Γενετικό υλικό χαραγμένο σε 5D κρύσταλλο μνήμης: Ένα τεχνολογικό επίτευγμα για την αιωνιότητα

Το Σάββατο, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Peter Kazansky από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στη Βρετανία ανακοίνωσε την επιτυχημένη χάραξη ολόκληρου του ανθρώπινου γονιδιώματος σε έναν "5D" κρύσταλλο μνήμης, με τη βοήθεια της εταιρείας Helixworks Technologies. Αυτό το εγχείρημα είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών έρευνας πάνω στη χάραξη δεδομένων με λέιζερ σε διαφανή μέσα αποθήκευσης, που ξεκινά ήδη από το 1996. Η τεχνολογία αυτή μας παρέχει πλέον κρυστάλλους μνήμης "5D" που μπορούν να αποθηκεύσουν μέχρι και 360 terabytes δεδομένων σε έναν κρύσταλλο 5 ιντσών, προσφέροντας πρακτικά αιώνια διάρκεια ζωής χωρίς αλλοίωση δεδομένων.

Ο συγκεκριμένος κρύσταλλος, που κατασκευάζεται από γυαλί πυριτίου (silica glass), κατέχει το ρεκόρ Guinness ως το πιο ανθεκτικό υλικό αποθήκευσης δεδομένων. Είναι ικανός να αντέξει την κοσμική ακτινοβολία, πίεση μέχρι 10 τόνους ανά τετραγωνικό εκατοστό και θερμοκρασίες που φτάνουν τους 1000 βαθμούς Κελσίου. Η χρήση αυτής της τεχνολογίας για την αποθήκευση του ανθρώπινου γονιδιώματος δίνει στην ανθρωπότητα την ελπίδα πως, σε περίπτωση καταστροφής, το γενετικό της υλικό θα μπορούσε να ανακτηθεί ακόμα και μετά από χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια.

Αν και η τεχνολογία που απαιτείται για την κλωνοποίηση ανθρώπων ή την αναδημιουργία της ανθρωπότητας από το γονιδίωμα δεν υπάρχει ακόμα και ίσως να μην υπάρξει ποτέ, η αποθήκευση τέτοιων δεδομένων σε 5D κρύσταλλους μπορεί να προσφέρει πολλές πρακτικές εφαρμογές. Αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ευρέως για την αποθήκευση της γνώσης της ψηφιακής εποχής, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές γενιές θα έχουν πρόσβαση στα δεδομένα του σήμερα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ονομασία "5D" δεν αναφέρεται σε δύο νέες διαστάσεις του χώρου ή του χρόνου. Στην πραγματικότητα, ο όρος "5D" αναφέρεται στους βαθμούς ελευθερίας που έχει το υλικό. Οι κρύσταλλοι αυτοί βασίζονται σε υπάρχουσες 3D οπτικές τεχνολογίες αποθήκευσης, αλλά χρησιμοποιούν την "διπλοθλαστικότητα" (birefringence) για να αποθηκεύσουν οκτώ bit σε κάθε μικροσκοπικό σημείο αποθήκευσης αντί για ένα, προσφέροντας δύο επιπλέον βαθμούς ελευθερίας, που οδηγούν στον όρο "5D".