέψεις»*. Ελπίζω, παρ’ όλα αυτά, το άρθρο αυτό να σας φανεί χρήσιμο και έστω καιμέσα από τις «δυσκολίες» του, τελικά, να άξιζε τον χρόνο που τουδιαθέσατε. *{Σαν μικρή βοήθεια στο "ταξίδι" σας αυτό, στην σελίδα 26 υπάρχει ένας μπούσουλας υπό μορφήν περιεχομένων.} 3. Τα απαραίτητα εργαλεία. Θέμα: Κόψιμο ενός προφίλ ή μικρούελάσματος αλουμινίου. Α. Γενική περιγραφή εργασίας: Θέλουμε να κόψουμε ένα προφίλ αλουμινίου - ή άλλου μαλακού μετάλλου) με την χρήση σιδηροπρίονου. Το κόψιμο πρέπει να γίνει με βάση συγκεκριμένα ίχνη (σημάδια). Για την εργασία αυτή θα χρειαστούμε διάφορα εργαλεία που θαπαρουσιαστούν κατ' αρχήν συνοπτικά και στη συνέχεια πιο αναλυτικά καθώςθα τα χρησιμοποιούμε. Τα εργαλεία και μέσα που θα χρειαστούμε: Ι. Εργαλεία για το Σημάδεμα του κομματιού. 1. Ρίγα (μεταλλικός βαθμονομημένος χάρακας), ή ένα απλό μέτρο. 2. Γωνιά (μεταλλική ορθή γωνιά, με πατούρα στο ένα της σκέλος πουχρησιμεύει σαν οδηγός). 3. Παχύμετρο, είτε κλασικό μεταλλικό με βερνιέρο, είτε -και κατάπροτίμηση- ψηφιακό, το οποίο περιορίζοντας τα σφάλματα ανάγνωσης,αυξάνει κατά πολύ την ακρίβεια και -επιπλέον- διευκολύνει σύνθετασημαδέματα. 4. Σημαδευτήρι, (μεταλλικό εργαλείο μορφής μικρής ράβδου με πολύ οξείεςαπολήξεις το οποίο χρησιμοποιείται για την χάραξη ιχνών/γραμμών) 5. Σφιγκτήρες, είτε βιδωτοί (βίδια), είτε τύπου αρπάγης/ τσιμπίδας,όπως η εικονιζόμενη. ΙΙ. Εξοπλισμός Στερέωσης κομματιού καιΦωτισμού του. 1. Μέγγενη, εφοδιασμένημε -αφαιρούμενες- προστατευτικές επικαλύψεις των σιαγόνων της, για ναμην τραυματίζεται το κομμάτι. 2. Εναλλακτικά μέσαστερέωσης, εδώ -αριστερά- ένας κλασικός μεταλλικός σφιγκτήρας (βίδι ήνταβίδι) μαζί με ένα αυτόματο μεταλλοπλαστικό του "κιλού", και δεξιά,ένας αυτόματος καλής ποιότητας και πιο μεγάλου μεγέθους. 3. Φωτισμός τουκομματιού, με μέσο και προσανατολισμό που δεν παράγει ενοχλητικέςανακλάσεις (για την ακρίβεια, προτιμητέα είναι η κατεύθυνση του φωτισμού που αναδεικνύει το σημάδεμά μας) ΙΙΙ. Τα απαραίτητα εργαλεία για το Κόψιμο του κομματιού 1. Μέσα ατομικήςπροστασίας (γάντια, γυαλιά κλπ) Τα γυαλιά θα πρέπει να μας καλύπτουν τα μάτια σωστά (τύπου "μάσκας"),να μην παραμορφώνουν τα αντικείμενα και να αντέχουν σε κρούση απόμικροσκοπικά αντικείμενα που κινούνται γρήγορα. Στην περίπτωση των εργασιών που περιγράφονται εδώ, είναι αρκετά κάποιαγυαλιά που θα σας καλύπτουν πλήρως τα μάτια χωρίς παραπέρα ιδιαίτερεςαπαιτήσεις: Βεβαίως, επειδή στο εργαστήριό σας δεν θα ασχολείστε μόνο με τα"ακίνδυνα" που περιγράφονται εδώ, μια αγορά ενός ποιοτικού ζευγαριούγυαλιών θα σας γλυτώσει τα μάτια! Υπάρχει μεγάλη ποικιλία, από "κλασικά" κλειστά γυαλιά, μέχρι τύπουμάσκας. Και φυσικά υπάρχουν και αυτά που διαθέτουν την πιστοποίηση γιαπρόσπτωση μικροαντικειμένων όπως τα ακόλουθα: Ένα πολύ σημαντικό εξάρτημά τους -όταν φοράτε γυαλιά χωρίς δικό τουςιμάντα στερέωσης- είναι το κορδονάκι, που θα σας επιτρέψει να τα έχετεπάντα πρόχειρα. Καλό θα είναι -όσοι τα φοράμε "τέσσερα"!- όταν τα αγοράσετε, ναελέγξετε αν ταιριάζουν με τα γυαλιά σας, έτσι ώστε να μπορείτε να ταφοράτε μαζί και μέσα από τα προστασίας! Προσωπικά με βολεύει να τα φοράω μέσα από τα "οράσεως", έτσιπροστατεύονται καλύτερα τα μάτια, αλλά κυρίως δεν μου σπάνε τα νεύρα*! {*Όταν ο αμφιβληστροειδής έχει "απολιθωθεί" αναγκάζεσαι να φοράςπερισσότερα από ένα γυαλιά οράσεως, οπότε το βγάλε προστασίας, άλλαξεοράσεως, ξανάβαλε προστασίας, και σε λίγο -ξανά μανά- φτου και από τηναρχή, δεν θα αργήσει και πολύ να σου κάνει τα νεύρα τσατάλια! Οπότε καλύτερα τα προστασίας από μέσα, παρά να μην φοράω καθόλου!!!} Για τα γάντια, μπορείτε ανάλογα με την δουλειά που θα κάνετε, να έχετε το κατάλληλο γάντι. Υπάρχουν από πολύ λεπτά (κατά προτίμηση "Νιτριλίου"), τα οποία δεναποκόπτουν πολύ την αίσθηση της αφής, μέχρι χοντρά δερματοπάνινα, πουθα σας προστατεύσουν τα χέρια από τα ελλοχεύοντα μικροατυχήματα! Ένας καλός συνδυασμός για τα ελαφρά πριονίσματα, είναι τα λεπτάδερμάτινα γάντια που επιτρέπουν άνεση στις κινήσεις. 2. Σιδηροπρίονο με λαβή ενσωματωμένη στο πλαίσιό του Τα εικονιζόμενα σιδηροπρίονα, είναι ποιοτικές κατασκευές με σύνθετοσύστημα τάνυσης (τεντώματος) της λάμας τους και υπάρχουν πολλοί λόγοιπου θα πρέπει να υπάρχουν στα εργαλεία μας, αλλά σε αυτό θα αναφερθούμεεκτενώς σε άλλο σημείο του οδηγού αυτού! 3. Λάμες για τοσιδηροπρίονο με σκληρυμένη οδόντωση, κατά προτίμηση*, άθραυστου τύπου. {*Αυτό το "...κατά προτίμηση..." όπως θα δείτε στην συνέχεια του άρθρου, αποτελεί μια "ευγενική" απόδοση του: "Το καλό που σας θέλουμε!":) } 4. Λιπαντικό κοπής,(λάδι που βελτιώνει την ταχύτητα κοπής και την καθαρότητα της τομής,αυξάνοντας παράλληλα την ζωή της λάμας.) {Το συγκεκριμένο το χρησιμοποιούν υδραυλικοί κλπ και λόγω της μεγάλης του κατανάλωσης έχει πολύ λογική τιμή. Υπάρχουν βεβαίως και άλλα πιο εξειδικευμένα λιπαντικά αλλά οι τιμές τους είναι "ακατάλληλες"!} 5. Μέσα προστασίαςτου περιβάλλοντος χώρου από τα ρινίσματα, (π.χ. χαρτόνι περισυλλογήςτων ρινισμάτων). 6. Πινέλο ή άλλο μέσο(π.χ. πεπιεσμένος αέρας*) για τον περιοδικό καθαρισμό του ίχνους κοπής. Καλό είναι να έχει μαλακή τρίχα για να παρασύρει τα ρινίσματα, χωρίςαυτά να τραυματίζουν την επιφάνεια του κομματιού σας. {* Προσοχή, αν χρησιμοποιήσετε πεπιεσμένο αέρα, οπωσδήποτε να φορέσετε προστατευτικά γυαλιά και την ώρα που θα πατήσετετην "σκανδάλη" κλείστε και τα μάτια! Επίσης να έχετε υπόψη σας ότι τα ρινίσματα θα φύγουν από το σημείοαυτό, και..... θα πάνε παντού!!} 7. Μέσα καθαρισμούτου χώρου εργασίας από τα υπολείμματα της κοπής. {Μπορείτε να φανταστείτε τη σκούπα και το φαράσι της αρεσκείας σας,οπωσδήποτε όχι αυτό που χρησιμοποιείται για το σπίτι γιατί τα ρινίσματαέχουν την ενοχλητική συνήθεια να κολλάνε στις σκούπες και να"μετακομίζουν" στα πιο απίθανα σημεία! Ομιλώ εκ πείρας! } 8. «Ψιλή» επίπεδη λίμα, ( Λίμα επίπεδη με πυκνή και λεπτή οδόντωση γιατον καθαρισμό της τομής). Βεβαίως το θέμα με τις λίμες, απέχει πολύ του να εξαντλείται σε μιαλίμα, οι ανάγκες των εργασιών και η ποικιλία τους, πολύ γρήγορααυξάνουν και τη συλλογή σας! 4. Το σημάδεμα του κομματιού. Γ. Η διαδικασία σημαδέματος τουκομματιού. Η διαδικασία αυτή, ενώ δεν είναι "υψηλή επιστήμη", έχει προκαλέσειαρκετές απογοητεύσεις, τόσο κατά την εκτέλεσή της, όσο και με τα τελικάτης αποτελέσματα. Η συχνότερη αιτία είναι η κακή σταθεροποίηση του οδηγού χάραξης τουίχνους (π.χ. της ρίγας μας) πάνω στο κομμάτι που θέλουμε να χαράξουμε. Ας βάλουμε λοιπόν σε μια σειρά τα πράγματα: Κατ' αρχήν να διευκρινιστεί ότι θα ασχοληθούμε μόνο με την χάραξησημαδιών με «σημαδευτήρι», γιατί δίνει αποτελέσματα μεγάλης ακρίβειας,πολύ μεγαλύτερης από το σημάδεμα με μαρκαδοράκι π.χ. και γιατί καλύπτεισχεδόν όλες τις σχετικές ανάγκες. 1.) Για να έχουμεκάποια ιδέα για την δύναμη που θα χρειαστεί να γίνει η χάραξη , καλόείναι να πειραματιστούμε σε ένα άχρηστο κομμάτι από το ίδιο υλικό. Αυτό θα μας βοηθήσει να επιλέξουμε καλύτερα τον τρόπο και τα μέσαστερέωσης. 2.) Αφού καταλήξουμεστις επιθυμητές διαστάσεις, στερεώνουμε το κομμάτι έτσι ώστε να μηνμπορεί να μετακινηθεί αθέλητα και να μπορούμε ελεύθερα ναμεταχειριστούμε τα μέσα σημαδέματος (γωνιά , ρίγα κλπ) 3.) Κάνουμε με τοπαχύμετρο τα βοηθητικά μικρά σημάδια - οδηγούς της γραμμής που θαακολουθήσει η κοπή. Το παχύμετρο μας βοηθά στην εργασία αυτή γιατί διαθέτει άκρα με οξείααπόληξη, τα οποία είναι σε θέση να χαράξουν ελαφρά την επιφάνεια ενόςαντικειμένου από αλουμίνιο π.χ. 4.) Στερεώνουμε σταθεράπάνω στο κομμάτι μας την ρίγα ή την γωνιά, με οδηγό τα ίχνη του βήματος3: Εδώ στο παράδειγμά μας έχουν χρησιμοποιηθεί δύο πλαστικές τσιμπίδες, οιοποίες συγκρατούν μαζί την ρίγα και το κομμάτι. 5.) Φέρνουμε σε επαφήμε την ρίγα το σημαδευτήρι κρατώντας το ελαφρώς λοξά, έτσι ώστε ηαπόληξη της «μύτης» του να εφάπτεται με την ρίγα. Με τον τρόπο αυτό το σημάδι μας θα γίνει ακριβώς επάνω στο επιθυμητόίχνος. 5.1.) Το σωστό σημάδεμα. Στο σημείο αυτό ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο: 5.2.) Στην περίπτωσηπου χρησιμοποιούμε σαν οδηγό χάραξης μια μηχανουργική γωνιά: Η γωνιά αυτή στο ένα σκέλος της διαθέτει μια ειδική διαμόρφωση " T ", ηοποία μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε με ασφάλεια τις ακμές τωναντικειμένων, σαν ευθείες αναφοράς για την τοποθέτηση της γωνιάς. Αν π.χ. θέλουμε να φέρουμε μια κάθετο στην ακμή του τραπεζιού αυτού,αρκεί να τοποθετήσουμε την γωνιά σε επαφή με την ακμή και ...τέλος! Αντίθετα, αν έχουμε μια γωνιά ξυλουργού (δεξιά φωτογραφία), τα πράγματαείναι πιο δύσκολα. Η γωνιά αυτή δεν έχει οδηγό σε σχήμα '' Τ '' και δεν μπορεί να σταθείαπό μόνη της σωστά στην ακμή του πάγκου. 6.) Όμως ξανά στο θέμαμας, έχουμε την γωνιά στερεωμένη πάνω στο κομμάτι μας και τοσημαδευτήρι έτοιμο να χαράξει την γραμμή "μας". Εδώ θέλει προσοχή, στην τοποθέτηση της μύτης του σημαδευτηριού, η οποίαείναι κατασκευασμένη από σκληρό μέταλλο (στα καλά σημαδευτήρια μπορείνα είναι από ταχυχάλυβα, κράμα που χρησιμοποιείται στα κοπτικάεργαλεία): 6.1.) Η μύτη τουσημαδευτηριού, στη κίνησή της θα πρέπει να ακουμπά ΜΟΝΟΝ στην "γραμμή"που ορίζεται από την "γωνία συμβολής" που σχηματίζεται στο σημείοεπαφής της ρίγας (ή γωνιάς) με την επιφάνεια του κομματιού. Συνεπώς, το σημαδευτήρι θα πρέπει να κρατηθεί λοξά, όπως φαίνεται στην δεξιά φωτογραφία. Δηλαδή, η παρειά του άκρου της μύτης του σημαδευτηριού, ολισθαίνειεφαπτόμενη στην πλευρά της ρίγας και η απόληξη της μύτης, χαράζει τοκομμάτι μας. Και βεβαίως, η μία κλίση μας "βγαίνει φυσιολογικά" -σαν να είναι έναμολύβι-, η άλλη όμως είναι που θέλει προσοχή, γιατί αν η χάραξη γίνειχωρίς να δοθεί αυτή η κλίση: 6.2.) Τότε έχουμε μιαασταθή και έξω από τα σημάδια μας χάραξη, διότι η ακίδα τουσημαδευτηριού "ανακλώντας" τις μικρές -αναπόφευκτες- αποκλίσεις πουκάνει το χέρι μας καθώς χαράζει την γραμμή, μοιραία θα χαράξει μιαπερίπου (!) ευθεία γραμμή , περίπου (!) εκεί που θέλαμε. Και αν εδώ υποθέσουμε ότι η γωνιά ήταν παχιά, οπότε το όλο εγχείρημαήταν «επιρρεπές» στο λάθος, δυστυχώς, ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν καιόταν χρησιμοποιούμε λεπτότερη ρίγα, απλά το σφάλμα είναι μικρότερης κλίμακας. Και σε αυτή την περίπτωση, η προσοχή δίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα: Η μύτη του σημαδευτηριού ακουμπά μόνο στην κορυφή της στερεάς "γωνίαςσυμβολής" και οι πλευρές του κώνου της μύτης του, απέχουν τόσο από τοκομμάτι , όσο και από την κάθετη πλευρά της ρίγας, αλλά πολύ λιγότεροβεβαίως. Έτσι οι ασυναίσθητες μικροκινήσεις του χεριού -και αναπόφευκτα και τουσημαδευτηριού-, δεν "βρίσκουν" μοχλό στην άνω ακμή της ρίγας, και ηχάραξή μας είναι σωστή! 7.) Σε ένα σημάδεμαακριβείας, είναι κρίσιμη ακόμα και η διαμόρφωση της μύτης τουσημαδευτηριού. Εδώ βλέπουμε σε μεγέθυνση, μια μύτη όχι και τόσο μεγάλης ακρίβειας: Η άκρη της μύτης του σημαδευτηριού αυτού, σχηματίζει έναν σχετικά αμβλύκώνο. Αυτή η μύτη, δύσκολα -έως αδύνατο- θα ικανοποιήσει τις απαιτήσεις στιςοποίες προαναφέρθηκα, διότι το σημαδευτήρι θα πρέπει να γείρει πολύ,οπότε δεν θα κάνει αποτελεσματική χάραξη και επιπλέον θα τείνει ναμετακινήσει την ρίγα! Συνεπώς το σημάδεμα με αυτό, γίνεται κρατώντας σε επαφή με την ρίγα,την πλευρά του στελέχους (που "υποστηρίζει" την κωνική μύτη) και όχιτην πλευρά του κώνου της μύτης, όπως θα έπρεπε, οπότε η επίδραση των κινήσεών μας είναι αναπόφευκτη! {Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτό που έρχεται σε επαφή με την ρίγαείναι η "βάση" του κώνου της μύτης του} Αντίθετα, η μύτη σε ένα καλό σημαδευτήρι, επειδή είναι κατασκευασμένηαπό σκληρό μέταλλο, μπορεί, και να διαμορφωθεί σε πιο οξεία μορφή, καινα παραμένει αποτελεσματική, πράγμα που δεν ισχύει για το δεύτεροσημαδευτήρι -το μαύρο-, που είναι απλά "βαμμένος χάλυβας". Θα απορείτε ίσως, γιατί κάνω "τόσο μεγάλο θέμα" το ζήτημα τηςακρίβειας, η απάντηση είναι απλή: "Ο παθός είναι μαθός" 8.) Το πρόβλημα δενοφείλεται στο ότι τα χέρια μας παθαίνουν τρέμουλο, και δεν μπορούμε νατα ελέγξουμε, το πρόβλημα βρίσκεται στην ασυναίσθητη τάση των κινήσεώνμας να διαγράφουν καμπύλες τροχιές και όχι ευθείες. Θυμηθείτε πόσο εύκολο είναι να ζωγραφίσετε σ' ένα χαρτί "παράλληλες"καμπύλες γραμμές και αντιστοίχως πόσο δύσκολο είναι να κάνετε το ίδιομε ευθείες γραμμές! Το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται ιδιαίτερα έντονο όταν η κίνηση είναι"μεγάλη". 8.1.) Μια τεχνική πουμπορεί να δώσει μια λύση -στην περίπτωση που δεν διατίθεται καλόσημαδευτήρι- είναι τις μεγάλες γραμμές να τις χαράζετε, από πάνω προςτα κάτω και όχι από αριστερά προς τα δεξιά, φαίνεται ότι σε αυτές τις κινήσεις, η απόκλιση είναι πολύ μικρότερη! 8.2.) Η ρίγα στις "οριζόντιες" χαράξεις, θα πρέπει να είναι κάτω από την γραμμή μας, γιανα έχουμε καλή ορατότητα και χειρισμό. Για τους ίδιους λόγους - για τους δεξιόχειρες- στις "κατακόρυφες"χαράξεις, η ρίγα θα πρέπει να είναι αριστερά της γραμμής μας 9.) Ο φωτισμός. Είναι πολύ εύκολο, ένας λάθος φωτισμός να οδηγήσει σε λάθος σημάδεμα. Ο φωτισμός που χρειαζόμαστε, είναι ο όσο το δυνατόν πλησιέστερος προςτο άπλετο -αλλά έμμεσο- φως ημέρας! O φωτισμός πρέπει να είναι διάχυτος! Δηλαδή, όχι "σκληρός" φωτισμός, όχι άμεση "επαφή" με την πηγή τουφωτός, γιατί ένας από τους μεγαλύτερους "εχθρούς" του σημαδέματος είναιοι σκιές και οι ανακλάσεις! 10.) Η τοποθέτηση της ρίγας. Ακόμα ένα "αυτονόητο" ζήτημα, το οποίο -"όλως παραδόξως"- έχει οδηγήσειστα περισσότερα λάθος σημαδέματα! Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να τοποθετηθεί η ρίγα σωστά και γρήγοραστα σημάδια οδηγούς του σημαδέματος είναι: α.) Φέρνουμε την ρίγακοντά στα δύο σημάδια οδηγούς, τα οποία ας θεωρήσουμε ότι απέχουνμεταξύ τους 20 cm. β.) Πλησιάζουμε πολύπροσεκτικά τη ρίγα ακριβώς δίπλα στο ένα σημάδι οδηγό (π.χ. το Α σημάδιπου -έστω- είναι αριστερά). γ.) Τοποθετούμε τοναριστερό δείκτη μας πάνω στη ρίγα, όσο γίνεται πλησιέστερα προς αυτό το σημάδι οδηγό και πιέζουμε σταθερά και δυνατά, την ρίγα πάνω στο κομμάτιμας. δ.) Στρέφουμε τηνπροσοχή μας, στο άλλο σημάδι οδηγό (έστω Β , δεξιά μας) , και πιέζονταςπάντα το δάχτυλό μας "στο" σημάδι Α, μετακινούμε ολισθαίνοντας* τηνρίγα , έτσι ώστε να έρθει ακριβώς δίπλα στο σημάδι Β. {*Η ρίγα πρακτικά στρέφεται γύρω από το σημείο (Α)} ε.) Ακινητοποιούμε τηνρίγα στο σημάδι Β με τον δεξιό μας δείκτη. στ.) Ελέγχουμε πόσηήταν η -αναπόφευκτη- μετακίνηση της ρίγας από το αριστερό σημάδι (Α)και με ανάλογο τρόπο την διορθώνουμε. {Η ρίγα τώρα κινείται στρεφόμενη πέριξ του σημείου (Β)} ζ.) Με δυο τρεις τέτοιες διαδοχικές διορθώσεις, θα φέρουμε την ρίγα ακριβώς εκεί πουπρέπει! η.) Προσεκτικά -πάνταπιέζοντας με τα δάχτυλά μας την ρίγα, εκτείνουμε τα δάχτυλα τουαριστερού χεριού, έτσι ώστε -διατηρώντας τον αριστερό δείκτη στηναρχική του θέση-, να βρεθεί ο αριστερός αντίχειράς μας όσο το δυνατόνμακρύτερα από τον αντίστοιχο δείκτη (κάπως σαν να μετράμε με πιθαμές),και πιέζουμε και τον αντίχειρά μας πάνω στη ρίγα. Έτσι η ρίγα τώρα, είναι ακλόνητα στερεωμένη πάνω στο κομμάτι με το έναμας χέρι και έχουμε το άλλο ελεύθερο , για να χρησιμοποιήσουμε κάποιομέσο μονιμότερης σταθεροποίησης της ρίγας. Το πιο πρόσφορο γι' αυτό, είναι κάποια τσιμπίδα, μιας και μπορεί ναχρησιμοποιηθεί πολύ καλά με το ένα χέρι. Και είμαστε πλέον έτοιμοι για το σημάδεμα! Αφού "καταχτήσαμε" ( ) τον ορθό τρόπο σημαδέματος, ας συνεχίσουμε. 11.) Το σημάδεμα αυτό καθ' αυτό! 11.1.) Κάνουμε μιαελαφρά -μικρή σε μήκος- χάραξη δίπλα σε κάθε αρχικό σημάδι οδηγό (αυτάπου χαράξαμε στο βήμα [3], και ελέγχουμε αν η χάραξή μας πρόκειται ναέχει την επιθυμητή σύμπτωση με τα σημάδια οδηγούς. Αν δεν την έχει, επαναλαμβάνουμε τα βήματα [3] και [4] , έτσι ώστε ναπετύχουμε την τέλεια σύμπτωση των οδηγών σημαδιών με την ευθεία τουίχνους που «αποδίδει» η ρίγα. 11.2.) Φέρνουμε τοσημαδευτήρι σε επαφή με την ρίγα (το κρατάμε έτσι όπως πριν , στο βήμα[4]) και με μια ήρεμη και ενιαία κίνηση, χαράζουμε το ίχνος κοπής σε όλο του το μήκος. Η πίεση που θα εφαρμόσουμε θα είναι ανάλογη με: - Το είδος του μετάλλου ( π.χ. μαλακό αλουμίνιο = μικρή δύναμη, ανοδιωμένο αλουμίνιο =μεγαλύτερη δύναμη). - Την μεταγενέστερηεπεξεργασία της επιφάνειας καθώς και αν τελικά αυτή, θα είναι ορατή ήόχι. 11.3.) Αν στο τελικόαντικείμενο, η χαρασσόμενη επιφάνεια είναι μη ορατή (είτε γιατί θαβαφτεί, είτε γιατί απλά είναι εσωτερική*), μπορεί η χάραξη να είναιλίγο πιο βαριά για να είναι πιο ευδιάκριτη. Αν όμως η επιφάνεια είναι "τελική"(π.χ. θέλει μόνο ένα ψιλό γυαλοχάρτισμα), τότε θα πρέπει να δουλέψουμεανάλαφρα, χαράζοντας μια "μόλις ορατή" γραμμή! {*Αν κι' αυτό, δεν αποτελεί "άλλοθι" για πολλούς εδώ μέσα, πουφτιάχνουν και τα ορατά και τα αόρατα σαν να είναι η μόστρα τηςκατασκευής (!!) :worship:} Αν πράγματι η επιφάνεια είναι η τελική, τότε χαράζουμε την γραμμή τουσημαδιού μόνο σε όσο μήκος πρόκειται να κοπεί το κομμάτι μας, έναςκαλός τρόπος για να το πετύχουμε αυτό, είναι το τέρμα της διαδρομής τουσημαδευτηριού να το περιορίσουμε κολλώντας λίγο χαρτοταινία κάθετα στηνγραμμή χάραξης και ακριβώς στο τέλος της. Το άκρο του σημαδευτηριού, θα "σκοντάψει" πάνω στην ταινία και θασταματήσει στο επιθυμητό σημείο! Στο σημείο αυτό όμως θέλει λίγο προσοχή, γιατί όσο μικρό πάχος και ναέχει η ταινία, θα ανασηκώσει ελαφρά την ρίγα από το κομμάτι, οπότε αυτόεισάγει ένα πολύ μικρό σφάλμα στη χάραξή μας, το οποίο στην συντριπτικήπλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αμελητέο. 11.4.) Αφού κάνουμε τοσημάδεμα , το ελέγχουμε ακόμα μία φορά για την ακρίβειά του. 11.5.) Αν το κόψιμο θαγίνει σε κάποιο προφίλ (και όχι σε επίπεδο φύλο) , τότε αυτό θα πρέπεινα σημαδευτεί περιμετρικά, αλλά αυτό αποτελεί μια άλλη "άσκηση" . 11.6.) Για τιςπεριπτώσεις όπου το σημάδεμα πρέπει να γίνει σε χώρο όπου δεν χωρά τοκλασικό σημαδευτήρι που είδαμε, υπάρχει ένας άλλος τύπος σημαδευτηριού,το οποίο έχει δύο άκρα , ένα ίσιο και ένα λυγισμένο σε περίπου ορθήγωνία: Για να περιοριστεί η τάση του σημαδευτηριού να περιστραφεί μέσα στο χέρι μας την ώρα που σημαδεύουμε με το λυγισμένο άκρο του, η λαβή του έχει ειδική διαμόρφωση ("κανελάδα") που αυξάνει την τριβή καισταθεροποιεί το σημαδευτήρι στο χέρι μας: 5. Το κόψιμο του κομματιού. Δ. Η διαδικασία κοπής του κομματιού Και τώρα φτάνουμε στο πιο ενδιαφέρον σημείο: 1.) Δένουμε το κομμάτι με ακλόνητο τρόπο (στην μέγγενη ,ή με σφιγκτήρες) έτσι ώστε να μαςπαρέχει αρκετή ελευθερία κινήσεων και να μας εξασφαλίζει άνετηορατότητα στο ίχνος κοπής κατά την διάρκειά της. Αν λοιπόν είμαστε δεξιόχειρες, το κομμάτι θα δεθεί με το «χρήσιμο» μέρος του στην μέγγενη , και το σημάδι μας λίγο πιο έξω και δεξιά απότην μέγγενη, έτσι ώστε το σιδηροπρίονο να κινείται ελεύθερα μέχρι καιτην ολοκλήρωση της κοπής. Στην περίπτωση βεβαίως όπου, το κομμάτι μας αποκόπτεται από ένα αρκετάμεγαλύτερο κομμάτι υλικού, τότε στην μέγγενη θα πρέπει να δεθεί τοβαρύτερο τμήμα, οπότε το δέσιμο θα γίνει έτσι ώστε το τμήμα που μαςενδιαφέρει να αποκόψουμε, να περισσεύει αριστερά από την μέγγενη. Το σημάδι μας θα είναι και αυτό αριστερά από την μέγγενη, και σεαπόσταση που να επιτρέπει, την ελευθερία κινήσεων. 1.1.) Με άλλα λόγια, θαπρέπει να εξασφαλίζεται η "διάταξη": Το κομμάτι μας>>> "κάτω" από το κεφάλι μας. Το σημάδεμά μας >>> δεξιότερα. Η πριονόλαμα >>> εφάπτεται από δεξιά στο σημάδιμας. Με τον τρόπο αυτό, ο δεξιόχειρας έχει άριστη εποπτεία του σημείου κοπήςκαι το χέρι του μπορεί να κινηθεί αβίαστα και με άνεση. 1.2.) Φυσικά για τους αριστερόχειρες ισχύουν οι ακριβώς αντίστροφες διατάξεις, προκειμένου ναεξυπηρετείται ο ίδιος κανόνας της καλής ορατότητας και της άνεσης! Η «άνεση» είναι πολύ σημαντική , γιατίαν κάτι μας «ενοχλεί», αυτό είναι πολύ πιθανόν να επιδράσει στον τρόποπου θα γίνει η κοπή και αυτή να μην γίνει σωστά! 2.) Βάζουμε στοσιδηροπρίονο την κατάλληλη λάμα: Προτιμάμε λάμες με ειδική σκλήρυνση στα δόντια τους και όχι τις φτηνέςπου κόβουν και από τις δύο ακμές τους.... μόνο "χαλβά"!!! Υπάρχουν τέτοιες λάμες που είναι εξαιρετικά εύκαμπτες και δεν κινδυνεύουν να σπάσουν όσο κι' αν τις ταλαιπωρήσουμε: Εντυπωσιακό, πιστεύω να συμφωνείτε! Και το ακόμα εντυπωσιακότερο είναι ότι, η λάμα επιβιώνει άθικτη από τονβανδαλισμό. Η αντοχή που έχουν οι λάμες αυτές, είναι εξαιρετική, σας βάζω σεαντιπαραβολή μια αχρησιμοποίητη λάμα και μια "αρχαία" του ίδιου τύπου. 2.1.) Την λάμα την "δένουμε" στο φορέα της (σιδηροπρίονο) φροντίζοντας να την προσανατολίσουμε έτσι ώστε να κόβει όταν τοπριόνι ωθείται μακριά από το σώμα μας (να κόβει στο «σπρώξε» και όχι στο «τράβα»!). 3.) Την σφίγγουμε με τον ενσωματωμένο στο σιδηροπρίονο μηχανισμό, τόσο ώστε αυτή να είναικαλά «τεντωμένη» και να μην εμφανίζει την τάση να «λυγίσει» , όταν τηνπιέζουμε εγκάρσια (κάθετα) προς τον διαμήκη άξονά της. Αν όμως, η εικόνα που βλέπουμε είναι όπως η δεξιά, θα πρέπει νασφίξουμε κι' άλλο την λάμα να τεντώσει. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί κατά την διάρκεια της κοπής, η λάμα θα πρέπει να παραμένει απολύτως ευθεία, γιανα γίνει και η τομή ευθεία! 4.) Τοποθετούμε το σώμαμας έτσι ώστε το «καλό» μας χέρι (στο παράδειγμά μας το δεξιό) και η ελεύθερη και άνετη κατεύθυνση παλινδρόμησης του, δίπλα στο σώμα μας, ναέρθει στην ίδια ευθεία με τον άξονα κοπής. Δηλαδή για το συγκεκριμένο κόψιμο το σώμα μας θα στέκει ελαφρά λοξά σε σχέση με τον πάγκο, με τη δεξιά πλευρά μας πλησιέστερα σε αυτόν. 5.) Βάζουμε το αριστερό χέρι μας πάνω στο κομμάτι και προτείνουμε τον αντίχειρα –σε επαφή με το κομμάτι- έτσι ώστε η άκρη του νυχιού μας, να είναι στην κατακόρυφο του ίχνους κοπής. 6.) Φέρνουμε το «κέντρο» της λάμας του σιδηροπρίονου προσεκτικά σε «επαφή» με το ίχνοςκοπής, "καθοδηγώντας” την και με τον αντίχειρά μας, έτσι ώστε η χάραξηπου πρόκειται να κάνει, να αφήνει μόλις ορατό το σημάδεμά μας, δηλαδή βάζουμε την λάμα ακριβώς δίπλα στο σημάδι μαςκαι στα δεξιά αυτού! 7.) Φέρνουμε σε επαφήμε την λάμα τον αντίχειρά μας (το νύχι) και κρατώντας πάντα τη λάμα"χαμηλά" με μια μαλακή και ενιαία κίνηση τραβάμε το πριόνι προς τα πίσω (προς το σώμα μας). Με τον τρόπο αυτό η λάμα -παρ' όλο που δεν κινείται προς το «κόψε»- θααφήσει ένα μικρό ίχνος στο κομμάτι, το οποίο Με τον τρόπο αυτό η λάμα-παρ' όλο που δεν κινείται προς το «κόψε»- θα αφήσει ένα μικρό ίχνος στο κομμάτι, το οποίο θα αποτελέσει τον οδηγό για το υπόλοιπο κόψιμο. 7.)Φέρνουμε σε επαφή με την λάμα τον αντίχειρά μας (το νύχι) και κρατώνταςπάντα τη λάμα "χαμηλά" με μια μαλακή και ενιαία κίνηση τραβάμε το πριόνι προς τα πίσω (προς το σώμαμας). Με τον τρόπο αυτό η λάμα -παρ' όλο που δεν κινείται προς το «κόψε»- θααφήσει ένα μικρό ίχνος στο κομμάτι, το οποίο θα αποτελέσει τον οδηγόγια το υπόλοιπο κόψιμο. 8.) Βεβαιωνόμαστεότι το ίχνος που άφησε η λάμα είναι στην σωστή θέση και την τραβάμεμερικές φορές ακόμα προς τα πίσω. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα λοξό και σχετικά βαθύ «αυλάκι» / οδηγός γιατην λάμα, το οποίο θα την «καθοδηγήσει» όταν ξεκινήσουμε το κόψιμο. Επίσης, το μήκος του αυλακιού αυτού, θα επιτρέψει τον διαμοιρασμό τηςπίεσης του πριονίσματος σε αρκετά δόντια της λάμας, αποτρέποντας έτσιτο ενδεχόμενο να «καρφώσει» ένα δόντι, που θα προκαλούσε αναπήδηση τηςλάμας και πιθανότατα έξοδό της από το αυλάκι κοπής, με δυσάρεστεςσυνέπειες στο φινίρισμα της γειτονικής περιοχής του κομματιού! Τώρα είμαστε έτοιμοι ναξεκινήσουμε το πριόνισμα του κομματιού! 9.) Τοποθετούμετο απώτερο άκρο της λάμας στο σημάδι οδηγό (βήμα , την χαμηλώνουμεέτσι ώστε να σχηματίζει οξεία γωνία σε σχέση με την επάνω –οριζόντιαεπιφάνεια – του κομματιού και την φέρνουμε με την «βοήθεια» του ματιούμας ακριβώς πάνω από το σημάδι κοπής. 9.1) Εδώ νασημειώσουμε ότι αυτός ο έλεγχος της "καθετότητας" (το με το "μάτι"),είναι σημαντικός και για τον λόγο αυτό -και για άλλους φυσικά- τα σωστάσιδηροπρίονα , έχουν προβλέψει, η τοποθέτηση της λάμας τους να είναιτέτοια, ώστε να αφήνει το οπτικό πεδίο ελεύθερο από την μία πλευράκοπής (συνήθως την αριστερή): 10.) Σπρώχνουμεαπαλά την λάμα μερικά εκατοστά (cm) προς τα εμπρός (μακριά από το σώμαμας), και προσέχουμε να μην αναπηδήσει και ξεφύγει από το αυλάκι κοπήςτραυματίζοντας την γειτονική επιφάνεια του κομματιού. 11.) Τραβάμε τηνλάμα προς τα πίσω και προσεκτικά επαναλαμβάνουμε το βήμα [10]. 12.) Μετά απόμερικές τέτοιες επαναλήψεις θα έχει δημιουργηθεί ένα αυλάκι, με αρκετόβάθος (έτσι η λάμα δεν θα αναπηδήσει έξω από αυτό) και με αρκετό μήκος–στον "πυθμένα" του- έτσι ώστε πλέον να «καλύπτει» πολλά δόντια τηςλάμας. Αυτό θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε σε ένα κόψιμο απαλλαγμένο απόαναπηδήσεις, μαγγώματα κλπ. 13.) Αν το κρίνουμε αναγκαίο, ρίχνουμε μερικές σταγόνες λιπαντικού κοπής στο σημείο που πρόκειται να προχωρήσει η κοπή, καθώς και μέσα στο ήδηανοιγμένο αυλάκι κοπής. 14.) Αρχίζουμε μεμαλακές, ομαλές και επαναλαμβανόμενες ευθύγραμμες παλινδρομικέςκινήσεις την κοπή, διατηρώντας πάντα την λάμα χαμηλά και προσέχοντας ναμην χάνει την επαφή της με το ίχνος κοπής , αλλά ούτε και να «μπαίνειμέσα» σε αυτό! 14.1.) Καλό είναινα προσέχουμε κατά την διάρκεια της κοπής η επιφάνεια της λάμα μας ναδιατηρείται κάθετη στην επιφάνεια του κομματιού. Προσοχή, οι κινήσεις μας πρέπει να είναι ομοιόμορφες, αλλά όχιιδιαίτερα γρήγορες, γιατί ενδέχεται να χάσουμε τον έλεγχο της κοπής καιαυτή να καταλήξει «στραβή»! Χαλαρά λοιπόν και όλα θα πάνε καλά!! 15.) Προσέχουμετα ρινίσματα να μην μας κρύβουν το σημάδι κοπής. Αν το καλύπτουνκαθαρίζουμε το ίχνος κοπής φυσώντας τα ( ή και με το πινέλο) έτσι ώστεπάντα να έχουμε ανεμπόδιστη θέα στο ίχνος κοπής και στο δημιουργούμενοαυλάκι κοπής. 16.)Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κοπής! Προσέχουμε να υποστηρίξουμε το κομμάτι που αποχωρίζεται, έτσι ώστε όταντο κόψιμο να φτάσει στο τέλος του, αυτό να μην αποκοπεί από «μόνο του». Στο τελείωμα της κοπής*, πρέπει να επιβραδύνουμε και να ελαφρύνουμε τοπριόνισμα, έτσι ώστε όταν αποκοπεί το κομμάτι, να μην μας ξεφύγει τοπριόνι και τα κάνουμε .....μαντάρα!! {*Το τέλος της κοπής γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί αλλάζει ο ήχος καιη "αίσθηση" του πριονιού.} Η προφύλαξη αυτή θα αποδώσει μια πολύ καλή επιφάνεια κοπής. 17.) Παρατηρήσεις: Μιας και το πριόνισμα είναι το κύριο θέμα μας, ας του αφιερώσουμεμερικές φωτογραφίες ακόμα: Εδώ το κομμάτι μισοκομμένο, και δεξιά, το ίδιο κομμάτι ανάποδα για ναφανεί η πίσω πλευρά της κοπής. Προσέξτε το μεγάλο "γρέζι" (λοξά δεξιά της τομής) που φαίνεται να είναιαποχωρισμένο από το κομμάτι σε σχεδόν όλο του το μήκος. Αυτό το "γρέζι" στην πραγματικότητα είναι ο πυθμένας ("πάτος") τουαυλακιού κοπής, ο οποίος λόγω του ότι η λάμα δούλευε κάθετα προς τηνεπιφάνεια και λόγω του ότι έχει σωστά "τσαπραζωμένα" τα δόντια της, έκοψε τον πυθμένα του αυλακιού στα αριστερά και δεξιά όριά του, μεαποτέλεσμα αυτός να αποχωριστεί από το κομμάτι! 18.) Και μιας καιμιλάμε για τσαπράζωμα (αμφοδόντωση), αυτό είναι μια ειδική διαμόρφωσητων δοντιών μιας λάμας που εξασφαλίζει ότι η λάμα θα κόβει ένα αυλάκι(λούκι) λίγο μεγαλύτερου πλάτους από το πάχος της, για να μην μαγκώνειμέσα σε αυτό, έτσι ώστε η κίνησή της να είναι ανεμπόδιστη και η λάμα ναμην υπερθερμαίνεται! Αλλά μια εικόνα είναι χίλιες -τουλάχιστον (!)- λέξεις: Με την ευγενή -αν και αθέλητη- χορηγία των βιβλίων του Ευγενίδιουιδρύματος. ΙΔΡΥΜΑ ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ / Κατάλογος Βιβλίων Στις σύγχρονες λάμες για σιδηροπρίονα, συναντάμε διάφορους τύπουςτσαπραζώματος, αλλά σε αυτό θα αναφερθούμε σε άλλο σημείο του οδηγούαυτού. Μετά την ολοκλήρωση της κοπής, εξετάζοντας το κομμάτι από κοντά,παρατηρούμε τα λεπτά γρέζια που άφησε το πριόνι. Αυτά λοιπόν τα γρέζια, είναι το επόμενο ενδιαφέρον μας. Ας ρίξουμε και μια ματιά στην επιφάνεια της τομής, το "σόκορο". Διακρίνονται τα ίχνη της κίνησης της πριονόλαμας, σαν πολύ λοξέςγραμμές -σχεδόν "παράλληλες" με την επιφάνεια του κομματιού- πράγμα πουδείχνει ότι όντως το πριόνισμα έγινε με την λάμα σε πολύ μικρή κλίση ωςπρος την επιφάνεια του κομματιού. Αν οι εικόνες είναι καλές, πόσο καλύτερες γίνονται όταν είναικινούμενες! Για του λόγου το αληθές, σας παραθέτουμε ένα μικρό video: Video: ΚΟΠΗ ΛΑΜΑΣ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΜΕΚΛΑΣΙΚΗ ΣΕΓΑ Εδώ θα κόψουμε μια λάμα αλουμινίου πάχους 3 mm με μια κλασική σέγα. Τα εργαλεία πιο "βαριά" αλλά οι βασικές τεχνικές παραμένουν οι ίδιες. Η διαθέσιμη σέγα είναι μια αρχαία σέγα με ξύλινη λαβή, αλλά παρ' όλααυτά η ποιότητας της είναι καλή και η λάμα της ακόμα καλύτερη! 1. Παρατηρήστε ότι στο αρχικό σημάδεμα δεν κάνουμε ανάποδες πριονιές! Στην συγκεκριμένη σέγα δεν είναι απαραίτητο, γιατί η λαβή της είναιστον ίδιο άξονα με την λάμα της, συνεπώς η δύναμη που πιέζει τα δόντιατης λάμας μέσα στο υλικό, είναι μόνο το βάρος της συν όση δύναμηβάλουμε εμείς προς αυτή την κατεύθυνση. Συνεπώς αρκεί να την κινούμε εμπρός πίσω και να μην πιέζουμε την λάμαπρος τα κάτω! 2. Αυτό σε μια σέγα μοντέρνα με την λαβή ενσωματωμένη στο πλαίσιό της,δεν γίνεται, γιατί η γεωμετρία του πιασίματός της, επιβάλει αναγκαστικάκαι κάποια εγκάρσια δύναμη στην λάμα. Συνεπώς σε σέγες αυτού του τύπου οι ανάποδες πριονιές είναιεπιβεβλημένες, διαφορετικά η λάμα θα τείνει να καρφώσει τα δοντάκια τηςστο υλικό και να αναπηδήσει! 3. Το γεγονός ότι η σέγα αυτή δεν έχει λαβή πάνω στο πλαίσιό της, δενσημαίνει ότι εμείς δεν μπορούμε να την πιάσουμε -την κατάλληλη στιγμή-από το ίδιο το πλαίσιό της και να συνεχίσουμε το πριόνισμα πιο άνετακαι αποδοτικά! Αλλά πολλά είπαμε , ας δούμε κιόλας! https://www.youtube.com/watch?v=p7mOlk3zBVA 6. Φινίρισμα του κομματιού μετά την κοπή. Φινίρισμα του κομματιού μετά την κοπή. Α. Καθάρισμα του κομματιού μετάτην κοπή. Εδώ φτάνουμε στο σημείο που θα δούμε τι καταφέραμε, αλλά πρινπροχωρήσουμε θα πρέπει να κάνουμε κάποια προετοιμασία: 1.) Βασική παρατήρηση: Αν κατά την κοπή έχουμε χρησιμοποιήσει λιπαντικό, πριν από οποιαδήποτεεργασία που θα ακολουθήσει, καλό είναι με ένα πινελάκι βουτηγμένο σε«ελαφρύ» απολιπαντικό να καθαρίσουμε από τα λάδια το κομμάτι,διαφορετικά , τα ρινίσματα του λιμαρίσματος θα κολλήσουν στην λίμα καιθα δυσκολευτούμε να τα βγάλουμε! 2.) Ο καθαρισμόςτων ακμών της επιφάνεια κοπής (σόκορου) από τα γρέζια, θα γίνει με τηνχρήση μιας επίπεδης λίμας με πυκνή οδόντωση (ψιλή λίμα / "Soft"). Το μέγεθος της λίμας πρέπει να έχει κάποια αναλογία με τις διαστάσειςτης ακμής που πρόκειται να λιμάρει, καλό λοιπόν είναι στον εξοπλισμόμας να συγκαταλέγονται και μερικές λίμες διαφόρων μεγεθών. 3.) Κατά κανόνα,η αφαίρεση των γρεζιών επιτυγχάνεται με την ελαφρά και υπό γωνία, λοξήκίνηση της λίμας κατά μήκος της ακμής κοπής, προσέχουμε να μην «φάμε»την ακμή πιο βαθειά από ότι είναι απαραίτητο για να φύγουν τα γρέζια. 3.1.) Κρίνουμεκατά περίπτωση αν αυτή η λείανση των ακμών κοπής θα γίνει με το κομμάτιόντας δεμένο: 3.2.) Προσέξτε,για να έχουμε καλύτερο έλεγχο της λείανσης, την λίμα την κρατάμε και μετα δύο χέρια, ελαφρά και δεν την πιέζουμε πολύ, κάνουμε μια ομοιόμορφηκίνηση, χωρίς να επιμένουμε σε ένα σημείο. Συγκεκριμένα: Ι.) Τοποθετούμετη λίμα πάνω στην ακμή έτσι ώστε να σχηματίζει με την επιφάνεια τουκομματιού μια γωνία ανάλογη με αυτήν που είχε η λάμα κατά το πριόνισμα(ή έστω και λίγο μεγαλύτερη, το πιο πολύ μέχρι 45 μοίρες). ΙΙ.) Σπρώχνουμεαπαλά προς τα εμπρός και ταυτόχρονα με την ώθηση αυτή, μετατοπίζουμεελαφρά πλευρικά την λίμα , προς το αλιμάριστο τμήμα της ακμής (π.χ.προς τα δεξιά για τους δεξιόχειρες). Έτσι η λίμα εκτελεί μια "διαγώνια" προς τα δεξιά κίνηση πάνω στην ακμή,"σαρώνοντας" ένα τμήμα της ακμής μεγαλύτερο από το πλάτος της λίμας. ΙΙΙ.) Στησυνέχεια επαναφέρουμε την λίμα πίσω και ακουμπώντας την στην ακμή, λίγοδεξιότερα από ότι πριν, επαναλαμβάνουμε την κίνηση. Με αυτές τις μερικώς αλληλοεπικαλυπτόμενες κινήσεις , λιμάρουμεπροοδευτικά όλη την ακμή. Βεβαίως τα προαναφερθέντα δεν είναι "δεσμευτικά", μπορείτε ναπροσαρμόσετε τον τρόπο λιμαρίσματος κατά πως σας βολεύει, αρκεί: α. Να μην επιμένετε-ασυναίσθητα- σε ένα σημείο . β. Να φροντίζετε το ποσοστό αλληλοεπικάλυψης της κάθε λιμαρισιάς με τηνπροηγούμενή της, να είναι περίπου σταθερό. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται η προοδευτική και χωρίς ασυνέχειες("σκαλοπάτια"), ομοιόμορφη λείανση της ακμής. Video: ΛΕΙΑΝΣΗ ΑΚΜΗΣ (ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΔΕΣΙΜΟ) Η φυσική και βολική θέση λείανσης μιας ακμής είναι η οριζόντιατοποθέτησή της. Με τον τρόπο αυτό έχουμε άμεση και καλή εποπτεία σε όλη την ακμή, καιπέρα από αυτό, η κίνηση που κάνουν τα χέρια μας είναι ανεμπόδιστη και"φυσιολογική". Αυτή η "άνεση" των κινήσεων μας φέρνει πολύ κοντά στο καλό αποτέλεσμακαι μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο κόπο! Επειδή η σταθεροποίηση του κομματιού είναι απαραίτητη -προκειμένου ναέχουμε και τα δυο χέρια μας ελεύθερα- καλό είναι το κομμάτι ναστερεωθεί στον πάγκο μας, έστω και με ένα σφιγκτήρα, άλλωστε οιδυνάμεις που θα εξασκήσουμε δεν είναι μεγάλες. Άν υπάρχει ένα μυστικό εδώ, αυτό είναι οι απαλές "διαγώνιες" κινήσεις,είναι πολύ προτιμότερο να ξαναπεράσουμε την ακμή με την λίμα δυο καιτρεις φορές, παρά προσπαθώντας να τελειώνουμε με μια λείανση, νακαταλήξουμε σε μια ανομοιόμορφα "παρμένη" ακμή η οποία θα θέλει εκ νέουλείανση! https://www.youtube.com/watch?v=aJIZ_ZE0zho 4. ) Η λείανση και ο καθαρισμός των ακμών της κοπής μπορεί -κατάπερίπτωση- να είναι βολικότερο να γίνει με το κομμάτι ελεύθερο και "ανάχείρας": 4.1. ) Με τοκομμάτι δεμένο γίνεται πιο καλή δουλειά, ιδιαίτερα σε μεγάλα κομμάτια,αλλά αν το κομμάτι είναι μικρό, η δουλειά μπορεί να γίνει και στο χέρι. Μάλιστα για τον πρωτόπειρο μάστορα, το δούλεμα στο χέρι φέρνει πολλέςφορές καλύτερο αποτέλεσμα, γιατί ασυναίσθητα "μοιράζει" πιο σωστά τηνπίεση της λίμας στο κομμάτι, μιας και αυτό έχει την ελευθερία νακινηθεί μέσα στο άλλο του χέρι και να "αντισταθμίσει" την αδέξιαυπερβολική πίεση σε ένα σημείο. 5.) Η λείανση του σόκορου. Μετά την λείανση των ακμών, αν παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά τοκομμάτι, θα δούμε ότι η λίμα δημιούργησε με την σειρά της πολύ ψιλάγρέζια στα όρια της τομής προς την πλευρά του "σόκορου". Για να φύγουν και αυτά τα γρέζια και επιπλέον για να κάνουμε πιοεπίπεδη την τομή , μπορούμε να κάνουμε ένα λιμάρισμα κατά μήκος του σόκορου: Προσοχή, εδώ πρέπει να δέσουμε το κομμάτι μας σε μια μέγγενη, για ναέχουμε και τα δύο χέρια μας ελεύθερα. Με το ένα χέρι κινούμε την λίμα, φροντίζοντας αυτή να πατάει σε όλο το μήκος της τομής, και με το άλλο βοηθάμε, έτσι ώστε αυτή να είναιπαράλληλη προς την λειαινόμενη επιφάνεια (το σόκορο). Διαφορετικά, το μεν γρέζι θα φύγει, αλλά η τομή μας θα αποκτήσει μιαανεπιθύμητη καμπύλωση (μιλάμε για ένα μικρό κομμάτι όπως αυτό τηςεικόνας μας). Μοναδική παρέκκλιση από τον κανόνα είναι η λείανση πολύ μικρών ακμών,όπου η λείανση θα γίνει με πολύ μικρές κινήσεις, στην περίπτωση αυτήμπορούμε να δουλέψουμε με ακρίβεια και με το ένα χέρι. 5.1.) Αν το κομμάτι μας είναι μεγάλο (η τομή είναι μεγαλύτερη από το μήκος τηςλίμας), μπορούμε να κάνουμε την λείανση κατά μήκος του σόκορου,τοποθετώντας την λίμα με την επιφάνειά της παράλληλη με το σόκορο, αλλάμε τον άξονά της σε μια μικρή γωνία σε σχέση με τον άξονα της τομής. Φανταστείτε ότι το σόκορο θα ακουμπά στην λίμα κατά μήκος μιας"διαγωνίου" της και έτσι η λαβή της θα περισσεύει λοξά δίπλα στο σόκορογια να μπορούμε να την πιάνουμε . Εδώ βέβαια θέλει περισσότερη προσοχή στο κράτημα της λίμας, θα πρέπεινα την κρατήσουμε και με τα δύο χέρια και να την κινούμε τελείως παράλληλα με την επιφάνεια του σόκορου. Βεβαίως, ανάλογα με την διάσταση του κοψίματος πάει και το λιμάρισμα,αλλά αυτά θα τα δούμε στην συνέχεια, στις λεπτουργικές εργασίες, ναι...έχουμε και τέτοιες!! Video: ΛΕΙΑΝΣΗ ΣΟΚΟΡΟΥ ΤΟΜΗΣ Πως λειαίνουμε το σόκορο μιας τομής που έχει μήκος μεγαλύτερο από τις λίμες που διαθέτουμε! Η λείανσή μας έχει σκοπό να διορθώσει τις αποκλίσεις -από τοεπιθυμητό-, της τομής που κάναμε! Η λύση είναι η "λοξή" τοποθέτηση της λίμας, όπως θα δείτε στο video πουακολουθεί, αυτό όμως που δεν φαίνεται είναι το γεγονός ότι τα χέρια μαςπρέπει να κινούνται αυστηρά οριζόντια και να επιβάλουν στην λίμα νακινείται τελείως παράλληλα προς το επιθυμητό επίπεδο τομής. Για να πετύχουμε την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια θα πρέπει οι κινήσειςμας να είναι "φυσικές" και αβίαστες, να μην μας "ενοχλεί" κάτι, με άλλαλόγια η θέση του κομματιού ως προς το σώμα μας "κρατά το κλειδί τηςεπιτυχίας" ! 1. Το κομμάτι δένεται έτσι ώστε η επιφάνεια που θα επεξεργαστούμε ναείναι οριζόντια και περίπου στο ύψος των αγκώνων μας. 2. Στεκόμαστε λοξά σε σχέση με το κομμάτι, προβάλλοντας -οι δεξιόχειρες- το αριστερό πόδι και χέρι, με το δεξιό πόδι και χέρι ναείναι πιο πίσω. 3. Τα πόδια είναι σε ελαφρά διάσταση, για να δίνουν σταθερότητα στοσώμα μας και να μην "στηριζόμαστε" καθόλου στην λίμα! 4. Οι μικρές λίμες έχουν χρήση μόνο στο τελικό φινίρισμα, στιςπροηγούμενες φάσεις λείανσης, η χρήση μια δυσανάλογα μικρής λίμαςπρέπει να αποφεύγεται γιατί κατά κανόνα οδηγεί σε αύξηση των ατελειών! 5. Καλό είναι να ελέγχουμε την πρόοδο της λείανσης μας με μια ρίγα,αυτό θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ομοιομορφία στην κίνησή μας,ακρίβεια στη λείανση και τελικώς, εμπιστοσύνη στα χέρια μας! Προσοχή: Η λίμα που θαχρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι "επώνυμη" και τελείως ίσια! Γι' αυτό ο έλεγχός της με μια ρίγα κόντρα στο φως είναι απαραίτητος,τόσο για τις λίμες που ήδη έχουμε, όσο και -κυρίως- γι' αυτές που θααγοράσουμε! https://www.youtube.com/watch?v=kyrvP280Cd8 Εναλλακτικός τρόπος φινιρίσματοςτης τομής. 6.) Το φινίρισμα της τομής. "Καλάτόση ώρα τι κάνουμε ! ! !" (-θα μου πείτε-) Εξαρτάται από το αποτέλεσμα που θέλουμε. Aν το κόψιμό μας πρόκειται να είναι κρυφό, μπορούμε να σταματήσουμε καιεδώ, αν όμως η τομή μας θα είναι ορατή, μπορεί να μας ενδιαφέρει να την λειάνουμε περισσότερο, μέχρι να γυαλίσει σαν "καθρέφτης". Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε άλλο μέσο. Παίρνουμε ένα ψιλό ντουκόχαρτο (π.χ. 1000ρι) το διπλώνουμε μερικές φορές για να γίνει σχετικά άκαμπτο, και με αυτό τρίβουμε την ακμή κατάμήκος του άξονά της. Τα ίχνη από το λιμάρισμα θα εξαφανιστούν. Video: ΛΕΙΑΝΣΗ ΑΚΜΗΣ ΜΕ ΛΙΜΑ ΚΑΙΓΥΑΛΟΧΑΡΤΟ Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι το κομμάτι είναι ήδη δεμένο, μπορούμενα κάνουμε και μια λείανση των ακμών της κοπής για λόγους προστασίαςμας και στη συνέχεια δένοντας το κομμάτι σε πιο βολική θέση (οριζόντια)να ολοκληρώσουμε με ακρίβεια και άνεση την λείανσή του στην επιθυμητήδιαμόρφωσή (π.χ. φαλτσάρισμα / "μπιζουτέ"). Άν όμως η λείανση της ακμής έχει σαν σκοπό απλά να σπάσει τα γρέζια καινα απαλύνει την υφή της ακμής, η εργασία μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίςαλλαγή δεσίματος, αρχικά με μια λίμα και κατόπιν με ένα γυαλόχαρτο. 6.1.) Αν θέλουμεακόμα καλύτερη λείανση, μπορούμε να κάνουμε ότι και με την φανέλα πουγυαλίζουμε τα παπούτσια μας. Παίρνουμε ένα ντουκόχαρτο ψιλό (π.χ. 1500ρι ή και 2000ρο), κόβουμε μιαίσια λωρίδα μήκους περίπου 15 -20 cm, πλάτους περίπου 5 cm (προσοχή τοπλάτος του χαρτιού θα πρέπει να είναι λιγότερο από το 1/4 του μήκους της τομής). Πιάνουμε τις δύο στενές άκρες του χαρτιού με τα χέρια μας και το τεντώνουμε, το φέρνουμε σε επαφή με την τομή που θέλουμε να λειάνουμε,και μετά κινώντας τα χέρια μας συγχρονισμένα δεξιά- αριστερά λειαίνουμετην τομή προοδευτικά και "ισοταχώς", από το ένα άκρο της έως το άλλο. Με τον τρόπο αυτό και ρυθμίζοντας το τέντωμα του χαρτιού, αλλά και τοπόσο αυτό "διπλώνει" πάνω στις ακμές του σόκορου, μπορούμε να λειάνουμεαπό μία ακμή μόνο, έως και όλη την τομή και μάλιστα στην ίδια κίνηση(το χαρτί "αγκαλιάζει" την τομή και τα δύο "μισά" του, κινούνται σχεδόνπαράλληλα με τις επιφάνειες του κομματιού. Εδώ -έχετε κατά νου- ότι σε ένα κομμάτι μικρού πάχους, ο τελευταίοςτρόπος, θα μας δώσει στρογγυλεμένο σόκορο τομής). Ανάλογα με την λείανση που θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε περισσότερεςαπό μια λειάνσεις , χρησιμοποιώντας διαδοχικά και λεπτότερο ντουκόχαρτο. Video: ΛΕΙΑΝΣΗ ΜΕ ΛΩΡΙΔΑ ΓΥΑΛΟΧΑΡΤΟΥ Το γυαλόχαρτο μπορούμε να το κρατήσουμε όπως την φανέλα που γυαλίζουμετα παπούτσια μας. Έτσι φινίρουμε ταχύτερα και πιο ομοιόμορφα τις ακμές αλλά και το σόκορο της τομής. Το γυαλόχαρτο "δουλεύοντας" κάθετα πρός τα ίχνη που έχει αφήσει τολιμάρισμα, τα απαλείφει ταχύτερα. Καλό είναι να ολοκληρώσουμε το φινίρισμα με μερικές κατά μήκος κινήσεις του γυαλόχαρτου οι οποίες θα σβύσουν τα ασθενή ίχνη που άφησε ηπροηγούμενη εγκάρσια κίνησή του. https://www.youtube.com/watch?v=5ePeNK_FQpY 6.2.) Ακόμακαλύτερο αποτέλεσμα έχουμε, αν χρησιμοποιήσουμε ντουκόχαρτο νερού, πουτο έχουμε βρέξει ελαφρά, εδώ όμως θέλει προσοχή για να μην σχιστεί τοχαρτί! Και αν θέλουμε η δουλειά να γίνει "καθρέφτης", μπορούμε να τελειώσουμε την λείανση με μια φανέλα που την έχουμε αλείψει με μια μικρή ποσότητα,λεπτής κρέμας λείανσης (π.χ. από αυτές που χρησιμοποιούν για τογυάλισμα των ασημικών). 7.) Και τέλοςαφού μείνουμε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, η κίνηση που κλείνει τη δουλειά μας -κάθε δουλειά μας- και χαρακτηρίζει τον καλό μάστορα πουθέλουμε να γίνουμε: .... Α. Καθαρίζουμε τα εργαλεία μας! Καθαρίζουμε την λάμα του σιδηροπρίονου από τα γρέζια που έχουν κολλήσειπάνω της, με ένα πινέλο, ή χτυπώντας την ελαφρά και εγκάρσια (στο πλατύμέρος της και σε διάφορα σημεία ) με ένα μικρό ξύλινο ραβδάκι (π.χ. ηλαβή από το ίδιο το πινέλο, μας κάνει μια χαρά!) Για την λίμα, αρκεί ένα ελαφρό χτύπημα της πλατιάς της πλευράς, πάνωστον πάγκο (με την πλευρά που χρησιμοποιήσαμε προς τα κάτω). Αν “ξεχάσαμε” να καθαρίσουμε το λάδι κοπής και τα γρέζια έχουν κολλήσειπάνω στα εργαλεία μας, χρησιμοποιούμε λίγο διαλυτικό και με το πινέλοτα καθαρίζουμε. Αυτές οι φροντίδες διατηρούν τα εργαλεία μας ετοιμοπόλεμα, και κοφτερά. H τεμπελιά οδηγεί σε στομωμένα εργαλεία που αργότερα θα μας"βασανίσουν"! Β. Τακτοποιούμε τα εργαλεία μας, στη θέση τους και δεν τα αφήνουμε "χύμα", διότι πολύ γρήγορα θα ταξαναχρειαστούμε και δεν θα τα βρίσκουμε! Καλά μαστορέματα!!!! 7. Πρακτική εφαρμογή, μέρος Α': "Δέκα μέτρα..." Πρακτική εφαρμογή (aka: ΣωΒε ! ) Καλά τα λέμε τόση ώρα, αλλά τα πραγματικά προβλήματα, μόνο η πράξημπορεί να αναδείξει! Έχουμε και λέμε λοιπόν, θέλουμε να "τετραγωνίσουμε"*, ένα πολύπαθοκομμάτι αλουμινίου το οποίο είχε κακό συναπάντημα με έναν "μάστορα". {* τετραγωνίζω= κόβω κάτι έτσι ώστε να γίνει ορθογώνιο} Όπως βλέπετε, ο "μάστορας" ήταν βιαστικός, και επειδή βιαζόταν...άργησε!! Έκοψε από την μία πλευρά, είδε ότι πήγαινε στραβά, έκοψε και από την άλλη πλευρά, και μόλις κόντευε να τελειώσει, αποφάσισε να σπάσει το κομμάτι λυγίζοντάς το πάνω-κάτω! Αλλά ας αφήσουμε τον ... παράδειγμα προς αποφυγήν "μάστορα" και αςδούμε πως θα συμμαζέψουμε το κομμάτι. 1. Κατ' αρχήννα δούμε τη ζημιά: Τέσσερα mm -στραβολόισο- κόψιμο! Κατ' αρχήν να συγκεντρώσουμε τα εργαλεία μας, και πρώτα-πρώτα το "έκτών ών ούκ άνευ", την μέγγενη. Η συγκεκριμένη μέγγενη είναι παλαιό απόκτημα, Σοβιετικής κατασκευής καιόπως θα δείτε μόνο καφέ δεν ψήνει! Την φέρνουμε στην κατάλληλη θέση και την σταθεροποιούμε: Δένουμε το κομμάτι μας πάνω της, φροντίζοντας να είναι λίγο πολύοριζόντιο. Το κομμάτι όπως είδαμε έχει περιμετρικά αρκετά γρέζια, τα οποία είναιεπικίνδυνα και θα μας εμποδίσουν στο σημάδεμα, οπότε ...την λίμα ανάχείρας και περιμετρικό καθάρισμα των ακμών του κομματιού, και από τηνπάνω πλευρά και απότην κάτω! Η λίμα "χαμηλά", κρατημένη και με τα δύο χέρια, το πίσω να σπρώχνει και το εμπρός να οδηγεί απαλά την λίμα. Γι' αυτό είπα παραπάνω τα περί ...μόνο καφέ, λιμαρίστηκαν όλες οιεπίμαχες ακμές χωρίς να λυθεί το κομμάτι από την μέγγενη! Ένα τέτοιο εργαλείο είναι πραγματικά απόκτημα, και εκείνη την εποχή τοαγόραζες για ένα αστείο ποσό! Βεβαίως υπάρχουν και άλλες λύσεις στο θέμα αυτό, αλλά είτε κοστίζουνπολύ, είτε είναι για "κλωτσιές". Μια καλή εναλλακτική, είναι μια "περιστρεφόμενη" μέγγενη (όπως αυτή τηςStanley), αλλά δεν είναι της ίδιας στιβαρότητας. Το κομμάτι μας πλέον είναι έτοιμο για το σημάδεμά του, ας μαζέψουμε καιτα άλλα απαραίτητα εργαλεία, γωνιά και σημαδευτήρι. 2. Η μέτρηση που έγινε έδειξε ότι το κομμάτι θα πρέπει να κοπεί στα 13,7mm: Προσεκτικά, μεταφέρουμε την διάσταση αυτή στο κομμάτι μας. Το παχύμετρο κρατημένο και με τα δύο χέρια, το αριστερό σκέλος τουφέρεται σε επαφή με την αριστερή πλευρά του κομματιού (που είναι ίσια)και με το δεξιό σκέλος του παχύμετρου, κάνουμε ένα μικρό σημάδι ξύνοντας ελαφρά το αλουμίνιο. Σειρά έχει η γωνιά (του ξυλουργού), η οποία -σας θυμίζω- δεν στέκεταιαπό μόνη της πάνω στην ακμή του κομματιού. Θα πρέπει να την κρατήσουμε εμείς, πράγμα που -εν προκειμένω- δεν είναιπρόβλημα. Φέρνουμε την γωνιά σε επαφή με την πλευρά του κομματιού, που θααποτελέσει τον οδηγό καθετότητας του σημαδέματός μας. Προσοχή, παρατηρήστε τον αντίχειρα, ότι πιέζει "συνειδητά" την γωνιάπάνω στο κομμάτι, αυτή η πίεση δεν πρέπει να χαλαρώσει μέχρι νατελειώσει το σημάδεμά μας. Στη συνέχεια, πλησιάζουμε το βασικό σημαδάκι που κάναμε προηγουμένως,κρατώντας την γωνιά με όλα τα δάχτυλα, έτσι ώστε να έρχεται σε καλήεπαφή τόσο με την πλευρά του κομματιού, όσο και με την επιφάνειά του. Για να πετύχουμε ακριβή και γρήγορη σύμπτωση της γωνιάς με το σημάδιμας, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και το άλλο μας χέρι. Από την στιγμή που θα πετύχουμετην σύμπτωση, το αριστερό μας χέρι μένει πλέον ακίνητο και πιέζεισταθερά την γωνιά πάνω στο κομμάτι, θα μείνει έτσι μέχρι να τελειώσει το σημάδεμα! Γι' αυτό το σημαδευτήρι, πρέπει να είναι σε σημείο που να το φτάνουμεεύκολα με το δεξιό μας χέρι. Παρατήρηση: Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι, οι κινήσεις που γίνονταιαπαιτούν κάποια βασική εμπειρία και παρουσιάζουν σε πρακτικό επίπεδοτον δόκιμο τρόπο για την συγκεκριμένη δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι,όπως την κάνει κάποιος έμπειρος, για τον λόγο αυτό δεν βλέπετε ναχρησιμοποιώ τσιμπίδες κ.λπ. μέσα σταθεροποίησης της γωνιάς. Απλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργούσαν ανώφελη "φασαρία",γιατί η γωνιά συγκρατείται αποτελεσματικά με το χέρι, οπότε όλα τα άλλαδεν είναι απαραίτητα. Ο λόγος που δείχνω έτσι την εκτέλεση των εργασιών, είναι για να υπάρχεικαι η αίσθηση της εργασίας, μετά από την σχετική εκπαίδευση. Λήξη "διαλείμματος"! 3. Τοσημαδευτήρι ανά χείρας λοιπόν και με μια προσεκτική, ενιαία κίνηση, κάνουμε την χάραξη του ίχνους μας! Προσέξτε τον τρόπο που το δεξιό χέρι συγκρατεί σταθερά την γωνιά πάνωστο κομμάτι και ιδιαιτέρως την θέση του παράμεσου, δεν είναι τυχαία,πατάει και στην γωνιά και στο κομμάτι, δημιουργώντας ένα επιπλέονσημείο σταθερότητας των δύο! Αλλά ας ρίξουμε και μια ματιά από κοντά στον τρόπο σημαδέματος: Το σημαδευτήρι κρατιέται σαν μολύβι, λοξά, (γέρνει προς τα κάτω καιέξω) σχηματίζοντας δύο αμβλείες γωνίες, την πρώτη ως προς το ήδηχαραγμένο ίχνος (για να γλιστράει η ακίδα του ομαλά πάνω στο αλουμίνιοκαι να μην "καρφώνεται" πάνω σε αυτό, γιατί μπορεί να αναπηδήσει) καιτην δεύτερη, ως προς την επιφάνεια του κομματιού, έτσι ώστε στον χάρακατης γωνιάς να εφάπτεται μόνο το άκρο της ακίδας του, πράγμα απαραίτητογια την επίτευξη της μέγιστης ακρίβειας στο σημάδεμά μας και επιπλέον,για να μπορούμε να έχουμε καλή εποπτεία των εργαλείων και της κίνησήςμας. Προσέξτε πρώτον το ότι, το σημάδεμα γίνεται από πάνω προς τα κάτω(κίνηση από φυσικού της ακριβέστερη) και δεύτερον ότι, τα ελεύθεραδάχτυλα του δεξιού χεριού ολισθαίνουν πάνω στην ακμή του κομματιού,σταθεροποιώντας έτσι ακόμα καλύτερα το σημαδευτήρι . (Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος που έγινε το καθάρισμα των ακμών με τη λίμα!) Με αυτή τη κίνηση έγινε το σημάδεμα της μεγάλης πλευράς του κομματιού: 4. Σειρά έχειτώρα το σημάδεμα της μικρής πλευράς του κομματιού μας. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο δυσκολότερα, γιατί οι δύο αυτές πλευρές τουκομματιού, σχηματίζουν μεταξύ τους μια "πομπέ" γωνία, με αποτέλεσμα τοσημάδεμα που κάναμε στην μεγάλη πλευρά, να μην φτάνει μέχρι εκεί πουαρχίζει η άλλη πλευρά, όπως θα συνέβαινε αν η γωνία μεταξύ τους ήταν"οξεία" (δεν ήταν στρογγυλεμένη). Τη λύση στο πρόβλημα αυτό θα την δώσει η κοινή ικανότητα του ματιού νααντιλαμβάνεται πότε δύο ευθείες συμπίπτουν, και φυσικά κάποιες βασικέςαρχές της στερεομετρίας, τις οποίες και θα χρησιμοποιήσουμε. 5. Πριν όμως φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να φέρουμε το κομμάτι μας σε βολική θέση γιατην εργασία αυτή, και βολική θέση είναι να οριζοντιωθεί η μικρή πλευρά. Εδώ είναι που κάνει αισθητή την απουσία του ο τρίτος βαθμός ελευθερίαςστις κινήσεις που μπορεί να κάνει η μέγγενη. Δυστυχώς το κομμάτι μας έτσι όπως είναι δεμένο, δεν μπορεί να έρθει η μικρή πλευρά του οριζόντια, η μέγγενη δεν έχει την δυνατότητα αυτή(...ο καφές που λέγαμε!) Θέλω η μέγγενη να αποκτήσει σαγόνια κατακόρυφα, μα θα μου πείτε: - "Γιατί κατακόρυφα; Γιατί δεν δένουμε το κομμάτι πάνω στα οριζόντια σαγόνια και κάνουμε το σημάδεμα." Ναι, αλλά το κομμάτι είναι μακρύ, και δεν μπορεί να μπει αρκετά μέσαστα σαγόνια της μέγγενης, θα περισσεύει πολύ πάνω από αυτά και θαταλαντεύεται με τις κινήσεις μας, επηρεάζοντας δυσμενώς το σημάδεμα! - "Και γιατί δεν χρησιμοποιούμε δύο ξύλινους τάκους, να πιάσουμε το κομμάτι μας -σάντουιτς- ανάμεσα σ'αυτούς;" Πολύ καλή ιδέα, κάπου έχω κάποιους τάκους... νάτοι... .....δυστυχώς όμως είναι πολύ μακριοί και αν τους βάλω ανάμεσα στοσαγόνια της μέγγενης -ενώ αυτά είναι οριζόντια- το κομμάτι θα βρίσκεταιέξω από τα σαγόνια της μέγγενης! .......................................................................... Καμιά ιδέα; .......... 5. Η λύση βρέθηκε!Θα γυρίσουμε τα σαγόνια κατακόρυφα, θα πιάσουμε κομμάτι και τάκουςανάμεσά τους, με τους τάκους να περισσεύουν ("τρέχουν") προς τα κάτω, έτσι ώστε να επιτρέψουν στο "σάντουίτς" μας, να κατέβει αρκετά για ναπιαστεί και το κομμάτι ανάμεσα στις σιαγόνες της μέγγενης! Όπως βλέπετε στην δεξιά φωτογραφία, τώρα είναι καλύτερα, αλλά υπάρχειένα πρόβλημα, το κομμάτι «βρίσκει» στον άξονα της μέγγενης και δενμπορεί να κατέβει αρκετά ώστε να το σφίξουν ακλόνητα τα σαγόνια της μέγγενης, το μισοπιάνουν, με αποτέλεσμα οι τάκοι να "χάσκουν" ελαφράστο πάνω μέρος, και το κομμάτι να "παίζει" μεταξύ τους. Εδώ ήρθε η ώρα να επιστρατεύσουμε ένα εργαλείο ακόμα, έναν σφιγκτήρα(βίδι), θα τον βάλουμε στην πάνω μεριά των τάκων, και αυτοί θα πιάσουνσταθερά το κομμάτι μας!!! Πράγματι η "πατέντα" δούλεψε, ούτε κενά ούτε τζόγος, το κομμάτι είναι"βράχος"! Και σε αυτή τη φωτογραφία φαίνεται που τερματίζει το κομμάτι στον άξονατης μέγγενης και πως "τρέχουν" οι τάκοι: Το κομμάτι είναι έτοιμο για την συνέχεια των εργασιών. 6.) Σημάδεμα μικρής πλευράς. Ακουμπάμε την γωνιά έτσι ώστε ο οδηγός της να εφάπτεται στο επίπεδο της μεγάλης επιφάνειας του κομματιού, και ο κανόνας (χάρακας) της γωνιάς να ακουμπά καλά στην μικρή πλευρά του κομματιού. Προσεκτικά φέρνουμε τον χάρακα της γωνιάς ακριβώς πάνω από το σημάδιπου υπάρχει ήδη χαραγμένο στην μεγάλη πλευρά: Φροντίζουμε ο οδηγός της γωνιάς να εφάπτεται καλά στην επιφάνεια της μεγάλης πλευράς και ταυτοχρόνως, να είναι παράλληλος με τον άξονα τηςπομπέ γωνίας του κομματιού. Αυτό το τελευταίο, το επιτυγχάνουμεπιέζοντας σταθερά τον χάρακα της γωνιάς πάνω στην μικρή πλευρά. Ελέγχουμε με το μάτι μας σε ποιά θέση η ακμή του χάρακα της γωνιάς,"εφάπτεται" -προοπτικά- ακριβώς στο ίχνος που βρίσκεται στην μεγάληπλευρά, και στη θέση αυτή ακινητοποιούμε την γωνιά και με τοσημαδευτήρι τραβάμε το ίχνος στη μικρή πλευρά. Αυτό ήταν, τελείωσε το σημάδεμα του κομματιού! 7. Δυο λόγια για την γεωμετρίατου πράγματος. Όταν μια ευθεία συμπίπτει προοπτικά με μία άλλη, ένα πράγμα μπορεί νασυμβαίνει, αυτές οι δύο ευθείες ευρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Και ανεξετάσουμε το ίδιο το επίπεδο στο οποίο ανήκουν, δύο είναι ταενδεχόμενα, είτε αυτές οι ευθείες είναι παράλληλες, είτε αυτέςτέμνονται, όπως στην περίπτωσή μας. Βλέποντας τον χάρακα της γωνιάς από την κατάλληλη οπτική γωνία, τοτμήμα του από το 0 μέχρι και τους 4 πόντους, "κρέμεται" στον αέρα, έτσιμπορούμε μετακινώντας την γωνιά να φέρουμε το χάρακά της σε "προοπτικήεπαφή / ταύτιση" με το ήδη χαραγμένο σημάδι της μεγάλης πλευράς, στη θέση αυτή οι δύο ευθείες (ακμή χάρακα και σημάδι), ανήκουν αναγκαστικάστο ίδιο επίπεδο! Οπότε η ακμή του χάρακα αποτελεί την "προοπτική προέκταση" του ήδηυπάρχοντος ίχνους, συνεπώς είναι και αυτή "κάθετη" προς την ακμή τουκομματιού που χρησιμοποιήθηκε σαν οδηγός για την χάραξη του υπάρχοντοςίχνους ! 8. Πρακτική άσκηση, μέρος Β': "...και μια κόβε!" 8. Κοπή μικρής πλευράς κομματιού. Ξανά στην δουλειά μας λοιπόν. Τοποθετούμε την πριονόλαμα, ακριβώς δεξιά του ίχνους κοπής και κολλητά σε αυτό. (Οι πρωτόπειροι μάστορες στην διαδικασία αυτή, μπορούν ναχρησιμοποιήσουν και το άλλο τους χέρι, όπως ακριβώς κάνουν και οιέμπειροι! ) Μεγάλη βοήθεια σε αυτό παρέχουν τα καλά σιδηροπρίονα, τα οποία -όταν τακοιτάζεις ακριβώς από πάνω (κατακόρυφα)- σου επιτρέπουν απρόσκοπτη θέατης λάμας, αλλά επιβάλλεται και έλεγχος από το πλάι, έτσι ώστε νασιγουρευτούμε ότι, οι ακμές των δοντιών της λάμας που είναι στραμμένα προς το σημάδι μας, πρόκειται νακόψουν ακριβώς δίπλα σε αυτό και όχι πάνω του! Στη συνέχεια πλησιάζουμε το δάχτυλό μας στην λάμα, μέχρι που το νύχιμας να ακουμπήσει σε αυτήν, και σφίγγουμε το δάχτυλό μας στη θέση αυτή,χωρίς να την μετακινήσουμε ! Μετά -με οδηγό το "νύχι" μας- τραβάμε μερικές φορές το πριόνι προς ταπίσω, έτσι δημιουργείται ένα μικρό λούκι που θα αποτελέσει τον οδηγόγια το κυρίως κόψιμο. Αν δεν "έχετε" νύχι, αν φοράτε γάντια, ή τέλος πάντων αν το δάχτυλοανήκει σε ευγενή ύπαρξη ( ), μπορείτε στη θέση του ναχρησιμοποιήσετε ένα μικρό ξύλινο τακάκι, διαμορφωμένο έτσι ώστε το πάνωμέρος του σόκορου να ακουμπά στη μέση του ύψους της λάμας, αλλάταυτοχρόνως τα δόντια της πριονόλαμας να περνάνε δίπλα και κάτω από το σόκορο χωρίς να βρίσκουν πάνω του*. {Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο Παράρτημα Α'} {*Αυτή τη δουλειά, στο νύχι, την κάνει η καμπυλότητά του... τίποτε δενείναι τυχαίο!! } Στη συνέχεια μπορούμε να ξεκινήσουμε το πριόνισμα, σιγά, ομοιόμορφα, με κινήσεις ήρεμες, και ελέγχοντας διαρκώς ότι η λάμα κόβει ακριβώς δίπλα στο ίχνος κοπής, χωρίς να τοκαταστρέφει! Και τελικά, η μικρή πλευρά κόπηκε, το δε πριόνισμα προχώρησε και λίγοπάνω στο πομπέ της γωνίας του προφίλ. Εδώ αν μεγεθύνετε αρκετά την φωτογραφία, θα δείτε ότι το σημάδεμαυπάρχει ακόμα! Αυτή όμως η φωτογραφία είναι από τις πιο σημαντικές του οδηγού αυτού,για άλλο λόγο! Αν παρατηρήσετε το τμήμα της κοπής που είναι πάνω στην καμπύλη, θαδείτε ότι έχει αρχίσει προοδευτικά και αποκλίνει από την επιθυμητή"τροχιά". Αυτό που έγινε ήταν ότι, μπορεί να έκοβα ίσια, αλλά αυτό δεν σημαίνειαπαραιτήτως ότι έκοβα και κάθετα!! Ο λόγος είναι ότι στο σημείο της κατακόρυφης πλευράς, η κοπή γίνεταιουσιαστικά χωρίς προοπτικό έλεγχο της κίνησης του πριονιού και χωρίς την "καθοδήγηση" της λάμας από το λούκι κοπής*. Γενικά θα πρέπει να αποφεύγουμε να κόβουμε κάθετα πάνω στις επιφάνειες,ιδιαίτερα αν η πρόοδος της κοπής είναι γρήγορη. {* Περισσότερα γι αυτό, μπορείτε να βρείτε στο παράρτημα B. } 10. Η κοπή της μεγάληςεπιφάνειας. Πρώτο βήμα, η στερέωση του κομματιού στη νέα θέση του. Εδώ και πάλι, έχουμε πρόβλημα, το κομμάτι είναι αρκετά μεγαλύτερο απότο άνοιγμα των σιαγόνων της μέγγενης, αλλά -οι τάκοι να είναι καλά-λύσεις υπάρχουν. Μια από αυτές θα την δούμε στη συνέχεια. {Προσοχή, χρησιμοποίησα δύο τάκους γιατί απλά δεν είχα έναν μεγαλύτεροκαι απέφυγα να δέσω έναν τάκο οριζόντια στα σαγόνια της μέγγενης, γιατίθέλω να τα σφίξω αρκετά, οπότε μπορεί ο τάκος να τραυματιζόταν.} Το κομμάτι το τοποθετούμε να περισσεύει λίγο, ώστε το ίχνος κοπής να"κρέμεται στο κενό" περίπου 1 cm, κατ' αναλογία ο πάνω τάκος -που θασκεπάσει το κομμάτι για να αποτρέψει τις κατακόρυφες μικροκινήσεις του χείλους κοπής - φροντίζουμε να είναι και αυτός 1-2cm πίσω(αριστερότερα) από το ίχνος κοπής. Εδώ, επειδή ο πάνω τάκος δεν έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες δυνάμεις (τοπριόνι ανεβαίνει, δεν κόβει), έχουμε την "άνεση" να τον αφήσουμε καιλίγο πιο πίσω, ώστε να έχουμε απρόσκοπτη θέα στην γραμμή κοπής. Επόμενο βήμα είναι η στερέωση του κομματιού ανάμεσα στους τάκους με τηνβοήθεια δύο σφιγκτήρων, τους οποίους τους δένουμε σε σημεία που δενπρόκειται να εμποδίσουν τις κινήσεις του πριονίσματος. 11. Τώρα που το κομμάτι έχει "ακινητοποιηθεί" πλήρως , είμαστε έτοιμοι, να προχωρήσουμεστην κοπή του μεγάλου ίχνους! Η άσκηση είναι γνωστή: Εδώ βέβαια, δεν χρειάζεται η δημιουργία του μικροσκοπικού οδηγούαυλακιού , γιατί ήδη υπάρχει η τομή. Παρ' όλα αυτά, θα κάνουμε μερικές πριονιές "ανάποδα" γιατί η υπάρχουσατομή φτάνει κάθετα μέχρι την επιφάνεια του κομματιού, συνεπώς το λούκι της έχει μηδενική διάσταση στην νέα κατεύθυνση που πρόκειται να κινηθεί η λάμα (είναι σαν να ξεκινάμε κόψιμο σε ένα άθικτο κομμάτι). Άρα αν κινήσουμε την λάμα κατ' ευθείαν μπροστά (στο κόψε), αυτή σίγουραθα σκαλώσει και μπορεί να αναπηδήσει έξω από το «λούκι» κοπής... Επομένως, ανάποδες πριονιές που θα προετοιμάσουν ένα ελάχιστο μήκος στοπυθμένα του αυλακιού κοπής, έτσι ώστε να "πατάνε" σε αυτό, τουλάχιστοντρία δόντια της λάμας. 12. Επειδή το μήκος που θα κόψουμε είναι σχετικά μεγάλο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμελάδι κοπής: Το μπουκαλάκι με το σταγονόμετρο είναι βολικό και το βρίσκετε σταφαρμακεία, αν δεν έχετε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα οποιοδήποτεσταγονομετρικό μπουκαλάκι, ακόμα και κάποιο μικρό πινελάκι ή και μιαμικρή σύριγγα με τροχισμένη την βελόναστα ίσια για να μην τρυπηθείτε! 13. Το λάδωμαέγινε και το πριόνι ....σταμάτησε να κόβει! ! ! Αυτή ακριβώς είναι η εντύπωση που δημιουργείται, το πριόνιπηγαινοέρχεται τόσο εύκολα, δεν βρίσκει καμία αντίσταση, λες και έχουνφαγωθεί τα δόντια του! Μην ανησυχείτε τα δόντια δεν χάλασαν, εκεί είναι, αλλά κρύβονται κάτωαπό ένα φιλμ λαδιού αναμεμιγμένο με λεπτά ρινίσματα μετάλλου! Το πριόνι κινείται τόσο εύκολα , όχι γιατί γλιστράει, αλλά γιατί πλέονκόβει πολύ πιο εύκολα, απόδειξη αυτού είναι ότι η πρόοδος της κοπήςείναι ταχύτερη από πριν ! Εδώ προσοχή: Βιασύνες δεν χρειάζονται, ή για να το θέσω καλύτερα: Οι βιασύνες "απαγορεύονται"! Οποιαδήποτε στιγμή τα προϊόντα της κοπής εμποδίσουν -και θαεμποδίσουν(!)-την άριστη θέα του σημαδιού μας και του ορίου κοπής....πινελάκι και καθάρισμα. Και κάποια στιγμή... η κοπή πλησιάζει στο τέλος της. Διάλειμμα ... τα πριόνια κάτω! 14. Εδώ κάνουμεμια άσκηση, όμως το τελείωμα του κοψίματος είναι η πιο επικίνδυνηστιγμή, για το κομμάτι, για τα γειτονικά αντικείμενα, αλλά και για μαςτους ίδιους! Η λάμα απελευθερωμένη από την αντίσταση που έβρισκε, τινάζεται απότομαπρος την κατεύθυνση που εδώ και τόση ώρα την σπρώχναμε! Τα αποτελέσματα συνήθως -για να το θέσω πολιτισμένα-είναι ανεπιθύμητα! Για τον λόγο αυτό, έχω ήδη πει ότι χρησιμοποιούμε και το άλλο μας χέρι,και ενώ πριονίζουμε, παράλληλα συγκρατούμε το αποκοπτόμενο τμήμα τουκομματιού μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί , γιατίτο αποκοπτόμενο τμήμα είναι πολύ μικρό σε διαστάσεις, έτσι θατοποθετήσουμε το χέρι μας διαφορετικά. Σιγανές και καλά ελεγχόμενες κινήσεις και η κοπή ολοκληρώνεται, τοσιδηροπρίονο τινάζεται, και το αριστερό χέρι μας περιορίζει δραστικάτην ανεξέλεγκτη κίνησή του! Μπορείτε να πάρετε ανάσα, η κοπή τελείωσε χωρίς απρόοπτα! 15.) ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλες αυτές οι ενέργειες θαπρέπει να γίνονται φορώντας τα προστατευτικά γάντια μας,που εγώ δεν φόραγα "καλλιτεχνική αδεία", ήταν αδύνατο να κάνω τη φωτογράφιση και να φοράω και τα γάντια! 16.) Καθαρισμόςτου σόκορου της κοπής. Το κόψιμο τελείωσε, αλλά όχι και η δουλειά μας, σειρά έχει το καθάρισματων γρεζιών που άφησε η πριονόλαμα στο κομμάτι. Ελαφρό και προσεκτικό λιμάρισμα, με την λίμα "χαμηλά" κοντά στηνεπιφάνεια του κομματιού. Και στη συνέχεια κάνουμε περιστροφή του κομματιού, για να έρθει η κάτω ακμή της τομής σε βολική θέση: Και καθάρισμα και αυτής της ακμής. Εδώ όπως βλέπετε, δεν υπάρχει χώρος για να πιάσουμε την λίμα από την άκρη, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα, η άριστη πρόσφυση που εξασφαλίζει ηάγρια επιφάνεια της λίμας, επιτρέπει την οδήγησή της και με αυτό τοντρόπο. Και φυσικά δεν ξεχνάμε να λιμάρουμε και την εσωτερική πλευρά της πομπέγωνίας του κομματιού, αλλά -προσέξτε δεν είναι ώρα για βιασύνες!- όχιμε την επίπεδη λίμα, αλλά με στρόγγυλη, κατάλληλης διάστασης. Άντε και κοντεύουμε! Ορίστε το έργο μας: 17.) Αφού τελειώσαμε, ας δούμεκαι τι καταφέραμε: Δεν πήγαμε και άσχημα, η μικρή πλευρά είναι κάθετη προς την ακμή τηςγωνίας του κομματιού, και ευθεία, αλλά πριν να "πανηγυρίσουμε", αςδούμε και την άλλη, την πιο δύσκολη κοψιά: Ε τώρα, μπορείτε να πετάξετε τησκούφια σας στον αέρα! Η τομή ακόμα και φωτισμένη από πίσω με έντονο φώς, είναι τελείωςευθεία, τουλάχιστον όσο είναι και η ρίγα ! ! ! Πριν όμως καμαρώσουμε το έργο μας, υπάρχει μια ακόμα δουλειά που πρέπεινα γίνει. 18.) Το καθάρισμα του σόκορου της τομής. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί το λιμάρισμα των ακμών της τομής, όσοελαφρά και να έγινε, έχει δημιουργήσει μικροσκοπικά γρέζια, προς τηνπλευρά του σόκορου, οπότε... γύρισμα του κομματιού έτσι ώστε να έρθει το σόκορο της τομής οριζόντιο. Τη λείανση αυτή προτιμάμε να την κάνουμε με ψιλή λίμα και όχι μεντουκόχαρτο, γιατί η λίμα είναι ίσια και άκαμπτη, οπότε μπορεί νααπαλείψει τυχούσες μικροατέλειες στο κόψιμό μας. Με τη λίμα κρατημένη οριζόντια, απαλά και με μικρές παλινδρομικέςκινήσεις λειαίνουμε ελαφρά την επιφάνεια του σόκορου. Προσοχή, ή λίμα πρέπει να είναιτελείως ίσια και να έχει ψιλά δόντια. Προσέξτε τον τρόπο που με το άλλο χέρι, βοηθάμε την λίμα να πατήσειοριζόντια στο κομμάτι, πιέζουμε απαλά, με τα δάχτυλα περίπου στο κέντρο του τμήματος της λίμας που πατά πάνω στο κομμάτι, τα δάχτυλά μας δενχρειάζεται να τα μετακινούμε, γιατί οι κινήσεις της λίμας είναι μικρές(1-2 cm μπρος-πίσω). Κριτήριο για το ότι η λείανση τελείωσε , είναι η αίσθηση ότι η λίμαπλέον, πατάει σωστά σε όλο το μήκος του σόκορου, χωρίς να υπάρχουνσημεία που μαγκώνει και κόβει υλικό έντονα. Σαν καλά να τα καταφέραμε : 19. Αν μαςενδιαφέρει η τελείως λεία υφή της κοπής, τώρα μπορούμε ναχρησιμοποιήσουμε ένα λεπτό ντουκόχαρτο (από Νο 600 και πάνω) και με μεγάλες ενιαίες κινήσεις, να τρίψουμε ελαφρά το σόκορο της τομής, τοντουκόχαρτο λυγίζοντας μέσα στο χέρι μας θα λειάνει και τις ακμές της τομής! Αυτό ήταν το τέλος του μικρού πειραματικού ταξιδιού μας στο κόψιμο ενόςπροφίλ αλουμινίου. Ελπίζω να το ευχαριστηθήκατε! Καλά μαστορέματα! 9. Τα κοψίματα της υπομονής. 1. Οι λεπτοδουλειές. Καλά όσα είπαμε μέχρι τώρα, ήρθε ή ώρα όμως να δούμε και κάτι πιο"προκλητικό". Θέλουμε ας πούμε να κόψουμε από το κομμάτι της φωτογραφίας πουακολουθεί, τις γραμμοσκιασμένες περιοχές, για να τοποθετήσουμε κάποιαεξαρτήματα: Κάναμε τα σημάδια μας, -αφού μετρήσαμε προσεκτικά- και έρχεται η ώρατης αφαίρεσης των εσωτερικών τμημάτων από το εν λόγω αλουμινένιο προφίλ. Εντάξει τα κυκλικά τμήματα θα αφαιρεθούν με το τρυπάνι, ταπαραλληλόγραμμα όμως; ; ; Ας δούμε ένα στιγμιότυπο της λύσης και το κουβεντιάζουμε μετά: Όπως βλέπετε, έγιναν κάποιες τρύπες-οδηγοί, και μέσα από αυτέςπεράστηκε ένα πολύ λεπτό -στρογγυλό- πριονάκι, το οποίο είναιστερεωμένο σε ένα φορέα που θυμίζει έστω και από μακριά την σέγα που-ενδεχομένως- γνωρίζουμε από τα μαθήματα χειροτεχνίας στο δημοτικό!! (Καλά, καλά μην φωνάζετε όλοι μαζί! .... το ξέρω ότι κάποια πράγματαάλλαξαν από τον καιρό που ήμουν εγώ στο δημοτικό! ..... δυστυχώς!!!) Με περασμένο το πριονάκι μέσα στο κομμάτι, αρχίζουμε να πριονίζουμε "κάθετα" δίπλα στο ίχνος τουσημαδέματος, υπομονή, προσοχή, λαδάκι, "αγάπη και προδέρμ" δηλαδή καιτο τελικό αποτέλεσμα: Όσο κι αν δεν το πιστεύαμε, ήρθε και είναι ικανοποιητικό!! Καλά τα καταφέραμε! Το ζήτημα είναι πώς;.... Για να ξαναθυμηθούμε αυτό που σας έλεγα για το πλήθος των δοντιών τουπριονιού που πρέπει να πατάνε πάνω στην τομή, έτσι ώστε να μην "σκορτσάρει" η λάμα: "... πρέπει να είναι σε επαφή με το βάθος του αυλακιού κοπήςπερισσότερα από 2- 3 δόντια..." (όσο περισσότερα τόσο καλύτερα, μέχρι ενός ορίου βέβαια, γιατί μετά απλά θα γρατζουνάμε το υλικό χωρίς να τοκόβουμε!) Εδώ όμως, καθώς είμαστε αναγκασμένοι να βάλουμε την λάμα μέσα στο κομμάτι, δεν έχουμε την δυνατότητα να της δώσουμε μεγάλη κλίση,υποχρεωτικά θα κόβει σε μια γωνία κοντά στην κάθετο προς της επιφάνειατου κομματιού! Ότι σας έλεγα ότι δεν πρέπει νακάνουμε!! Θυμάστε την παροιμία με το Μωάμεθ και το βουνό; Αυτό θα κάνουμε και εμείς, αφού δεν μπορώ να έχω μεγάλη κλίση και αφούαναγκαστικά ο πυθμένας του αυλακιού κοπής είναι μικρός σε μήκος*, απλάθα χρησιμοποιήσουμε πριονάκι με πολύ- μα πάρα πολύ- πυκνά δόντια. Τόσο πυκνά που όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να τους πάρωφωτογραφία, παρά μόνον μια -χάλια- από το πιο χοντρό εξ αυτών. Βεβαίως -για χάρη σας- ζήτησα βοήθεια από την "συνήθη ύποπτη" τηςπαρέας, η οποία μας φίλεψε με μερικές καλές φωτογραφίες! ( ) {*Υπολογίστε ότι αν κόβουμε αλουμίνιο πάχους 2mm όσο λοξά κι' ανβάλουμε το πριονάκι, πάνω από 3mm μήκος δεν θα έχει ο πυθμένας της τομής!} Αλλά ας δούμε τους "πρωταγωνιστές" μας. 2. Τα πριονάκια της"λεπτουργικής" Εδώ λοιπόν βλέπουμε πέντε σετ πριονάκια, και όταν λέω σετ εννοώδωδεκάδα!!! Ναι καλά το διαβάσατε, κάθε πακετάκι περιέχει δώδεκα πριονάκια: Ακόμα και αυτό που είναι σε πρώτο πλάνο!!! Για να αντιληφθούμε περί τίνος πρόκειται αν δούμε κάποιες διαστάσεις: Αυτό που δείχνει το παχύμετρο είναι η μεγάλη διάσταση (το πλάτος) τηςπιο ψιλής λάμας! Όσο για το πάχος της, "κρατηθείτε".... Αλλά και τα πιο χοντρά εξ αυτών έχουν διαστάσεις "απειροελάχιστες". Εδώ σε αντιπαράθεση με μια ρίγα σε μια "απονενοημένη" απόπειρα για zoomμε μπόλικο ....ψηφιακό θόρυβο! Αυτό το πριονάκι είχε εξαιρετικά αραιή οδόντωση, τα πιο ψιλά που έχουνπολύ πυκνότερη οδόντωση απλά δεν κατάφερα να τους βγάλω μια αξιοπρεπήφωτογραφία! Αλλά έστω και έτσι ας κάνουμε μια προσπάθεια, και ίσως και από πιοκοντά: Όπως βλέπετε, η πυκνότητα οδόντωσης είναι δύο δόντια ανά χιλιοστό! Και σαν σωστή πριονόλαμα, έχει και τσαπράζωμα! Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν το αλουμίνιο έχει πάχος μόνο έναmm, έστω και αν είμαστε αναγκασμένοι να δουλέψουμε το πριονάκι τελείωςκάθετα προς την επιφάνεια του κομματιού, ανά πάσα στιγμή, τουλάχιστον δύο δόντια θα είναι σε επαφή με την τομή, εξασφαλίζοντάς μας -ανείμαστε "ευγενικοί" μαζί του- ένα ομαλό κόψιμο του κομματιού! Επειδή όμως στις λεπτοδουλειές το 1mm μπορεί να είναι παχύ, υπάρχουνακόμα πιο λεπτά πριονάκια. Αυτό όπως βλέπετε έχει πάνω από τρία δοντάκια ανά χιλιοστό! Από τους πίνακες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε και νααντιπαραβάλλετε τις διαστάσεις των πριονόλαμων της λεπτουργικής(αριστερά είναι σε Αγγλοσαξονικό και δεξιά σε μετρικό σύστημα): 3. Η σέγα της λεπτουργικής.(Piercing saw) Για να δούμε τώρα τον φορέα αυτής της «λάμας-τρίχας», που φροντίζει νατην κρατά τεντωμένη και αποτελεσματική , παρ' όλες τις λιλιπούτειεςδιαστάσεις της: Πρώτη και βασική παρατήρηση, η λαβή της είναι στην ίδια ευθεία με τηνλάμα, αυτό είναι απαραίτητο, διότι οι πριονόλαμες αυτές δένονται για να κόβουν στο "τράβα" και όχι στο"σπρώξε", είναι δηλαδή το τελείως αντίθετο από ότισυμβαίνει στα κλασικά σιδηροπρίονα. Αυτό επιβάλλεται από το γεγονός ότι η λάμες αυτές, λόγω τωναπειροελάχιστων διαστάσεών τους μπορούν να "εργαστούν" μόνο σε εφελκυσμό, η συνθήκη όμως αυτή -λόγω της αναπόφευκτης ελαστικότητας τηςσέγας- εξασφαλίζεται μόνον αν η λάμα δεθεί έτσι ώστε να κόβει όταν ησέγα κινείται προς τα δεξιά (στην φωτογραφία). Το σεγάκι μας διαθέτει δύο σφιγκτήρες για την στερέωση της πριονόλαμας: Έναν προς τη μεριά της λαβής [σφιγκτήραςλαβής], όπου γίνεται η πρώτη στερέωση της λάμας: Όπως βλέπετε οι επιφάνειες σύσφιξης είναι ελαφρώς κυματοειδείς, για νασυγκρατούν την λάμα πιο αποτελεσματικά. Προσοχή, όταν θέλουμε να κάνουμε εσωτερικό κόψιμο, την λάμα θα πρέπεινα την έχουμε σφίξει σε αυτόν το σφιγκτήρα, και να την έχουμε ελεύθερηαπό το άλλο της άκρο. Το σεγάκι μας έχει και έναν άλλο σφιγκτήρα, στην "άλλη" άκρη του, τον [ σφιγκτήρα κεφαλής], ο οποίοςείναι σύνθετος: Η οβάλ "πεταλούδα" σφίγγει την λάμα ανάμεσα στις σιαγόνες του [ σφιγκτήρα κεφαλής] και η κλασικήπεταλούδα (αριστερά) είναι ο ρυθμιστής τάνυσης της λάμας, ο οποίος τραβάει τον σφιγκτήρασυγκράτησης της λάμας (τον σφιγκτήρα κεφαλής δηλαδή) προς τα αριστεράκαι έτσι τεντώνει την λάμα. Στο εσωτερικό της φωλιάς στήριξης, αυτού του ολισθαίνοντος εξαρτήματος,υπάρχει διαμόρφωση που αποτρέπει την περιστροφή του κατά την διάρκειατου τεντώματος της λάμας. Όπως καταλαβαίνετε με τον τρόπο αυτό μπορεί να επιτευχθεί"μικρομετρική" ρύθμιση της τάνυσης της πριονολεπίδας, πράγμααπαραίτητο, γιατί, πόση αντοχή μπορεί να έχει μια "τρίχα" , έστω καιατσάλινη! Υπάρχει ακόμα ένας ρυθμιστικός σφιγκτήρας ο [ρυθμιστής απόστασης των σφιγκτήρων ] / βάσεων της λάμας: Με αυτόν μπορούμε να προσαρμόσουμε την απόσταση μεταξύ των σφιγκτήρων στερέωσης της λάμας, πράγμα που αποδεικνύεται πολύ χρήσιμο, όχι γιατίυπάρχουν τόσο πολλά μεγέθη λαμών, αλλά γιατί αυτές, με την πρώτηαβλεψία, σπάνε, οπότε μένεις με μια λάμα π.χ. 5 cm κοντύτερη, η οποίαόμως είναι ακόμα κοφτερή ....! Αλλάζεις την απόσταση των σφιγκτήρων στερέωσης της λάμας, τηνξανασφίγγεις και... όλα καλά! Μια μικρή λεπτομέρεια που δείχνει την ποιότητα του εργαλείου: Μεταξύ βίδας σύσφιξης και στελέχους της σέγας, παρεμβάλλεται ένα μικρόλαμάκι για να μην τραυματίζει η βίδα του σφιγκτήρα το στέλεχος(διακρίνονται δύο μικρά "αυτάκια" δεξιά και αριστερά της "φωλιάς" τουσφιγκτήρα). Επίσης δεξιά διακρίνεται το μπρούτζινο ημισφαιρικό stop που αποτρέπειτην αποσυναρμολόγηση της σέγας. 4. Πως "δένουμε" την πριονόλαμαστην σέγα. Μερικές παρατηρήσεις που θα πρέπει να τις έχουμε υπόψη όταν δένουμε μιανέα λάμα επάνω στη σέγα: Ι. Πριν ναρυθμίσουμε τις αποστάσεις των σφιγκτήρων στερέωσης, θα πρέπει ναξεσφίξουμε τον ρυθμιστή τάνυσης, φροντίζοντας βεβαίως να μην τοπαρακάνουμε και απεμπλακεί η διαμόρφωση αντιπεριστροφής τουολισθαίνοντος μηχανισμού από την φωλιά της. ΙΙ. Κατόπιν,ρυθμίζουμε την απόσταση των σφιγκτήρων, με βάση το μήκος τηςπριονόλαμας. ΙΙI. Αφού το κάνουμε αυτό, διαπιστώνουμε προς ποια κατεύθυνση κοιτάνε τα δόντια τηςλάμας (εδώ εγώ κάνω τον έλεγχο με το δάχτυλο, βολεύει και δεν ....χρειάζεται να αλλάξω γυαλιά! ) ΙV. Κατόπινσφίγγουμε την λάμα, φροντίζοντας τα δοντάκια της να είναι στραμμέναπρος την λαβή της σέγας. Προσέχουμε: α. ) Το τμήμα της λάμας που θα εγκλωβιστεί μεταξύ των επιφανειώνσύσφιξης, να "καλύπτει" όλο το διαθέσιμο μήκος σύσφιξης! β.) Το τμήμα της λάμας που είναιμεταξύ των σιαγόνων του σφιγκτήρα, να είναι στην ίδια ακριβώς ευθεία με το ελεύθερο τμήμα της. Διαφορετικά, αν υπάρχει γωνία εκεί, αυτό αποτελεί ένα υποψήφιο σημείοθραύσης της λάμας. V.Ευθυγραμμίζουμε την λάμα για να μπει μεταξύ των σιαγόνων του σφιγκτήρωνλαβής και κεφαλής και στη συνέχεια, σφίγγουμε τον σφιγκτήρα της λαβής . Εδώ προσέξτε ότι η θέση του σφιγκτήρα της κεφαλής είναι τέτοια ώστε, ηλάμα να πιαστεί σε όλο το διαθέσιμο μήκος σύσφιξης των σιαγόνων του. VII. Σφίγγουμε τον σφιγκτήρα κεφαλής, προσέχοντας ο άξονάς του να είναι παράλληλος μεαυτόν της λάμας! Έτσι θα αποφύγουμε το απότομο λύγισμα της λάμας στονσφιγκτήρα, που συνήθως οδηγεί σε σπάσιμό της! VΙIΙ. Σφίγγουμε τον ρυθμιστή τάνυσης δυο -τρεις στροφές. IX.Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία, δοκιμάζοντας την τάνυση της λάμας,μέχρι που αυτή να "πει το σωστό τραγούδι" ! Γιατί -όπως θα δούμε και στο video που ακολουθεί πιο κάτω- την τάνυση της λάμας μπορούμε να την εκτιμήσουμε και από τον ήχο που παράγει αντην "χτυπήσουμε" σαν χορδή κιθάρας, ή μάλλον ακριβέστερα.... άρπας! X. Αν ξεχάσαμε ναχαλαρώσουμε τον ρυθμιστή τάνυσης και δεν "έχουμε" αρκετές στροφές στηνβίδα για να τεντώσει καλά η λάμα, αντί να ξαναλύνουμε την λάμα (πράγμαπου μπορεί λόγω της θέσης της να είναι δύσκολο), μπορούμε: α.) Να ξεσφίξουμε τον ρυθμιστή απόστασης των σφιγκτήρων συγκράτησης τηςλάμας, και στη συνέχεια να χαλαρώσουμε τον ρυθμιστή τάνυσης. β.) Να "πάρουμε το τζόγο" της λάμας αυξάνοντας την απόσταση των σφιγκτήρων συγκράτησης (σπρώχνουμε τον φορέα της κεφαλής (το μεταλλικό" Γ ") με το χέρι και τέλος: γ.) Να ξανασφίξουμε τον ρυθμιστή απόστασης των σφιγκτήρων συγκράτησης της λάμας. Οπότε είμαστε πλέον έτοιμοι για την ρύθμιση τάνυσης τηςλάμας. Αλλά επειδή η εικόνα "μιλά" καλύτερα ας δούμε ένα.... Video: Το "δέσιμο" της πριονόλαμαςστο σεγάκι του λεπτουργού. XI. Στα σεγάκιαπου δεν έχουν ρυθμιστή τάνυσης της λάμας, το σφίξιμο του πριονιού και η τάνυσή του ολοκληρώνεται ως εξής: α.) Σφίγγουμε την λάμα στον σφιγκτήρα της λαβής. β.) Σφίγγουμε την λάμα στον σφιγκτήρα της κεφαλής. γ.) Χαλαρώνουμε τον σφιγκτήρα απόστασης λαβής- κεφαλής και πιάνονταςτην σέγα από την -πλησιέστερη προς την λαβή- μικρή πλευρά του πλαισίουτης, πιέζουμε το stop απεμπλοκής (την ημισφαιρική μπρούτζινη ροδελίτσα)έτσι ώστε η λάμα να τεντώσει. δ.) Διατηρώντας την πίεση στο stop, ξανασφίγγουμε τον σφιγκτήρααπόστασης λαβής - κεφαλής, αυτό, αναιρώντας τον τζόγο του κινητού στελέχους της σέγας, θα τεντώσει λίγο ακόμα την λάμα. ΧΙΙ. {Στηνπερίπτωση που θέλετε ισχυρότερη τάνυση της λάμας θα πρέπει ναακολουθήσετε -τηρουμένων των αναλογιών- τη μέθοδο που περιγράφεται στοεπόμενο κεφάλαιο. Βέβαια η ευκολία που παρέχει το σεγάκι που δείξαμε εδώ, είναι"προκλητική", και δεδομένου ότι το κόστος του είναι μικρό, η αγορά του-έστω και αν υπάρχει και άλλο- θα προσθέσει ευελιξία στον εξοπλισμό μας!} ΧΙΙΙ. Στακοψίματα με αυτά τα λεπτά πριονάκια, η χρήση λιπαντικού κοπής, κάνει"θαύματα" , αποδίδοντας μια επιφάνεια τομής σχεδόν τέλεια, σαν"ρεκτιφιαρισμένη"! Οπότε καλό είναι να μην την αποφύγετε. 10. Λίγη υπομονή ακόμα! 5. Η σέγα για εσωτερικά κοψίματασε μεγάλα κομμάτια. (Fret saw) Στην περίπτωση που το σημείο που θέλουμε να κάνουμε δουλειά, είναι στο εσωτερικό μια μεγάλης επιφάνειας, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμεμια σέγα ανάλογη με αυτήν της παιδικής μας ξυλοκοπτικής: Προσοχή όμως εδώ, γιατί παρ' όλο που από την φωτογραφία δεν φαίνεται,θέλει αρκετή δύναμη για να πλησιάσουν οι σιαγόνες σύσφιξης της λάμας,(καμία σχέση με αυτήν που ενδεχομένως θυμάστε από τις κοινές σέγεςξυλοκοπτικής). Αυτό είναι απαραίτητο, προκειμένου το πριονάκι να τανυστεί επαρκώς καινα μπορεί να κάνει την δουλειά του χωρίς να κινδυνεύει -πολύ- να σπάσει. Βεβαίως -και αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί εξ αρχής- η κατασκευή αυτή,ακριβώς λόγω του ότι έχει πολύ μεγαλύτερο φορέα από την σέγα τηςλεπτουργικής που είδαμε πριν, έχει και πολύ μεγαλύτερη ελαστικότητα. Αυτό σημαίνει ότι η τάνυση της πριονόλαμας σε καμία περίπτωση δεν φτάνει αυτήν που επιτυγχάνεται με τα σεγάκια της λεπτουργικής, τοπριονάκι δεν είναι δυνατόν να τεντωθεί σαν χορδή, παραμένει "μαλακό"και ενδοτικό σε εγκάρσιες δυνάμεις. Ένα ακόμα ζήτημα που σχετίζεται με την γεωμετρία του εργαλείου αυτού,το οποίο ομοίως, επιβάλει να είμαστε προσεκτικοί στην χρήση του, είναιτο γεγονός ότι, το κέντρο της μάζας του είναι πολύ πιο μακριά από το σημείο κοπής, σε σύγκριση με το αντίστοιχο μιας σέγας λεπτουργικής ! Σε ένα κόψιμο λοιπόν όπου το κομμάτι μας είναι οριζόντιο σε κάποια βάση/ τραπέζι, και εμείς πριονίζουμε έχοντας το χέρι μας κάτω από το κομμάτι και κρατώντας την σέγα έτσι που το πριονάκι της να είναι κάθετοπρος την επιφάνεια του κομματιού (και προς τον πήχη του χεριού μας),έχουμε αρκετούς αρνητικούς παράγοντες συγκεντρωμένους: 1. Δεν βλέπουμε την λαβή της σέγας. 2. Την θέση του πριονιού ανά πάσα στιγμή, την ελέγχουμε μόνο με την κλίση του καρπού μας. 3. Ανεβοκατεβάζουμε ένα αντικείμενο του οποίου το κέντρο της -έστω καιμικρής- μάζας του, απέχει αρκετά από τον άξονα της διαδρομής του. Αυτό σημαίνει ότι κατά το πριόνισμα, το πριονάκι θα τείνει να κινείταιεφαπτόμενο σε μια περιφέρεια, της οποίας το κέντρο είναι ο αγκώνας μαςκαι παράλληλα θα εκτελεί -λόγω αδράνειας- μια ταλάντωση πέριξ του κέντρου βάρους της σέγας! Όταν ανεβάζουμε τη σέγα, το κέντρο βάρους της θα τείνει να πλησιάζειτον πήχη μας, και όταν την κατεβάζουμε, θα απομακρύνεται. Αυτές τις μικρές ταλαντώσεις, πρέπει να τις αντισταθμίζει σε κάθε κίνηση ο καρπός μας και αυτό -απλά- δεν είναι καθόλου εύκολο! Έτσι το πριονάκι σε κάθε κίνηση πριονίσματος, υφίσταται εγκάρσιες δυνάμεις, οι οποίες -λόγω του ότι δεν είναι καλά τανυσμένο- προκαλούνεντονότερο λυγισμό του και αυξάνουν την πιθανότητα θραύσης του! Άρα κατά το πριόνισμα με μιατέτοια σέγα, θα πρέπει να μην χαλαρώνουμε την προσοχή μας, αλλιώς τοπριονάκι θα σπάσει! 6. Η ασφάλεια πρώτα! Το ενδεχόμενο να σπάσει η πριονόλαμα, πρέπει να το έχουμε διαρκώς κατάνου και να μην πλησιάζουμε τοπρόσωπό μας κοντά στην διαδρομή που θα κάνει η κεφαλή της σέγαςκαθώς εκτινασσόμενη από το σπάσιμο μιας λάμας, θα επανέρχεται στηναφόρτιστη θέση της. Δηλαδή, αν χρειάστηκε να "συσπειρώσουμε" το "U" της σέγας κατά 7 cmπροκειμένου να δέσουμε το πριονάκι πάνω της, αυτή τη διαδρομή - καιακόμα περισσότερη - θα κάνει η κεφαλή της σέγας και μάλιστα με πολύμεγάλη ταχύτητα, επανερχόμενη σε κατάσταση ηρεμίας. Προσοχή λοιπόν, υπάρχει κίνδυνοςτραυματισμού!! Βεβαίως παρά τον ιδιαίτερο τονισμό των παραπάνω, η φυσιολογική θέσηεργασίας -πλευρική τοποθέτηση του κεφαλιού έτσι ώστε να έχουμε καλήορατότητα του σημείου κοπής- θα μας προφυλάξει -έστω και ασυναίσθητα-από τις κακοτοπιές. Η ίδια η διαδικασία κοπής, σε ωθεί να πάρεις θέση τέτοια πουελαχιστοποιεί τον κίνδυνο από σπάσιμο μιας πριονολεπίδας. 7. Η σέγα "ξυλοκοπτικής" απόκοντά. Για να δούμε όμως από κοντά αυτό το εργαλείο, με το πριονάκι δεμένο: Όπως βλέπετε διαθέτει και αυτό δύο σφιγκτήρες για την πριονόλαμα. Τον σφιγκτήρα της λαβής: Το μέταλλο των σφιγκτήρων και των παξιμαδιών τους είναι πιο σκληρό απότο μέταλλο της σέγας, για να αντέχει στη χρήση. (Μην ξεχνάμε η σέγαείναι της Eclipse !) Και τον σφιγκτήρα της κεφαλής: Η προέκταση (λαμάκι) που διακρίνεται δεξιά του σφιγκτήρα κεφαλής,χρησιμεύει στο δέσιμο του πριονιού, όπως θα δούμε παρακάτω. 8. Το πέρασμα της πριονόλαμαςστη σέγα της ξυλοκοπτικής. Το πως περνάμε τώρα την λάμα σε μια τέτοια σέγα, είναι μια άλλη άσκηση! Εάν έχουμε αρκετά μεγάλα δάχτυλα και δύναμη, μπορούμε να δέσουμε τοπριονάκι στον σφιγκτήρα της λαβής, και κατόπιν συμπιέζοντας την σέγα,να πλησιάσουμε το πριονάκι στον σφιγκτήρα της κεφαλής και να το σφίξουμε και εκεί. Φυσικά μπορούμε να κάνουμε και το ανάποδο, και μάλιστα επειδή οσφιγκτήρας της λαβής -όντας πιο κοντά στο σώμα μας- είναι πιο σταθερός("τρεμουλιάζει" λιγότερο!), διευκολυνόμαστε αν τα βλέπουμε ζόρικα! Προσέξτε ότι η σέγα κρατιέται μεταξύ του αντίχειρα και του μέσου όπουυπάρχει μεγαλύτερο άνοιγμα, ο δείκτης μένει εκτός "παιδιάς" γιατί δενφτάνει να πιαστεί! Ας δούμε και πώς έπιασε ο σφιγκτήρας το στρογγυλό μας πριονάκι και μιακαι το 'φερε η κουβέντα, να δούμε και μια "παρέα" από αυτά σε zoom! Αν τώρα, δεν έχουμε τον φυσικό "εξοπλισμό" μπασκετμπολίστα, υπάρχουνδύο λύσεις: 1.) Αν απλά θέλουμε να περάσουμετο πριονάκι στην σέγα: α.) Κοντράρουμε την κεφαλή της σέγας σε ένα ακλόνητο αντικείμενο (π.χ.έναν τοίχο, ή την κάθετη άκρη του πάγκου μας, ή -γιατί όχι- στο"βολικό" κεφάλι μιας βίδας allen.). β.) Στηρίζουμε την λαβή στο στήθος μας, και ελέγχουμε τονπροσανατολισμό των δοντιών της πριονόλαμας, έτσι ώστε αυτά να στρέφονται (κοιτάνε) την λαβή της σέγας. γ.) Δένουμε το πριονάκι στον σφιγκτήρα της λαβής, προσέχοντας αυτό ναστοχεύει προς τον άλλο σφιγκτήρα (της κεφαλής). δ.) Άν δείξαμε την δέουσα προσοχή, η εικόνα με δεμένο το πριονάκι στονπρώτο σφιγκτήρα, θα πρέπει να είναι όπως στην δεξιά φώτο. Προσέξτε πόσο πρέπει να "συμπιεστεί" η σέγα προκειμένου το πριονάκι ναβρεθεί στην σωστή θέση για να σφιχτεί και στον σφιγκτήρα της κεφαλής! ε.) Πιέζουμε την λαβή της σέγας με το σώμα μας έτσι ώστε, το ελεύθερο άκρο του πριονιού να βρεθεί ανάμεσα στις σιαγόνες του σφιγκτήρα τηςκεφαλής και να καλύπτει όλο το διαθέσιμο μήκος σύσφιξης! στ.) Tο σφίγγουμε και εκεί, και είμαστε έτοιμοι! Το πριονάκι είναι τεντωμένο και έτοιμο για δουλειά, αλλά -υπενθυμίζω-με προσοχή γιατί η τάνυση που εφαρμόζει αυτή η σέγα είναι σχετικά μικρήκαι το πριονάκι παραμένει αρκετά ενδοτικό (υποχωρεί) σε περίπτωση πουτου εξασκηθούν εγκάρσιες πιέσεις! {Αν παρατηρήσετε η κεφαλή της σέγας έχει ένα μικρό στέλεχος πουπερισσεύει σαν μικρή λαβή, αυτό είναι απαραίτητο , έτσι ώστε όταν θατην κοντράρετε κάπου για να σφίξετε το πριονάκι, να εξασφαλίζεταικάποια απόσταση από π.χ. τον τοίχο, για να μπορούν τα δάχτυλά σας ναπεριστρέψουν την πεταλούδα του σφιγκτήρα.} 1.1.) ΠΡΟΣΟΧΗ: Το λύσιμο της πριονόλαμας. Το γεγονός ότι η σέγα είναι σαν ένα "συσπειρωμένο ελατήριο", δεν πρέπεινα το ξεχνάμε ποτέ! Έτσι, όταν θα θελήσουμε να λύσουμε το πριονάκι, θα πρέπει και πάλι ναστηρίξουμε την σέγα σε ακλόνητο αντικείμενο, να την συμπιέσουμε καιόντας συμπιεσμένη, να λύσουμε το πριονάκι. 2.) Αν όμως θέλουμε να σφίξουμε το πριονάκι στη σέγα , αλλά παράλληλατο πριονάκι να είναι "μέσα" σε μια τρύπα, στο προς κοπή αντικείμενο,τότε χρειάζεται πιο πολύ "παλικαριά". 2.1.) Αν το αντικείμενο είναι μικρόκαι μπορεί να κρατηθεί στο χέρι άνετα: α.) Σφίγγουμε το πριονάκι στον σφιγκτήρα της λαβής. β.) Το περνάμε "μέσα" στο αντικείμενο, και πλησιάζουμε το αντικείμενοόσο πιο κοντά γίνεται προς το ήδη σφιγμένο άκρο του πριονιού (προς τηνλαβή). γ.) Και κρατάμε το αντικείμενο σε σταθερή θέση ως προς την λαβή τηςσέγας και το πριονάκι. δ.) Στη συνέχεια, ολοκληρώνουμε το σφίξιμο της πριονόλαμας όπως και στοπροηγούμενο παράδειγμα , μοναδική διαφορά είναι ότι, δεν θα έχουμε έναχέρι για να σφίγγει το πριονάκι και ένα για να το καθοδηγήσει ανάμεσαστις σιαγόνες του σφιγκτήρα της κεφαλής, θα πρέπει, πρώτα να βάλουμε τοπριονάκι μέσα στις σιαγόνες και μετά να το σφίξουμε! Δυσκολευτήκατε; Κουράγιο, υπάρχουν και χειρότερα! 2.2.) Αν το αντικείμενο είναι μεγάλο και δεν είναι δυνατόν να το έχετεανά χείρας, χρειάζεται πραγματικός καλός έλεγχος κινήσεων! Θα πρέπει, να περάσετε το πριονάκι μέσα στο αντικείμενο, να το φέρετε σε επαφή με την βάση της λαβής, να στηρίξετε την λαβή στο γόνατό σας,να πιέσετε την κεφαλή προς τη λαβή, και να σφίξετε με το άλλο χέρι τοπριονάκι, και όλα αυτά, χωρίς να αλλάξετε καθόλου την σχετική θέσηπριονόλαμας αντικειμένου! Διαφορετικά θα καταλήξετε με ένα σπασμένο πριονάκι ανά χείρας! 9. Για να τα φέρω όμως τα πράγματα σε πιο πραγματικές διαστάσεις, η δουλειά φαίνεται δύσκολη μόνο στην αρχή, πολύ γρήγορα παίρνουμε το "κολάι" της και δεν έχουμε πρόβλημα! Αψευδής μάρτυρας αυτού, είναι το video που ακολουθεί. Video: Το "δέσιμο" της πριονολάμαςστο σεγάκι της ξυλοκοπτικής. Οι σέγες αυτού του τύπου μπορούν να δεχτούν -όπως είναι φυσικό- καιίσια πριονάκια και μας διευκολύνουν πολύ σε "εσωτερικές κοπές" πουαπέχουν πολύ από τα άκρα της επιφάνειας του αντικειμένου. Για μαγαζί αγοράς της: Συμπληρωματικά Εργαλεία Χειρός : Αφοί Θ. Ρέππα Α.Ε. - ΗλεκτρονικόΚατάστημα 10. Η σέγα του ξυλουργού.(Coping saw) Είναι ένα άλλο είδος σέγας που μολονότι θυμίζει τις δυο προηγούμενεςσέγες που είδαμε (Piercing saw, Fret saw), έχει σημαντικές διαφορές. Βασική διαφορά το μέγεθος και ο τρόπος που συνδέεται το πριονάκι της. Η τάνυσή της, είναι σταθερή όπως στην σέγα της ξυλοκοπτικής που είδαμε,αλλά εδώ υπάρχει ακόμα μια τροποποίηση. Το πριονάκι πιάνεται στις βάσεις λαβής και κεφαλής, χωρίς σφιγκτήρες. Το πριονάκι έχει σε κάθε άκρο του ενσωματωμένο ένα πιράκι, που τουεπιτρέπει να στερεωθεί με ασφάλεια στην βάση, που έχει μορφή διπλούάγκιστρου. Ανάλογο άγκιστρο υπάρχει και την πλευρά της κεφαλής. 11. Το βασικάχαρακτηριστικό της σέγας του ξυλουργού είναι ότι οι βάσεις στήριξης τηςπριονόλαμας -και φυσικά και το πριονάκι- μπορούν να περιστραφούν σε σχέση με το πλαίσιο της σέγας. Έτσι, η κατεύθυνση κοπής είναι ανεξάρτητη από την θέση που έχει τοπλαίσιο της σέγας, και πρακτικά μπορούμε να κόβουμε προς οποιαδήποτεκατεύθυνση! 12. Πως δένουμε την λάμα στηνσέγα του ξυλουργού. Η τεχνική μοιάζει με αυτήν που χρησιμοποιήσαμε στην σέγα τηςξυλοκοπτικής (Fret saw), αλλά εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Εδώ πραγματικά η σέγα αυτή δικαιώνει τον χαρακτηρισμό "Η σέγα τουτεμπέλη!" α.) Το πριονάκι ανά χείρας και αφού στρέψουμε τα δόντια του να κοιτάνε την βάση της λαβής, στηρίζουμε τη σέγα ανάμεσα στο στήθος μας και σεένα ακλόνητο σημείο (εδώ εγώ βρήκα βολική την βάση / τάκο κοπής πουχρησιμοποιώ για τις ελεύθερες λεπτουργικές κοπές). β.) Περνάμε την μία του άκρη του πριονιού στο άγκιστρο της βάσης τηςλαβής. γ.) Στη συνέχεια ευθυγραμμίζουμε το πριονάκι με την άλλη βάση (τηςκεφαλής). δ.) Και πιέζουμε με το σώμα μας για να συσπειρωθεί το πλαίσιο τηςσέγας, τόσο ώστε να μπορούμε να περάσουμε το πριονάκι και στο άγκιστροτης βάσης κεφαλής! Μόλις το πριονάκι μπει στη θέση του, είμαστε έτοιμοι. Τόσο απλά, ούτε σφιξίματα , ούτε ευθυγραμμίσεις, απλά, πιέζω, περνάω,τελείωσα!! Αλλά ας τα δούμε όλα αυτά με ένα video καλύτερα. Video: Το "δέσιμο" τηςπριονόλαμας στη σέγα του ξυλουργού. Όπως είδατε μπορεί να υπάρχει η ευκολία, αλλά η σέγα αυτή είναι μόνογια "χοντροδουλειές"! Τόσο το μέγεθος του πριονιού της , όσο και ο πολύ μέτριος έλεγχος πουέχουμε στην κατεύθυνση κοπής, δεν της επιτρέπουν τον χαρακτηρισμό τηςσαν εργαλείου ακριβείας! Παρ' όλα αυτά, την χρησιμότητά της, την έχει και καλό είναι να υπάρχειστο εργαστήριό μας! 11. Κοψίματα της υπομονής με μεγάλες λάμες. Πριονίσματα της υπομονής με μεγάλες πριονόλαμες! Καλά όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα, αλλά το θέμα δεν εξαντλείται εδώ. Τι κάνουμε όταν θέλουμε να κόψουμε κάτι πακτωμένο σταθερά, μέσα σε ένανπεριορισμένο χώρο; Σιδηροπρίονο δεν χωράει, το μόνο που μπορεί να χωρέσει είναι μια σκέτηπριονόλαμα (από κανονικό σιδηροπρίονο), μια λύση είναι να πιάσουμε τηνλάμα με το χέρι και να κάνουμε ότι δεν πρέπει να κάνει ο μάστορας ο σωστός! Η λύση υπάρχει: Αυτό το μικρό εργαλείο θα σας δώσει απίστευτη ευκολία στις δύσκολεςκαταστάσεις! Το συγκεκριμένο "Σεγάκι / λαβή" διαθέτει στην λαβή του -εκατέρωθεν τουμεταλλικού στελέχους της- από μία διαμπερή σχισμή, στην οποία περνάει"εφαρμοστά" μια κλασική πριονόλαμα. Την λάμα την περνάμε έτσι ώστε το "πριόνι" μας να κόβει στο "τράβα" (τα δόντια της να κοιτάνε τηνλαβή) : {Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα είναι το "εσωτερικό" κόψιμο πολύ μαλακώνυλικών (π.χ. μονωτικό πάνελ), όπου ενδέχεται να μας διευκολύνει ναδουλέψουμε από πάνω το κομμάτι, όπου είναι και το σημάδεμά μας. Επίσης, και μόνο αν πριονίζουμε χρησιμοποιώντας το τμήμα της ελεύθερηςλάμας που είναι πολύ κοντά στην βίδα σύσφιξης, μπορούμε να πριονίσουμεκάτι σκληρότερο, δένοντας την λάμα με τον κλασικό τρόπο (να κόβει στοσπρώξε). Όπως και να έχει, η προσοχή είναι επιβεβλημένη και σιγά-σιγά η πείρα θαμας δείξει τα όρια χρήσης του εργαλείου αυτού.} Στην άκρη του μεταλλικού στελέχους του υπάρχει μια βίδα, με πλατύκεφάλι για να μπορούμε να την σφίξουμε και με το χέρι. Ξεσφίγγουμε την βίδα και περνάμε την λάμα από μέσα, έτσι ώστε να έχει ελεύθερο μήκος κατάλληλο για την δουλειά που θέλουμε να κάνουμε. Προσοχή! Καλό είναι να φροντίζουμε να μην περισσεύει η λάμα από την πίσω πλευράτης λαβής, γιατί, κάτι η πιθανή απόσπαση της προσοχής μας, κάτι μιααπότομη κίνηση και το γδάρσιμο στα δάχτυλα είναι "εγγυημένο"! Και σφίγγουμε την λάμα με τη βοήθεια της βίδας. Εδώ να πω ότι, μολονότι ακόμα και με το χέρι να σφιχτεί η βίδα, κρατάεικαλά την λάμα, ένα τελικό σφιξιματάκι με ένα πλατύ ίσιο κατσαβίδι, κακόδεν κάνει! {Καλό είναι, όταν το εργαλείο δεν είναι σε χρήση, να αφήνουμε την βίδασφιγμένη, γιατί δεν έχει stop και μπορεί να φύγει από πάνω}. Και το εργαλείο μας είναι έτοιμο για να κάνει τη δουλειά του, τόσο στο δύσκολο κόψιμο, όσο και στον -δυσκολότερο- τομέα της τόνωσης τηςμαστορικής "υπερηφάνειάς" μας! Όπως καταλαβαίνετε το ελεύθερο τμήμα της λάμας απαιτεί "αγάπη και προδέρμ". Προσοχή: Η λάμα επιβάλλεται να είναι ασφαλείας, δηλαδή άθραυστη. (Shatterproof). Τέτοιες λάμες βρίσκουμε σε όλα τα εργαλειάδικα, αρκεί να το ζητήσουμε. Το τμήμα όμως της λάμας που βρίσκεται μεταξύ της λαβής και της βίδαςστερέωσης, όντας καλύτερα στηριγμένο, είναι ικανό και για σκληρότερηεργασία. Το εργαλείο από την μία του πλευρά, μπορεί να κόψει πολύ κοντά σεεπίπεδη επιφάνεια, γιατί η βίδα σύσφιξης της λάμας προβάλει ελάχιστα. Φυσικά -και αυτό είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο πλεονέκτημα του εργαλείου-μπορεί να κόψει σε πλήρη επαφή με κάποια επίπεδη επιφάνεια, και μάλιστανα την "χρησιμοποιεί" σαν "οδηγό", π.χ. μπορούμε να κόψουμε "στεγνά"(σύριζα) μια πλαστική σωλήνα που προβάλει από το πάτωμα μιας οικοδομής. Εφοδιάζοντας το σεγάκι μας με λάμα ασφαλείας, έχουμε και μια ακόμα-ευνόητη- δυνατότητα , μπορούμε να κόψουμε "αδιαφορώντας" για τον λυγισμό της λάμας: Έτσι π.χ. μπορούμε να κόψουμε την σωλήνα που προβάλει από τον τοίχο-μέσα στο ντουλάπι του νεροχύτη- στην επιθυμητή απόσταση από τον τοίχο,χρησιμοποιώντας ένα τακάκι μελαμίνης πάνω στο οποίο θα ωθούμε την λάμα,έτσι ώστε αυτή να παραλληλιστεί με τον τοίχο, και αυτό, ασχέτως με τοαν έχουμε χώρο να φέρουμε το εργαλείο παράλληλα με τον τοίχο! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, η λάμα αντέχει πολύ περισσότερολύγισμα και δεν παθαίνει τίποτα: Φυσικά οι διάφοροι κατασκευαστές έχουν ο καθ’ ένας την δική τουπρόταση, χωρίς βεβαίως να ξεφεύγουν από τη βασική μορφολογία τουεργαλείου, αλλά δεν παύει να έχει ενδιαφέρον το να δούμε μερικές απόαυτές: Και δυο προτάσεις, που έχουν την πριονόλαμα τελείως ελεύθερη,προορισμένες για ελαφριά εργασία σε πολύ περιορισμένο χώρο: Κοπή με σέγες ελεύθερης λάμας. Στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο είδαμε το εργαλείο που θα μαςγλυτώσει από φασαρίες σε στενάχωρα μέρη, αλλά υπάρχει ακόμα μια λύσηπου μπορεί να χρησιμοποιήσουμε, με ακόμα περισσότερες δυνατότητες καισε εξαιρετικά στενάχωρες θέσεις, χωρίς όμως να κάνουμε συμβιβασμούςστην δύναμη που μπορούμε να εφαρμόσουμε! Το εργαλείο αυτό, στην ουσία είναι μια χειρολαβή στην οποία μπορεί ναπροσαρμοστεί μια λάμα από ηλεκτρική σέγα ελεύθερης λάμας. (Σέγεςαλεποουράς, reciprocal saw) Οι λάμες αυτές συνδέονται με το εργαλείο / λαβή, μόνο στο ένα τους άκροκαι συνεπώς επιβάλλεται να είναι αρκετά ανθεκτικής κατασκευής. Η κατασκευή του μηχανισμού συγκράτησης της λάμας πάνω στο εργαλείοείναι στιβαρή και σε αρκετά από αυτά, η στήριξη της λάμας είναιπεριστρεφόμενη, έτσι ώστε η λάμα να μπορεί να αναδιπλωθεί μέσα στηνλαβή / εργαλείο, προστατεύοντας τόσο την ίδια, όσο και τον "περίγυρό"της! Επίσης αρκετές από αυτές τις λαβές μπορούν να συγκρατήσουν την λάμα υπόγωνία ως προς το σώμα τους και έτσι δίνουν εργονομικότερη προσέγγιση σεκάποιες περιπτώσεις. Μολονότι η εικόνα δεν προϊδεάζει για την κατασκευή αυτών των εργαλείων,αυτή είναι εξαιρετικά στιβαρή και ικανή να ανταπεξέλθει οποιαδήποτελογική καταπόνηση. Οι εφαρμογές που μπορεί να έχει ένα εργαλείο σαν αυτό, με την βοήθειατης ανθεκτικής κατασκευής της λάμας, είναι πάμπολλες και κάνουν τηναπόκτησή του πολύ δελεαστική! Τα μέτρα προστασίας. Μεγάλη σημασία πρέπει να δώσετε στα μέτρα ασφαλείας (ιδιαίτερα σταγυαλιά προστασίας και -κατά περίπτωση- στη μάσκα αναπνοής), τόσο λόγω της ιδιομορφίας του εργαλείου, όσο και κυρίως λόγω του ότι η εργασία μεαυτό γίνεται συνήθως σε στενάχωρα μέρη, όπου το πιθανότερο είναι τοσώμα μας να βρίσκεται σε πολύ άβολη θέση και το πρόσωπό μας πολύ κοντά στο πεδίο εργασίας και συχνά χαμηλότερα από αυτό. Φανταστείτε τον εαυτό σας μισοχωμένο -ανάσκελα- μέσα στο ντουλάπι τηςκουζίνας σας, να προσπαθείτε να κόψετε μια από τις σωλήνες του νεροχύτηπου βρίσκεται 15 πόντους πάνω από το πρόσωπό σας! Γυαλιά λοιπόν και μασκούλα, διαφορετικά σίγουρα χρειάζεστε την βοήθειαειδικού, και δεν εννοώ οφθαλμίατρου, άλλη ειδικότητα μάλλον θα έχετε ανάγκη!!! 12. Μικρά "μυστικά" για τα πριονίσματα της υπομονής. Πως σπάνε τα πριονάκια. Τα πριονάκια, για να κόβουν καλά, είναι από σκληρό («βαμμένο») χάλυβα,αλλά αυτό «πάει πακέτο» με το ότι, όσο πιο σκληρό είναι κάτι, τόσο πιοδύσκαμπτο και εύθραυστο γίνεται! Αυτό σημαίνει ότι το λιλιπούτειων διαστάσεων πριονάκι, μπορεί νααντέχει απροσδόκητα καλά σε εφελκυσμό (τέντωμα), αλλά είναι εύθραυστοσαν γυαλί στο λύγισμα. Λίγο παραπάνω να λυγίσει και η ατσαλένια αυτή "τρίχα" αρχίζει να "αισθάνεται" μοναξιά και γίνεται...δύο!! Αυτός είναι και ο λόγος που θέλει τόση προσοχή στον χειρισμό της μέχρινα την δέσουμε στην σέγα, μετά, δεμένη και τεντωμένη, αντέχει πολύκαλύτερα! Οι τρόποι που πρακτικά μπορεί να σπάσει το πριονάκι είναι δύο: 1.) Υπερβολικήπίεση πάνω στο κομμάτι που κόβουμε. Αν πιέσουμε δυνατά το πριονάκι την ώρα που κόβουμε, η κάμψη της λάμαςστο σημείο που ακουμπά στο κομμάτι είναι πολύ πιθανό να είναι πιοαπότομη από αυτήν που αντέχει η λάμα, οπότε …. πάμε για νέο πριονάκι ! Ένα επιπλέον πρόβλημα που φέρνει η υπερβολική πίεση της λάμας οφείλεταιστο ότι, οι δυνάμεις εφελκυσμού που αναπτύσσονται στην λάμα (κατά μήκοςτης), εύκολα μπορεί να είναι από 10 μέχρι και 50+ φορές μεγαλύτερες απότην δύναμη που βάζουμε εμείς!!! 2.) Ο άλλοςτρόπος είναι να μαγκώσει το πριονάκι! Οι λόγοι παραμένουν οι ίδιοι, είτε υπερβολικό λύγισμα ενός τμήματόςτου, είτε υπερβολικό τέντωμα! Συνεπώς …. «αγάπη και προδέρμ» και όλα θα πάνε καλά! Σημείωση: Οι φιλοπερίεργοι φίλοι, μπορούν να διαβάσουν περισσότερα επίτου θέματος, στο παράρτημα Β'-(1). Ίσια και κυκλικά κοψίματα. Ξαναγυρίζοντας στην δεύτερη φωτογραφία της προηγούμενης σελίδας: Αν τα καταφέρετε να διακρίνετε από την -συγχωρέστε με -χάλιαφωτογραφία, θα δείτε ότι το πριονάκι έχει δόντια γύρω- γύρω (είναι«στρογγυλό»). Τα στρογγυλά πριονάκια. Ένα τέτοιο πριονάκι δεν έχει προσανατολισμό κοπής, κόβει προς όλες τιςκατευθύνσεις! Αυτό είναι και το μοναδικό του πλεονέκτημα. Στα μειονεκτήματά του συγκαταλέγονται: - Δεν κόβει ευθεία παρά μόνο με πολύ προσοχή. - Ανοίγει πολύ φαρδιά τομή συγκριτικά με τα άλλα πριονάκια. - Το σόκορο κοπής δεν είναι "καθαρό", θέλει οπωσδήποτε αρκετό λιμάρισμαγια να φινιριστεί - Είναι πολύ δύσκολο να το δουλέψεις πολύ κοντά στο τελικό όριο τηςκοπής, χωρίς να διακινδυνεύεις την καταστροφή του κομματιού. Συνεπώς είναι καλό μόνο για κοψίματαπου αργότερα θα "σκεπαστούν" , όπως εδώ, που τακοψίματα θα καλυφθούν από τα χείλη των βυσμάτων τροφοδοσίας. Για όλες τις άλλες δουλειές, δουλεύουμε μόνο ίσια πριονάκια. Τα ίσια πριονάκια. Βασικά τους πλεονεκτήματα είναι ότι: - Κόβουν πολύ πιο γρήγορα, γιατί όλα τους τα δόντια είναιπροσανατολισμένα προς την ίδια πλευρά. - Κόβουν πολύ καθαρά, και με μεγάλη ακρίβεια, ακόμα και ακριβώς δίπλαστο όριο κοπής να κόψουμε -με λίγη εξάσκηση- δεν θα έχουμε πρόβλημα. - Κόβουν σε ευθεία χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, ειδικά αν κόβουμε μεκάποια κλίση, τότε πράγματι η τομή που παράγουν, είναι πάρα πολύ κοντά στο τελικό αποτέλεσμα. Το βασικό τους μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορούν να αλλάξουνκατεύθυνση, παρά μόνον με ειδικό τρόπο πριονίσματος, ο οποίος μπορεί ναείναι σχετικά χρονοβόρος. Πώς "στρίβει" το ίσιο πριονάκι. Το προαναφερθέν μοναδικό μειονέκτημα των ίσιων πριονόλαμων -εφ' όσον οι συνθήκες το απαιτούν (αλλά και το επιτρέπουν)- είναι δυνατόν ναξεπεραστεί. Ας δούμε πώς, με ένα παράδειγμα: Θέλουμε να αφαιρέσουμε από το εξωτερικό όριο της επιφάνειας ενόςαλουμινένιου φύλου, ένα μικρό κομμάτι διαστάσεων 2 cm x 2cm, έτσι ώστενα δημιουργηθεί μια "τετράγωνη" εσοχή. Αφού κάνουμε το σημάδεμά μας, με το γνωστό τρόπο, οι λύσεις για το κόψιμο είναι δύο: Α.) Με τη χρήση βοηθητικών "οπώναλλαγής κατεύθυνσης". Εδώ, εκτός φυσικά από το βασικό σημάδεμα, χρειάζονται κάποιες επιπλέονενέργειες: 1.) Κοντά στηνγωνία που σχηματίζουν τα ίχνη κοπής και πάνω στο τμήμα του κομματιούπου θα αποκοπεί, σημαδεύουμε το κέντρο μιας οπής που θα ανοιχτεί μετρυπάνι. Το σημάδεμα γίνεται με τέτοιο τρόπο , έτσι ώστε η περιφέρεια της οπής αυτής, να εφάπτεται ακριβώς στις γραμμές τουσημαδέματος. 2.) Αφού γίνει ηοπή αυτή, ξεκινάμε το πριόνισμα, από την εξωτερική πλευρά τουσημαδέματος, και "προχωράμε" προς την μία από τις εσωτερικές γωνίες τουσημαδέματος και όταν φτάσουμε στο κενό που σχηματίζει η οπή,-προσέχοντας μην τιναχτεί το πριονάκι και σπάσει!- "μπαίνουμε" στον κενό χώρο που μας δίνει την δυνατότητα να αλλάξουμε την κατεύθυνση κοπής. 3.) Στρίβουμε τοπριονάκι, και συνεχίζουμε το πριόνισμα προς τη νέα κατεύθυνσηπροσέχοντας στην αρχή του κοψίματος να επιμείνουμε στην εφαπτομένη του κύκλου της οπής, για να ξεκινήσει σωστά το πριόνισμα πάνω στα σημάδια μας. Διαφορετικά θα γίνει λάθος γιατί η καμπύλη που υπάρχει εκεί, "τραβάει"το πριονάκι μας μακριά από το σημάδι μας. 4.) Ολοκληρώνουμεαυτή την κοπή προσέχοντας πάλι στον τερματισμό της, και μετά βγάζουμετο πριονάκι και τελειώνουμε την δουλειά μας με την κοπή της τρίτης πλευράς: Αντιλαμβάνεστε , ότι οι επιπλέον εργασίες αυτής της λύσης, προσθέτουνχρόνο και κόπο, ο οποίος μπορεί να αποφευχθεί σε αρκετές περιπτώσεις. Ας δούμε πώς: Β.) Με την "σημειωτόν" αλλαγήκατεύθυνσης πριονίσματος. Το πώς γίνεται αυτό το περιγράφει ο τίτλος. Αλλά ας τα δούμε με τη σειρά. 1.) Σημαδεύουμετο περίγραμμα της κοπής μας, και κόβουμε μέχρι την πρώτη γωνία / αλλαγήκατεύθυνσης. Όταν φτάσουμε στο τέλος της ευθείας του σημαδέματός μας, φέρνουμε τοπριονάκι σε θέση τελείως κάθετη -ως προς την επιφάνεια του κομματιού-και πριονίζουμε προσεκτικά μέχρι να φτάσουμε ακριβώς στη «γωνία»! 2.) Εκεί σταματάμε να προωθούμε το πριονάκι και απλά το κινούμε προσεκτικάπάνω-κάτω (κάτι σαν "σημειωτόν" δηλαδή), και αρχίζουμε να στρέφουμεπροοδευτικά την σέγα προς την νέα κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσειτο πριονάκι. Η λάμα, επειδή το πλάτος της είναι λίγο μικρότερο του πλάτους της κοπήςπου δημιουργεί, έχει κάποιο περιθώριο να "στρίψει" μέσα στην τομή. 3.) Με τον τρόποαυτό, στην εξωτερική παρειά της τομής (την «χρήσιμη») ακουμπά η χωρίςδοντάκια πλευρά της λάμας και στην εσωτερική παρειά (την «άχρηστη»,αυτήν που ανήκει στο τμήμα που θα αποκοπεί), τα δοντάκια αρχίζουν καιαφαιρούν υλικό από το κομμάτι. Έτσι σιγά-σιγά η λάμα στρίβει ολοένα και περισσότερο και καταλήγειτελικώς να έρθει στην ίδια ευθεία με την νέα κατεύθυνση που επιβάλει τοσημάδεμά μας. Στην φωτογραφία αυτή -μπορεί να μην φαίνεται καλά- το πριονάκι είναιστο μισό της αλλαγής κατεύθυνσης, και μια φωτογραφία από μεγαλύτερηαπόσταση, το κάνει φανερό. Προσέχουμε το πριονάκι να μην κόψει έξω από τα σημάδια μας, καθώς στρέφει ακολουθώντας την σέγα. Το "μυστικό" σε αυτήν την στροφή, είναι ο ρυθμός αλλαγής κατεύθυνσηςκαι η συνεπαγόμενη στρέβλωση που προκαλεί στο πριονάκι, να μην υπερβείτις αντοχές της λάμας. Έτσι τελικά έχουμε αλλάξει κατεύθυνση, χωρίς να χρειαστούμε βοηθητικέςοπές κ.λπ. 4.) Μετά την ολοκλήρωση της αλλαγής κατεύθυνσης, συνεχίζουμε το πριόνισμα προς τηννέα κατεύθυνση και εφόσον ο χώρος μας το επιτρέπει, αυξάνουμεπροοδευτικά την κλίση της πριονόλαμας, έτσι ώστε αυτή να κόβει όσο πιολοξά γίνεται, προκειμένου να "ακολουθεί" την ευθεία κοπής χωρίςιδιαίτερη προσπάθεια. Με λίγη προπόνηση λοιπόν, η αλλαγή κατεύθυνσης εκτελείται χωρίς κανέναπρόβλημα και μάλιστα, η γωνία όπου συμβάλλουν οι δύο ευθείες τωνσημαδιών μας, "καθαρίζει" πολύ καλά! Αλλά είναι νομίζω καλύτερα να δούμε κάποια video για να "εμπεδώσουμε"την διαδικασία Video: ΚΟΠΗ "L" ΜΕ ΙΣΙΑ ΛΑΜΑ-Σεγάκιλεπτουργού. Εδώ έχουμε μια "κλασική" ευθεία τομή με αλλαγή κατεύθυνσης. Το προφίλ αλουμινίου που κόβουμε έχει μορφή "Γ", πάχος 1mm και είναιδεμένο στον πάγκο μας με ένα σφιγκτήρα . Το δέσιμό του -σε σχέση με το σημείο κοπής- δεν είναι το ιδανικό γιατίεμφανίζει κάποια ελαστικότητα, αλλά το προτιμήσαμε για να φανεί τικάνουμε όταν τα πράγματα δεν είναι ιδανικά! 4.) Οι λίμες της λεπτουργικής. Αφού λοιπόν καταλήξαμε σε τέτοιες λεπτοδουλειές, φυσικό είναι ταεργαλεία λείανσης να αλλάξουν, γιατί αυτά που χρησιμοποιούμε στηνκλασική κοπή με σιδηροπρίονο, απλά θα μας καταστρέψουν το κομμάτι! Ας δούμε λοιπόν κάποια λιμάκια που θυμίζουν σε μορφή με τις κλασικέςλίμες, αλλά οι ομοιότητες τους σταματάνε εκεί, γιατί οι διαστάσεις τουςείναι πολύ μικρές, γι' αυτό άλλωστε δεν έχουν τσάπι (χειρολαβή). Όσον αφορά δε, στη πυκνότητα των δοντιών τους, είναι πολύ μεγάλη, τόσοπου σε ορισμένες από αυτές δεν είναι ορατά "δια γυμνού οφθαλμού"!(Ιδιαιτέρως αν αυτός είναι και κάποιας ηλικίας! :toomuchne: ) Οπωσδήποτε η εργασία με αυτές, έχει ρίξει το βάρος στην ποιότητα και τοφινίρισμα και όχι στην ταχύτητα της εργασίας, αλλά είπαμε...λεπτοδουλειές! Που βρίσκουμε όλα αυτά τα μικροεργαλεία: Σε καταστήματα εργαλείων ωρολογοποιίας, χρυσοχοΐας, ή καιοδοντοτεχνιτών, (και προσοχή στις απομιμήσεις, δεν έχουν καλήκατάληξη!), ένα που μου έρχεται πρόχειρο ,- από το οποίο έχω ψωνίσεικαι εγώ- το έχει ένας εξυπηρετικότατος κύριος με πολύ καλή γνώση τουαντικειμένου του: Πιόκος Γεώργιος Α. | Εμπόριο Ανταλλακτικών Ρολογιών, ΕξαρτήματαΡολογιών | Αθήνα - Πλατεία Κλαυθμώνος ΑΤΤΙΚΗΣ | vrisko.gr 13. Ασκήσεις... υπομονής! Α' μέρος: Σημάδεψέ το, μάστορα! Ασκήσεις υπομονής! Και όπως καταλαβαίνετε ήρθε η ώρα για πρακτική εφαρμογή όσων ειπώθηκαν"θεωρητικά"! Κοψίματα λοιπόν με τα εργαλεία της "λεπτουργικής": Θέλουμε να κόψουμε από ένα μικρό κομμάτι αλουμινίου δύο μικρά τμήματακαι για να το δυσκολέψουμε λίγο, αυτά τα τμήματα δεν θα είναι"τετράγωνα". Ας πιάσουμε όμως με τη σειρά τα πράγματα: Α. Σημάδεμα των ιχνών που θα γίνουν οι τομές. 1.) Τα εργαλεία μας. Αυτά είναι, τσιμπίδες συγκράτησης , ρίγα, παχύμετρο και φυσικά το"θύμα" μας, ένα μικρό κομμάτι αλουμινίου σχήματος ορθογωνίου τριγώνου. Καθώς επίσης και μια μέγγενη με κάποια "ευελιξία". Η συγκεκριμένη μέγγενη -μολονότι δεν είναι για βαριές δουλειές- μπορείνα εξυπηρετήσει μια χαρά τις ανάγκες του σημαδέματος. 2.) Οι οδηγοί του σημαδέματος. Η χάραξη των οδηγών σημαδιών με βάση τα οποία θα γίνει η χάραξη των ιχνών κοπής του κομματιού, είναι το επόμενο βήμα. Σε γενικές γραμμές -σε ένα τόσο μικρό κομμάτι- το σημάδεμα των οδηγώναυτών μπορεί να γίνει άνετα στο χέρι. Το κομμάτι ανά χείρας, το παχύμετρο ρυθμισμένο στην επιθυμητή διάσταση,και σημαδεύουμε! Ακουμπάμε το ένα σκέλος του παχύμετρου στην ακμή τηςπλευράς του κομματιού και χαράζουμε με το άλλο σκέλος το κομμάτιμετακινώντας παράλληλα τα δύο σκέλη! Όλα καλά, αλλά ας δούμε από πιο κοντά, γιατί εδώ...κρύβεται η παγίδα. Όπως βλέπετε η τοποθέτηση του παχύμετρου είναι λίγο "ελεύθερη", αντί το κινητό σκέλος του να πατά στην ακμή με την μύτη του (αριστερό κόκκινοβέλος), πατά αρκετά πιο μέσα (δεξιό βέλος). Αποτέλεσμα αυτού είναι ο μύτες των δύο σκελών του παχύμετρου να μηνείναι "απέναντι" ως προς τον κάθετο στην ακμή του κομματιού,προσανατολισμό (κίτρινες γραμμές). Συνεπώς η χάραξή μας θα γίνει λάθος, θα είναι σε μικρότερη -από τηνεπιθυμητή- απόσταση από την ακμή του κομματιού! Για να γίνει η χάραξη σωστά: Ι.) Η νοητήευθεία που ενώνει της μύτες των δύο σκελών του παχύμετρου, θα πρέπει ναείναι κάθετη προς την ακμή του κομματιού που χρησιμοποιείται σαν αναφορά της χάραξης. ΙΙ.) Η μύτη του σκέλους που ολισθαίνει στην ακμή του κομματιού, θα πρέπει να παραμένεικοντά στην επιφάνεια του κομματιού, και να μην "βουτάει" κάτω απόαυτήν, διαφορετικά το σημάδεμά μας θα γίνει σε μεγαλύτερη απόσταση απόαυτήν που θέλουμε! ΙΙΙ.) Τοποθετούμετο παχύμετρο στην αρχή του βοηθητικού σημαδιού που θέλουμε να χαράξουμεκαι κατόπιν ωθούμε με τον αντίχειρα το σκέλος που κάνει την χάραξη,μετακινώντας παράλληλα το δεξιό χέρι μας, έτσι ώστε να ικανοποιούνταιοι προαναφερθείσες προϋποθέσεις. Παρατήρηση: Προσέξτε, το παχύμετρο είναι κρατημένο χαμηλά κοντά στην επιφάνεια τουκομματιού, έτσι εξασφαλίζεται καλύτερος έλεγχος της κίνησής του. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι οι ακμές των σκελών του παχύμετρου πρέπει ναείναι "ξυράφια", διαφορετικά δεν θα μπορούν να χαράξουν το αλουμίνιο,οπότε θα αναγκαστούμε να "σηκώσουμε" το παχύμετρο σε πιο "κάθετη" θέση με αποτέλεσμα να μην έχουμε εύκολο έλεγχο της κίνησής του! Με ανάλογο τρόπο χαράζουμε και το άλλο βοηθητικό σημάδι: 3.) Η χάραξη των ιχνών κοπής. Μεταφέρουμε το κομμάτι μας, στην μέγγενη: Τα σημάδια μας στοχεύονται από τα πράσινα βελάκια. Στη συνέχεια επιστρατεύονται τσιμπίδες και ρίγα: Η ρίγα μας σφίγγεται αρχικά, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια για σύμπτωσήτης με τα σημάδια μας, και στη συνέχεια με μικρές ωθήσεις αλλά και μετην βοήθεια ελαφρών χτυπημάτων με το σημαδευτήρι, την φέρνουμε στην σωστή θέση: Στη συνέχεια παίρνουμε το σημαδευτήρι και κρατώντας το υπό γωνία καιλοξά όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, χαράζουμε το ίχνος κοπής. Το γεγονός ότι η μύτη του σημαδευτηριού είναι εξαιρετικά αιχμηρή, μαςεπιτρέπει να κάνουμε την χάραξη εξασκώντας μικρή δύναμη, οπότεελαχιστοποιείται το ενδεχόμενο να φύγει η ρίγα από την θέση της. Και τελικώς έχουμε: Με ανάλογο τρόπο χαράζουμε και τα δύο λοξά ίχνη κοπής και κατόπιν -με το κομμάτι ανά χείρας- χαράζουμε και τα δύο κάθετα ίχνη. Προσέξτε ότι το κομμάτι κρατιέται έτσι ώστε να ακουμπά σταθερά πάνωστην γωνιά, για να μην μετακινηθεί την στιγμή της χάραξης του ίχνους. Η τελική μορφή των σημαδιών για το κόψιμό μας είναι: Το ένα τραπεζοειδές κομμάτι θα αφαιρεθεί με κοπή χωρίς βοηθητικές οπές,και στο άλλο θα χρησιμοποιήσουμε βοηθητικές οπές για να αλλάξει κατεύθυνσης κοπής η λάμα της σέγας μας. 14. Ασκήσεις υπομονής! Β' μέρος: Κοπή "ελεύθερη"! 4.) Κοπή χωρίς βοηθητικές οπές. Αφού έχουμε ήδη το κομμάτι μας δεμένο στην μέγγενη, ας της δώσουμε μιαευκαιρία. Το νύχι, οδηγός της λάμας και ξεκινάμε με ανάποδη πριονιά, ίσα νασκάψει στο υλικό ένα μικρό λούκι: Γρήγορα όμως αναγκάστηκα να αλλάξω μέγγενη, το κομμάτι στηνπροηγούμενη, παρουσίαζε μια "ευκινησία" που δεν μου άρεσε, έτσι επιστρατεύτηκε η "μόνο καφέ δεν ψήνει" μέγγενη και δυο τάκοι, και το κομμάτι δέθηκε οριζόντια: Το κόψιμο όπως βλέπετε έχει προχωρήσει κάπως, ξαναμπαίνει λοιπόν μέσατο πριονάκι λοξά και συνεχίζουμε μέχρι η λάμα να "αγγίξει" το ίχνος τηςεπόμενης κατεύθυνσης κοπής. Αρχίζουμε να αυξάνουμε την γωνία της πριονόλαμας, την "σηκώνουμε"προοδευτικά και γίνεται φανερό ότι, παρ' όλο που το κομμάτι μας έχειπάχος μόνο 1 mm, το λούκι της κοπής έχει αρκετό μήκος, γιατί, με το πουσηκώνουμε την λάμα, αυτή "έρχεται" προς τα πίσω. Αυτό οφείλεται στο ότι πλέον, η λάμα πατάει μόνο στην αρχή του λουκιούκοπής. Έτσι -στο τελευταίο χιλιοστό της κοπής- έχει έρθει κάθετη στηνεπιφάνεια του κομματιού, πριονίζουμε πολύ προσεκτικά και απαλά, για ναμην ξεπεράσουμε το ίχνος. Στο σημείο αυτό αρχίζουμε να εκτελούμε την στροφή. Με απαλές σταθερές κινήσεις πριονίζουμε "σημειωτόν", χωρίς να προωθούμε προς τα εμπρός την λάμα,και αρχίζουμε σιγά- σιγά να την στρίβουμε περί τον άξονά της, προς τηννέα κατεύθυνση: Στο σημείο αυτό -για εποπτικούς λόγους- ας δούμε τι έχουμε πετύχειμέχρι τώρα: Όπως βλέπετε έχουμε κάνει την μισή στροφή. Συνεχίζουμε το κόψιμο με το πριονάκι κάθετο, μέχρι να ολοκληρωθεί η στροφή και να "πιάσουμε" την νέα ευθεία. Τώρα πλέον, εκμεταλλευόμενοι τον χώρο που μας δίνει αυτό το μικρό μήκος της κοπής στην νέα ευθεία, αρχίζουμε να πριονίζουμε χαμηλώνοντας τηνλάμα όσο περισσότερο -πιο λοξά- μπορούμε. Προσοχή: Κατά τηνδιαδικασία "χαμηλώματος" της λάμας (μείωσης της γωνίας κοπής), δενβιαζόμαστε, προσεκτικά πριονίζουμε απαλά, διαφορετικά, η λάμα δεν το έχει και σε τίποτα να μαγκώσει. Αυτό ακριβώς έγινε και εδώ, και όχι προς χάριν εκπαίδευσης, απλά, κάτι η θέση της λάμας, κάτι μια μικρή απροσεξία, και.... όποιος βιάζεται,σκοντάφτει! Κάπως έτσι σπάνε τα πριονάκια, και πάρτε υπόψη ότι αυτό το πριονάκιείναι από τα "χοντρά"! Μήπως όμως, η λάμα που έχει απομείνει μπορεί να χρησιμοποιηθεί; Ας το δοκιμάσουμε: α.) Ξεσφίγγουμε μερικές βόλτες τον ρυθμιστή τάνυσης. β.) Ξεσφίγγουμε το ρυθμιστή απόστασης των σφιγκτήρων της λάμας και τους πλησιάζουμεέτσι ώστε, το ελεύθερο άκρο του κομματιού της λάμας που έχει απομείνει,να βρεθεί ανάμεσα στις σιαγόνες του "σφιγκτήρα λαβής" της σέγας μας καιξανασφίγγουμε το ρυθμιστή απόστασης. γ.) Σφίγγουμε τιςσιαγόνες του σφιγκτήρα λαβής και ελέγχουμε την τάνυση της λάμας, με το δάχτυλό μας, αν φαίνεται ότι η λάμα θέλει λίγο τέντωμα, τότε με μερικές στροφές του ρυθμιστή τάνυσης της λάμας, την τεντώνουμε λίγο ακόμα. Μια χαρά φαίνεται τώρα και πράγματι είναι! Ξανά επί το έργον λοιπόν, έχουμε να κόψουμε ένα κομμάτι! Προσέξτε, εδώ φαίνεται καθαρά τόσο ο ρυθμιστής απόστασης των δύοκεφαλών συγκράτησης της λάμας, όσο και -ακριβώς από πάνω του- το"πάτημα" που έχει το στέλεχος της σέγας (κόκκινο βελάκι), για να μηνπλησιάζουν αυτές πέραν ενός σημείου. Συνεχίζουμε την κοπή, μέχρι το πριονάκι να έρθει σε όρθια θέση, στο τέλος του ίχνους αυτού: Για να δούμε τι καταφέραμε! Σαν καλά να φαίνονται τα πράγματα, αλλά ας δούμε από πιο κοντά ανκαταφέραμε να κόψουμε ακριβώς δίπλα στο ίχνος κοπής χωρίς να "μπούμε"μέσα σε αυτό (δεξιά φωτογραφία) Για δουλειά στο χέρι, μάλλον προς το εξαιρετικό πάει!!! Αφού το καμαρώσαμε λοιπόν το έργο μας, ας το τελειώσουμε κιόλας. Βήμα πρώτο, αλλάζουμε πριονάκι, θα μπει ένα καινούριο. Το πριονάκι αυτό εκτός από καινούριο, είναι και αρκετά πιο λεπτό, γιατου λόγου το αληθές -με τη βοήθεια μια τσιμπίδας- βάζουμε δίπλα του(από πάνω), ένα κομμάτι από αυτό που έσπασε. Όπως βλέπετε το νέο πριονάκι, είναι λιγότερο από το μισό τουπροηγούμενου!!! Λύνουμε το σύστημα [τάκοι / κομμάτι] από τη μέγγενη, για να μπορέσουμενα την στρίψουμε σε πιο βολική θέση. Παρατηρήστε ότι, έτσι όπως είναι δεμένο το κομμάτι μας ανάμεσα στους τάκους με τον σφιγκτήρα, μπορούμε άνετα να το βγάλουμε από τη μέγγενη χωρίς να χαλάσουμε το σύστημα συγκράτησής του. Φέρνουμε την μέγγενη στην νέα θέση της και ξανασφίγγουμε το όλο σύστημαπάνω της: Εδώ "αποκαλύφθηκε" και ένα πρόβλημα... "προσωπικής καθαριότητας"! Γιανα μπορέσω να χρησιμοποιήσω το νύχι σαν οδηγό, θα πρέπει να το πιέσωπάρα πολύ, πράγμα που πονάει αρκετά, γιατί τα νύχια είναι φρεσκοκομμένα. Αλλά "όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια", ή για να το θέσωακριβέστερα, όποιος δεν έχει νύχι.... έχει τσιμπίδα! Έτοιμο το σημάδι οδηγός και συνεχίζουμε το κόψιμο μέχρι να φτάσουμε κοντά στο τέλος της κοπής: Παρατήρηση: Παρά το ότι το πριονάκι είναι πολύ πιο λεπτό, η ταχύτητα κοπήςπαραμένει ουσιαστικά η ίδια, γιατί το πριονάκι έχει πυκνότερα δόντιακαι το μέτωπο κοπής είναι πολύ πιο μικρό σε διαστάσεις. Το πριονάκι λοιπόν, σε στάση "προσοχής"..... και η κοπή μας τελείωσε! Ώρα να το δούμε ολοκληρωμένο και από πιο κοντά! Οι παρειές της κοπής (σόκορο) είναι σχεδόν σε τελική μορφή, λίγοφινίρισμα με την λίμα θέλουν μόνο και η τελική εικόνα είναι πιστεύωικανοποιητική, -μακροσκοπικά- μοιάζει με μηχανική κοπή! Πανηγυρισμοί όμως τέλος, έχουμε πολύ δουλειά ακόμα! Πριν όμως προχωρήσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, ας δούμε ένα video ακόμασε μια δυσκολότερη κοπή όπου η αλλαγή κατεύθυνσης είναι πολύ μεγαλύτερη. Video: ΚΟΠΗ "V" ΜΕ ΙΣΙΑ ΛΑΜΑ-Σεγάκιλεπτουργού Το θέμα μας είναι και πάλι κοπή ευθεία, αλλά τώρα η "V" αλλαγήκατεύθυνσης, είναι πολύ πιο απότομη και θα απαιτήσει περισσότερηδεξιοτεχνία. Όπως θα δείτε το κορίτσι μας "δεν μασάει" και παίρνει μια χαρά και τις "κλειστές" στροφές! Μοναδικές παρατηρήσεις, σαν fine tuning της τεχνικής, είναι: 1. Κατά την διάρκεια του πριονίσματος η πίεση στην λάμα του πριονιού,είναι συνεχής. Αυτό δεν είναι απαραίτητο, η κοπή θα γίνει εξίσου καλά -και χωρίςκαταπόνηση της λάμας- αν πιέζουμε την λάμα μόνο κατά την κίνηση τουπριονίσματος (καθοδική φορά) και χαλαρώνουμε την πίεση κατά τηνεπαναφορά της λάμας (ανοδική κίνηση). 2. Το πιάσιμο της σέγας, είναι καλύτερα να γίνεται χαμηλότερα (η χούφταμας να καλύπτει την λαβή), έτσι θα έχουμε καλύτερο έλεγχο της πίεσηςπου εξασκούμε στην λάμα και θα αποφεύγουμε την επιπλέον καταπόνησή τηςκατά το τέλος της ανοδικής της πορείας. 15. Άσκηση υπομονής Γ' μέρος: Πριονίσματα "περι-οπής"! 5.) Κοπή με βοηθητικές οπές. Για να προχωρήσουμε σε αυτή την λύση, θα πρέπει κατ' αρχήν νασημαδέψουμε την θέση των βοηθητικών οπών. Επιλέγουμε σαν διάμετρο των οπών τα 2mm, οπότε πρέπει να σημαδέψουμεπάνω στο τμήμα που πρόκειται να αποκοπεί, την θέση των κέντρων τους έτσι ώστε αυτά να απέχουν 1mm από τις πλευρές του ίχνους κοπής. α.) Μετράμε με τοπαχύμετρο πόσο απέχει το ίχνος κοπής από μία πλευρά / ακμή τουκομματιού μας και μηδενίζουμε το παχύμετρο. β.) Πλησιάζουμετα σκέλη του παχύμετρου μεταξύ τους κατά 1mm και σημαδεύουμε από έναμικρό ευθύγραμμο τμήμα σε κάθε "γωνία" που θα γίνει οπή. Κατά τη διαδικασία αυτή, φροντίζουμε η νοητή ευθεία που ορίζουν οι μύτες των σκελών του παχύμετρου να είναι παράλληλη, με το κάθετο προςτην ακμή του κομματιού, ίχνος κοπής: γ.) Για να αυξήσουμε την ακρίβεια του σημαδέματός μας καλό είναι να εφαρμόσουμεμια τεχνική μέτρησης με το παχύμετρο, η οποία βασίζεται στην χάραξη τουσημαδευτηριού και συνίσταται στο εξής: Αν θέλουμε να μετρήσουμε πόσο απέχει ένα ίχνος κοπής από την ακμή τουκομματιού, πρώτα τοποθετούμε με σιγουριά την μύτη του ενός σκέλους τουπαχύμετρου πάνω (μέσα) στο εν λόγω ίχνος, και κατόπιν "κλείνουμε" τασκέλη του παχύμετρου μέχρι το άλλο του σκέλος να έρθει σε επαφή με τηνακμή. Έτσι είμαστε σίγουροί ότι μετράμε ακριβώς μέχρι το ίχνος κοπής και όχι μέχρι κάποιο γρέζι που έχει αφήσει το σημαδευτήρι δίπλα στο ίχνος πουχάραξε: Και στη συνέχεια ...μηδενισμός, αύξηση της διάστασης κατά 1mm καιχάραξη του σημαδιού: Με ανάλογο τρόπο κάνουμε και το σημάδεμα για την άλλη οπή: Τα σημάδια που κάναμε είναι μέσα στα κόκκινα κυκλάκια (στην δεξιά φώτο): Για να ρίξουμε μια πιο κοντινή ματιά! δ.) Με την πόνταμας ποντάρουμε τα κέντρα των οπών και το αποτέλεσμα είναι: ε.) Παίρνουμε ένατρυπανάκι 2mm (μετρημένο!). στ.) Δένουμε ξανάτο κομμάτι μας πάνω στους τάκους, αφού φροντίσουμε να βάλουμε στην άλλη άκρη του τάκου ένα ισόπαχο με το κομμάτι μας αλουμινάκι (μέσα στον κόκκινο κύκλο). Αυτό θα μας εξασφαλίσει ότι ο τάκος θα πατάει ομοιόμορφα σε όλο το κομμάτι μας και ότι αυτό, δεν θα έχει την τάση να κινείται. Με το κομμάτι δεμένο σταθερά, επιστρατεύτηκε ένα ιδιοκατασκευασμένο ταχύστροφο δραπανάκι για το τρύπημα. Μολονότι όμως το κομμάτι ήταν μικρό σε πάχος, χρειάστηκε παράδοξα πολύώρα για το τρύπημα, και εδώ έγινε τοπρώτο σφάλμα, δεν έδωσα περισσότερη σημασία, απλάμετέφερα το τρυπανάκι στο δράπανο μπαταρίας και έκανα και την δεύτερητρύπα: Παρατήρησα ότι το λαμάκι λύγιζε λίγο, αλλά δεν το έδεσα κάπου να έχει υποστήριξη, βλέπετε, ήθελα να τελειώνω -αυτό ήταν το δεύτερο λάθος! Τα αποτελέσματα ήταν σκέτη απογοήτευση: Οι τρύπες -παρ' όλη τη προσπάθεια και το καλό ποντάρισμα- έγινανκυριολεκτικά "όπου να 'ναι" ! Τι έφταιξε! Εδώ αξίζει να σταθούμε λίγο, γιατί είναι κάτι που θα το συναντήσειόποιος ασχοληθεί με τη "χειροτεχνία", τι φταίει; Τα πράγματα που φταίνε είναι πολλά, άλλα έχουν να κάνουν με την μέθοδοκαι άλλα με τα εργαλεία. α. Κανονικά τοκομμάτι έπρεπε να τρυπηθεί σε κάθετο δραπανάκι έχοντας από κάτω του ένακομμάτι επίπεδο ξύλο, για να πατάει παντού ομοιόμορφα. β. Δεν το έκαναγιατί το ξέχασα, και όταν πλέον ήρθε η ώρα για το τρύπημα, βαρέθηκα νατο λύσω από τους τάκους, όπου όμως το κομμάτι δεν ήταν στηριγμένο καλάαπό κάτω. γ. Το τρυπανάκιαπ' ότι απεδείχθη αργότερα όταν το είδα στο μεγεθυντικό φακό, ήτανελαφρά στομωμένο, είχε χάσει τον "αθέρα" του, με αποτέλεσμα να μηνκόβει καλά, αντίθετα "μάσαγε" και παρουσίαζε την τάση να ολισθαίνει καινα ταλαντεύεται. Τα προαναφερθέντα, συνεργάστηκαντέλεια μεταξύ τους, και το αποτέλεσμα ήταν... χάλια, όπως μου άξιζεδηλαδή!!! Τέλος πάντων το "κατάπια" και έπιασα να το διορθώσω. Μια λίμα λεπτουργικής έδωσε την λύση με σχετική αξιοπρέπεια. Η λίμα αυτή είναι πολύ λεπτή με πυκνά δόντια και δουλεύεται πολύ εύκολα: Πολύ γρήγορα το πρόβλημα "ελαχιστοποιήθηκε". Ένα τμήμα των "οπών" εφάπτεται στο ίχνος κοπής, όπως ήταν η αρχικήπρόθεσή μας, ώρα για να αρχίσουμε το κόψιμο. Η τσιμπίδα και πάλι φάνηκε χρήσιμη σαν οδηγός και έγιναν τα δύο εύκολακοψίματα, αυτά που ξεκινάνε από έξω προς τα μέσα: Εύκολα μπορεί να είναι, όμως πρέπει να είμαστε προσηλωμένοι στο σημείοκοπής, γιατί αν αποσπαστεί η προσοχήμας... η κακοτεχνία μας χαμογελά χαιρέκακα σε κάθε ευκαιρία. Θα μου πείτε τι μ' έπιασε, που είναι το πρόβλημα; Ας το δούμε καλύτερα: Το πριονάκι έκοψε λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε και τραυμάτισε την"καλή" περιοχή του κομματιού, αυτή που δεν θα αποτμηθεί, με αποτέλεσμα-αν αυτή ήταν η ορατή επιφάνεια- να έχουμε ένα σημάδι εκεί που δενεπιτρέπεται! Και για να συμβεί αυτό δεν θέλει και πολύ, μια πριονιά παραπάνω ,μπορεί να είναι αρκετή! Αλλά αρκετά με αυτά, νομίζω ότι το νόημα έγινε σαφές... ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ! ! ! Ας ολοκληρώσουμε την δεύτερη κοπή και να "μπούμε" στην βοηθητική οπή! Στο σημείο αυτό, είναι φανερό ότι με το συγκεκριμένο δέσιμο τουκομματιού δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, αλλά πριν αλλάξουμε το δέσιμο,ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι ο τάκος παρέχει ένα πολύ καλό σημείο στήριξης των χεριών μας, και μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε έναμικρό κόψιμο στην νέα κατεύθυνση κοπής, σαν οδηγό για την συνέχειά της. Το πριονάκι δουλεύεται κάθετα με την ασφάλεια που παρέχει η στήριξη του χεριού στον τάκο, και με τον οδηγό της νέας κατεύθυνσης έτοιμο,αλλάζουμε δέσιμο στο κομμάτι: Εδώ -επανερχόμενος στις προηγούμενες παρατηρήσεις- φαίνεται καθαρά ότι το αριστερό κόψιμο "ξέφυγε"! Αλλά ας τελειώνουμε, το πριονάκι προσεκτικά μέσα στο κομμάτι καισυνεχίζουμε το κόψιμο στην νέα κατεύθυνση, με την λάμα χαμηλά, μαλακάκαι σταθερά και... τελειώσαμε! 6.) Σύγκριση των δύο τεχνικών. Ας δούμε τα έργα μας το ένα δίπλα στο άλλο: (Δεξιά είναι το κόψιμο με τις βοηθητικές οπές.) Τα λόγια -θα μπορούσα να πω- είναι περιττά, όμως αυτό δεν είναι ακριβώςέτσι, το πρόβλημα δεν είναι στην μέθοδο, αλλά στον παράγοντα άνθρωπο. Όμως ακριβώς αυτό είναι και το κρίσιμο θέμα. Στην τεχνική άνευ οπών χρειάζεται απλά ένα σημάδεμα και μετά προσεκτικόπριόνισμα, τίποτε άλλο! Στην τεχνική με τις οπές, προστίθενται και άλλες εργασίες (σημάδεμα τωνοπών και διάνοιξή τους), οι οποίες και χρόνο προσθέτουν και αυξάνουντις απαιτήσεις προς τον "μάστορα". Αυτό ακριβώς έρχεται σε αντίθεση με μια βασικήαρχή που πρέπει να διέπει τις "χειροτεχνίες" μας -και όχι μόνον-προτιμάμε πάντα τον απλούστερο τρόπο, εκτός και αν συντρέχει συγκεκριμένος λόγος να προτιμήσουμε μια πιο σύνθετη προσέγγιση. Αδιάψευστος μάρτυρας η πράξη: Αριστερά είναι η "ελεύθερη κοπή και δεξιά η κοπή με βοηθητικές οπές. Καμία από τις δύο τομές δεν έχει υποστεί άλλη επεξεργασία! Ελπίζω να μην σας έπεσε βαριά η άσκηση -δεν ήταν- και να κλείσωλέγοντας ότι, οι κακοτεχνίες είναι μέσα στο "πρόγραμμα" και στη συγκεκριμένη περίπτωση, -μολονότι βοήθησαν- δεν έγιναν προς χάριν τηςεκπαίδευσης! Καλά μαστορέματα! 16. Ας δώσουμε μια ευκαιρία και στα στρογγυλά πριονάκια! Τα στρογγυλά πριονάκια δεν είναι"άχρηστα"!!! Είμαι βέβαιος, ότι η μέχρι τώρα αναφορά στα πριονάκια αυτά δεν έχει δημιουργήσει και τις πιο κολακευτικές εντυπώσεις γι' αυτά! Όμως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή, κάθε εργαλείο έχει μιασυγκεκριμένη χρήση, και το γεγονός ότι εμείς μπορεί να μην έχουμε συχνά την ανάγκη της, δεν σημαίνει τίποτε για αυτή την ίδια την χρησιμότητατου εργαλείου! Υπάρχουν δουλειές που απλά δεν γίνονται με άλλο τρόπο, όχι τουλάχιστον τόσο εύκολα και σωστά. Ήδη έχω αναφέρει τα εσωτερικά κοψίματα οπών πουπρόκειται να καλυφθούν, αλλά η ποικιλία των μαστορεμάτων μας μπορεί ναμας φέρει αντιμέτωπους με αρκετές ακόμα περιπτώσεις, όπου αναγκαστικάθα πάμε σε σέγα εσωτερικής κοπής (Fret Saw, "deep" throtle) καιστρόγγυλο πριονάκι! Χαρακτηριστικά αναφέρω το άνοιγμα μιας παραλληλόγραμμης (η και τυχαίουσχήματος) οπής στο "κέντρο" ενός αλουμινένιου φύλου σε απόσταση 20 cmαπό τα άκρα του φύλου αυτού. Ας δούμε λοιπόν από κοντά πως είναι ένα τέτοιο πριονάκι. Πρακτικά είναι μια ίσια λάμα, η οποία πριν την "βαφή" της (πριν την σκλήρυνσή της), την έστρεψαν πολλές φορές περί τον διαμήκη άξονά της, έτσι ώστε τα δόντια της να κατανεμηθούν ομοιόμορφα προς όλες τις κάθετες προς αυτόν κατευθύνσεις. Στην συνέχεια η λάμα "βάφτηκε" και είναι πλέον ικανή να κόβει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο προς κάθε κατεύθυνση χωρίς να είναι απαραίτητο ναστρέφουμε κατάλληλα τη σέγα μας! Ώρα είναι λοιπόν να δούμε από κοντά και με "κίνηση" πως δουλεύει ένατέτοιο εργαλείο. Για τις ανάγκες του οδηγού γυρίστηκαν κάποια video στα οποία -μεταξύάλλων- θα παρακολουθήσουμε την πρώτη επαφή με αυτό το εργαλείο ενός μέλους του Thelab.gr, με ατελείωτο κέφι για δημιουργία που θεωρεί σανπρόκληση την αφομοίωση νέων τεχνικών για μαστορέματα. Η Αγάπη ανάμεσα σε όλα τα άλλα που έχει κάνει για τον οδηγό αυτό, μαςέκανε την χάρη να βγάλει το νάρθηκα από το χέρι της -Ναι! Ναι!!!- καινα πιάσει το πριόνι!!! Αλλά πολλά είπα, ας προχωρήσουμε στην εικόνα! {Τα video είναι σπονδυλωτά, για να υπάρχει η δυνατότητα του σχολιασμούτους.} Video: ΚΟΠΗ "S" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΠΡΙΟΝΑΚΙ-Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-1 Και ήρθε η ώρα να δούμε κάτι πιο δύσκολο. Κοπή με στρόγγυλο πριονάκι και σέγα "ξυλοκοπτικής" (Fret saw). Το πριονάκι αυτό έχει πολύ πιο αραιά και μεγαλύτερα δόντια μεαποτέλεσμα να έχει την τάση να μαγκώνει. Και έτσι σαν για να μεγαλώσει η δυσκολία, το κορίτσι μας, πέρα από το ότι, ανάλογο εργαλείο δεν έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, έχει νααντιμετωπίσει και ένα δυσανάλογα -σε σχέση με τη λάμα- λεπτό προφίλαλουμινίου. Οι συνθήκες αντίξοες λοιπόν, και αντιστρατεύονται την γνωστή τηςδεξιοτεχνία! Video: ΚΟΠΗ "S" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΠΡΙΟΝΑΚΙ-Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-2 Συνεπώς το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι αν και άγνωστο το εργαλείο, η εξοικείωση μαζί του είναι ζήτημα λίγης εξάσκησης και αυτό παρά το γεγονός ότι το πριονάκι ήταν πιο "χοντρό" από ότι αναλογούσε στο πάχοςτου κομματιού! Εκεί που "χαλάει" το πράμα είναι στην "οπισθοπορεία" (όταν το πριονάκικινείται προς το σώμα μας), εδώ υπάρχει ένα θέμα συντονισμού των κινήσεων, που θέλει να του αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο για νααισθανθούμε "φυσικά" μαζί του! Video: ΚΟΠΗ "S" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΠΡΙΟΝΑΚΙ-Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-3 Απόδειξη όσων είπαμε πιο πριν είναι ότι, ενώ τα μαγκώματα της λάμαςείναι πολύ συχνά στην προς τα πίσω κίνηση, αυτά -ως δια μαγείας-,εξαφανίζονται όταν η λάμα κινηθεί σε άλλη κατεύθυνση! https://www.youtube.com/watch?v=EVFVYNLj9q0 Video: ΚΟΠΗ "S" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΠΡΙΟΝΑΚΙ-Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-4 Το "μυστικό" αν μπορούμε να το πούμε έτσι , είναι ότι το πριονάκιπρέπει να κινείται πάνω κάτω σχετικά γρήγορα, και να προωθείται προςτην κατεύθυνση που πρέπει, πολύ αργά. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα έχουμε μαγκώματα και παρ' όλο που σε κάθεπριονιά το πριονάκι αφαιρεί λιγότερο υλικό, επειδή δεν υπάρχουνμαγκώματα, κάθεπριονιά αφαιρεί υλικό, έτσι τελικά η κοπή προχωρά ταχύτερα από πριν! Παρατηρήστε προς το τέλος της κοπής (ανάστροφη κοπή), ότι λόγω τηςκοπής το κομμάτι έχει εξασθενίσει (έχει χάσει μεγάλο μέρος της ακαμψίαςτου), έτσι ταλαντώνεται πολύ περισσότερο από πριν, και τα μαγκώματαείναι διαρκή, ακόμα και η υποστήριξη του με το χέρι, μικρή βελτίωσηφέρνει! Video: ΚΟΠΗ "Ι-Ο" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΡΙΟΝΑΚΙ -Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-1 Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε κόψιμο και μάστορα! Το σημαντικό εδώ δεν είναι να δείτε πόσο αποτελεσματικά δουλεύει η τεχνική: "Πριονίζω γρήγορα και προωθώ λίγο το πριόνι", αλλά να δείτεπόσο μικρή απόσταση υπάρχει ανάμεσα στον άπειρο και στον έμπειρο χρήστη του εργαλείου. Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος του video, η διαφορά ήταν κάποιαμαγκώματα κατά την οπισθοπορεία και μάλιστα με hanticap στο χέρι! Εδώ να πω ότι, για εκπαιδευτικούς λόγους, άφησα την μαστόρισά μας ναπαιδευτεί χωρίς να της πω το "μυστικό", γιατί μόνο έτσι θα φαινόταν πουείναι το θέμα του τίτλου: "Θέλει ζόρι το πριόνι κι' όποιος δεν το ξέρει ιδρώνει!" Αγάπη ελπίζω να μην μου κρατήσεις "κακία" γι αυτό! https://www.youtube.com/watch?v=wr-QVxU3srI Video: ΚΟΠΗ "Ι-Ο" ΜΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΡΙΟΝΑΚΙ -Σέγα "ξυλοκοπτικής". Part-2 Το προηγούμενο video μπορεί να δημιούργησε κάποιες εντυπώσεις τουτύπου: "Ο παλιός είναι αλλιώς!", αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια που έκανε μεγάλη διαφορά υπέρ του "παλιού"! Το πριόνισμα αυτή τη φορά, έγινε πολύ κοντά στον πάγκο, με αποτέλεσματο κομμάτι να εμφανίζει ασήμαντη ταλάντωση κατά το πριόνισμα. Αυτό είναι εξαιρετική βοήθεια στο ανεμπόδιστο πριόνισμα και ένα πολύμεγάλο μέρος της διαφοράς που παρατηρήθηκε, οφείλεται σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Σαν απόδειξη αυτών και για να καταδειχτεί η αξία της σταθεροποίησης τουκομματιού, γυρίστηκε ένα ακόμα video, όπου ο "παλιός" δεν καταφέρνει ναξεχωρίσει και πολύ από τον "νέο"! Το κόψιμο γίνεται στην άκρη του κομματιού, πάνω στο πιο αδύναμο τμήματου κομματιού, που παρουσιάζει την μεγαλύτερη ελαστικότητα και"ευκινησία"! Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι πέρα από την τεχνική στο πριόνισμα,υπάρχει και η τεχνική στην στήριξη του κομματιού! https://www.youtube.com/watch?v=O95DDmiZhwQ Πιστεύω με αυτά τα video να αποκαταστάθηκε η "αδικία" εις βάρος των στρογγυλών πριονιών και να σχηματίσατε μια πιο εμπεριστατωμένη εικόναγι' αυτά! Εδώ να προσθέσω ότι τέτοια πριονάκια (καθώς και ίσια βεβαίως), μπορείτενα βρείτε σε καταστήματα που έχουν εργαλεία αργυροχρυσοχοΐας. Ένα από όπου αγοράζω και εγώ είναι: ΣΕΓΕΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥ VALLORBE - fotiadistools.gr Διατίθενται τουλάχιστον τρία μεγέθη στρόγγυλα πριονάκια (ψιλό , μεσαίο,χοντρό) και οι τιμές τους είναι πολύ προσιτές, η δε ποιότητακατασκευής, είναι εξαιρετική! 17. Οι άτυχες στιγμές! Οι άτυχες και ... άλλες στιγμές! Και φτάσαμε σε αυτό που κανείς μας δεν θέλει, αλλά που όλοι θα τοαντιμετωπίσουμε! Μη πάει το νους σας στο κακό, για πριονίσματα μιλάμε μόνο! Α.) Όταν η λάμα χάνει το δρόμο το σωστό! Όπως καταλάβατε, για λόγους καθαρά ψυχολογικούς, "φορτώσαμε" στην λάματην δική μας αβλεψία! (Είδατε τι διπλωματικά που το θέτω! ) Έχουμε βάλει τα σημάδια μας, ξεκινήσαμε και το πριόνισμα και όλα καλά ! Ενθουσιασμός, καλά τα πάμε... όμως, με το που "πέφτει" το πρώτοκαθάρισμα διαπιστώνουμε ότι το ίχνος κοπής άρχισε να έχει "διαφωνία" με το κόψιμό μας! Το λούκι κοπής έχει αρχίσει και μπαίνει στο προς απότμηση μέρος τουκομματιού. Ευτυχώς, ο ασυναίσθητος φόβος μας μην "μπούμε" στο χρήσιμο τμήμα τουκομματιού, μας έκανε να λοξέψουμε αντίθετα. «Εντάξει ...θα πριονίσουμεαποκλίνοντας προς το σωστό ίχνος κοπής και σιγά σιγά θα επαναφέρουμετην λάμα στην σωστή της πορεία!» ΛΑΘΟΣ ! ! ! Ο καλύτερος τρόπος να καταστρέψετε το κομμάτι σας είναι αυτός πουσκεφτήκατε! Αλλά ας το δούμε λίγο καλλίτερα, ας πούμε ότι όταν πήρατε χαμπάρι ότι ηλάμα κόβει στο "γάμο του Καραγκιόζη", εκείνη ήδη είχε κόψει λούκι μήκους 2cm εκτός πορείας. Επειδή η λάμα είναι λοξά μέσα στο λούκι για να έρθει παράλληλα προς το ίχνος κοπής -παραμένοντας πάντα εκτός αυτού- θέλει άλλα 2 cm, και γιανα φτάσει κοντά στο σημάδι μας άλλα δύο και τότε ... έρχεται η στιγμή της κρίσης! Προσπαθείτε η λάμα να έρθει εφαπτόμενη προς το ίχνος, αλλά όσο και νατην "στρίβετε", εκείνη έχει "μουλαρώσει" και «θέλει» να κόψει το σημάδισας. Φυσικά -θέλω να ελπίζω- σταματάτε και .....απολογισμός: Μέχρι τώρα έχετε κόψει εκτός πορείας περίπου 6 cm, βρισκόσαστε σταπρόθυρα να καταστρέψετε το κομμάτι σας και δεν ξέρετε τι να κάνετε. Με λίγα λόγια, μια τρύπα στο νερό κι εσείς μέσα! Ψυχραιμία, η σωστή αντιμετώπιση είναι πολύ πιο απλή: 1.) Κατ' αρχήν αςβγάλουμε το πριόνι μας από την επικίνδυνη περιοχή. Πριονιές ανάποδες, με παράλληλο, ανασήκωμα της λάμας από τον πυθμένατου αυλακιού κοπής, σιγά-σιγά προχωράμε την λάμα ανάποδα, έτσι ώστε ναβρεθεί στο τμήμα του αυλακιού κοπής όπου όλα είναι σωστά. Προσοχή, αν τυχόν η λάμα δεν "θέλει" να σας κάνει το χατίρι και νακάνει "όπισθεν", μην επιμείνετε, λύστε την λάμα από την σέγα (για ναπάψει να είναι τεντωμένη) και μετά θα δείτε ότι "έβαλε νερό στο κρασίτης", θα βγει χωρίς δυσκολία. Αφού την βγάλετε, την ξαναδένετε στη σέγακαι προχωράτε στο επόμενο βήμα. 2.) Βγάζουμε το πριόνι από το κομμάτι, το αφήνουμε στον πάγκο και ψάχνουμε για τοτακάκι. Θα μου πείτε πιο τακάκι; Αυτό το τακάκι που θα προφύλασσε τα ευαίσθητα δάχτυλα και νύχια πουέλεγα αστειευόμενος πριν. Έ το αστείο είναι μόνο μέχρι εκεί, το τακάκι δεν είναι καθόλου αστείο,αντιθέτως είναι ένα πολύ χρήσιμο και απλό εργαλείο που μπορείτε να τοκατασκευάσετε μόνοι σας, για τις λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε στοπαράρτημα: "Κατασκευή ενός τάκου, οδηγού." 3.) Ξαναπερνάμε το πριόνι μέσα στην τομή, χαμηλώνουμε την λάμα, την πλησιάζουμε κοντά στο σημείο που άρχισε το πρόβλημα, φροντίζουμε να είναι σίγουρα στηνπεριοχή όπου το κόψιμό μας είναι ακόμα σωστό, την ευθυγραμμίζουμε με το σημάδι μας και προσέχουμε η επιφάνεια της λάμας (το πλαϊνό της) ναείναι κάθετη προς το επίπεδο που έχει γίνει η χάραξη. 4.) Βάζουμε το τακάκι πάνω στο κομμάτι και το φέρνουμε σε επαφή με το σώμα της λάμαςκαι εκεί το σφίγγουμε γερά με το χέρι μας πάνω στο κομμάτι, έτσι ώστενα σταθεροποιηθεί και το πιάνουμε με μια τσιμπίδα, στην συνέχεια το σφίγγουμε και με ένα σφιγκτήρα. Προσέξτε, δεν ευθυγραμμίζουμε το τακάκι με το ίχνος κοπής, αλλά με τοπλευρό της λάμας, ώστε να απαλείψουμε το σφάλμα που εισάγει τοτσαπράζωμα των δοντιών της. 5.) Πιέζουμε τηνλάμα πλευρικά πάνω στο τακάκι και αρχίζουμε να πριονίζουμε ανάλαφρα το κομμάτι, συνεχίζουμε προσεκτικά μέχρι να σχηματιστεί ξεκάθαρα η νέα τροχιά και η πριονόλαμα να μένει μέσα σε αυτή με ασφάλεια. 6.) Τότε μπορούμενα αφήσουμε στην άκρη το τακάκι και να συνεχίσουμε -προσεχτικά- τοπριόνισμα, καθαρίζοντας -πλέον- συχνά την τροχιά κοπής. Πρακτικά η όλη διαδικασία είναι πολύ απλή, λίγη προσοχή και το πρόβλημαείναι παρελθόν! Β.) Έναρξη κοπής σε λοξή ακμή. Θα έρθει η περίπτωση που το θέμα σας θα είναι να ξεκινήσετε ένα κόψιμοπάνω σε ένα σημάδεμα που δεν είναι κάθετο στην ακμή του κομματιού, αλλά σχηματίζει μια πολύ οξεία γωνία με αυτήν. Το σημάδι μας δηλαδή, είναι σχεδόν παράλληλο με την ακμή του κομματιού,έτσι το τμήμα του κομματιού που θα αποκοπεί έχει την μορφή μιας πολύ μυτερής σφήνας. Στην περίπτωση αυτή το κλασικό ξεκίνημα της κοπής, δύσκολα θα αποδώσειτο επιθυμητό αποτέλεσμα, η λάμα θα έχει την τάση να φύγει από το σημάδιμας. Οι λύσεις είναι δύο, η πρώτη είναι μια εφαρμογή αυτού που είδαμεπροηγουμένως, τακάκι, σφίξιμο, αγάπη και προδέρμ! Η δεύτερη, έχει μια διαφορετική προσέγγιση στο ζήτημα. Το πρόβλημά μας είναι ότι η λάμα δεν βρίσκει κάθετη ακμή στο σημείοέναρξης του πριονίσματος, έ και τι καθόμαστε, ας δημιουργήσουμε μία"πατούρα" για την εύκολη "είσοδο" της πριονόλαμας στο κομμάτι. 1.) Γυρνάμε το κομμάτι μας στην μέγγενη, έτσι ώστε να έρθει πάνω και οριζόντια το σημάδεμά μας. 2.) Παίρνουμε μιαμέσου μεγέθους, ίσια λίμα με ψιλά δόντια (Smooth), την φέρνουμε πάνωαπό το σημείο που συναντιέται το σημάδεμά μας με την ακμή του κομματιού. 3.) Κρατώντας τηνλίμα τελείως παράλληλη με το σημάδι μας, την ακουμπάμε σε ένα σημείο της ακμής της "σφήνας" που απέχει από το σημάδι μας περίπου 3 mm, καιπροσεκτικά λιμάρουμε την μύτη της "σφήνας", μέχρι η λίμα να φτάσει το σημάδεμά μας. Αυτό ήταν! Έχει δημιουργηθεί μια μικρή πατούρα (περίπου 3 mm) κάθετη προς το σημάδι μας, με το "εσωτερικό" όριό της να εφάπτεται στο σημάδι μας! 4.) Παίρνουμε τοπριόνι και ξεκινάμε -χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον- το κόψιμο τουκομματιού μας! Πολύ γρήγορα θα έχουμε μια ασφαλή και σωστή εκκίνηση της κοπής μας πουθα μας οδηγήσει το πριόνι σωστά! Όλη διαδικασία, είναι απλή και γρήγορη! Και δίνει λύση, σε άβολες κοπές! 18. Λίγα λόγια ακόμα για τα σιδηροπρίονα. Τα χαρακτηριστικά ενός καλούσιδηροπρίονου. Πέραν από αυτό καθ' αυτό το ζήτημα της ποιοτικής ή μη, κατασκευής ενόςεργαλείου- που εν πολλοίς είναι υποκειμενικό- υπάρχουν κάποια"μορφολογικά" ζητήματα στα οποία, η όποια προσοχή μας, θα "βρει"αισθητή και μακρόχρονη ανταπόδοση. Ας δούμε μερικά από αυτά: 1.) Η λαβή της σέγας. Προτιμάμε - σχεδόν αποκλειστικά- σέγες με λαβή τύπου "χούφτας". Οι βασικοί λόγοι είναι ότι: α.) Εξασφαλίζε ιπολύ καλύτερο και φυσικότερο κράτημα της σέγας, ταλαιπωρεί ελάχιστα τονκαρπό μας και παρέχει πολύ καλό έλεγχο της πριονόλαμας. β.) Εξασφαλίζει πριόνισμα απαλλαγμένο από τις ασυναίσθητες παρεμβολές που θα προκαλούσεένα πιο άβολο σχήμα λαβής, όπως οι τύπου ξύλινης χειρολαβής (στηνπροέκταση του άξονα της λάμας): γ.) Η κοπή γίνεται λιγότερο κοπιαστική, διότι η "γεωμετρία" του πιασίματος αυτού-όντας έκκεντρο σε σχέση με την λάμα- "αναλύει" την δύναμη πουεφαρμόζουμε στην λαβή σε δύο συνιστώσες, μία κατά τον διαμήκη άξονα τηςλάμας (που την ωθεί προς τα εμπρός) και μία κάθετη προς αυτόν, η οποίαμεταβιβαζόμενη στα δόντια της λάμας, τα "βυθίζει" στο προς κοπή υλικό,εξασφαλίζοντας την άκοπη και αποδοτική κοπή. δ.) Ακριβώς το γεγονός ότι μια σέγα με χειρολαβή "χούφτας", ουσιαστικά κόβει "μόνη" της, μας επιτρέπει να πριονίζουμε -άνετα- με το ένα χέρι και να έχουμε ελεύθερο το άλλο π.χ. για να συγκρατούμε το κομμάτι! {Βεβαίως αν το υλικό είναι σκληρό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τηνβοηθητική λαβή και να εξασκώντας επιπλέον κάθετη προς τη λάμα δύναμη,να αυξήσουμε την απόδοση της κοπής.} ε.) Άμεσοαποτέλεσμα των προηγουμένων είναι η χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, "καθαρή" και κάθετη κοπή. 2.) Ο μηχανισμός στερέωσης τηςλάμας. Δύο κατηγορίες συναντάμε στα μέσα στερέωσης της λάμας πάνω στη σέγα καιοι δύο βασίζονται σε έναν πείρο που διαπερνά της οπές στερέωσης τηςλάμας και η διαφοροποίησή τους έγκειται στον τρόπο στήριξης του πείρουαυτού πάνω στις βάσεις τις σέγας. Στην πρώτη κατηγορία συναντάμε απλές παραδοσιακές και πολύ συχνά"φτηνιάρικες" σέγες: Υπάρχουν πίροι αμφίπλευρης στήριξης : Και πίροι μονόπλευρης στήριξης: Από φτηνιάρικο σιδηροπρίονο, (αριστερά) και από καλό σιδηροπρίονο(δεξιά). Βεβαίως -και αυτό θα φανεί ίσως παράδοξο- οι καλές κατασκευέςβασίζονται στους πίρους μονόπλευρης στήριξης και υπάρχουν λόγοι γι'αυτό. Όμως ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το θέμα αυτό: Α.) Οι πίροιαμφίπλευρης στήριξης όντας μεγάλης αντοχής -λόγω ακριβώς του είδους τηςστήριξής τους-, χρησιμοποιούνται αρκετά σε σέγες μικρού κόστους, διότιαρκεί ο πείρος να είναι από σχετικά σκληρό μέταλλο: Επί πλέον αυτού, λόγω του ότι η λάμα εγκαθίσταται μέσα σε μία σχισμή,περιορίζονται αυστηρά οι ενδεχόμενες ταλαντεύσεις περί τον διαμήκηάξονά της. Βεβαίως, το κέρδος αυτό εξανεμίζεται όταν θελήσεις να αντικαταστήσειςτην λάμα, διότι τότε θα πρέπει αφού ξεσφίξεις τον ρυθμιστή τάνυσης, νααφαιρέσεις τους πίρους, να τους σιγουρέψεις κάπου για να μηνπαραπέσουν, και αφού περάσεις την λάμα στις σχισμές των βάσεών της ναξαναπεράσεις τους πίρους και να ξανασφίξεις την λάμα προσέχοντας να μηνπέσουν! Β.) Αντίθετα, οιπίροι μονόπλευρης στήριξης χρησιμοποιούνται σε καλές κατασκευές, διότιπαρέχουν την δυνατότητα της πολύ γρήγορης απαγκίστρωσης της λάμας,χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να παραπέσουν οι πείροι και να μείνεις....με ένα άχρηστο πριόνι! Εδώ βλέπουμε ότι για να αλλάξουμε την λάμα, αρκεί απλά να αρθεί η τάνυση της! Και όσον αφορά στις περί τον διαμήκη άξονα της λάμας ταλαντεύσεις της,το θέμα απλά δεν υπάρχει, γιατί οι πίροι είναι "καρφωμένοι" στην βάσηυπό γωνία, η οποία ωθεί την λάμα σε πλήρη επαφή με την βάση. Βεβαίως ο τόσο απλός μηχανισμός έχει βρει μιμητές και σε φτηνές κατασκευές : Και φυσικά δεν λείπουν και οι "δήθεν" καλές κατασκευές, που η απαράδεκτη ποιότητα υλικών και κατασκευής, τις καθιστούν παραδείγματα προς αποφυγήν: Όπου τα λόγια περιτεύουν!! {Τουλάχιστον προς ώρας!} 3.) Ο μηχανισμός τάνυσης τηςλάμας. Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες μηχανισμών τάνυσης. Στην πρώτη χρησιμοποιείται ο προοδευτικός εφελκυσμός που εξασκεί στηνλάμα το βίδωμα μιας "πεταλούδας" η οποία έλκει την κινητή "στήριξη" τηςλάμας και έτσι επιτυγχάνεται τόσο η ρύθμιση της τάνυσης, όσο και ησταθεροποίηση της λάμας στην σέγα. Όπως είναι φανερό κάθε φορά που αντικαθίσταται η λάμα, θα πρέπει ναγίνει εκ νέου ρύθμιση της τάνυσης, και φυσικά δεν είναι εύκολο ναεξασφαλιστεί ότι η τάνυση θα είναι ίδια με πριν. Στην δεύτερη χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός βίδας για την προρύθμισητης τάνυσης σε μια συγκεκριμένη τιμή και ένα σύστημα μοχλών για τηνεφαρμογή της τάνυσης και την σταθεροποίηση της λάμας στην σέγα. Στην περίπτωση αυτή, η ρύθμιση της τάνυσης διατηρείται αναλλοίωτη,ανεξάρτητα από την αλλαγή της λάμας. Εδώ βρίσκουμε εργαλεία στα οποία έχει ενσωματωθεί εργονομικόςσχεδιασμός, με -κατά την γνώμη μου- λαμπρό παράδειγμα μια Γαλλικήκατασκευή: Βεβαίως οι παραλλαγές είναι πολλές, αλλά η βασική ιδέα είναι ίδια καιαν η πρώτη μέθοδος -με την βίδα- είναι εύκολο να φανταστούμε πως"δουλεύει", η δεύτερη αξίζει να ασχοληθούμε λίγο μαζί της: {Στις φωτογραφίες που θα παρατίθενται, προσέξτε το κινητό έμβολο τοοποίο μετακινούμενο ελαφρά προς τα αριστερά, απελευθερώνει την λάμα.} Και πλέον η λάμα απελευθερώνεται: Η κίνηση του εμβόλου που προανέφερα είναι πολύ μικρή, αλλά μην ξεχνάμε ότι αυτό που στην ουσία εξασκεί εφελκυσμό στην λάμα, είναι η ελαστικήπαραμόρφωση της σέγας και αυτή είναι πολύ μικρή, αλλά παρ' όλα αυτά, ηδύναμη που εξασκείται -στη συγκεκριμένη σέγα- φτάνει τα 120kg! Το σημαντικό πλεονέκτημα αυτών των κατασκευών είναι ότι η αλλαγή τηςλάμας γίνεται με μία κίνηση! Για να δούμε και την διαδικασία "φόρτισης" της σέγας με μια λάμα: Προς το τέλος της διαδρομής του, το σύστημα μοχλών υπερβαίνει ένασημείο ισορροπίας, πέραν του οποίου οι δυνάμεις τάνυσης κρατούν"κλειστή" την χειρολαβή. Μία κίνηση λοιπόν -και μάλιστα με το ένα χέρι- και όλα είναι έτοιμα! 4.) Οι δυνάμεις τάνυσης. Φυσικά υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στο θέμα, στις περισσότερες, στοσύστημα μοχλών συμπεριλαμβάνεται μια ντίζα με σπείρωμα –για τηνπρορύθμιση της τάνυσης- η οποία περνώντας μέσα από την χειρολαβή,επιτρέπει την τοποθέτηση του μοχλού εφαρμογής της τάνυσης στο πάνωμέρος της σέγας, αφήνοντας ελεύθερη την χειρολαβή από μηχανισμούς, έτσι ώστε αυτή να έχει το εργονομικά βέλτιστο σχήμα και επικάλυψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μια σέγα της Bahco (Bahco 325), της οποίαςτο πλαίσιο και το σύστημα τάνυσης μπορεί να εξασκήσει δυνάμεις μέχρι150kg! Ίσως η αναφορά σε δυνάμεις τόσο μεγάλες να δημιουργεί απορίες,ιδιαίτερα αφού έχω προαναφέρει ότι οι σέγες αυτού του τύπου (χειρολαβή"χούφτας"), κόβουν "από μόνες" τους! Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι τα εργαλεία αυτά θα πρέπει ναείναι σε θέση να κόψουν και πολύ πιο ανθεκτικά υλικά, και στηνπερίπτωση αυτή, προκειμένου τα δόντια της λάμας να εισχωρήσουν στουλικό θα πρέπει -μέσω της βοηθητικής χειρολαβής- να εξασκηθεί αρκετάμεγάλη κάθετη προς την λάμα δύναμη. Η λάμα ως εκ τούτου, θα πρέπει να είναι τεντωμένη με μεγάλη δύναμη,προκειμένου να παραμένει ευθεία και να κόβει αποτελεσματικά,διαφορετικά θα στρεβλώνει δεν θα κόβει σωστά, θα έχει την τάση ναμαγκώνει και αν δεν είναι από τις σύγχρονες άθραυστες λάμες, υπάρχειμέχρι και φόβος να θρυμματιστεί, δημιουργώντας εύλογους κινδύνουςτραυματισμού του χρήστη. Μοναδικό ίσως μειονέκτημα είναι ότι, κατά το τέλος της διαδρομήςαπελευθέρωσής της, η λάμα δεν συγκρατείται σωστά στους πύρους αγκύρωσηςκαι μπορεί να πέσει από την σέγα. Βεβαίως και αυτό το ζήτημα έχει λυθεί σε κάποιες κατασκευές με τηνβοήθεια ενός ελατηρίου το οποίο προφορτίζει το σύστημα των μοχλών τάνυσης, έτσι ώστε στο τέλος της διαδρομής απελευθέρωσης της λάμας,αυτή δεν υπάρχει κίνδυνος να φύγει ακούσια από την σέγα (π.χ. Bahco 325) 19. Οι λάμες του σιδηροπρίονου, τύποι και πυκνότητα οδόντωσης Α.) Οι λάμες όσοναφορά την βασική δομή της κατασκευής τους διακρίνονται στις παρακάτωκατηγορίες: 1.) Λάμες αμφίστομες. Είναι λάμες που έχουν πλάτος περίπου 2,5cm και διαθέτουν δόντια καιστις δύο ακμές τους. Μολονότι αυτό από πρώτη ματιά δείχνει να είναιπλεονέκτημα, στην πράξη δεν ανακλά -συνήθως- παρά μόνον την πολύ κακήποιότητα της λάμας. Το μέταλλό της είναι σχετικά μαλακό και τα δόντια της το ίδιο, μεαποτέλεσμα οι λάμες αυτές να μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε μαλακάυλικά, τα σκληρότερα αποκλείονται. Ακόμα και αυτές που είναι καλύτερης κατασκευής, έχουν το εγγενέςμειονέκτημα η πάνω σειρά των δοντιών (αυτή που δεν κόβει στο συγκεκριμένο δέσιμο της λάμας), καθώς η λάμα εισχωρεί στο υλικό πουκόβουμε, να αφαιρεί υλικό από την ήδη διανοιχθείσα τομή, να χαλάει το "φινίρισμά" της και να αυξάνει τις τριβές, δυσχεραίνοντας έτσι την κοπή. Σημαντικό τους πλεονέκτημα είναι ότι μπορούμε να βρούμε λάμες μεδιαφορετικά δόντια σε κάθε πλευρά, και να έχουμε μια μεγαλύτερη"ευελιξία", (π.χ. με την μια πλευρά να μπορούμε να κόψουμε μέταλλο καιμε την άλλη ξύλο) άλλα αυτό στην περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε σωστήδουλειά δεν μπορεί να προτιμηθεί σε βάρος του μειονεκτήματος πουπροαναφέρθηκε. 2.) Λάμες με μία σειρά δοντιών. Αυτές είναι -πλέον- οι πιο συνηθισμένες λάμες, έχουν πλάτος 13mm(1/2"), μήκος (μεταξύ των οπών στήριξης) 30,2 cm, το δε πάχος τουςείναι περίπου 0,7mm. Διαθέτουν μια σειρά δοντιών και είναι κατασκευασμένες -οι ποιοτικές-από πολύ καλύτερο μέταλλο. Και μάλιστα με την χρήση ειδικών τεχνικών συγκόλλησης διατίθενται-ευρέως πλέον- λάμες που τα δόντια τους αποτελούνται από πολύσκληρότερο κράμα, αυξάνοντας κατακόρυφα την απόδοσή τους και το φάσματων εργασιών τους! Λόγω του μικρότερου πλάτους τους, έχουν ελαττωμένες τριβές και κάνουντο κόψιμο πιο άνετο και πιο "καθαρό". Β.) Οι λάμες όσοναφορά το υλικό κατασκευής τους διακρίνονται -πολύ χονδρικά- στιςπαρακάτω κατηγορίες: 1.) Λάμες από κράμα χάλυβακαι -συνήθως- μολυβδαινίου που έχουν υποστεί συνολική επεξεργασίασκλήρυνσης (σχεδόν όλες έχουν τον χαρακτηρισμό HSS (ταχυχάλυβας). Οι λάμες αυτές κόβουν πολύ καλά, αλλά έχουν σχετικά μικρή αντοχή σεστρεβλώσεις, με αποτέλεσμα αν τις μεταχειριστούμε αδέξια (μικρή τάνυση,λάθος κατεύθυνση πριονίσματος κ.λπ.), να υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν,και ενδεχομένως να προκαλέσουν -άμεσα ή έμμεσα- τραυματισμό μας. Μια τέτοια λάμα αν επιχειρήσουμε να την κάνουμε "φιόγκο" θα σπάσει!! Στα χέρια ενός πεπειραμένου τεχνίτη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, εμείς όμως θα προτιμήσουμε τις λάμες της επόμενης κατηγορίας. 2.) Λάμες με μερική σκλήρυνση. Αυτές αποτελούνται από χάλυβα καλής ποιότητας ο οποίος έχει υποστείμέτρια σκλήρυνση και στην περιοχή που υπάρχουν τα δόντια της λάμας έχει γίνει (με επαγωγική θέρμανση και ψύξη) δεύτερη επεξεργασία σκλήρυνσης, η οποία έχει κάνει τα δόντια της λάμας πολύ σκληρότερα από το κυρίωςσώμα της λάμας. Με το τρόπο αυτό έχουμε μια λάμα που κόβει πολύ αποτελεσματικά, αλλάπαράλληλα παραμένει ελαστική και αντέχει τις στρεβλώσεις σε βαθμότέτοιο, που να έχουν δικαίως τον χαρακτηρισμό "Άθραυστες" (Saterproof). Μια καλής κατασκευής λάμα αυτού του είδους, μπορεί να υποστεί πρακτικά"όλες" τις καταπονήσεις και να επιβιώσει, συνεπώς είναι ασφαλής στην χρήση ακόμα και από επίδοξους -αλλά αδαείς- μαστόρους! Αυτές οι λάμες τις συναντάμε με τον χαρακτηρισμό BiHard, αν και βέβαιαδεν υπάρχει διεθνής προτυποποίηση για την ονοματολογία των λαμών, καιουσιαστικά οι πιο πολλοί χαρακτηρισμοί αφορούν σε ονοματολογία τωνκατασκευαστών, η οποία ανακλά την διαδικασία κατασκευής των υλικώναυτών. 2α. Υποκατηγορίασε αυτές τις λάμες αποτελούν αυτές που το υλικό των δοντιών και τηςκοντινής περιοχής της λάμας αποτελούνται από διαφορετικό κράμα (συνήθωςμε Κοβάλτιο) το οποίο με ειδική επεξεργασία έχει συγκολληθεί στο κυρίωςσώμα της λάμας και έτσι τα δόντια πλέον, αποτελούνται από σκληρότεροκράμα από ότι το σώμα της λάμας. Αυτές ονομάζονται BiMetal και είναι μια από τις καλύτερες επιλογές που μπορούμε να κάνουμε, γιατίσυνδυάζουν την υψηλή σκληρότητα των δοντιών με την υψηλή αντοχή τηςλάμας σε παραμορφώσεις. Στην τεχνολογία Bimetal υπάρχουν δύο βασικές προσεγγίσεις, στην μία, τοτμήμα της λάμας στο οποίο θα σχηματιστούν τα δόντια αποτελείται από ένα"σύρμα" σκληρού κράματος το οποίο συγκολλιέται με δέσμη ηλεκτρονίωνστην κυρίως λάμα. Η άλλη προσέγγιση (Starrett) χρησιμοποιεί δύο λωρίδες σκληρού κράματοςοι οποίες συγκολλούνται με εν θερμώ πιεστική συγκόλληση, εκατέρωθεν τηςκυρίως λάμας (η οποία έχει ειδική διαμόρφωση για να μην αυξηθεί τοπάχος της). Έτσι αφού τροχιστούν τα δόντια, η λάμα έχει δόντια που στο κέντρο τουςείναι "μαλακά" και στις άκρες τους σκληρά. Με τον τρόπο αυτό μετά από μερικές πριονιές το κεντρικό τμήμα των δοντιών της λάμας φθείρεται και απομένουν σαν κοπτικό εργαλείο μιασειρά από "δίδυμα" δόντια, αυτό έχει το πλεονέκτημα, ότι τα απόβλιταείναι πολύ πιο στενά και είναι δύο για κάθε δόντι, αποτέλεσμα είναι η ταχύτερη κοπή με μικρότερη προσπάθεια και η χαμηλότερη θερμοκρασία τηςλάμας, καθώς επίσης και η καλύτερη αποβολή των αποβλίτων ("ρινισμάτων") 3. Φυσικά υπάρχεικαι μια τρίτη κατηγορία λαμών στην οποία συγκαταλέγονται όλες εκείνες-οι κατά κανόνα αποτυχημένες απόπειρες- συνδυασμού των βασικώναπαιτήσεων κοπής με το κατά το δυνατόν ελάχιστο κόστος κατασκευαστικήςυποδομής και τεχνογνωσίας. Μπορούμε να βρούμε λάμες πολύ σκληρές που κόβουν "καλά" αλλά σπάνε σανγυαλί! Υπάρχουν λάμες που με το πρώτο μάγκωμα χάνουν μερικά δόντια ή και μέροςτης ίδιας της λάμας!!! Όλες αυτές τις αποφεύγουμε -μολονότι είναι αρκετά φθηνότερες- γιατίτελικώς μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά ακριβότερες!! 4. Υπάρχει καιμια ακόμη "κατηγορία" λαμών, η οποία θα αναφερθεί απλά για τηνπληρότητα του άρθρου, μιας και δεν διακρίνονται για την ακρίβεια τηςκοπής τους. Οι λάμες αυτές φέρουν συσσωματωμένη στην κοπτική του ακμή, "σκόνη"καρβιδίου και είναι κατάλληλες για την κοπή πολύ σκληρών υλικών όπωςκεραμικά πλακίδια κλπ. Παραλλαγή στις λάμες αυτές αποτελούν οι λάμες που μοιάζουν με σύρμα(Rod Blades). Οι λάμες αυτές μπορούν να αντιμετωπίσουν πολύ σκληρά υλικά, όπωςκεραμικά (πλακάκια) η πολύ σκληρά μέταλλα. Γ.) Η αμφοδόντωση (τσαπράζωμα)των δοντιών της λάμας. Αναφέρθηκε και σε προηγούμενο σημείο, ότι για να μπορεί μια λάμα νακόβει ελεύθερα και να μην μαγκώνει στο υλικό, τα δόντια έχουν ελαφράδιαφορετικό προσανατολισμό αποκλίνοντας εναλλάξ μεταξύ τους, έτσι ώστε το αυλάκι κοπής που ανοίγουν, να είναι ελαφρά μεγαλύτερο από το πάχοςτης λάμας, πράγμα που εξασφαλίζει την ελεύθερη κίνησή της μέσα σε αυτό. Πρακτικά η αλλαγή του προσανατολισμού των δοντιών πραγματοποιείται μεδύο γενικούς τρόπους, είτε η αλλαγή αυτή εφαρμόζεται προοδευτικά σε μιαομάδα δοντιών (wavy set),είτε ολοκληρωτικά σε κάθε δόντι ξεχωριστά (π.χ. rakerset). Αλλά ας δούμε τις διαμορφώσεις με τη σειρά: 1. Wavy set Blade,στις λάμες αυτές τα δόντια αποκλίνουν προοδευτικά και εναλλάξ "πάνω"και "κάτω" από το επίπεδο της λάμας. Αν κοιτάξουμε μια τέτοια λάμα, τα δόντια της δίνουν την εντύπωση ότι"κυματίζουν" ελαφρά δεξιά- αριστερά , εξ ου και το όνομα αυτού του είδους του "τσαπραζώματος". Οι λάμες αυτές είναι κατάλληλες για κοπή λεπτών αλλά σκληρών σιδηρούχωνμετάλλων (φύλα μετάλλου, σωλήνες λεπτού τοιχώματος κ.λπ.). Εξασφαλίζουν "απαλό" κόψιμο, χωρίς μαγκώματα, έχουν υψηλή αντοχή καθώςη πλευρική προβολή κάθε δοντιού είναι πολύ μικρότερη από τις μηκυματοειδής λύσεις, δεν αποτελούν όμως την σωστή επιλογή για κοπήκομματιών μεγάλου πάχους, γι' αυτή την περίπτωση είναι κατάλληλες οιλάμες Raker set. 2.) Στην δεύτερημέθοδο το τσαπράζωμα γίνεται σε κάθε δόντι ξεχωριστά και στον ίδιοβαθμό, έτσι μπορούμε να διαιρέσουμε τις λάμες σε δύο κατηγορίες: 2α.) Regular set Blade,σε αυτές τα δόντια εναλλάσσουν κατεύθυνση απόκλισης, το ένα δόντι "στρέφει" αριστερά/ πάνω και το άλλο δεξιά / κάτω. Οι λάμες αυτές προορίζονται για σχετικά μαλακά μέταλλα (αλουμίνιο,χαλκό κ.λπ.) Το ξεκίνημα του πριονίσματος είναι λίγο δύσκολο, αλλά μόλις ανοιχτεί τοαυλάκι κοπής, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! 2β.) Raker set Blades,σε αυτές μεταξύ των εναλλάξ αποκλινόντων δοντιών, παρεμβάλλεται έναδόντι, το οποίο αφήνεται ίσιο, δηλαδή στο ίδιο επίπεδο με την λάμα. Δηλαδή η αμφοδόντωση εκτελείται σε ομάδες των τριών δοντιών, οι λάμεςαυτές είναι κατάλληλες για κοπή σκληρών σιδηρούχων μετάλλων (μασίφσίδερο, σιδερογωνιές, σωλήνες με παχιά τοιχώματα). Η πρόοδος του πριονίσματος λόγω του σκληρότερου προς κοπή αντικειμένουείναι φυσικά βραδύτερη σε σχέση με την πρώτη κατηγορία, αλλά η χρήσητης αποτελεί την καταλληλότερη επιλογή, καθώς η χρήση μιας ακατάλληληςλάμας θα καταλήξει με αυτήν κατεστραμμένη (ξεδοντιασμένη) και εμάςαπηυδισμένους! Οι δύο προσεγγίσεις αποδίδουν ουσιαστικά το ίδιο καλές και καθαρέςκοπές, με την πρώτη να ανοίγει ελαφρά μεγαλύτερο αυλάκι κοπής και νακόβει πιο "γλυκά" και την δεύτερη να εξασφαλίζει ελαφρά καλύτερο έλεγχοστην έναρξη της κοπής αλλά να έχει λίγο περισσότερο "ζόρι" στο ξεκίνημάτης. Πέρα όμως από αυτούς τους δύο τύπους σύνθετου τσαπραζώματος υπάρχουνκαι άλλες παραλλαγές, από τις οποίες παραθέτω δύο την Variable RakerSet και την Lenox Set. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές –αλλά και άλλες ακόμη –διαμορφώσεις των δοντιών, χρησιμοποιούνται κατ’ αρχήν στιςμηχανοκίνητες πριονόλαμες (Παλινδρομικά πριόνια , πριονοκορδέλες) καικάποιες από αυτές χρησιμοποιούνται και στις πριονόλαμες χειρός. Επί πλέον αυτών, η διαμόρφωση στις μηχανοκίνητες λάμες προχωρά και στηνμεταβολή της απόστασης, των δοντιών μεταξύ τους , αλλά και στο ύψοςαυτών. Δ.) Το τρόχισμα των δοντιών μιαπριονόλαμας. Εδώ να θυμηθούμε ότι το κάθε δόντι μια πριονόλαμας αποτελεί έναμικροσκοπικό εργαλείο κοπής και σαν τέτοιο, υπόκειται σε αρκετούςκανόνες και περιορισμούς στην διαμόρφωση των κοπτικών ακμών του, σε σχέση πάντα με το είδος του υλικού που είναι σχεδιασμένο να κόβει. Αλλά ας δούμε τα βασικά στοιχεία της μορφής μιας λάμας: Όπως βλέπετε μια βασική παράμετρος, είναι η γωνία [α] που η κοπτικήεπιφάνεια του δοντιού , έρχεται σε επαφή με το κομμάτι που θέλουμε νακόψουμε (Rake angle). Εδώ στις πριονόλαμες που θα χρησιμοποιήσουμε εμείς στις σέγες μας ,συναντάμε κυρίως την μηδενική γωνία (γαλάζια λάμα) και την ελαφράθετική γωνία (πορτοκαλί λάμα): Σαν βασικές αρχές μπορούμε να αναφέρουμε ότι: - Τα σκληρά υλικά και ιδιαιτέρως αυτά που έχουν μικρό πάχος,αντιμετωπίζονται με λάμες που τα δόντια τους έχουν μηδενική γωνίααποβλίτου (Raker angle = 0). Η κοπτική επιφάνεια -πάνω στην οποία ολισθαίνει το απόβλιτο- είναικάθετη στο υλικό, με συνέπεια η κοπή να είναι λιγότερο "επιθετική", τοκάθε δόντι εισχωρεί λιγότερο στο υλικό και η λάμα χρειάζεται εγκάρσιαπίεση για να κόψει αποτελεσματικά, πράγμα που κατά μια έννοια είναιμειονέκτημα, αλλά έτσι το κάθε δόντι έχει καλή υποστήριξη και με την μειωμένη εισχώρησή του στο σκληρό υλικό, εξασφαλίζεται ότι δεν θασπάσει. - Στα πιο μαλακά υλικά ή και στα σκληρά μεγάλου πάχους, μπορούν ναχρησιμοποιηθούν δόντια με μορφή αγκίστρου (Hook shape, Raker angle = [8έως 12 μοίρες]) το οποία εισχωρούν πιο βαθειά στο υλικό και απαιτούνμικρότερη εγκάρσια πίεση για να έχουμε αποδοτική κοπή. Βεβαίως αν μεμια τέτοια λάμα επιχειρήσουμε να κόψουμε πολύ σκληρό υλικό, θακαταλήξουμε με κάποια δόντια "κουρεμένα"! - Η ποικιλία των γωνιών τροχίσματος των δοντιών είναι μεγάλη καιουσιαστικά ανακλά την διαρκή προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η μεγάληποικιλία των προς κοπή υλικών και των μορφών τους. Φυσικά ξεφεύγει αρκετά από το θέμα μας η ανάλυση του ζητήματος αυτούκαι δεδομένου ότι το κύριο πεδίο της πλήρους εφαρμογής τους, είναι οιπριονόλαμες των μηχανοκίνητων πριονιών, θα αρκεστούμε απλά ναπαραθέσουμε κάποιες χαρακτηριστικές φωτογραφίες / σκαριφήματα: Ε.) Η πυκνότητα των δοντιών μιας πριονόλαμας. Ανάλογα με το υλικό που πρόκειται να κόψουμε και το πάχος αυτού,επιλέγεται και η ανάλογη πυκνότητα των δοντιών της λάμας. Κανόνας "απαράβατος" είναι ότι στον πυθμένα του αυλακιού κοπής, θαπρέπει ανά πάσα στιγμή να εφάπτονται τουλάχιστον τρία δόντια της λάμαςκαι φυσικά είναι προτιμότερο να είναι περισσότερα. Συνεπώς αν θέλουμε να κόψουμε π.χ. μια πλαστική σωλήνα, -μολονότι τουλικό της είναι μαλακό-, είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε μια«πυκνή» λάμα, γιατί το πάχος της σωλήνας είναι μικρό, αντίθετα ανπρόκειται να κόψουμε ένα κομμάτι μασίφ σίδερο, μπορούμε ναχρησιμοποιήσουμε λάμα με πιο αραιά δόντια που εξασφαλίζουν περισσότεροχώρο για τα απόβλιτα της κοπής, κάνοντάς την πιο αποδοτική. Εν κατακλείδι, η αποδοτικότητα της κοπής εξαρτάται από διάφορους-πολλές φορές αντικρουόμενους- παράγοντες, έτσι, το πώς ακριβώς θατροχιστούν τα δόντια και πόσο πυκνά θα είναι, είναι αποτέλεσμασυμβιβασμού. Στους ακόλουθους πίνακες φαίνεται μια αρχική κατάταξη των λαμών ανάλογαμε τη μορφή και τη διατομή του προς κοπή αντικειμένου. 20. Η ποιότητα κατασκευής, δύο λόγια και πολλές εικόνες Η ποιότητα κατασκευής. Ή πως να αποφεύγουμε τιςκακοτοπιές! Αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων όσοι ασχολούνται με μαστορέματα ότι: "Το φτηνό εργαλείο, συνήθωςκαταλήγει ακριβότερο από το ακριβό!" Η δήλωση αποτυπώνει την δυσάρεστη πείρα που υπάρχει σαν αποτέλεσμα της χρήσης εργαλείων κατασκευασμένων χωρίς προδιαγραφές, με μόνο στόχο νααπομιμηθούν την εικόνα ενός κανονικού εργαλείου. Το προβαλλόμενο "άλλοθι" είναι ότι, αυτά τα εργαλεία προορίζονται γιαερασιτεχνική χρήση, και βεβαίως το αντιπαρερχόμαστε μετά "βδελυγμίας",διότι η μη εντατική χρήση ενός εργαλείου σε καμία περίπτωση δενσημαίνει ότι, αυτό επιτρέπεται να κατασκευαστεί από υλικά που δεντηρούν έστω τις ελάχιστες προδιαγραφές και που τελικώς, μετά απόελάχιστη χρήση -αν όχι εξ αρχής- το καθιστούν ανεπαρκές και πολλέςφορές επικίνδυνο! Έτσι λοιπόν η επιλογή των εργαλείων -πέρα από πραγματική "διασκέδαση"για τον εραστή του ονείρου- αποτελεί μια διαδικασία που καλό είναι ναγίνεται έχοντας κάποια "εφόδια" που θα μας προστατεύσουν από τιςκακοτοπιές! Σαν ελάχιστη συμβολή σε αυτόν το "εφοδιασμό", ας δούμε κάποιεςλεπτομέρειες των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν στο παρόν άρθρο. 1.) Η εργονομία του εργαλείου. Στο θέμα αυτό -όσον αφορά στο βασικό εργαλείο για τις κοπές- έχει ήδη γίνει κάποια αναφορά στο: "Λίγα λόγια ακόμα για τα σιδηροπρίονα."(σελίδα 15). Μολονότι είναι πολύ σημαντικός παράγοντας, ας δεχθούμε ότι λόγω τηςερασιτεχνικής -όχι εντατικής χρήσης του εργαλείου- μπορούμε να κάνουμεκάποιους συμβιβασμούς εφ' όσον υπάρχει σημαντική οικονομική διαφορά,προϋποτιθέμενου βεβαίως, ότι στην χρήση του δεν συντρέχει ζήτημαασφάλειας*! {* Αυτό όπως είδαμε έχει να κάνει περισσότερο με τις πριονόλαμες καιτον τρόπο συγκράτησής τους από το σιδηροπρίονο και θα το δούμεπαρακάτω.} 2.) Τα λειτουργικάχαρακτηριστικά του εργαλείου. Εδώ είμαστε στην καρδιά του προβλήματος! Επειδή δε, η όποια συζήτηση για το θέμα αυτό, θα έχει ουσιαστικόαποτέλεσμα στον εφοδιασμό μας με την απαραίτητη γνώση για να κάνουμετην σωστή επιλογή του εργαλείου, αλλά και την γενικότερη αξιολόγησήτου, ας της αφιερώσουμε λίγο χρόνο. Από ένα σιδηροπρίονο (σέγα), σαν φορέα της πριονόλαμας, περιμένουμετρία βασικά πράγματα: α. Να είναιστιβαρής κατασκευής έτσι ώστε να είναι εφικτή η επαρκής τάνυση τηςλάμας. β. Να διαθέτειευκολόχρηστο μηχανισμό τάνυσης της λάμας. γ. Να συγκρατείτην λάμα σταθερά περιορίζοντας δραστικά τις περί τον διαμήκη άξονά τηςστρεπτικές κινήσεις ως προς τη σέγα (φορέα της λάμας). Οι τρείς αυτοί παράγοντες -μολονότι είναι εύλογοι- δεν είναι απαραίτητοότι θα ικανοποιούνται από κάθε εργαλείο που θα συναντήσουμε στακαταστήματα. Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα: 2.1. Κλασική σέγα Α'. Η σέγα αυτή είναι "ερασιτεχνική" και η ποιότητάς της είναι σχετικά καλή. Η λάμα στηρίζεται με διαμπερή πίρο, εφαρμόζοντας -με μικρή ανοχή- μέσασε σχισμές που υπάρχουν τόσο στην πλευρά της λαβής όσο και σε αυτή της κεφαλής: Αυτός ο τρόπος στήριξης εξασφαλίζει ότι η λάμα έχει καλή επαφή με τιςβάσεις στήριξής της και περιορίζει δραστικά τις μεταξύ τους σχετικές κινήσεις. Οπότε η σταθερότητα της σχετικής θέσης, μεταξύ λάμας και σέγας,εξαρτάται από το πόσο καλή είναι η εφαρμογή της βίδας σύσφιξης και του οδηγού εντός του οποίου ολισθαίνει αυτή. Από ότι μπορούμε να δούμε από την προηγούμενη φωτογραφία, η εφαρμογήφαίνεται να είναι αρκετά σφικτή, αλλά ας το δούμε αυτό με μερικές ακόμα φωτογραφίες: Στην τελευταία φωτογραφία διακρίνονται -αχνά- τα ίχνη του τρόπουσύνδεσης του ελάσματος που αποτελεί τον οδηγό της βίδας σύσφιξης, μετον φορέα της σέγας (συγκόλληση με ηλεκτροπόντα). Βεβαίως παρατηρούμε και μια ελαφρά απόκλιση της βίδας τάνυσης σε σχέσημε τον άξονα της πριονόλαμας, αυτό οφείλεται στο ότι κατασκευαστικά τογωνιακό στέλεχος του φορέα δεν σχηματίζει ακριβώς ορθή γωνία με τοκυρίως τμήμα του φορέα. Αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα, αλλά δεν παύει να σημαίνεικάποια πράγματα για την ποιότητα κατασκευής του εργαλείου. Η συνολική εντύπωση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αποδεκτήςποιότητας και κλασικής κατασκευής σιδηροπρίονο, το οποίο κάλλισταμπορεί να χρησιμοποιηθεί περιστασιακά. 2.2 Κλασική σέγα Β' Εδώ θα δούμε μια σέγα που ανήκε σε έναν όχι και τόσο "φανατικό" μάστορα! Η επιλογή της είχε γίνει με κριτήριο να παίρνει πριονόλαμες!!! Με μια "πρώτη ματιά" δεν διακρίνονται προβλήματα, και μάλιστα όπωςβλέπουμε, διαθέτει σύστημα συγκράτησης της λάμας με "καρφωτούς" πίρους. Η κατασκευή της είναι πιο παραδοσιακή από την προηγούμενη, καθώς οισυνδέσεις είναι με ήλους (πριτσίνια). Φυσικά αυτή η κατασκευή έχει κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις, όσον αφοράστα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, προκειμένου να αντέχει την χρήσηχωρίς να αναπτυχθούν τζόγοι. (Στη δεξιά φωτογραφία βλέπουμε την άλληπλευρά της ήλωσης.) Από τον τρόπο που έχει γίνει το πριτσίνωμα, μπορούμε αβίαστα νασυμπεράνουμε ότι αυτό έχει σταματήσει στο πρώτο στάδιό του, και δεν έχει γίνει «καλιμπράρισμα» των ήλων (να πάρουν δηλαδή την "ημισφαιρική"μορφή που έχουν στην άλλη πλευρά). Αυτό από μόνο του σημαίνει υποβαθμισμένη ποιότητα της ήλωσης, μιας καιτα συνδεδεμένα υλικά συγκρατούνται -ουσιαστικά- μόνο από την πλευρικήεκτόνωση του ήλου και την όποια πλάτυνσή του στην ακαλιμπράριστη κεφαλήτου. Απόδειξη της πρόχειρης δουλειά που έχει γίνει είναι και το γεγονός ότιοι τρύπες που ανοίχτηκαν για να περάσουν οι ήλοι, δεν έχουν φρεζαριστείγια να φύγουν τα γρέζια που άφησε η διάτρηση (βλέπε βελάκια). Στις φωτογραφίες αυτές διακρίνεται και ο τρόπος που έχει πακτωθεί(ενσωματωθεί) ο πίρος της λάμας (είναι διαμπερής, "καρφωτός") Ας συνεχίσουμε όμως την εξέταση και στο σύστημα τάνυσης της λάμας, πουβρίσκεται στην κεφαλή της σέγας. Εδώ επιβεβαιώνεται η μέχρι τώρα κακή εικόνα! Η κατάσταση είναι ακριβώς όπως ... δεν θα έπρεπε! Η λάμα "κρέμεται στον αέρα" χωρίς να έρχεται καθόλου σε επαφή με τηνβάση στήριξής της, η δε βάση, φαίνεται ότι δεν είναι παράλληλη με τοσώμα του πλαισίου της σέγας! Από ότι μπορούμε να διακρίνουμε, υπάρχει εμπόδιο στο να έρθει η λάμα σεεπαφή με την βάση της. Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται κάτι σαν δακτυλιοειδές "γρέζι" γύρωαπό τον πίρο αγκύρωσης της λάμας και η λάμα, όχι μόνο δεν έχει επαφή μετην βάση στήριξής της, αλλά δεν έχει ούτε καν παραλληλία με αυτήν! Όμως σε αυτήν την εικόνα, διακρίνουμε και κάποια στρέβλωση στον οδηγό του εμβόλου τάνυσης της λάμας (της βάσης της λάμας) και πράγματι, στηνεπόμενη φωτογραφία βλέπουμε το απερίγραπτο! Το έλασμα που αποτελεί τον οδηγό κίνησης του εμβόλου τάνυσης, έχειυποστεί σχεδόν κάθε δυνατή στρέβλωση! Αυτό απλά σημαίνει ότι το έλασμα που χρησιμοποιήθηκε σε αυτή τηνκρίσιμη θέση του εργαλείου , είναι απαράδεκτα μαλακό! Το έλασμα χωρίς να υπάρχουν ορατές καταπονήσεις (χτυπήματα) έχει γίνεισαν "κουτάλι" ! Αλλά ας το δούμε πιο προσεκτικά (στην δεξιά φωτογραφία), γιατί όταν τοεργαλείο είναι στο ράφι του καταστήματος δεν μπορούμε να δούμε αν είναιμαλακό το έλασμά του!! Για να μην γίνουμε το αντικείμενο της παροιμίας "Στερνή μου γνώση..."ας δούμε τι μπορούμε να "βγάλουμε" από το άθικτο εργαλείο: Α. Τα μετά τη χρήση προβλήματα. Ι. Προσέξτε τηνγωνία [Ε] που σχηματίζει η έδρα της λάμας (ευθεία [ξ]), με τηνεπιφάνεια του στελέχους του πλαισίου της σέγας (ευθεία [ν]). Αυτές οι δύο ευθείες έπρεπε να είναι -αυστηρά- παράλληλες! ΙI. Προσέξτε τακενά που έχουν σχηματιστεί στα σημεία Β, Γ, Δ, Ζ, ο οδηγός είναιουσιαστικά ανύπαρκτος!!! Η σέγα αυτή δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να κρατάει την λάματεντωμένη, όμως αυτό δεν φτάνει!! Η λάμα πρέπει να είναι ακλόνητα στερεωμένη στις βάσεις της και να μηνέχει περιθώριο να περιστρέφεται πέριξ του διαμήκους άξονά της,διαφορετικά , τα κοψίματά μας, μόνον πάνω στα σημάδια μας δεν θα είναι!! Β. Τα προ της χρήσης προβλήματα. Ι. Τοσημαντικότερο όλων όμως είναι άλλο, και είναι σημαντικό γιατί είναικάτι που φαίνεται στο άθικτο εργαλείο και φωνάζει από μακριά: "ΜΑΚΡΙΑ" ! ! ! ! Προσέξτε την γωνία που σχηματίζουν οι ευθείες [ν] και [μ] (η δεύτερηορίζει το μέτωπο κοπής του στελέχους της σέγας) Αυτές οι δύο ευθείες έπρεπε να είναι κάθετες μεταξύ τους, γιατί πάνω στο μέτωποκοπής %5Bμ%5D, πατάει η μια πλευρά του εμβόλου τάνυσης. Αν δεν είναι κάθετες λοιπόν, η πλευρά που προορίζεται για να ακουμπήσειη λάμα θα σχηματίζει γωνία με το στέλεχος της σέγας (η γωνία %5Bξ%5Dπου είδαμε πριν). Αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα! Γιατί αν η λάμα ευρίσκεται σε επίπεδο που τέμνει το επίπεδο που ορίζειτο στέλεχος του σώματος της σέγας, τότε -βλέποντας την σέγα σανσύνολο-, εμείς θα κόβουμε σε μιακατεύθυνση και η λάμα … θα κόβει σε άλλη ! ! ! Αν δε, παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε ότι υπάρχει και ένα κενό%5BΒ%5D, το οποίο αποκλείεται να έχει γίνει μετά την κατασκευή τηςσέγας, γιατί εκεί είναι στραβό το ίδιο το παχύ έλασμα που αποτελεί τοσώμα της σέγας! Συμπέρασμα: Το έλασμα αυτό έχει κοπεί με μηχανικό ψαλίδι και αυτά πουπαρατηρούμε, είναι το αποτέλεσμα της κοπής αυτής που κατά ταφαινόμενα,έγινε χωρίς επαρκή ακινητοποίηση του ελάσματος πριν την κοπήτου, οπότε η κοπή έγινε κάπως "ελεύθερα" και κατέληξε λοξή! Σε μια σωστή κατασκευή όμως, θα γινόταν επεξεργασία ώστε το μέτωποκοπής να είναι τελείως κάθετο προς το επίπεδο του σώματος της σέγας! Οι πίροι συγκράτησης της λάμας. Η ίδια εικόνα συνεχίζει να υπάρχει και εδώ. Παρατηρήσατε προφανώς ότι γύρω από την "βάση" του πίρου, υπάρχειπεριμετρικά μια στεφάνη μετάλλου που έχει προέλθει από το υλικό πουαποτελεί την βάση της λάμας. Ο πίρος -όπως φαίνεται από την δεξιά φωτογραφία- έχει γίνει "καρφωτός"από πίσω προς τα εμπρός και η οπή που είχε ανοιχτεί για να περάσει,ήταν ελαφρά μικρότερη από ότι έπρεπε. Κατά την εισχώρηση λοιπόν του πίρου στην μεταλλική ράβδο που αποτελείτην βάση της λάμας, ένα μέρος από το μαλακό υλικό των τοιχωμάτων τηςοπής, ωθήθηκε έξω από αυτήν, και συμπιέστηκε* πέριξ του κάτω μέρους τουπίρου, υπό μορφή στεφάνης. * (Λόγω του τάκου υποστήριξης που προφανώς χρησιμοποιήθηκε κατά τηνδιαδικασία του καρφώματος). Συνέπεια "ολέθρια", γιατί η λάμα δεν μπορεί πλέον να έρθει σε επαφή με την βάση που είναι ο οδηγός της ! ! ! Απόδειξη ότι αυτό είναι σωστό, είναι ότι η λάμα δεν έχει "πατήσει" σεάλλο σημείο του πίρου, αλλά ακριβώς εκεί που τελειώνει η στεφάνη αυτή. {Παρατηρήστε την θέση της εγκοπής που έχει δημιουργηθεί από την φθοράλόγω της πίεσης που εξασκεί η πριονόλαμα.} Αλλά ας δούμε και την άλλη στήριξη της λάμας. Ο πίρος είναι επίσης καρφωτός, και η εικόνα της βάσης της χειρολαβήςείναι απογοητευτική! Η λάμα και πάλι δεν μπορεί να "πατήσει" πάνω στην επιφάνεια της βάσηςτης, γιατί αυτή έχει ένα εξόγκωμα που δεν το επιτρέπει! Το σόκορο της βάσης -όσο κι' αν είναι απίθανο- έχει "κεφαλώσει" (έχειπαραμορφωθεί και πλατύνει από χτύπημα)! ! ! Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα διαμόρφωσης της βάσης, η βάσηέγινε έτσι από τα τυχαία χτυπήματα της σέγας πάνω στο υλικό που έκοβε,από αδεξιότητα του "μάστορα" προφανώς, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνοεάν το υλικό κατασκευής είναι πολύ μαλακό (μαλακός σίδηρος). Και αυτό το τελευταίο, λέει πολλά για την χαμηλή ποιότητα κατασκευήςτης σέγας αυτής. Απόδειξη ότι αρχικώς η σέγα δεν είχε παραμόρφωση, είναι το γεγονός ότιτα ίχνη που έχει –αρχικά- αφήσει η λάμα στον πίρο στήριξης, είναι σεεπαφή με την βάση. Συνοψίζοντας λοιπόν τις εντυπώσεις μας μπορούμε να πούμε ότι, το προϊόναυτό ξεκίνησε με καλές προθέσεις, αλλά η επιλογή των υλικών ήταντουλάχιστον ανεπαρκής, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα εργαλείο πουπρακτικά αδυνατεί να εξασφαλίσει την βασική απαίτηση της πλήρουςακινητοποίησης της λάμας πάνω στο πλαίσιο της σέγας. Συνέπεια αυτού είναι η εξαιρετική δυσκολία να πραγματοποιηθούν ευθείεςκοπές με αυτό -το κατ’ επίφαση- "εργαλείο"! 2.3. Κλασική σέγα Γ' Ας δούμε τώρα έναν τρίτο εκπρόσωπο των χαμηλού κόστους λύσεων. Η συγκεκριμένη σέγα είναι πολύ φθηνή, και για να το πετύχει αυτό, οιτεχνικές λύσεις που έχουν επιλεγεί είναι αναπόφευκτα πολύ μικρούκόστους. Η κατασκευή της βάσης κεφαλής και του συστήματος τάνυσης της λάμαςείναι όσο το δυνατόν πιο συμπτυγμένη: Το όλο σύστημα της βάσης στήριξης και η βίδα τάνυσης, είναι ένακομμάτι, με αποτέλεσμα η βίδα να μην έχει σπείρωμα περιμετρικά , αλλάμόνο στις πλευρές που της επιτρέπει η -για λόγους "αντιπεριστροφής"-τετράγωνη κατασκευή του στελέχους της βάσης. Η ίδια η κατασκευή, λόγω των μεγάλων τριβών που σημαίνει τοδιακεκομμένο αυτό σπείρωμα, δεν ευνοεί την ισχυρή σύσφιξη, αλλά αυτόδεν απασχολεί τον κατασκευαστή, διότι η επιλογή που έχει κάνει για τοπλαίσιο της σέγας, είναι αντιστοίχως χαμηλής ποιότητας. Το πλαίσιο δεν είναι σε θέση να υπομείνει πολύ ισχυρές δυνάμεις τάνυσηςκαι ...το σύστημα τάνυσης δεν μπορεί να τις εφαρμόσει! Όπως βλέπετε, όλα έχουν ταιριάξει "θαυμάσια"! Παρ' όλα αυτά, τα ίδια τα άκρα στήριξης της λάμας είναι αποδεκτήςκατασκευής. Η λάμα συγκρατείται σωστά από τους πίρους και "ωθούμενη" από την κλίσητους, έχει πολύ καλή επαφή με τις βάσεις της και αν προσέξουμε -στοόνομα της οικονομίας- ακόμα και οι πίροι, έχουν διαμορφωθεί μεπρεσάρισμα του ίδιου του υλικού*: {*Παρατηρήστε ότι η επίπεδη επιφάνεια του πίρου, είναι παράλληλη προςτο επίπεδο της έδρας που εφάπτεται η λάμα, και όχι κάθετη προς την κυλινδρική επιφάνεια του πίρου, όπως θα ήταν αν ο πίρος ήτανανεξάρτητος και καρφωμένος πάνω στη βάση.} Βεβαίως αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος, διότι το πάχος της βάσης δενείναι επαρκές για να υποστηρίξει έναν καρφωτό πίρο, άρα η επιλογή αυτήκαταγράφεται στα θετικά της συγκεκριμένης προσέγγισης. Φυσικά, παρά το ότι αυτή η σέγα είναι "καλύτερη" από την προηγούμενη,δεν παύει να είναι ένα εργαλείο πολύ χαμηλών δυνατοτήτων και αυτόγιατί, ναι μεν η λάμα εφαρμόζει καλά πάνω στις έδρες στήριξής της, αλλάτο σύστημα στήριξης , έχει τζόγο σε σχέση με το πλαίσιο της σέγας! Και επί πλέον αυτού, η λάμα είναι αδύνατον να τανυστεί τόσο ώστε, ναεξασφαλίζεται η απρόσκοπτη ευθεία κοπή! 2.4. Κλασική σέγα Δ. Και ήρθε η ώρα να δούμε και ένα εκπρόσωπο της λογικής του "φαίνεσθε",με πλήρη αδιαφορία για το "είναι"! Πρόκειται για μια σέγα που μπορούμε να την βρούμε σε μεγάλαπολυκαταστήματα, που διαθέτουν τεχνικό εξοπλισμό για τον ερασιτέχνημάστορα. Είναι ένα παράδειγμα για το πως μπορεί να φτάσει η κακή κατασκευή ενόςεργαλείου, να το καταστήσει εν δυνάμει επικίνδυνο! Η επιλογή του φόντου δεν είναι τυχαία! Ήταν επιλογή της καλής φίλης Αγάπης (Karmen1983), στην οποία ανήκουνκαι οι φωτογραφίες για τις οποίες, έχει τις θερμές ευχαριστίες μου!(μπας και δείτε και καμιά φωτογραφία της προκοπής! ) Όπως βλέπετε η κατασκευή είναι κλασική, η τάνυση της λάμας γίνεται μεμια πεταλούδα, η χειρολαβή είναι κατασκευασμένη από αλουμίνιο και ησέγα διαθέτει προσανατολιζόμενες βάσεις για κοπή με τη λάμα και σε "ορθή γωνία". Ας ρίξουμε όμως μια κοντινή ματιά: Ο πίρος της βάσης της λαβής είναι ψηλότερος από το σύνηθες, καισχηματίζει με την βάση γωνία μεγαλύτερη από ότι επιβάλει η ανάγκη ναωθηθεί η λάμα -ολισθαίνοντας πάνω του- για να αποκτήσει καλή επαφή με την βάση. Απόδειξη το μικρό κενό που παρατηρείται στο σημείο Β, αλλά αυτό αςπούμε ότι είναι μικρό πρόβλημα, για να δούμε όμως από πιο κοντά αυτή τηβάση: Η συναρμογή της βάσης με την υποδοχή της στην λαβή της σέγας, έχεικάποιο τζόγο και σαφώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ακλόνητη,συνεπώς -μετά το σφίξιμο (τάνυση) της λάμας- δεν είναι βέβαιο ότι δενθα μετακινείται σε σχέση με την λαβή, επηρεάζοντας δυσμενώς τηνποιότητα της κοπής. Αλλά σαν να διακρίνεται κάτι πιο ενδιαφέρον: Η ενσφήνωση ("κάρφωμα") του πίρου είναι πολύ κακής ποιότητας, ο πίροςέχει αρμό περιμετρικά, πράγμα που σημαίνει ότι το σφήνωμά του είναιχαλαρό και ότι με τη χρήση είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει "τζόγο",πράγμα που κάθε άλλο από ασφαλές είναι! Για να δούμε όμως και την βάση της κεφαλής: Υπάρχει -σωστά- μια τετράγωνη διαμόρφωση στο στέλεχος της σέγας για ναμην μπορεί να περιστρέφεται η βάση της λάμας, παρατηρούμε ότι η ανοχήπου έχει δοθεί είναι κάπως μεγάλη, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι στην άλλη πλευρά του μηχανισμού τάνυσης: Εδώ η ανοχή (τζόγος) λόγω της στρόγγυλης διατομής της βίδας, είναι πολύμεγάλος και αν πάρουμε υπόψη ότι επιτρέπει κινήσεις του μηχανισμούτάνυσης προς όλες τις κατευθύνσεις, τότε ο τζόγος αυτός είναιανεπίτρεπτος! Για να καταλάβουμε ποιό είναι το εν δυνάμει πρόβλημα, ας δούμε την λάμαδεμένη πάνω στη σέγα: Κάτι δεν πάει καθόλου καλά ! ! ! Ας φέρουμε την εικόνα "οριζόντια" με βάση τον άξονα που ορίζει η λάμα: Ο μηχανισμός τάνυσης σχηματίζει γωνία %5BΔ%5D σε σχέση με τον άξονα τηςλάμας! Η κλίση που έχει ο μηχανισμός είναι προς την κατεύθυνση που απαγορεύεται, αυτό μπορεί νααποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Το πράγμα επιβάλει περισσότερη έρευνα, λύνοντας τον σφιγκτήρα τάνυσηςδιαπιστώνουμε ότι "υπάρχει θέμα"!: Η οπή από την πλευρά που είναι η πεταλούδα, είναι και αυτή "τετράγωνη",αυτό βεβαίως απλοποιεί την κατασκευή , αλλά παράλληλα -καθώς γίνεται σεβάρος της ακρίβειας της κατασκευής- δηλώνει την ουσιαστική αδιαφορίατης κατασκευής για το θέμα αυτό, αλλά -αν δούμε τον τρόπο διάτρησης τουμετάλλου- και για άλλα ζητήματα. Ας το εξετάσουμε καλύτερα: Το σημαντικό είναι η σχέση της διάστασης της διαγωνίου που είναι κάθετηπρος τον άξονα του στελέχους του πλαισίου της σέγας , ως προς την διάμετρο της βίδας: Υπάρχει ουσιαστικά 2mm "τζόγος", η βίδα "κολυμπάει" μέσα στην "οδηγό"οπή! Αντί οι ανοχές να είναι οι ελάχιστες δυνατές, έτσι ώστε να παραμένει τοσύστημα τάνυσης στην σωστή θέση, υπάρχει τόσο μεγάλη "ελευθερία "κινήσεων που καθιστά το όλο σύστημα τάνυσης επιεικώς ανεπαρκές , αν όχιεπικίνδυνο! Διότι με βάση το εσωτερικό πλάτος της σωλήνας στήριξης (περίπου 18mm),επιτρέπει γωνιακή μετατόπιση του άξονα της βίδας του σφιγκτήρα κατά 5μοίρες! Το αποτέλεσμα αυτής της ανοχής, είναι πολύ σημαντικό για να τοπροσπεράσουμε! Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά: Η μικρότερη του κανονικού κλίση του πίρου, ως προς την βάση του (γωνίαΑ), σε συνδυασμό με την κλίση που έχει πάρει ο μηχανισμός τάνυσης ωςπρος τον άξονα της λάμας (γωνία Δ, έξη φωτογραφίες πριν ), έχουν φέρει την γωνία (Β) μεταξύ πίρου και λάμας, σε μια ανεπίτρεπτη τιμή. Συγκεκριμένα η λάμα είναι κάθετηπρος τον πίρο με αποτέλεσμα να μην υφίσταται καμία εγκάρσια δύναμη πουνα την ωθεί προς τη βάση, συνεπώς όχι μόνο δεν τείνει να έρθει σε επαφήμε αυτήν και ταλαντεύεται ελεύθερα, αλλά δεν αποκλείεται καθόλου νακινηθεί και προς την αντίθετη κατεύθυνση -π.χ. σε κάποιο "σκορτσάρισμα"κατά το πριόνισμα- και τελικά να βγει από τον πίρο! ! ! Τα αποτελέσματα αυτού του τελευταίου ενδεχομένου, η εκτίναξη δηλαδή τηςλάμας από τις στηρίξεις της και η εκτόνωση της πίεσης που εξασκείταιστο σώμα της σέγας, μπορούν να "πυροδοτήσουν" φαινόμενα που σε καμίαπερίπτωση δεν επιτρέπεται να συμβούν (φθορά κομματιού, θραύση λάμας,τραυματισμός χρήστη κλπ)! Και σε όλα αυτά ας πάρουμε υπόψη ότι η συγκεκριμένη σέγα είναιουσιαστικά αχρησιμοποίητη, γιατί ο κάτοχός της μπορεί να ήταν -τότε-άπειρος, αλλά σε καμία περίπτωση στερούμενος του κοινού νου. Με το πουείδε την συμπεριφορά του "εργαλείου" (έκοβε προς όλες τις κατευθύνσειςεκτός της επιθυμητής!) το κατέταξε στην κατηγορία των εργαλείων αυτώνπου -δικαιώνοντας το ρητό "Ουδέν κακόν αμιγές καλού!"- δίνουν με τηνανεπάρκειά τους, μαθήματα και προς αποφυγήν παραδείγματα! Ο καθένας μας έχει ένα όνομα γι' αυτά, για 'μένα -και αυτό δεν έχει σχέση με κανένα υπαρκτό πρόσωπο- όλα τα ανάλογα εργαλεία είναι της "διεθνούς μάρκας" Giatabaza , λαμπροί εκπρόσωποι! ! ! Περί ποιότητας συνέχεια! 3.) Σέγες με σύνθετα συστήματατάνυσης της λάμας. Εδώ μπαίνουμε πλέον στην περιοχή όπου θα δούμε κάποιες ποιοτικέςκατασκευές, οι οποίες έχουν να επιδείξουν ιδιαίτερη φροντίδα στηνεπιλογή των υλικών, αλλά και στον εργονομικό σχεδιασμό, με έμφαση στοσύστημα τάνυσης που μπορεί να εξασκήσει στη λάμα πολύ μεγάλες δυνάμεις, χωρίς να απαιτεί από τον χρήστη της να είναι "Ηρακλής"! 3.1.) Σέγα ULTRA (77D). Πρόκειται για μια Γαλλική κατασκευή, στην οποία δεν έχει γίνει πρακτικάκανένας συμβιβασμός στην ποιότητα και στην εργονομία της κατασκευής της: Μια τέτοια σέγα αποτελεί -από 20ετία- απόκτημα των προσωπικών εργαλείωνμου και έχει κυριολεκτικά αποσπάσει τον θαυμασμό μου. Αλλά ας δούμε γιατί, ρίχνοντας κατ΄ αρχήν μια προσεκτική ματιά στηνκατασκευή του συστήματος τάνυσης της λάμας: Όπως βλέπετε η κατασκευή του μηχανισμού είναι αρκετά σύνθετη καιαποσκοπεί: α. Στην εφαρμογήπολύ υψηλής δύναμης τάνυσης (περίπου 120+ Kg μεγίστως), χωρίς αυτό νααπαιτεί μεγάλη δύναμη από τον χρήστη (όπως ενδεχομένως να θυμάστε, ησέγα "οπλίζει" με το ένα χέρι!) β. Στην σταθερήεπαφή της λάμας με τις βάσεις στήριξης. γ. Στην σταθερήσυναρμογή των βάσεων στο πλαίσιο της σέγας. {Παρατήρηση: Επειδή "δεν την παλεύω" όταν δω το ενδεχόμενο βελτίωσης,έκανα κι' εδώ μια επέμβαση. Το ελατήριο που βλέπετε, το πρόσθεσα εγώ για να αποτρέπει την πλήρηαπελευθέρωση της λάμας όταν "ανοίγουμε" την λαβή της. } Με το ρυθμιστικό γαλάζιο "ροδάκι" ορίζουμε ποσό δυνατά θα τανυστεί ηλάμα, και με το κλείσιμο της λαβής εφαρμόζεται αυτή η ρύθμιση, έτσιεξασφαλίζεται ο ένας από τους όρους που θα πρέπει να εκπληροί μια σέγα. Για να δούμε πως υλοποιούνται οι άλλοι όροι: Οι πίροι συγκρατούν σταθερά την λάμα πάνω στις βάσεις της, χωρίς ναυπάρχει το παραμικρό κενό που θα επέτρεπε στην λάμα να κάνει "τα δικάτης"! Το κινητό μέρος του συστήματος τάνυσης (έμβολο), έχει εσκεμμένα μεγάλεςδιαστάσεις και ολισθαίνει μέσα στην υποδοχή του με πολύ μικρές ανοχές: Και μάλιστα, ολισθαίνοντας παράλληλα προς τον άξονα του πλαισίου τηςσέγας, δεν αλλάζει η παραλληλία των βάσεων λάμας που φέρει (0 και 45μοιρών) με αυτές που υπάρχουν αντίστοιχα στην βάση κεφαλής,εξασφαλίζοντας έτσι, την καλή επαφή και ακινητοποίηση της λάμας,ανεξαρτήτως του ζεύγους των βάσεων που θα στερεωθεί! Έτσι το έμβολο τάνυσης μπορεί πρακτικά να θεωρηθεί πακτωμένο στο σώματου πλαισίου της σέγας, όπως στην πραγματικότητα είναι το άκρο τηςκεφαλής της σέγας: Στην φωτογραφία αυτή φαίνεται και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, όσοναφορά στην μέθοδο συναρμογής του πίρου πάνω στην βάση της κεφαλής. Γύρω από την βάση του πίρου διακρίνεται ένας δακτύλιος υλικού με ίδιοπερίπου χρώμα, αυτό είναι ένα μεταλλικό περίβλημα του πίρου, το οποίοαυξάνει την διάμετρο που έχει αυτός μέσα στο αλουμίνιο της βάσης, μεαποτέλεσμα οι υψηλές δυνάμεις τάνυσης να κατανέμονται σε μεγαλύτερηεπιφάνεια και να καταπονούν λιγότερο το υλικό της βάσης! Το γεγονός ότι η λάμα πατάει πάντα καλά, φαίνεται και από τη θέση των ιχνών που έχει αφήσει αυτή στους πίρους στήριξής της: Η ίδια προσοχή στη λεπτομέρεια έχει δοθεί και στο πιο κρίσιμο εξάρτηματου μηχανισμού τάνυσης, στο έμβολο τάνυσης: Όλα αυτά φτιάχνουν ένα πολύ καλό εργαλείο που σέβεται τον χρήστη τουκαι το οποίο μολονότι κοστίζει -και δικαίως- αρκετά ακριβότερα από μιασέγα "του κιλού", γίνεται ασύγκριτα οικονομικότερο στη χρήση ,εξοικονομώντας χρόνο και χρήμα κάθε μέρα από την πολύχρονη ζωή του! 3.2. Σέγα Bacho 325 Αυτή η σέγα είναι προϊόν μιας σημαντικής Σουηδικής εταιρίας μεμακροχρόνια εμπειρία σε κατασκευή εργαλείων κοπής. Όπως βλέπουμε η εργονομία έχει τον πρώτο λόγο, αλουμινένιο σώμα,χειρολαβές καλυμμένες από αντιολισθητικό ελαστικό, στήριξη λάμας σεπίρους. Το "άνοιγμά" της, είναι απλό, αν και απαιτεί -λόγω μικρότερου μοχλού-λίγο μεγαλύτερη δύναμη: Όταν "ανοίξει" τελείως ο μοχλός, η λάμα είναι πλέον ελεύθερη. Στο κάτω μέρος της χειρολαβής, διακρίνουμε τον ρυθμιστή τάνυσης τηςλάμας. Η λάμα πλέον βγαίνει πολύ εύκολα, την πιάνουμε απλά με το ένα χέρι: Και τραβώντας προς τα αριστερά, απελευθερώνουμε την λάμα. Η συγκράτηση της λάμας είναι εξαιρετική: Στη σέγα αυτή, το σύστημα τάνυσης είναι δομημένο γύρω από ένα αρθρωτόστέλεχος το οποίο συνδέεται με μια ρυθμιστική βίδα με τον μοχλό τάνυσης: Ιδιαίτερη φροντίδα έχει δοθεί στο σημείο που υπάρχει η άρθρωση του μοχλού τάνυσης, όπου υπάρχει ειδική βάση από σκληρό και εξαιρετικάλειασμένο μέταλλο, προκειμένου –και με την βοήθεια του λιπαντικού- ναελαχιστοποιηθεί η τριβή της βάσης του μοχλού τάνυσης , και να ελαττωθείη απαιτούμενη για την λειτουργία του, δύναμη. Το σύστημα δουλεύει πολύ καλά και ενώ είναι ικανό να εφαρμόσει δύναμη150 Kg στην λάμα, η κατασκευή του δεν είναι πολύ δύσκολη: Το ελατήριο που διακρίνετε, με την μικρή δύναμη που εξασκεί στοναρθρωτό μηχανισμό, «φροντίζει» να μην πέφτει η λάμα από την σέγα όταντην απελευθερώνεις. Το μόνο μειονέκτημα που έχει αυτή η κατασκευή, είναι ότι ότανχρησιμοποιήσεις τους πίρους των 45 μοιρών εμφανίζεται μια εγγενήςαδυναμία της γεωμετρίας της. Συγκεκριμένα, ενώ η λάμα εφάπτεται τέλεια στην βάση κεφαλής (αριστερήφωτογραφία), δεν συμβαίνει το ίδιο και στη βάση της λαβής (δεξιάφωτογραφία): Η λάμα -εκτός από τον πίρο- δεν έχει ουσιαστικά καθόλου επαφή με την βάση. Βεβαίως στο συγκεκριμένο δέσιμο της λάμας δεν υπάρχουν απαιτήσειςτέλειου ελέγχου της, γιατί προορίζεται για χονδροειδείς εργασίες (π.χ.το "σύριζα" κόψιμο μιας σωλήνας που προβάλει από ένα τοίχο) Παρ' όλα αυτά θα μπορούσε με μια λίγο διαφορετική χύτευση του συγκεκριμένου κομματιού, να μην υπήρχε το πρόβλημα. Φυσικά το θέμα της ποιοτικής εκτίμησης ενός εργαλείου δεν κλείνει εδώ,ίσα που σηκώσαμε λίγο την κουρτίνα της σκηνής, οι ποιοτικές λύσειςείναι πολλές , όσες και οι σοβαροί κατασκευαστές ! Σέγες με φαντασία και ιστορία! Οι μορφές και λίγη από την ιστορική εξέλιξη της σέγας. Όσο ετοίμαζα αυτό το άρθρο μου γεννήθηκε η απορία για το πως εξελίχθηκεαυτό το εργαλείο. Οι πηγές βέβαια δεν ήταν πρωτογενείς, αλλά τελικά βρήκα μια καλή πηγή(το Αμερικανικό αρχείο ευρεσιτεχνιών). Στο αρχείο αυτό υπάρχει πληθώρα πατεντών, αλλά από αυτές, κάποιεςξεχώριζαν τόσο για την φαντασία του σχεδιασμού τους, όσο και για τηνεργονομία τους. Ας γίνουμε συμμέτοχοι λοιπόν της σκέψης των εφευρετών και ας αποτίσουμετον δέοντα σεβασμό στην δημιουργικότητά τους! Φυσικά η φαντασία των εφευρετών δεν έχει όρια: Ανάμεσα σε όλα αυτά τα σχέδια είναι φανερό ότι υπάρχουν οι βασικέςεμπνεύσεις και ιδέες των συγχρόνων κατασκευών. Και εδώ μια σέγα που την γνωρίσαμε από κοντά! Είπα πριν, ότι δύσκολα βρίσκεις πραγματικά πρωτότυπες ιδέες, αυτόφυσικά είναι επόμενο και αποτελεί μια κοινή πραγματικότητα. Όλες σχεδόν οι σύγχρονες σέγες έχουν κάποιο "πρόγονο" είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά! Αλλά πάντα η βασική ιδέα ήταν αυτή: Και είναι τόσο φυσικό, όσο είναι και η "φυσική" του πράγματος. Απλά η εξέλιξη έκανε το καλό, καλύτερο! Και όπως είδατε, το θέμα με τα σύνθετα συστήματα τάνυσης της λάμας,απασχολούσαν τους σχεδιαστές από καταβολής σχεδόν του εργαλείου! Προσοχή! Προσοχή! Προσοχή! Διασκεδάστε με ασφάλεια! Άφησα το ζήτημα της ασφάλειας τελευταίο, όχι γιατί είναι λιγότεροσημαντικό, αλλά ακριβώς γιατί ήθελα να είναι η "επίγευση" του άρθρουαυτού. 1.) Η φυσική και πνευματικήκατάσταση. -Μην "δουλεύετε" σε κάτι ενδεχομένως επικίνδυνο, όταν είσαστε κουρασμένοι, ταραγμένοι,"ενθουσιασμένοι" και γενικά όταν δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε σε αυτόπου κάνετε. 2.) Μέτρα προφύλαξης. -Πάρτε όλα τααπαραίτητα μέτρα, έχοντας κατά νου ότι δεν είναι μόνο ο ανθρώπινος παράγοντας που μπορεί να προξενήσει ατύχημα, αλλά και τα εργαλεία, πουμπορεί να αστοχήσουν (π.χ. μια λάμα που σπάει). -Χρησιμοποιείτετα κατάλληλα εργαλεία και εξαρτήματα, και για την περίπτωσή μας, σωστές σέγες και άθραυστες λάμες. -Μπορεί να είναιαρκετά ακριβότερες, αλλά αντέχουν πολύ περισσότερο και δεν σπάνε σανγυαλί! -Φορέστε τακατάλληλα ρούχα και προφυλάξτε ακόμα και τα μέρη του σώματος, πουφαινομενικά δεν έχουν άμεση εμπλοκή με τις εργασίες σας. Για παράδειγμα, ένα σημαδευτήρι που κύλισε στο πάγκο και πέφτει στοπάτωμα, μπορεί κάλλιστα να καρφωθεί στο πόδι σας, αν δεν φοράτεκατάλληλα παπούτσια, το ίδιο εύκολα, ένα κομμάτι από λοξοκομμένηαλουμινογωνιά στο πάτωμα, μπορεί να τρυπήσει την σόλα του παπουτσιούσας αν δεν είναι αρκετά ανθεκτική, και τότε θα το μετανιώσετε πουβαρεθήκατε να αλλάξετε παπούτσια! 3.) Γάντια και γυαλιά. -Όταν πριονίζετε,φορέστε γάντια χοντρά δερμάτινα, με ιδιαίτερη ενίσχυση στην εξωτερικήπλευρά (στις αρθρώσεις των δακτύλων). Η ακούσια κίνηση που κάνει το χέρι όταν το κομμάτι που πριονίζουμεαποκοπεί, μπορεί κάλλιστα να φέρει το χέρι σας σε επαφή με την ακμή τουκοψίματος και σας εγγυώμαι ότι θα εκπλαγείτε δυσάρεστα από το πόσοκοφτερή είναι αυτή! -Φορέστε γυαλιάπροστασίας, ιδιαίτερα όταν επιχειρείτε να καθαρίσετε το κομμάτι από ταρινίσματα της κοπής. Μην φυσάτε με το στόμα τα ρινίσματα και αν αποφασίσετε να το κάνετε...πάντα γυαλιά και τα μάτια κλειστά την στιγμή που φυσάτε! Τα μάτια σας είναι απείρως πολυτιμότερα από μερικά δευτερόλεπτα χρόνου! 4.) Οι εκτός "προγράμματος"κινήσεις. -Προσοχή ότανσκύβετε να πιάσετε κάτι που έπεσε στο πάτωμα, το σώμα σας κατά πάσαπιθανότητα δεν θα "θυμάται" το αιχμηρό κομμάτι μετάλλου, που είναιδεμένο στη μέγγενη πάνω από το κεφάλι σας! -Αποφύγετε τιςαπότομες κινήσεις και τα ασταθή βήματα κοντά στην επίμαχη περιοχή, θααισθανθείτε τελείως "άβολα" αν στουμπήξετε την μέση σας, στο κομμάτιπου είναι δεμένο στη μέγγενη! -Αποφύγετε όσομπορείτε τις ενστικτώδεις κινήσεις συγκράτησης των αντικειμένων που-για τον οποιοδήποτε λόγο- πέφτουν. Αφήστε το σημαδευτήρι, κατσαβίδι, λαμάκι, να πέσει στο πάτωμα, είναιπολύ προτιμότερο από το να κοπείτε, η τρυπηθείτε, στην προσπάθεια να τοπιάσετε στον αέρα και σίγουρα, θα αποφύγετε την αστάθμητη τροχιά πουμπορεί να του προσδώσει μια αποτυχημένη προσπάθεια συγκράτησής του. -Ιδιαίτερηπροσοχή, όταν σας πέφτουν, κοπίδια, ξυράφια και λοιπά αιχμηρά εργαλεία,δεν έχουν κανένα τρόπο να πάψουν να είναι κοφτερά, ασχέτως αν εσείς δεν το αντέχετε! 5.) Προσοχή στην περιφερικήόραση. -Μην αποθηκεύετεκομμάτια προφίλ, ράβδους κ.λπ. κάθετα στο πάτωμα, ιδιαίτερα αν στηνπεριοχή εκείνη είναι δυνατόν να σκύψετε (π.χ. για πιάσετε κάτι που σαςέπεσε) είναι πολύ πιθανό η περιφερική όρασή σας να μην λειτουργήσε ισωστά. Μια συνάντηση του προσώπου σας (ο μη γένοιτο!) με ένα προφίλαλουμινίου που είναι κοντραρισμένο στο πάτωμα, θα σας σκίσει τοπρόσωπο, αν όχι κάτι χειρότερο, και στη περίπτωση αυτή τα γυαλιά λίγαμπορούν να προσφέρουν! Φροντίστε τα αντικείμενα αυτά να είναι αποθηκευμένα σε οριζόντια θέσηκαι με την μικρή διατομή τους, εκτός της ευλόγως ενδεχόμενης τροχιάςπροσέγγισής σας. -Κάντε την μεγάλη χάρη στον εαυτό σας, να εφαρμόζετε απαρέγκλιτα τον παραπάνω κανόνα, όχιμόνο στα υλικά (προφίλ κ.λπ.) που έχετε αποθηκευμένα, αλλά και σταυλικά που δουλεύετε, επί παραδείγματι, μην ακουμπάτε πρόχειρα την ράβδοαλουμινίου (από την οποία μόλις κόψατε ένα κομμάτι), δίπλα σας,ακουμπιστή όρθια στην κόχη του πάγκου που δουλεύετε, με την"δικαιολογία" ότι σύντομα θα την ξαναμαστορέψετε, γιατί φέρνετε πιοκοντά σας την πιθανότητα, ακόμα συντομότερα να χρειαστείτε εσείςμαστόρεμα... σε κάποιο εξωτερικό ιατρείο!!! 6.) Το κόψιμο είναι...μεταδοτικό! -Μην δοκιμάζετε την υφή της ακμής του κοψίματος που κάνατε, με γυμνά δάχτυλα, είναιπολύ πιθανόν να κοπείτε, αν επιμένετε να το κάνετε, απλά ακουμπήστεαπαλά το δάχτυλό σας στην ακμή κοπής και μην το σύρετε πάνω σε αυτήν! Πρώτα λείανση και μετά... "χαϊδέψτε" το έργο σας, όσο σας τραβάει η όρεξη! -Κρατάτε ταεργαλεία σας τακτοποιημένα, ακόμα και όταν μόλις τα αφήσατε πάνω στονπάγκο, θα τα βρίσκετε πιο εύκολα και θα αποφύγετε τις ακούσιες και ως εκ τούτου, κατά κανόνα επώδυνες επαφές μαζί τους. -Σε καμίαπερίπτωση μην χρησιμοποιείτε αιχμηρό εργαλείο (π.χ. κοπίδι), κινώνταςτο με κατεύθυνση προς το σώμα σας και αν αυτό δεν είναι εφικτό, φροντίστε οπωσδήποτε το σώμα σας να είναι εκτός της ενδεχόμενης τροχιάς του εργαλείου κοπής, αν αυτό ξεφύγει, η ολοκληρώσει απρόσμενα εύκολατην δουλειά του! Αν δεν λάβετε τα μέτρα σας, το σίγουρο είναι ότι δεν θα προλάβετε νασταματήσετε την τροχιά ενός ξυραφιού (κοπιδιού) που εκτινάσσεται από τοπλαστικό φύλο που μόλις κόψατε στηρίζοντάς το στο πόδι σας, το πιοπιθανό είναι το ξυράφι να σταματήσει αφού θα έχει κόψει και το πόδι σας! -Όταν είστεαναγκασμένοι να παραβείτε τους κανόνες αυτούς, φροντίστε να έχετε πολύκαλό έλεγχο των κινήσεών σας, κοντράροντας το χέρι σας κάπου και-οπωσδήποτε- χρησιμοποιήστε ξυράφι (κοπίδι) στο οποίο έχετε ρυθμίσει την λεπίδα στην ελάχιστη δυνατή προβολή, έτσι ώστε, ενδεχόμενοςτραυματισμός να είναι επιπόλαιος. 7.) Μεταδοτική είναι και η φωτιά! -Μην καπνίζετεστο εργαστήριό σας και αν δεν έχετε την "δύναμη" να το αποφύγετε,χρησιμοποιήστε τασάκι που "πιάνει" καλά το τσιγάρο και βάλτε το τασάκιμέσα σε ένα ταψάκι από γαλακτομπούρεκο (κι από κανταΐφι... μας κάνει )! -Τώρα να μην πωπόσο σοφό θα ήταν να έχετε και έναν πυροσβεστήρα -που δουλεύει- πρόχειρο κάπου κοντά σας! 8.) Με το ρεύμα δεν " παίζουμε "! ! ! - Το ρεύμα είναι οκαλλίτερος φίλος του ανθρώπου, αλλά... δεν θέλει χάδια!!* -Κανόνας απαράβατος, μην ασχολείστε μετίποτε αν η ηλεκτρική εγκατάστασή σας δεν περιλαμβάνει προστασία με"ρελέ διαφυγής"! -Μην αφήνετε τακαλώδια των ηλεκτρικών εργαλείων σας να σέρνονται στο πάτωμα, μπορεί νατα πατήσετε και να τραυματιστεί η μόνωσή τους, ή να πέσει πάνω τουςκάποιο αιχμηρό αντικείμενο. ΑΝ συμβεί όμως , μην αδιαφορήσετε,μην το αναβάλετε, προσεκτικά ελέγξτε την μόνωση,διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να "πληρώσετε" την αδιαφορία σας με μιαηλεκτροπληξία, η οποία σαν εμπειρία μπορεί να είναι πράγματι σ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ή, τόσογια σας.... όσο και γι' αυτούς που σας αγαπούν! ! ! ! (* Ρήση σοφού ηλεκτρολόγου προς προσφιλές του πρόσωπο, που τηδανείζομαι με την άδεια του αποδέκτη της!) Παράρτημα - Α': Η ιστορία ενός τάκου. Η κατασκευή ενός τάκου "οδηγού" Περισσότερο σαν παιχνίδι αλλά και επειδή το υλικό είναι το ξύλο, αςδούμε πως έφτιαξα έναν τάκο... "νύχι"! Το ξύλο!! Τι καταπληκτικό υλικό! Είναι «ζωντανό» σε προκαλεί να το δουλέψεις, να ασχοληθείς μαζί του! Αλλά ας ξεκινήσουμε παίρνοντας ένα ρετάλι σκαλοπατιού από οξιά. Σημάδεμα, δέσιμο στη μέγγενη κόψιμο και έχουμε το τακάκι μας! Το πριόνι που χρησιμοποίησα είναι πολύ στιβαρής κατασκευής γιατί είναικατασκευασμένο να κόβει στο "σπρώξε" (Σεγάτσα , Rip shaw). Δέσιμο ξανά στη μέγγενη και περιποίηση με μια μεγάλη ράσπα (είναι μιαλίμα ειδικά για ξύλο). Και επειδή αυτή η μυτερή άκρη θα μας εμποδίσει, ας την αφαιρέσουμε κρατώντας μόνο όσο από αυτήν χρειαζόμαστε. Όπως είδατε, αυτή τη φορά το κομμάτι ήταν λεπτότερο, συνεπώς ήθελακαλύτερο έλεγχο της κοπής, οπότε έκοψα με το σιδηροπρίονο. Για να έχουμε καλή ορατότητα στο σημείο που θα ακουμπά η λάμα τουπριονιού, πρέπει να κόψουμε άλλη μια φορά το τακάκι μας, και ευτυχώς το σκληρό ξύλο μας το επιτρέπει χωρίς να χάνουμε από αντοχή! Έτοιμο το τακάκι μας και τώρα είναι ώρα για πιο επιμελή λείανση με μιαψιλότερη λίμα. Η λίμα που βλέπετε είναι για μέταλλο, αλλά η οξιά είναι σκληρή και έχειλεπτές ίνες που έχουν μεγάλη συνοχή μεταξύ τους, οπότε μπορούμε άνετανα την χρησιμοποιήσουμε! Και εδώ ήταν που μου μπήκε μια ιδέα. Αφού το φτιάχνω που το φτιάχνω, γιατί να μην γίνει όμορφο καιεργονομικό!!! Και μιας και το θέμα μας είναι πλέον η εργονομία ας ξεκινήσουμε με τις«απαιτήσεις», το ... Xέρι ! Και το αποτέλεσμα σε πρώτη φάση της προσπάθειας: Όμως -όπως καλά το ξέρουμε όλοι- το ζήτημα είναι να μην ανοίξει η όρεξη, και γιατί να υπάρχει υποδοχή μόνο για τον αντίχειρα και την «κόψη» της παλάμης, τα άλλα δάχτυλα θα ... ζηλεύουν!!! Και έτσι μπορούμε να πιάσουμε με σταθερότητα και άνεση το τακάκι μας! Και να το ακουμπήσουμε οπουδήποτε με ακρίβεια και ευκολία, αν δε, κολλήσουμε από κάτω και ένα λεπτό στρώμα λάστιχο (π.χ. από σαμπρέλα), ηπρόσφυσή του θα είναι τέτοια που θα αρκεί μια μικρή πίεση για να τοσταθεροποιήσει. Ας δούμε όμως και μια κατασκευαστική λεπτομέρεια στην μύτη του τάκου. Έχει λιμαριστεί ένα φάλτσο, έτσι ώστε ο τάκος να ακουμπά στο σώμα τηςλάμας και τα δόντια της να μην βρίσκουν σε αυτόν και να τον φθείρουν.(Στην δεξιά φωτογραφία είναι ο τάκος ανάποδα). Και τώρα ήρθε η ώρα να δούμε τι πετύχαμε. Δοκιμή πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο, σημαδεύουμε το ίχνος κοπής, ακουμπάμετην λάμα του πριονιού μας δίπλα σε αυτό και φέρνουμε σε επαφή τον τάκομας με την λάμα. Η συγκράτηση του τάκου, μπορεί να γίνει με δυο -εξίσου βολικούς-τρόπους, με τον δεύτερο να υπερτερεί στην πίεση που μπορεί να εξασκηθείστην μύτη του τάκου, διαλέγετε όποιον σας ταιριάζει κατά περίπτωση. Αυτή ήταν η μικρή ιστορία της κατασκευής του τάκου / οδηγού γιαευαίσθητα δάχτυλα (η σύριζα κομμένα νύχια ) Συνολικός χρόνος κατασκευής περίπου μια ώρα, καλή σας διασκέδαση! Παράρτημα - Β'. 1.) Πως σπάνε τα πριονάκια. Όπως βλέπετε ασχολούμαι αρκετά με το θέμα, αλλά είναι απαραίτητο, γιατίόταν έχεις παιδευτεί να βάλεις το πριονάκι μέσα στο κομμάτι καικοντεύεις να τελειώσεις την κοπή, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα , από τονα σου σπάσει το πριονάκι!! Δυο κουβέντες για να δούμε ποιος είναι ο συνηθισμένος τρόπος που έναπριονάκι σπάει. Τα πριονάκια αυτά προκειμένου να αντεπεξέλθουν τις καταπονήσεις πουεπιβάλει η διαδικασία της κοπής, κατασκευάζονται από χάλυβα -ο οποίος"βάφεται" (1*) και γίνεται πολύ σκληρός- προκειμένου να διατηρούν τηνκοπτική τους ικανότητα για εύλογο χρηστικό διάστημα. Το κακό είναι ότι, όσο πιο σκληρό είναι κάτι, τόσο πιο δύσκαμπτογίνεται και αυτό, για ένα αντικείμενο αυτών των λιλιπούτειων διαστάσεωνσημαίνει ότι, το πριονάκι μπορεί να αντέχει απροσδόκητα καλά σε εφελκυσμό (τέντωμα), αλλά παράλληλα, αποδεικνύεται απίστευτα εύθραυστοστο λυγισμό. Λόγω των πολύ μικρών διαστάσεών του κατά τον εγκάρσιο άξονα, οι δυνάμεις που αναπτύσσονται όταν λυγίζει πολύ εύκολα ξεπερνούν τηναντοχή του και... σπάει σαν γυαλί!! Πέραν μιας -ελάχιστης- ακτίνας καμπυλότητας, η ατσαλένια αυτή "τρίχα"αρχίζει να "αισθάνεται" μοναξιά και γίνεται... δύο!! Αυτός είναι και ο λόγος που θέλει τόση προσοχή στον χειρισμό της μέχρινα την δέσουμε στην σέγα, κατόπιν, όντας δεμένη και τεντωμένη, αντέχειπολύ καλύτερα, γιατί ακόμα και κάποιες -μικρές- εγκάρσιες δυνάμεις ναδεχτεί, τις αντέχει γιατί αυτές αντισταθμίζονται από την τάνυσή της καιδεν καταλήγουν σε έντονο λυγισμό. Το πριονάκι λοιπόν, είναι τεντωμένο μεταξύ των σφιγκτήρων λαβής καικεφαλής, και -κατά την φάση της κοπής- κινείται ελκόμενο από τονσφιγκτήρα της λαβής, και ακουμπά (και πιέζεται εγκάρσια ) σε ένα σημείο του κομματιού έστω το σημείο Κ. Μεταξύ του σημείου Κ και της βάσης λαβής, το πριονάκι δέχεται μιαεπιπλέον δύναμη εφελκυσμού, αυτήν που πρέπει να καταβληθεί προκειμένουνα αποσχιστούν από το κομμάτι τα μικροσκοπικά τμήματα μετάλλου που κάθε δοντάκι αποκόπτει από το υλικό του κομματιού. Η δύναμη αυτή - αν χειριζόμαστε το πριονάκι με λογικό τρόπο(2*)-παραμένει εντός των αποδεκτών ορίων και το πριονάκι δεν έχει κανέναπρόβλημα, αν μάλιστα προσθέσουμε και λίγο λάδι κοπής , τα πράγματαγίνονται ακόμα πιο εύκολα. Το τμήμα του πριονιού που είναι μεταξύ του σημείου Κ και του σφιγκτήρακεφαλής, δεν δέχεται άλλες δυνάμεις εκτός από την τάνυση που εφαρμόζειη σέγα σε αυτό, και φυσικά μια ακόμα μικρή δύναμη που οφείλεται στηνελαφρά εγκάρσια πίεση που εξασκούμε εμείς στην λάμα, προκειμένου ναπροχωρεί η κοπή του κομματιού. Οπότε και πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα! Ακόμα και κάπου να "μαγκώσει" το πριονάκι, η λάμα του παραμένειτεντωμένη και άρα επιβιώνει του "ατυχήματος"! Κατά την φάση όμως της επαναφοράς τα πράγματα αλλάζουν. Το πριονάκι κινείται προς τα πάνω ελκόμενο από τον σφιγκτήρα κεφαλής,στον οποίο μεταβιβάζουμε την "κινητήρια" δύναμη, ωθώντας την λαβή τηςσέγας προς τα πάνω. Με άλλα λόγια στην κίνηση αυτή, η δύναμη που εφαρμόζουμε εμείς στηνσέγα είναι αντίθετη προς την δύναμη τάνυσης που εξασκεί η σέγα στοπριονάκι. Διατηρώντας την κίνηση απρόσκοπτη και με λογική εφαρμογή δυνάμεων, δενυπάρχει πρόβλημα, εφόσον η τάνυση είναι επαρκής. Αν όμως την στιγμή που το πριονάκι ανεβαίνει, κάπου μαγκώσει, τότε το σκηνικό αλλάζει άρδην! Το πριονάκι παύει την κίνησή του, ο σφιγκτήρας κεφαλής σταματά καιαυτός, όμως ο σφιγκτήρας της λαβής εξακολουθεί να κινείται προς ταπάνω, γιατί εμείς ακόμα τον σπρώχνουμε και γιατί η ελαστικότητα τουπλαισίου της σέγας το επιτρέπει μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Αποτέλεσμα αυτού είναι, ο σφιγκτήρας της λαβής να πλησιάσει προς το κομμάτι (σημείο Κ), χωρίς παράλληλα η λάμα να κινείται, οπότε το τμήματης λάμας που βρίσκεται μεταξύ της κάτω επιφάνειας του κομματιού καιτου σφιγκτήρα της λαβής, στιγμιαία, λυγίζει και μάλιστα σε δύο σημείαπολύ έντονα (κοντά στο κομμάτι και κοντά στον σφιγκτήρα και επειδή τοτμήμα του πριονιού που δένεται στον σφιγκτήρα, δεν έχει δοντάκια,φυσικά αντέχει, το τμήμα όμως της λάμας που ευρίσκεται κοντά στο κομμάτι που κόβουμε έχει δοντάκια, τα οποία έχουν "μειώσει τηνδιαθέσιμη διατομή της λάμας στο μισό! Αν δε, σκεφτούμε ότι με μαγκωμένη λάμα, και με δεδομένη την σταθερήελαστικότητα του πλαισίου της σέγας, η "υπέρβαση" της προς τα πάνωκίνησης της λαβής, είναι και αυτή σταθερή, ανεξάρτητα αν η λάμα μάγκωσε στην αρχή της ανοδικής διαδρομής της ή στο τέλος της, εύκολααντιλαμβανόμαστε ότι όσο λιγότερη λάμα υπάρχει κάτω από το κομμάτι, τόσο εντονότερα θα καταπονηθεί. Γιατί η λίγο-πολύ σταθερή ελαστική επιβράχυνση της απόστασης σφιγκτήραλαβής και κομματιού, θα κατανεμηθεί σε μικρότερο μήκος λάμας , οπότεαυτό το μικρό μήκος της λάμας θα λυγίσει εντονότερα! Οι αντοχές λοιπόν δεν αρκούν να αντεπεξέλθουν στις δυνάμεις κάμψης καιη λάμα σπάει, ακριβώς κάτω από το κομμάτι όπου μάγκωσε η λάμα! Βεβαίως -έτσι σαν παρηγοριά- το κομμάτι που σπάει είναι μικρό , οπότεαυτό που απομένει μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, αλλά πλέον πρέπει νατο προσέχουμε περισσότερο. Ένα καλό μέτρο για να αποφεύγουμε καταστάσεις σαν αυτή που περιέγραψα,είναι να φερόμαστε στο πριονάκι με "ευγένεια" (μαλακές ομοιόμορφεςκινήσεις) και όπως πάντα, στις δύσκολες καταστάσεις το λαδάκι κάνει τηνδιαφορά! Και μια τελευταία παρατήρηση, δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος καταπόνησηςτης λάμας από το να κόβουμε παχύ κομμάτι αλουμινίου γρήγορα και στεγνά! Είναι ο συνδυασμός που -λόγω τριβής- υπερθερμαίνει τόσο πολύ την λάμα,που τα απόβλιτα της κοπής (τα "ρινίσματα" του αλουμινίου) κολλάνε πάνωτης και επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο το φαινόμενο, και από αυτό το σημείο, μέχρι την στιγμή που η λάμα θα μαγκώσει και θα σπάσει, ο χρόνοςείναι ουσιαστικά μηδαμινός! {(1*)Βάψιμο = Διαδικασία σκλήρυνσης του χάλυβα με ερυθροπύρωσή του καιεν συνεχεία απότομη μείωση της θερμοκρασίας του με εμβάπτιση σεκατάλληλο υγρό ή και ρεύμα αέρα.} {2* Αν πιέζουμε με μεγάλη εγκάρσια δύναμη το πριονάκι πάνω στο κομμάτι,αυτό λυγίζει και μάλιστα στο σημείο επαφής του με το κομμάτι σχηματίζειμια έντονη αλλαγή κλίσης. Δηλαδή η μεγάλη πίεση, προκαλεί περιορισμό της περιοχής που εκδηλώνεταιη αλλαγή κλίσης μεταξύ του τμήματος της λάμας που ευρίσκεται πάνω απότο κομμάτι και του τμήματός της που ευρίσκεται κάτω από αυτό. Αυτό έχει σαν συνέπεια -τοπικά- η καταπόνηση λόγω λυγισμού, ναυπερβαίνει την αντοχή της λάμας!} 2.) Κατασκευή τάκου λείανσης Καλές είναι οι λίμες αλλά μερικές φορές απλά δεν βολεύουν, ή η χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε "προβλήματα". Η λείανση φινιρίσματος (τα τελικά στάδια δηλαδή), μπορεί να γίνει καιμε ένα "τάκο λείανσης", που είναι ένα γυαλόχαρτο κολλημένο σε έναεπίπεδο ξύλινο τάκο. Για να δούμε πως μπορούμε να τον κατασκευάσουμε μόνοι μας. Παίρνουμε ένα ξύλινο τάκο, κατά προτίμηση από σκληρό ξύλο (π.χ.διαστάσεων 7 x 20 cm, πάχους 2-3 cm), ο οποίος φροντίζουμε να έχει μιαεπιφάνεια τουλάχιστον επίπεδη. Βάζουμε ένα ντουκόχαρτο μέτριο (π.χ.180ρι ) πάνω σε μια επίπεδηεπιφάνεια (π.χ ένα χοντρό τζάμι) και τρίβουμε απαλά πάνω σε αυτό, τηνεπιφάνεια του τάκου έτσι ώστε αυτή να γίνει τελείως επίπεδη. Για να σιγουρευτούμε ότι αυτή είναι πράγματι επίπεδη και ότι το τρίψιμοπου κάνουμε είναι ομοιόμορφο, καλό είναι πρίν αρχίσουμε την λείανση του τάκου, να τον γεμίσουμε μολυβιές με ένα μολυβάκι. Αν το τρίψιμο που κάνουμε είναι σωστό και ο τάκος δεν έχειμικροανωμαλίες, όλες οι μολυβιές θα εξαφανιστούν πολύ γρήγορα, αν όμωςεπιμένουν σε κάποια σημεία (ο τάκος δηλαδή εκεί έχει "λακούβα"),συνεχίζουμε την λείανση(*1) μέχρι να φύγουν όλες οι μολυβιές). Στη συνέχεια, πάνω σε αυτή την επίπεδη επιφάνεια κολλάμε με κόλα ξύλου,ένα καθαρό ντουκόχαρτο όσο ψιλό μας είναι απαραίτητο. Το σύνολο (τάκος και ντουκόχαρτο) το βάζουμε ανάμεσα σε δύο επίπεδεςεπιφάνειες και το πλακώνουμε με ένα βάρος (ή το σφίγκουμε με μερικούς σφιγκτήρες), έτσι ώστε το χαρτί να κολλήσει καλά και τελείως επίπεδαπάνω στον τάκο. Έτσι μετά από μερικές ώρες (ανάλογα με την κόλλα) θα έχουμε ένα πολύβολικό εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείται με το ένα χέρι και δίνει πολύεπίπεδες λειάνσεις. (*1) : Η λείανση του τάκου -όπως και κάθε άλλη λείανση- θα πρέπει ναγίνει προσεκτικά έτσι ώστε να καταλήξουμε σε μια επίπεδη επιφάνεια καιόχι σε μια επιφάνεια ελαφρά κυρτή. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να κρατάμε τον τάκο με τέτοιο τρόποώστε η δύναμη που τον πιέζουμε πάνω στο γυαλόχαρτο, να εξασκείται στο κέντρο συμμετρίας του. Οι κινήσεις που θα κάνουμε να είναι "κυκλικές"και να περιστρέφουμε συχνά τον τάκο ώστε να εναλλάσσεται η πλευρά τουπου "συναντά" πρώτη το γυαλόχαρτο. Αφού τελειώσουμε την λείανση, καλό είναι να ελέγξουμε με μια ρίγα τοπόσο επίπεδη έγινε η επιφάνεια. Βάζοντας την ρίγα "κάθετα" πάνω στηνεπιφάνεια, θα πρέπει αυτή να ακουμπά σε όλο το μήκος της ακμής της. Μπορούμε να φωτίσουμε την ρίγα από πίσω και να δούμε υπάρχουν σημείαόπου το φως περνάει μεταξύ αυτής και του τάκου, αν ο τάκος είναιεπίπεδος το φως δεν πρέπει να περνάει, η αν περνάει (αυτό εξαρτάται απότην τραχύτητα που είχε το γυαλόχαρτο λείανσης), θα πρέπει παντού ναείναι το ίδιο έντονο. Η κατασκευή του τάκου μπορεί να γίνει και "ακαριαία", απλά τυλάτε τοχαρτί πάνω στον τάκο και το κρατάτε τεντωμένο -πάνω στην επιφάνειαλείανσης(*2) του τάκου- με το χέρι σας.... πρόχειρο , αλλάαποτελεσματικό!) (*2) :Τις ακμές της επιφάνειας λείανσης του τάκου πάνω στις οποίαςδιπλώνει το ντουκόχαρτο, καλό είναι να τις έχετε στρογγυλέψει λίγο μεμια ράσπα, έτσι το χαρτί θα έρθει πολύ πιο εύκολα σε επαφή με τηνεπιφάνεια του τάκου.) 3.) Γιατί δεν πρέπει να κόβουμεκάθετα σε μια επιφάνεια. Αυτή η φωτογραφία είναι από τις πιο σημαντικές του οδηγού αυτού, γιαάλλο λόγο! Αν παρατηρήσετε το τμήμα της κοπής που είναι πάνω στην καμπύλη, θαδείτε ότι έχει αρχίσει προοδευτικά και αποκλίνει από την επιθυμητή"τροχιά". Εδώ αν μεγεθύνετε αρκετά την φωτογραφία, θα δείτε ότι το σημάδεμαυπάρχει ακόμα! Αυτό που έγινε ήταν ότι, μπορεί να έκοβα ίσια, αλλά αυτό δεν σημαίνειαπαραιτήτως ότι έκοβα και κάθετα!! Μπορώ να κάνω διάφορες υποθέσεις για το τι φταίει, μπορεί να είναι ότι το σιδηροπρίονο που χρησιμοποίησα δεν το είχα ξαναπιάσει στα χέρια μου,μπορεί να φταίει ότι το κόψιμο έγινε ανάμεσα σε φωτιστικά να κρέμονταιγύρω- γύρω και με το τρίποδο της φωτογραφικής μηχανής ανάμεσα στα πόδιαμου, πολλά μπορεί. Αλλά κανένα από αυτά δεν είναι ο καθοριστικός παράγων, αυτά που κατάκύριο λόγο "ευθύνονται" είναι: α. Ότι όσο εύκολοείναι να ελέγξεις μια κίνηση που επαναλαμβανεται συνεχώς στα ίδιασημεία (το πριόνισμα), όταν αυτή προοδεύει πολύ σιγά (η κοπή στηνοριζόντια επιφάνεια), άλλο τόσο δύσκολο είναι να την ελέγξεις αν αυτήπροοδεύει πολύ γρήγορα (η κοπή στην κατακόρυφη επιφάνεια) β. Στην κοπή στηνοριζόντια επιφάνεια, η λάμα κινούμενη μέσα στο λούκι κοπής οδηγείταιστην ευθεία από αυτό το ίδιο το λούκι, αντίθετα όταν αρχίσει να κόβειστο κατακόρυφο επίπεδο, δεν έχει καμία υποστήριξη γιατί το λούκι/αυλάκικοπής στην κατεύθυνση αυτή, δεν έχει ακόμα ανοιχτεί! {Ακόμα όμως και αν έχει ανοιχτεί, η οδήγηση που προσφέρει είναι πολύλιγότερη, διότι η επαφή της λάμας με αυτό είναι όσο και το ύψος της,που είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με το μήκος επαφής που είχε η λάμα με το λούκι, κόβοντας πολύ λοξά μέσα σε αυτό.} γ. Τα περιθώριαστρέψης της λάμας πέριξ του μικρού άξονα συμμετρίας της είναι μηδαμινά,αντιθέτως, τα αντίστοιχα περιθώρια πέριξ του διαμήκη άξονά της, δενείναι καθόλου ευκαταφρόνητα (για να περιοριστούν αυτά θα πρέπει η λάμανα είναι τεντωμένη πολύ καλά και οι έδρες του σιδηροπρίονου στις οποίεςακουμπά, να μην της αφήνουν το παραμικρό περιθώριο ταλάντευσης!) {Στην προκειμένη περίπτωση, η "νεκροψία" έδειξε ότι η λάμα, ήθελε λίγο σφίξιμο ακόμα, το οποίο και έγινε, "κατόπιν εορτής"!} δ. Είναι πολύ πιοεύκολο να κινείς το πριόνι στην ευθεία μπρός- πίσω, από το να το κρατάςτελείως κατακόρυφο, ενώ κάνεις και την προηγούμενη κίνηση. ε. Το ζήτημα της οδήγησης της λάμας από το ίδιο το λούκι που ανοίγει κόβοντας, ενέχειμια αντίφαση, η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι η λάμα -λόγω τουτσαπραζώματος των δοντιών της- ανοίγει λούκι μεγαλύτερο από το πάχοςτης. Συνεπώς, η απολύτως κάθετη κοπή σημαίνει ότι το σώμα της λάμας δενεπιτρέπεται να ακουμπάει πουθενά! Αυτό σημαίνει ότι η όποια οδήγηση θα παρέχει το λούκι, θα πρέπει να"εξασφαλιστεί" μόνο από την ισόμετρη επαφή των δοντιών της με τονπυθμένα του λουκιού κοπής, και μάλιστα θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι ταδόντια που κυρίως κόβουν υλικό, είναι μόνο τα δόντια που είναι ακριβώςστην έξοδο του λουκιού, όλα τα υπόλοιπα που ακολουθούν μέσα στο λούκι,απλά ψιλοκαθαρίζουν τον πυθμένα του! ! Αυτό απαιτεί "μηχανική" σταθερότητα, που ένα χέρι δύσκολα μπορεί ναπετύχει! Άρα η "αξιοποίηση" του λουκιού κοπής σαν οδηγού της λάμας, σημαίνει ότι ή λάμα ενδέχεται να αποκλίνει -έστω και λίγο- από την κατακόρυφο και η "ράχη" της να ακουμπήσει σε μια πλευρά του λουκιού κοπής. Δηλαδή, για να έχει βοήθεια η λάμα να κόψει ίσια στον διαμήκη άξονα τουσημαδιού, ενδέχεται να κόβει λοξά στον άξονα που είναι κάθετος στηνεπιφάνεια του κομματιού! ! ! Έτσι πετυχαίνουμε η κοπή μας να είναι ίσια, έστω και αν το σόκορό της(η επιφάνεια της τομής), δεν είναι τελείως κάθετο προς την επιφάνειατου κομματιού! Διότι σε ένα κομμάτι πάχους 1-2 mm, ένα λοξό σόκορο είναι ασήμαντοπρόβλημα και με τις εργασίες φινιρίσματος της τομής, το όποιο πρόβλημαγεωμετρίας θα απαλειφθεί! Αντίθετα όταν κόβουμε κάθετα στο σημάδι, τα αποτελέσματαείναι...στραβολόισα! ! ! Με όλα αυτά που είπα, έγινε φανερό, ότι υπάρχουν "φυσικές" αδυναμίες,που αντιστρατεύονται την κάθετη κοπή, αν δεν θέλουμε λοιπόναπογοητεύσεις, μόλις φτάσουμε στην γωνία του προφίλ, σταματάμε την κοπήκαι γυρνάμε το κομμάτι, έτσι ώστε να έρθει σε οριζόντια θέση το ίχνοςπου πρόκειται να συνεχιστεί η κοπή! 4.) Φτιάχνοντας ένα "χαλινάρι"για τις "ατίθασες" σέγες. Εναλλακτικά, αν δεν βαριέστε, καλό είναι να φτιάξετε ένα λαμάκι /έλασμα από αλουμίνιο (π.χ. πλάτους 3 cm) το οποίο θα έχει αρκετό μήκοςέτσι ώστε, όταν το τοποθετήσετε -ακουμπιστό- πάνω στη σέγα, κάπου κοντάστη μέση της και παράλληλα προς το πριονάκι που έχετε δέσει πάνω της,να περισσεύει έξω από τη σέγα περίπου 2 cm. Τις δύο άκρες του ελάσματος αυτού, της διπλώνετε πάνω στην σέγα, έτσιώστε τα διπλώματα που δημιουργήθηκαν, να κρατάνε το λαμάκι πάνω στησέγα, αν όμως το τραβήξετε προς τα πίσω (προς την πλευρά της σέγας πουείναι αντίθετη από την πλευρά που είναι δεμένο το πριονάκι, το λαμάκιολισθαίνει και βγαίνει από την σέγα. Όταν λοιπόν θέλουμε να περάσουμε ένα νέο πριονάκι στη σέγα, συμπιέζουμετην σέγα, περνάμε το λαμάκι / "χαλινάρι" πάνω της και το σπρώχνουμεπρος τους σφιγκτήρες της πριονόλαμας, τόσο όσο χρειάζεται για ναπλησιάσουν αυτοί στην σωστή απόσταση για να δεθεί το πριονάκι πάνω τους. Μετά, με έτοιμες τις αποστάσεις των σφιγκτήρων της σέγας, δένουμε τοπριονάκι στον σφιγκτήρα της λαβής, το περνάμε μέσα από την τρύπα τουκομματιού προσεκτικά και χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια το δένουμεκαι στον σφιγκτήρα της κεφαλής. Τραβάμε προσεκτικά προς τα πίσω το λαμάκι, το βγάζουμε και είμαστεέτοιμοι για πριόνισμα. Φυσικά αν τα καταφέρνετε καλά με τους κόμπους των ψαράδων, μπορείτε το"χαλινάρι" να το φτιάξετε και με κορδόνι Dacron! {Το πως το αφήνω στη φαντασία σας!}

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=zjlqZT8oc-M]Klaus Schulze - Soft 'n' Groovy - YouTube[/ame]

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Htr2EVvkr1Q]LUDOVICO EINAUDI (COLLECTION) HD - YouTube[/ame]

Καλό θα ήταν να μην τις χάλαγες γιατί είναι σπέσιαλ! Αυτή την ώρα δεν έχω κάτι να σου προτείνω, ίσως κάποιο από τα άλλα παιδιά να έχει κάτι υπόψη του, πάντως θα το κοιτάξω! Και έχε και κάτι ακόμα υπόψη , αυτές οι ταινίες μπορούν να ξεκολληθούν και να ξανά-κολληθούν. Για κάνε μια δοκιμή! Και πάντα βέβαια μπορείς να χρησιμοποιήσεις και μόνιμο κόλλημα (με κόλλα δύο συστατικών ) αλλά δεν θα το συνιστούσα είναι πολύ μόνιμο Ακόμα μπορείς να δοκιμάσεις και κόλλα σιλικόνης σε πολύ λεπτή στρώση πάντα! Αλλά βασικά το καλύτερο είναι οι ταινίες!

Και καλού κακού να συμπληρώσω και κάτι αυτονόητο! Δεν μας μπαίνουν ιδέες να βάλουμε τον αισθητήρα μεταξύ CPU heatspreader και block της ψύκτρας. Ποτέ μα ποτέ!!!! Άντε καλή συνέχεια!!!!

[MENTION=29447]DimiR21[/MENTION] Εφόσον οι ανεμιστήρες σου δουλεύουν δεν έχεις θέμα! Απλά οι αισθητήρες θερμοκρασίας δεν μπορούν να μπουν "by the book" Γιατί στο manual δείχνει σαν θέση κάπου πάνω στον ανεμιστήρα , υπονοώντας ότι θα πρέπει να μπει κάπου πάνω στην ψύκτρα που έχει και τον ανεμιστήρα. Έχουν βάλει δηλαδή την φωτό για να υποδηλώσουν την ψύκτρα! Εσύ πρέπει να έχεις και κάποιες κολλητικές ταινίες (μια ή και περισσότερες ) για κάθε sensor . Αυτό που θα κάνεις είναι να επιλέξεις μια επιφάνεια της ψύκτρας της CPU με βάση κάποια κριτήρια: 1. Να είναι επίπεδη . 2. Να έχει αρκετή έκταση , έτσι ώστε να τοποθετηθεί ο αισθητήρας ομαλά και επίπεδα χωρίς να δέχεται δυνάμεις που προοδευτικά θα τον ξεκολλήσουν από την επιφάνεια αυτή! 3. Η θέση αυτή είναι καλό να μην είναι κάτω από την επίδραση άμεσου ρεύματος αέρα από τον ανεμιστήρα! 4. Αν αυτό (το 3) δεν είναι δυνατόν (αν δεν μπορείς να την βάλεις κάπου που δεν θα την χτυπάει ο αέρας του ανεμιστήρα), τότε θα κάνεις μια "μαγκιά": α. Θα κόψεις ένα δυο χαρτονάκια στις διαστάσεις του αισθητήρα, και με αυτά θα καλύψεις τον αισθητήρα ( βασικά το άκρο του όπου είναι και ο αισθητήρας) . β. Με αυτό τον τρόπο ο αισθητήρας θα ακουμπά μεν, κατευθείαν πάνω στην ψύκτρα, αλλά την "πλάτη" του θα την έχει καλυμμένη -με τα χαρτονάκια- από το ρεύμα αέρα, έτσι δεν θα επηρεάζεται τόσο πολύ από αυτό ! Γ. Το όλα σύστημα θα το κολλήσεις με την κολλητική ταινία. 5. Εδώ μια παρατήρηση: Καλό είναι ο αισθητήρας να μπει όσο πιο κοντά γίνεται στην πηγή της θερμότητας, αλλά αν αυτό δημιουργεί προβλήματα , μπορούμε να επιλέξουμε μια άλλη βολικότερη κοντινή θέση που επηρεαζεται και αυτή από την πηγή θερμότητας. 6. Όταν τα τοποθετήσεις θα χρειαστεί ένα "καλιμπράρισμα" : ι. Με ένα μετροπρόγραμμα κοιτάς τι θερμοκρασία έχει η CPU σου και την αντιπαραβάλεις με την θερμοκρασία που σου δείχνει ο αισθητήρας στην συγκεκριμένη θέση που τον έβαλες εσύ. ιι. Κατόπιν φορτίζεις λίγο το σύστημά σου σε διάφορες καταπονήσεις και καταγράφεις την σχέση που έχει η Θερμοκρασία που δίνει η μητρική μα την θερμοκρασία που σου δείχνει ο αισθητήρας. ιιι. Έτσι θα προσδιορίσεις την απόκλιση (offset) που έχει η ένδειξη του αισθητήρα σε σχέση με την "πραγματικη" θερμοκρασία της CPU (π.χ δείχνει 14 βαθμούς κάτω σε θερμοκρασίες από ... έως... ΕΔΩ ΠΡΟΣΕΞΕ! ΔΕΝ είναι απαραίτητο το offset αυτό να είναι σταθερό σε όλη την γκάμα των θερμοκρασιών, είναι πιο ασφαλές να έχεις μετρήσει τις θερμοκρασίες για κάθε σημείο που σκέφτεσαι να το θέσεις σαν κατώφλι κάποια ενέργειας/ αντίδρασης !) . 7. Με βάση αυτά θα αποφασίσεις τα όρια αντίδρασης του fan controller σου. Δηλαδή έστω ότι θέλεις όταν η θερμοκρασία της CPU είναι 70 βαθμούς , οι ανεμιστήρες να στρέφονται με το 80% των στροφών τους. από τα διαγράμματα που έφτιαξες πριν ξέρεις ότι οι 70 βαθμοί της CPU αντιστοιχούν σε 56 βαθμούς του αισθητήρα. Συνεπώς θέτεις σαν κατώφλι αντίδρασης για την συγκεκριμένη δουλειά τους 56 βαθμούς! Και τελείωσες! Κάτι ανάλογο θα κάνεις και για την κάρτα γραφικών! Ελπίζω να σε βοηθάνε αυτά! Καλή συνέχεια και Καλά Χριστούγεννα ! ! !

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα ! Μεγειές!! Μια ερώτηση : Οι αισθητήρες θερμοκρασίας τι ρόλο παίζουν στην εισαγωγή του αέρα στις ψύκτρες; Έτσι όπως είναι τοποθετημένοι μετρούν τη θερμοκρασία του αέρα που εισέρχεται μέσα στον ανεμιστήρα, με άλλα λόγια μετράνε την θερμοκρασία του αέρα του κουτιού! Αυτό ήθελες να μετρήσεις? Τι άλλο έχεις τοποθετήσει και πως "παίζει" ο fan controller? Έχεις βάλει άλλους που να μετράνε τις θερμοκρασίες CPU , GPU ? Για πες !

Πολύ χαίρομαι που σας άρεσε η δουλειά μου! Ένα, γιατί όσο και να μην ήταν μεγάλη, την είχε την δουλίτσα της! Αλλά το κύριο είναι ότι επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η αίσθηση που -όχι μόνο εγώ- έχω ότι, η βασική περιέργεια και φιλομάθεια δεν έχουν αλωθεί ακόμα, από το χρησιμοθηρικό "κυνήγι της επιτυχίας". Και αν έστω και μόνο αυτό είναι το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, αισθάνομαι ότι είναι επαρκής "ανταπόδοση" για όποια προσπάθεια και αν κάνει κάποιος έξω από την "πεπατημένη"! Μέσα από αυτό -ίσως κάποια στιγμή- θα πάψουν να "πετάγονται" ελαφρά τη καρδία, οι ευκαιρίες για "ευτυχία", επειδή απλά δεν συνάδουν οικονομοτεχνικά! (αυτή η λέξη μας έχει "καταστρέψει" την ζωή!!) Εκπλήξτε τους άλλους (και τον εαυτό σας ), όλοι κερδισμένοι θα βγούμε!!!! Να είστε όλοι καλά και καλές γιορτές να έχουμε με τους ανθρώπους μας!