Ψυχολογική υποστήριξη

[wesker]

Τα γράφω εδώ για να τα βγάλω από μέσα μου. Ίσως κάποιοι να έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις, το ίδιο δύσκολες η και όχι....

Πριν μια βδομαδα βάλαμε τον πατέρα μου στο νοσοκομείο με πόνους στο στομάχι. Είχε πρόβημα από καιρό αφού μέσα σε 6 μήνες έχασε κοντά στα 20 κιλά. Οι πρώτες ιματολογικές δείξανε υψηλα υπατικά ένζυμα, και οι τελευταίες ανεβασμένους τους καρκινικούς δείκτες, και μια σκια στο συκώτι. Περιμένουμε τώρα τα αποτελέσματα του αξονικού. Γαστρωσκόπιση και κωλονοσκόπηση δεν δείξανε τίποτα, κάτι που κάνει τους γιατρούς αισιόδοξους. Για την παρασκευη έχει προγραμματιστεί βιοψία βέβαια. Το σπίτι ειναι εντελώς άδειο, και όλα τον περιμένουν να γυρίσει. ΤΟ αυτοκινητο του για να πανε τις βόλτες τους, το λαπτοπ του να μπουν μαζι στο ιντερνετ να δουν ομορφα τοπία, που ποτέ δεν κάθισα να του το δείξω, λέγοντας του συνέχεια αυριο και αύριο, έχουμε χρόνο..... Τελικά δεν έχουμε χρόνο.... Η ποτέ δεν είναι αρκετός.....

Υ.Γ.: Αν κάποιος mod το θεωρεί βαρύ ως θέμα άς το κλεισει.

[RootX]

Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να μην είναι κάτι το σοβαρό και να επιστρέψει το γρηγορότερο σπίτι.

Ζώντας εκτός Ελλάδος τα τελευταία 5 χρόνια, με βασανίζει συχνά η σκέψη ότι μπορεί να συμβεί κάτι στους γονείς μου και εγώ δεν θα είμαι δίπλα τους.

Να παραμείνεις δυνατός, αισιόδοξος και να προσπαθήσεις να μεταφέρεις την αισιοδοξία σου και στα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας.

[wesker]

Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Αυτό προσπαθώ να κάνω μια βδομαδα τώρα. Αυτο που με στεναχωρει και με θυμωνει ειναι οτι του ειχαμε γραψει εξετασεις απο την πρωτη βδομαδα που ειχε αρχισει να χανει βαρος και δεν πηγε ποτέ να τις κανει. ΑΝ ειχαν γινει αυτες οι εξετασεις λενε οι γιατροι θα ηταν πιο ευκολα τωρα τα πράγματα....

[dellman]

όλα καλά θα πάνε. Μείνε δυνατός και φρόντιζε να τον στηρίζεις ψυχολογικά...

[Lakisss]

Να σου πω την αλήθεια σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να ποστάρω...βλέπεις τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολες, και ο καθένας αντιλαμβάνεται/χειρίζεται τα πράγματα διαφορετικά.

Πέρασα και εγώ μία παρόμοια κατάσταση με τον πατέρα μου πριν τέσσερα χρόνια, χωρίς δυστυχώς ευτυχή κατάληξη.

Πολλά μπορώ να σου πω (η καλύτερα να μην σου πω), αλλά ένα είναι το σίγουρο. (και αυτή είναι η συμβουλή μου)

Μην ξαναπείς ποτέ!: ''να δουν ομορφα τοπία, που ποτέ δεν κάθισα να του το δείξω, λέγοντας του συνέχεια αυριο και αύριο, έχουμε χρόνο..... Τελικά δεν έχουμε χρόνο.... Η ποτέ δεν είναι αρκετός.....''

Μην σκέφτεσαι έτσι...πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά άλλα τόσα σίγουρα έγιναν!

Ο χρόνος ποτέ δεν φτάνει, έχει όμως μία φυσική ροή όπως και η ζωή.

Πολλά πράγματα απλά συμβαίνουν και ο άνθρωπος πρέπει να είναι δυνατός για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες.

Μην αναλώνεσαι λοιπόν σε τέτοιες σκέψεις και κοίτα να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, δίνοντας κουράγιο και δύναμη στην οικογένειά σου.

Εγώ έτσι τουλάχιστον αντιμετώπισα την δική μου κατάσταση.

Περαστικά, καλή δύναμη και κάνε και ένα format για να βρει ο father τον υπολογιστή φρέσκο και καθαρό!

[wesker]

Να σου πω την αλήθεια σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να ποστάρω...βλέπεις τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολες, και ο καθένας αντιλαμβάνεται/χειρίζεται τα πράγματα διαφορετικά.

Πέρασα και εγώ μία παρόμοια κατάσταση με τον πατέρα μου πριν τέσσερα χρόνια, χωρίς δυστυχώς ευτυχή κατάληξη.

Πολλά μπορώ να σου πω (η καλύτερα να μην σου πω), αλλά ένα είναι το σίγουρο. (και αυτή είναι η συμβουλή μου)

Μην ξαναπείς ποτέ!: ''να δουν ομορφα τοπία, που ποτέ δεν κάθισα να του το δείξω, λέγοντας του συνέχεια αυριο και αύριο, έχουμε χρόνο..... Τελικά δεν έχουμε χρόνο.... Η ποτέ δεν είναι αρκετός.....''

Μην σκέφτεσαι έτσι...πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά άλλα τόσα σίγουρα έγιναν!

Ο χρόνος ποτέ δεν φτάνει, έχει όμως μία φυσική ροή όπως και η ζωή.

Πολλά πράγματα απλά συμβαίνουν και ο άνθρωπος πρέπει να είναι δυνατός για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες.

Μην αναλώνεσαι λοιπόν σε τέτοιες σκέψεις και κοίτα να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, δίνοντας κουράγιο και δύναμη στην οικογένειά σου.

Εγώ έτσι τουλάχιστον αντιμετώπισα την δική μου κατάσταση.

Περαστικά, καλή δύναμη και κάνε και ένα format για να βρει ο father τον υπολογιστή φρέσκο και καθαρό!

Σίγουρα ισχύει αυτό, και σε ευχαριστώ για τα λόγια σου. Το ξέρω οτι η κατάσταση είναι δύσκολη, και το έχει καταλάβει και εκείνος. Το μονο παρήγορο ειναι οτι σε κοντινά όργανα του συκωτιού δεν βρέθηκε τίποτα. Ούτε στους πνευμονες, ούτε στο στομάχι, ούτε στο εντερο, που κανει τους γιατρούς αισιοδοξους για μια επικείμενη επέμβαση. Το κακο ειναι οτι εχει κουραστει στο νοσοκομείο και δεν θέλει με τίποτα να κάθετε στο δωμάτιο.

Αυτό που με τσατίζει ειναι οτι δεν πήγε πριν 6 μηνες να κανει τις εξετάσεις του, και ολο έλεγε ξέρω εγώ τι εχω, τιποτα δεν ειναι....

[jax7480]

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην είναι τίποτα.

Το έχω περάσει κι εγώ με τον πατέρα μου (καρκίνος στο παχύ έντερο) και ευτυχώς μετά από επέμβαση και κάποιες θεραπείες που ακολούθησε, έχουν περάσει πλέον 6 χρόνια και είναι υγιέστατος.

Αυτό που χρειάζεται και είναι πολύ σημαντικό, είναι η ψυχολογική υποστήριξη στον πατέρα σου. Προσπάθησε να τον πείσεις πως δεν είναι τίποτα και να σκέφτεται θετικά. Ακόμα και (χτύπα ξύλο) να έχει κάτι, εκεί θέλει ακόμα περισσότερο θετική ενέργεια και υποστήριξη για να τα πάει καλά σε ότι κι αν πρόκειται να περάσει.

Επίσης μην σκέφτεσαι το γεγονός πως δεν πήγε όταν έπρεπε. Το ίδιο συνέβει με τον πατέρα μου. Δεν έχασε κιλά, αλλά ξέραμε πως δεν ήταν καλά, μέχρι που ένα πρωινό άρχισε να κάνει εμετό αίμα με τα λίτρα από το στόμα... τότε καταλάβαμε πως ήταν αργά. Δεν ήταν όμως.

Θέλει πολύ ψυχολογική στήριξη και θετική σκέψη όλο αυτό.

Ξέρω πως δεν είναι θέμα προς συζήτηση, αλλά αν χρειαστεί να κάνει κάποια επέμβαση, ψάξτε κάποιον καλό γιατρό.

Εύχομαι να είναι περαστικό και πραγματικά να μην είναι τίποτα.

[Snips]

Φίλε μου εύχομαι στον πατέρα σου να είναι καλά.

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για πράγματα που δεν πρόλαβες να κάνεις. Μην είσαι απαισιόδοξος ΟΤΙ και να ΓΙΝΕΙ.. Έχω χάσει και τους δύο γονείς μου απο καρκίνο. (ήμουν 15 όταν έχασα τον πατέρα μου και στα 30, την μητέρα μου). Ακόμα σκέφτομαι ΤΙ θα μπορούσα να κάνω για την μητέρα μου και δεν το έκανα, δεν σκέφτηκα να το κάνω, το ένα το άλλο, και δυστυχώς αυτές οι σκέψεις σου μένουν για πάντα αν δεν έχεις κάνει προετοιμασία να της "απομονώσεις". Δεν φταίς εσύ για τίποτα. Αν και βέβαια σαν γονιός πια, καταλαβαίνω ότι οι υποχρεώσεις-σκέψεις-έννοιες που έχεις για τα παιδιά συμβάλλουν αρκετά σε άσχημη ψυχολογία στην καθημερινότητα μας, πράγμα που οδηγεί σε προβλήματα υγείας. Πόσο μάλλον τώρα με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Αυτό που προέχει τώρα είναι ο άνθρωπος να έχει το 100% της υποστήριξης όλων σας. Η καλή διάθεση κάνει θαύματα, πίστεψε με. Και σε καμία περίπτωση να μην του δείχνετε ότι είστε εκεί για βοήθεια σε άρρωστο, αλλά για παρέα. Ακόμα και να δείχνει ότι είναι σχετικά καλά, πίστεψε με νοιώθει τρομεό ΦΟΒΟ. Άνθρωπος αντιμέτωπος με τέτοιο πράγμα είναι παράλογ να μην αισθάνεται φόβο.

Επειδή εδώ και 4 μήνες είμαι σε χάλια ψυχολογική κατάσταση για λόγους που δεν είναι του παρόντος, επειδή για άλλους μπορεί να σημαίνουν κάτι, αλλά σε άλλους να προκαλούν γέλιο, καλό για σένα είναι να μιλάς συνεχώς με πραγματικούς σου φίλους. Ανθρωπους που ξέρεις ότι θα καταλάβουν τις σκέψεις και τις ανησυχίες σου. ΜΗΝ ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ. Και για να σου δώσω κα καταλάβεις πόσο εύκολα μια καθημερινή στεναχώρια μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας, εγώ ήδη έχω πρόβλημα στην καρδιά, στο αυτί (εμβοές), δεν κοιμάμαι τα βράδυα, δεν αντιλαμβάνομαι πολλές φορές το τι γίνεται γύρω μου και άλλα πολλά που ποτέ δεν περίμενα να βιώσω. Και συνεχώς σκέφτομαι ότι θα καταλήξω με πολύ σοβαρότερες ασθένειες κάποια στιγμή. Αρχή όλων? το άγχος, το στρες, το " μηπως να κάνω αυτό αντί γι αυτό;", "μήπως εκείνο?" "μήπως θα πειράξει αυτή μου η απόφαση εκείνον;", "μήπως τον άλλον?"

Και τελικά καταλήγεις χωρίς να το καταλάβεις σάκος του μποξ, από τις δικές σου και μόνο γροθιές. Και μετά έχεις δυο επιλογές. Ή τελειώνεις σαν άνθρωπος, η τα γράφεις (όχι με την Νεοελληνική έννοια), για να μπορέσεις να ορθοποδήσεις.

Δεν φταίμε για ότι συμβαίνει γύρω μας.

Μην στεναχωριέσε και μην σε παίρνει από κάτω για κάτι που δεν φταίς. Παρέα, καλή διάθεση και πολύ γέλιο...

[wesker]

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην είναι τίποτα.

Το έχω περάσει κι εγώ με τον πατέρα μου (καρκίνος στο παχύ έντερο) και ευτυχώς μετά από επέμβαση και κάποιες θεραπείες που ακολούθησε, έχουν περάσει πλέον 6 χρόνια και είναι υγιέστατος.

Αυτό που χρειάζεται και είναι πολύ σημαντικό, είναι η ψυχολογική υποστήριξη στον πατέρα σου. Προσπάθησε να τον πείσεις πως δεν είναι τίποτα και να σκέφτεται θετικά. Ακόμα και (χτύπα ξύλο) να έχει κάτι, εκεί θέλει ακόμα περισσότερο θετική ενέργεια και υποστήριξη για να τα πάει καλά σε ότι κι αν πρόκειται να περάσει.

Επίσης μην σκέφτεσαι το γεγονός πως δεν πήγε όταν έπρεπε. Το ίδιο συνέβει με τον πατέρα μου. Δεν έχασε κιλά, αλλά ξέραμε πως δεν ήταν καλά, μέχρι που ένα πρωινό άρχισε να κάνει εμετό αίμα με τα λίτρα από το στόμα... τότε καταλάβαμε πως ήταν αργά. Δεν ήταν όμως.

Θέλει πολύ ψυχολογική στήριξη και θετική σκέψη όλο αυτό.

Ξέρω πως δεν είναι θέμα προς συζήτηση, αλλά αν χρειαστεί να κάνει κάποια επέμβαση, ψάξτε κάποιον καλό γιατρό.

Εύχομαι να είναι περαστικό και πραγματικά να μην είναι τίποτα.

Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Οι γιατροί ειναι αισιόδοξοι,αφου δεν βλέπουν μεταστάσεις σε άλλα κοντινά όργανα. Αν ειναι ετσι η κατασταση, η θεραπεια μέσω χειρουργείου ειναι 100% αποτελεσματική. Το κακο ειναι οτι είχαν στο διπλανο κρεββάτι ενα ηλικιωμένο ο οποιος πέθανε μπροστα του, και οσο καταφέραμε να του φτιάξουμε το κέφι πήγε περίπατο μετά απο αυτό.

[MENTION=1143]Snips[/MENTION] Με πρόλαβες στην συγγραφή του μηνύματος. ΠΡοσπαθώ όσο μπορώ να έχω ανθρώπους γύρω μου. Φίλους γιατι απο συγγενείς τα είδαμε τα χαίρια τους. Όλοι κατόπιν εορτής λένε επρεπε να ειχε γινει αυτο, δεν κανατε αυτο εσεις φταίτε, οπότε τους διαολοστειλα και ηρέμισα. Ειδικα την αδερφη του που ήρθε να τον δει για 10 λεπτα με το ρολοι και άρχισε να παραπονιεται μπροστα στον πατέρα μου οτι εδωσε 10 ευρω για ταξι για να ερθει να δει τον αδερφο της. Ευτυχως ο κολλητός μου που ειναι γιατρος στην Αγγλία ειναι συνέχεια σε επαφή μαζί μας, αν και στο Ν.Ν.Α. έχουν καλούς γιατρούς.

[Snips]

[MENTION=1143]Snips[/MENTION]ολοι κατόπιν εορτής λένε επρεπε να ειχε γινει αυτο, δεν κανατε αυτο εσεις φταίτε, οπότε τους διαολοστειλα και ηρέμισα. Ειδικα την αδερφη του που ήρθε να τον δει για 10 λεπτα με το ρολοι και άρχισε να παραπονιεται μπροστα στον πατέρα μου οτι εδωσε 10 ευρω για ταξι για να ερθει να δει τον αδερφο της.

Άστους φίλε μου. Δεν αξίζει να χαλιέσαι ούτε γι αυτό.

O Τερζής σε ένα τραγούδι του.. λέει..

"Για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό

δεν έχω αίμα, έχω νερό

δεν νιώθω τίποτα, ούτε θυμό

για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό"

[MOS]

Δεν θα πω τίποτα παραπάνω από όσα σου είπαν οι προλαλλήσαντες....

Απλά θέλω με την σειρά μου να σου ευχηθώ να πάνε όλα καλά, να κάνεις κουράγιο και να παραμένεις πιστός. Έχε πίστη.

Και θα ήθελα πολύ σύντομα να σε ξαναδώ να ποστάρεις εδώ με ευχάριστα νέα.

Να πάνε όλα και πάλι καλά

[wesker]

Άστους φίλε μου. Δεν αξίζει να χαλιέσαι ούτε γι αυτό.

O Τερζής σε ένα τραγούδι του.. λέει..

"Για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό

δεν έχω αίμα, έχω νερό

δεν νιώθω τίποτα, ούτε θυμό

για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό"

Αυτό ακριβώς έκανα. Αν δεν γουστάρει να έρθει να τον δει ας μην έρθει. Ξέρω ποιοι τον είδαν, ποιοι τσακωθηκαν για να μεινουν πέρα απο την ώρα του επισκεπτηρίου να του κανουν παρέα, να πουν μια κουβέντα, να του πουν κανενα καλο ανέκδοτο να γελάσει. Με αυτός λογαριάζομαι και τους έχω σε υπόληψη. Τελικά τα λόγια του Bilbo στον Άρχοντα των δαχτυλιδιών ισχύουν: I don't know half of you half as well as I should like, and I like less than half of you half as well as you deserve.

[MENTION=8723]MOS[/MENTION] Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Τώρα έμαθα οτι μετέθεσαν την βιοψία για αύριο αντί για την βιοψία αντί για την Παρασκευή που είχε προγραματιστεί. ΟΙ σημερινές αξονικές με σκιαγραφικό που βγήκαν τα αποτελέσματα πριν 15 λεπτά δείξαν οτι όλα τα ζωτικά όργανα (καρδιά, εγκέφαλος, στομάχι, έντερο και πνευμονες) ειναι πιο υγειή και από μικρού παιδιού.

[Chosen]

Φρόντισε να περνάτε κάθε μέρα ευχάριστα και με αισιοδοξία. Πολλές φορές η κατάσταση της υγείας επιδεινώνεται από τον ίδιο τον παθόντα που είναι πεσμένος πολύ ψυχολογικά.

Φτιάξτε σαντουιτσάκια ένα Σάββατο πρωί και πηγαίνετε να περάσετε μια μέρα στα γρασίδια. Αγοράστε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και παίξτε όλη η οικογένεια το βράδυ. Απλά μικρά πράγματα που θα βελτιώσουν την συναισθηματική του κατάσταση.

Αν επιβεβαιωθεί το πρόβλημα, οι γιατροί θα του πούνε μεταξύ άλλων να "τακτοποιήσει τις υποθέσεις του" που είναι ένας κρύος τρόπος να σου πούνε να προετοιμάζεσαι για το μοιραίο. Μην αφήσεις τίποτα να επισκιάσει το γεγονός ότι θα πρέπει να ζει την κάθε του μέρα στο έπακρο. Να γεμίσετε όλες τις μέρες σας με ευχάριστες αναμνήσεις, γιατί στην τελική όλοι θα πεθάνουμε σε κάποια φάση και το σημαντικότερο όλων είναι να έχεις δίπλα σου άτομα που αγαπάς και σε αγαπάνε και να μην αισθανθείς ποτέ μόνος.

Καλή τύχη και να μην σταματάτε να χαμογελάτε, πάντα θα υπάρχουν και χειρότερα.

[MOS]

Αυτό ακριβώς έκανα. Αν δεν γουστάρει να έρθει να τον δει ας μην έρθει. Ξέρω ποιοι τον είδαν, ποιοι τσακωθηκαν για να μεινουν πέρα απο την ώρα του επισκεπτηρίου να του κανουν παρέα, να πουν μια κουβέντα, να του πουν κανενα καλο ανέκδοτο να γελάσει. Με αυτός λογαριάζομαι και τους έχω σε υπόληψη. Τελικά τα λόγια του Bilbo στον Άρχοντα των δαχτυλιδιών ισχύουν: I don't know half of you half as well as I should like, and I like less than half of you half as well as you deserve.

[MENTION=8723]MOS[/MENTION] Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Τώρα έμαθα οτι μετέθεσαν την βιοψία για αύριο αντί για την βιοψία αντί για την Παρασκευή που είχε προγραματιστεί. ΟΙ σημερινές αξονικές με σκιαγραφικό που βγήκαν τα αποτελέσματα πριν 15 λεπτά δείξαν οτι όλα τα ζωτικά όργανα (καρδιά, εγκέφαλος, στομάχι, έντερο και πνευμονες) ειναι πιο υγειή και από μικρού παιδιού.

Τέλεια :)

[Tsakonas]

Για να γινω λιγο πρωτοτυπος.

Οι μεγαλοι ανθρωποι συνηθως πεθαινουν.

Οι νεοι συνηθως ζουν για πολλα χρονια ακομα.

Οι τελευταιες μερες του πατερα μου ηταν οι πρωτες που μου εμφανιστηκε η chance of a lifetime στην δικηγορια.

Την τελευταια του (αποτι εμαθα για την mothah) μερα ξυπνησα ,εκανα την πρωινη γυμναστικη,συμβουλεψα τον Dolly για ενα θεμα πουχε με την τροχαια και πηγα κανονικα γραφειο.Αυτο που εκανε την μερα αυτην διαφορετικη απο τις αλλες ηταν οτι εφυγα μια ωρα νωριτερα και ελειψα την επομενη για την κηδεια.Την μεθεπομενη συνεχισα απο εκει πουχα σταματησει.

Η ζωη ειναι σκληρη.

Κανεις δεν σε πλερωνει για να πενθεις.

Οσο και να πενθησεις δεν θα αλλαξει τιποτα.

Μονο τωρα εισαι νεος και εχεις τις ευκαιριες σου...

Οποτε κοιτα πως να συνεχισεις εσυ την ζωη σου προς το καλυτερο και μην κολλας στα τερτιπια της μοιρας.

[GoMaR]

Σε αυτο που λεει ο Τσακωνας συμφωνω και ειναι και η καλυτερη αντιμετωπιση της ζωης.

Ημουν τριτη γυμνασιου και την ημερα που εμαθα οτι πεθανε ο πατερας μου (απο καρκινο) παραταω το μαθημα που εκανα στο σπιτι και κοιταξα να ακολουθησω τις "εντολες" της μανας μου μιας και το μαθαμε τηλεφωνικως γιατι νοσηλευοταν στο νοσοκομειο.

Λογω μικρης ηλικιας το αγχος της μητερας μου ηταν κατα ποσο θα μπορει να με επηρεασει ψυχολογικα ο χαμος του πατερας μου και οι σκληρες εικονες που εζησα..

Αυτο που δεν ηθελα παντως ηταν παρηγορια , δεν ηθελα να με βλεπουν διαφορετικα , ενιωθα οτι διαφερω απο την μαζα της κοινωνιας ,κατι το οποιο δεν ηθελα και σιγουρα αυτο που με βοηθησε σαν σκεψη ειναι οτι υπαρχουν σαφως χειροτερες περιπτωσεις απο εναν θανατο.

Σκεψεις του στυλ τι θα κανω τωρα σε κατασταση πανικου η γιατι να συνεβει αυτο σε εμας ουδε ποτε περασαν απο το μυαλο μου (σαφως με βοηθησε και η μανα μου σε αυτο) και μπορω να πω οτι μεγαλωσα την εφηβικη μου ηλικια χωρις τον αγαπημενο μου πατερα ,χωρις προβληματα.

Το να πηγαινω στο κοιμητηριο , να αναβω κερακια , να στολιζω τον ταφο με λουλουδια ηταν ανευ ουσιας ολα αυτα για μενα.Ουτε τον τιμας ουτε θα τον φερεις πισω.Η αγαπη και η μνημη δε φευγει ποτε.Δε χρειαζεται να αναψεις κερακι για να τον θυμηθεις(Βλεπετε δεν ειμαι και ανθρωπος της θρησκειας.Αλλους τους δινει δυναμη,αλλα μιλαω προσωπικα για μενα το πως λειτουργησα)

Οποτε ,συμβιβαζεσαι με τα πραγματικα γεγονοτα και κοιταζεις το πως θα ανταπεξελθεις στη ζωη χωρις τον εναν σου γονιο.

Απο τοτε εχω γινει πολυ πιο σκληρος στη ζωη και ειμαι προετοιμασμενος για ολα.

Ευχομαι να πανε ολα καλα , να ειναι περαστικα ολα και παντα σιδερενιος.

Η μεγαλυτερη γιατρια του ασθενους ειναι η καλη του ψυχολογια.Να ειστε παντα μαζι του αλλα οχι να τον αντιμετωπιζετε σαν "μελοθανατο" (ναι ακουγεται σκληρο αλλα μιλαμε ανοιχτα ετσι γιατι ισως δρασει αρνητικα στην ψυχολογια του και μπορει να ψιλιαστει οτι κατι συμβαινει.

Θα κινειστε σαν να μη συμβενει τπτ , σαν μια πολυ απλη αρρωστια και προφανως να μη δειχνετε μπροστα του την στεναχωρια σας.Κουραγιο στην οικογενεια και οι πιο μικροι της οικογενειας να στηριζουν τους μεγαλους.

[wesker]

Σ'ευχαριστώ για τα όσα λέτε παιδιά. Το ξέρω οτι πρέπει να έχω υπ'οψιν μου όλα τα ενδεχώμενα, αυτό που με νευριάζει ειναι γιατι η διαγνωση δεν έγινε νωρίτερα ενώ μπορούσε. Ο γιατρος είπε οτι ειναι απο τους λίγους ανθρώπους που παρουσιαστηκαν ανησυχητικά συμπτώματα και πέταξε την ευκαιρία κυριολεκτικά στα σκουπίδια. Όπως το ίδιο νευριάζω με εναν στενό φίλο που σκοτώθηκε σε τροχαίο επειδή είχε πρόβλημα με τα φρένα. Αφού το σκ@τογ@μημένο το λαμπάκι των φρένων 4 μέρες στο έλεγε, "Κάτι δεν πάει καλα", και εκείνος γελούσε λέγωντας "Τα σύγχρονα αυτοκίνητα ότι θέλουν δείχνουν, δεν είναι τίποτα."

[MENTION=5513]GoMaR[/MENTION] πάνω σε αυτα που λές πραγματικά αδιαφορώ για το πως με βλέπουν οι άλλοι. Όσοι ειναι δίπλα μου και με ξέρουν χρόνια ξέρουν και τι άνθρωπος ειμαι. Αν κάποιος θέλει να με βλέπει διαφορετικά.... Ε, χαλάω εγώ χατήρια; Ειμαι καλός άνθρωπος εγώ.....

Αυτό που με παρηγορεί και μου δίνει κουράγιο είναι ο θείος μου, που εδώ και 11 χρόνια ζει με ΕΝΑΝ πνεύμονα, καπνίζε και καπνίζει 2 πακέτα τσιγάρα την μέρα, και όσοι γιατροί τον έχουν δει σκίζουν τα πτυχία τους, για το πως αυτός ο άνθρωπος με την ζωή που κάνει ζει ακόμα......

[GoMaR]

Απαντας σαν θυμωμενος ενω δε θα πρεπε.Σα να σε τσιγκλησα με κατι δλδ και εννοειται πως δεν ειχα τετοια προθεση.

Εγω αναφερθηκα στην ηλικια των 15 χρονων οπου πηγαινα σχολειο και οι καθηγητες με πλησιασαν παραπανω και σαν πιο μικρος στην οικογενεια με ειχαν πιο κοντα τα κοντινα μου ατομα.

[wesker]

Απαντας σαν θυμωμενος ενω δε θα πρεπε.Σα να σε τσιγκλησα με κατι δλδ και εννοειται πως δεν ειχα τετοια προθεση.

Εγω αναφερθηκα στην ηλικια των 15 χρονων οπου πηγαινα σχολειο και οι καθηγητες με πλησιασαν παραπανω και σαν πιο μικρος στην οικογενεια με ειχαν πιο κοντα τα κοντινα μου ατομα.

Θυμωμένος μαζί σου; Οχι φίλε μου καμία σχέση. Απλά αναφέρθηκες σε κα΄τι που όντως μπορεί να συμβεί, όχι μόνο σε μικρή ηλικία, αλλά και τωρα. Ξέρω πολλούς που ακόμα και στα 27,28+ χάνουν τον έναν τους γονιό και πολλοί τους φέρονται με διαφορετικό τρόπο απο οτι στους άλλους.

[wesker]

Τελικά ο πατέρας μου έφυγε το Σάββατο τα ξημερώματα... Χωρις να ταλαιπωρηθεί καθόλου ευτυχώς..... Μέσα σε 2 μέρες από το συκώτι έκανε μετάσταση σε πνευμονες και κόκαλα, δημιουργώντας εγκεφαλίτιδα και εντεροραγία.... Μικροκυτταρική μορφή καρκίνου είπαν οι γιατροί....