όταν ακούτε........

[chroma]

Τελικά η 3η λλυκείου ήταν και η καλύτερη φάση.. Στο φροντιστήριο τρέξιμο με τις κωλοδέσμες, στο σπίτι φωνες για το διάβασμα.. Μόνο στο σχολείο κωλοβαρούσαμε και το κάναμε όσο πιο αισχρά γινόταν

[alex_000]

Οτι ειναι κατα 70% αλήτες και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αθλια παιδία της χώρας μας.

[jiohkor3]

όταν ακούτε τη λέξη καθηγητή / καθηγήτρια τι σας έρχεται στο μυαλό :devil:

Οι τελευταίες μέρες πανελληνίων όπου μαθαίναμε από καθηγητές πάνω κάτω τι γράψαμε και βγαίναμε από το σχολείο γνωρίζοντας στο βάθος του μυαλού μας ότι βγαίνουμε για τελευταία φορά ως μαθητές από την πύλη. Ήταν καλά.....και επίσης πολλά....πάρα πολλά θα μας λείψουν....

Nα περιμένω κι άλλο χρυσό φτυάρι; Μόλις το διάβασα συγκινήθηκα δε φταίω:to_pick_ones_nose:

[johncsj]

Πολλά και διάφορα:

Οι περισσότεροι από αυτούς (όχι όμως και 70%) είναι όντως τεμπελόσκυλα και για αυτό άλλωστε είναι διορισμένοι και στο ελληνικό δημόσιο.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που αν και έπαψα να τους βλέπω 1 μήνα μόλις (φέτος έδινα πανελλήνιες) και ήδη μου έχουν λείψει πολύ. Όχι μόνο γιατί είναι λαμπροί επιστήμονες, όχι μόνο γιατί έχουν γνώσεις και πτυχία 7 ξένων γλωσσών (και δεν μιλάω μόνο για έναν, και ούτε για αυτή την ηλίθια τυπική γνώση που όλοι έχουμε πάνω - κάτω), όχι μόνο επειδή είχαν τρομερή μεταδοτικότητα, αλλά επειδή πάντα ήταν φίλοι και πάντα μπορούσες να τους εκμυστηρευτείς διάφορα πράγματα από τη ζωή σου.

Πέρα από το μάθημα, πάντα "κλέβαμε" λίγο χρόνο, ή ακόμα και στα διαλείμματα, συζητούσαμε για πραγματικά σοβαρά θέματα που διεύρυναν τις σκέψεις μας, με αποτέλεσμα να γίνουμε ουσιαστικά μορφωμένοι. Μιλούσαμε για κοινωνικά θέματα, πολιτικά, ό,τι ήταν στο προσκήνιο γενικά, και μας κέντριζε το ενδιαφέρον. Μπορώ να πω, ότι και τα λίγα παιδιά που , εννοείται κακώς, τα θεωρούσα "στόκους" απέκτησαν σιγά σιγά τη δική τους προσωπικότητα εξ αιτίας αυτών των ανθρώπων.

Μπορεί να υπήρχαν και άνθρωποι που να μην άξιζε να κάνω μαζί τους μάθημα, αλλά όταν κάνεις μάθημα με ανθρώπους σαν τους παραπάνω, καταλαβαίνεις τι πρέπει να αποφεύγεις, και στην τελική να μην δίνεις σημασία σε αυτούς που δεν πρέπει. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων αυτών των γεγονότων (μην το σχολιάσετε plzzz) είναι ότι ενώ είχε τελειώσει η σχολική χρονιά, ήθελα ακόμη να διαβάσω τα μαθήματα που έκανα με τους καθηγητές που συμπαθούσα, λες και ήθελα να πάω την επόμενη μέρα στην τάξη να με εξετάσουν. (η συνήθεια που έγινε λατρεία πραγματικά :cry:)

Επίσης, μιλούσαμε περίπου μια βδομάδα πριν αρχίσουν οι πανελλήνιες με μία καθηγήτριά μου (από αυτές που συμπαθούσα) για του λόγους που έκοβαν το 14ο μισθό από τους εκπαιδευτικούς, και ποιος ο πραγματικός σκοπός αυτού, με τελική κατάληξη, να την βλέπω να δακρύζει και να προσπαθεί να μας εξηγήσει πόσους αγώνες έχει δώσει η ίδια αλλά και άλλοι πραγματικοί συνάδελφοί της για τη δημόσια εκπαίδευση, και ότι όλο αυτό (κατάργηση μισθών) γινόταν για να καταστραφεί (η δημόσια εκπαίδευση).

Για μένα... ήταν και θα είναι πάντα άνθρωποι από τους οποίους εμπνέομαι, για να συνεχίζω να "αγωνίζομαι" και να ξεπερνάω κάθε "εμπόδιο" (και όχι μόνο εκπαιδευτικό/μαθητικό).

Θα μπορούσα πραγματικά να γράφω μέρες ολόκληρες για αυτό το θέμα, αλλά τώρα υπάρχει και η ανάλογη συναισθηματική "φόρτιση" και αναγκάζομαι να σταματήσω. :cry:

:sorry: για τη μακρηγορία και το μπερδεμένο τρόπο γραφής (άλλα έλεγα κι άλλα παραδειγμάτιζα)... αλλά δεν άντεξα.

[o polonos]

http://photos.e46fanatics.com/data/500/18197Dead_Thread.jpg