Seafalco

Καλημέρα ! Πρώτος καφές για να στρώσει το χαλί για τον επόμενο ! Αν και αισθάνομαι όσο ξεκούραστος χρειάζεται για να απολαύσω ένα καλό ύπνο !

Για να μην υπάρχει παρανόηση: Η αντλία Η100 που λες είναι αντλία+block από ΑΙΟ της Corsair? Αν είναι έτσι τότε η αντλία κάθεται πάνω στο CPU socket, οπότε αν συντονίζει κάτι αυτό θα είναι η μητρική ! Πες πως έχουν τα πράγματα, μπας και κατεβάσει τίποτε η γκλάβα μας !

Εγώ λέω να αφήσουμε τις νέες καταστάσεις να ηρεμήσουν, για να δούμε αν χρειάζονται ευχές και να επανέλθουμε στο θέμα μας ! Και ερωτώ κάτι που εργαλείο δεν είναι, αλλά οδηγεί σε τέτοιο! "Τι κοιτάτε όταν πάτε να αγοράσετε μια πένσα, ένα μυτοτσίμπηδο, ή ένα κόφτη;" Τι είναι αυτό που αν δεν το έχει, προσπερνάτε και τι είναι αυτό, που σας κάνει να το αγοράσετε; Δεν το κάνω από διάθεση για κουίζ, αλλά γιατί καλό είναι εδώ που αναφερόμαστε σε μια κατηγορία εργαλείων, να κουβεντιάσουμε και με ποιο κριτήριο τα αγοράζουμε ! Σχέδια, φωτό και λοιπά εποπτικά μέσα θα εκτιμηθούν φαντάζομαι από όλους ιδιαίτερα !

Ο λόγος σου με χόρτασε και το γλυκό σου . . . χωνεψέ το !

Πολύ ωραίο το σημαδευτήρι και ακόμα πιο καλό το δισκάκι χάραξης! Αγάπη μεγειά και πιες του το αίμα!

Κι΄ εγώ δούλευα για να έχουμε ρεύμα όλοι! Δικαιολογημένος ???

Περα απο την ευκολια της ρυθμισης το βασικο και αποκλειστικο πλενεκτημα της ειναι οτι η στηριξη της στο επιθυμητό σημείο και το πονταρισμα ουσιαστικα γινεται σαν μια κινηση. Αντιθετα στις ποντες σφυριου στηριζεις και μετα μεταφερεις τη προσοχη σου στο σφυρι. . . Και εκει ειναι που συχνα χανεται το παιχνιδι της ακριβειας Επιπλεον αυτου το άλλο μεγαλο πλεονεκτημα ειναι οτι μπορεις να ελεγχεις και να πραγματoποιησεις το πονταρισμα κοιτωντας απο πολυ κοντα αν αυτο ειναι απαραίτητο. Πρακτικά μπορεις να κολλησεις τη μυτη σου διπλα στο σημειο που πονταρεις. Αυτο ομως δεν το διακινδυνεύεις με μια ποντα σφυριου! ! Εκτος και αν σου αρεσουν τα καρουμπαλα και τα πρισμενα δάχτυλα! ! ! Αγάπη καλοδούλευτο το εργαλείο. Θα το κατευχαριστηθεις ! ! !

Μεγειές ! ! ! ! !

Καλημέρα σε όλους και στους τυχερούς ταξιδιάρηδες !

LOL ! ! Και ξέρεις αυτός που είναι σε αυτά τα εργαλεία είναι ένας συμπαθητικός παππούς, πρόσεξε τι θα κάνεις(!) μη το πάρεις και στο λαιμό σου τον άθρωπο !

Αγάπη αν θυμάμαι καλά , κάπου 55 € , αλλά σβέρκο δε κόβω ! Με την ευκαιρία , αν έχει Στέλα ο Παναγόπουλος κι άλλη θέλεις , ή έχεις τακτοποιηθεί ?

Που είπαμε ότι είναι το σπίτι ???

Στην Αγία Παρασκευή που κοίταξα εχθές, είχε αρκετά καρφωτικά και παλμικά κατσαβίδια που ενδιέφερε εμένα ! Σήμερα δεν ξέρω αν έχει απομείνει τίποτε, δε προλάβαινα ούτε να φτύσω που λένε !

Παραλαβή ακριβώς δεν ήταν, απλά το τσίμπησα από το stant της Stanley στον εργαλειά της γειτονιάς μου. Ο λόγος για ένα εργαλείο που για κάποιο περίεργο λόγο αισθάνομαι μια κάποια "συγγένεια" ! Μια Στέλα ! ! ! Ή Adjustable Angle Sliding T-Bevel Square όπως λένε και στο χωρίο . . . της Αγάπης ! Εγώ συμπαθάτε με, θα κρατήσω το Στέλα! Απλό αλλά θαυματουργό εργαλείο ! Μια γρήγορη ματιά σε μερικές λεπτομέρειες . . . Παραδόξως πως, κατασκευασμένη στην Αγγλία! Με μεγάλο μοχλό σύσφιξης και παξιμάδι που κλειδώνει σε διάφορες θέσεις, για το οποίο θα πούμε και πιο κάτω γιατί είναι σημαντικό ! Οι μορφές των διάφορων υλοποιήσεων του εργαλείου αυτού είναι βασικά μία, αλλά οι επιμέρους λεπτομέρειες ποικίλουν . . . Από ακριβές κατασκευές με ποιοτικά υλικά, μέχρι ψηφιακές! Αυτή που πήρα εγώ έχει σώμα από κάποιο είδος σκληρού πλαστικού (ίσως κάποια μορφή βακελίτη) και το κόστος της ήταν αστείο ! Φυσικά απαιτήσεις για καλό φινίρισμα ήταν πέραν κάθε λογικής, αλλά υπήρχε μια πολύ καλή βάση . . . "εκκίνησης" ! ! ! Η εφαρμογή της λάμας στο σώμα ήταν καλή και το παξιμάδι ασφαλισμένο μέσα στις εγκοπές του, σταθερό ! Πρώτη εντύπωση -αρχικά δυσάρεστη- ήταν ότι ο λεβιές σύσφιξης ήταν πολύ σφιχτός και ήθελε πολλές στροφές για να κρατήσει τη λάμα ακίνητη. Επί πλέον αυτού, η λάμα κατά την κίνησή της ιδιαίτερα την περιστροφική, έξυνε το το υλικό της βάσης και έβγαζε ψιλά ρινίσματα ! ! ! Λύσιμο λοιπόν και ψαχούλεμα για το τι φταίει! Το πλακάκι πάνω στο οποίο στρέφει και πιέζει η μανέλα έχει αρκετά μεγάλη οπή έτσι ώστε το στενότερο μέρος του "κορμού" της μανέλας να περνά από μέσα της και . . . . . . όπως βλέπουμε στη δεξιά φωτογραφία να σφηνώνει μέσα στην πρώτη πατούρα της οπής του σώματος. Αυτό εξηγεί το σφιχτό γύρισμα και μάλιστα το κάνει επιθυμητό γιατί η αντίσταση που προβάλει η τριβή κάνει το σφίξιμο πλήρως ελεγχόμενο! Βέβαια παραμένει το θέμα ότι από την σφιγμένη θέση μέχρι την λυμένη (για να κινηθεί η λάμα άνετα) χρειάζονται κάποιες στροφές της μανέλας και αυτό δεν είναι καθόλου πρακτικό. Αλλά θα δούμε πιο κάτω περί αυτού! Στην δεξιά φωτογραφία -μέσα στη σχισμή που κινείται η λάμα, βλέπουμε τα ίχνη φθοράς που έχουν προκαλέσει μερικές μόλις κινήσεις της λάμας που έγιναν , χωρίς αυτή να έχει ξεσφίξει τελείως! Οπότε. . . Ο έλεγχος της λάμας έδειξε ότι η λάμα έχει κοπεί με πρέσα διάτρησης με αποτέλεσμα η πλευρά εξόδου του κοπτικού να έχει ένα πολύ λεπτό χειλάκι / γρέζι, το οποίο καθώς η λάμα βάφτηκε μετά, να είναι πολύ σκληρό και να φθείρει το υλικό της βάσης της Στέλας. Η λύση εύκολη. . .800ρι ντουκόχαρτο πιάσιμό του γύρω από ένα λεπτό πηχάκι και χάιδεμα όλων των ακμών της λάμας , έτσι ώστε αυτές να "γλυκάνουν" και να μην ξύνουν καθόλου! Στις φωτογραφίες από πάνω , βλέπετε το αποτέλεσμα της επέμβασης . Αφού βεβαιώθηκα ότι η λάμα ολισθαίνει "γλυκά" μέσα στη σχισμή του σώματος της Στέλας προχώρησα στην συναρμολόγηση. Πολύ εύκολη ομολογώ, αρκεί με το ένα δάχτυλο να πιέζεις τη μανέλα στη θέση της και με το άλλο να την γυρίσεις για να πιάσει τις βόλτες της βίδας. Όλα καλά λοιπόν . . . . . . η λάμα όταν σφίξει η μανέλα μένει βράχος ακίνητη και για να λύσει χρειάζεται πολύ λίγο ξέσφιγμα. Συνεπώς το καθάρισμα των γρεζιών έφερε σημαντική λειτουργική βελτίωση! Αλλά . . . η μανέλα σφιγμένη μένει σε μια άβολη θέση που θα εμποδίσει στη ελεύθερη χρήση του εργαλείου! Η βίδα πρέπει να είναι σε λίγο διαφορετική θέση , προκειμένου στο τελείωμα του σφιξίματος, η μανέλα να βρεθεί σε θέση "παράλληλη" με το σώμα του εργαλείου και να μην εμποδίζει στη χρήση του! Και εδώ φάνηκε η χρησιμότητα και ο λόγος ύπαρξης της αστεροειδούς υποδοχής του κεφαλιού της βίδας. Λύσιμο του εργαλείου, στροφή της βίδας κατά δύο δόντια του αστεριού της υποδοχής θα πρέπει να κάνει τη μανέλα να στρέφει λίγο ακόμα και να βρεθεί παράλληλα στο σώμα της Στέλας. Πρίν κάνω τη τελική συναρμολόγηση , έβαλα και μια πολύ μικρή ποσότητα γράσου (στην άκρη μιας οδοντογλυφίδας) στην περίμετρο του κορμού της μανέλας που σφηνώνει στην πατούρα και λίγο ακόμα μέσα στα σπειρώματα και η συναρμολόγηση . . . . . . έδωσε ένα πολύ καλύτερο εργαλείο από αυτό που αγόρασα! Στις δύο φωτογραφίες έχουμε αριστερά τη λάμα ελεύθερη να στρέφεται και να ολισθαίνει πολύ εύκολα , αλλά όχι σαν παράλυτη και στη δεξιά, μέ μόλις ένα τέταρτο της στροφής, η λάμα έχει γίνει ένα σώμα με το πλαστικό της λαβής ! Και αυτό γίνεται εύκολα με το ένα δάχτυλο και στο σφίξιμο και στο λύσιμο! Το εργαλείο πραγματικά μεταμορφώθηκε από ένα εργαλείο της σειράς σε κάτι πολύ ανώτερο, τουλάχιστον όσον αφορά στην εργονομία του, κάνοντας τον γράφοντα να το καμαρώνει ! Σημαντικό -αν ακολουθήσετε τη διαδικασία αυτή- είναι να βάλετε πολύ λίγο γράσο για να μην πάει ανάμεσα στη λάμα και στη σχισμή της λαβής, γιατί τότε η λάμα θα χρειάζεται υπερβολικό σφίξιμο για να σταθεροποιείται!

Αγάπη να ΄σαι καλά, και εύχομαι οι ευκαιρίες για αλληλοβοήθεια, να συμβαδίζουν με την "τρέλα" μας ! Όσο για το "επιτέλους", αν πραγματικά το "εννοείς" ( ), θα με κάνεις να αρχίσω να ανησυχώ ! Μακάρι κάποτε, να αισθανθώ ότι σε έχω "ισοφαρίσει" -που τέλος πάντων ποιός νοιάζεται γι' αυτό- στο καντάρι της συμπαράστασης! Η μικρή το θέμα με τις κουτουλιές το έχει λυμένο για λίγο καιρό (το τραπέζι είναι ~ 1,15m από το πάτωμα) το θέμα είναι άλλο όμως . . . Τεντώνεται στις μύτες των ποδιών, και ίσα που καταφέρνει και πιάνεται με τα δαχτυλάκια της από το τραπέζι, σηκώνει τα πόδια από το πάτωμα και κουνιέται πέρα δώθε και γυρνάει όλο χαμόγελα να δει αν παρακολουθούμε το κατόρθωμά της ! ! ! Από εκεί τα φοβάμαι τα καρούμπαλα ! ! Με την ευκαιρία . . . Πολύ ενδιαφέρουσα η "επίσκεψη" στη . . . Φωλιά του Κούκου ! ! !

Για να μην είναι εδώ ακάλυπτο το ερώτημά σου . . . Για τα υπόλοιπα, όποιος ενδιαφέρεται. . . ...όπου θα ζητήσω την κατανόησή σας, γιατί κάποια από τα παράπλευρα προβλήματα της μετάβασης στη νέα πλατφόρμα, δεν έχουμε προλάβει να τα συμμαζέψουμε ακόμα !

Είναι αυτό που λένε πολύ σοφά: " Άμα δεν ταιριάζατε, δε θα συμπεθεριάζατε! " Φάτε τώρα που μπορείτε γιατί αργότερα, "όταν έρθουν τα κότερα" , θα σας τα έχει κόψει ο γιατρός !

Ειμαι απο κινητό και μαλιστα εν κινήσει! Για κοιτα στους οδηγους απο το εργαστήρι για το "θελει ζορι το πριόνι" Θα λυθουν πολλες απο τις αποριες σου!:)

Εμ!! Με τοση γλύκα ειναι να μη γλωσσέψεις τη μπέρδα σου ! ! !

Να σου πω δεν την έχω δουλέψει. Αν τα στελέχη πίεσης (που πιάνουν με τα αξονάκια), έχουν ένα μικρό περιθώριο να κινηθούν δεξιά αριστερά μέσα στο έλασμα /οδηγό τους, τότε ναι, πρακτικά αυτή η μικρή ελευθερία κίνησης τους επιτρέπει καθώς πιέζουν να παραλληλιστούν σωστά.

Με δεματικά είναι το πιο προσιτό και εύκολο: Θέλεις 8 δεματικά (μαύρα κατά προτίμηση και καλή ποιότητα) και μήκος περίπου 15 πόντους). Τα τέσσερα τα χρησιμοποιείς για τη στερέωση και τα άλλα τέσσερα για να πάρεις τα κεφάλια τους και να κλειδώσεις τα πρώτα τέσσερα! Δουλεύει μαι χαρά , αισθητικά δεν είναι και το τέλειο, αλλά δίνει λύση ! Μην ξεχάσεις να βάλεις και λίγο ελαστική αφρώδη ταινία για να κόβει τους κραδασμούς αλλά και να κρατάει μέσω της προσφυσής της τους ανεμιστήρες στη θέση τους ! Η επόμενη λύση προϋποθέτει είτε ότι θα βρείς πλαστικά στηρίγματα από τη Cooler Master, είτε ότι θα φτιάξεις εσύ ένα ζευγάρι συρματινα στηρίγματα (δεν είναι δύσκολο , λίγο ανοξείδωτο σύρμα και ένα κοφτάκι με ένα μυτοτσίμπιδο χρειάζεσαι) . Ο ανεμιστήρας έχει εγκοπές , λίγο ρύθμιση στην πίεση του σύρματος και είσαι Οκ !

Το μαλακό και το σκληρό αντίστοιχα δεν αναφέρονται στο δόντι το ίδιο, δεν έχει να κάνει δηλαδή με το υλικό τους. Αλλά με το τι αποτέλεσμα έχουν στο ξύλο. Το πρώτο https://www.stanleycenter.gr/prionia-ksylou/prioni-universal-hp-skliro-donti-450mm-9tpi-stanley-1-20-003?limit=15 Έχει κλασική μορφή πριονιού που κόβει στο σπρώξε και είναι αν δε με γελάνε τα μάτια μου και τσαπραζωμένο ανάλογα. Οπότε όταν κόβει (ιδιαίτερα εκεί που η λάμα βγαίνει από το ξύλο (η κάτω πλευρά μιας σανίδας που την κόβεις από πάνω ) πετάει αρκετές σκλήθρες. Το άλλο που έβαλες https://www.stanleycenter.gr/prioni-jet-cut-sp-malako-donti-450mm-7tpi-stanley-2-15-283 έχει τρόχισμα νέου τύπου (σαν τα Tajima) και δεν έχει τσαπράζωμα, οπότε δεν πετάει πολλές σκλήθρες έως καθόλου, αν κόβει ξυράφι. Και επιπλέον κόβει και λίγο στο τράβα. Είναι "ευγενικό" με το ξύλο , το πάει με το "μαλακό" ! Τώρα για πηχάκια και καδρονάκια (ελπίζω με το πηχάκια να λές κάτι με πάχος κάνα πόντο και καδρονάκια κάτι έως 4 πόντους τετράγωνο) δεν χρειάζεσαι τέτοιο τέρας ! Ένα μικρότερο με πιο πυκνά δόντια και θα είσαι Πασάς στα Γιάννενα! Αναφέρομαι στην πυκνότητα των δοντιών , γιατί αυτή μας δίνει και το μέγεθος του ξύλου που μπορούμε να κόψουμε χωρίς το πριόννι να σκαλώνει και να μας σπάει τα νεύρα , ή και το ξύλο το ίδιο ! Άποψή μου είναι να πάρεις ένα Πιο κοντό πριόνι με πιο πυκνά δόντια και τρόχισμα νέου τύπου (jet cut). Τώρα αν τα ξύλα σου είναι καδρόνια 8χ8 και τάβλες 2,5 χ 10 + τότε το δεύτερο που έβαλες είναι εντάξει και γι' αυτά και για πιο χοντρά ξύλα. Μπορείς να κόψεις και πιο λεπτά , αλλά εκεί πρέπει να προσέξεις πως θα μπεις στο ξύλο και τη γωνία με αυτό διαφορετικά θα σε νευριάζει σκαλώνοντας. Είναι πολύ σημαντικό το μήκος του λουκιού κοπής σε σχέση με την απόσταση των δοντιών μεταξύ τους. Μια τάβλα την κόβεις με ένα μεγάλο πριόνι, αρκεί η κοπή να κόβει στο φαρδύ μέρος της τάβλας, αν όμως πάς με το ίδιο πριόνι να την κόψεις μπαινοντας στη στενή της πλευρά , τότε θα αγανακτήσεις μέχρι να τελειώσεις καιθα έχεις και μια χάλια κοπή , Εκεί χρειάζεσαι ε΄να πιο πυκνόδοντο πριόνι , έτσι ώστε πολλά δό΄ντια του να πατάνε στο πυθμένα του λουκιού κοπής και να μην αρπάζουν στο ξύλο περισσότερο από ότι πρέπει ! Η τιμή είναι πολύ καλή , σε σχέση με αυτό που βλέπω: https://www.amazon.com/Knipex-Crimping-Pliers-Western-Plugs/dp/B000XUJQJS Οπότε προχώρα και θα έχεις ένα καλό εργαλείο! Υπάρχει βέβαια και πιο καλό, αλλά πονάει ! ! ! http://www.conrad.com/ce/en/product/812558/Knipex-97-51-12-Crimping-Pliers-for-Western-Plugs Η διαφορά είναι ότι το δεύτερο , πρεσάρει το βύσμα μετακινώντας τις σιαγόνες του, αυστηρώς παράλληλα και όχι υπό κάποια -μικρή έστω- γωνία όπως το πρώτο.

Η σεγάτσα είναι κατασκευασμένη να κόβει όταν σπρώχνεις το πριόνι προς το ξύλο. Γι' αυτό -προκειμένου να μην λυγίζει εύκολα- έχει πιο παχιά λάμα και αφήνει πιο φαρδύ λούκι κοπής. Συνήθως προορίζεται για κοπές σε πρώιμα στάδια επεξεργασίας και σε σχετικά χοντρά ξύλα, γι' αυτό έχει γενικά σχετικά μεγάλα δόντια, πράγμα που τηξς επιτρέπει να έχει απόδοση στην κοπή (ταχύτητα) . Ο ίδιος ο τρόπος που δουλεύει δεν την καθιστά κατάλληλη για δουλείες ακριβείας. Τα πριόνια γενικού τύπου κόβουν όταν τραβάς το πριόνι προς το μέρος σου (αντίθετά από ότι στη σεγάτσα) . Με το τρόπο αυτό η ίδια η δύναμη που χρησιμοποιείς για να πριονίσεις , τεντώνει τη λάμα και την κρατάει ίσια, χωρίς τάσεις να λυγίζει. Αυτό δίνει τη δυνατότητα οι λάμες των πριονιών έλξης (κοινα΄πριόνια) να είναι πολύ λεπτές και να αφήνουν στενό λούκι κοπής. Επίσης μπορούν καθοδηγώντας τη λάμα να ακουμπά μμε τον κατάλληλο τρόπο στο σόκορο κοπής, να το χρησιμοποιεί σαν οδηγό και να πετυχαίνει καμπύλες κοπές. Υπάρχουν τέτοια πριόνια με πολύ λεπτά δόντια που μπορούν να πετύχουν πολύ μεγάλη ακρίβεια κοπής και γι' αυτό χρησιμοποιούνται σε δουλειές στα τελικά στάδια κατασκευής. Με το κατάλληλο τρόχισμα των δοντιών τους και τροποποιώντας ή και καταργώντας το τσαπράζωμά τους, μπορούν να επιτευχθούν εξαιρετικά καλού φινιρίσματος κοπές (πριόνια μελαμίνης). Από άποψη ταχύτητας κοπής δεν υστερούν από τις σεγάτσες αισθητά γιατί το λούκι κοπής είναι πολύ μικρό και σαφώς χρειάζονται πολύ λίγη προσπάθεια για να κόψουν. Το τρίτο είδος πριονιών που ανέφερες είναι τα λεγόμενα τοξοπρίονα. Αυτά διατηρούν τη λάμα τους τεντωμένη μέσω ενός μεταλλικού τόξου. Τα δόντια τους προορίζονται για αποδοτική κοπή σε πολύ χοντρά ξύλα, όπου δεν μας ενδιαφέρει καθόλου το φινίρισμα της κοπής, παρά μόνον η κατά το δυνατόν η μεγαλύτερη ταχύτητά της. Τα δό΄ντια τους είναι αριαά και έχουν ειδικό τρόχισμα και σχήμα προκειμένου να φεύγει εύκολα το πριονίδι μέσα από ενα μεγάλο ξύλο, το δόντι να μπορεί να δαγκώνει βαθειά στο ξύλο (εξ ού και τα αραιά δόντια) και ο απαιτούμενος κόπος να είναι κατά το δυνατόν μικρός. Όσο για την πρόταση που ζητάς, θα πρέπει πρώτα να μας πεις τι περίπου σκοπεύεις να κάνεις. Σαφώς το πρώτο χρειαζούμενο είναι ένα κανονικό πριόνι έλξης (κοινό πριόνι) σε συνέχεια η σεγάτσα και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις θα χρειαστείς τοξοπρίονο. Ελπίζω αυτά να ξεκαθαρίζουν λίγο την εικόνα, και να σου δώσουν την ιδέα για το τι περίπου χρειάζεσαι. edit: Υπάρχουν και τα πριόνια που κόβουν στο σπρώξε (σαν τις σεγάτσες) αλλά μπορούν να κάνουν εξαιρετικά ακριβείς κοπές (ακριβέστερες και από αυτά της έλξης). Γαι να το εξασφαλίσουν αυτό , διατηρούν τη λάμα τους άκαμπτη, μέσω ενός μεταλικού στελέχους που έχουν στην επάνω πλευρά της , που την αγκαλιάζει και την διατηρεί ολόισια! Έτσι έχεις ακόμα καλύτερο έλεγχο κοπής σε δύσκολες και απαιτητικές δουλές (π.χ κόψιμο καπλαμάδων, χελιδονοουρών κλπ ) Το μόνο "μεινέκτημά τους είναι ότι η λάμα δεν μπορεί να μπεί όλη στο ξύλο, το τμήμα με την ενίσχυση ευθυγραμίας, αναγκαστικά μένει εκτός, γι' αυτό και στις κοπές αυτές πάς από "πάνω πρός τα κάτω".

Καλημέρα ! Αυτοί οι ταλαίπωροι οι παππούδες δεν έχουν ημέρα γιορτής ? Αλλά ας μη τα θέλω και όλα δικά μου . . . θα αρκεστώ στο πρώτο !