Jump to content



Χρεοκοπία Ελλάδας


Chosen

Recommended Posts

Προσωπικα πιστευω οτι δεν φταινε οι δημοσιοι υπαλληλοι (ως ενα βαθμο) αλλα η ανοχη του κρατους στον ιδιωτικο τομεα.

Αν ο ιδιωτικος τομεας ηταν στην ιδια μοιρα ή και σε καλυτερη (ετσι ειναι στο εξωτερικο στα περισσοτερα κρατη) απο το δημοσιο τομεα τα πραγματα ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα ηταν ετσι.

Μπορει αρκετοι να διαφωνησουν σε αυτο που θα πω αλλα την μεγαλυτερη ζημια πιστευω στο κρατος την εκανε η κυβερνηση απο το 81 εως το 89.

Ανοιξε τοσο πολυ η ψαλιδα αναμεσα σε δημοσιο και ιδιωτικο τομεα που απο εκει που το δημοσιο ηταν τρεις κι εξηντα (αραγε γιατι εμεινε η εκφραση) ξεφυγε πολυ σε σχεση με τον ιδιωτικο τομεα.

Περασε στον κοσμο και η ιδεα οτι αν δεν εισαι στο δημοσιο εισαι κατεστραμενος απο χερι και φτασαμε εδω που φτασαμε...

Παλιοτερα (πριν την αντιπολιτευση) λεγανε στα παιδια τους... μα καλα δημοσιος υπαλληλακος θα γινεις? και πως θα ζεις?

Και απο τοτε και μετα βλεπουμε ενα κρατος ολοκληρο να θελει να μπει στο δημοσιο...

Το καλυτερο ομως ειναι οτι δεν χρειαζεσαι IQ 200 για να το καταλαβεις... ασχετως αν τα μεσα μαζικης παραπληροφορησης δεν κανουν ουτε μια νυξη για το θεμα...

βλεπεις εκει υπαρχουν συμφεροντα (ποιος θα πληρωσει τις διαφημισεις)... ενω το κρατος ειναι κακο και μονο τρωει τα λεφτα του κοσμακη.

Ξερουμε οτι φαγανε... και φαγανε πολλα...

Εμεις δεν παμε πισω... (βαζω και τον εαυτο μου μεσα εννοειτε).

Ακομα και αυτος που θα πεταξει το τασακι με τα τσιγαρα εξω απο το αυτοκινητο, "τρωει" λεφτα απο το κρατος... καποιος αυτα πρεπει να τα καθαρισει.. καποιος θα πληρωθει εργατοωρες.

Μπορει το παραδειγμα να ειναι τραβηγμενο απο τα μαλλια, αλλα ετσι παει το πραγμα.

Ειμαστε ο μονος πολιτισμενος λαος πιστευω που δεν σεβεται ΤΙΠΟΤΑ απο την χωρα του. Τιποτα....

Ολα απο εμας ξεκινησαν,δυστυχως, απλα με διαφορετικες μορφες. Ειτε αυτο λεγεται κλεψια, ειτε ανεχεια, ειτε ωχαδερφισμος. Αλλωστε εμεις θα αλλαξουμε αυτη τη χωρα...

Δυστυχως 10.000.000 ελληνες, αυτο σκεφτονται...

Ο καθε λαος εχει για κυβερνωντες αυτους που του αξιζουν.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 18,6k
  • Created
  • Last Reply

To '80 τους παρακάλαγαν να μπουν στο δημόσιο και δεν έμπαιναν... τώρα από το γυμνάσιο μεγαλώνουν με όνειρο και στόχο ζωής μετά από χρόνια σπουδών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών, να μπουν πίσω από ένα γραφειάκι στο δημόσιο, για να κάθονται και να πληρώνονται... φυσικά φταίει το κράτος, αλλά φταίμε και εμείς που το αφήσαμε να γίνει έτσι...

Πάντως δεν πρέπει να τους αφήσουν να ξεγλιστρήσουν από τα μέτρα... πρέπει να τους κόψουν τα επιδόματα και να τους μειώσουν τους μισθούς... στην τελική αν δεν το κάνουν αυτό, να απολύσουν όσους δεν χρειάζονται... είναι αδιανόητο η Ελλάδα να έχει 1.000.000+ δημόσιους υπαλλήλους... ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς και για ποιο λόγο...?

Link to comment
Share on other sites

Πάντως δεν πρέπει να τους αφήσουν να ξεγλιστρήσουν από τα μέτρα... πρέπει να τους κόψουν τα επιδόματα και να τους μειώσουν τους μισθούς... στην τελική αν δεν το κάνουν αυτό, να απολύσουν όσους δεν χρειάζονται... είναι αδιανόητο η Ελλάδα να έχει 1.000.000+ δημόσιους υπαλλήλους... ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς και για ποιο λόγο...?

Δεν συμφωνω για την μειωση του μισθου. Αλλα πραγματα πρεπει να κοπουν απο τους δημοσιους υπαλληλους και κυριως να αρχισει να υπαρχει ΕΛΕΓΧΟΣ.

Δεν μπορει ενας αστυνομικος να παιρνει 1.000€ τον μηνα και να ζηταμε να του κοπουν τα επιδοματα.

Δεν μπορει σε εναν δασκαλο να δινεις 1100€.

Αλλοι ειναι αυτοι που τα τρωνε απο το δημοσιο... και με αλλους τροπους.

Μπορει να κοπει ο 15 και 16ος μισθος απο τον υπαλληλο της βουλης. Μπορει να κοπει απο τους γιατρους η δυνατοτητα να εχουν και ιατρειο εξω απο το νοσοκομειο για να μην στελνουν ολους τους ασθενεις εκει.

Μπορει να κοπει η δυνατοτητα στους καθηγητες πανεπιστημιου να διδασκουν μεχρι τα 150 και να αφησουν τις θεσεις κενες για τους επομενους.

Μπορει να κοπει η δυνατοτητα στους καθηγητες να διδασκουν στα φροντιστηρια. Ξερω ηδη αυτο απαγορευεται, γι'αυτο και οι μισοι απο αυτους κανουν ιδιαιτερα... υπ'οψιν, χωρις αποδειξη....

Υπαρχουν επιλογες για να βρεις λεφτα... αλλα το συστημα ή μαλλον η παραγκα ειναι τοσο καλα στημενη, που αν βαλεις ελεγχο θα αρχισουν να τα παιρνουν και οι ελεγκτες, αν κοψεις κατι απο παροχες, θα τα παρουν απο καπου αλλου κλπ....

Link to comment
Share on other sites

Jaco θεωρεις οτι το δημοσιο καλοπληρωνει στις πιο πολλες θεσεις;

Σε σχέση με τους ιδιωτικούς ναι...

Ποιος υπάλληλος του ιδιωτικού τομέα δουλεύει από 6ωρο μέχρι το πολύ 8ωρο και παίρνει επιδόματα...?

Θα πρέπει να εξισωθούν όλοι, γι' αυτό κομμένα τα επιδόματα και ισχύ της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για όλους... ποιο είναι το παράλογο, όλοι θα πληρώνονται και θα φορολογούνται το ίδιο...

Link to comment
Share on other sites

@Jaco

μη σε μπερδεύουν τα επιδόματα. Είναι δαιδαλώδες το θέμα. Δε μπορείς να πείς απλά κόβω τα επιδόματα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι ο μισθός 500 ευρώ και τα επιδόματα 700 ευρώ=1200 σύνολο.

Στην εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου έχεις δίκιο. Απλά θέλω να σου πω ότι δεν ισχύει πάντα το επίδομα=προνόμιο.

Πάντως κι' εγω διαφωνώ με τη μείωση των αποδοχών τους. Τουλάχιστον από όσους ξέρω απ' τον ευρύτερο κύκλο μου, δεν εχω ακούσει κάποιον προκλητικό μισθό.

Προσεγγίζοντας και λίγο ταξικά το θέμα, δε βρίσκω διαφορές μεταξυ δημοσίων και ιδιωτικών.

Θα έλεγα ότι οι δημόσιοι αμοίβονται απλά αξιοπρεπώς, πράγμα που δε συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα. Και έχουν πολύ καλύτερες συνθήκες.

Το πρόβλημα για εμένα εστιάζεται στο γεγονός πως είναι υπεράριθμοι. Αντί για μείωση αποδοχών θα προτιμούσα ενα πάγωμα προσλήψεων. Και μια αναδιάρθρωση, με καλύτερη οργάνωση. Υπάρχουν πόστα που έχουν ανάγκη από κόσμο, και πόστα με περίσσευμα.

Link to comment
Share on other sites

Δραστικά μέτρα χωρίς μείωση αποδοχών δεν γίνεται... το πάγωμα των προσλήψεων προϋποθέτει ότι θα πρέπει να γεράσουν και αν είναι δυνατόν να πεθάνουν πριν πάρουν σύνταξη... το έχω ακούσει να το λένε, αλλά δεν έχει λογική, γιατί το χρονικό διάστημα ώστε να έρθει η ισορροπία είναι τόσο μεγάλο και κοστίζει τόσο, που σαν μέτρο δεν πρόκειται να αποφέρει τα επόμενα 30 χρόνια...

Αν το δούμε ρεαλιστικά, η κατάσταση έχει ως εξής, Χ μπαίνουν και Υ βγαίνουν... όταν Υ >>> Χ, τότε θα πρέπει να μειωθεί το Υ, όχι απλά για να γίνει ίσο, αλλά μικρότερο... και όλα αυτά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα... αυτό για να γίνει θέλει ή κάποιο μάγο ή να σφίξουν τα ζωνάρια σε όλους...

Επίσης ο δημόσιος είναι τελείως διαφορετικό από τον ιδιωτικό τομέα, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, αλλά ο κυριότερος είναι ότι δεν έχουν το ίδιο ταμείο... επίσης δεν είναι λογικό να υποχρεώνεις έναν υπάλληλο, ο οποίος πληρώνεται από άλλο ταμείο και δουλεύει σε άλλο καθεστός, να γεμίζει το ταμείο του δημοσίου μονομερώς και να μην έχει κανένα κέρδος από αυτό... δηλαδή και κερατάς και δαρμένος...

Δεν είναι ότι αδιαφορώ για τους άλλους (δημόσιους υπαλλήλους), αλλά πρέπει ο καθένας να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να είναι συνεπής απέναντι στους άλλους... οπότε όπως και γω είμαι συνεπής απέναντι σε αυτούς, αφού πληρώνω τους φόρους μου, θα πρέπει να είναι και αυτοί κάνοντας το πολύ απλό, να μην κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους... το δημοσιονομικό πρόβλημα, θα πρέπει να λυθεί πρώτα από αυτούς και ο μόνος τρόπος είναι μειώσεις και απολύσεις...

Link to comment
Share on other sites

Άρση μονιμότητας και τέλος. Σε όλο τον πλανήτη πρέπει να δουλέψεις καλά, να είσαι συνεπής και δημιουργικός (κατά κανόνα) και αυτό θα σου εξασφαλίσει την παραμονή σου σε μια απασχόληση.

Στο Ελληνικό δημόσιο τα πελέ μας κουνιούνται και σιγά μην τα σταματήσει κανείς.

Δεν κατάλαβα ποτέ τι μαγκιά είναι αυτή. Ο ιδιωτικός υπάλληλος να εκβιάζεται από τις καταστάσεις και από την ανεργία και να καταλήγει να δουλεύει μέχρι και 14ωρα, και ο δημόσιος να την κάνει ό,τι ώρα θέλει και σιγά μην το καταλάβει κανείς ή μη του κάνει κανείς end of year performance review και τον απολύσουν...

Link to comment
Share on other sites

Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα που σκέφτομαι για το δικό μου μέλλον (χημικός γαρ).

Οι κύριες διέξοδοι που υπάρχουν είναι κάποια δουλειά σε κάποια φαρμακευτική εταιρία στην ανάλυση φαρμάκων (λόγω του τομέα μου), και καθηγητής σε δημόσιο σχολείο μέσω ΑΣΕΠ.

Παρ'όλο που με τίποτα δεν συζήταγα το ενδεχόμενο του να γίνω καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο δελεαστικό γίνεται.

Διότι στον ιδιωτικό τομέα θα δουλεύεις 8 ώρες που εύκολα θα πάνε 10, και πιθανώς οι ευθύνες που θα έχεις στη γραμμή παραγωγής θα είναι τέτοιες που δεν θα σου επιτρέπουν και πολλά πολλά (= ελεύθερο χρόνο μετά κλπ., θα φορτωθείς δηλαδή με κάποιο άγχος εργασίας).

Αντίθετα σαν καθηγητής ξενοιάζεις + οι διδακτικές ώρες είναι λίγες (σίγουρα είναι η κούραση των παιδιών, άλλο να κάθεσαι στο γραφείο άλλο να είσαι όρθιος σε μάθημα, αλλά τουλάχιστον μέχρι τα 50-55 είναι ευκολότερο αυτό).

Έτσι πλέον σκέφτομαι αρκετά σοβαρά κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου, με το σκεπτικό ότι μπορείς να συμπληρώνεις το απόγευμα το εισόδημα με ιδιαίτερα, και έτσι η δουλειά είναι ανταγωνιστική από άποψη χρημάτων (1200 ευρώ + 1000 από ιδιαίτερα = ~2000 = όχι ευκαταφρόνητο).

Το μειονέκτημα όμως είναι τα ιδιαίτερα που είναι μαύρα και δεν είναι κάτι που μπορείς να βασίζεσαι + ότι για λόγους μορίων 3-5 χρόνια θα πρέπει να διοριστείς επαρχία.

Που θέλω να καταλήξω . . .

Δεν θα πρέπει ο ιδιωτικός υπάλληλος να "ζηλεύει" το ωράριο του δημοσίου υπαλλήλου.

Θα πρέπει να διεκδικεί κι αυτός ένα ωράριο που σου αφήνει περιθώρια για να ζεις, χωρίς η δουλειά σου να γίνεται η ζωή σου.

Διότι για 1000-2000, δεν αξίζει να θυσιάζεις τη ζωή σου για τη δουλειά, ούτε προσδοκώντας ότι στα 40-50 θα έχεις έναν καλύτερο μισθό.

Το δημόσιο έχει κάποιες θέσεις (π.χ. καθηγητής = 3 μήνες διακοπές) με κάποια προνόμια που δεν θα βρεις σε ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον όχι σε θέση υπαλλήλου.

Αν καταργηθούν όμως αυτά τα δικαιώματα, πλέον θα γίνει μη ανταγωνιστικό.

Π.χ. σκέφτομαι για την άρση της μονιμότητας.

Την άρση την μονιμότητας γνωρίζουμε την έφερε ο Τρικούπης για να σταματήσουν τα ρουσφέτια που γίνονταν τότε και δεν μπορούσε να ορθοποδήσει η δημόσια διοίκηση, αφού ουσιαστικά άλλαζε το σύνολο του δημόσιου τομέα σε κάθε εκλογές.

Τι μας προστατεύει τώρα από το να γίνει κάτι αντίστοιχο?

Πιστεύω το πρόβλημα είναι η νοοτροπία, η οποία λάθος νοοτροπία πηγάζει από την κομματικοποίηση, και αυτό το βλέπουμε διαρκώς στα Πανεπιστήμια, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και παντού, ο καθένας παίρνει μια ταμπέλα και λέει ότι θέλει με βάση την ταμπέλα.

Με τη νοοτροπία που έχουμε (να μας βολέψει ο μπάρμπας, να μπω κι εγώ ρε φίλε κλπ.) η χώρα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση.

Πολλώ δε μάλλον όταν δεν αναδιαρθρώνεται η παιδεία και υπάρχουν ένα σωρό άκυρες σχολές (π.χ. ανθοκόμος), οι οποίες οδηγούν σε στρατιές ανέργων που καταλήγουν στους ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΥΣ κατά τη γνώμη μου διαγωνισμούς δημοσίας διοίκησης (σχολές δημοσίας διοίκησης κλπ.). Το να διδάσκεσαι μια νομενκλατούρα μπορείς να το κάνεις ξέροντας και κάτι χρήσιμο, το να ξέρεις μόνο την νομενκλατούρα οδηγεί σε στρατιές ανίκανων αργόμισθων, που όμως είναι φίλα προσκείμενοι στο εκάστοτε κόμμα :)

Link to comment
Share on other sites

Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα που σκέφτομαι για το δικό μου μέλλον (χημικός γαρ).

Οι κύριες διέξοδοι που υπάρχουν είναι κάποια δουλειά σε κάποια φαρμακευτική εταιρία στην ανάλυση φαρμάκων (λόγω του τομέα μου), και καθηγητής σε δημόσιο σχολείο μέσω ΑΣΕΠ.

Παρ'όλο που με τίποτα δεν συζήταγα το ενδεχόμενο του να γίνω καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο δελεαστικό γίνεται.

Διότι στον ιδιωτικό τομέα θα δουλεύεις 8 ώρες που εύκολα θα πάνε 10, και πιθανώς οι ευθύνες που θα έχεις στη γραμμή παραγωγής θα είναι τέτοιες που δεν θα σου επιτρέπουν και πολλά πολλά (= ελεύθερο χρόνο μετά κλπ., θα φορτωθείς δηλαδή με κάποιο άγχος εργασίας).

Αντίθετα σαν καθηγητής ξενοιάζεις + οι διδακτικές ώρες είναι λίγες (σίγουρα είναι η κούραση των παιδιών, άλλο να κάθεσαι στο γραφείο άλλο να είσαι όρθιος σε μάθημα, αλλά τουλάχιστον μέχρι τα 50-55 είναι ευκολότερο αυτό).

Έτσι πλέον σκέφτομαι αρκετά σοβαρά κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου, με το σκεπτικό ότι μπορείς να συμπληρώνεις το απόγευμα το εισόδημα με ιδιαίτερα, και έτσι η δουλειά είναι ανταγωνιστική από άποψη χρημάτων (1200 ευρώ + 1000 από ιδιαίτερα = ~2000 = όχι ευκαταφρόνητο).

Το μειονέκτημα όμως είναι τα ιδιαίτερα που είναι μαύρα και δεν είναι κάτι που μπορείς να βασίζεσαι + ότι για λόγους μορίων 3-5 χρόνια θα πρέπει να διοριστείς επαρχία.

Που θέλω να καταλήξω . . .

Δεν θα πρέπει ο ιδιωτικός υπάλληλος να "ζηλεύει" το ωράριο του δημοσίου υπαλλήλου.

Θα πρέπει να διεκδικεί κι αυτός ένα ωράριο που σου αφήνει περιθώρια για να ζεις, χωρίς η δουλειά σου να γίνεται η ζωή σου.

Διότι για 1000-2000, δεν αξίζει να θυσιάζεις τη ζωή σου για τη δουλειά, ούτε προσδοκώντας ότι στα 40-50 θα έχεις έναν καλύτερο μισθό.

Το δημόσιο έχει κάποιες θέσεις (π.χ. καθηγητής = 3 μήνες διακοπές) με κάποια προνόμια που δεν θα βρεις σε ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον όχι σε θέση υπαλλήλου.

Αν καταργηθούν όμως αυτά τα δικαιώματα, πλέον θα γίνει μη ανταγωνιστικό.

Σωτο να σε πω τη γνωμη μου και σε παρακαλω μη με παρεξηγησεις.

Δε συμφωνω καθολου με αυτα που γραφεις. Δεν περιμενα ποτε απο εναν ανθρωπο στην ηλικια μου που ειναι μεσα στα πραγματα να εχει τετοιες αποψεις. Να τα ελεγε η μανα μου θα ελεγα οκ, αλλα εσυ?

Οταν ημουν μικρος και επρεπε να διαλεξω τι επαγγελμα θα ακολουθησω πρωτη σκεψη μου ηταν κατι το οποιο να εξελισεται συνεχεια και μαζι με αυτο να εξελισομαι κι εγω. Ξεκινησα να βιδωνω κουτια σε ενα συνοικιακο καταστημα στο Βολο και εχω φτασει να ερχονται μερες που ειμαι ο μοναδικος υπευθυνος(τεραστια ευθυνη) για 7500 χρηστες και 250+ server σε εγκαταστασεις πολλων εκατομμυριων ευρω. Σκεφτομαι οτι εχω κανει μια προοδο και αυτο με γεμιζει προς το παρον.

Μου κανει μεγαλη εντυπωση που αντι να προσπαθεις πχ να γινεις μεγαλος χημικος σε μια φαρμακοβιομηχανια και γιατι οχι να ανακαλυψεις καποιο φαρμακο και γενικα να βοηθησεις στο να προχωρησει η επιστημη σου, προβαλεις καλυτερη λυση σαν καριερα τον δασκαλο στο δημοσιο που κανει ιδιαιτερα το απογευμα και καθεται τρεις μηνες το καλοκαιρι. Πρεπει να προσπαθουμε γιαυτα που θελουμε καθε μερα καθε λεπτο. Ετσι δεν ειναι?

Νομιζω πως ή υποτιμας τον εαυτο σου ή δεν σου αρεσει ο επαγγελμα που διαλεξες ή εισαι φυγοπονος. Το να αφησεις τα πιο δημιουργικα σου χρονια να περασουν ετσι κλεισμενος μεσα σε μια καθημερινη ρουτινα δεν πιστευω οτι ειναι σκεψεις νεου ανθρωπου.

Στο ξαναλεω μη με παρεξηγεις για τα παραπανω :beer:

Link to comment
Share on other sites

ερχονται μερες που ειμαι ο μοναδικος υπευθυνος(τεραστια ευθυνη) για 7500 χρηστες

:OT: Την ευθύνη για τους 7500 χρήστες λες, ή για τα 4-5 εκατομμύρια επιβάτες το μήνα; :D

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ για τα δημιουργικά χρόνια κτλ κτλ αλλά ο ιδιωτικός τομέας έχει καταντήσει. Το (minimum) δεκάωρο έχει γίνει νόμος. Σε λίγο θα αρχίσουν να το περνάνε και στις συμβάσεις. Μάλιστα στην πολυεθνική που εργάζομαι εάν κάποιος συνάδελφος φύγει στις 18:00 για παράδειγμα αρχίζουν τα σχόλια από τους άλλους συναδέλφους...αν είναι δυνατόν. Επειδή θέλει να ζήσει λίγο την προσωπική του ζωή ή απλά σχολιάζουν χωρίς να ξέρουν γιατί φεύγει. Επειδή δούλεψε μόνο 9 ώρες. Και μετά να πας πτώμα στο σπίτι και πάνω από όλα ψυχολογικά φορτισμένος να χαρείς και να προλάβεις να κάνεις τι ? Να παίξεις με το καινούριο σου παιχνίδι ? Να πας προπόνηση ? Να πας για καφέ με τους άλλους πτώμα από 10ωρα και 12ωρα φίλους ? Να δεις ταινία ? Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ναι συμφωνώ τα πιο παραγωγικά χρόνια αλλά τελικά παράγουμε καθημερινά στο 10ωρο μας για τύπους που στο τέλος του μήνα θα μας δώσουν 1300€ μα πάνω από όλα απαιτούν όλο μας το χρόνο.Για αυτό κυνηγάω να κάνω κάτι δικό μου. Και εκεί μάλλον θα δουλεύω 10 και 12 ώρες αλλά θα είναι επιλογή μου.

Τέλος σε αυτή τη γη ήρθαμε πάνω από όλα για να ζήσουμε και η ζωή είναι πολύ μικρή. Και οχι δεν με ικανοποιεί να αρχίσω να ζω μετά τα 50 που θα έχω περισσότερες μέρες αδείας, θα έχω περισσότερα χρήματα και λιγότερο άγχος από τη δουλειά επειδή θα περιμένω τη σύνταξη σε 5-6 χρόνια. Θέλω να ζήσω όλα μου τα χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Και γω μαζί σου... το θέμα είναι πως το κάνεις αυτό...?

Στην πραγματικότητα, με την ζωή που κάνουμε δεν είναι εφικτό και με τις δουλειές που υπάρχουν στην Ελλάδα, ουδείς αναντικατάστατος... οι ίδιοι που πέτυχαν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, τα παίρνουν πίσω από τους απογόνους τους, το θέμα είναι πως τα παίρνουμε πίσω από αυτούς...

Edit...: Κάτι πήραν τ' αυτιά μου ότι κάποια ελληνική τράπεζα παραλίγο να βαρέσει κανόνι και την έσωσαν οι άλλες... έρε γλέντια που έρχονται...

Link to comment
Share on other sites

Σωτο να σε πω τη γνωμη μου και σε παρακαλω μη με παρεξηγησεις.

Δε συμφωνω καθολου με αυτα που γραφεις. Δεν περιμενα ποτε απο εναν ανθρωπο στην ηλικια μου που ειναι μεσα στα πραγματα να εχει τετοιες αποψεις. Να τα ελεγε η μανα μου θα ελεγα οκ, αλλα εσυ?

Οταν ημουν μικρος και επρεπε να διαλεξω τι επαγγελμα θα ακολουθησω πρωτη σκεψη μου ηταν κατι το οποιο να εξελισεται συνεχεια και μαζι με αυτο να εξελισομαι κι εγω. Ξεκινησα να βιδωνω κουτια σε ενα συνοικιακο καταστημα στο Βολο και εχω φτασει να ερχονται μερες που ειμαι ο μοναδικος υπευθυνος(τεραστια ευθυνη) για 7500 χρηστες και 250+ server σε εγκαταστασεις πολλων εκατομμυριων ευρω. Σκεφτομαι οτι εχω κανει μια προοδο και αυτο με γεμιζει προς το παρον.

Μου κανει μεγαλη εντυπωση που αντι να προσπαθεις πχ να γινεις μεγαλος χημικος σε μια φαρμακοβιομηχανια και γιατι οχι να ανακαλυψεις καποιο φαρμακο και γενικα να βοηθησεις στο να προχωρησει η επιστημη σου, προβαλεις καλυτερη λυση σαν καριερα τον δασκαλο στο δημοσιο που κανει ιδιαιτερα το απογευμα και καθεται τρεις μηνες το καλοκαιρι. Πρεπει να προσπαθουμε γιαυτα που θελουμε καθε μερα καθε λεπτο. Ετσι δεν ειναι?

Νομιζω πως ή υποτιμας τον εαυτο σου ή δεν σου αρεσει ο επαγγελμα που διαλεξες ή εισαι φυγοπονος. Το να αφησεις τα πιο δημιουργικα σου χρονια να περασουν ετσι κλεισμενος μεσα σε μια καθημερινη ρουτινα δεν πιστευω οτι ειναι σκεψεις νεου ανθρωπου.

Στο ξαναλεω μη με παρεξηγεις για τα παραπανω :beer:

Εννοείται ότι δεν παρεξηγώ, άλλωστε αυτά που γράφω είναι σκέψεις, και δεν είναι μόνο δικές μου, είναι και όλων των συμφοιτητών μου που βρισκόμαστε πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση :)

Δεν διαφωνώ ότι αξίζει να δουλέψεις για ένα στόχο, ένα όνειρο, μια καταξίωση.

Υπάρχει όμως και το απτό του πράγματος.

Δηλαδή 1200 και ωράριο καθηγητή ή 1200 και 10-12 ώρες δουλειάς?

Δεν είναι φυγοπονία να διαλέξεις μια δουλειά με χαλαρό ωράριο, πιστεύω είναι χαλαρός τρόπος ζωής με λιγότερο στρες και άγχος (που θα σου δίνει την δυνατότητα να ασχολείσαι περισσότερο με την οικογένειά σου - φαντάσου να δουλεύεις 12 ώρες, δεν προλαβαίνεις να δεις το σπίτι σου μετά).

Σε κάθε περίπτωση τα σταθμίζεις, αν είναι να δουλεύω εγώ και να τα παίρνει ο άλλος, προτιμάω να κάθομαι εγώ και να παίρνει τα @@ μου ο άλλος :)

Για να δουλέψεις πολλές ώρες, πρέπει είτε ο μισθός να είναι καλός, είτε η προοπτική εξέλιξης μεγάλη, είτε να μην έχεις άλλη επιλογή. Εγώ έτσι το βλέπω πάντως, και προσωπικά θα διαλέξω για αρχή κάτι της κατηγορίας 2, αλλά εύκολα θα μετακυλήσω στο καθηγητηλήκι αν είναι να δουλεύω όλη μέρα για τον κάθε καραγκιόζη που κληρονόμησε μια εταιρία εκ του πατρός (=ελληνική πραγματικότητα) ή μια πολυεθνική που σε ξεζουμίζει :)

Στο κάτω κάτω, το βλέπεις ότι έχεις "κερδίσει" αυτό το δικαίωμα του καθηγητείν, ύστερα από τόσα χρόνια σπουδών ;)

Συμφωνώ για τα δημιουργικά χρόνια κτλ κτλ αλλά ο ιδιωτικός τομέας έχει καταντήσει. Το (minimum) δεκάωρο έχει γίνει νόμος. Σε λίγο θα αρχίσουν να το περνάνε και στις συμβάσεις. Μάλιστα στην πολυεθνική που εργάζομαι εάν κάποιος συνάδελφος φύγει στις 18:00 για παράδειγμα αρχίζουν τα σχόλια από τους άλλους συναδέλφους...αν είναι δυνατόν. Επειδή θέλει να ζήσει λίγο την προσωπική του ζωή ή απλά σχολιάζουν χωρίς να ξέρουν γιατί φεύγει. Επειδή δούλεψε μόνο 9 ώρες. Και μετά να πας πτώμα στο σπίτι και πάνω από όλα ψυχολογικά φορτισμένος να χαρείς και να προλάβεις να κάνεις τι ? Να παίξεις με το καινούριο σου παιχνίδι ? Να πας προπόνηση ? Να πας για καφέ με τους άλλους πτώμα από 10ωρα και 12ωρα φίλους ? Να δεις ταινία ? Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ναι συμφωνώ τα πιο παραγωγικά χρόνια αλλά τελικά παράγουμε καθημερινά στο 10ωρο μας για τύπους που στο τέλος του μήνα θα μας δώσουν 1300€ μα πάνω από όλα απαιτούν όλο μας το χρόνο.Για αυτό κυνηγάω να κάνω κάτι δικό μου. Και εκεί μάλλον θα δουλεύω 10 και 12 ώρες αλλά θα είναι επιλογή μου.

Τέλος σε αυτή τη γη ήρθαμε πάνω από όλα για να ζήσουμε και η ζωή είναι πολύ μικρή. Και οχι δεν με ικανοποιεί να αρχίσω να ζω μετά τα 50 που θα έχω περισσότερες μέρες αδείας, θα έχω περισσότερα χρήματα και λιγότερο άγχος από τη δουλειά επειδή θα περιμένω τη σύνταξη σε 5-6 χρόνια. Θέλω να ζήσω όλα μου τα χρόνια.

Αυτό είναι η ελληνική πραγματικότητα και γι' αυτό για το δημόσιο εδώ γίνεται σκοτωμός.

Γιατί εκτός από αυτά που γράφεις, έχεις και την αβεβαιότητα ότι αύριο μπορεί να μην έχεις δουλειά.

Αν είσαι καλός, σίγουρα, μπορείς να πας στη δίπλα εταιρία (ειδικά τώρα που είσαι νέος), αλλά αν σε απολύσει στα 55 ποιος θα σε πάρει?

Τουλάχιστον στο εξωτερικό έχεις καλύτερη αμοιβή και πιο πολλές επιλογές εταιριών!

Άσε που αν περιμένεις να φτάσεις τα 50 για να ζήσεις, η ζωή θα σε έχει προσπεράσει :)

Link to comment
Share on other sites

sotiri, δυστυχώς οι περισσότεροι νέοι σκέφτονται σαν και σένα, γι' αυτό δεν έχω και καμία ελπίδα για το μέλλον... η λογική του "εγώ να είμαι καλά και οι άλλοι να παν' να γμθν", είναι λογική ζούγκλας και όχι κοινωνίας... είσαι από τους τυχερούς που μεγάλωσαν τα χρόνια της ευημερίας της χώρας και τώρα θα περάσεις τα δύσκολα, αντί να επιστρέψεις αυτά που χρωστάς στους επόμενους, τα θες όλα δικά σου... δικαίωμά σου, αλλά θα με βρεις απέναντί σου σε ότι κάνεις (εδιτ: εννοώ ότι θα απαιτώ να κάνεις σωστά την δουλειά σου και να έχεις τις επιπτώσεις όταν δεν την κάνεις)...

Link to comment
Share on other sites

Γιατι ρε παιδια , τοσο κακο ειναι που θελει να διδάξει στο δημοσιο εφόσον του δίνεται η ευκαιρια νομικα και εφοσον εχει σπουδασει και κατεχει το αντικειμενο του ? Τι πρεπει δλδ να κανει για να ''βοηθησει'' την χώρα ? Να κάψει το πτυχίο του συμβολικά σε καμια πλατεία και να παει να γίνει σερβιτόρος δουλευοντας αφιλοκερδώς ? Αν δεν κανει σωστά την δουλεια του ναι εκει θα μπορει να κατακριθει οτι πληρώνεται αδικα απο το δημοσιο κλπ κλπ . Δεν το βλέπω και πολύ τραβηγμένο πάντως το να θελει να ζησει μια ανετη ζωη έχοντας τις κατάλληλες προυποθέσεις.

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.