Ο George Lucas εξηγεί γιατί ο Γιόντα μιλά "ανάποδα" στο Star Wars

Σε έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακριά, τα λόγια έχουν δύναμη. Όταν ο Γιόντα μίλησε για πρώτη φορά στο The Empire Strikes Back, το κοινό ήξερε ότι μπροστά του στεκόταν κάτι πολύ περισσότερο από έναν απλό δάσκαλο Jedi. Τα λόγια του, ασυνήθιστα, σχεδόν μελωδικά στη διατύπωσή τους, έμοιαζαν να κουβαλούν σοφία αιώνων — μια σοφία που δεν υπάκουε στους κανόνες της καθημερινής γλώσσας. Σε μια σπάνια συνέντευξή του στο CNN, ο George Lucas αποκάλυψε τη σκέψη πίσω από τον χαρακτηριστικό τρόπο ομιλίας του Γιόντα στο σύμπαν του Star Wars. Ο σοφός δάσκαλος Jedi, που έχει γίνει εμβληματικός όχι μόνο για τη σοφία του αλλά και για τον ιδιόρρυθμο τρόπο με τον οποίο διατυπώνει τις φράσεις του, μιλά με μια σύνταξη που ανατρέπει τη φυσιολογική σειρά λέξεων της αγγλικής γλώσσας.

Σύμφωνα με τον Lucas, η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία. Ήθελε να δώσει στον Γιόντα μια αίσθηση απόκοσμης σοφίας και αρχαιότητας, ώστε να φανεί ότι προέρχεται από έναν πολιτισμό με βαθιά διαφορετικές γλωσσικές ρίζες. Στην πραγματικότητα, όπως εξήγησε, η δομή των προτάσεων του Γιόντα είναι εμπνευσμένη από γλώσσες όπου το ρήμα έρχεται στο τέλος, όπως τα Ιαπωνικά ή τα Γερμανικά. Έτσι, δημιουργείται μια αίσθηση ότι ο χαρακτήρας σκέφτεται και εκφράζεται με βάση έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμικό και γλωσσικό κόσμο από αυτόν των ανθρώπινων χαρακτήρων της ταινίας.

Ο Lucas τόνισε ότι η ασυνήθιστη αυτή ομιλία δεν είχε στόχο να είναι απλώς εκκεντρική ή χιουμοριστική. Ήταν, όπως είπε, ένα "γλωσσολογικό εργαλείο" για να υπογραμμίσει τη διαφορά του Γιόντα ως αρχαίου όντος, φορέα πανάρχαιας σοφίας σε έναν γαλαξία που άλλαζε συνεχώς. Μάλιστα, παραδέχτηκε ότι η ιδέα προέκυψε πολύ νωρίς, κατά τη συγγραφή των πρώτων draft του Empire Strikes Back, όταν έψαχνε τρόπους να αποδώσει τη μοναδικότητα και την εσωτερική δύναμη του χαρακτήρα χωρίς να βασιστεί αποκλειστικά στα οπτικά μέσα.

Ίσως τελικά ο λόγος που τα λόγια του Γιόντα μένουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας να μην είναι μόνο το βάρος της σοφίας τους, αλλά και ο τρόπος που αυτά αναδύονται, ξέχωρα, αταίριαστα, όπως ακριβώς αναδύεται ένα αστέρι μέσα στη σκοτεινή άβυσσο του διαστήματος. Ο Γιόντα δεν είναι απλά ένας δάσκαλος της Δύναμης. Είναι η ίδια η φωνή του χρόνου, μιας εποχής τόσο παλιάς που η γλώσσα της μοιάζει με τραγούδι ξεχασμένο στις άκρες του Γαλαξία.

Σε κάθε "Much to learn you still have" και σε κάθε "Size matters not", κρύβεται η υπόσχεση ότι η σοφία δεν φωνάζει — ψιθυρίζει. Και ότι οι αληθινοί δάσκαλοι δεν χρειάζονται δυνατές λέξεις για να αλλάξουν τον κόσμο. Μόνο μια διαφορετική σειρά. Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα φωτός, ίσως να υπάρχει πάντα κάτι που πρέπει να θυμόμαστε: "The greatest teacher, failure is." Και να ακούμε πάντα προσεκτικά, ακόμα κι όταν τα λόγια έρχονται αντίστροφα.