Seafalco

Να 'σαι καλά, που αντέχεις τα σεντόνια ! 2 >> Για το πομπέ: Αφού τα πτερύγια θα απέχουν 4mm, κανόνισε τα τελευταία 2mm του σκαψίματος των πτερυγίων να γίνει με ε΄να κοντύλι σφαιρικό διαμέτρου 4mm. Έτσι θα έχει το απόλυτα σωστό ράδιο (ακτίνα καμπυλότητας) 3>> Για την διαμόρφωση των πτερυγίων με εγκοπές. Μην το κάνεις γιατί δεν κερδίζεις κάτι ιδιαίτερο. Για κερδίσεις με αυτές τις διαμορφώσεις, θα πρέπει αυτές πράγματι να αυξάνουν την επιφάνεια των πτερυγίων αισθητά. Όπως σε αυτή τη ψύκτρα που σου έβαλα πιο πάνω με τα κυματιστά πτερύγια. που στο ίδιο ύψος με ένα ίσιο πτερύγιο, έχουν περισσότερη επιφάνεια ακτινοβολίας. Αν όμως επιχειρήσεις να το κάνεις αυτό στο σόκορο των πτερυγίων, τότε στη πράξη χάνεις επιφάνεια, όπως στο παράδειγμά σου, όπου κερδίζεις ελάχιστα από το ότι το μήκος του τόξου είναι σαφώς μεγαλύτερο από το μήκος της χορδής του. Αλλά παράλληλα χάνεις πολύ γιατί για να κοπεί το τόξο αυτό, χάνεις όλη την επίπεδη επιφάνεια του πτερυγίου που αντιστοιχεί στο υλικό που αφαίρεσες! Νομίζω ότι θα πρέπει να κινηθείς με γνώμονα το εφικτό με βάση τον εξοπλισμό σου και το κόστος σε χρόνο! Ούτως ή άλλως και το πιο απλό πράγμα να φτιάξεις, θα έχεις πολύ καλό αποτέλεσμα! Από εκεί και πέρα, άμα "καείς" υπάρχουν τεχνικές που κάνεις τα πτερύγια έξω από την ψύκτρα και μετά τα κολλάς, ή τα πρεσάρεις στην πλάτη. Ξεφυλλίζοντας το αρχείο αυτό θα δεις προς το τέλος και τέτοιες ψύκτρες. Αλλά εκεί πλέον έχουμε πάει πολύ μακρυά και κατά κανόνα απαιτείται ισχυρό ρεύμα αέρα για να αποδώσουν τα μέγιστα ! Οπότε, πάμε ένα βήμα τη φορά και μέχρι εκεί που μπορούμε σχετικά εύκολα χωρίς να μας φάει πολύ χρόνο! Καλή συνέχεια ! EDIT: Τώρα που το σκέφτομαι, μου ήρθε και μια άλλη ιδέα! Υποθέτω ότι μεταξύ της πλάτης της ψύκτρας και των εξαρτημάτων της κάρτα γραφικών υπάρχει αρκετή απόσταση. Γιατί αυτή η απόσταση να μείνει ανεκμετάλλευτη θερμικά ? Για δες μια ιδέα να προσθέσεις κολλητά από την πίσω μεριά πτερύγια από χαλκό . . . Φρεζάρεις λούκια στην πίσω πλευρά και φυτεύεις μέσα τα πτερύγια και μετά τα κολλάς με μαλακή κόλληση υδραυλικού, (ή και σκληρή κόλληση αν το έχεις ! ) Τα πτερύγια αυτά μπορούν να γίνουν και μεγαλύτερα εκμεταλλευόμενα τον διαθέσιμο χώρο. Όσο μεγαλύτερα τα κάνεις τόσο πιο παχιά πρέπει να είναι όμως. Και φυσικά το βάρος αυξάνει!. Στην περίπτωση αυτή των πρόσθετων πτερυγίων θα πρέπει ο πάτος της ψύκτρας να έχει το ίδιο πάχος παντού και καλό θα ήταν να είναι και πιο παχύς (ας πούμε 15 ή και 20mm)! Νομίζω ότι το να ασχοληθείς με αυτή την ιδέα θα σου φέρει ασύγκριτα καλύτερο αποτέλεσμα από το να ασχοληθείς με το fine tuning των πτερυγίων κάνοντάς τα κωνικά ας πούμε ! Και θα είναι και πιο εύκολο και πολύ πιο αποδοτικό ! ! Τώρα ξέρω ότι μπορεί να σου έβαλα "φωτιές", αν ναι . . . πολύ μου αρέσει ! Καλή συνέχεια και να μην ξεχάσεις . . . φωτογραφίες από τις φάσεις των εργασιών !

Με δεδομένο ότι έχουν το "ίδιο" block, φαίνεται περίεργο αυτό που λες! Βέβαια υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν διαφορά, και να περάσουν απαρατήρητοι. Αλλά στις δικές μας δοκιμές -που γίνονται σε όσο μπορούμε ανάλογες συνθήκες- υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους σε θερμοκρασίες, σε όλο το φάσμα των θερμικών επιφορτίσεων. Όπως και να έχει, αφού η αλλαγή σε πήγε πιο κοντά σε αυτό που θέλεις . . . μια χαρά !

Τουλάχιστον για τη πρώτη υποψήφια . . . δεν θα βρεις περισσότερα από εδώ! Για το θέμα θορύβου, συμφωνώ μέχρι κεραίας! Αλλά για την απόδοση, πως το εννοείς?

Καλησπέρα! Είδα ότι το πάλεψες το πράγμα! Το δούλεμα των πτερυγίων με μηχανουργικά μέσα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Οπότε για να μην "αγχώνεσαι" και παιδεύεσαι "άδικα", ας δούμε μερικά πράγματα για το πως η θερμότητα διαδίδεται μέσα σε ένα πτερύγιο και πως αυτή ακτινοβολείται στο περιβάλλον, καθώς επίσης και πως αυτή κατανέμεται πάνω σε ένα πτερύγιο. Κατ' αρχήν να θέσουμε κάποια "αξιώματα" (μόνο για την ευκολία της κουβέντας) 1. Ένα πτερύγιο παραλληλεπίπεδο, στηρίζεται σε μια βάση (πλάτη ψύκτρας) και "απορροφά" θερμότητα από αυτήν δια μέσου της κοινής τους περιοχής, που είναι η βάση του πτερυγίου. 2. Κάθε υλικό έχει μια χαρακτηριστική θερμική αγωγιμότητα, που καθορίζει πρακτικά του πόση θερμότητα (ενέργεια) μπορεί να μεταφερθεί μέσω μια διατομής του υλικού αυτού. 3. Μια συγκεκριμένη διατομή βάσης ενός πτερυγίου σημαίνει επίσης μια συγκεκριμένη ικανότητα διέλευσης θερμότητας από αυτήν. Μια μεγάλη βάση επιτρέπει την διέλευση περισσότερης θερμότητας από ότι μια μικρότερη. 4. Η επιφάνεια ενός πτερυγίου μεταφέρει στο περιβάλλον την θερμότητά της τόσο πιο αποτελεσματικά όσο πιο θερμή είναι σε σχέση με την θερμοκρασία του μέσου που την ψύχει. Θεωρώντας ότι ολόκληρο το πτερύγια βρίσκεται μέσα σε ρεύμα αέρα που έχει παντού την ίδια ταχύτητα, ας δούμε δυο σκαριφήματα : Αριστερά έχουμε μια κλασική κατασκευή παραλληλεπίπεδης μορφής και δεξιά μια κωνική διαμόρφωση, με δυο παραλλαγές στην βάση του πτερυγίου. Έχοντας πάντα κατά νού ότι στο σκαρίφημα έχουν αναπαρασταθεί τα μεγέθη με αρκετή υπερβολή, έτσι ώστε να γίνει φανερή η λογική του πράγματος. ( Στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι λιγότερο έντονες. ) Ας δούμε πρώτα το παραλληλεπίπεδο πτερύγιο [Α]: Η θερμότητα εισχωρεί στο πτερύγιο από τη βάση του και υποθέτουμε ότι -ελπίζω να το κατάφερα να φανεί- η σταθερή πυκνότητα των "γραμμών" της ροής της θερμότητας, εκφράζει την θερμική αγωγιμότητα του υλικού. Από αυτήν την βάση λοιπόν "χωράνε" να περάσουν κάποιες Χ γραμμές. Αυτές θα μεταφέρουν την θερμότητα σε όλο το πτερύγιο και θα κατανεμηθούν από την βάση προς το άκρο του πτερυγίου με ένα τρόπο που εξαρτάται από το πόση θερμότητα αποβάλλεται από το πτερύγιο σε σχέση με αυτήν που εισέρχεται σε αυτό. Έτσι επειδή η θερμότητα που μπήκε στο πτερύγιο, ήδη από το κάτω μέρος της βάσης του, φεύγει προς το περιβάλλον, η θερμότητα που προχωρά προς το άκρο του πτερυγίου προοδευτικά μειώνεται, γιατί είπαμε ότι αυτή που μπαίνει από τη βάση είναι σταθερή ποσότητα. Αυτό έχει αποτέλεσμα οι γραμμές ροής της θερμότητας να ανακατανέμονται καταλαμβάνοντας όλο το διαθέσιμο χώρο και να αραιώνουν! Οπότε το άκρο του πτερυγίου, αφού έχει πιο αραιές γραμμές ροής, να έχει αρκετά χαμηλότερη θερμοκρασία από αυτή που έχει η βάση του. Έτσι αν το δούμε χοντρικά κάπως το πράγμα, από το επάνω μισό του πτερυγίου μεταφέρεται στο περιβάλλον αρκετά λιγότερη θερμότητα σε σχέση με αυτήν που κατορθώνει να αποβάλει το κάτω μισό του πτερυγίου. Με άλλα λόγια, δεν αξιοποιείται όλη η μάζα / επιφάνεια του πτερυγίου το ίδιο αποτελεσματικά. Στο επάνω μισό, παρά το ότι είναι εξίσου ικανό με το κάτω μισό, να μεταφέρει τη θερμότητα στο περιβάλλον, απλά, δεν τροφοδοτείται με αρκετή θερμότητα και συνεπώς δεν μπορεί να δουλέψει στο μέγιστο της απόδοσής / θερμομεταφορικής ικανότητάς του (συμπαθάτε με για τους αυθαίρετους νεολογισμούς, αλλά εξυπηρετούν την κουβέντα ! ) Αυτό είναι φυσικό και αναπόφευκτο! Ας δούμε τώρα το κωνικό πτερύγιο [Β] Αυτό παρά το ότι έχει την ίδια μάζα με το παραλληλεπίπεδο πτερύγιο, είναι διαμορφωμένο σαν ένα σφηνοειδές τραπέζιο πού έχει στενότερη κορυφή από το Α , αλλά μεγαλύτερη βάση. Το εμβαδόν όμως της τομής των δύο πτερυγίων και η μάζα τους, είναι ταυτόσημα! Αυτή η πιο φαρδιά βάση, επιτρέπει σε περισσότερη θερμότητα να εισέλθει στο πτερύγιο, και όχι μόνο αυτό, αλλά και να συνεχίσει στα υψηλότερα σημεία του πτερυγίου πιο εύκολα καθώς μέχρι το μέσο του ύψους του πτερυγίου, η τμηματική διατομή διέλευσης της θερμότητας είναι μεγαλύτερη από την σταθερή διατομή του παραλληλεπίπεδου πτερυγίου. Το πτερύγιο αυτό (Β) θα μπορούσαμε να πούμε ότι χαρακτηρίζεται από μεταβαλλόμενη θερμική αγωγιμότητα καθώς ανεβαίνουμε από τη βάση προς την κορυφή του. Το πρακτικό πλεονέκτημα που έχει είναι ότι, το επάνω μισό του πτερυγίου έχει μεγαλύτερη θερμοαπαγωγική ικανότητα από ότι στο παραλληλεπίπεδο! Θα μου πείτε ότι, μα το επάνω μισό έχει ολοένα και στενότερη διατομή και συνεπώς η ικανότητα του να μεταφέρει θερμότητα θα μειώνεται! Και πολύ καλά θα κάνετε γιατί έτσι είναι, όμως μην ξεχνάμε κάτι σημαντικό, ότι η διατομή στο μέσο ύψος του κωνικού πτερυγίου είναι η ίδια με αυτήν της βάσης του παραλληλεπίπεδου πτερυγίου! Συνεπώς η θερμότητα που μπορεί να περάσει από εκεί είναι η ίδια με αυτήν της βάσης του Α πτερυγίου. Από εκεί και επάνω, όπως είναι φυσικό οι γραμμές θερμότητας θα κατανεμηθούν να καταλάβουν όλο το διαθέσιμο "χώρο", όπως έκαναν και στο Α πτερύγιο. Όμως εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, ο διαθέσιμος "χώρος" που έχουν για να κατανεμηθούν οι γραμμές ροής της θερμότητας, ολοένα και μειώνεται καθώς προχωράμε προς το άκρο, οπότε μπορεί οι γραμμές ροής της θερμότητας να λιγοστεύουν, αλλά δεν μπορούν να αραιώσουν ! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η επιφάνεια του πτερυγίου Β στο ανώτερο μισό του, να μην εμφανίζει αισθητά χαμηλότερη θερμοκρασία από αυτή που έχει το κατώτερο μισό του! Έτσι, αυτή η καθ' ύψος μείωση της μάζας του πτερυγίου, έχει σαν αποτέλεσμα ολόκληρη η επιφάνειά του να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, παραμένοντας ομοιόμορφα θερμότερη από το περιβάλλον, κάνοντας όλη την ψύκτρα να λειτουργεί πιο αποδοτικά ! Για την διαμόρφωση της περιοχής μετάβασης από τη βάση στο πτερύγιο: Η πομπέ διαμόρφωση βοηθά σε τοπικό "επίπεδο" την ευκολότερη εισχώρηση της θερμότητας στο πτερύγιο, καθώς -τηρουμένων των αναλογιών λειτουργεί όπως η κωνική διαμόρφωση! Απλό και έξυπνο και κυρίως αποδοτικό ! ! ! Βέβαια πάντα μιλάμε για μικρές διαφορές καθώς δεν μπορούμε να το παρακάνουμε με την κωνικότητα του πτερυγίου, γιατί τότε το αυξημένο πλάτος της βάσης, θα μας εξαναγκάσει να φτιάξουμε μια ψύκτρα με λιγότερα πτερύγια και αυτό θα έχει πολύ αρνητική επίδραση! Φυσικά όσα είπα πιο πρίν είναι απλά μια προσπάθεια να δώσω μια πολύ χοντρική -αλλά ελπίζω συνεπή- εικόνα της λειτουργίας του πτερυγίου ψύξης και ζητώ τη κατανόηση των σχετικών με το αντικείμενο φίλων, για τις όποιες "βαρβαρότητες" υπέπεσα στην προσπάθεια αυτή ! Συμπερασματικά λοιπόν: Για σένα φίλε @Staxtis βγαίνει ένα σημαντικό συμπέρασμα! Αν δεν έχεις τον τρόπο -πολύ λογικό!- να διαμορφώσεις όλο το πτερύγιο μέχρι και την βάση του σε κωνική μορφή, μην το κάνεις καθόλου! Αντίθετα η πομπέ διαμόρφωση της βάσης των πτερυγίων είναι εφικτή και θα βοηθήσει το κάτι τις και αυτή, τόσο σε μηχανική αντοχή όσο και θερμική συμπεριφορά ! Επίσης σου βάζω ε΄δω το link του καταλόγου, μιας άλλης σημαντικής εταιρίας του χώρου : http://www.fischerelektronik.de/en/service-en/downloads-en/katalog-download-en/ http://www.fischerelektronik.de/fileadmin/fischertemplates/download/Katalog/heatsinks.pdf Ξεφύλλισέ τον, θα μάθεις πολλά και θα δεις ακόμα περισσότερες ιδέες! Αυτή η εταιρία δίνει σε κάθε ψύκτρα και το διάγραμμα της θερμικής αντίστασής της σε σχέση με το μήκος που έχει η ψύκτρα. Πολύ χρήσιμο ! Συμπαθάτε με για το σεντόνι, αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερα να δίνεις μια πιο σφαιρική εικόνα, έτσι που ο άλλος να έχει μέσα από αυτήν, ένα νέο τρόπο να δει τα πράγματα πιο ολοκληρωμένα, παρά να δώσω μια ξερή απάντηση που έχει πολύ περιορισμένη χρησιμότητα καθώς, δεν δίνει τα εργαλεία να την χρησιμοποιήσει ο αποδέκτης και σε άλλες περιπτώσεις ! Καλό βράδυ σε όλους και καλή ξεκούραση !

Οι άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν ολόκληρο πολιτισμό από πίσω! Διαφορετική κουλτούρα και εμείς οι ευτυχείς θεατές, γιατί μόνο σαν μουσειακό αντικείμενο υπάρχει περίπτωση να πληρωθεί μια τέτοια δουλειά κατά τα μέρη μας ! Αγάπη να 'σαι καλά, που βάζεις προκλήσεις στο πνεύμα, γιατί όταν το δεις να κλειδώνει μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι καθόλου!

Δεν πάει πολύς καιρός που ασχοληθήκαμε με την βελτίωση μιας κάθετης βάσης δραπάνου του Lidl. Αν άξιζε το κόπο θα το κρίνετε εσείς, αλλά σήμερα έχουμε κάτι άλλο που παρά το ότι είναι μαι από τις καλύτερες κάθετες βάσεις, επιδέχεται και αυτή κάποιες βελτιώσεις ! Πρόκειται για την βάση Proxxon BFB 2000 η οποία αποτελεί την βάση για ένα σύστημα φρέζας για μικροδουλειές, αλλά παράλληλα είναι και μια εξαιρετική βάση για κάθετο δράπανο. Μερικές φωτογραφίες θα βοηθήσουν να δούμε περί τίνος πρόκειται : Δέχεται δράπανο με λαιμό 43mm (η πιο κοινή διάσταση) και έχει ρύθμιση βάθους σταθερή, μανέλα κατεβάσματος φορείου με γρανάζια, μικρομετρική ρύθμιση βάθους για φρεζάρισμα και αρκετά άλλα! Η κεφαλή μπορεί να στραφεί περί τον οριζόντιο άξονα ξεσφίγγοντας δυο βίδες. Έχει διπλά δεσίματα πάνω στη κολόνα και μια ματιά στο δέσιμο της κολόνας στην βάση δείχνει την στιβαρότητα της σύνδεσης που εκμηδενίζει τους τζόγους! Οι διπλοί σφιγκτήρες της βάσης πάνω στην κολόνα έχουν αρκετά φαρδιά μάγουλα και ένα ελαφρό σφίξιμο -ακόμα και στη μια μανέλα αρκεί για να σταθεροποιηθεί πλήρως η κεφαλή πάνω στη κολόνα! Ο τρόπος αυτός της σύνδεσης επιτρέπει στην κεφαλή να περιστραφεί γύρω από τον άξονα της κολόνας και η οριζόντια περιστροφή που ανέφερα επιτρέπει το τρύπημα σε οποιαδήποτε γωνία . Στη αριστερή φωτογραφία φαίνεται η συναρμογή χελιδονοουράς μεταξύ φορέα δραπάνου και κεφαλής. Ο τζόγος της σύνδεσης αυτής είναι ρυθμιζόμενος έως μηδενισμού με πλάκα ρύθμισης. Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με μια μικρή "εργαλειομηχανή" που μπορεί να κάνει δουλειά ακριβείας αρκετής για τον απαιτητικό ερασιτέχνη! Όμως . . . πάντα τελικά υπάρχει ένα "όμως" ! Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, κύρια εργονομικής φύσης ! Στο σημερινό post θα δούμε δύο παρεμβάσεις αυτής της φύσης. Α. Ελάττωση παράλλαξης του δείκτη ρύθμισης του βάθους διάτρησης. Ο δείκτης είναι φτιαγμένος από ένα λαμάκι που είναι βιδωμένο στον φορέα του δραπάνου και η μύτη του ολισθαίνει εμπρός από τον κανόνα (με υποδιαιρέσεις του 1mm) που βρίσκεται στη βάση του φορέα. Και η σωστή του χρήση επιβάλει να τον κοιτάς με τα μάτια σου στο ύψος του (κάθετα δηλαδή προς τον κανόνα) . . . . . . έτσι έχουμε στη συγκεκριμένη θέση βάθος διάτρησης ίσο με ~62+ mm. Τι γίνεται όμως αν το μάτι μας δεν είναι στην ίδια ευθεία, τι ένδειξη διαβάζουμε αν είναι ψηλότερα, ή χαμηλότερα; Σχεδόν 63,5mm στη πρώτη περίπτωση και 62- mm στη δεύτερη. Φυσικά για την ανακρίβεια αυτή φταίει το ότι η μύτη του δείκτη κινείται σε απόσταση ~ 3mm από τον κανόνα, πράγμα που επιτρέπει στην παράλλαξη να υπεισέρχεται στην ανάγνωση της ένδειξης και να προκαλεί σφάλμα ανάγνωσης! Η λύση είναι πολύ απλή. Λυγίζουμε τη μύτη έτσι ώστε να πλησιάσει τον κανόνα: Έτσι ξεκινώντας από μια ορθή -κάθετη- ανάγνωση ίση με 61,5mm, η απόκλιση που έχουμε αλλάζοντας γωνία παρατήρησης είναι σημαντικά μικρότερη. Είτε από χαμηλά κοιτάμε, είτε από ψηλά, το σφάλμα είναι μικρότερο από 2-3 δέκατα του χιλιοστού. Ακόμα και αν το παρακάνουμε και διαβάσουμε από πολύ λοξή γωνία το σφάλμα είναι της τάξης του μισού χιλιοστού! Σαν τροποποίηση είναι αστεία, αλλά το αποτέλεσμα που έχει, αναβαθμίζει τη χρήση του εργαλείου επιτρέποντας να έχουμε καλή ακρίβεια, χωρίς να κοψομεσιαζόμαστε ! B. Βελτίωση του μηχανισμού ρύθμισης του μέγιστου βάθους διάτρησης Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τροποποίηση που βελτιώνει σημαντικά την εργονομία του εργαλείου. Ας δούμε περί τίνος πρόκειται : Για τη ρύθμιση του βάθους διάτρησης πρέπει να ξεσφίξουμε την μικρή μανέλα στην πλάτη της βάσης του φορέα του δραπάνου, και συγκρατώντας με το χέρι μας το λαμάκι που σφίγγει αυτή, να το τραβήξουμε προς τα επάνω μέχρι αυτό να ακουμπήσει στο έδρανο του stop που υπάρχει μέσα στο φορέα του δραπάνου. Στη συνέχεια πρέπει να κατεβάσουμε το δράπανο μέχρι το επιθυμητό βάθος -αυτό παρασύρει το λαμάκι σε μια νέα θέση- και εκεί να σφίξουμε την μανέλα ρύθμισης του βάθους. Αυτό ακινητοποιεί το λαμάκι στη νέα θέση του και απαγορεύει στο δράπανο να κατέβει χαμηλότερα από αυτήν. Όλα καλά και στιβαρά, με ένα μειονέκτημα όμως . . . χρειάζεται ένα τρίτο χέρι, η τα δύο που έχεις να είναι του Τιραμόλα! Ο λόγος είναι ότι πρέπει να κρατάς με το ένα χέρι σταθερά τη μανέλα του φορείου σε μια θέση και με το άλλο, το λαμάκι προς τα επάνω και με το τρίτο χέρι να σφίξεις τη μανέλα ρύθμισης του βάθους! Βέβαια αν προσέξεις και δεν ξεσφίξεις τη μανέλα ρύθμισης του βάθους πολύ, μπορεί να πετύχεις το λαμάκι υπό την επίδραση του κατεβάσματος του φορέα του δραπάνου, να τον ακολουθεί χωρίς να πέφτει προς τα κάτω. Οπότε το τρίτο χέρι είναι περιττό. Αλλά έτσι το λαμάκι θα ξύνει πάνω στην αλουμινένια βάση του φορέα που "δεν λέει" για μια βάση αυτού του κόστους και προσωπικά δεν το θέλω ! Οπότε πάμε να δούμε τι έγινε : Στο λαμάκι ανοίχτηκε μια τρύπα 2mm και μετά λύθηκε η μανέλα, η οποία σφίγγει πάνω σε μια "καρόβιδα"" η οποία περνάει μέσα από το "σχίσιμο" που έχει το λαμάκι. Με ένα ανοξείδωτο ηλεκτρόδιο TIG φτιάχτηκε ένα σύνθετο ελατήριο. Επίσης από το θησαυρό βρέθηκε ένα μπρούτζινο σωληνάκι/ αποστάτης με μια περιμετρική εγκοπή, πήρα και μια πιο μακριά καρόβιδα και με δυο ακόμα ανοξείδωτες ροδέλες . . . . . . περάστηκε το ένα άκρο του ελατηρίου στο λαμάκι και το άλλο πάνω στο μπρούτζινο αποστάτη, μεσολαβούσης μιας ροδέλας μεταξύ αυτού και της πλάτης της βάσης και ακολούθησαν και τα υπόλοιπα : Το ελατήριο πιάνει μέσα στο λούκι που έχει ο αποστάτης και έτσι δεν φεύγει από τη θέση του αλλά μπορεί να ολισθαίνει μέσα σε αυτό. Έτσι όταν μανέλα σφίξει την καρόβιδα γερά ακινητοποιώντας το λαμάκι και φυσικά και τον αποστάτη, το ελατήριο μπορεί να περιστρέφεται γύρω από τον αποστάτη. Και η συνολική εικόνα είναι αυτή : Το ελατήριο σπρώχνει το λαμάκι προς τα επάνω και έτσι, όταν η μανέλα ρύθμισης του βάθους διάτρησης είναι χαλαρωμένη αυτό είναι πάντα σε επαφή με το stop του φορέα του δραπάνου . . . . . . τερματίζοντας στο ανώτερο σημείο της διαδρομής του. Έτσι η ρύθμιση του βάθους διάτρησης πλέον απαιτεί το ένα χέρι να είναι στη μανέλα που κινεί το δράπανο πάνω κάτω και το άλλο χέρι στην μανέλα που σφίγγει το λαμάκι ρύθμισης του βάθους ! Με το ένα χέρι κατεβάζουμε το δράπανο στο επιθυμητό βάθος διάτρησης και κρατώντας το εκεί σταθερά, σφίγγουμε την μανέλα του ρυθμιστή του μέγιστου βάθους διάτρησης. Νομίζω ότι η χρήση της βάσης είναι πιο ανθρώπινη πλέον ! Και δυο χρήσιμες λεπτομέρειες, αριστερά βλέπουμε ότι το σύρμα πιάνει πάνω στο λαμάκι όχι σαν "Ζ" που το είχα αρχικά, αλλά σαν "C", αγκαλιάζοντας το λαμάκι. Αυτό λειτουργεί σαν οδηγός για το ελατήριο και έτσι αυτό δεν έχει την τάση να ακουμπάει στην πλάτη της βάσης. Στη δεξιά φωτογραφία βλέπουμε ότι η διάσταση του κεφαλιού της καρόβιδας είναι κρίσιμη, καθώς δεν υπάρχουν και πολλές ανοχές! Το λαμάκι πλέον ακολουθεί "υπάκουα" τον κινητό φορέα του δραπάνου, μένοντας πάντα σε ετοιμότητα για σφίξιμο ακριβώς εκεί που θέλουμε ! Βοήθεια σε αυτή την ακριβή ακινητοποίηση, και την σταθερότητά της, προσφέρουν οι χαράξεις που έχει το λαμάκι στην πλευρά που ακουμπάει στην πλάτη του φορέα. Έτσι έχουμε σίγουρο κράτημα σωστά από τη μια μεριά και ακόμα πιο σίγουρη φθορά της βάσης αν επιλέγαμε την πατέντα της ολίσθησής του πάνω στη πλάτη για να "γλυτώσουμε το "τρίτο χέρι" ! Και κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος και αυτής της "Δουλειά δεν έχει ο Διάολος . . ." τροποποίησης! Πραγματικά, δεν υπήρξε κάποια δυσκολία, η δουλειά έγινε εύκολα και τελικώς αναβάθμισε λειτουργικά την βάση χωρίς κανένα κόστος, παρά μόνο το χρόνο που διασκέδασα -και ελπίζω και εσείς μαζί μου- με την πρόκληση που μου έβαζε η "πατέντα" αυτή! Καλό βράδυ σε όλους ! Edit: Επαναφορά φωτογραφιών: 19-11-2019

Δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά και εγώ _λαπτοπ- μπαινει μετά από μαυρη οθόνη κατευθείαν στα ιπτάμενα παραθυρα των WIN7. Kαι του γιου μου -επισης λαπτοπ- μπαινει στα 10ρια χωρίς να δείξει bios. Κάποια ρύθμιση είναι, αλλά . . .

Ναι έτσι όπως το σχεδίασες είναι ακριβώς ! Να το επαναλάβω με μερικές ιδέες επιπλέον: Αν μπορείς να επεξεργαστείς τα πτερύγια δίνοντας κάποια κλίση, μπορείς να τα κάνεις όπως φαίνεται στο Α. Πιο λεπτά στην άκρη πιο χοντρά στη βάση. Αυτό βελτιώνει την αγωγιμότητα του πτερυγίου χωρίς να εμποδίζει τον αέρα να κυκλοφορεί. Επίσης όπως φαίνεται στο Β μπορείς το τελικά 2mm του φρεζαρίσματος να τα κάνεις με κοντύλι με άκρο ημισφαιρικό. Έτσι η βάση κάθε πτερυγίου θα είναι μεγαλύτερη πράγμα που βοηθάει στην ευκολότερη ροή της θερμότητας μέσα σε αυτό! Υπάρχουν και πολλές άλλες "πατέντες" αλλά οι περισσότερες από αυτές απαιτούν extrusion. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα κυματιστά πτερύγια Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ επίπονο να κατασκευαστούν στη φρέζα αυτά! Ανάλογο πρόβλημα υπάρχει στην κατασκευή ψύκτρας με στυλίσκους, είτε κυλινδρικούς είτε πρισματικούς. Αυτές κατασκευάζονται με χυτοπρεσάρισμα και συνήθως οι στυλίσκοι είναι ελαφρά κωνικοί και κοντά μεταξύ τους. Υπερέχουν γιατί οι στυλίσκοι επιβάλουν μια τυρβώδη ροή του αέρα μέσα στην ψύκτρα, αλλά παρ' όλα αυτά για να πετύχουν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά θα πρέπει παράλληλα να εξασφαλίζουν αν όχι μεγαλύτερη επιφάνεια, τουλάχιστον ίση με την κλασική κατασκευή που έχει παράλληλα επίπεδα πτερύγια. Από ένα πρόχειρο λογαριασμό που έκανα. . . Αν φτιάξεις στυλίσκους τετράγωνους 4x4mm σε απόσταση 4mm μεταξύ τους θα έχεις ~140 στυλίσκους με επιφάνεια συνολική ψύκτρας ~1000cm2 Οπότε είναι αμφίβολο αν ο κόπος σου θα αμειφθεί! Αν από την άλλη φτιάξεις στυλίσκους 3x3mm σε απόσταση 3mm μεταξύ τους, τότε θα έχεις ~240 στυλίσκους με συνολική επιφάνεια 1231cm2 Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση η νέα ψύκτρα θα έχει περισσότερη απόδοση! Αλλά εδώ προσοχή γιατί δεν έχουμε βάλει στο παιχνίδι τον παράγοντα airflow. Μια φυλωτή ψύκτρα (με επίπεδα παράλληλα πτερύγια) είναι πιο εύκολη στην ανάπτυξη φυσικής ανοδικής ροής, και επίσης πιο εύκολη σε χαμηλή τεχνητή υποβοήθηση του ρεύματος αυτού με κάποιον αθόρυβο ανεμιστήρα. Αντίθετα μια ψύκτρα με στυλίσκους _λόγω των εντονότερων στροβιλισμών που επιβάλουν αυτοί, είναι γενικά πιο δύσκολη στην ροή του αέρα. Οπότε όλα είναι θέμα ισορροπιών ! Πιστεύω ότι με επίπεδα πτερύγια και ίσως με αυτές τις παρατηρήσεις που είπαμε πιο πριν, θα έχεις πολύ καλό αποτέλεσμα χωρίς πολλά πολλά ! Όσο περισσότερο ύψος δώσεις στα πτερύγια -ακόμα και αυτά τα 5mm- τόσο καλύτερα ! Καλή συνέχεια και ακόμα καλύτερη διασκέδαση! Και μια παράκληση, δεν ξέρω βέβαια αν "το έχεις" με τη φωτογραφία, αλλά θα ήταν πολύ καλό να έβγαζες μερικές φωτογραφίες από τις διάφορες φάσεις της επεξεργασίας της ψύκτρας! Ε και άμα έγραφες και δυο λόγια γύρω από αυτές, θα ήταν το καλύτερο ! ! !

Θεωρώντας μια βάση ίση με 160mm x 50 mm και συνολικό ύψος 50 mm, μπορείς να φτιάξεις την ψύκτρα ώς εξής. Τα δύο ακραία πτερύγια θα έχουν πάχος 3mm. Όλα τα υπόλοιπα πτερύγια θα έχουν πάχος 2mm. Το διάκενο μεταξύ των πτερυγίων θα είναι 4mm. Έτσι η ψύκτρα - συνυπολογίζοντας τα δυο ακραία- θα έχει 27 πτερύγια. Η ψύκτρα "χωρίζεται" νοητά σε τρεις περιοχές των 9 πτερυγίων η κάθε μια. Μια κεντρική που καλύπτει το ht4 Riser και δύο εκατέρωθεν αυτής. Για το πάχος του πάτου υπάρχουν δύο εναλλακτικές: 1. Για ευκολία θα είναι παντού το ίδιο και ίσο με 10 mm ή 2. Για καλύτερη διασπορά της θερμότητας στις δυο πλευρικές περιοχές των πτερυγίων, θα είναι η κεντρική περιοχή με σταθερό πάχος 12mm και στις δύο πλευρικές το πάχος θα μεταβάλλεται από τα 12mm για να καταλήξει στο πιο ακραίο διάκενο στα 6mm. Δηλαδή στο πρώτο διάκενο της κάθε πλευρικής περιοχής (αυτό που συνορεύει με το πιο ακραίο της κεντρικής περιοχής) το πάχος του πάτου θα είναι 12mm , στο επόμενο το πάχος θα είναι 11,25mm και έτσι σε κάθε ένα από τα επόμενα διάκενα το κοντύλι θα πηγαίνει 0,75mm βαθύτερα και στο πιο ακραίο διάκενο της ψύκτρας το πάχος θα είναι 6mm. Με το τρόπο αυτό έχεις την ίδια επιφάνεια ακτινοβολίας ~1250 cm2 (ελαττωμένη κατά 0,86% για την ακρίβεια) αλλά με πολύ καλύτερη διασπορά της θερμότητας καθώς η κρίσιμη διατομή που βρίσκεται στο όριο μεταξύ της κεντρικής περιοχής και των δύο πλευρικών αυξάνεται κατά 20%. Αυτή η σχεδίαση μου φαίνεται ένας καλός συμβιβασμός. Το ποια θα είναι η θερμική της αντίσταση δεν μπορώ να το πω, υπολογίζω να βγει περίπου στο 0,5 C/ Watt με ανεμιστήρες. Με άλλα λόγια στα 75 Watt της ψύκτρας θα δίνει Δθ ~ 38 C και αν το κουτί έχει 30 C, η GPU θα πηγαίνει ~ 68 C. Εδώ όμως προσοχή, γιατί στο όλο σύστημα υπεισέρχονται και πολλοί άλλοι παράγοντες, οπότε καλό είναι να μην κρατάμε μεγάλο καλάθι !

Το λοιπόν πιστεύω ότι έπιασα τι θέλεις να κάνεις. . Μια βασική βοήθεια που μπορείς να πάρεις στην κατασκευή είναι να δεις τι κάνουν οι σοβαροί κατασκευαστές ψυκτρών. Διαλέγεις τις διαστάσεις σου το τύπο της ψύκτρας , και κοιτάς τι έχουν κάνει. Το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστείς για την διασπορά της θερμότητας ένα παχύ "πάτο" στον οποίο θα "πατάνε" τα πτερύγια. Flatback ψυκτρα, λοιπόν. Και τώρα έρχεται η στιγμή της κρίσης . . . Αφού έχεις μηχανουργείο, ίσως η αποδοτικότερη και πιο σωστή αισθητικά λύση είναι να πάρεις μια έτοιμη ψύκτρα και να την διαμορφώσεις έτσι ώστε να αποτελέσει το πλαινό του κουτιού (Το κουτί πλέον θα έχει δύο πλαϊνά -απέναντι- με πτερύγια ψύξης ! Δες ένα λινκ από μια από τις σημαντικότερες εταιρίες κατασκευής ψυκτρών: http://www.aavid.eu/product-group/extrusions/list?height[min]=&height[max]=999&width[min]=&width[max]=999&shape[971]=971&shape[3146]=3146&forced_convection_unit=lfm&forced_convection=&sort_by=field_width_value&sort_order=DESC&items_per_page=20&page=1&cw=&length=&convection_type=natural και σε αυτή τη σελίδα έχω ανοίξει το φύλο μιας ψύκτρας που μπορείς να συμβουλευτείς την κατασκευή τους, αλλά και ίσως να παραγγείλεις . . . http://www.aavid.eu/products/extrusion-heatsinks/0s501 Αλλά ανάλογα με το τι θα σου ταιριάξει μπορείς να δείς και διάφορες άλλες: http://www.aavid.eu/products/extrusion-heatsinks/000ep http://www.aavid.eu/products/extrusion-heatsinks/hfr280 Αλλάζοντας το μήκος σου υπολογίζει τη νέα θερμική αντίσταση και τις συνθήκες που αυτή επιτυγχάνεται: Thermal Data based on 100 mm. length New Length millimeters mm Forced Convection: 0.11 based on 75℉C temp rise above ambient Thermal resistance is calculated based on a black anodized finish with the heat sink oriented in the optimal position on a distributed heat source. Κοίτα στις διάφορες ψύκτρε να δεις ποια σου ταιριάζει σε διαστάσεις με το κομμάτι που έχεις , προτίμησε κάποια με παχύ πάτο, και κοίτα το πάχος των πτερυγίων και την απόσταση μεταξύ τους, για να δείς ποια πλησιάζει στις δυνατότητες επεξεργασίας που έχεις. Από εκεί και πέρα, επειδή ο χαλκός είναι πιο αγώγιμος από το αλουμίνιο, παρά το ότι δεν είναι ανοδιωμένος μάυρος, δεν θα αποκλίνει και πολύ από τις παραμέτρους που δίνουν για το αλουμίνιο. Αυτό είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση βέβαια, γιατί παίζει όχι μόνο να μην υστερεί , αλλά να είναι και καλύτερος! Αλλά το βασικό είναι να δεις τι υπάρχει, τι σε βολευει και κυρίως να πάρεις την απόφαση, αν θα πάς σε κατασκευή εσωτερικής ψύκτρας, ή αν θα πάς σε μοντάρισμα του κουτιού! Προσωπικά θα προτιμούσα το δεύτερο δεν το συζητάμε ( ) αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα . . . Μόλις καταλήξεις εδώ είμαστε να το συζητήσουμε για ότι χρειαστεί ! Μια παράμετρος που χρειάζεται είναι το επιθυμητό Δθ και φυσικά το ανεκτό Δθ . Αλλά γι αυτό θα το συζητήσουμε στη συνέχεια, για την ώρα . . . καλή διασκέδαση !

Έλα κάνε κουράγιο! ^ ^ Άμα είναι η φέτα καλή και το ψωμί, τύφλα να έχει η πίτσα ! @karmen1983 "Σκοτώνει" το κινητό ε! Χωρίς φλας, γράφει και το παραμικρό !

Καμία ερώτηση δεν είναι "χαζή", το μόνο χαζό είναι, να μην ξέρεις κάτι και να μην ρωτάς ! Άντε, υπομονή και γρήγορα και πάλι "ενεργός" !

Ο τρόπος που το θέτεις το θέμα είναι πολύ γενικός. Αν κάνεις την έρευνά σου στον ιστό θα βρείς αρκετά πράγματα για την κατασκευή ψυκτρών από μασίφ υλικό, αλλά δύσκολα θα βρείς για DIY μεθοδολογία και μάλιστα σε τόσο ευρύ πεδίο! Έτσι θα ήταν καλύτερα να ορίσεις με λίγο περισσότερη σαφήνεια τι έχεις κατά νου. Ας πούμε : 1. Τι διαστάσεων ψύκτρα θέλεις να φτιάξεις; 2. Αυτό το κομμάτι χαλκού θα κοπεί να γίνει περισσότερες ψύκτρες, ή θα αποτελέσει μία μόνο ψύκτρα; 3. Η ψύκτρες αυτές θα ψύχονται παθητικά με τη φυσικά κυκλοφορία του θερμαινόμενου αέρα, ή ενεργητικά (με ανεμιστήρα) ; 4. Τι θερμική ισχύ θα αναλάβει η ψύκτρα/-ες; 5. Η στήριξή τους θα είναι με άλλα μέσα , ή θα πρέπει να στηρίζονται μόνες τους; 6. Τα ψυχόμενα αντικείμενα θα είναι ένα για κάθε ψύκτρα, ή περισσότερα; Με άλλα λόγια, η κατανομή του θερμικού φορτίου θα είναι σημειακή, ή θα πιάνει ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας επαφής της ψύκτρας; Επίσης μιας και πρόκειται να την κατασκευάσεις εσύ με CNC, τι δυνατότητες έχεις για να φρεζάρεις τα πτερύγια; α. Πόσο μικρά κοντύλια μπορείς να χρησιμοποιήσεις; β. Τι ελεύθερο μήκος έχουν αυτά (δηλαδή πόσο βαθειά μπορείς να σκαλίσεις με αυτά); Γιατί μπορεί να χρειαστεί να σκαλίσεις ένα λούκι βάθους 40-45 mm με πλάτος 2-3mm. γ. Τι δυνατότητες υπάρχουν λοιπόν από μηχανουργικής πλευράς; Σε ρωτάω όλα αυτά γιατί έτσι θα βρεθούν κάποιες από τις παραμέτρους κατασκευής, αλλά και των δυνατοτήτων επεξεργασίας που έχεις εσύ και θα πας πιο εύκολα σε αυτό που θέλεις αλλά και μπορείς να κατασκευάσεις με τον εξοπλισμό σου!

Αγάπη ευχαριστώ για τις απαντήσεις, οι οποίες δημιούργησαν νέες ερωτήσεις ! Αλλά επειδή είμαι υπ' ατμόν (απογευματινή βάρδια γαρ! ) θα τα οργανώσω αργότερα. Το βασικό που βλέπω είναι ΄ότι ο μηχανολογικός πυρήνας της συσκευής είναι επαρκής για κάποιον που τώρα μπαίνει στο "χώρο" και πάνω στη διαδικασία να μάθει μπορεί να κάνει τη συσκευή ακόμα καλύτερη. Σαν να εξελίσσεται χρήστης και συσκευή παρέα ένα πράμα ! Νομίζω ότι από τη στιγμή που υπάρχει έτοιμο κιτ για την αναβάθμιση της στιβαρότητας του σκελετού, είναι καλή η κίνηση, καθώς το θέμα μπορείς να το δείς σαν την εξέλιξη το printer αυτού σε έναν ακριβότερο. Εδώ βέβαια για να είναι σωστή η αναλογία θα πρέπει αυτά που κρατάς (δεν αλλάζεις) να έχουν την ίδια ποιότητα με αυτά του πριντερ "στόχου"! Αυτό δεν το ξέρω και έτσι μπορεί να μην στέκει -τουλάχιστον οικονομικά- αυτό που λέω! Για τις κλέμενς τις πλακέτας, νομίζω ότι έχουμε αυτό που λέμε ΚΠΒ ! Γιατί είναι πράγματι κλασική περίπτωση βλάβης, το να χαλάνε κάποιες κλέμενς όταν υφίστανται μεγάλα ρεύματα. Ο λόγος γι' αυτό μπορεί φυσικά να αναζητηθεί στην ίδια την κατασκευή και την ποιότητα των υλικών της, αλλά εδώ υπεισέρχονται και αρκετοί άλλοι παράγοντες που δεν είναι λιγότερο καθοριστικοί! Ένα σενάριο να έχεις προβλήματα σχετίζεται με τον τύπο της κλέμας, η οποία δεν είναι ίδια με αυτήν που τροφοδοτεί τη κεφαλή. Είναι απλά μια βίδα με μια τετράγωνη ροδέλα, η οποία δεν περιορίζει το καλώδιο που βάζεις μέσα σε αυστηρά όρια, και συνεπώς επαφίεται στην προσοχή του χρήστη να τοποθετήσει και να σφίξει σωστά το καλώδιο! Εϊμαι σίγουρος ότι πολλά προβλήματα έχουν να κάνουν με κακοσφιγμένα καλώδια, με σφιξίματα που με το καιρό χαλάρωσαν μιας και ο χρήστης δεν ξέρει ότι οι κλέμενς που πιάνουν χάλκινα καλώδια, θα πρέπει μετά το αρχικό σφίξιμο και αφού δουλέψουν λίγο , θέλουν πάλι ένα σφιξιματάκι για να πάρει τους τζόγους! Φυσικά αν χρησιμοποιηθούν ακροχιτώνια , κλέμενς ελατηριωτού κλωβού (ή και καλές βίδας με ενσωματωμένο λαμάκι προφύλαξης του καλωδίου, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο καλά! 'Αλλά αυτά έχουν ένα κόστος . . . Αυτό που θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάσταση των κλεμών, είναι αυτές να μην ήταν τρία ζευγάρια, αλλά μία εξάδα. 'Ετσι μολονότι αυτό σημαίνει επανασχεδιασμό ενδεχομένως της πλακέτας _μπορεί και όχι βέβαια- το σύνολο των κλεμών θα ήταν πιο στιβαρό και λιγότερο επιρρεπές σε συστροφή κατά τη διάρκεια του σφιξίματος και όσα κακά σημαίνει αυτή για την τελική μακροζωία της κλέμας! Όπως και να έχει, η πιο καλή ιδέα είναι αυτή της "αποκέντρωσης" των ρευμάτων ισχύος και του καταμερισμού τους σε επι μέρους μονάδες χειρισμού τους. ' Οι πλακέτες με τα mosfet που παίρνουν εντολή από την μητρική για τοπόσο ρεύμα θα στείλουν στα φορτια τους, απαλλάσσει πλήρως τη μητρική από τη διαχείριση υψηλώς ρευμάτων και έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι , ακόμα και αν οι κλέμενς της δεν είναι και Α ποιότητα! Γιάννη, μιας και έχεις χρησιμοποιήσει αυτές τις πλακέτες, τι γίνεται όταν δουλεύει το σύστημα από θερμοκρασίες στα mosfet? Οι ψύκτρες που έχουν αυτά είναι επαρκείς, ή φουντώνουν και θέλουν ψύξη με αέρα? Η τοπολογία αυτών των πλακετών -στην περίπτωση που χρειαστεί- επιτρέπει την εγκατάσταση πιο μεγάλης ψύκτρας για τα mosfet? Αλλά εδώ κάπου βάζω μια άνω τελεία, γιατί πρέπει να φύγω ! Καλό μεσημέρι σε όλους !

Τώρα αν μπορέσει κάποιος να μου "εξηγήσει" πως αυτό το μικρό "εργοστάσιο" κοστίζει όσο μια ΑΙΟ . . . θα τον κάνω "συνεταίρο" ! ! ! Η τιμή του είναι πραγματική πρόκληση, αλλά αυτό που έχει πιο πολύ σημασία είναι αυτό που ειπώθηκε πολύ εύστοχα στο video, η μεγάλη κοινότητα χρηστών, οι έτοιμες βελτιώσεις και η δυνατότητα DIY σημαντικής αναβάθμισης ! Να πως εξ αρχής ότι πείρα στο αντικείμενο δεν έχω, αλλά από μηχανολογικά "κάτι παλεύω", οπότε είδα κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να είναι εύκολα καλύτερα, όπως ας πούμε οι ντίζες που ρυθμίζουν τη σχετική θέση των τριών κάθετων ποδιών / βάσεων. Εκεί πιστεύω ότι εύκολα μπορεί να κοπούν έξι σωληνάκια από αλουμίνιο με διάμετρο τέτοια που η ντίζες να περνάνε ελεύθερα από μέσα τους (ίσως και με κάποιο κυλινδρικό αποστάτη εσωτερικά). Έτσι δεν θα πρέπει να ρίχνεις τα χαρτιά για να πετύχεις την σωστή παραλληλία των βάσεων! Θα είναι έτοιμη από μόνη της ! Επίσης -και εδώ χρήσιμη θα ήταν η γνώμη της reviewer- νομίζω ότι στο σφίξιμο των ντιζών, θα πρέπει οι βάσεις να είχαν τη τάση να παρασύρονται ελαφρά σε στροφή την ώρα του καργαρίσματος των παξιμαδιών. Εκεί θα βοήθαγε μια διπλή ροδέλα κάτω από το παξιμάδι που παίρνει το τελικό σφίξιμο. Με λίγο γράσο ανάμεσα στις δύο ροδέλες η στρεπτική τάση πρακτικά θα εξαφανιζόταν ! Αγάπη δεν ξέρω αν είδες κάτι τέτοιο; Αυτό που είδα και μαρτυρά την αναγκαστική προσπάθεια περικοπής του κόστους, είναι οι τζόγοι στους ιμάντες. Αυτό πρέπει να δημιουργεί μια -μικρή έστω- ανακρίβεια στην κίνηση όταν αυτή αναστρέφεται. Εκεί τι λύσεις υπάρχουν, είδα στο video, που λες ότι υπάρχουν κάποιοι ειδικοί "τεντωτήρες", περί τίνος πρόκειται ? Και κάποιοι ακόμα -αντιμετωπίσιμοι- τζόγοι που μνημονεύτηκαν, νομίζω ότι αξίζει το κόπο να συζητηθούν, γιατί έτσι όπως το βλέπω, με μικρές παρεμβάσεις ( "Πίσω μου σ' έχω Σατανά" και άρχισα να "ψήνομαι" κι εγώ ! ! ! ) μπορείς με ελάχιστο κόστος (και μάλιστα σε βάθος χρόνου κατανεμημένο, παίζοντας και μαθαίνοντας δηλαδή), να έχεις ένα μηχάνημα ισοδύναμο αρκετά ακριβότερων λύσεων ! Αγάπη σε πήρα μονότερμα, αλλά πέρα από την εξαιρετική παρουσίασή σου, για την οποία ένα μπράβο είναι πολύ λίγο , πιστεύω ότι το σημείο είναι το σωστό, για να γίνει μια κουβέντα για αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τον "μικρό" . . . μεγάλο απόκτημα και εδώ -όπως είπες και πιο πάνω- μεγάλη βοήθεια θα ήταν η συμβολή των φίλων που ήδη τον έχουν ! Ευχαριστούμε λοιπόν και -"φυλάξου !"- επανερχόμαστε πιο διαβασμένοι !

Όταν λέμε αθόρυβο, τι ακριβώς εννοούμε ? Το λέω αυτό γιατί επιλέγεις ότι πιο αθόρυβο κυκλοφοράει, αλλά δεν μας λες μερικά σημαντικά πράγματα! 1. Αυτός που τα έπαιξε ποιος ήταν. 2. Με τον αποθανόντα το κουτί από θερμοκρασίες πως πήγαινε. 3. Ο γενικότερος θόρυβος του κουτιού σου ποιος είναι . 4. Το κουτί σου από "στατική" πίεση πως πήγαινε. Τα ρωτάω αυτά, γιατί απλά δεν έχει νόημα να σκάσεις ένα σωρό λεφτά να πάρεις τον πιο αθόρυβο ανεμιστήρα και να τον βάλεις σε ένα κουτί που ο θόρυβος τους γενικά είναι ας πούμε 33dB(A) ! Ούτε έχει νόημα να βάλεις έναν ανεμιστήρα προσανατολισμένο αποκλειστικά στο υψηλό airflow αλλά με χαμηλή στατική πίεση, σε ένα κουτί με αρνητική πίεση ! Η αλλαγή λοιπόν πρέπει να πάρει περισσότερα πράγματα υπόψη, γιατί κάλλιστα μπορεί να είσαι μια χαρά και με έναν ανεμιστήρα πολύ χαμηλότερου κόστους και να είναι και πιο αποτελεσματικός όσον αφορά στο air flow, ή αν το θέλεις διαφορετικά μπορείς να πάρεις έναν καλό ανεμιστήρα πιο καλά προσαρμοσμένο στις συνθήκες λειτουργίας του κουτιού σου(π.χ. έναν που έχει αρκετό air flow, το οποίο μπορεί να το διατηρήσει ακόμα και σε ένα "σφιχτό" κουτί !) Όσον αφορά στο 4pin βύσμα του ανεμιστήρα: Αυτά μπορούν να μπουν άνετα σε 3pin fan header. Απλά και με την προϋπόθεση ότι τα ¨κλειδιά" των βυσμάτων είναι άθικτα, θα μπεί στο header αφήνοντας εκτός το 4ο pin του ανεμιστήρα, το οποίο είναι το καλώδιο που μεταφέρει το σήμα PWM που ελέγχει τον ανεμιστήρα. Με αυτό το pin στον αέρα, το κύκλωμα του ανεμιστήρα "θεωρεί" ότι δέχεται εντολή από τη μητρική, για ποσοστό PWM = 100%, οπότε ο ανεμιστήρας θα στρέφεται με τις μέγιστες στροφές του. Η πληροφορία των στροφών του ανεμιστήρα (σήμα Taho) βρίσκεται στο τρίτο pin του ανεμιστήρα καθώς επίσης στο ίδιο pin του fan header της μητρικής! Οπότε η μητρική θα έχει πληροφορία για τα rpm του ανεμιστήρα. Ο ανεμιστήρας πλέον θα μπορεί να ελέγχεται μόνο με την μεταβολή της τάσης τροφοδοσίας του, εφόσον το fan header που θα τον συνδέσεις έχει αυτή τη δυνατότητα! Συνεπώς η καλύτερη επιλογή είναι ένας ανεμιστήρα PWM καθώς παίζει και στα "δυο ταμπλώ " ! Αναμένουμε ! . . .