Jump to content



Χρεοκοπία Ελλάδας


Chosen

Recommended Posts

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μαλλον δεν ξερει κι αυτος. Βλακα τον κοβω...

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=GNuLPUJaUzc]ΣΟΚ ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - YouTube[/ame]

Και ενα αρθακι με Τσομσκι

http://www.otyposnews.gr/archives/28709#axzz1uzFyjpM5

Έγινε επεξεργασία από SLN
Link to comment
Share on other sites

Τουλαχιστον ενδιαφέρον αρθρο των Financial Times

Default will be disastrous for Greece and the resulting contagion would be damaging for Europe. So goes the conventional wisdom. The only debate has been about the strength of contagion and the appropriate response of vulnerable countries and of the cheque-writing country. Might the debate be misguided because the premise is flawed? Expelled from the eurozone, Greece might prove more dangerous to the system than it ever was inside it – by providing a model of successful recovery.

There is an overlooked scenario in which default is not a disaster for Greece. If this is the case, the real, more existential threat to the eurozone might be a very different one, in which the Greeks have the last laugh. Consider that scenario.

The immediate consequences of Greece leaving or being forced out of the eurozone would certainly be devastating. Capital flight would intensify, fuelling depreciation and inflation. All existing contracts would need to be redenominated and renegotiated, creating financial chaos. Perhaps most politically devastating, fiscal austerity might actually need to intensify, since Greece still runs a primary deficit, which it would have to correct if EU and International Monetary Fund financing vanished.

But this process would also produce a substantially depreciated exchange rate (50 drachmas to the euro, anyone?) And that would set in motion a process of adjustment that would soon reorientate the economy and put it on a path of sustainable growth. In fact, Greek growth would probably surge, possibly for a prolonged period, if it adopted sensible policies to restore rapidly and sustain macroeconomic stability.

What is the evidence? Just look at what happened to the countries that defaulted and devalued during the financial crises of the 1990s. They all initially suffered severe contractions. But the recessions lasted only one or two years. Then came the rebound. South Korea posted nine years of growth averaging nearly 6 per cent. Indonesia, which experienced a wave of defaults that toppled nearly every bank in the entire system, registered growth above 5 per cent for a similar period; Argentina close to 8 per cent; and Russia above 7 per cent. The historical record shows clearly that there is life after financial crises.

This would also be true in Greece, even allowing for the particularities of its situation. Greece’s low export-to-GDP ratio is often said to preclude the possibility of high export-led growth. But that argument is not ironclad because crises can lead to dramatic reorientations of the economy. India, for example, managed to double its similarly low export-to-GDP ratio within a decade after its crisis in 1991, and doubled it again in the following decade even without a big currency depreciation.

Greece, moreover, would experience a mega-depreciation, like the countries mentioned above, not a modest one. Such a change would necessarily create new opportunities for exports and convert marginally non-tradeable activities into tradeable ones. What these exports might be will, by definition, be unpredictable. But the strong incentives that will be created by a super-competitive exchange rate are undeniable.

Suppose that by mid-2013 Greece’s economy is recovering, while the rest of the eurozone remains in recession. The effect on austerity-addled Spain, Portugal and even Italy would be powerful. Voters there would not fail to notice the improving condition of their hitherto scorned Greek neighbour. They would start to ask why their own governments should not follow the Greek path and voice a preference for leaving the eurozone. In other words, the Greek experience could fundamentally alter the incentives for these countries to remain in the eurozone, especially if economic conditions remained grim.

At this stage, politics in Germany would also be affected. Today, Germany grudgingly does the minimum needed to keep the eurozone intact. If exit to emulate Greece becomes an attractive proposition, Germany will be put on the spot – and the magnanimity it shows in place of its current miserliness will be the ultimate test of how much it values the eurozone. The answer might prove surprising. The German public might suddenly realise that the eurozone confers on Germany not one but two “exorbitant privileges”: low interest rates as the haven for European capital and a competitive exchange rate by being hitched to weaker partners. In that case, Germany would have to offer its partners a much more attractive deal to keep them in the eurozone.

Such a scenario would be rich in irony. Greece is viewed as the pariah polluting the eurozone; its expulsion might make it a far bigger threat to the single currency’s survival. If a eurozone exit creates the conditions for a rebound in Greece, it may prove an infectious model. The ongoing Greek tragedy could yet turn out not too badly for the Greeks. But tragedy it might well be for the eurozone and perhaps for the European project.

The writer is a senior fellow at the Peterson Institute for International Economics and author of ‘Eclipse: Living in the Shadow of China’s Economic Dominance’

Ωραίο άρθρο πράγματι.

Ένα άλλο που είναι μάλλον η αντιλογία στο παραπάνω:

Πορεία Δραχμής - NEWS247

Link to comment
Share on other sites

Ωραίο άρθρο πράγματι.

Ένα άλλο που είναι μάλλον η αντιλογία στο παραπάνω:

Πορεία Δραχμής - NEWS247

Εχω 2 σοβαρες αντιλογίες στο αρθρο, για την ακριβεια μια στο αρθρο αυτο καθ' αυτο και μια στον συγγραφέα:

Ο κ. Κούτρας ηταν στέλεχος της Lehman Brothers, της τράπεζας που δημιουργησε ουσιαστικα την κριση του 2008 και δυστυχως δεν εχει αποβάλει τον σπεκουλαδόρο απο μεσα του.

Η δευτερη αντιλογια μου ειναι οτι ο κ. Κουτρας τιμολογει το κοστος των ζημιων των ιδιωτων ομολογιουχων σε 13δις που ειναι η τιμη της δευτερογενους αγορας και οχι στην ονομαστικη των 65δις. Το λαθος του ειναι οτι η ζημια των ιδιωτων - με απλα λογια των ιδιωτικων τραπεζων που εχουν τα ομολογα εγγεγραμενα στα βιβλια τους, θα ειναι 65δις γιατι πολυ απλα δεν εχουν κανει προβλεψη ακομα για επισφάλειες, μιας και μια τετοια κινηση θα ειχε ως συνεπεια την μαζικη ανακαιφαλαιοποήση τουλάχιστον των Ισπανικων και Πορτογαλλικων τραπεζων που κρατανε περι τα 20δις ελληνικα "ακουρευτα" ομολογα στα βιβλια τους.

Link to comment
Share on other sites

Τουλαχιστον ενδιαφέρον αρθρο των Financial Times

Default will be disastrous for Greece and the resulting contagion would be damaging for Europe. So goes the conventional wisdom. The only debate has been about the strength of contagion and the appropriate response of vulnerable countries and of the cheque-writing country. Might the debate be misguided because the premise is flawed? Expelled from the eurozone, Greece might prove more dangerous to the system than it ever was inside it – by providing a model of successful recovery.

There is an overlooked scenario in which default is not a disaster for Greece. If this is the case, the real, more existential threat to the eurozone might be a very different one, in which the Greeks have the last laugh. Consider that scenario.

The immediate consequences of Greece leaving or being forced out of the eurozone would certainly be devastating. Capital flight would intensify, fuelling depreciation and inflation. All existing contracts would need to be redenominated and renegotiated, creating financial chaos. Perhaps most politically devastating, fiscal austerity might actually need to intensify, since Greece still runs a primary deficit, which it would have to correct if EU and International Monetary Fund financing vanished.

But this process would also produce a substantially depreciated exchange rate (50 drachmas to the euro, anyone?) And that would set in motion a process of adjustment that would soon reorientate the economy and put it on a path of sustainable growth. In fact, Greek growth would probably surge, possibly for a prolonged period, if it adopted sensible policies to restore rapidly and sustain macroeconomic stability.

What is the evidence? Just look at what happened to the countries that defaulted and devalued during the financial crises of the 1990s. They all initially suffered severe contractions. But the recessions lasted only one or two years. Then came the rebound. South Korea posted nine years of growth averaging nearly 6 per cent. Indonesia, which experienced a wave of defaults that toppled nearly every bank in the entire system, registered growth above 5 per cent for a similar period; Argentina close to 8 per cent; and Russia above 7 per cent. The historical record shows clearly that there is life after financial crises.

This would also be true in Greece, even allowing for the particularities of its situation. Greece’s low export-to-GDP ratio is often said to preclude the possibility of high export-led growth. But that argument is not ironclad because crises can lead to dramatic reorientations of the economy. India, for example, managed to double its similarly low export-to-GDP ratio within a decade after its crisis in 1991, and doubled it again in the following decade even without a big currency depreciation.

Greece, moreover, would experience a mega-depreciation, like the countries mentioned above, not a modest one. Such a change would necessarily create new opportunities for exports and convert marginally non-tradeable activities into tradeable ones. What these exports might be will, by definition, be unpredictable. But the strong incentives that will be created by a super-competitive exchange rate are undeniable.

Suppose that by mid-2013 Greece’s economy is recovering, while the rest of the eurozone remains in recession. The effect on austerity-addled Spain, Portugal and even Italy would be powerful. Voters there would not fail to notice the improving condition of their hitherto scorned Greek neighbour. They would start to ask why their own governments should not follow the Greek path and voice a preference for leaving the eurozone. In other words, the Greek experience could fundamentally alter the incentives for these countries to remain in the eurozone, especially if economic conditions remained grim.

At this stage, politics in Germany would also be affected. Today, Germany grudgingly does the minimum needed to keep the eurozone intact. If exit to emulate Greece becomes an attractive proposition, Germany will be put on the spot – and the magnanimity it shows in place of its current miserliness will be the ultimate test of how much it values the eurozone. The answer might prove surprising. The German public might suddenly realise that the eurozone confers on Germany not one but two “exorbitant privileges”: low interest rates as the haven for European capital and a competitive exchange rate by being hitched to weaker partners. In that case, Germany would have to offer its partners a much more attractive deal to keep them in the eurozone.

Such a scenario would be rich in irony. Greece is viewed as the pariah polluting the eurozone; its expulsion might make it a far bigger threat to the single currency’s survival. If a eurozone exit creates the conditions for a rebound in Greece, it may prove an infectious model. The ongoing Greek tragedy could yet turn out not too badly for the Greeks. But tragedy it might well be for the eurozone and perhaps for the European project.

The writer is a senior fellow at the Peterson Institute for International Economics and author of ‘Eclipse: Living in the Shadow of China’s Economic Dominance’

Σενάρια τρομοκρατίας. Βέβαια τα γράφουν για την Ελλάδα, αλλά η κουδούνα χτυπάει και για τον υπόλοιπο νότο. Για αυτό, πείτε "ναι" στο μνημόνιο και στους δανειστές σας και αν η ύφεση κρατήσει παραπάνω χρόνια, ε εντάξει βρε αδερφέ. Στην πλατεία οι άνεργοι και εκτέλεση. Η μνημονιακή προπαγάνδα μου θυμίζει εκείνη που γινότανε για να ψηφίσουν οι Κύπριοι αδερφοί μας "ναι" στη συμφωνία.

Link to comment
Share on other sites

Λιγο τραβηγμενο, ελεω συνομοσιολογιας.

Βασικα με την Ελλαδίτσα μας θα φανει κατα ποσο οι οικονομικες σχεσεις ενος κυριαρχου κρατους οπως οι δανειακες συμβασεις μπορουν να ειναι κατω απο το δικαιο τριτης χωρας στην πραξη γιατι θεωρητικα υπαρχει αυτην η δυνατοτητα. Κατα ποσο μπορει ενα αγγλικο δικαστηριο να καταλυσει με αποφαση του την εννοια κυριαρχο κρατος.

Προσωπικα πιστευω οτι αυτο δεν γινεται γιατι μετα θα ανοιξει ο ασκος τους Αιόλου για καθε ειδους νταβατζιλικι στις διακρατικες σχεσεις. Εσφαλμενα πολλοι διάττονται οτι μπορουν να κατασχεθουν κινητες και ακινητες αξιες που κατεχει το κρατος (απο αεροπλανα μεχρι την... Ακροπολη). Αυτο ειναι Casus belli για οποιαδηποτε κρατικη οντοτητα. Και οταν λεμε casus belli δεν εννοουμε "στα οπλα συντροφοι" αλλα μια σφοδρη δικαστικη διαμαχη.

Εχουμε ενδιαφέρουσα διαδρομη και θα χαραχτουν νεοι δρομοι ακομα και στο διεθνες δικαιο με την περιπτωση μας.

Τα παραπανω ειναι διαπιστωσεις απο ακαδημαϊκή πλευρα και μονο, γιατι η πεζη αλλα σκληρη πραγματικοτητα πιθανως να με βρει να βοσκω προβατα ή αλιγατορες αναλογα με την χωρα που θα ειμαι :hehe:

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν.

Έχουμε όλους αυτούς τους πολιτικούς, έχουμε υπάνθρωπους όπως Ρεπούση και αυτόν τον βλάκα τον Τσεσόπουλο ή όπως τον λένε που είχε βγάλει και το 1821....τυχαία...με την λούγκρα τον Κολοκοτρώνη κτλ κτλ...ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ, ΜΑ ΤΟΝ ΤΟΥΤΑΤΙΣ...

Δηλαδή πόσο πιο χαμηλά να βουλιάξει αυτό το έθνος;

Όλοι αυτοί είναι τίγκα στο τάληρο, και οι περισσότεροι από τότε που γεννήθηκαν. Οι μισθοί, υπουργού-βουλευτή κτλ είναι ψίχουλα για όλους τους. Σαμαραίοι, Πανπανδρέοι, Τσίπρες κτλ κτλ...

Αυτοί οι άνθρωποι ΤΡΩΝΕ βρίσιμο, γιαούρτια, κατάρες, ότι μπορεί να βάλει ο νους τ' ανθρώπου. Αλλά εκεί. Επιμένουν...

Για ποιον λόγο κανείς τους δεν λέει..."ε δεν μαμιέστε όλοι"... "πάω να την αράξω 100 χρόνια στις Σευχέλλες η σε ένα από τα σπίτια που έχω ανα τον πλανήτη".

Αγαπάνε την δόξα; Δεν υπάρχει περίπτωση να ισχύει αυτό το ρητό στις μέρες μας.

Αγαπάνε την Ελλάδα; Αν την αγαπούσαν δεν θα φτάνανε στο σημείο να τρώνε γιαούρτια.

Λοιπόν...ΠΕΙΣΤΕ με ότι όλοι αυτοί δεν είναι ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ. ΠΕΙΣΤΕ ΜΕ ότι δρουν βασιζόμενοι ΜΟΝΟ στο, κατά το αποτέλεσμα κρινόμενο, ηλίθιο μυαλό τους. ΠΕΙΣΤΕ ΜΕ ότι τα λάθη δεν γίνονται ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ.

Δηλαδή ρε αφελείς, πόσο πιο φανερά να σας πούνε....

"Έ άνθρωπε!...στον φοράμε επειδή έτσι πρέπει, όχι επειδή...έτυχε."

Είμαι έτοιμος να ακούσω κάθε μακρο-μικρο-οικονομικο-ιδεολογικο-ναζιστικό-φασιστικο-μαρξιστικο-κομουνιστικο-ιμπεριαλιστικο-σουρεαλιστικο-πολιτική θεωρία.

Link to comment
Share on other sites

Θες να μου το εξηγήσεις αυτό λιγο καλύτερα; Ελπίζω να είναι ειρωνικό/σαρκαστικό.

Σαρκαστικά το λέει. Είχε κάνει ένα βλακώδες αστείο ο Τατσόπουλος για τον Κολοκοτρώνη και τον αρραβωνιαστικό του, με σκοπό να "πικάρει" τους επικριτές του ντοκιμαντέρ στο οποίο συμμετείχε, το "1821".

Link to comment
Share on other sites

ο τατσοπουλος ειναι υπανθρωπος και εχει την εντυπωση οτι αξιζει παραπανω απο ολους.

Φασιστας επικινδυνος.

Ο Τατσόπουλος απλώς δεν είναι ιστορικός για να τον ακούσουμε. Υπάρχουν άλλοι...

Link to comment
Share on other sites

Μετα και απο ενα ακομα διασαφηνητικο post σαν το παραπανω ειναι σαφες πλεον οτι οι Ανθρωποι της πολιτηκης που εξυπηρετουν τα μνημόνια σας το λενε καθαρα: <ηρθαμε και σας κλεβουμε>..... λογιστικά.... τραπεζικά

Απο εδω και στο εξεις δεν ειναι υπευθηνει πλεον οι ιδιοι για το δυσμηρω και εξευτελιστικο παρων και μελλων αλλα εμεις και μονο εμείς που έχουμε μάθει να παρατρεχουμε πισω απο την διαφθορά και τους διαφθορείς σαν παρατρεχάμενοι και τώρα κάποιοι ίσως δεν μπορούν να διακρίνουν οτι το χερι του κλεφτή εχει μπει στην δίκη τους τσέπη επειδή είχαν συνηθίσει να το βάζουμε εμείς σε άλλες τσέπες η γιατι αμφιταλαντευόμαστε σε ψεύτικα διλήμματα Ευρω η Δραχμή

Ειναι σίγουρο οτι δεν έχουν καταλάβει τα 2/3 τι τους έχει έρθει και τι τους περιμενη παρακάτω.

ΑΣ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΘΕΝΑς ΜΑς ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟΥς ΑΜΕΣΑ ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ Η ΟΠΩς ΑΛΛΙΩς ΘΑ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΚΑΘΕ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΠΕΙΛΗ

Έγινε επεξεργασία από Palyrria
Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, σόρρυ για το οφσάϊντ, αλλα έψαχνα ένα πρόγραμμα για καταγραφή αποδείξεων, που να μην απαιτεί όμως την εισαγωγή ΑΦΜ, ημερομηνίας κτλ, αλλά να επιτρέπει με εισαγωγή ποσού και κατηγορίας εξόδων να παρουσιάζει τα ποσά συγκεντρωτικά και κατά κατηγορία...

Παίζει τίποτα;

Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, σόρρυ για το οφσάϊντ, αλλα έψαχνα ένα πρόγραμμα για καταγραφή αποδείξεων, που να μην απαιτεί όμως την εισαγωγή ΑΦΜ, ημερομηνίας κτλ, αλλά να επιτρέπει με εισαγωγή ποσού και κατηγορίας εξόδων να παρουσιάζει τα ποσά συγκεντρωτικά και κατά κατηγορία...

Παίζει τίποτα;

Παίζει νέο θέμα

Link to comment
Share on other sites

Guest
This topic is now closed to further replies.
×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.