Seafalco

Καλημέρα σε όλη τη παρέα ! Πρώτο ΣΚ εν ηρεμία, μετά από πολλές μέρες συνεχούς βάρδιας, και κάπως σαν το ψάρι έξω από το νερό είμαι ! Η μέρα πάντως προβλέπεται λαμπρή, και το φαγητό επίσης !

Καλημέρα και από τις Β.Α. άκρες του κλεινού άστεως! Άδειασε! Άδειασε! ! ! Άμα θέλω για τη δουλειά, κάτω από 20 λεπτά . . . έχουμε μείνει εμείς κι εμείς , του θέρους οι . . . ατυχείς !

Αυτό που δείχνεις δεν είναι αναγκαστικά καρβουνάκια! Αυτά από ότι φαίνεται κάπως πατάνε και ρεύμα περνάει! Το κακό είναι ότι σαν πολύ ρεύμα περνάει και πολύ μεγάλος σπινθήρας αναπτύσσεται! Ο συλλέκτης έχει γίνει κατάμαυρος! Αυτό μπορεί να σημαίνει και βραχυκυκλωμένο τμήμα τυλίγματος. Οπότε: 1. Ελέγχεις αν το ελατήριο που σπρώχνει τα καρβουνάκια έχει ακόμα διαδρομή να κάνει, με άλλα λόγια αν το καρβουνάκι έχει ακόμα "ψωμί". 2. Ελέγχεις αν το καρβουνάκι κινείται ελεύθερα στην ψυκτροθήκη. 3. Καθαρίζεις το συλλέκτη με ένα λεπτό ντουκόχαρτο (800ρι και ) 4. Κοιτάς προσεκτικά αν μεταξύ των τομέων του συλλέκτη υπάρχουν βραχυκυκλώματα από υλικό που έχει κάτσει ανάμεσά τους, αν υπάρχουν πρέπει να καθαριστούν με κάποιο αιχμηρό λαμάκι διαμορφωμένο σαν "αγκίστρι" κάπως. 5. Αν καθάρισες τα λούκια μεταξύ των τομέων του συλλέκτη, ξανακαθάρισε το συλλέκτη με το ντουκόχαρτο για να λειανθεί και πάλι. 6. Με καθαρό και λείο το συλλέκτη, τράβα το ένα καρβουνάκι πίσω και πέρνα μεταξύ αυτού και του συλλέκτη ένα ντουκόχαρτο με την άγρια πλευρά του προς το καρβουνάκι και άσε το καρβουνάκι να πατήσει επάνω του. 7. Κρατώντας το ντουκόχαρτο σταθερό πάνω στο συλλέκτη , στρίψε το συλλέκτη εμπρός πίσω , έτσι ώστε το καρβουνάκι να τριφτεί πάνω στο ντουκόχαρτο και να αποκτήσει επιφάνεια παράλληλη με αυτήν του συλλέκτη. 8. Κάνε το ίδιο με το άλλο καρβουνάκι. 9. Καθάρισε καλά τα υπολείμματα του τριμμένου υλικού που άφησαν τα καρβουνάκια στο συλλέκτη και γύρω του. 10 . Κάνε νέα δοκιμή. Αν οι σπινθήρες είναι λίγοι και περιστασιακοί είσαι εντάξει. Αν οι σπινθήρες είναι πολύ έντονοι και εκτεταμένοι . . . τότε πας για τύλιγμα . . . η καλύτερα για νέο mixer!

Αναβάθμιση του τροφοδοτικού του Ήφαιστου_ Μέρος-1 Ο καιρός πέρασε και επέδρασε . . . Έτσι, το προ πολλών ετών DIY κατασκευασμένο τροφοδοτικό του συστήματος " Ήφαιστος ", που χρησιμοποιούμε για να δοκιμάζουμε τις ψύκτρες στο TheLab, αποφάσισε να αρχίσει τα πείσματα! Θα μου πείτε: " ΟΚ! Εσύ το έφτιαξες . . . επισκεύασέ το! " Αυτή ήταν και η δική μου ιδέα, αλλά δυστυχώς, μετά τόσα χρόνια, τα σχέδιά του κάπου "αποφάσισαν" να καταχωνιαστούν και δεν μπόρεσα να τα βρω, οπότε η προσπάθεια άνευ σχεδίων-στη συγκεκριμένη κατασκευή!- ήταν εν πολλοίς . . . καταδικασμένη! Έτσι μετά από αρκετές άκαρπες προσπάθειες ελήφθη η απόφαση, να μπει το χέρι βαθειά στη τσέπη . . . . . . και επειδή ο χρόνος είναι πολύτιμος, η αγορά έγινε από Ελλάδα, ευτυχώς σε όχι παράλογα επιβαρυμένη τιμή! Με αυτήν την αναγκαιότητα εν όψει, σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν κακό να δοθεί στους φίλους του TheLab η δυνατότητα να δουν μαζί μας "το πως και το τι" αυτής της δουλειάς και έτσι προέκυψε αυτό το συνοπτικό worklogg, του οποίου απόψε μπορείτε να δείτε το πρώτο μέρος, ενώ ετοιμάζονται τα επόμενα. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια σειρά . . . Οι απαιτήσεις από το νέο τροφοδοτικό Η βασική απαίτηση είναι μία, να διατηρηθεί η συνέχεια των παραμέτρων δοκιμών άθικτη, έτσι ώστε οι μετρήσεις των ψυκτρών, να είναι απολύτως συγκρίσιμες! Με άλλα λόγια, το τροφοδοτικό θα πρέπει να είναι ρυθμιζόμενο από τουλάχιστον 5 έως και 25 Vdc. Θα πρέπει να διαθέτει όλες τις απαραίτητες προστασίες που θα του εξασφαλίζουν την επιβίωση από κάποιο "ατύχημα". Θα πρέπει η έξοδός του να έχει αμελητέα θερμική ολίσθηση ανά 24ωρο καθώς επίσης χαμηλή κυμάτωση και θόρυβο. Και τέλος, η διαδικασία ρύθμισής του να είναι απλή και να επιτυγχάνει ακρίβεια ρύθμισης της τάσης της τάξης του 1mVdc. Δεν ζητώ και πολλά ε! Η έρευνα στο διαδίκτυο, για πλήρες έτοιμο τροφοδοτικό, μου έφερε ανατριχίλες, καθώς οι τιμές των τροφοδοτικών μετράνε αρκετές χιλιάδες € και έτσι αποφασίστηκε η συνδυαστική λύση, από την οποία φυσικά δεν έλειψε και το DIY! Πρώτη κίνηση, η αγορά ενός ποιοτικού industrial τροφοδοτικού του οποίου η ισχύς να υπερβαίνει την ισχύ του Ηφαίστου (~ 600 Watt) γιατί υπάρχουν "σχέδια" για αυτό ( ) , με επιπλέον δυνατότητες σχετικά με την ρύθμιση τάσης, ρεύματος κλπ. ) Ευτυχώς με μια μικρή απόκλιση από την αρχική επιλογή μου, βρέθηκε το κατάλληλο τροφοδοτικό που θα αποτελέσει τη βάση της νέα μονάδας τροφοδότησης του Loader που χρησιμοποιούμε για να "βασανίζουμε" τις ψύκτρες! Μια πρώτη γνωριμία. Πρόκειται για το RSP - 750 - 24, της "ανατολικής" (Taiwan) , αλλά ποιοτικής, Mean Well. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι 750 Watt (24Vdc - 31,3Adc). Κλασική industrial κατασκευή με ύψος 1U, με μέσους χρόνους μεταξύ βλαβών (MTBF): 336.9K hrs min. [Telcordia SR-332 (Bellcore)] και 109.1K hrs min. [MIL-HDBK-217F (25℃)], που μόνο καλά σημαίνουν! Ψύχεται από δυο ανεμιστήρες των 40mm, οι οποίοι -παραδόξως !- κάνουν λιγότερο θόρυβο από ότι περίμενα! Οι στροφές τους μεταβάλλονται με βάση το φορτίο που τροφοδοτεί, αλλά δεν σταματούν όταν δεν υπάρχει φορτίο. Η κατασκευή είναι προσεγμένη και μπορώ να πω ότι, όλα είναι εκεί που πρέπει και με τις διαστάσεις που χρειάζεται. Οι προστασίες που εξοπλίζεται είναι: Overload, overtemperature και overvoltage. Από τις δύο πρώτες, επανέρχεται σε λειτουργία, αυτόματα μετά την αναίρεση του αιτίου, από την τρίτη όμως -και σωστά- επανέρχεται μόνο αν σβήσουμε και ανάψουμε και πάλι το τροφοδοτικό. Η έξοδος ισχύος είναι εξαιρετικά στιβαρή, και τα φυτευτά χαλύβδινα σπειρώματα στις χάλκινες μπάρες καθώς και οι εξάγωνες βίδες Μ6, που αναλαμβάνουν την σύσφιξη των αγωγών εξόδου, εγγυώνται πολύ χαμηλή αντίσταση διάβασης και πτώση τάσης! Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα, το πρώτο πρόβλημα είναι ότι η κυμάτωση + θόρυβος (ripple+noise) της εξόδου του , είναι 150mV p-p, πράγμα που ομολογώ ότι αποτέλεσε έναν συμβιβασμό, αλλά κάποιες προοπτικές βελτιώσεις που είχα κατά νου, πιθανά να έκαναν λιγότερο "επώδυνο" τον συμβιβασμό αυτό. Αλλά αυτά θα τα δούμε σε επόμενο post, καθώς, το δεύτερο πρόβλημα είναι πιο άμεσο και πιεστικό . . . το βύσμα ελέγχου είναι μινιατούρα! Με pits (απόσταση μεταξύ των αξόνων των ακροδεκτών του) μόλις 2mm, δεν είναι και ότι πιο εύκολο για τις απαραίτητες παρεμβάσεις. Το βύσμα είναι της Ιαπωνικής Hirose και πρακτικά αποτελεί "standard" για τις κατασκευές μικρού όγκου. Το βύσμα έτσι όπως έρχεται από το εργοστάσιο, έχει όλα του τα ζεύγη επαφών βραχυκυκλωμένα, και επαφίεται στο χρήστη να διαλέξει ποιές από όλες τις δυνατότητες του τροφοδοτικού θα αξιοποιήσει! Αυτό που ενδιέφερε εμένα κυρίως, ήταν η δυνατότητα ρύθμισης της τάσης εξόδου του από το 40 - 110% της ονομαστικής τάσης εξόδου του, δηλαδή από 9,6 μέχρι 26,4 Vdc (διαθέτει και ρύθμιση ρεύματος, αλλά αυτό δεν με ενδιέφερε). Η ρύθμιση αυτή -στο συγκεκριμένο μοντέλο, δυστυχώς- γίνεται μόνο με με εξωτερική τάση οδήγησης/ελέγχου, ενώ άλλα μοντέλα -τα οποία δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα- έχουν και την δυνατότητα ρύθμισης και με κάποιο εξωτερικό ποτενσιόμετρο. Η κατασκευή των καλωδίων ελέγχου. Τώρα θα μου πείτε, σιγά το θέμα! Αλλά μην βιαστείτε, αν δεν δείτε πρώτα τους ακροδέκτες που χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο βύσμα . . . . . . όχι δεν είναι κανένα λάθος, ο ακροδέκτης έχει μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού και μάλιστα μικρού ! (Τα γραμμοσκιασμένα τμήματα των πίσω ελασμάτων, έχουν τη σημασία τους! ) Από την άλλη μεριά η πρέσα ακροδεκτών της Gedore που έχω, έχει μάλλον μεγάλες διαστάσεις : Πρακτικά δηλαδή, ολόκληρο το βύσμα πρεσάρεται μόνο στο πρώτο τμήμα της πρέσας, το οποίο πρεσάρει τα ελάσματα του βύσματος που προορίζονται για την σύσφιξη των συρμάτων του καλωδίου. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το πρεσάρισμα των συρμάτων να είναι -ως ήταν αναμενόμενο- εξαιρετικό, αλλά τα ελάσματα που είναι για να σταθεροποιούν την μόνωση του καλωδίου, που κανονικά πρεσάρονται στο δεύτερο τμήμα της πρέσας, πιεζόμενα από την πρέσα που δεν "καταλάβαινε" από τέτοια, τυλιγόντουσαν τόσο πολύ, που τελικά έκοβαν το καλώδιο! Φυσικά η αγορά της κατάλληλης πρέσας, δεν "έπαιζε" με τίποτε! Η λύση μου ήρθε μετά από κάνα δυο απογοητεύσεις και ήταν η αποκοπή των γραμοσκιασμένων τμημάτων των ελασμάτων που σφίγγουν στη μόνωση του καλωδίου. Έτσι όλα τα ελάσματα του ακροδέκτη ήρθαν σε ένα μήκος που ήταν συμβατό με το πρώτο μέρος των σιαγόνων της πρέσας και . . . . . . το πρεσάρισμα μπορώ να πως είναι πλέον πολύ καλό! Ατυχώς, δεν είχα τόσο λεπτό καλώδιο και τελικά η λύση βρέθηκε από τα καλώδια ενός πλακέ τηλεφωνικού καλωδίου, τα οποία, πέρα από το ότι έχουν πολύ ανθεκτικά συρματίδια, διαθέτουν και μια σχετικά σκληρή μόνωση, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις κάμψης να διανέμονται σε μεγάλο μήκος του καλωδίου και να μην εμφανίζονται ίχνη κόπωσης στη σύνδεση πάνω στον ακροδέκτη! Αφού λοιπόν το πρεσάρισμα ήταν εντάξει, άρχισε το στρίψιμο των καλωδίων, πράγμα που απεδείχθη χρονοβόρο, γιατί η δυσκαμψία των καλωδίων έφερνε πολλές αντιρρήσεις, στο πυκνό στρίψιμο των καλωδίων που ήταν απαραίτητο. Με παίδεψε αρκετά, αλλά τελικά η λύση βρέθηκε μέσω του "δημιουργικού" . . . μανικιούρ! (Το νύχι του αντίχειρά μου . . . δεν είναι σπασμένο! ! ! ) Οι συνδέσεις και ο πρώτος έλεγχος. Η σύνδεση του τροφοδοτικού με τον " Ήφαιστο" ήταν κάτι που με απασχόλησε ιδιαίτερα, καθώς η πτώση τάση λόγω ωμικής αντίστασης των καλωδίων έπρεπε να είναι πολύ μικρή. Αυτό σήμαινε τη χρήση καλωδίου με μεγάλη διατομή, το οποίο όμως -αναγκαστικά- θα είχε πολύ μεγάλη δυσκαμψία και πρακτικά θα εμπόδιζε την άνετη εναλλαγή μεταξύ των τριών βασικών θέσεων προσανατολισμού, της βάσης του Ήφαιστου ! Η λύση βρέθηκε σε καλώδια σιλικόνης (πραγματικά σωστής σιλικόνης, διατομής 2,5mm, τα οποία είναι κατασκευασμένα από πάρα πολλά και πολύ λεπτά συρματίδια ηλεκτρολυτικού χαλκού και έτσι είναι απίστευτα εύκαμπτα). Έτσι μια τετράδα καλωδίων, μου έδωσαν τελική διατομή 10mm^2 και πτώση τάσης -στο μέγιστο ρεύμα- κάτι λιγότερο από 10mVdc για συνολικό μήκος ~ 130cm! Στην αριστερή φωτογραφία φαίνονται αυτά τα εξαιρετικά εύκαμπτα σύνθετα καλώδια, καθώς και τα δύο ζεύγη των λεπτών συνεστραμμένων καλωδίων ελέγχου που συνδέθηκαν στο βύσμα της Hirose. ( κιτρινοπράσινο = remote voltage control, κοκκινοπράσινο = remote ON/OFF). Στην δεξιά φωτογραφία είναι η πίσω πλευρά του Loader, η οποία φιλοξενεί όλες της συνδέσεις του με τα περιφερειακά τροφοδοτικά, τόσο το ισχύος, όσο και τα βοηθητικά, καθώς και κάποιες επιπλέον συνδέσεις προς τα εφεδρικά τροφοδοτικά ισχύος, που αναλαμβάνουν την τροφοδοσία, στην περίπτωση που έχουμε κάποια αστοχία του κυρίως τροφοδοτικού! Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το συνεστραμμένο ζεύγος των λεπτών καλωδίων (κοκκινόμαυρο), το οποίο συνδέεται ακριβώς πάνω στην είσοδο τροφοδότησης του Loader και δίνει τη δυνατότητα της εύκολης και κυρίως ασφαλούς, μέτρησης της τάσης τροφοδοσίας του. Στην ίδια φωτογραφία φαίνεται (τυλιγμένο με πάνινη ταινία) το φίλτρο απόζευξης της εισόδου του Loader. Αυτό αντιμετωπίζει το αυξημένο ripple + noise του τροφοδοτικού και μάλιστα, εξαιρετικά αποτελεσματικά, όπως θα δούμε αργότερα! Για την ώρα προέχουν άλλα σημαντικότερα . . . Η τάση ελέγχου του τροφοδοτικού. Το επόμενο ζήτημα είναι λίγο πιο "ηλεκτρονικό", αλλά σε απλό επίπεδο. Βασικά έπρεπε να φτιάξω ένα διαιρέτη τάσης που θα μου έδινε τη δυνατότητα να ρυθμίζω την τάση ελέγχου με ακρίβεια 1mVdc και με διακριτικότητα καλύτερη από 1mVdc! Το εγχείρημα δύσκολο, καθώς και παρά το δεκάστροφο ποτενσιόμετρα σύρματος, που έχει το τροφοδοτικό που παράγει την τάση ελέγχου, αυτά τα όρια ρύθμισης είναι απλά, θέμα καθαρής τύχης, με αποτέλεσμα η ρύθμιση, να είναι μια εξαιρετικά χρονοβόρα και εκνευριστική διαδοχή μικροσκοπικών ρυθμίσεων του κουμπιού του ποτενσιόμετρου και ευχών . . . "Αυτή τη φορά ας "κάτσει" σωστά ! " Φυσικά αυτό το πρόβλημα έπρεπε να βρει μια ριζική λύση ! Πρώτη δοκιμή με κάτι αρχαίο αλλά εξαιρετικά κατάλληλο για την περίσταση! Από το "θησαυρό" -γιατί πλέον στην Ελληνική αγορά τέτοια εξαρτήματα δεν υπάρχουν!- ανασύρθηκε μια μεταβλητή αντίσταση σύρματος (ας πούμε trimer σύρματος) με περίπου 60 στροφές από το ένα άκρο στο άλλο. Αυτό μου έδωσε -υπολογίζοντας περίπου 10 μοίρες ελάχιστη μετακίνηση του κουμπιού περιστροφής του trimer- περίπου 2160 διακριτές θέσεις ρύθμισης της τάσης ελέγχου. Ένας πρόχειρος υπολογισμός -με δεδομένη την τάση ελέγχου να είναι μεγίστως 5,500 Vdc- μου έδωσε μια μέση διακριτικότητα ρύθμισης περίπου 2,5 mVdc. Καλό, αλλά όχι τόσο όσο ήθελα! Ευτυχώς στο θησαυρό υπήρχε και το αδερφάκι της ρυθμιζόμενης αντίστασης και με τη συνεργασία τους δόθηκε η λύση! Τα δύο ποτενσιόμετρα/trimer στήθηκαν πάνω σε ένα κομμάτι εποξικού μονωτικού και με το κατάλληλο δικτύωμα αντιστάσεων που ρυθμίζει την αναλογία επίδρασης του κάθε ποτενσιόμετρου στην τελική τάση ελέγχου, πέτυχα να έχω από το trimer της χονδρικής ρύθμισης μια μεταβολή από 0 - 5,500 Vdc και από το trimer της μικρομετρικής ρύθμισης, να έχω μια μεταβολή από 0 - 400 mVdc. Αυτή η κατασκευή μου έδωσε τη δυνατότητα να ρυθμίζω την τάση ελέγχου με ακρίβεια καλύτερη από 1mVdc, καθώς η ανά δέκα μοίρες συνδυασμένη διακριτικότητα ρύθμισης, είναι της τάξης των 0,18 mVdc και πρακτικά περίπου 6,6 mVdc ανά στροφή του κουμπιού του trimer ! Με πολλά -και πιστεύω δικαιολογημένα- χαμόγελα, άρχισα να καταστρώνω τα επόμενα βήματα δοκιμών, όπως τις δοκιμές σταθερότητας, θερμικής ολίσθησης και άλλες πολλές οι οποίες θα αναφερθούν σε επόμενο post. Για την ώρα σας αφήνω εδώ, ελπίζοντας όσα ανέφερα να έδωσαν μια πρώτη εικόνα του τι και του πως, της όλης διαδικασίας ανάπτυξης αυτού του νέου συστήματος τροφοδότησης του Loader " Ήφαιστος " ! Να είμαστε όλοι καλά και καλό καλοκαίρι ! ! !