Lakisss

Ερνέστο άν δέν κάνω λάθος (δέν θυμάμαι καλά τον κωδικό), αυτά πρέπει να είναι http://www.hifisound.de/oxid/oxid.php/sid/x/shp/oxbaseshop/cl/details/cnid/ff441778ba2382a27.05316644/anid/64e4120c0ccdab3a5.99222237/tpl//lang/1 http://www.lautsprechershop.de/pdf/beyma/beyma_10br60.pdf

@AgentCain κάτι μου λεει ότι θα αντέξει η καμπίνα. Το ίδιο μου είπαν και στο μαγαζί, αλλά θα διαψεύσω τις προβλέψεις. Η ακαμψία του plexyglass σαν υλικό, πιστεύω ότι δέν θα μεταφέρει τους κραδασμούς στις κολλησεις.Την πίεση του αέρα φοβάμαι λίγο, αλλά θα το ρυθμίσουμε αυτό. Δύο 10ιντσά σε plexy καμπίνα είναι πάντως πολύ μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να συνδυαστεί στιβαρότητα, άψογη συναρμογή, καθώς και ομορφιά. Πάντως μάνα εξ' ουρανού ήταν αυτό το δώρο! Ανυπομονώ να τα πιάσω στα χέρια μου! (θα τα αφήσω τελευταία και καλύτερα)

Man...you make it sound like sex time...!

Απορώ γιατί ρωτάτε για το κόστος...ποτέ δέν μέτρησα τίποτα ούτε έχω σκοπό! Ίσως 1000euros, ίσως 1500...ποιός ξέρει? Τό μόνο που θυμάμαι είναι το κόστος των speakers. (γιατί είναι πρόσφατα) -woofers: 100euros -tweeters: 20 -plexyglass: 50 -σωλήνας plexy φ50: 20 (είναι δίμετρος) -ricofon: 15 -βίδες, μπόρνες, αντιστάσεις, πυκνωτές: 10 (περίπου) Συνολικό κόστος:215-220euros. Να σας πώ κάτι πιό εντυπωσιακό άν σας ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Πρέπει στα δύο χρόνια να έχω φτάσει τις 2.000 ώρες αφιέρωσης στο project πιστεύω. Για παράδειγμα τα δύο bass reflex μου πήραν ένα 6ωρό για να τα πετύχω όπως ακριβώς ήθελα. Δέν θα τις πώ εργατοώρες γιατί δέν είναι δουλειά, αλλά ώρες δημιουργίας και πάνω απ' όλα ευχαρίστησης. Στο θέμα μας τώρα. Να γίνει πομπέ ο σωλήνας με το χέρι είναι εφικτό, αλλά έχει ελάχιστες πιθανότητες να πετύχει. Όσο και να μονώσεις τα πλαινά του σωλήνα με χαρτοταινία (εσωτερικά-εξωτερικά), λίγο να σου φύγει το υαλόχαρτο τον έγδαρες.... Έστω και το καταφέρεις, δέν μπορείς να γυαλίσεις ποτέ το πομπέ κομμάτι τόσο καλά όσο τα crystal clear πλαινά.

Part -35. Plexiglass Speakers. (Part -7). Επέστρεψα λοιπόν, μετά απο τόσο καιρό απουσίας απο το project. Συνέχεια επί των ηχείων πάντα, αφού το έχω βάλει σκοπό να τελειώσουν μέσα στην εβδομάδα. Κολλήθηκε επιτέλους και η δεύτερη καμπίνα. Στη συνέχεια βρήκα δύο spare κομμάτια πάχους 5mm., και στο δράπανο τους άνοιξα τρύπες διαμέτρου 45mm. με ποτυροτρύπανο. Άλλαξα διάσταση ποτυροτρύπανου στα 81mm. , και προέκυψαν αυτές οι μεγάλες plexy ''ροδέλες''. Η περιφερειά τους χωρίστηκε σε τρία ίσα τόξα, και ανοίχτηκαν οι αντίστοιχες τρύπες. Εδώ τελειωμένα. Απο μία plexy σωλήνα διαμέτρου 50mm., κόπηκαν δύο κομμάτια μήκους 5.5cm. (η εσωτερική διάμετρος της σωλήνας είναι 44mm. για την ιστορία.) Τα κομμάτια κατόπιν γυαλίστηκαν. Ροδέλα και σωλήνας ανά ζεύγη, πιάστηκαν με ταινία για να κολληθούν μεταξύ τους. Τα κομμάτια κολλημένα. Για όσους δέν κατάλαβαν ακόμα, τα κομμάτια είναι το bass reflex των καμπινών. Εδώ σε πιό κοντινά πλάνα. Ένα tease πρίν την μελλοντική τοποθέτησή τους.... Να ευχαριστήσω εδώ τον @Ερνέστο, ο οποίος έκατσε και υπολόγισε το μήκος του bass reflex με πρόγραμμα για την αφεντιά μου. Ερνέστο μάλλον θα σε ταλαιπωρήσω (πρήξω) λίγο ακόμα...:daisy:

Έχω διαβάσει αρκετές σελίδες απο αυτό το Θέμα, και είπα να σας γράψω τις συμβουλές μου. Είμαι της δουλειάς, έχω αλλάξει αρκετές μηχανές κουρέματος και μιλάω εκ πείρας. 1) Μήν αγοράζεται φθηνές μηχανές κουρέματος, το μόνο που κάνετε είναι να πετάτε τα λεφτά σας. Το καλό πράγμα πληρώνεται, θα πρέπει να δώσετε 150+euros, αλλά θα την έχετε μιά ζωή. 2) Ξεχάστε τις Philips, Panasonic, Braun κτλ. , αυτές οι εταιρίες ΔΕΝ βγάζουν καθαρά επαγγελματικές μηχανές. Καλή μηχανή θεωρείται αυτή που κόβει καλά, έχει δυνατό μοτέρ, πολλές σκάλες κοπής και προπαντός πληθώρα ανταλλακτικών για 20+ χρόνια. Γιατί 20+ χρόνια? Γιατί μία καλή μηχανή με ''σπιτική'' χρύση θα περάσει άνετα τα 20 χρόνια χωρίς ίσως κάν αλλάγή στα καρβουνάκια της! Επίσης στις επαγγελματικές μηχανές τα ''κοπτικά'' (οι κεφαλές) τους τροχίζονται, οπότε δέν τα πετάτε. Ακόμα και άν καταργηθεί το μοντέλο, οι εταιριές θα βγάζουν κοπτικά για πολλά χρόνια ακόμα, ενώ φροντίζουν να ταιριάζουν τα κοπτικά και σε πιό νέες εκδόσεις των μηχανών τους. Εγώ θα σας προτείνω μία μηχανή την οποία δουλεύω επαγγελματικά 12 χρόνια καθημερινά, πάρα πολύ δυνατή, και πραγματικό σκύλο! Είναι της Oster. Είναι made in USA, και μαζί με την Wahl είναι οι δύο πιό παλιές εταιρίες παγκοσμίως. Η μηχανή εδώ κοστίζει περίπου 260euros με μία κεφαλή (την ψιλή), η οποία αφήνει μήκος 1/20mm. και πραγματικά ξυρίζει! Κάθε επιπλέον κοπτικό της κοστίζει 35-50euros, αλλά άν την παραγγείλετε απο Αμερική θα σας έρθει πάρα πολύ φθηνά. http://www.clippersrus.com/details.asp?productid=O76076-010&categoryID=0&mfgID=0&keywords=&pTitle=Oster Classic 76 Heavy-Duty Clipper with Detachable Blade System Υπάρχει σε εκδόσεις 35 και 45Watt με δύο ταχύτητες κοπής. Το επίσημο site.http://www.osterstyle.com/Products.aspx?id=17 Οι κεφαλές. http://www.osterstyle.com/Options.aspx?link=17&line=CLASSIC Μπορείτε να συνδιάσετε οποιαδήποτε κεφαλή με αυτές στις πλαστικές σκάλες http://www.osterstyle.com/UniversalCombs.aspx?line=CLASSIC και να φτιάξετε ενδιάμεσα νούμερα κοπής. Η συγκεκριμένη μηχανή τα γένια τα έχει για βούτυρο. Η πρότασή μου ίσως σας φανεί ακριβή, αλλα θα γεράσετε μαζί της....

Λοιπόν....εντυπώσεις απο το air condition των 100 euros. Η εσωτερική μονάδα. Τα πλαστικά της δέν είναι και κορυφαίας ποιότητας, αλλά μικρό το κακό. [/url Τεχνικά χαραχτηριστικά. Η εξωτερική μονάδα. Το χειριστήριο μαρτυρά την εξοικονόμιση κόστους απο παντού... Το μηχάνημα τοποθετήθηκε σε υπνοδωμάτιο 13τ.μ. και πραγματικά σκοτώνει...πάρα πολύ ψύξη!!! Ρυθμισμένο στους 25 βαθμούς και στο low, σε 5 λεπτά πιάνει θερμοκρασιά και κλείνει. Στο low δέν ακούγεται ιδιαίτερα αλλά άν ανεβάσεις το fan speed κάνει πάρα πολύ θόρυβο, ιδιαίτερα στο turbo mode. Μικρό το κακό βέβαια, αφού η ψύξη υπέρ-επαρκεί ακόμα και στο low... Γενικά έμεινα πολύ ευχαριστημένος, σε βαθμό να πάω να πάρω και δεύτερο...

Things being destroyed very slowly [ame=http://www.youtube.com/watch?v=XAwS6dR9Hto&feature=player_embedded]YouTube - Things being destroyed very slowly[/ame]#!

Βάλε πλέγμα μήν το ξαναπάθει.

Για 18άρι πρέπει να τραβήξω καινούργια γραμμή απο τον πίνακα, και να ανοίξω ''μερεμέτια''. Με αυτό θα πάρω ρεύμα απο υπάρχον κουτί και θα ξεμπερδέψω. Πάντως πιστεύω στο low ότι δέν θα κάνει θόρυβο. Απορώ ρε παιδιά όμως πόσο να ξεκινάνε αυτά απο Κίνα. 99euros, βγάλε το κέρδος της Makro, του εισαγωγέα, δασμούς-μεταφορικά τί μένει...???

Όπως ακριβώς τα υπέθεσες είναι. Λοιπόν σήμερα πήγα και το τσίμπησα το κινεζάκι, αλλά βρήκα μάρκα Assai αντί για Hogen. 99euros + ΦΠΑ, είναι τελικά ενεργειακή κλάση Β και έχει 1 χρόνο εγγύηση και 5 χρόνια για τον συμπιεστή. Η εταιρία που το φέρνει είναι αυτή http://www.acnklima.gr/index.html Μιά χαρά είναι για τα λεφτά του, αλλά τα 40db. με προβληματίζουν λίγο....θά δείξει όταν τοποθετηθεί στο χωριό.

Παιδιά λέω να πάρω ένα τέτοιο 12άρι για το χωριό. Κινεζάκι είναι και φυσικά το κόβω για ενεργειακή κλάση D, αλλά μόνο 10 ημέρες το χρόνο θα δουλεύει. Μικρούς λογαριασμούς ρεύματος έχω στο χωριό γιατί είμαι εκτός οικισμού, και δέν έχει δημοτικά τέλη. Το έχει κανένας αγοράσει να μου πεί?

Τί έκανε ο άνθρωπος ρε σύ...!!!! Πάντως σήμερα και να θές δέν γίνεται, λόγω ηλεκτρονικών στην F1.

Να σου πω την αλήθεια τώρα τελευταία μ' έχει πιάσει μία ψιλο-βαρεμάρα, και δέν έχω ασχοληθεί. Προσωπικά πάντως το project το πιάνω όταν έχω πραγματικά όρεξη, και όχι γιατί πρέπει να τελειώσει. Σύντομα πάντως... Ευχαριστώ και πάλι όλους για τις καλές κριτικές σας!

Update. Δέν θα σας δείξω σήμερα φωτό, τι-πώς το κόλλησα-γιατί, γιατί δέν έχει σημασία. Είναι η δεύτερη φορά που θα το πώ αυτό, άλλη μία το είπα όταν έβαλα το case στο γραφείο και πήρε μπροστά. -''Δέν το χορταίνω να το βλέπω!!!!!!!!!!!!!!!!" Ας μήν παίξει καλά ποτέ....να το βλέπω μόνο! :happy2: Ίσως η πρώτη φορά που το εσωτερικό μιας καμπίνας, ανταγωνίζεται το εξωτερικό σε ομορφιά...

Part -35. Plexiglass Speakers. (Part -6.) Βρήκα χρόνο σήμερα να υλοποιήσω μία ιδέα που μου είχε μπεί εδώ και καιρό. Βασικά δέν μου κάθονταν καλά αυτή η εικόνα. Πολύ σκέτη η πρόσοψη... Έτσι πήρα δύο κομμάτια plexiglass, και είπα να πάρω το ρίσκο. Αρχικά πήρα το αποτύπωμα των μεγαφώνων επάνω στο plexy. Πειραματίστηκα πολύ στο χαρτί μέχρι να βρώ το ιδανικό (κατ' εμέ) σχέδιο. Το plexy Θα καθορίσει την ομορφιά της πρόσοψης, και κατ' επέκταση όλης της καμπίνας. Απλή η αποτύπωση, χέρι για τις μεγάλες καμπύλες και ροδέλα για τις δύο μικρές. Το τελικό σχέδιο. Ρίσκο πήρα μιάς που δέν χειρίζομαι σχεδιαστικά προγράμματα, και όλα γίνονται βάσει φαντασίας... Εδώ μόλις κομμένο με την σέγα. Προσπάθησα πολύ να πετύχω ομοιομορφία στις καμπύλες. Η δουλειά έγινε μόνο με υαλόχαρτο, νούμερο 160. Το κομμάτι τελειωμένο. Περιμένω τις γνώμες σας για το σχέδιο, γιατί ακόμα δέν είμαι 100% σίγουρος... Λεπτομέρειες των καμπυλών, πρίν την διαδικασία του γυαλίσματος. Επειδή το λάστιχο του woofer ειναι ελαφρώς παράκεντρο σε σχέση με το σασί του, αποφάσισα να κεντράρω την τρύπα του plexy βάσει του λάστιχου, μιάς και αυτό θα γίνεται άμμεσα αντιληπτό οπτικά. Αυτό σημαίνει ότι θα χάνει λίγο το σασί σε αποστάσεις στα πλαινά. Ευτυχώς το φιμέ plexy καλύπτει την ατέλεια της Beyma... Έκανα και ένα πρόχειρο βίδωμα, για να δώ το νέο look. Μερικές makro. (όσο επιτρέπει η μπαζο-μηχανή μου...) Προσέξτε την διαφορά στην χρήση φλάς. Με το φλάς φαίνεται το σασί του woofer, οπότε αναγκαστικά θα πάει για βάψιμο... Τελικές φωτό. Περιμένω τις γνώμες για το σχέδιο, και κάτι άλλο. Σκεφτομαι να ντύσω το plexy με carbon αυτοκόλλητο, το οποίο έχω ήδη. Να το κάνω? Μ' αρέσει κι έτσι βέβαια... Περιμένω απόψεις.

Τελικά το κατάστημα τα δέχτηκε πίσω αλλά δέν μπόρεσε να μου βρεί woofer 5'', και έτσι βγήκα στην γύρα για καινούργια. Την έκανα πάλι την υπέρβαση...ελπίζω να μήν το μετανιώσω. Αγόρασα αυτά, και θα ήθελα την γνώμη σας για την αγορά. Ημερομηνία παραγωγής: 12/1/2010....φρέσκο πράμα! Τα specs. του woofer. http://profesional.beyma.com/pdf/5MP60NE.pdf Με μία προχειρη δοκιμή στην καμπίνα με την τρύπα του tweeter ανοιχτή, φαίνονται αρκετά καλά. Παίζουν δυνατά λογώ καλής ευαισθησίας, αλλά η Beyma λέει ότι χρειάζονται bass reflex για να παίξουν. Όταν τελείώσω την πρώτη καμπίνα θα πάω στο μαγαζί να τα ακούσουν, και να μου δώσει συμβουλές για την διάμετρο του bass reflex.

Τι μπορεί να κρατάει κάποιος καινούργιο στο κουτί του, για 20 ολόκληρα χρόνια? Έναν ανεκτίμητο θησαυρό... [ame=http://www.youtube.com/watch?v=YvmnSiVpoH8&playnext_from=TL&videos=G0mblUuB2Vo]YouTube - Nya i kartong - Honda NR 750 och RC 30 (subtitled)[/ame]

Για τους V2 δέν γνωρίζω να σου πώ. Πάντως ο Kaaden με λίγα λόγια εκμεταλλεύτηκε τα ηχητικά κύμματα των καυσαερίων, ώστε να σπρώξει πάλι το μείγμα που διέφευγε απο τον θάλαμο κάυσης πίσω. Στη εικόνα φαίνεται η επικοινωνιά της θυρίδας εισαγωγής με αυτήν της εξαγωγής κατα την κάθοδο του εμβόλου. Το διαφυγές άκαφτο μείγμα (πράσινο χρώμα) αναγκάζεται απο τον θάλαμο διαστολής να επιστρέψει πίσω στον κύλινδρο, και να γίνει πλήρης καύση.

Μέρος δεύτερο... 60's και μαθήματα βιομηχανικής κατασκοπείας. Hitler - V2 missiles - DKW - MZ - Suzuki. Περίεργη η παραπάνω σχέση, αλλά πάμε να δούμε πώς συνδέονται αυτά μεταξύ τους. Η ιστορία ξεκινά την εποχή του Β' παγκοσμίου πολέμου. Ένας γερμανός επιστήμονας με το όνομα Werner von Braun σύστησε μία ομάδα, με σκοπό την δημιουργία τηλεκατευθυνόμενων πυράυλων μεγάλου βεληνεκούς, για λογαριασμό των Ναζί. Τα κατάφεραν δημιουργώντας τους V1, V2, HS293. Στην ομάδα αυτή βρισκόταν και ένας νέος λαμπρός μηχανικός ο Walter Kaaden, ο οποίος μαθήτευσε δίπλα στον von Braun, και έμαθε τα μυστικά των κινητήρων jet και των προωθητικών αερίων. Walter Kaaden. Ο πόλεμος όμως τελείωσε και ο von Braun μετακόμισε στην Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια των Αμερικανών να νικήσουν τους Ρώσους στην κούρσα του διαστήματος. Άν και ο von Braun προσκάλεσε τον Walter Kaaden στην Αμερική σάν δεξί του χέρι, ο τελευταίος προτίμησε να μείνει στην Ανατολική μετά την διαίρεση Γερμανία. Το 1953 στα αγωνιστικά δρώμενα της εποχής υπήρχαν δύο ομάδες στην Ανατολική γερμανία, η IFA και οι μοτοσυκλέτες του Daniel Zimmermann, oi ZPH βασισμένες σε προ-πολεμικά σχέδια της DKW. Η γερμανική κυβέρνηση για να αποφύγει εσωτερικό ανταγωνισμό διέταξε τον Zimmermann να παραδώσει τα σχέδια στον Walter Kaaden, ο οποίος έφτιαξε αγωνιστική ομάδα. Στόχος του ανατολικού καθεστώτος ήταν να κατατροπώσει τους δυτικούς μέσα στις πίστες. Με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, ο Kaaden προσπάθησε να βελτιώσει τους κινητήρες της DKW. Με την χρήση παλμοσκοπίου προσπάθησε να μελετήσει την αντίχηση του ήχου στο εσωτερικό των εξατμίσεων, καταφέρνοντας να δημιουργήσει την πρώτη του αγωνιστική μοτοσυκλέτα, την 1953 IFA racer. Ο Kaaden είχε κάνει μία μεγάλη ανακάλυψη, τους θαλάμους διαστολείς ή αλλιώς τις ''κούρμπες'' των εξατμίσεων. Είχε καταφέρει να βρεί την σχέση των αερίων με το φαινόμενο του συντονισμού, και σε συνδυασμό με τις περιστροφικές βαλβίδες (δέν υπήρχαν reed τότε) κατάφερε να πετύχει ένα είδος ''υπερτροφοδότησης''. Συντομά το 1954 κατάφερε να βγάλει 13 ίππους απο 125cc. (πάνω απο 100ίππους/λίτρο), ενώ την εξέλιξε μέχρι τους 28 ίππους/ 10.800 σαλ. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε κινητήρες που έσπασαν το φράγμα των εκατό και διακοσίων ίππων ανά λίτρο. Σύντομα η ομάδα του Kaaden ( η οποία μετονομάστηκε σε MZ) κυριάρχησε στους αγώνες, νικώντας Suzuki, Honda, Yamaha και MV Agusta. Απο το 1955 εώς το 1976 πέτυχε 13 νίκες και βρέθηκε 105 φορές στο βάθρο, ρεκόρ που το ξεπέρασε η Honda στις αρχές της δεκαετίας του 90. Κάπου εδώ όμως αρχίζει και η ιστορία της βιομηχανικής κατασκοπείας. Οι Ιάπωνες πάσχιζαν να βρούν τρόπο να νικήσουν τις MZ, αλλά και να μάθουν τα μυστικά των κινητήρων τους... Το κάταφεραν μέσω του Ernst Degner. Ernst Degner. O Ernst Degner ήταν λαμπρός μηχανικός στην ομάδα της MZ, και πρώτος οδηγός της. Μαθήτευσε δίπλα στον Kaaden και έμαθε τα μυστικά των δίχρονων κινητήρων. Το 1961 στο Σουηδικό γκράν-πρί ο Degner απείχε μόνο μία νίκη για να γιορτάσει η MZ τον παγκόσμιο τίτλο στα 125cc. , αλλά η ιστορία έμελλε να γραφτεί διαφορετικά... Ο κινητήρας της MZ έσπασε στους πρώτους γύρους, και ο Degner βρέθηκε εκτός πίστας. Δέν γύρισε ποτέ όμως στα pit... Τρέχοντας μπήκε με την οικογένειά του στο Wartburg του, και οδήγησε μέχρι τα δυτικο-Γερμανικά σύνορα όπου και ζήτησε άσυλο. Στο πορτμπαγκάζ του βρίσκονταν τα σχέδια του Kaaden, καθώς και κομμάτια κινητήρων της MZ. Τον Degner στην Γερμανία παρέλαβαν Ιάπωνες της Suzuki, όπου και τον οδήγησαν στην Ιαπωνία. Εδώ ο Degner, που εργάζεται πλέον για την Suzuki. Ο Kaaden δέν του συγχώρεσε ποτέ την προδοσία, και πέθανε με αυτό τον καημό το 1996. Μάλιστα κατηγόρησε τον Degner ότι σαμποτάρησε τον ίδιο του τον κινητήρα στον Σουηδικό αγώνα, για να αυτομολήσει στη δύση! Πρόλαβε όμως με την ανακάλυψή του να αλλάξει τους δίχρονους κινητήρες για πάντα... Η προδοσία σήμανε το τέλος σταδιακά της χρυσής εποχής της ΜΖ στους αγώνες, και την έλευση των Ιαπώνων. Ο Degner έγινε οδηγός της Suzuki για τα επόμενα χρόνια, και ώς λαμπρος μηχανικός βασιζόμενος στα σχέδια του Kaaden, οδήγησε την Suzuki στην κατάκτηση πολλών τίτλων, αλλά και στην κατασκευή εκπληκτικών κινητήρων και μοτοσυκλετών. Μία εξ' αυτών η Suzuki RP68 του 1968. Suzuki RP68. H Suzuki απάντησε στις προσπάθειες της Honda να κατασκευάσει τρικύλινδρο ''πενηντάρι'', κατασκευάζοντας την πιό εξωτική μοτοσυκλέτα της εποχής, την RP68. Κατά την προσωπική μου γνώμη πρέπει να βρίσκεται στις πιό παρανοικές κατασκευές στην ιστορία, αφου ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα οι προδιαγραφές του εντυπωσιάζουν. Για αρχή δείτε τον κινητήρα των ''ταπεινών'' 50 κυβικών... Υδρόψυκτος καί τρικύλινδρος, μόλις 50 κυβικών το 1968! Οι μηχανικοί έδωσαν πραγματικά ρεσιτάλ μηχανολογίας. 3 κύλινδροι στα 50 κυβικά σημαίνει 16+ κυβικά ο καθένας, διαστάσεις δηλ. τηλεκατευθυνόμενου... Το εκπληκτικό είναι ότι ο κάθε κύλινδρος είχε δικό του στρόφαλο, σε πραγματικά λιλιπούτειες διαστάσεις. Οι διάμετρος των πιστονιών ήταν 28μμ. ενώ η διαδρομή 26,5mm. Εδώ η τριάδα των πιστονιών μαζί με τους στροφάλους. Αντίστοιχα μικρές ήταν και οι υδρόψυκτες κεφαλές. Πρόσέξτε το μέγεθός τους συγκρινόμενο με του μπουζί. Ακόμα μία φωτό για να αντιληφθείτε τα μεγέθη. Αριστερά το πιστόνι του τρικύλινδρου πενηνταριού, ενώ δεξιά του δικύλινδρου. Ο κινητήρας απέδιδε 19 ίππους στις 20.000σαλ. με ωφέλιμο έυρος λειτουργίας μόλις 500 στροφές! Η απόδοση άγγιζε τους 380 ίππους στο λίτρο, τρομερό νούμερο ακόμα και σήμερα! Λόγω των μικρών πιστονιών και της έλλειψης ροπής αλλά και για να μένει πάντα σ' αυτό το έυρος, το σασμάν διέθετε 14 εώς 16 ταχύτητες ανάλογα την πίστα. Ο κινητήρας διέθετε επαναστατική διάταξη για την εποχή με τους δύο κυλίνδρους οριζόντιους, και τον τρίτο κάθετο. Η περιεχόμενή τους γωνία ήταν περίπου 100 μοίρες. Στην φωτό που ακολουθεί φαίνεται η ένωση των δύο οριζόντιων στροφάλων στο γρανάζι στο κόκκινο πλαίσιο. Ο κάθετος ένωνε στο γρανάζι στο κίτρινο πλαίσιο, όπου ο κεντρικός άξονας έδινε κίνηση στο σασμάν. Η τρίαδα των κυλίνδρο-κεφαλών. Οι οριζόντιες είχαν εξαγωγή απο κάτω, ενώ η κάθετη ευθύγραμμα πίσω. Οι τρύπες που φαίνονται είναι οι είσοδοι-έξοδοι των σωλήνων της υδρόψυξης. Η αντλία λαδιού οδηγούσε το λάδι μέσα απο αρκετά σωληνάκια. Τα καρμπιρατέρ ήταν 20άρια monoblock Mikuni, και βρίσκονταν στα πλαινά του κινητήρα στους κόκκινους κύκλους. Την τροφοδοσία ολοκλήρωναν οι περιστροφικές βαλβίδες. Το κόκπιτ, και η στενή σιλουέτα της RP68. Ο τίτλος νομίζω τα λέει όλα... Η rp68 ζύγιζε 58 ''στεγνά'' κιλά και ήταν ικανή για τελική 176-180km. μέσα στην πίστα. Με ''ελεύθερο'' γρανάζωμα άγγιζε τα 200km/h. Δυστυχώς η RP68 όπως και το τρικύλινδρο της Honda έπεσαν θύματα των κανονισμών... Το 1968 οι κανονισμοι επέβαλλαν έναν κύλινδρο και 6 ταχύτητες μήν επιτρέποντας τους να τρέξουν, και καθιστώντας τα μουσειακά κομμάτια. Μάλιστα η Suzuki λέγεται ότι κατέστρεψε το ένα και μοναδικό κομμάτι, για να μήν πέσει θύμα κλοπής τεχνολογίας. Η ειρωνία είναι ότι 7 χρόνια πρίν εκείνη έκανε το ίδιο στην MZ... Επίσημα τουλάχιστον η Suzuki δέν έδωσε ποτέ πληροφορίες για την τύχη της RP68. Ίσως και αυτό να χτίζει περισσότερο τον μύθο μίας απο της πιό εκπληκτικές κατασκευές στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Πλάνα της εποχής, απο την κλάση των 50 κυβικών στο isle of man TT. [ame=http://www.youtube.com/watch?v=s4PA8VFpUlc&feature=player_embedded]YouTube - 50cc class in the isle of man TT[/ame] Η αφήγηση γι΄αυτές τις δύο εκπληκτικές μοτοσυκλέτες τελειώνει κάπου εδώ. Η ιστορία γράφτηκε...και γράφτηκε ώς εξής: Walter Kaaden, ένας λαμπρός μηχανικός που άλλαξε την ιστορία των δίχρονων για πάντα. Όταν ένας δημοσιογράφος των ρώτησε σχετικά δύο χρόνια πρίν πεθάνει, είπε ότι κουβαλούσε ακόμα τον καημό του πρωταθλήματος του 1961... Ernst Degner, ''ο προδότης''. Οδήγησε για την Suzuki μέχρι τον Νοέμβριο του 1963, όπου τράκαρε στην πίστα της Suzuka, το ντεπόζιτο ανατινάχτηκε και χρειάστηκε 50 μεταμοσχεύσεις δέρματος για να επιζήσει. Προς τιμήν του η μοιραία γι' αυτόν στροφή ονομάστηκε ''Degner Curve''. Πέθανε στην Τενερίφη το 1983 κάτω απο αδιευκρίνιστες για πολλούς συνθήκες. Η επίσημη εκδοχή ήταν καρδιακή προσβολή, πολλοί λένε αυτοκτονία, άλλοι υπερβολική λήψη φαρμάκων λόγω των χρόνιων πόνων απ' το ατύχημα, άλλοι δολοφονία της KGB σε αντίποινα της προδοσίας του 1961... Suzuki, κλεμμένη τεχνολογία και ''πληρωμένες'' νίκες.... Αυτή ήταν λοιπόν η δεκαετία του 60'. Έντονος συναγωνισμός, ανατολικό block, καλπάζουσα τεχνολογία, προδοσία και κάπου ανάμεσα δύο υπέροχες κατασκευές, η RC116 και η RP68. Μηχανικός δέν είμαι, και συγχωρέστε με για τυχόν λάθη μού. Προσπάθησα αφηγηματικά, ρομαντικά, να σας βάλω έστω και λίγο στο πνέυμα της τότε εποχής. Προσωπικά τουλάχιστον, θα κοιτάζω πιά τις ''λαδιέρες'' ΜΖ-251 με άλλο μάτι στα φανάρια... Ευχαριστώ.

Supercars & Dreamcars thread αλλά θα τολμήσω να σας παρουσιάσω δύο μηχανες, των οποίων όμοιες δέν έχουν ξαναφτιαχτεί μέχρι σήμερα! Μιλάμε για τεχνολογία και επιδόσεις που έχουν παραμείνει σε μερικά σημεία αξεπέραστες, σε κατασκευές που δέν πρόκειται πιθανόν να επαναληφθούν στην ιστορία της μοτοσυκλέτας... Αρκετά όμως με τον πρόλογο, ώρα να μπώ στο ''ψητό''. Βρισκόμαστε στην δεκαετία του 60'... και λίγη ιστορία για να μπείτε στο κλίμα της τότε εποχής. Η μάχη την κατασκευαστών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσυκλετών, μαίνεται σε όλα τα επίπεδα. Οι νεοεισαχθέντες στον κόσμο της μοτοσυκλέτας Ιάπωνες, μονομαχούν σε όλες τις κατηγορίες του πρωταθλήματος για την πρωτιά. (50cc. , 125cc. , 250cc. , 500cc.) Θέλοντας να αποδείξουν ότι είναι κορυφαίοι τεχνολογικά και βάση των χαλαρών κανονισμών και του μεγάλου οικονομικού budget, οδηγήθηκαν σε ακρότητες. (ακόμα και βιομηχανική κατασκοπεία έκαναν!) Απόρεια αυτού του ανταγωνισμού ήταν δύο τεχνολογικά θαύματα της εποχης, η Honda RC166 και η Suzuki ???. Honda RC116. Η Honda πιστή στους τετράχρονους κινητήρες, συμμετείχε στην κατηγορία των 50cc. με μία τετράχρονη μοτοσυκλέτα.Η εξέλιξη της άρχισε το 1960 με την RC110, και κορυφώθηκε το 1966 με την RC116. Το 1966 η RC116 κέρδισε τους 3 απο τους 6 αγώνες της κατηγορίας των 50cc., αλλά και τον γύρο του νησιού του (Isle of Man TT). Τώρα θα αναρωτηθείτε τί ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα πενηντάρι... Μιλάμε για τον ισχυρότερο τετράχρονο ατμοσφαιρικό κινητήρα που έχει κατασκευαστεί ποτέ! H ιπποδύναμη έφτανε τους 16 ίππους στις 21.500 σαλ. σε συνθήκες αγώνα. Σε συνθήκες ''πάγκου δοκιμής'', έφτανε τους 18 (!!!) ίππους! Ο κινητήρας απέδιδε 320 ίππους στο λίτρο νούμερο που δέν έχει ξεπεραστεί ποτέ, ακόμα και απο τα αυτ/τα της F1... Ο κινητήρας. Για να επιτευχθεί τέτοια ισχύς ο κινητήρας ήταν δικύλινδρος με διαστάσεις 35.5 x 24.14mm. και χωρητικότητα 49.75cc. H τροφοδοσία γινόταν με δύο 22άρια καρμπιρατέρ, και το κόκκινο βρισκόταν στις 22.500σαλ. Το κιβώτιο είχε 9 ταχύτητες, ώστε ο κινητήρας να μένει πάντα μέσα στην (μικρή) ωφέλιμη περιοχή απόδοσης. Ο κινητήρας σε κομμάτια. Οι διαστάσεις των μηχανικών μερών ήταν πραγματικά μικροσκοπικές. Οι δύο εκκεντροφόροι κινούσαν 8 βαλβίδες, οι οποίες είχαν περιεχόμενη γωνία 56 μοιρών. Η βαλβίδα εισαγωγής είχε διάμετρο 13mm. , η εξαγωγής 11.5mm. , ενώ το στέλεχός τους 3.5mm.! Η εξαγωγής ζύγιζε 6 γραμμάρια. Ο πύρος του πιστονιού είχε διάμετρο 9mm. και σύγιζε 6 γραμμάρια επίσης. Εδώ ο στρόφαλος με τα πιστόνια απο την προηγούμενη έκδοση, την RC115. Είναι ίδια με της RC116 με μόνη αλλάγη την διάμετρο των εμβόλων. Το κόκπιτ. Εκτεταμένη χρήση αλουμινίου και μαγνησίου, κατέβασαν το βάρος στα 58 ''στεγνά'' κιλά. Ενδεικτικό της προσπάθειας μείωσης βάρους είναι το μπροστινό φρένο....ποδηλάτου!!! Η RC116 γυμνή. Η RC116 σε συνθήκες αγώνα πετύχαινε τελική της τάξης των 180km. , ενώ με ελεύθερο γρανάζωμα ξεπερνούσε τα 200km. (!!!) Η Honda πειραματίστηκε κατασκευάζοντας και 3κύλινδρο ''πενηντάρι'', αλλά η αλλαγή των κανονισμών την πρόλαβαν και έτσι δέν έτρεξε ποτέ. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες της εποχής απέδιδε 18-19hp/25.000rpm., αλλά δυστυχώς δέν υπάρχουν φωτό απο την μοτοσυκλέτα. Τhe ''golden era'' λοιπόν η δεκαετία του 60' για τους τετράχρονους της Honda, όχι μόνο στα 50cc. Υπήρχε και 5κύλινδρο 125cc. αλλά και 6κύλινδρο(!!!) 250cc., ή RC166. 60+ άλογα στις 18.500σαλ. και 240+ τελικής... Περισσότερες φωτό εδώ στο επίσημο site Honda. http://world.honda.com/MotoGP/history/RC166/photo/pages/01.html Ένα video για να πάρετε μία γεύση απο την RC166... Ακούστε ΤΟΝ ήχο, και προσέξτε το στροφόμετρο...δέν υπάρχει! [ame=http://www.youtube.com/watch?v=eaRop_ZMwo0]YouTube - 1966 Honda RC166 Exhaust Engine Sound[/ame] Στο επόμενο επεισόδιο το απολύτως παρανοικά μηχανολογικό κατασκεύασμα σε δύο τροχούς, καθώς και μαθήματα βιομηχανικής κατασκοπείας απο τους Ιάπωνες... Stay tuned.... Υ.Γ. Ελπίζω να σας άρεσε.

Πάνε τόσα πολλά έτη τα γαιδούρια?

Παιδιά τα ποδαράκια αυτά είναι κατασκευασμένα για ηχεία. Προυπόθεση γενικά ενός ηχείου για να αποδίδει σωστά είναι: Η άκαμπτη καμπίνα ώστε να μήν απορροφάει τον ήχο μέσω συντονισμού της. Η τέλεια καμπίνα είναι απο μάρμαρο-γρανίτη, αλλά είναι υλικά δύσκολα στην επεξεργασία και στο κόλλημα. Στα πλαίσια της αποφυγής μετατροπής της ενέργειας του ηχείου απο ένταση σε συντονισμό-κραδασμό, συντελλούν και τα μεταλλικά ποδαράκια. Τα ποδαράκια είναι μυτερά και δέν αφήνουν τους κραδασμούς να μεταφερθούν στο πάτωμα-γραφείο, αλλά να μένουν στην καμπίνα και να γίνονται ήχος. Μάλιστα μερικοί φτιάχνουν ατσάλινα σε τόρνο για να είναι όσο πιό μυτερά γίνονται, αλλά και να μήν στραβώνει η μύτη τους απο το βάρος των ηχείων. Τα ηχεία δέν θα κουνιούνται. Μπορεί το βάρος τους να είναι μικρό, αλλα θα μειράζεται σε τέσσερις μύτες και ασκείται μεγάλη δύναμη στην εφαπτόμενη επιφάνεια μύτης-γραφείου. Και μήν νομίζετε ότι είναι φτηνές...[ame=http://www.amazon.com/ViaBlue-High-End-QTC-Absorbing-Spikes/dp/B000V9KC1M/ref=sr_1_4?ie=UTF8&s=electronics&qid=1277933223&sr=1-4]Amazon.com: ViaBlue High-End QTC Absorbing Spikes - 4 Pieces Black Silver - Made In Germany: Electronics@@AMEPARAM@@http://ecx.images-amazon.com/images/I/21qiAoSc4YL.@@AMEPARAM@@21qiAoSc4YL[/ame]

Θα έχεις σαφώς χαμηλότερη θερμοκρασία, αλλά περισσότερη σκόνη. Πάρε ένα τέτοιο φίλτρο http://monoware.gr/index.php?target=products&product_id=31086 και βιδωσέ το εξωτερικά στο πάτωμα του κουτιού. Θα ησυχάσεις. Άν δέν σε παίρνει και οι βίδες του φίλτρου βρίσκουν εσωτερικά στο τροφ/κό, κόλλησε την βάση του φίλτρου επάνω στο σασί με Logo.