Jump to content



Αξιόλογα πολυμέσα και ρήσεις στο διαδίκτυο (ThinkLab)


Tsakonas

Recommended Posts

Αραβικές Νύχτες: Χίλιες και μία ιστορίες για το πώς οι φαρμακοβιομηχανίες “φροντίζουν” για τις υλικές ανάγκες των ιατρών

Περίληψη

Σκοπός: Να περιγραφεί πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες επιλαμβάνονται των υλικών αναγκών των γιατρών.

Σχεδιασμός: Αναφορά εμπειριών.

Τοποθεσία: Χώροι που ουδεμία σχέση έχουν με την Ιατρική, κάπου στην αραβική χερσόνησο.

Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.

Παρεμβάσεις: Προώθηση της φαρμακευτικής εταιρείας.

Μετρήσεις κυρίων αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ένα ταξίδι, απόλαυση, διασκέδαση και δώρα. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν οι μετοχές συγκεκριμένων εταιρειών.

Πειραματικά αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, τονίζοντας έτσι την ποικιλία των μέσων που χρησιμοποιεί η φαρμακοβιομηχανία για να καταπνίξει, να αποστρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, διακόσιοι γιατροί ντύθηκαν με λευκές κελεμπίες. ένας γιατρός Προληπτικής Ιατρικής έκανε χρήση ρήσεων του Ιπποκράτη για να δικαιολογήσει το κάπνισμα. ένας γιατρός προχωρημένης ηλικίας έγινε ποιητής. ένας γιατρός που πάσχιζε να κατανοήσει τις μεθόδους ενός επιστημονικού πόστερ αναρωτήθηκε μήπως θα ήταν προτιμότερο να είναι στην παραλία και να λιάζεται. και δύο γυναίκες γιατροί απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις στις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά πιθανολογείται πως θα είναι άκρως θετικές.

Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, γιορτάστε – και στηρίξτε τις πωλήσεις.

Εισαγωγή

Μια ζεστή νύχτα, κατά τα τέλη Μαΐου, ο ουρανός γεμάτος αστέρια. Επιπλέω μέσα στη Νεκρά Θάλασσα. Δεν χρειάζεται να κουνήσω τα χέρια ή τα πόδια μου, δεν χρειάζεται να κολυμπήσω – μονάχα να χαλαρώνω. Η άνωση του νερού είναι το μόνο που χρειάζεται. Είναι λες και αιωρούμαι στο διάστημα σε απουσία βαρύτητας. Είναι όμορφα. Νιώθω ικανοποίηση.

Μπορεί άραγε αυτή η εμπειρία να σχετίζεται με το πώς εξασκώ την Ιατρική; Μπορεί στ’ αλήθεια να επηρεάσει και να τροποποιήσει το πώς κάνω τις διαγνώσεις και τις θεραπείες στο ιατρείο μου; Απλά διαβάστε παρακάτω.

Αναφορά

Δεν έχω βρεθεί καθόλου μόνος τις τελευταίες δύο μέρες. Μένω σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο μαζί με άλλους 200 γιατρούς από την Ελλάδα. Όταν φτάσαμε, βρήκαμε λουλούδια, αβοκάντο, ανανάδες και λευκές κελεμπίες να μας περιμένουν στα δωμάτιά μας. Από τότε είμαστε ντυμένοι στα λευκά – όχι με ιατρικές ποδιές, αν κάτι τέτοιο καταλάβατε, αλλά με παραδοσιακές αραβικές κελεμπίες, με φαρδιά μανίκια, και με αραβικά μαντήλια στο κεφάλι. Οι γυναίκες φοράνε μεταξωτά φορέματα με κεντήματα.

Βγαίνω από τη θάλασσα για να κάνω ένα ντους. Το αλάτι μού καίει τις αισθήσεις. Ώρα για φαγητό. Υπάρχουν σκηνές στην παραλία. Μέσα στις σκηνές, χαμηλά τραπέζια στέκουν φορτωμένα με πεντανόστιμες αραβικές λιχουδιές. Το κρασί ρέει άφθονο. Ξαπλώνουμε σε μαξιλάρες, όπως κάνουν οι Βεδουίνοι, και τρώμε. Διακόσιοι άνθρωποι τρώνε, πίνουν, αστειεύονται και διασκεδάζουν. Όταν το δείπνο τελειώνει, πολλοί από τους συναδέλφους μου καπνίζουν την παραδοσιακή οθωμανική πίπα, με τον καθαρό καπνό να καίει στον πάτο ενός μεγάλου γυάλινου μπουκαλιού. «Κάτω οι αντικαπνιστικές εκστρατείες! Η ζωή είναι μικρή, το είπε και ο Ιπποκράτης, απολαύστε την», αναφωνεί ένας συνάδελφός μας της Προληπτικής Ιατρικής, παθιασμένος καπνιστής, καθώς κουνάει στο χέρι το μαρκούτσι.

Εξωτική μουσική μάς περικυκλώνει, πρώτα απαλή, μετά δυνατότερη, πιο επιβλητική, χαρούμενη. Κανονικό beach party. Σχεδόν όλοι χορεύουν, τραγουδούν, πίνουν και χαίρονται. Αλλά, να που έρχεται η μεγάλη στιγμή. Μια πανέμορφη μικρή χανούμισσα εμφανίζεται, ένα 18χρονο κορίτσι, με το τέλειο ημίγυμνο κορμί της να αστράφτει ντυμένο με πετράδια και ημιδιαφανές μετάξι, τα μαύρα μακριά μαλλιά της να κουνιούνται πάνω στους ώμους της, καθώς χορεύει τον χορό της κοιλιάς, υπό τη συνοδεία τύμπανων και φλάουτων. Αληθινός πειρασμός. Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί; Σίγουρα όχι ο κακόμοιρος μεσήλιξ γιατρός που έχει ζήσει όλη τη ζωή του σε μια μικρή βορειοελλαδίτικη πόλη, όπου βρέχει περισσότερο απ’ το Λονδίνο και έχει περισσότερη ομίχλη απ’ το Σαν Φραντσίσκο. Εργάζεται ατελείωτες ώρες – σκληρά και αγόγγυστα. Κρίνοντας από τον όγκο της πελατείας του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους και καλύτερα δικτυωμένους επαγγελματίες. Έχει να πάει κανονικές διακοπές χρόνια ολόκληρα. Όλοι τον θεωρούν λακωνικό, σοβαρό και αφοσιωμένο στη δουλειά του. Μα τώρα φαίνεται πως η μοίρα του στέκει μπροστά του, στη μορφή της μικρής χανούμισσας. Τον πλησιάζει λικνίζοντας το κορμί της. Αυτός αρχικά δεν μπορεί να κουνηθεί, τα μάτια του κοιτούν ορθάνοιχτα. Αυτή είναι ακόμα εκεί, τον περικυκλώνει με τα χέρια της χωρίς να τον αγγίζει. Αυτός λαχανιάζει, κι ύστερα, αργά, προσπαθεί να ακολουθήσει τον χορό της. Έχει χάσει το μυαλό του. Είναι τυλιγμένος από έκσταση. Έχει μεθύσει, χαμογελάει και είναι ευτυχισμένος. Με τα πολλά, πηδάει από τις μαξιλάρες του, αναφωνώντας σε μια έκρηξη συναισθημάτων που το κορίτσι αδυνατεί να καταλάβει αλλά όλοι εμείς μπορούμε: «Συνέχισε να χορεύεις ψυχή μου, συνέχισε να χορεύεις, βασίλισσά μου, και θα συνταγογραφώ όποιο φάρμακο θέλει η εταιρεία, συνέχισε να χορεύεις γοργόνα μου, όνειρό μου, κι εγώ θα γεμίσω όλα μου τα μπλοκάκια με συνταγές για ΧΧΧΧ, κούνα την αλαβάστρινη κοιλιά σου, συνέχισε να χορεύεις, χελιδονάκι μου…». Είμαστε μάρτυρες στη γέννηση ενός ποιητή, έστω και μεθυσμένου – άλλωστε ο θρύλος θέλει μεθυσμένους πολλούς από τους μεγάλους ποιητές της Ανατολής (και της Δύσης).

Παρεμπιπτόντως, το ΧΧΧΧ είναι το καινούργιο αντι-υπερτασικό φάρμακο που πρόσφατα λανσαρίστηκε από τους οικοδεσπότες μας. Ας ξεκαθαρίσω: Προφανώς, η εταιρεία έχει καλύψει όλα τα έξοδά μας. Ναι, συνοδευόμαστε από αντιπροσώπους της εταιρείας, τους ίδιους που επισκέπτονται εμένα και τους υπόλοιπους στα ιατρεία μας. Και μάλιστα, να ‘τοι, εφτά και δέκα μαξιλάρια μακριά μας, ο ένας από τους δυο τους χειροκροτεί το ποιητικό ξέσπασμα. Δεν έχουμε όμως ακούσει ούτε λέξη για το ΧΧΧΧ, ούτε για κανένα άλλο φάρμακο, κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Ούτε στο αεροπλάνο, ούτε στο ξενοδοχείο, ούτε κατά τις εκδρομές μας στην έρημο, πουθενά. Κουβέντα δεν έχει ειπωθεί σχετικά με φάρμακα, καμία ενημέρωση δεν έχει γίνει, καμία ιατρική διάλεξη. ο σκοπός ήταν μόνο να διασκεδάσουμε. Όταν ο ένας από τους αντιπροσώπους με προσέγγισε πριν ένα μήνα, το μήνυμα ήταν σαφές: «Επιθυμούμε να σας προσφέρουμε ένα πενθήμερο εξωτικό ταξίδι δωρεάν. Δεν θα έχει σχέση με ιατρική, μην ανησυχείτε, μόνο με διασκέδαση».

Η υπόσχεση τηρήθηκε. Δεν είναι το ίδιο όπως όταν εταιρείες πληρώνουν τα έξοδά σου για να παρακολουθήσεις κάποια επιστημονική συνάντηση.

Σχολιασμός

Όλοι εμείς οι γιατροί είμαστε εξοικειωμένοι με το «βαρύνον 27ο διεθνές συνέδριο ΥΥΥΥ», όπου «ΥΥΥΥ» κάποια εξαιρετικά σημαντική ιατρική υπο-ειδικότητα, και όπου αυτό θεωρείται το πιο σημαντικό συνέδριο στο είδος του. Οι εταιρείες στέλνουν στο συνέδριο εκατοντάδες συμμετέχοντες μαζί με τις οικογένειές τους (παιδιά, σκυλιά και οικογενειακά βάρη), με σκοπό να προαγάγουν την ιατρική ενημέρωσή τους. Πασχίζεις να βρεις τον χώρο με τα πόστερ, αλλά είναι συνήθως κρυμμένος σε μια γωνιά, πίσω από μια 10μετρη παγόδα που ανηγέρθη προς τιμήν των καινούργιων φαρμάκων που «επαναστατικοποιούν τις θεραπείες της ειδικότητάς σας», όπως γράφει και η καρτέλα που φοράς στο πέτο. Όταν τελικά καταφέρνεις να ξεθάψεις κάποιο πόστερ που σε ενδιαφέρει, δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς στην ανάγνωση των μεθόδων γιατί ένας ζωηρός διάλογος ξετυλίγεται πίσω απ’ την πλάτη σου: «Που πήγατε χτες το βράδυ;». «Στο καζίνο, διασκεδάσαμε πολύ, όλα τα πλήρωσε η εταιρεία. Ύστερα μας πήγαν και για χορό». «Εμείς πήγαμε στο δείπνο της εταιρείας στο παλιό κάστρο – ήταν βαρετά, αλλά το φαγητό ήταν ωραίο». «Χτες, όλη τη μέρα την πέρασα στη σάουνα. Κάναμε και μερικά καλά ψώνια. Βρήκα μια ωραία δερμάτινη τσάντα, αλλά δεν είχα αρκετά λεφτά μαζί μου για να την αγοράσω κι έτσι θα ξαναπάω σήμερα. Θέλετε να έρθετε;». «Δυστυχώς, περιμένω ένα φίλο για να με πάει στην παραλία. Μιλήστε όμως με τον αντιπρόσωπο της εταιρείας, πάω στοίχημα πως θα σας την αγοράσουν αυτοί». Ύστερα, κοιτάς γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι πως το μοναδικό άλλο άτομο εκεί είναι κάποιος που περιμένει αγωνιωδώς να τον πάνε στην παραλία. Όχι λοιπόν, δεν αναφέρομαι σε αυτό το είδος του συνεδρίου, όπου προωθούνται τα σύνορα της ιατρικής επιστήμης και εκπαίδευσης, και όπου ακόμα και τα καρπούζια στο γεύμα φέρουν σφραγίδα με το όνομα του «ισχυρότερου H1 αναστολέα στη Γη» ή όπου, ακόμα και όταν πηγαίνεις για ύπνο, βρίσκεις κάτω από το μαξιλάρι σου φυλλάδιο με τις ίδιες φράσεις – για να σου θυμίσουν πως «συγκριτικά με άλλα φάρμακα, δεν προκαλεί ζαλάδα και υπνηλία». Όχι, αυτή ήταν μια μεγαλόψυχη, απροκατάληπτη προσφορά προς τη σκληρά εργαζόμενη ιατρική κοινότητα. «Ένας απλός τρόπος να σας πούμε ευχαριστώ», όπως μου είχε εξηγήσει ο αντιπρόσωπος. Η εταιρεία και τα συμφέροντά της σίγησαν μπροστά στην απόλαυσή μας.

Για να πούμε την αλήθεια, το όνομα της εταιρείας το συναντήσαμε σε δυο διακριτικά σημεία. Για παράδειγμα, η εταιρεία είχε νοικιάσει ένα τραίνο για λογαριασμό μας και, καθώς επιβιβαζόμασταν, αντιληφθήκαμε πως ολόκληρο το τραίνο έφερε το όνομα της εταιρείας. Μας πληροφόρησαν μάλιστα πως το ίδιο τραίνο ταξίδευε και την εποχή του Λώρενς της Αραβίας, και πήγαινε μέχρι τη Μέκκα.

Το τοπίο ήταν γαλήνιο και μας ενέπνεε, η έρημος ήταν καταπληκτική. Και τότε είδαμε σκόνη πίσω απ’ τους λόφους. Δεν επρόκειτο για κάποια καταιγίδα. Δέκα Βεδουίνοι πολεμιστές έκαναν την εμφάνισή τους με τα τουφέκια στο χέρι. Κάποιοι από εμάς προχωρήσαμε προς την ανοιχτή πλευρά του τραίνου για να τους δούμε καλύτερα και να τραβήξουμε φωτογραφίες. Το τραίνο πήγαινε σχετικά αργά, και τα άλογά τους σύντομα βρέθηκαν να καλπάζουν δίπλα μας. «Σαν σε ταινία!» αναφώνησε μια γιατρός, τραβώντας ασταμάτητα φωτογραφίες. Δεν είχε προλάβει να μιλήσει, και ο αρχηγός των Βεδουίνων πλησίασε, την άρπαξε απ’ τη μέση και, παρά τα ουρλιαχτά της, την έβαλε να καθίσει μπροστά του πάνω στο άλογο. Μια φίλη της απήχθη από έναν άλλο πολεμιστή, με μαύρη μακριά γενειάδα. Δεν ξέρω τι θα είχε κάνει ο Λώρενς της Αραβίας στη θέση μας, πάντως εμείς μείναμε να παρακολουθούμε την απαγωγή με δέος, προσπαθώντας να σκεφτούμε τι θα έκανε ο Ποπάι αν αυτό συνέβαινε στην Όλιβ. Κάποιοι από μας αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε τους Βεδουίνους καθώς απομακρύνονταν. Οι αντιπρόσωποι τότε μας εξήγησαν πως οι γυναίκες θα ήταν μια χαρά, και πως θα τις ξαναβλέπαμε στο ξενοδοχείο, εκτός κι αν στ’ αλήθεια ξετυλιγόταν κάποια ιστορία αγάπης στο μεταξύ.

Ευχαριστίες

Οι ιδέες για αυτή την ιστορία ανήκουν στις ανώνυμες ιδιοφυΐες που εργάζονται στα τμήματα προώθησης και διαφήμισης μιας ισχυρής φαρμακευτικής εταιρείας. Χωρίς τις γελοίες ιδέες τους, αυτό το γελοίο άρθρο δεν θα είχε γραφτεί ποτέ. Δεν θα αναφέρουμε το όνομα της εταιρείας –έτσι κι αλλιώς βρίσκεται παντού, αν και, ομολογουμένως, δεν έχει ακόμα βαφτίσει τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου με το όνομά της. Μόνο ο Ι.Α.Γ. είχε την τύχη να ζήσει την «αραβική εμπειρία» – συνέγραψε ένα προσχέδιο και συνεισέφερε στο υλικό. Η ιδέα για τη συγγραφή του υλικού με τη μορφή επιστημονικής μελέτης ανήκει στον Ι.Π.Α.Ι., ο οποίος, πέρα από το ότι επινόησε το ύφος, έγραψε την περίληψη, επέκτεινε το προσχέδιο και συνέλαβε τον τίτλο.

Link to comment
Share on other sites

Food is the Best Medicine - YouTube

o...k...

Προφανώς είναι ενδιαφέρουσα οπτική και ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά είναι χρήσιμο να ταιριάζει όσο περισσότερο γίνεται και με την πραγματικότητα. Όταν ακούω γιατρούς να λένε: "99.9% / almost 100% / I am absolutely convinced" και άλλα παρόμοια, είμαι πολύ επιφυλακτικός.

Ακόμη περισσότερο, όταν αγνοούν δεδομένα που δεν ταιριάζουν με τις θεωρίες τους. Είναι τεράστια υπεραπλούστευση πχ να λέει ότι όλα τα αυτιστικά παιδιά γεννιούνται φυσιολογικά, τη στιγμή που ο αυτισμός επιβεβαιωμένα έχει σίγουρα και ισχυρό γενετικό υπόβαθρο. Ή ότι αυτιστικά παιδιά έχουν "ιαθεί" πλήρως μόνο μέσω της διατροφής

Συμφωνώ πάντως ότι η διατροφή είναι εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για μια υγιή ζωή.

Έγινε επεξεργασία από acct
Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα, καλο να είσαι επιφυλακτικος. Οπως λέει κι η κυρία στο video "we haven't even touched the tip of the iceberg" οπότε έχουμε να δούμε πολλά στο μέλλον. Εκεί που θέλω να σταθώ ειναι στο θέμα με την χοληστερίνη, τόσα χρόνια βομβαρδισμός απο λανθασμένες υποθέσεις και χάπια. Ενα ακόμα ενδιαφέρον video στο θέμα:

The Food Revolution - AHS 2011 - YouTube

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ ότι οι διατροφικές συμβουλές τις τελευταίας 30ετίας ήταν κατά κύριο λόγο βασισμένες σε εικασίες και υπέκρυπταν τεράστια οφέλη για τη βιομηχανία τροφίμων.

Αυτό που μπορούμε να πούμε πλέον με σχετικά μεγάλη βεβαιότητα είναι πχ ότι τα τρανς λιπαρά που περιέχονται σε μεγάλο αριθμό επεξεργασμένων τροφών (ως μερικώς υδρογονωμένα λίπη, μαργαρίνες ή σπορέλαια) ενοχοποιούνται για καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά πολύ περισσότερο από ό,τι οποιοδήποτε φυσικό ζωικό λίπος.*

Απλά ανησυχώ όταν οι ιατρικές συμβουλές βασίζονται σε διαίσθηση και περιστασιακές ενδείξεις, γιατί έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση.

* Δυστυχώς αυτό δε σημαίνει ότι πλακώνουμε το μπέικο και είμαστε ασφαλείς. Αν δει κανείς πώς το "καπνίζουν" πριν το πλακώσουν στα νιτρώδη, θα φρίξει...

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=_tvx_CKB7uI]How It's Made Bacon - YouTube[/ame]

Link to comment
Share on other sites

Οι βρώμικοι πόλεμοι της Δύσης

"Όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας" διακήρυττε ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος όταν οι αμερικανικές δυνάμεις με τη βοήθεια των συμμάχων εκδημοκράτιζαν το Ιράκ.

Δέκα χρόνια αργότερα και η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα στη Λιβύη, έπειτα στο Μάλι, και προσεχώς στη Συρία.

Οι βρώμικοι πόλεμοι των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν σοκάρουν πλέον κανένα. Από τη Λατινική Αμερική μέχρι την ΝΑ Ασία το βιβλίο της παγκόσμιας διπλωματίας είναι γραμμένο με αίμα.

Ο κομμουνιστής Αφρικανός

Στις 30 Ιουνίου του 1960 το Κονγκό κερδίζει την ανεξαρτησία του από τους Βέλγους και ο 35χρονος ήρωας της επανάστασης Πατρίς Λουμούμπα γίνεται ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας. Δώδεκα εβδομάδες αργότερα ο Λουμουμπα θα εκδιωχθεί από την κυβέρνηση και τέσσερις μήνες μετά, στις 17 Ιανουαρίου 1961 θα βρει φριχτό θάνατο στα χέρια των αντιπάλων του.

Ο νεαρός ηγέτης, που βρισκόταν ήδη σε κατ' οίκον περιορισμό από τον Σεπτέμβριο του 1960, θα συλληφθεί μαζί με δύο συνεργάτες του από Βέλγους στρατιώτες, οι οποίοι θα τους δέσουν με σχοινιά σε δύο δέντρα και θα τους εκτελέσουν.

Για να σβήσουν κάθε ίχνος, οι Βέλγοι θα τεμαχίσουν τους νεκρούς και αφού τους κάψουν με οξύ θα κρατήσουν μόνο τα δόντια και τις σφαίρες που τους σκότωσαν.

Η δολοφονία του Λουμούμπα, μια απο τις σημαντικότερες πολιτικές δολοφονίες του 20ου αιώνα, θα σφραγίσει τη μοίρα του Κονγκό ανεξίτηλα. Χρειάστηκαν όμως σαράντα χρόνια και η δημοσίευση κρυφών εγγράφων του Πενταγώνου για να επιβεβαιωθούν οι υποψίες και να αποκαλυφθεί η αλήθεια της φριχτής δολοφονίας.

Η ιστορία του Λουμούμπα και του Κονγκό είναι η ιστορία ολόκληρης της Αφρικής. Οι δυτικές δυνάμεις παραχώρησαν την ανεξαρτησία στις αφρικανικές χώρες σε συνθήκες που εξασφάλιζαν την πλήρη εξάρτηση τους. Και βρήκαν εύκολα πρόθυμους ντόπιους πολέμαρχους να συνεισφέρουν στα σχέδια τους. Η απόφαση του Λουμόυμπα να επιβάλλει φόρο στις ξένες εταιρείες που εκμεταλλεύονταν το πλούσιο υπέδαφος της χώρας και να αυξήσει τους μισθούς των εργατών υπήρξε και η καταδίκη του. Ντόπιοι πολέμαρχοι υποκινούμενοι απο ξένα συμφέροντα προχώρησαν σε επιθέσεις στις περιοχές των ορυχείων και παρέλυσαν την χώρα. Ο Λουμούμπα βλέποντας το παιχνίδι των δυτικών αποφασίζει να στραφεί στη Σοβιετική ένωση για βοήθεια. Η απόφαση αυτή θα σημάνει και το τέλος του.

Το 2001, σαράντα χρόνια μετά τη δολοφονία απόρρητα έγγραφα του Πενταγώνου θα αποκαλύψουν πως η δολοφονία του Αφρικανού ηγέτη έγινε με διαταγή της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών και οργανώθηκε απο την CIA.

Σύμφωνα με τα κείμενα που διέρρευσαν, ο πρόεδρος Eisenhower διέταξε τον αρχηγό της CIA Allen Dulles να "εξουδετερώσει τον Λουμούμπα ώστε το Κονγκό να μην γίνει μια νέα Κούβα". Ενήμερη για τα σχέδια της Ουάσινγκτον φαίνεται πως ήταν και η Μεγάλη Βρετανία που έβλεπε με ανησυχία τις κινήσεις του Λουμούμπα, φοβούμενη ότι οι πολιτικές του θα αποτελούσαν κακό παράδειγμα για την γειτονική Ζιμπάμπουε. Σύμφωνα με απόρρητο κείμενο του βρετανικού υπουργείου εξωτερικών, η MI5, στήριξε την δολοφονία θεωρώντας πως "η μόνη λύση στο πρόβλημα Λουμούμπα ήταν ο θάνατος του".

Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι "σύμμαχοι" θα εγκαταστήσουν στην εξουσία τον φοβερό Joseph Sese Seko Mobutu και το Κονγκό θα είναι σήμερα μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, ρημαγμένη από συνεχόμενους πολέμους και πραξικοπήματα.

Πίνοντας κοκτέιλ με τους δολοφόνους

Το 1975 είναι η Χρονιά Μηδέν για την Καμπότζη. Οι κόκκινοι Χμερ του Πολ Ποτ θα μπουν στην Πνομ Πενχ και οι πύλες της κολάσεως θα ανοίξουν. Ο αρχικός ενθουσιασμός των ντόπιων που υποδέχτηκαν τους Κόκκινους Χμερ σαν απελευθερωτές σύντομα θα μετατραπεί σε εφιάλτη. Σχεδόν δύο εκατομμύρια καμποτζιανοί-το ένα πέμπτο δηλαδή του πληθυσμού της χώρας- θα δολοφονηθούν ή θα πεθάνουν από τις κακουχίες στα ρυζοχώραφα, τα σχολεία και τα νοσοκομεία θα ισοπεδωθούν, η κεντρική τράπεζα θα ανατιναχθεί, οι πόλεις θα ερημώσουν και ο πληθυσμός θα υποχρεωθεί σε μαζική έξοδο στην ύπαιθρο. Τα σύνορα θα κλείσουν και η Καμπότζη θα μετατραπεί σε ένα απέραντο σφαγείο.

Η υποκρισία της Δύσης για άλλη μια φορά θα θριαμβεύσει. Η Καμπότζη, αν και ουδέτερη στον πόλεμο του Βιετνάμ, ήταν μαζί με το Λάος, το πεδίο του μυστικού πολέμου των Richard Nixon και Henry Kissinger, οι οποίοι φοβούμενοι την "βιετναμιοποιηση" της χώρας αποφάσισαν να την ισοπεδώσουν.

Από το 1969 εώς το 1973 οι Nixon και Kissinger έριξαν στην Καμπότζη σχεδόν 3 εκατομμύρια τόνους βομβών σκοτώνοντας πάνω από 500,000 ανθρώπους και καταστρέφοντας όλες τις υποδομές της. Οι αλόγιστοι βομβαρδισμοί θα δυναμώσουν τον αιμοσταγή Πολ Ποτ και το κίνημα των Κόκκινων Χμερ, οι οποίοι αν και μέχρι τότε δεν είχαν καμία λαϊκή βάση στη Καμπότζη, θα βρουν πλέον πρόθυμους υποστηρικτές στις κατεστραμμένες επαρχίες της χώρας.

Τα εγκλήματα όμως των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν σταματούν εδώ. Το 1978 οι βιετναμέζοι θα εισβάλλουν στην Καμπότζη και θα διώξουν τους Κόκκινους Χμερ από την εξουσία, οι οποίοι θα βρουν καταφύγιο στη γειτονική Ταΐλάνδη.

Η απελευθέρωση όμως της Καμπότζης έγινε από τη λάθος μεριά, από το κομμουνιστικό Βιετνάμ και όχι από τους συμμαχους. Και αυτό είναι κάτι που η Δύση δεν θα συγχωρέσει ποτέ.

Μια ιδιότυπη συμμαχία θα σχηματιστεί: ο πρόεδρος Κάρτερ και η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ θα συνεργαστούν με την Κίνα και όλοι μαζί θα προσφέρουν άπλετη υποστήριξη στους εξόριστους Κόκκινους Χμερ. Το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, υπό τις πιέσεις των Αμερικανών,της Βρετανίας και της Κίνας, θα ψηφίσει εμπάργκο κατά της Καμπότζης, εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη ρημαγμένη χώρα ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ θα προσφέρουν μεταξύ 1980 και 1986 περισσότερα από 85 εκατομμύρια δολάρια ως υποστήριξη στο κίνημα των εξόριστων Χμερ.

Οι Κόκκινοι Χμερ θα διατηρήσουν μέχρι το 1991 το δικαίωμα να εκπροσωπούν την Καμπότζη στον ΟΗΕ με δικαίωμα ψήφου στην παραπομπή σε δίκη των...Κόκκινων Χμερ για όσα διέπραξαν στην Καμπότζη. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, γιατί μέχρι πρόσφατα κανένα μέλος τους δεν λογοδότησε ποτέ για τα εγκλήματα του.

Η ανθρωπιστική βοήθεια θα δίνεται άφθονη στους εξόριστους Χμερ και οι αρχηγοί τους θα πίνουν πανάκριβα κρασιά στις δεξιώσεις των Ηνωμένων Εθνών και των ξένων πρεσβειών για την ανασυγκρότηση της Καμπότζης. Στο μεταξύ τα θύματα τους ακόμα περιμένουν τη δικαίωση...

Ο αρχιτέκτονας του χάους

Το 2004 η κατάσταση στο Ιρακ για τους αμερικανούς πάει απο το κακό στο χειρότερο. Η εξέγερση των Σουνιτών εναντίον των ξενων δυνάμεων κερδίζει απειλητικά έδαφος στην Φαλούτζα και στη Μοσούλη και οι απώλειες των αμερικανων ξεπερνούν πλέον τους 50 στρατιώτες το μήνα. Κάτι έπρεπε να γίνει και μάλιστα γρήγορα.

Αυτό το κάτι, δεν ήταν άλλος απο τον James Steele, τον αρχιτέκτονα των βρωμικων πολέμων της CIA στην Λατινική Αμερική, γνωστό απο την οργανωση των περίφημων Ταγμάτων Θανάτου στο Ελ Σαλβαδορ αλλά και την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Ιραν-Κοντρας, όπου αμερικανοί αξιωματούχοι πουλούσαν όπλα στο Ιραν και χρηματοδοτούσαν τους δεξιούς αντάρτες Κόντρας εναντίνον της αριστερής κυβέρνησης των Σαντινιστας στη Νικαράγουα.

Ο Steele ήταν ήδη στο Ιρακ απο το 2003 ώς σύμβουλος του Rumsfeld αλλά ό ρόλος του θα γίνει πιο συγκεκριμένος απο το 2004 και έπειτα όταν ο στρατηγός Petraeus θα φτάσει στη Βαγδάτη: σκοπός η δημιουργία μιας πολιτοφυλακής που θα ανακοψει την εξέγερση των Σουνιτών.

Την οργάνωση της ανέλαβε φυσικά ο Steele. Εχοντας δισεκατομμύρια δολάρια να ξοδέψει εκμεταλέυεται την παραδοσιακή έχθρα μεταξύ σιιτών και σουνιτών και ιδρύει το ειδικό σώμα της αστυνομίας. Θα στρατολογήσει τους πιο βίαιους σιίτες μαχητές, μέλη της Badr Brigade και του στρατόυ του Mahdi, ενώ παράλληλα ειδικοί της CIA θα τους εκπαιδεύσουν σε "εξελιγμένες μεθόδους" ανάκρισης και βασανιστηρίων.

Για τα επόμενα δύο χρόνια το Ιρακ θα μετατραπεί σε ένα ακόμα σφαγειο των συμμάχων. Μέχρι το 2006 υπολογίζεται πως περισσότερα απο 3000 πτώματα το μήνα ξέβραζαν οι ποταμοί των πόλεων ενώ τουλάχιστον 14 μυστικές φυλακές βασανιστηρίων λειτουργούσαν στη Βαγδάτη.

Ο Steele έφυγε απο το Ιρακ το 2006, αφήνοντας πίσω του έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο, μυστικά κέντρα βασανιστηρίων, κρυφές φυλακές και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς.

Η κληρονομιά αυτή θα ορίζει την τύχη του Ιρακ για τις επόμενες γενιές, καθώς ο εν αποστρατεία πλέον στρατηγός Steele θα παίζει γκόλφ στο ιδωτικό γήπεδο της επαύλης του στο Τεξας...

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.