Η ομάδα Voyager της NASA επικεντρώνεται στην επιδιόρθωση του λογισμικού και στο σύστημα προώθησης

Οι μηχανικοί της αποστολής Voyager της NASA λαμβάνουν μέτρα για να διασφαλίσουν ότι και τα δύο διαστημόπλοια, που εκτοξεύτηκαν το 1977, θα συνεχίσουν να εξερευνούν το διαστρικό διάστημα για τα επόμενα χρόνια. Μια από τις προσπάθειες αφορά υπολείμματα καυσίμων που φαίνεται να συσσωρεύονται μέσα σε στενούς σωλήνες σε ορισμένους από τους προωθητήρες του διαστημικού σκάφους. Οι προωθητήρες χρησιμοποιούνται για να κρατούν την κεραία κάθε διαστημικού σκάφους στραμμένη προς τη Γη. Αυτό το είδος συσσώρευσης έχει παρατηρηθεί σε άλλα διαστημόπλοια.

Η ομάδα ανεβάζει επίσης ένα διορθωτικό πρόγραμμα λογισμικού (software patch) για να αποτρέψει την επανάληψη μιας δυσλειτουργίας που παρουσιάστηκε στο Voyager 1 πέρυσι. Οι μηχανικοί έλυσαν τη δυσλειτουργία και το patch έχει ως στόχο να αποτρέψει την επανεμφάνιση του προβλήματος στο Voyager 1 ή την εμφάνισή του στο δίδυμό του, το Voyager 2.

Συσσώρευση υλικού στο σύστημα πρόωσης

Οι προωθητήρες του Voyager 1 και του Voyager 2 χρησιμοποιούνται κυρίως για να κρατούν τις κεραίες του διαστημικού σκάφους στραμμένες προς τη Γη προκειμένου να επικοινωνούν. Τα διαστημόπλοια μπορούν να περιστρέφονται προς τρεις κατευθύνσεις - πάνω και κάτω, προς τα αριστερά και δεξιά και γύρω από τον κεντρικό άξονα, όπως ένας τροχός. Καθώς το κάνουν αυτό, οι προωθητήρες πυροδοτούνται αυτόματα και επαναπροσανατολίζουν το διαστημόπλοιο για να διατηρήσουν τις κεραίες τους στραμμένες προς τη Γη.

Το προωθητικό υλικό ρέει στους προωθητήρες μέσω των γραμμών καυσίμου και στη συνέχεια περνάει μέσα από μικρότερες γραμμές στο εσωτερικό των προωθητήρων που ονομάζονται σωλήνες εισόδου προωθητικού υλικού και είναι 25 φορές στενότεροι από τις εξωτερικές γραμμές καυσίμου. Κάθε πυροδότηση των προωθητήρων προσθέτει μικροσκοπικές ποσότητες υπολειμμάτων προωθητικού, οδηγώντας σε σταδιακή συσσώρευση υλικού με την πάροδο δεκαετιών. Σε ορισμένους από τους σωλήνες εισόδου καυσίμου, η συσσώρευση γίνεται σημαντική. Για να επιβραδυνθεί αυτή η συσσώρευση, η αποστολή έχει αρχίσει να αφήνει τα δύο διαστημόπλοια να περιστρέφονται ελαφρώς περισσότερο προς κάθε κατεύθυνση πριν από την πυροδότηση των προωθητήρων. Αυτό θα μειώσει τη συχνότητα των πυροδοτήσεων των προωθητήρων.

Οι προσαρμογές στο εύρος περιστροφής των προωθητήρων έγιναν με εντολές που εστάλησαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο και επιτρέπουν στο διαστημικό σκάφος να κινείται σχεδόν 1 μοίρα μακρύτερα προς κάθε κατεύθυνση από ό,τι στο παρελθόν. Η αποστολή εκτελεί επίσης λιγότερες και μεγαλύτερες πυροδοτήσεις, γεγονός που θα μειώσει περαιτέρω τον συνολικό αριθμό πυροδοτήσεων που γίνονται σε κάθε διαστημικό σκάφος.

Οι προσαρμογές έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να εξασφαλίζεται ο ελάχιστος δυνατός αντίκτυπος στην αποστολή. Αν και οι περισσότερες περιστροφές από το διαστημικό σκάφος θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι περιστασιακά χάνονται κομμάτια επιστημονικών δεδομένων - κάτι που μοιάζει με μια τηλεφωνική κλήση όπου ο συνομιλητής στην άλλη άκρη διακόπτεται περιστασιακά - η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο θα επιτρέψει στα Voyagers να επιστρέψουν περισσότερα δεδομένα με την πάροδο του χρόνου.

Οι μηχανικοί δεν μπορούν να γνωρίζουν με βεβαιότητα πότε οι σωλήνες εισόδου προωθητικού καυσίμου των προωθητήρων θα φράξουν εντελώς, αλλά αναμένουν ότι με αυτές τις προφυλάξεις, αυτό δεν θα συμβεί για τουλάχιστον πέντε ακόμη χρόνια, ενδεχομένως και πολύ περισσότερο. Η ομάδα μπορεί να λάβει πρόσθετα μέτρα τα επόμενα χρόνια για να παρατείνει ακόμη περισσότερο τη διάρκεια ζωής των προωθητήρων.

δήλωσε η Linda Spilker, επιστήμονας του προγράμματος για την αποστολή στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια.

Patch-αρισμα του Voyager

Το 2022, ο ενσωματωμένος υπολογιστής που προσανατολίζει το διαστημόπλοιο Voyager 1 με τη Γη άρχισε να στέλνει αλλοιωμένες αναφορές κατάστασης, παρά το γεγονός ότι κατά τα άλλα συνέχιζε να λειτουργεί κανονικά. Οι μηχανικοί της αποστολής χρειάστηκαν μήνες για να εντοπίσουν το πρόβλημα. Το σύστημα άρθρωσης και ελέγχου της στάσης (AACS) κατεύθυνε λανθασμένα τις εντολές, γράφοντάς τες στη μνήμη του υπολογιστή αντί να τις εκτελέσει. Μία από αυτές τις παραπλανητικές εντολές κατέληξε να αλλοιώσει την αναφορά κατάστασης του AACS πριν φτάσει στους μηχανικούς στο έδαφος. Η ομάδα διαπίστωσε ότι το AACS είχε εισέλθει σε λανθασμένη λειτουργία- ωστόσο, δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν την αιτία και έτσι δεν είναι σίγουροι αν το πρόβλημα θα μπορούσε να εμφανιστεί ξανά. Η επιδιόρθωση του λογισμικού θα πρέπει να το αποτρέψει αυτό.

δήλωσε η Suzanne Dodd του JPL, υπεύθυνη του προγράμματος Voyager.

Τα Voyager 1 και Voyager 2 έχουν διανύσει περισσότερα από 15 δισεκατομμύρια και 12 δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη, αντίστοιχα. Σε αυτές τις αποστάσεις, οι οδηγίες για την επιδιόρθωση θα χρειαστούν πάνω από 18 ώρες για να ταξιδέψουν στο διαστημικό σκάφος. Λόγω της ηλικίας του διαστημοπλοίου και του χρόνου καθυστέρησης της επικοινωνίας, υπάρχει κάποιος κίνδυνος το patch να αντικαταστήσει βασικό κώδικα ή να έχει άλλες ανεπιθύμητες επιπτώσεις στο διαστημόπλοιο. Για να μειωθούν αυτοί οι κίνδυνοι, η ομάδα έχει περάσει μήνες γράφοντας, αναθεωρώντας και ελέγχοντας τον κώδικα. Ως πρόσθετη προφύλαξη ασφαλείας, το Voyager 2 θα λάβει πρώτα την επιδιόρθωση και θα χρησιμεύσει ως δοκιμαστική βάση για το δίδυμό του. Το Voyager 1 βρίσκεται πιο μακριά από τη Γη από οποιοδήποτε άλλο διαστημικό σκάφος, γεγονός που καθιστά τα δεδομένα του πιο πολύτιμα. Η ομάδα ανέβασε το patch και θα κάνει μια ανάγνωση της μνήμης AACS για να βεβαιωθεί ότι βρίσκεται στη σωστή θέση την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου. Αν δεν προκύψουν άμεσα προβλήματα, η ομάδα θα δώσει μια εντολή το Σάββατο 28 Οκτωβρίου για να δει αν το patch λειτουργεί όπως πρέπει.