Πείτε ό,τι θέλετε 3.0

[ManolisX]

Τι καιρό έχει εκεί που διαμένετε παίδες;Εδώ βροντάει!:shout:

[papajim]

Εδώ μέχρι στιγμής είναι καλά. Πριν όμως κάτι έριξε...

[Lakisss]

Τι καιρό έχει εκεί που διαμένετε παίδες;Εδώ βροντάει!:shout:

Απίστευτη λιακάδα εδώ! (Μαλδίβες)

[o polonos]

Μερες καλη βδομαδαααα...

Ποιος δουλευει τωρα μετα απο 11 ωρες ταξιδι ? :hang3:

[Κωστάκης]

εσύ?

[astrolabos]

Μερες καλη βδομαδαααα...

Ποιος δουλευει τωρα μετα απο 11 ωρες ταξιδι ? :hang3:

11 ώρες απέχει του διαόλου η μάνα από την Αθήνα;

[HotPeanut]

Μερες καλη βδομαδαααα...

Ποιος δουλευει τωρα μετα απο 11 ωρες ταξιδι ? :hang3:

Πολύ κλάψα ρε παιδάκι μου. Πωωω :hang3:

[o polonos]

Αντωνη αν σε παρει η μανα του εγω της εδωσα το τηλ σου να το ξερεις

Γιαννη GTFO die and FU again

[nickstamat]

Απίστευτη λιακάδα εδώ! (Μαλδίβες)

Meanwhile, in Vienna:

Δεν παίζει να δούμε φέτος τέτοιο σκηνικό στην Αθήνα ε?

[PetrosD]

Τρελός είσαι; Σε λίγο θα πάμε για μπάνιο σε καμιά παραλία!

[aggelopas]

αν κοιταξεις το ιστορικο History : Weather Underground

θα δεις οτι το φεβρουαριο κανει το περισσοτερο κρυο/χιονια κλπ.

[winters]

Πολύ γνωστός, τσαρλατάνος, μετεωρολόγος έκανε δήλωση ότι στις 2 Φλεβάρη θα ρίξει πάρα πολύ χιόνι.

( HWBOX ) O/C on first boot - Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος - The Weather Channel

[eleozz]

8 σελιδες κωδικα μαμω την assembly:wall:

ακομα δεν ξεκινησαμε με την εξεταστικη

μου ξεραθηκε το χερι:fist:

[Hydra]

Αυτες τις μερες σκεφτομουν πολυ εντονα τις επιλογες μου για το μελλον ,τοσο στα φτοιτητικα οσο και στα μετα-φοιτητικα μου χρονια.Οι εποχες ειναι δυσκολες,οπου και αν ρωτησα ακουω τα ιδια απαισιοδοξα.Ειμαι υπερ του να κυνηγαμε τα ονειρα μας,αλλα ειμαι και κομματακι ρεαλιστης.Οποτε Νομικη και ΜΜΕ αρχιζουν να χανονται στον οριζοντα για μενα.

1)Νομικη γιατι ειδικα εκει τα πραγματα ειναι τελειως εσχατα.Επισης δεν ειναι του χαρακτηρα μου να προσποιουμαι και να παραποιω την αληθεια,προκειμενου να εχω οφελος.Γιατι οσο να 'ναι ο δικηγορος (για αυτο το επαγγελμα μιλαω) πρεπει να εχει και μια πειθω.Οχι ομως αντικειμενικη παντα.

2)ΜΜΕ φαγαν off γιατι να λεμε την αληθεια τωρα... οσο και να θελουμε να πουμε αυτα που σκεφτομαστε,παντα θα εχουμε ενα οπλο στον κροταφο να μας απειλει.Ειτε ειναι ο εργοδοτης ,που δε θελει να εκδωσει το αρθρο μας (με κινδυνο λοιπον να καταστραφουν οικογενειες) ειτε το καθε πολιτικο λαμογιο.

Σκεφτομουν τη Φιλολογια ....Εξαλλου μου αρεσουν ιστορια/λογοτεχνια/αρχαια και φιλοσοφια.21 χρονων με δουλεια σε φροντιστηριο και ιδαιτερα δε με χαλαει κιολας

Πιστευω κατασταλαξα. ΦΠΨ ή Φιλολογιας.

Και ολως τυχαιως επεσα πανω σε αυτο το πεζο σημερα,που με εβαλε σε βαθεια σκεψη :

Νικηφόρος Βρεττάκος

Τὰ δεκατέσσερα παιδιά

«...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας

τὸ γυμνό σου δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα

καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,

σὰν κλωνὶ λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν

πάνω στὸ στῆθος σου. Κ᾿ ἔβλεπες

πὼς ἄνοιγε τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.

Πὼς μπαῖναν τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα

καὶ στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν

σταγόνες σὲ τζάμια: «Ἔλεος! Ἔλεος! Ἔλεος!...»

Τινάζοντας τὴ βροχὴ καὶ τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω τους,

τὰ ζύγιαζες μὲ τὸ βλέμμα σου σὰ νἄθελες νὰ τοὺς κόψεις

τὴν εὐτυχία στὰ μέτρα τους, ἐνῷ ἡ ἅρπα συνέχιζεν

ἁπαλὰ μὲς στὸν ὕπνο σου: «Ὅ,τι θέλει κανεὶς

μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,

ῥοδῶνες καὶ κλήματα...» Ἀλλὰ ἐσὺ προτιμοῦσες

μποτίτσες φοδραρισμένες μὲ μάλλινο,

πουκάμισα κλειστὰ στὸ λαιμό-

γιατὶ φυσάει πολὺ στὸ Καλέντζι!

Ἔβλεπες πὼς ῥάβεις μὲ τὰ δυό σου χέρια,

ἔβλεπες πὼς ζυμώνεις μὲ τὰ δυό σου χέρια

κι ὀνειρευόσουν πὼς μπαίνεις στὴν τάξη

μὲ δεκατέσσερες φορεσιές,

μὲ δεκατέσσερα χριστόψωμα στὴν ἀγκαλιά σου.

Ἀλλὰ ξύπναγες τὸ πρωῒ κι ἄκουγες ποὺ ἔβρεχε.

Σὲ δίπλωνε σὰ μιὰ λύπη τ᾿ ἀδιάβροχό σου

κι ὁ δρόμος γιὰ τὸ σχολειὸ γινόταν πιὸ δύσκολος.

Βάδιζες κ᾿ εἶχες σκυμμένο τὸ πρόσωπο

σὰ νἆταν κάποιος ἀπάνω σου καὶ νὰ σ᾿ ἔκρινε

γιὰ τ᾿ ἄδεια σου χέρια. Σὰ νἄφταιγες μάλιστα,

σ᾿ ὅλη τὴ διαδρομὴ σὲ μπάτσιζε τὸ χιονόνερο.

Ἔμπαινες στὸ σχολειὸ κ᾿ ὅπως τ᾿ ἀντίκριζες

μοιραζόταν σὲ δεκατέσσερα χαμόγελα τὸ πρόσωπό σου.

Θυμόσουν πὼς ἡ ἀγκάλη σου ἦταν μισὴ

κι ἀνεβαίνοντας πάνω στὴν ἕδρα σου

ἄνοιγες τὴ λύπη σου καὶ τὰ σκέπαζες

ὅπως ὁ οὐρανὸς σκεπάζει τὴ γῆ.

Ὥρα 8 καὶ 20´ ἀκριβῶς.

Τὸ μάθημα ἀρχίζει κανονικά.

Ἐσὺ πάνω ἀπ᾿ τὴν ἕδρα κι ἀπ᾿ ἀντίκρυ σου ὁ Χριστός,

ἁπαλὸς καὶ γλυκὺς μὲς στὸ κάδρο του,

δίνετε τὰ χέρια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους

νὰ τοὺς κάμετε μιὰ στέγη ἀπὸ ζεστασιὰ

γιατὶ σᾶς ἤρθανε καὶ σήμερα μουσκεμένα

κ᾿ ἡ λύπη περπατάει μὲς στὰ μάτια τους

ὅπως ὁ σπουργίτης πάνω στὸ φράχτη.

Τὸ καλαμπόκι δὲν ψώμωσε τὸ περσινὸ καλοκαίρι

κι ἀκοῦς τὸ ψωμάκι ποὺ κλαίει μὲς στὶς μπόλιες τους.

Ὥρα 10 καὶ 20´. Τὸ μάθημα συνεχίζεται.

Οἱ σπουργίτες σου χτυποῦν τὰ φτερά τους.

Τὸ μολύβι πεθαίνει ἀνάμεσα στὰ κοκκαλιασμένα τους δάχτυλα.

Ἡ καρδιά σου εἶναι τώρα μιὰ στάμνα σπασμένη.

Τὰ λόγια σου βγαίνουν ἀργὰ σὰ μιὰ βρύση ποὺ στέρεψε:

«Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος...».

Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Τὰ μέτρησες δέκα φορές.

Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Μετρᾶς τὸ ἕνα χέρι σου

-τ᾿ ἄλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σὲ συννεφιά-

τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Σηκώνεις τὸ πρόσωπο,

κοιτάζεις τὴ στέγη, κάνεις πὼς σκέφτεσαι

σκύβεις πάλι στὴν ἕδρα, ξεφυλλίζεις τὸν Αἴσωπο,

κατεβαίνεις καὶ γράφεις στὸ μαυροπίνακα,

κοιτάζεις τὸν οὐρανὸ ἀπ᾿ τὸ παράθυρο,

γυρίζεις τὸ κεφάλι σου ἀλλοῦ,

δὲ μπορεῖς ἄλλο παρὰ νὰ κλάψεις.

Παίρνεις τὸ μαθητολόγιο στὰ χέρια σου,

κάτι ψάχνεις νὰ βρεῖς, τὸ σηκώνεις διαβάζοντας

καὶ σκεπάζεις τὸ πρόσωπό σου.

Τὰ σύννεφα ἔχουν μπεῖ μὲς στὴν τάξη.

Ἀντίκρυ σου κι ὁ Χριστὸς παραδέρνει σ᾿ ἀμηχανία.

Θαρρεῖς καὶ σηκώνει στ᾿ ἀλήθεια τὰ χέρια του

ἑνωμένα στὸ φῶς ποὺ πέφτει ἀπὸ πάνω του.

Νιώθει στενόχωρα ὅπως τὰ μεσάνυχτα στὴ Γεθσημανῆ

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ χτυπήσω τὸν ὦμο

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ εἰπῶ: Δός του θάρρος,

βοήθησέ τον νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὴ δύσκολη θέση,

κατέβαινε, διάσχισε τὴν αἴθουσα γρήγορα,

μὴν τὸν ἀφήνεις ἐκτεθειμένο στὰ βλέμματα τῶν παιδιῶν,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κάνει πὼς συλλαβίζει,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κρύψει τὰ μάτια του.

Παιδια κυνηγατε τα ονειρα σας,αλλα πατατε γερα στη γη,γιατι δεν διανυουμε απλα κριση...οδευουμε προς την καταστροφη.Μπορει ακομα να μην φαινεται,αλλα σιγουρα το μελλον δεν το βλεπω πολυ καλο.

[astrolabos]

Αυτες τις μερες σκεφτομουν πολυ εντονα τις επιλογες μου για το μελλον ,τοσο στα φτοιτητικα οσο και στα μετα-φοιτητικα μου χρονια.Οι εποχες ειναι δυσκολες,οπου και αν ρωτησα ακουω τα ιδια απαισιοδοξα.Ειμαι υπερ του να κυνηγαμε τα ονειρα μας,αλλα ειμαι και κομματακι ρεαλιστης.Οποτε Νομικη και ΜΜΕ αρχιζουν να χανονται στον οριζοντα για μενα.

1)Νομικη γιατι ειδικα εκει τα πραγματα ειναι τελειως εσχατα.Επισης δεν ειναι του χαρακτηρα μου να προσποιουμαι και να παραποιω την αληθεια,προκειμενου να εχω οφελος.Γιατι οσο να 'ναι ο δικηγορος (για αυτο το επαγγελμα μιλαω) πρεπει να εχει και μια πειθω.Οχι ομως αντικειμενικη παντα.

2)ΜΜΕ φαγαν off γιατι να λεμε την αληθεια τωρα... οσο και να θελουμε να πουμε αυτα που σκεφτομαστε,παντα θα εχουμε ενα οπλο στον κροταφο να μας απειλει.Ειτε ειναι ο εργοδοτης ,που δε θελει να εκδωσει το αρθρο μας (με κινδυνο λοιπον να καταστραφουν οικογενειες) ειτε το καθε πολιτικο λαμογιο.

Σκεφτομουν τη Φιλολογια ....Εξαλλου μου αρεσουν ιστορια/λογοτεχνια/αρχαια και φιλοσοφια.21 χρονων με δουλεια σε φροντιστηριο και ιδαιτερα δε με χαλαει κιολας

Πιστευω κατασταλαξα. ΦΠΨ ή Φιλολογιας.

Και ολως τυχαιως επεσα πανω σε αυτο το πεζο σημερα,που με εβαλε σε βαθεια σκεψη :

Νικηφόρος Βρεττάκος

Τὰ δεκατέσσερα παιδιά

«...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας

τὸ γυμνό σου δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα

καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,

σὰν κλωνὶ λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν

πάνω στὸ στῆθος σου. Κ᾿ ἔβλεπες

πὼς ἄνοιγε τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.

Πὼς μπαῖναν τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα

καὶ στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν

σταγόνες σὲ τζάμια: «Ἔλεος! Ἔλεος! Ἔλεος!...»

Τινάζοντας τὴ βροχὴ καὶ τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω τους,

τὰ ζύγιαζες μὲ τὸ βλέμμα σου σὰ νἄθελες νὰ τοὺς κόψεις

τὴν εὐτυχία στὰ μέτρα τους, ἐνῷ ἡ ἅρπα συνέχιζεν

ἁπαλὰ μὲς στὸν ὕπνο σου: «Ὅ,τι θέλει κανεὶς

μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,

ῥοδῶνες καὶ κλήματα...» Ἀλλὰ ἐσὺ προτιμοῦσες

μποτίτσες φοδραρισμένες μὲ μάλλινο,

πουκάμισα κλειστὰ στὸ λαιμό-

γιατὶ φυσάει πολὺ στὸ Καλέντζι!

Ἔβλεπες πὼς ῥάβεις μὲ τὰ δυό σου χέρια,

ἔβλεπες πὼς ζυμώνεις μὲ τὰ δυό σου χέρια

κι ὀνειρευόσουν πὼς μπαίνεις στὴν τάξη

μὲ δεκατέσσερες φορεσιές,

μὲ δεκατέσσερα χριστόψωμα στὴν ἀγκαλιά σου.

Ἀλλὰ ξύπναγες τὸ πρωῒ κι ἄκουγες ποὺ ἔβρεχε.

Σὲ δίπλωνε σὰ μιὰ λύπη τ᾿ ἀδιάβροχό σου

κι ὁ δρόμος γιὰ τὸ σχολειὸ γινόταν πιὸ δύσκολος.

Βάδιζες κ᾿ εἶχες σκυμμένο τὸ πρόσωπο

σὰ νἆταν κάποιος ἀπάνω σου καὶ νὰ σ᾿ ἔκρινε

γιὰ τ᾿ ἄδεια σου χέρια. Σὰ νἄφταιγες μάλιστα,

σ᾿ ὅλη τὴ διαδρομὴ σὲ μπάτσιζε τὸ χιονόνερο.

Ἔμπαινες στὸ σχολειὸ κ᾿ ὅπως τ᾿ ἀντίκριζες

μοιραζόταν σὲ δεκατέσσερα χαμόγελα τὸ πρόσωπό σου.

Θυμόσουν πὼς ἡ ἀγκάλη σου ἦταν μισὴ

κι ἀνεβαίνοντας πάνω στὴν ἕδρα σου

ἄνοιγες τὴ λύπη σου καὶ τὰ σκέπαζες

ὅπως ὁ οὐρανὸς σκεπάζει τὴ γῆ.

Ὥρα 8 καὶ 20΄ ἀκριβῶς.

Τὸ μάθημα ἀρχίζει κανονικά.

Ἐσὺ πάνω ἀπ᾿ τὴν ἕδρα κι ἀπ᾿ ἀντίκρυ σου ὁ Χριστός,

ἁπαλὸς καὶ γλυκὺς μὲς στὸ κάδρο του,

δίνετε τὰ χέρια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους

νὰ τοὺς κάμετε μιὰ στέγη ἀπὸ ζεστασιὰ

γιατὶ σᾶς ἤρθανε καὶ σήμερα μουσκεμένα

κ᾿ ἡ λύπη περπατάει μὲς στὰ μάτια τους

ὅπως ὁ σπουργίτης πάνω στὸ φράχτη.

Τὸ καλαμπόκι δὲν ψώμωσε τὸ περσινὸ καλοκαίρι

κι ἀκοῦς τὸ ψωμάκι ποὺ κλαίει μὲς στὶς μπόλιες τους.

Ὥρα 10 καὶ 20΄. Τὸ μάθημα συνεχίζεται.

Οἱ σπουργίτες σου χτυποῦν τὰ φτερά τους.

Τὸ μολύβι πεθαίνει ἀνάμεσα στὰ κοκκαλιασμένα τους δάχτυλα.

Ἡ καρδιά σου εἶναι τώρα μιὰ στάμνα σπασμένη.

Τὰ λόγια σου βγαίνουν ἀργὰ σὰ μιὰ βρύση ποὺ στέρεψε:

«Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος...».

Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Τὰ μέτρησες δέκα φορές.

Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Μετρᾶς τὸ ἕνα χέρι σου

-τ᾿ ἄλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σὲ συννεφιά-

τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Σηκώνεις τὸ πρόσωπο,

κοιτάζεις τὴ στέγη, κάνεις πὼς σκέφτεσαι

σκύβεις πάλι στὴν ἕδρα, ξεφυλλίζεις τὸν Αἴσωπο,

κατεβαίνεις καὶ γράφεις στὸ μαυροπίνακα,

κοιτάζεις τὸν οὐρανὸ ἀπ᾿ τὸ παράθυρο,

γυρίζεις τὸ κεφάλι σου ἀλλοῦ,

δὲ μπορεῖς ἄλλο παρὰ νὰ κλάψεις.

Παίρνεις τὸ μαθητολόγιο στὰ χέρια σου,

κάτι ψάχνεις νὰ βρεῖς, τὸ σηκώνεις διαβάζοντας

καὶ σκεπάζεις τὸ πρόσωπό σου.

Τὰ σύννεφα ἔχουν μπεῖ μὲς στὴν τάξη.

Ἀντίκρυ σου κι ὁ Χριστὸς παραδέρνει σ᾿ ἀμηχανία.

Θαρρεῖς καὶ σηκώνει στ᾿ ἀλήθεια τὰ χέρια του

ἑνωμένα στὸ φῶς ποὺ πέφτει ἀπὸ πάνω του.

Νιώθει στενόχωρα ὅπως τὰ μεσάνυχτα στὴ Γεθσημανῆ

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ χτυπήσω τὸν ὦμο

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ εἰπῶ: Δός του θάρρος,

βοήθησέ τον νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὴ δύσκολη θέση,

κατέβαινε, διάσχισε τὴν αἴθουσα γρήγορα,

μὴν τὸν ἀφήνεις ἐκτεθειμένο στὰ βλέμματα τῶν παιδιῶν,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κάνει πὼς συλλαβίζει,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κρύψει τὰ μάτια του.

Παιδια κυνηγατε τα ονειρα σας,αλλα πατατε γρα στη γη,γιατι δεν διανυουμε απλα κριση...οδευουμε προς την καταστροφη.Μπορει ακομα να μην φαινεται,αλλα σιγουρα το μελλον δεν το βλεπω πολυ καλο.

Φιλολογία αν δεν έχεις γνωριμίες ή δεν το κυνηγήσεις με μεταπτυχιακά και διδακτορικά δεν γίνεται τίποτα. Επίσης τίποτα δε γίνεται αν σπουδάσεις κάτι το οποίο δε σου αρέσει, γιατί δε πρόκειται να το κυνηγήσεις μετά. Σκέψου τι σου αρέσει να κάνεις και πολλαπλασίασε το με 40 χρόνια ενασχόλησης να δεις αν θα σου αρέσει η προοπτική και ακολούθησέ το.

[Hydra]

Φιλε Αστρολαβε,εχεις δικιο σχετικα με τα μεταπτυχιακα,αλλα απ'οσο ξερω σε ολες σχεδον τις σχολες ετσι ειναι.Εχω σκοπο να το κυνηγησω και εχω σκοπο να κανω γνωριμιες.Εχω ηδη 1-2,αν τα καταφερω να βγαλω ακρη απο εκει...

Η φιλολογια δε ξερω γιατι δε μου ειχε μπει στον νου τοσον καιρο...

Ισως λιγο αργα,αλλα συνειδητοποιησα οτι θα μου ταιριαζε καταλληλα.

Λατρευω υπερβολικα πολυ τη λογοτεχνια και την ποιηση.Με σειρα ακολουθουν ιστορια,φιλοσοφια,αρχαια ....

Παντως ξαναλεω,ειναι σπουδαιο να κυνηγαμε τα ονειρα μας,αλλα απο ενα σημειο και μετα να βλεπουμε λιγο παραπερα.Ειλικρινα το ονειρο μου δεν σχετιζεται με την κατευθυνση μου.(τεχνικος Η/Υ),αλλα ειναι φοβερη η φιλολογια πιστευω.Ισως καλυτερα...δε θα ηθελα να δουλευω με 700 ευρω απληρωτος στο Πλαισιο ουτε να ιδρωνω πανω σε ξενα PC.Χωρις να υποτιμαω το επαγγελμα...δε ξερω,απλα νιωθω πως θα ανοιξω πολλους οριζοντες με τη φιλολογια ή κατι παρομοιο (πνευματικους κυριως).

Anyway , παντου θελει πεισμα,υπομονη,επιμονη.

[astrolabos]

Το βλέπεις μονόπλευρα. Δεν είναι μόνο τεχνικός Η/Υ η επιστήμη υπολογιστών. Ψάξε λίγο. Δεν έχετε Επαγγελματικό Προσανατολισμό στο σχολείο;

[Hydra]

Δεν το ξερω για να σου απαντησω,αλλα εγω αυτο ηθελα ,απλα να επισκευαζω υπολογιστες...hardware κτλπ.

Δε μου κατσε με τα μαθηματικα,δεν ειμαι τετοιο μυαλο.Ειμαι πιο πολυ θεωρητικος και ερευνητικος τυπος.Τωρα πλεον δε το θελω καθολου.Θα ασχολουμαι χομπιστικα

Y.Γ : Εχω κανει 2 τεστ επαγγελματικου προσανατολισμου ,το ενα πανεπιστημιακο, και τα αποτελεσματα ηταν 80% καλλιτεχνικος τυπος (με την καμια ομως να το δω σαν επαγγελμα,ειμαι ιδεολογικα κατα της επι χρημασι τεχνης) και 75% θεωρητικος.Σχολες βγηκαν Νομικη,ΜΜΕ,φιλολογια,δασκαλος,πολιτικες επιστημες.

[greekfragma]

ο Astro στοργικός ιντερνετικός πατέρας του Hydra

[aggelopas]

βασικα μολις πλησιαζεις τα 25 θα τα δεις πιο πρακτικα τα πραγματα.

εκτος αν money is not a problem.