vic

Έχω φιλίες με τον admin αυτού του site.

[spoiler] [/spoiler]Όχι, [spoiler] /[spoiler]

Πιες νερό. Το ίδιο είναι.

Μπλεξίματα μωρέ με το FBI. Ποιος ασχολείται...

Αλλάξτε το προφίλ του Θωμά στο σωστό, μην έρθει και σας βάλει μπόμπα στους servers.

Interstellar Η ταινία θέλει πολύ κουβέντα και βαριέμαι / δεν έχει νόημα να γράφω κατεβατά. Όπως είπε και ο [MENTION=5181]winters[/MENTION], απλά πηγαίντε να τη δείτε.

Ναι.

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=LHjtlcLuggM]Couch Gag from "Simpsorama" | THE SIMPSONS | ANIMATION on FOX - YouTube[/ame]

Εξαιρετικό trailer. Από τα καλύτερά τους.

Τι παίζει με τα κλειδιά;

Το Witcher 3 από Nuuvem έχει κάποιο θέμα; Δε βλέπω κάπου να λέει ότι είναι περιορισμένο στη Λατινική Αμερική. Επίσης αν καταλαβαίνω σωστά, αγοράζεις το παιχνίδι και όχι κωδικό για το Steam.

Fargo Παρ' ότι μου αρέσουν πολύ οι ταινίες των Κοέν, η συγκεκριμένη δε μου είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Μου είχε φανεί κάπως ανάλατη. "Κλασσικό" σενάριο crime drama. Η σειρά αντιθέτως που έχει πιο ευφάνταστο και πολύπλοκο σενάριο, μέχρι στιγμής είναι εξαιρετική.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο για κάτι απλό και μόνο για κάτι που μπορείς να το δεις χαλασμένο από την εμφάνισή του. Πες ότι παίρνεις στημένο PC. Δεν μπορείς να το ξεστήσεις εκείνη την ώρα να δεις το κάθε υποσύστημα. Ή έστω ότι κάνεις παραγγελία τα κομμάτια για να το στήσεις σπίτι σου. Δεν μπορείς να τα βγάζεις ένα ένα και να τα ελέγχεις. Δε γίνονται αυτά. Γενικώς δεν πρέπει στο e-shop (και σε κάθε e-shop) να χρειάζεται να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Όχι και να παίρνει ο πελάτης την ευθύνη για κάτι που είναι ήδη χαλασμένο. Καταλαβαίνω ότι ιδανικά, έχοντας διαβάσει ότι ισχύει για το κατάστημα, πρέπει να είσαι ψαγμένος μην μπεις σε μπελάδες από το πουθενά, αλλά με βάση τη κοινή λογική δεν μπορεί να σταθεί τέτοια πρακτική. Μιλάμε για παραγγελία 15,9€ και είχα 20€ πάνω μου και άλλα ψιλά. Ούτε 50€, ούτε 100€, ούτε 500€. Δεν είχε τη στοιχειώδη ευγένεια - ευθύνη να πάει από μόνος του στο περίπτερο να τα χαλάσει, ή να μου πει περίμενε να κάνω συναλλαγή με τους άλλους δύο που περίμεναν να αποκτήσω ψιλά. Το πεσμένο σύστημα είναι μία ακόμα σταγόνα στο ποτήρι που έχει προ πολλού ξεχειλίσει. Δεν είναι το κύριο πρόβλημα.

Παρέλαβα παραγγελία φίλου χθες από το e-shop Πειραιά. Η προχειρότητά τους έχει φτάσει σε ιστορικό χαμηλό. 1) Το σύστημα είχε πέσει και δεν μπορούσαν να βγάλουν αποδείξεις. Δεν ήταν και ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το πότε θα επανερχόταν, οπότε είχαμε τις παλιές καλές χειρόγραφες. 2) Δεν είχαν ρέστα. - Από Χ€ έχετε ρέστα; - Όχι. - Από Υ; - Όχι. - Από Ζ; - Ούτε. Μου δίνει 4€, ενώ ήταν 4.10€. Δεν κοπτόταν και ιδιαίτερα να βρει από κάπου. Έχει περίπτερο ακριβώς απέξω. Χωρίς παρότρυνση δική μου, ακόμα θα καθόταν. 3) Κάπνισμα αβέρτα. Αλλά βέβαια είναι από το service. Δεν το βλέπει ο πελάτης, οπότε δικαιολογείται. Άσχετα βέβαια που το service είναι στο υπόγειο, και η τρούπα της σκάλας είναι ακριβώς δίπλα στο ταμείο. Να καίνε μαύρο από την επόμενη φορά, μπας και βελτιωθεί καθόλου η εξυπηρέτηση.

Silicon Valley

Έχοντας παίξει όλη τη σειρά των Total War η αναφορά σε παιχνίδι της Creative Assembly με τις φράσεις "καλό AI" και "κανένα bug" είναι το λιγότερο πρωτόγνωρη.

Φαίνεται ενδιαφέρον. Θα το τσέκαρα ούτως ή άλλως λόγω Creative Assembly.

The Guard Μετά το χθεσινό Calvary, άλλη μία συνεργασία του John Michael McDonagh και του Brendan Gleeson. Χρονολογικά προηγήθηκε του Calvary. Σαν ταινία έχει κάτι από Hot Fuzz σε συνδυασμό με In Bruges. Άξιζε μόνο και μόνο για τα σχόλια του πρωταγωνιστή. Πολύ καλό καστ. Και εδώ εξαιρετικός ο Gleeson. Ακολουθεί ωδή στον Nicholas Winding Refn. Πριν από κανένα μήνα είχα δει την τριλογία Pusher. Αρκετά καλές ταινίες που ασχολούνται με τον κόσμο του εγκλήματος στην Κοπεγχάγη. Κάθε μία είναι αφιερωμένη σε διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικές καταστάσεις, υπάρχει όμως μία σύνδεση μεταξύ τους. Ασχολούνται όχι μόνο με το "βρώμικο" του πράγματος, αλλά και με τις προσωπικές σχέσεις και καταστάσεις ορίων που δημιουργούνται. Η ηθοποιία είναι εξαιρετική (Μεγάλος Mads Michelsen). Ακόμα και οι κομπάρσοι είναι λες και είναι πραγματικοί άνθρωποι του δρόμου. Αυτό σε συνδυασμό με τον τρόπο που γυρίστηκαν οι ταινίες σε βυθίζουν μέσα στην πλοκή. Το πραγματικό κατόρθωμα του Refn είναι πως κατάφερε να βελτιώνεται με κάθε sequel. Ειδικά στην τρίτη, σου παρουσιάζει τον γλοιώδη κατά τα φαινόμενα "μικρό-μέγαλο" έμπορο ναρκωτικών Milo της πρώτης ταινίας, εξανθρωπίζοντάς τον μέσα από τις καταστάσεις που καλείται να περάσει. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ταινίες Χολιγουντιανής συνταγής, Είναι κάπως αργές με εξάψεις βίας, σωστά τοποθετημένες, που εντυπώνονται. Τις τελευταίες μέρες είδα στα καπάκια για δεύτερη φορά, Valhalla Rising, Drive, Only God Forgives, την άτυπη τριλογία του πνεύματος - χαρακτήρα του One Eye από το Valhalla Rising. Είναι όλες αμιγώς κινηματογραφικές. Επαφίονται στην εικόνα παρά στην ομιλία. Η έλλειψη της τελευταίας μάλιστα προσθέτει τα μέγιστα στην αίσθηση που θέλει να περάσει ο Refn στο θεατή. Σε συνδυασμό με την απίστευτη φωτογραφία προσφέρει όλη τη σημασία του σεναρίου μέσα από πράξεις και συμβολισμούς, δίχως να εξηγεί υπεραναλυτικά και να χώνει με το ζόρι στο λαιμό του θεατή την παραμικρή λεπτομέρεια και επεξήγηση. Οι λέξεις του πρωταγωνιστή από μηδενικές στην πρώτη, είναι λίγες στη δεύτερη και ελάχιστες στην τρίτη. Και λίγα λόγια για κάθε ταινία. Valhalla Rising Αν ρωτούσατε όλους αυτούς που είδαν την ταινία να σας πουν μία λέξη που να την περιέγραφε, η συντριπτική πλειοψηφία (αν όχι όλοι), η λέξη αυτή θα ήταν "αργή". Αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό στοιχείο. Μετατρέπεται σε τέτοιο από λάθος εκτιμήσεις και προσδοκίες. Αν θέλετε ιστορική ταινία με σφαγές και δράση, δείτε Ridley Scott. Ανήκει στην κατηγορία Art house, αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το ίδιο ισχύει και για τα Drive και Only God Forgives. Το Valhalla Rising είναι λιγότερο ταινία με το συμβατικό όρο και περισσότερο εμπειρία. Θέλει υπομονή και πηγαίνεις όπου σε πάει η ταινία. Plot Spoiler Drive Η πιο γνωστή από τις τρεις. Θα ασχοληθώ λιγότερο. Ακόμα και αυτή που ήταν η πιο προσιτή από τις τρεις, δίχασε αρκετά. Άλλοι την λάτρεψαν (όπως εγώ), άλλοι τη μίσησαν. Είναι η πιο "Χολιγουντιανή" από τις τρεις, παίρνοντας μία λίγο πολύ δοκιμασμένη συνταγή όσον αφορά την πλοκή, αλλά παρουσιάζοντάς την με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σα σύνολο στάζει εϊτίλα. Ξεκινάει ήρεμα, σιγοβράζοντάς σε, χτίζει σιγά σιγά την ένταση και τελειώνει εκρηκτικά. Συνοδεύεται από απίστευτο soundtrack. Only God Forgives Πάρα πολλοί πήγαν να τη δουν περιμένοντας μία ταινία παρόμοια με το Drive. Σου λέει ίδιος σκηνοθέτης, ίδιος ηθοποιός. Φυσικά τους απογοήτευσε, όχι γιατί ήταν κακή αλλά γιατί απείχε σεναριακά από τη καθιερωμένη συνταγή του Drive. Σαν σύνολο ταινίας είχε περισσότερα κοινά με το Valhalla Rising παρά με το Drive. Πλοκή εξαιρετικά απλή. Τυπάς σκοτώνει δίκαια τον αδερφό του πρωταγωνιστή. Από εκεί και πέρα σε μικρά αλλά σταθερά βήματα μέσα από κάθε σκηνή κινείται και από λίγο. Γεμάτη συμβολισμούς. Ειδικά τα χέρια παρουσιάζονται ως αντικείμενα που υπακούουν στη βουλή του Gosling. Ο χαρακτήρας του Gosling ταλανίζεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Καλείται συνεχώς να επιλέξει ανάμεσα στο δίκαιο και στο άδικο, το καλό και το κακό, τα οποία ενσαρκώνονται στην απολυτότητά τους στη μία μεριά από τον επιθεωρητή και στην άλλη μεριά από τη μητέρα του. Δεν είναι τυχαίο που ο Refn αποκαλούσε τον αστυνομικό Angel of Vengeance. Και για τις τρεις παραπάνω ταινίες, τουλάχιστον για μένα, ενισχύεται η εμπειρία που αποκομίζω διαβάζοντας γνώμες και αναλύσεις για τους συμβολισμούς τους. Βλέπω πράγματα που δεν παρατήρησα ή εξηγούνται σκηνές που δεν κατάλαβα. Για αυτούς που βαριούνται ευκολότερα ίσως βοηθήσει να δουν από πριν το γενικότερο συμβολισμό των προσώπων και των καταστάσεων.

Trainspotting Καιρό είχα υπόψιν μου να τη δω. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι την είδα με παρέα που δεν πολυενδιαφερόταν για την ταινία, αλλά δε με άφησε με την εντύπωση του αριστουργήματος, όπως συχνά αναφέρεται. Καλή ταινία μου φάνηκε, αλλά την είδα και αυτό ήταν. Δε με άφησε σε σκέψεις μετά. Despicable Me 2 Καλή, όχι κάτι το ιδιαίτερο. Προτιμώ την πρώτη. Rampage: Capital Punishment Είχα δει το πρώτο λίγο μετά αφότου είχε βγει. Πριν από δύο εβδομάδες, κατά τύχη έμαθα ότι το είχε σκηνοθετήσει ο Uwe Boll. Έτυχε και είδα τη μοναδική καλή ταινία που έχει σκηνοθετήσει στη ζωή του. Τον Αύγουστο βγήκε και συνέχεια. Αναμενόμενα η πρώτη ήταν η εξαίρεση στον κανόνα. Η δεύτερη ήταν κακή ταινία, με κακούς κομπάρσους και ακόμα χειρότερους συμπρωταγωνιστές. Ο Boll έβαλε και τον εαυτό του στην ταινία και ήταν μακράν ο χειρότερος ηθοποιός. Ευτυχώς ο πρωταγωνιστής ήταν πολύ καλός όπως και στην πρώτη (η οποία προτείνεται, ειδικά σε όσους άρεσε το God Bless America). 22 Jump Street Καλύτερη από την πρώτη που ήταν ήδη πολύ καλή. Ευφάνταστα όλα τα αυτοαναφορικά αστεία σε σχέση με το budget της ταινίας και τη γενικότερη αποτυχία των sequel. Δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και σε κάνει να γελάς. Calvary Διαφορετική από ότι περίμενα. Νόμιζα ότι θα ήταν "proper drama" με στιγμές dark comedy, αναλογία 90 - 10, αλλά τα δύο βρίσκονταν περισσότερο σε ισορροπία. Δεν χάνει το νόημα του δράματος σε καμία περίπτωση, αλλά δένει όμορφα στην ταινία με το στοιχείο της κωμωδίας. Σε αυτό βοηθάνε και οι χαρακτήρες, οι οποίοι είναι ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί μεταξύ τους. Εξαιρετικός ο Brendan Gleeson.

Να προσθέσω Hannibal.