Jump to content



Ποίηση


Hydra

Recommended Posts

Ασχολείστε;

Τι θα λεγατε,να ποσταρουμε ποιήματα που μας άρεσαν;

Αν εχετε δικα σας και θελετε να τα μοιραστειτε,ισχυει το ιδιο. :)

Ξεκινω με το ποιημα ενος γνωστου μου:

ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

Σὲ μιὰν ἀγκαλιὰ κολυμπάω χαμένος,

πύρρινα φιλιά καταβομβαρδισμένος.

Πύρρινες ματιές ἀδρεναλίνης σφαῖρες·

σὰν τὶς πιστολιὲς οἱ γλυκὲς μας μέρες.

Φῶτα λυκαυγῆ οἱ σκιερὲς ματιὲς σου,

κι'ἀπ'τὸν ἀστερισμό τους οἱ λαβωματιὲς

ἔγιναν πληγὲς ἴδιες οἱ πληγές σου,

ἔγιναν ἐκρήξεις γαλαξιακές.

Κατασκευασμένη ἀπὸ πρώτη ὕλη

ἥλεκτρον, ὁλόχρυση ἀμιγής,

ἔτσι μού'ρχεται νὰ σ'ὀνομάσω θήλυ·

ἄγγελο θανάτου καὶ ζωῆς...

Γ.Ε.Π.Τζωρτζίνης

Poetry is not only dream and vision; it is the skeleton architecture of our lives. It lays the foundations for a future of change, a bridge across our fears of what has never been before.

- Audre Lorde

Link to comment
Share on other sites

Ασχολείστε;

κανε ενα poll να παρεις μια ιδέα :)

(εγω καθόλου, σαν τέχνη δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα.Στο σχολείο ποτε δεν κατάλαβα γιατι τα λογια καποιου θα πρέπει να ειναι παντα αλληγορικά και να έχουν άλλο νόημα απο αυτο που φαίνεται να περνάει ο ποιητής...:whip:

Πρόβλημα των καθηγητών ? ισως δε ξερω, γιαυτο και επέλεξα τεχνολογικές επιστήμες εξάλλου :p)

Link to comment
Share on other sites

Δεν ειναι ολα τα ποιηματα αλληγορικα.

Οσα χαρακτηριζονται ετσι ομως,δεν χαρακτηριζονται χωρις λογο.Ειναι αλληγορικα.

Η λογοτεχνια και η ποιηση παντως ειναι κατι,με το οποιο ολοι μπορουν να καταπιαστουν...

Link to comment
Share on other sites

Οδ.Ελύτης - Το μονόγραμμα

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μʼακούς

Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα, μʼακούς...

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=j_2pyNuL0_A&feature=related]YouTube - Καρυοφυλλιά Καραμπέτη - Το Μονόγραμμα[/ame]

Οποιος θέλει να μυηθεί στην ποίηση, ας ξεκινήσει με το βαρύ πυροβολικό της...

Ποίημα σπάνιας ομορφιάς, οπως ολα του Ελύτη.

Link to comment
Share on other sites

William Blake - The Tyger

Tyger, tyger, burning bright

In the forests of the night,

What immortal hand or eye

Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies

Burnt the fire of thine eyes?

On what wings dare he aspire?

What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art

Could twist the sinews of thy heart?

And when thy heart began to beat,

What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?

In what furnace was thy brain?

What the anvil? What dread grasp

Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,

And water'd heaven with their tears,

Did He smile His work to see?

Did He who made the lamb make thee?

Tyger, tyger, burning bright

In the forests of the night,

What immortal hand or eye

Dare frame thy fearful symmetry?

Link to comment
Share on other sites

Ενα απ'τα πιο ερωτικα στιχακια; (παλι του Ο.Ελυτη)

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας

Κι όταν σε πήρε το φιλί

Γυναίκα

Αν ήμουν κακοπροαίρετος θα έλεγα πως το είδες στο μετρό αναρτημένο, αλλά δεν θα το πω!

:):D

Link to comment
Share on other sites

Το ειδα και εκει. ;)

Το ηξερα βρε...

Παραθετω ενα αριστουργημα με πολλα νοηματα,της Βασω Δεδουση,της οποιας μονο 3 ποιηματα μπορει να βρει κανεις στο ιντερνετ.

ΣΥΝ & ΕΙΜΙ & ΤΙΝΙ

Λέξεις τρεις,

πλούτος αμύθητος νοημάτων.

Σύνειμί τινι

ΣΥΝ:

το θετικό, το επιπλέον,

αυτό που προστίθεται

και προσθέτει.

Προστιθέμενο, ενώνεται,

τελειώνει και τελειούται.

Η ερωτικότερη των προθέσεων,

τρία γράμματα που κάνουν τη διαφορά.

Μετουσιώνουν,

τον άνθρωπο σε συνάνθρωπο,

την ομιλία σε συνομιλία…

την κίνηση σε συγκίνηση…

τον πόνο σε συμπόνια.

Από το τρέφομαι

γεννούν το σύντροφο,

από το πάσχω,

το συμπάσχω, τη συμπάθεια.

Από το πλέω

το συμπλέω…

ΕΙΜΙ:

η ουσία των όντων,

όλων των όντων

που μπορούν να δηλώσουν:

ειμί, υπάρχω, υφίσταμαι.

Από αυτό,το ΟΝ το υπέρτατο

το αιώνιο και άφθαρτο

«τό κινούν ακίνητον…»

Από αυτό,

η ουσία,

η αληθινή φύση των πάντων.

Σειρά της δοτικής

(της πτώσης του «διδόναι και δίδοσθαι»)

να συμπληρώσει, να συγκρατήσει,

να συνδέσει, να συγκροτήσει…

ΣΥΝΕΙΜΙ ΤΙΝΙ

Δεν είμαι, έτσι απλά, με κάποιον.

Για να είμαι «σύν τινι»

θα πρέπεινα δοθώ

και να λάβω.

Αυτή είναι η ουσία της συνουσίας.

Αυτός που είναι μαζί σου,

Δεν είναι κατ’ ανάγκη

σύντροφός σου.

Ο σύντροφος «συν - τρέφεται» σοι

με τους ίδιους πόθους

τις ίδιες ελπίδες.

Δεν τρέφεται από τις σάρκες σου.

Δεν απομυζά την ελευθερία σου.

Tα ηδονικά εδέσματα,

που η ζωή απλώνει μπροστά σας

απολαμβάνει να μοιράζεται μαζί σου

και συμπάσχει «σοι»

στα αντίξοα.

Οι συνόντες τω Σωκράτη

Δεν ήσαν όσοι τυχαία τον συναντούσαν.

Ήσαν οι μαθητές του,

οι λάτρεις,

οι κοινωνοί,

οι μέτοχοι του πνεύματός του.

Προσοχή:

Η «από» (το πλην) και το α το στερητικό,

μας την έχουν στημένη

Για να αφαιρέσουν

Να απομονώσουν

Να απομακρύνουν

Να αποξενώσουν

Link to comment
Share on other sites

Μιχαλης Κατσαρος

Θὰ σᾶς περιμένω

Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-

Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.

Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου

ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.

Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος

χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας

πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας

ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη

ὁ ἄνεμος δικός μου

μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες

μάταιοι λόγοι.

Μὴν ἀμελήσετε.

Πάρτε μαζί σας νερό.

Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Κάποια δικά μου ,fresh things.

Το Τέλος

Σκυφτος,ο ελαχιστος ανθρωπος,

εσυ ή ο,τι απεμεινε…

Ειναι το τελος της παρτιδας

στο χαμενο σου παιχνιδι

Πιο πέρα κόκκινο και ακόμα πιο κόκκινο

Είναι το χρώμα σου.

Σημάδι απ’τις σφαίρες που…

ελευθέρωσαν τη δυστυχία και το απλήρωτο πάθος.

Τ’άφησαν να απλωθούν στην πληγή και στο πιο βάθος…

Όταν θα ΄βρεις Ίσκιο

Πως λες,καλα οτι εισαι

εχεις λεφτα και προσποιεισαι.

Ή ζωη σου αντικατροπτιζεται σε ενα πρασινο χαρτι,

οχι σε εκεινο που μοιαζει με ζωγραφια ψηφιακη.

Φωτογραφιες … το μονο χαρτι που μας πληρει.

Ετσι θα πρεπε και συ…

Μα τι να πεις και τι να αφουγκρασθεις!

Οντας ολοκληρη η περπατισια σου σε αυτον τον πλανητη

ενα ψεμα ,ψευδαισθηση και οχι απο τις λιγες.

Πως να σε πω; Αλητη ;

Εχεις σκοτωσει και εχεις θαψει ονειρα,πιστη,ευχες

Ας μη μιλησω για ανθρωπιες…

Δεν εισαι ανθρωπος εσυ,μα ποιος να στο πει.

Αν αξιζει καποιος να σε ενημερωσει,που για οσα αξιζουν

το αυτι σου ελαχιστα εχει ιδρωσει,θα ναι ματαιο.

Εχεις μαθει στο χρημα,το ψευτικο,το περισσιο.

Μα τι να σου πει…θα καταλαβεις οταν θα ‘βρεις επιτελους Ισκιο.

Ο αγώνας

Τον τόπο αυτόν,

τις ψυχές και το νερό,

τα χώματα που βρέχονται απ’αυτό.

Τις όμορφες κοπέλες

και τα όνειρά τους.

Τις ζωγραφίες απ’τα παιδιά

και όσοι ελπίζουν γι αυτά.

Γι’αυτά να παλέψω θέλω

και μαζί μου εσύ.

Γροθιά όλων μας

στην πιό αθώα του στιγμή,

το βλέμμα ενός μικρού παιδιού

καθρέφτης στ’άστρα τ’ουρανού.

Πώς αν ζητάς,πρέπει και να διψάς.

Πώς αν αγαπάς,πρέπει και να πονάς.

Πώς αν αγριεύεις,πρέπει και να σωπαίνεις.

Πώς αν δεν ξέρεις,πρέπει να ρωτάς.

Πώς για όλα αυτά ,άν δεν παλέψεις,

πουθένα δεν πας

Παγίς της ψυχής

Αυρα απο ενα τιποτα

με λογια ανειπωτα,

μια εκθεση απο διφορουμενες αισθησεις.

Δυσκολευεσαι να τις πεις,

καπου να τις μιλησεις.

Ερημα στεκια,

ζωη στεγνη.

Σε καθε γωνια

δε ξερεις τι θα σε βρει.

Ο,τι νιωθεις ειναι αλγος.

Ειναι πονος διαρκης,

παγίς της ψυχης.

Θα μπορέσεις να περιαιρεθείς;

Περισσότερα:

Explosions in the Sky ;)

Link to comment
Share on other sites

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης

με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας

κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας

και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’

αυτόν τον κόσμο

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο

Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

Γιώργος Μακρής

και σε art απο ενα πολυ σεβαστο καλλιτεχνη

admc07+1.jpg

Link to comment
Share on other sites

Βάρναλης :clap:

Δεν ειμ' εγώ σπορά της Τύχης

ο πλαστουργός της νιας ζωής.

Εγώ με τέκνο της Ανάγκης

κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Δεν κατεβαίνω από τα νέφη,

γιατί δε μ' έστειλε κανείς

Πατέρας, τάχα παρηγοριά

για σένα, σκλάβε, που πονείς.

Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες!

Οχι μονάχα οι ζωντανοί –

κι οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε

σε μιαν αράδα σκοτεινή.

Δε δίνω λέξεις παρηγοριά,

δίνω μαχαίρι σ ολουνους,

καθώς το μπήγω μες το χώμα

γίνεται φως, γίνεται νους.

Δεν ειμ' εγώ σπορά της Τύχης

ο πλαστουργός της νιας ζωής.

Εγώ με τέκνο της Ανάγκης

κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Αυτά απ'την βδομάδα που πέρασε,τα έχω ατιτλοφόρητα ακόμα.

1)

Μόνο έναν τόπο αγαπώ και κάπως δεν αλλάζω.

Ο Ήλιος και η Πηνελλόπη μου με θέλουνε εδώ.

Πάντα δικός τους,δοσμένος στην Εμορφία και το Ζωντανό.

Πάντα με το αγέρωχο βλέμμα στραμμένο στην μητέρα μου,

Ελλάδα.

2)

Η διαπάλη Ελλήνων - Εβραίων ,ίσως ποτέ να μην τελειώσει ,

μα οι Έλληνες σαν τραγικοί ήρωες

θα επιβεβαιώσουν την υπεροχή και το κάλλος τους

με τον μαρτυρικό τους θάνατο,

γιγνώσκοντας μεν

και μη αποδεχόμενοι δε,

μέσα σ'όλη αυτήν την βασανιστική πραγματικότητα

που τους επιβλήθηκε.

Σημειώσεις:

Ποίημα 1)Στο όνομα Πηνελόπη έβαλα δύο λάμδα (λ) ,εκμεταλευόμενος την ποιητική αδεία για να τονίσω το κάΛΛος (2 λάμδα) της Πηνελόπης.

Ποίημα 2)Φοβάμαι μήπως παρεξηγήσει και θα γι αυτό θα εξηγηθώ.

Δεν το έχω γράψει με ρατσιστική προδιάθεση.Με τις λέξεις Έλληνες και Εβραίοι ,παρουσιάζω δύο διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Των Χριστιανών και των Αρχαίων Ελλήνων. Η διαπάλη συνεχίζεται εώς και σήμερα ... φυσικά όταν λέω Ελλήνων δεν εννοώ ,το δωδεκάθεο,αυτό θα ήταν υπερβολή. Μιλώ για τη σοφία και το πνεύμα σχετικά με τη ζωή,το θάνατο,τον έρωτα που καμία σχέση με το εβραϊκό πνεύμα των Χριστιανών δεν έχει. Και κάτι ακόμη,το ότι διαφέρουν δε σημαίνει ότι μισώ το Χριστιανισμό.Απλώς και εγώ σαν άνθρωπος,έχω τις προτιμήσεις μου :) Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ο Ρένος Αποστολίδης διαβάζει το γνωστό Τροπάρι του,(Το τροπάρι των Μανιφέστων). ΚΑΤΗΓΟΡΩ ´65 & Ανθ. ,σελ.89-90.

Το ΣταυροΔρέπανο προσέχτε στο βίντεο. Ο άτιμος ο Ρένος. :p

Άγιος ο Θεός / Άγιος ο Στάλιν

Η Βασιλεία των Ουρανών / Η αταξική κοινωνία [...]

Αμήν! / Αμάν! [...]

Ομολογώ έν βάπτισμα / και εν χρίσμα

προς άφεσιν αμαρτιών / προς άσκησιν εξουσιών [...]

Εις το όνομα του Πατρός / ναι του Μάρξ

και του Υιού / και του Λένιν

και του Αγίου Πνεύματος / και του αγίου Στάλιν [...]

Και εις το Πνεύμα το Άγιον / το κομματικόν

το ζωοποιόν / το μόνο "ζωποιόν" (το άλλο τριφασικόν!)

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=rFsHc7k0eX0]Ρένος Αποστολίδης (Το τροπάρι των Μανιφέστων) - YouTube[/ame]

Link to comment
Share on other sites

Ασχολείστε;

Μέχρι να γ******** ,ασχολούμαστε όλοι.

Μετά μας πιάνει μια διάθεση για φιλοσοφία.:p

Τώρα εκτός πλάκας mode πριν κάποια χρόνια είχα τη χαρά να ακούσω το Γιάννη Βόγλη να απαγγέλει Ρίτσο και ομολογώ ότι είχα κατενθουσιαστεί. :-)

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.