Μετά από δικαστική απόφαση, το YouTube δεν έχει καμία υποχρέωση να φιλοξενεί βίντεο αντιεμβολιαστών

Ένας διακεκριμένος ακτιβιστής κατά του εμβολιασμού, ο Joseph Mercola, έχασε χθες μια αγωγή που προσπαθούσε να αναγκάσει το YouTube να παράσχει πρόσβαση σε βίντεο που αφαιρέθηκαν από την πλατφόρμα μετά την απαγόρευση των καναλιών του από το YouTube. Ο Mercola είχε προσπαθήσει να υποστηρίξει ότι το YouTube του όφειλε αποζημίωση άνω των 75.000 δολαρίων επειδή παραβίασε τη δική του σύμβαση χρήστη και του αρνήθηκε την πρόσβαση στα βίντεό του. Ωστόσο, σε διαταγή που απέρριψε την καταγγελία του Mercola, η δικαστής Laurel Beeler έγραψε ότι σύμφωνα με τη σύμβαση που υπέγραψε ο Mercola, το YouTube "δεν είχε καμία υποχρέωση να φιλοξενήσει" το περιεχόμενο του Mercola μετά τον τερματισμό του καναλιού του το 2021 "για παραβίαση των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών του YouTube με τη δημοσίευση ιατρικής παραπληροφόρησης σχετικά με το COVID-19 και τα εμβόλια".

"Το δικαστήριο δεν διαπίστωσε καμία παραβίαση επειδή "δεν υπάρχει καμία διάταξη στους Όρους Υπηρεσίας που να απαιτεί από το YouTube να διατηρεί συγκεκριμένο περιεχόμενο" ή να είναι "χώρος αποθήκευσης του περιεχομένου των χρηστών"", έγραψε η Beeler.

Επειδή η σύμβαση του Mercola με το YouTube κρίθηκε ότι είναι εκτελεστή και "το YouTube είχε τη διακριτική ευχέρεια να κατεβάσει περιεχόμενο που έβλαπτε τους χρήστες του", ο Beeler δήλωσε ότι ο Mercola δεν επικαλέστηκε εύλογα αξιώσεις για παραβίαση σύμβασης ή αδικαιολόγητο πλουτισμό.

Η καταγγελία του Mercola απορρίφθηκε χωρίς άδεια τροποποίησης.

Τα χαμένα επιχειρήματα του Mercola κατά του YouTube

Στην καταγγελία του, ο Mercola περιέγραφε τον εαυτό του ως "πιστοποιημένο ιατρό και ηγέτη στον τομέα της φυσικής υγείας", ο οποίος "ήταν πρώτος χρήστης του YouTube και άρχισε να μοιράζεται περιεχόμενο βίντεο το 2005 ή περίπου το 2005, τη χρονιά που ιδρύθηκε το YouTube". Με την πάροδο του χρόνου, ο Mercola συγκέντρωσε 300.000 συνδρομητές σε ένα κανάλι YouTube που "συγκέντρωσε 50 εκατομμύρια προβολές" ενισχύοντας επαγγελματικά φτιαγμένα βίντεο που παρέπεμπαν στον ιστότοπό του, "ο οποίος προωθεί τη φυσική υγεία και παρέχει άρθρα για την υγεία, προϊόντα βέλτιστης ευεξίας, ιατρικές ειδήσεις και ένα δωρεάν ενημερωτικό δελτίο".

Οι ερευνητές και οι ρυθμιστικές αρχές περιέγραψαν το ιστορικό του Mercola στους New York Times λίγο διαφορετικά. Ισχυρίστηκαν ότι κάποια στιγμή ήταν ο "πιο επιδραστικός διανομέας παραπληροφόρησης για τον κοροναϊό" και κέρδιζε "από παραπλανητικούς ισχυρισμούς σχετικά με τα εμβόλια Covid-19".

Όμως ο Mercola δήλωσε ότι το YouTube δεν του έστειλε ποτέ καμία ειδοποίηση ότι το περιεχόμενό του δεν ήταν σύμφωνο με τις κατευθυντήριες γραμμές της πλατφόρμας βίντεο για την κοινότητα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι αφού το YouTube ενημέρωσε την πολιτική του για να αποτρέψει την παραπληροφόρηση για το Covid-19, "απέφυγε προσεκτικά να δημοσιεύσει οποιοδήποτε περιεχόμενο που ανέφερε τα εμβόλια Covid-19 ή συζητούσε την επιδημία του Covid-19 με τρόπο που το YouTube θα μπορούσε να καθορίσει ότι δεν συνάδει με τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις για το Covid-19".

Ο Mercola ισχυρίστηκε ότι για πρώτη φορά έμαθε ότι το YouTube σχεδίαζε να απαγορεύσει το κανάλι του όταν η Washington Post δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο. Είπε στην Post ότι τον λογοκρίνανε. Στην καταγγελία του, είπε ότι μέσα σε έξι λεπτά από τη δημοσίευση του άρθρου της Post, έλαβε ένα μήνυμα ότι τα κανάλια του είχαν απαγορευτεί, με άμεση ισχύ, για παραβίαση της νέας πολιτικής του YouTube σχετικά με την παραπληροφόρηση για τα εμβόλια.

Η προσπάθειά του να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του YouTube απορρίφθηκε, σύμφωνα με την εντολή του Beeler. Σε εκείνο το σημείο, το YouTube είπε στον Mercola ότι μετά την "προσεκτική" εξέταση του καναλιού του, το YouTube "επιβεβαίωσε ότι παραβιάζει τις Κοινοτικές Οδηγίες μας". "Δεν θα επαναφέρουμε το κανάλι σας στο YouTube", ανέφερε το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Χωρίς άλλη επιλογή για να αντιδράσει, ο Mercola υπέβαλε μήνυση, ισχυριζόμενος ότι το YouTube δεν είχε παράσχει "εκ των προτέρων ειδοποίηση για την πολιτική παραπληροφόρησης σχετικά με τα εμβόλια πριν από τον τερματισμό του καναλιού και του λογαριασμού", δεν είχε προειδοποιήσει τον Mercola για τον τερματισμό ή δεν είχε ενεργήσει δίκαια και καλόπιστα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι το YouTube απέτυχε να του δώσει πρόσβαση στο περιεχόμενό του, κάτι που, όπως ισχυρίστηκε, απαιτούσαν οι όροι χρήσης του YouTube. Τέλος, δήλωσε ότι το YouTube είχε αδικαιολόγητα πλουτίσει επειδή διατήρησε το περιεχόμενό του και το μετέτρεψε αποκλειστικά σε χρήση του YouTube.

Ο Beeler απέρριψε όλα αυτά τα επιχειρήματα, συμφωνώντας με το YouTube ότι δεν υπήρξε παραβίαση της σύμβασης, ότι δεν θα έπρεπε να επιδικαστεί αποζημίωση και ότι το άρθρο 230 του νόμου περί ευπρέπειας των επικοινωνιών παραγράφει τις αξιώσεις του Mercola.

"Το YouTube είχε τη διακριτική ευχέρεια να τερματίσει τα κανάλια χωρίς προειδοποίηση μετά από μία μόνο περίπτωση σοβαρής κατάχρησης", έγραψε η Beeler. "Σύμφωνα με τη σύμβαση, η απόφαση αυτή ήταν διακριτική: η σύμβαση ανέφερε ότι "εάν πιστεύουμε εύλογα ότι οποιοδήποτε περιεχόμενο παραβιάζει την παρούσα συμφωνία ή μπορεί να προκαλέσει βλάβη... μπορούμε να αφαιρέσουμε ή να κατεβάσουμε το εν λόγω περιεχόμενο κατά τη διακριτική μας ευχέρεια".

Σχολιάζοντας την υπόθεση του Mercola, ο νομικός Eric Goldman έγραψε: "Οι αγωγές για την αφαίρεση περιεχομένου δεν πετυχαίνουν ποτέ".