z3et Σεπτέμβριος 19, 2011 #21 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Αν και ηθελα να γραψω τις προηγουμενες μερες εδω, δεν το εκανα...Δυναμη σας ευχομαι και να συνεχισετε τη ζωη σας με ομορφες σκεψεις απ'αυτον και με αυτον. Link to comment Share on other sites More sharing options...
wesker Σεπτέμβριος 19, 2011 Author #22 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Αν και ηθελα να γραψω τις προηγουμενες μερες εδω, δεν το εκανα...Δυναμη σας ευχομαι και να συνεχισετε τη ζωη σας με ομορφες σκεψεις απ'αυτον και με αυτον.Σ'ευχαριστώ φίλε μου.... Η ζωή συνεχίζεται.... Παρά τον πόνο πάλι αύριο, στης πόλης τους ρυθμούς θα μπω.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lakisss Σεπτέμβριος 19, 2011 #23 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Μάλιστα...τώρα τι να πει κανείς....Να σου πω κάτι από την δική μου εμπειρία.Το σημαντικό ήταν όπως είπες ότι δεν ταλαιπωρήθηκε καθόλου, πράγμα που έγινε και με τον δικό μου. (σε έναν βαθμό)Εμένα δεν πόνεσε καθόλου (το ευτύχημα), αλλά έβλεπε παραισθήσεις τις δύο τελευταίες ημέρες.Απίστευτα παιχνίδια που παίζει το μυαλό....πρέπει να δει για το πιστέψει κανείς!Αυτό ήταν που μου έδωσε δύναμη, καθώς είδα τρομερά φρικτά περιστατικά στο νοσοκομείο Σωτηρία.Ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά έβλεπα τα χειρότερα και έπαιρνα κουράγιο...Εκεί διαπίστωσα/χώνεψα πως όλοι έχουμε έναν προορισμό και ένα τέλος στη ζωή.Τουλάχιστον μερικοί φεύγουν ήσυχα/πιο ανώδυνα από μερικούς και αυτό είναι που μετράει εν τέλει, και αυτό να σκέφτεσαι.Συνέχισε εκεί που είχες μείνει, μπορείς!Να ζήσετε να τον θυμάστε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
billpeppas Σεπτέμβριος 19, 2011 #24 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Τα συλλυπητήρια μου φίλε.Κουράγιο, να ζήσετε να τον θυμόσαστε σε όλες τις καλές στιγμές που περάσατε μαζί.Τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκε όπως λες. Κάτι είναι και αυτό. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κοπρίτης Σεπτέμβριος 19, 2011 #25 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Οσο ακυρο κι αν μπορει να ειναι τετοιες στιγμεςσου παραθετω κατι που μου ειπαν κι εμενα προ διμηνου οταν εχασα τη γιαγια μου απο την αυτη κωλοασθενεια Οταν ειναι γρηγορο, συνηθως ειναι ανωδυνο για τον ανθρωπο μας αλλα ξαφνικο κι αβασταχτο για εμας γυρω του.Οταν ειναι αργο και διαρκει πολυ μας δινει μια ευκαιρια να το χωνεψουμε ισως αλλα βασανιζει τον ανθρωπο μας πολυ περισσοτεροστο τελος πρεπει να αναρωτηθουμε τι μας ενδιαφερει περισσοτερο και γιατι στεναχωριομαστεγια τον ανθρωπο που φευγει και σταματα ή δεν προλαβε ευτυχως να υποφερειή για εμας που μενουμε πισω και σκεφτομαστε τι καναμε ή τι δεν προλαβαμε να κανουμε...Ζωη σε σας φιλε μουΝα ζησετε να τον θυμαστε οπως θελετε.και να μην ξεχνας οτι κι αυτοι που μενουν πισω χρειαζονται στηριξη απο τους πιο δυνατους Link to comment Share on other sites More sharing options...
wesker Σεπτέμβριος 19, 2011 Author #26 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Αυτό ειναι που λέμε The fragile art of existence. Τουλάχιστον σήμερα στην κηδεια εγινε και ενα καλό ξεσκαρτάρισμα μέσα μου ανάμεσα σε φίλους και "φίλους"..... Και φίλους που σε αγαπάνε πιο πολύ και απο συγγενεις....[MENTION=166]Κοπρίτης[/MENTION] Πλέον όταν κλείνω τα μάτια μου, έχω σταματήσει να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να είχα κάνει, και σκέφτομαι οτι ειμαι ευτυχισμένος με ότι πρόλαβα να κάνω μέσα στην μέρα. Οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν όπως και αυτά που θα "θέλαμε να είχαμε κάνει" Τραγική ειρωνεία; Όσοι ειναι στα νεκροταφεια αφήσαν δουλειές στην μέση, και πράγματα που θα ήθελαν να είχαν κάνει.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
kostas314 Σεπτέμβριος 19, 2011 #27 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 19, 2011 Καλη δυναμη φιλε.Φροντισε να τον εχεις περιφανο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
jax7480 Σεπτέμβριος 20, 2011 #28 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Να ζήσετε να τον θυμόσαστε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
pastelidis.n.s. Σεπτέμβριος 20, 2011 #29 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Ζωη σε σας φιλε.Σημασια εχει οτι δεν ταλαιπωρηθηκε. Και γω τα περασα στα 8 αυτα με την γιαγια μου. Τα θυμαμαι ολα, ειναι τρομερα δυσκολο...Σου ευχομαι να το ξεπερασεις πολυ γρηγορα και παντα να εχεις μια ευχαριστη αναμνηση. Σκεψου θετικα και παντα δυναμη! Link to comment Share on other sites More sharing options...
GoMaR Σεπτέμβριος 20, 2011 #30 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 [MENTION=4839]wesker[/MENTION] ζωη σε σας και κουραγιο σε ολη την οικογενεια.Να ειναι παντα στην καρδια σας με τις ευχαριστες αναμνησεις και εμπειριες που σας χαρισε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tsakonas Σεπτέμβριος 20, 2011 #31 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Tomorrow is another day Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κωστάκης Σεπτέμβριος 20, 2011 #32 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Να ζήσετε να τον θυμόσαστε. καλή δύναμη. Link to comment Share on other sites More sharing options...
kreach Σεπτέμβριος 20, 2011 #33 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 [MENTION=4839]wesker[/MENTION] Δεν έχω κάτι πρωτότυπο να πω, μονάχα ορισμένα thumbs up στους προλλαλήσαντες. @The rest of you guyz Μπράβο ρε παιδιά, χαίρομαι πραγματικά που πέρα από τις συζητήσεις περι o/c, πέρα από τις πλάκες στο ΟΤ (funny pictures, ΠΟΘ...) στηρίζουμε ψυχολογικά ο ένας τον άλλον στα δύσκολα. Ξέρετε πολλοί γνωστοί μου λένε, ρε Γιάννη, τι κάνεις σε αυτό το "Δε Λαμπ", ένα μάτσο no lifers, geeks και λοιπές μ@λ@κιες ( :tongue: στα μούτρα τους ) ... τέτοια θρεντ είναι που με κάνουν να λέω πως το Λάμπ πέρα από "geek-ο-συζητήσεις", πέρα από lolcats/trollfaces είναι πραγματικά μια δεύτερη φαμίλια My 2 cents... Link to comment Share on other sites More sharing options...
MOS Σεπτέμβριος 20, 2011 #34 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Ω ρε γμτ, κρίμα κρίμα κρίμα :( Ζωή σε εσάς και να ζείτε όλοι οι υπόλοιποι γεροί και ευτυχισμένοι να τον θυμάστε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Astakos Σεπτέμβριος 20, 2011 #35 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Κουραγιο φιλε, θα περασει ο πονος με τον καιρο και μετα οι αναμνησεις σου μαζι του θα σε γεμιζουν μονο χαρα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
hayabusa Σεπτέμβριος 20, 2011 #36 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Φίλε [MENTION=4839]wesker[/MENTION] συλληπητήρια και από εμένα. Προσπάθησε να κρατήσεις ό,τι καλύτερο έχεις να θυμάσαι και συνέχισε μπροστά. Η ζωή μπορεί να μην είναι τυλιγμένη με κορδέλα αλλά δεν παύει να είναι το πιο σημαντικό δώρο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
kaynd Σεπτέμβριος 20, 2011 #37 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Κρίμα… ευτυχώς που δε ταλαιπωρήθηκε. η απώλεια είναι μεγάλη όμως, ανεξάρτητα απ τις συνθήκες.Καλή δύναμη και συνέχεια. Link to comment Share on other sites More sharing options...
wesker Σεπτέμβριος 20, 2011 Author #38 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Ευχαριστώ παιδιά! Ήδη προσπαθούμε να χαλαρώσουμε την μητέρα μου λίγο, της βάλαμε τηλεόραση, πήραμε φαγητό απο έξω και της πήραμε και ενα βιβλίο. Αυτό που την ηρέμησε πιο πολύ (όχι τελειώς ακόμα) ήταν το κουνελάκι που έχουμε που το ειχε αγκαλιά όλη μέρα σήμερα. Απο βδομάδα αρχίζει πάλι και την δουλειά και κάπως θα ξεχαστει το μυαλό της λίγο.[MENTION=8723]MOS[/MENTION] Μετά απο κάποιο σημείο που έπεσε 2 μέρες σε κώμα, το πήραμε απόφαση οτι θα φυγει βέβαια, αλλά πάντα έχεις μια μικρή ελπίδα.... Αυτό που αποκόμησα απο την κηδεία ήταν το καλό ξεσκαρτάρισμα που έκανα μέσα μου σε συγγενείς κυρίως. Link to comment Share on other sites More sharing options...
qbiefox Σεπτέμβριος 20, 2011 #39 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 Ζωή σε σας, να είστε καλά να τον θυμάστε. Να θυμάσαι αυτά που σου έμαθε και να τα εφαρμόζεις, για να τον κάνεις υπερήφανο.Καλή δύναμη και προσπάθησε όσο μπορείς να στηρίζεις τους υπόλοιπους της οικογένειας σου και κυρίως την μητέρα σου. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Snips Σεπτέμβριος 20, 2011 #40 Κοινοποίηση Σεπτέμβριος 20, 2011 [MENTION=4839]wesker[/MENTION] Καταρχήν συλληπητήρια. Δεν χωράνε πολλά λόγια εδώ δυστυχώς. Θα είμαι λίγο ευθύς, αλλά πιστεύω πως θα σε βοηθήσει. Ο χρόνος που μεσολάβησε από την ημέρα που μπήκε στο νοσοκομείο μέχρι την στιγμή που έφυγε ο πατέρας σου έιναι λίγος. Πίστεψε, επειδή το έχω ζήσει δεν έχετε προλάβει να καταλάβει τι έγινε. Και αναφέρομαι στην απώλεια μέσα στο σπίτι. Οι αναμνήσεις που θα σου έρχονται συνέχεια και θα λες ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Θα σου λείπει σε στιγμές που δεν το περιμένεις. ΟΣΕΣ φορές σου έρθει να βάλεις τα κλάματα, να θυμώσεις, να ξεσπάσεις όπως εσύ καταλαβαίνεις, ΜΗΝ έχεις δισταγμούς και ντροπές κτλ....Ξέσπασε νωρίς. ΤΟ λένε όλοι και ισχύει. "Φεύγει" ο πόνος σιγά σιγά, η πολλή οδύνη, και μένει κάτι πιο ήπιο. Ο θάνατος δεν είναι ήπιο πράγμα, απλά με τον καιρό ζεις μαζί του, προσαρμόζεσαι. Επίσης όπως λένε και οι περισσότεροι, την μητέρα σου από κοντά. Αυτό που γράφεις ότι ηρέμησε κάπως, πίστεψε με δεν ισχύει. Σε αυτήν λείπει περισσότερο από όλους σας. Σαν μητέρα όμως έχει μάθει να "κρύβεται" για την δική σας "προστασία". Από τώρα και στο εξής....μάθε να ζείς. Όχι να επιβιώνεις, να ΖΕΙΣ πραγματικά και να μην στέκεσαι σε θέματα που δεν έχουν αξία. Στεναχώριες, άγχος για υλικά πράγματα, για δήθεν πρέπει και τέτοια, ξέχασε τα. Βλέπεις τελικά ότι τίποτα από όλα αυτά για τα οποία τρέχουμε όλη μέρα, μαλώνουμε, φωνάζουμε, πιεζόμαστε κτλ , δεν έχει αξία. Τίποτα παραμόνο ο άνθρωπος. Επειδή πιστεύω πια πως η πρώτη αιτία θανάτων δεν είναι ούτε το τσιγάρο, ούτε το αλκοοόλ(δεν πίνω δεν καπνίζω), αλλά η στεναχώρια και το κακοπροαίρετο άγχος. Αντιλαμβάνεζει πιστεύω, αυτήν την εποχή πόσο ζορίζονται ψυχικά τόσοι άνθρωποι σαν τον πατέρα σου. Και απο προσωπική εμπειρία (νομίζω το ανέφερα και στο θέμα), ο ψυχικός πόνος μεταφράζεται σε σωματικές δυσλειτουργίες πολύ σύντομα. Ας γίνει ο θάνατος του πατέρα σου, μια νέα αφετηρία για την δικιά σου την ζωή φίλε μου. Να λες μέσα σου, ότι "όχι ρε....δεν θα πεθάνω εγώ για τα λεφτά, για το ένα, για το άλλο". Τα έζησα σαν παιδί, τα ζώ και σαν γονιός πια. Και μην ξεχνάς να ΓΕΛΑΣ κάθε μέρα. Ακόμα και ψεύτικο να είναι το γέλιο, εσύ θα γελάς μέχρι να γίνει αληθινό και να σου μείνει...Καλό κουράγιο, και να ζήσετε ευτυχισμένα φίλε μου με όσες αναμνήσεις έχετε από αυτόν. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.