Seafalco

Όταν οι γειώσεις εκτελούν και χρέη ουδετέρου, χωρίς να έχει προβλεφθεί αυτό . . . Ο εργοταξιακός εξοπλισμός είναι πραγματικά "πεδίο δοκιμών" καθώς και το πιο απίθανο σενάριο μπορεί να συμβεί . . . τελείως φυσικά!

Καλημέρες και από εμένα ! @karmen1983 Αγάπη, τρία πράγματα επηρεάζουν το σύστημα γειώσεων, η υγρασία (γι' αυτο πάμε σε βάθος περίπου το ένα μέτρο το λιγότερο για να έχεις σταθερή υγρασία) η θερμοκρασία (πρέπει τα ηλεκτρόδια να μπουν σε βάθος μεγαλύτερο αυτού που το έδαφος μπορεί να παγώσει το χειμώνα (εδ'ω Αθήνα δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα) και η αντίσταση του πρωτογενούς εδάφους (εσυ έχεις βράχο, οπότε η αντίσταση είναι σχετικά μεγάλη!) Αυτό σημαίνει ότι για να διοχετευτούν στο έδαφος τα ρεύματα των γειώσεων σε περίπτωση σφάλματος (τεχνικού ή φυσικού) και η τάση της γείωσης να παραμένει ασφαλής για τον άνθρωπο, θα πρέπει να έχει το σύστημα των ηλεκτροδίων γείωσης πολύ πιο εκτεταμένη επαφή με το έδαφος για να διατηρήσει χαμηλή την αντίστασή του! Οι τρόποι αντιμετώπισης που έχεις είναι τρείς: 1. Αυτός που ήδη προσπαθείς. Εφόσον είναι βράχος το υπέδαφος όμως είτε τον εγκαταλείπεις, είτε βάζεςι πολύ περισσότερους και κοντύτερους πασάλους γείωσης. Αλλά όπως είπε και ο Γιώργος, και πάλι μπορεί να μην είναι ικανοποιητική η γείωση. 2. Πλάκα γειώσεως. Διαστάσεις τουλάχιστον 0,5 m x 0,5m πάχους και πάχους : α. Αν είναι χάλκινη, τουλάχιστον 2mm β. Αν είναι χαλύβδινη, επιψευδαργυρωμένη , πάχος τουλάχιστον 3mm και επιψευδαργύρωση τουλάχιστον 70μm. Η πλάκα τοποθετείται κάθετα έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να κουφώσει το έδαφος από την κάτω της πλευρά. Πάνω από την πλάκα θα πρέπει να υπάρχει περίπου 1 μέτρο χώμα, για να διατηρείται η υγρασία σταθερή ! Εδώ λοιπόν θα έχεις κάποιο πρόβλημα, που μπορεί να λυθεί βάζοντας την πλάκα ελαφρά λοξά. 3. Ταινία ή συρματόσχοινο γείωσης. Προτιμάται η γείωση ταινίας και όχι συρματόσχοινου, γιατί αυτό είναι επιρρεπές στις διαβρώσεις. Η ταινία μπορεί να είναι γαλβανισμένος χάλυβας, η επιχαλκωμένος χάλυβας, ή επικασιτερωμενος χαλκός. Μπαίνει σε βάθος τουλάχιστον 0,5 m αλλά προτιμητέο είναι από 0,7 έως 1 m Η επιτυγχανόμενη αντίσταση γείωσης είναι αντιστρόφος ανάλογη με το μήκος της ταινίας. Υπολόγισε ότι το ισοδύναμο μιας πλάκας χαλκού 0,5χ0,5 είναι περίπου 10 μέτρα ταινίας των 5 cm. Στην πραγματικότητα, η ταινία θα πετύχει ακόμα καλύτερη γείωση, καθώς θα έρχεται σε επαφή με μεγαλύτερη περιοχή του εδάφους. 4. Μια ακόμα λύση που έχεις η οποία θα σου δέσει τις καλύτερες γειώσεις, είναι αυτή του πλέγματος ταινιών γειώσεως. Και στο λέω αυτό γιατί τον κήπο τον έχεις αμπάζωτο ακόμα. Βάζεις πλέγμα γειώσεων και μετά μπαζώνεις από πάνω του το κηπόχωμα! Έτσι θα έχεις μεγάλο μήκος ταινία γείωσης, σε μικρότερο χώρο και κυρίως χωρίς να σκάβεις! Φυσικά υπάρχουν και παραλλαγές αλλά και πολλαπλή τοποθέτηση των ίδιων στοιχείων, όπως για παράδειγμα πολαπλλές πλάκες γείωσης Για να πάρεις μια ιδέα μπορείς να δεις εδώ : http://dspace.lib.ntua.gr/dspace2/bitstream/handle/123456789/8784/androvitsaneasv_grounding.pdf?sequence=1 Σελίδες 25 - 38 αλλά και πιο κάτω για ταινίες περιμετρικής γείωσης σελίδα 45 και πιο κάτω στη 48 για πλέγματα. Νομίζω ότι με αυτά κατά νου και μετά από συζήτηση με τον ηλεκτρολόγο σου θα βρεθεί η σωστή και μη εργαλειοφάγος λύση ! Καλή συνέχεια ! ! !

Ο δημιουργικός άνεμος φυσά με πολλά μποφορ! Πολύ ωραία τα κατασκευάσματά σας! Εγώ από την άλλη είμαι ποολλύ στριμωγμένος, αλλά κάτι παλεύω κι εγώ . . . αρκετά μεγάλο και χρήσιμο, αλλά μόνο μια ματιά από τη "κλειδαρότρυπα" για την ώρα, καθώς μάλλον θα γίνει worklogg (φωτό αρκετές έχω! ) Όοοχι ! Δεν την είδα υδραυλικός, αν και με ρευστά έχει να κάνει η κατασκευή! Στα αποκαλυπτήρια θα έχουμε περισσότερα! Μέχρι τότε . . . καλή συνέχεια σε όλους!

Τα Μακίτα , όπως και αρκετά άλλα καλά τρυπάνια δεν έχουν επιμετάλλωση τύπου φίλμ στο καρβίδιο. Ο λόγος είναι ότι είναι άχρηστη καθώς με την πίεση θα ξεφλουδίσει όπως έγινε και στο δικό σου. Όπως όμως και να έχει, το τρυπάνι σου δεν έπαθε και κάτι σοβαρό: Συνεπώς μπορεί να μην είναι Makita, αλλά τη δουλειά του θα την κάνει και στο μέλλον! Οπότε μένει το θέμα της κοροϊδίας, αλλά εκεί δύσκολα θα βρείς άκρη!

Η συναρμογή μεταξύ "κορνίζας" (4 ξύλα) και του ταμπλά (εσωτερικά ξύλα) συνήθως γίνεται με μια περιμετρική γκινισιά στην κορνίζα μέσα στην οποία εφαρμόζει η περίμετρος του ταμπλά και στις φτηνές κατασκευές απλά υπάρχει πατούρα στην κορνίζα και σε αυτήν πατάει "καθιστός" ο ταμπλάς. Λές ότι έχουν στραβώσει δυο περιμετρικά σανίδια με διαφορετικές διαστάσεις, οπότε υποθέτω ότι η μια γωνιά της κορνίζας "σηκώνει". Συνεπώς, είτε υπάρχει και άλλη ζημιά (έχει σχιστεί το πίσω τοίχωμα της γκινισάς) είτε έχει στραβώσει και ο ταμπλάς, εκτός και αν αυτός είναι "καθιστός", οπότε κοιτώντας την ακμή συναρμογής κορνίζας ταμπλά αυτός θα "φεγγίζει" εκεί που έχουν στραβώσει τα σανίδια της κορνίζας. Κάτι σημαντικό: Έχεις βρεί το λόγο που στράβωσαν τα σανίδα αυτά? Γιατί αν δεν ξέρεις πως έγινε αυτό, μπορεί να τα ισιώσεις και αυτά να ξαναστραβώσουν ! ΑΝ το ξύλο ήταν καλό αρχικά, ένας από τους λόγους που μπορεί να στραβώσεις είναι είτα να υγρανθεί μονόπαντα, είτε να υγρανθεί ομοιόμορφα, αλλά να στεγνώσει μονόπαντα. Οπότε καταλήγει η μιά πλευρά του να περιέχει ΄περισσότερη υγρασία από την άλλη, αυτή η πλευρά λοιπόν κάνει "καμπούρα" (κυρτώνει) και η άλλη κάνει "κοιλιά". Για να ισιώσουν θα χρειαστείς δυο ίσια μάγουλα (καδρόνια 10χ10) και μερικά ίσια "σφηνάκια" και λίγο νάιλον για καλύψεις τα μάγουλα για μην τραβήξουν υγρασία, και μερικά νταβίδια. Μουσκεύεις το ξύλο καλά, και ένας καλός τρόπος είναι να το κλείσεις σε μια σακούλα στην οποία θα υπάρχει ένα καλά βρεγμένο πατσαβούρι. Προσοχή, το πατσαβούρι δεν πρέπει να ακουμπάει στα σανίδια. Σφραγίζεις στεγανά τη σακούλα και την άλλη μέρα ελέγχεις αν το ξύλο έχει απορροφήσει αρκετή υγρασία. Προσοχή, για να μπορεί το ξύλο να απορροφήσει την υγρασία, δεν θα πρέπει να είναι καλυμμένο με βερνίκι ή άλλο προστατευτικό, διαφορετικά η προστατευμένη πλευρά θα απορροφήσει λιγότερη υγρασία. (Αυτός, δηλαδή η ανομοιόμορφη προστασία του ξύλου από την υγρασία, είναι ένας ακόμα λόγος για σαν στραβώσει αρχικά το ξύλο και ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημά σου. Αν δεις ότι πράγματι, η μιά πλευρά δεν έχει καλή προστασία -αφού θα το λύσεις που θα το λύσεις, πέρνα το και ένα γυαλόχαρτισμα και άστο να στεγνώσει αργά και ομοιόμορφα. Μπορεί να ισιώσει από μόνο του! ) Για το πρεσάρισμα καλό θα ήταν να έχεις δυο ίσια καδρόνια, αλλά δεν είναι απαραίτητο! Αρκεί να χρησιμοποιήσεις πηχάκια λεπτά τα οποία θα παρεμβάλλονται μεταξύ των καδρονιών και της σανίδας, Κανονίζεις το πάχος και τη θέση των παρεμβυσμάτων αυτών, και μετά σφίγγοντας τα νταβίδια φροντίζεις να σταματήσεις όταν το ξύλο είναι ίσιο. Το αφήνεις να στεγνώσει σιγά σιγά (εδώ μπορεί να χρειαστείς κάποιο κάλυμμα (από νάιλον) που θα εμποδίσει την απότομη εξάτμιση του νερού. Προσοχή: Στην αρχή είπα ότι αν το ξύλο είναι καλό τότε μπορεί να στραβώσει αν συντρέχουν κάποιοι παράγοντες, δυστυχώςς υπάρχει και άλλο ενδεχόμενο -ευτυχώς σπάνιο- που συνίσταται στην κατασκευή του ντουλαπιού από ξύλα που είχαν ανόμοια υγρασία και ήταν ήδη κάπως στραβά, τα πέρασαν στη πλάνη , ίσιωσαν μεν, αλλά έμειναν ίσια μόνο μέχρι να στεγνώσουν καλά ! Υπάρχει ενδεχόμενο, μετά το ίσιωμα το ξύλο να εξακολουθεί να είναι ελαφρά κυρτό, στη περίπτωση αυτή, του ξανακάνεις την ύγρανση, και το ξαναϊσιώνεις, φροντίζοντας αυτή τη φορά να ξεπεράσεις λίγο την απόλυτη ευθεία και έτσι το ξύλο να γίνει ελαφρά κυρτό , αλλά από την αντίθετη πλευρά σε σχέση με τώρα. Οπότε λύνοντάς το από τη "πρέσα", αυτό θα είναι λίγο στραβό και σιγά σιγά θα ισιώσει. Πολλά σου είπα, βάλει κι εσύ καμιά φωτογραφία και τα λέμε!

Μεγειά σε όλους και καλό ¨χαλβάδιασμα¨στο κατσαβιδάκι της Wiha! Γωνιακή προέκταση έχω καμιά 20ρια χρόνια μια της AEG, της έχω πιεί το αίμα, αλλά εκείνη ατάραχη, δουλεύει μια χαρά ! Οπότε αυτό μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σαν ένδειξη για την διάδοχο εξ Αμερικής!