Η παιδική επιθετικότητα στα σχολεία

[kreach]

Η παιδική επιθετικότητα στα σχολεία μέρος και της ελληνικής κοινωνίας

Θεσσαλονίκη: Η παιδική επιθετικότητα δεν αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό μόνο των δυτικών κοινωνιών, αλλά μέρος και της ελληνικής πραγματικότητας, καθώς το 13 - 15% των μαθητών στα σχολεία αναφέρει ότι δέχεται κάποιου είδους βία, λεκτική ή φυσική, είτε απειλή για σωματική βλάβη.

Το φαινόμενο βίας μαθητών εντοπίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στα αστικά κέντρα, όπου μπορεί να εκδηλωθεί και με τη μορφή βανδαλισμών στα σχολεία, αλλά και εκτός σχολικού συγκροτήματος.

Στοιχεία για την παιδική επιθετικότητα στο σχολείο και την οικογένεια παρουσιάστηκαν σε ημερίδα που διοργάνωσε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Τριανδρίας, σε συνεργασία με το 2ο και 3ο Δημοτικό, στο δημαρχείο Τριανδρίας.

Σύμφωνα με την διευθύντρια του 1ου δημοτικού, Παρθένα Τριανταφυλλίδου, αποδέκτες της επιθετικότητας στο δημοτικό είναι κυρίως παιδιά που διατηρούν μία διαφορετικότητα ή αποκλίνουν στα χαρακτηριστικά τους από τα υπόλοιπα παιδιά (π.χ. έχουν μειονοτικό υπόβαθρο, παρουσιάζουν κάποιας μορφής υστέρηση). Οι δράστες εμφανίζονται σε μεγαλύτερα ποσοστά να είναι αγόρια, ενώ τα θύματα συνηθίζουν να αναφέρουν τα περιστατικά βίας που δέχονται στους γονείς τους και όχι στους δασκάλους.

Η ίδια αναφέρει ότι στα σχολεία με υψηλά ακαδημαϊκά αποτελέσματα ή σε αυτά που εφαρμόζουν εκπαιδευτικά προγράμματα και παιδαγωγικές μεθόδους, παρατηρούνται λιγότερα περιστατικά επιθετικότητας στην αυλή του σχολείου, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος.

Η σχολική σύμβουλος και ψυχολόγος, Κατερίνα Σουσαμίδου, αναφέρει ως βασική αιτία της παιδικής επιθετικότητας (εκτός από τη μίμηση προτύπου και την τηλεόραση), την ματαίωση, δηλαδή τη διάψευση των προσδοκιών των παιδιών ότι θα τους προσέξουν οι δάσκαλοι ή οι γονείς, καθώς και το ανελαστικό ωράριο και σχολικό πρόγραμμα.

«Τα σχολεία πρέπει να εφαρμόζουν στις ευέλικτες ζώνες θέματα και ασχολίες που αγαπούν τα παιδιά, έτσι ώστε να ξεφεύγουν από την ύλη του σχολείου» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Σε τμήμα έρευνας που διενήργησε το τμήμα Ψυχολογίας ΑΠΘ, υπό την εποπτεία της προέδρου του, Βασιλικής Δεληγιάννη - Κουϊμτζή, για την «σχολική βία, ταυτότητες φύλου και εθνικές ταυτότητες» (2004-06) σκιαγραφούνται οι αντιλήψεις των μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τα χαρακτηριστικά του θύματος και του θύτη.

Η έρευνα διεξήχθη σε περισσότερους από 200 μαθητές της Θεσσαλονίκης (2007-08) από την υποψήφια διδάκτορα, Βασιλική Καλατή και παρουσιάστηκε στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο.

Σύμφωνα με τις απόψεις των μαθητών, ο δράστης εμφανίζεται να είναι τις περισσότερες φορές αγόρι, πιθανώς διαφορετικής εθνικής καταγωγής, ενώ ως θύματα αναγνωρίζονται τα κορίτσια ή οι μαθητές με καλούς βαθμούς, που δεν αποσιωπούν πλέον το περιστατικό, αντίθετα μιλούν σε δασκάλους ή φίλους τους.

Οι μορφές βίας δε διαφοροποιούνται ηλικιακά, αν και στο δημοτικό είναι περισσότερο λεκτικές, ενώ στο γυμνάσιο και λύκειο φυσικές, λεκτικές και ρατσιστικές.

Πηγή: http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=155336

[performer]

σε αυτο εχουν μεγαλο μεριδιο ευθυνης δασκαλοι και καθηγητες οι οποιοι(η περισσοτεροι)

κανουν οτι κανουν σαν αγγαρια.επισης περνουν μισθο που σε πολλες περιπτωσεις ξεπερνα το χιλιαρικο και ολα αυτα τα επιβαρινεται ο Ελληνας φορολογουμενος με διακοπες(καλοκαιρι 3 μηνες,πασχα,χριστουγεννα,απεργιες κλπ).σε αφτο φταιει και το συστημα....

[Κοπρίτης]

σε αυτο εχουν μεγαλο μεριδιο ευθυνης δασκαλοι και καθηγητες οι οποιοι(η περισσοτεροι)

κανουν οτι κανουν σαν αγγαρια.επισης περνουν μισθο που σε πολλες περιπτωσεις ξεπερνα το χιλιαρικο και ολα αυτα τα επιβαρινεται ο Ελληνας φορολογουμενος με διακοπες(καλοκαιρι 3 μηνες,πασχα,χριστουγεννα,απεργιες κλπ).σε αφτο φταιει και το συστημα....

εκτος θεματος σχετικα με το ζητημα της παιδικης επιθετικοτητας

Εσυ δηλαδη πως πιστευεις οτι θα πρεπει να αμοιβονται οι ανθρωποι αυτοι που εχουν αναλαβει το λειτουργημα της εκπαιδευσης.

με το βασικο μισθο?

εγω και τα 1000 πολυ λιγα τα βρισκω

οσο για το 3 μηνες καθισιου

εχεις να προτεινεις κατι οσο καιρο οι μαθητες κανουν διακοπες?

να δουλέυουν πχ σε εργα οδοποιϊας ή να μαζευουν το βαμβακι μεχρι να ξαναγυρισουν τα παιδια στα σχολεια...

εγω παντως, οταν ερθει αυτη η στιγμη,

για δασκαλο / καθηγητη του παιδιου μου

θα ηθελα εναν ανθρωπο οσο πιο ευτυχισμενο και υγιη γινεται απ'ολες τις αποψεις

με οσο το δυνατον περισσοτερη αγαπη για το αντικειμενο του και λιγοτερα κομπλεξ και απωθημενα.

δεν θελω εναν κακοπληρωμενο υπαλληλο

που θα ξοδευει την ενεργεια του σε ιδιαιτερα μαθηματα για να βγαλει τα προς το ζην

και θα περνα απλα την ωρα του στο σχολειο

θελω να ειναι σαν καποιους εκπαιδευτικους που ειχα κι εγω στο παρελθον

Ανθρωπους με το Α κεφαλαιο

που εαν και περασαν μεχρι και 20 χρονια ακομα τους θυμαμαι σχεδον σαν συγγενεις μου

[kallileo]

Πιο σημαντικος λογος για την προβληματικη συμπεριφορα των παιδων τουλαχιστο με τις ερευνες που εχουν γινει σε σχολεια στην Αμερικη ειναι το κακιστης ποιοτητας φαγητο. Το fast food και γενικα η κακη διατροφη φαινεται να κανει τα παιδια ιδιαιτερα επιθετικα, υπερενεργητικα και μειωνει φοβερα την δυνατοτητα συγκεντρωσης. Σε πολλα δημοτικα σχολεια της Αμερικης χορηγουνται καταπραυντικα χαπια στα παιδακια γιατι απλα οι δασκαλοι δεν μπορουν να τα κοντρολαρουν.

Γενικα ολη μας οι συμπερφορα σαν ανθρωποι εξαρταται σε μεγαλο βαθμο απο το φαγητο.

Food additives linked to child aggression

http://www.organicgardenarticles.com/el/article.php?id=9778&act=print

Δυστυχως σχεδον ολες μας οι αρρωστιες ξεκινανε απο αυτο που εχουμε στο πιατο...

[kreach]

Πιστεύω πως η διατροφή είναι μια αρκετά σημαντική συνιστώσα του προβλήματος.

Ο λόγος για τον οποίο παιδιά που καταναλώνουν κάκικστης ποιότητας φαγητό τείνουν να φέρονται προβληματικά θα έλεγα πως είναι περισσότερο ο λόγος για τον οποίο καταναλώνουν τέτοια "σκουπιδια". Σε μια οικογένεια, αν υπάρχει ένα τουλάχιστον από τα παρακάτω, τότε έχουμε κατανάλωση "σκουπιδιών"

α) Γονείς αμόρφωτοι

β) Γονείς με οικονομικά προβλήματα που αναγκάζονται να καταφεύγουν στο κακής ποιότητας φαγητό καθώς είναι πολύ πιο φτηνό

Η μεγαλύτερη συνιστώσα κατ'εμέ είναι το γεγονός ότι οι γονείς δεν αφιερώνουν (είτε επειδή βαριούνται είτε επειδή δεν προλαβαίνουν) αρκετό χρόνο με τα παιδιά, να κάτσουν να μιλήσουν σοβαρά.

Αυτό που πιστεύω πως βρίσκεται πίσω από κάθε σκέψη (και μερικές φορές η σκέψη οδηγεί και σε πράξη) είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής σύγκρουσης. Από τη μια έχεις την "καθαρή λογική" από την άλλη έχεις πολλά συναισθήματα, ορμές κτλ. Σαν να παίζουμε smash bros σε Free For All ένα πράγμα

Μην ξεχνάμαι πως ένα παιδί ή ένας έφηβος είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως (βιολογικά και κατά συνέπεια ψυχολογικά).Χαρακτηριστικά, ένα παιδί και κυρίως ένας έφηβος δυσκολεύεται πολύ περισσότερο να "δαμάσει" τις ορμές του. Και ο λόγος κατ'εμέ είναι το γεγονός ότι ο τομέας του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή "καθαρής λογικής" σκέψης δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά.

Εdit:

Οι σκέψεις "παράγονται" προκειμένου να λυθούν ανάγκες (βιολογικές, ψυχολογικές).

Για παράδειγμα όταν κάποιος δεν έχει φάει ακρετά μετά πεινάει.

Μια από τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου (ψυχολογική) είναι να νοιώθει πως έχει αξία.

Άνθρωποι που δεν νοιώθουν βαθιά μέσα τους πως έχουν αξία, κάνουν διάφορα προκειμένου να μπαλώσουν την κατάσταση. Τα πάντα που κάνουν έχουν κοινό παρονομαστή την "ικανοποίηση" από εύκολα πράγματα που δεν έχουν ουσία.

Για παράδειγμα συχνά προκαλούν ζημιές. Όταν καταστέφεις κάτι (οτιδήποτε, ακόμα και το κάστρο που έχει φτιάξει με άμμο ο "εχθρός" σου στην παραλία) έχεις προκαλέσει κάτι μεγάλο. Το θέμα είναι πως, εύκολα καταστρέφεις κάτι που με πολύ κόπο κατάφερε ο άλλος και αυτό δημιουργεί μια λανθάνουσα "ικανοποίηση" από τον "καταστροφέα".

Ομοίως, όταν ένας μαθητής βλέπει πως είναι ανίκανος ακαδημαϊκά, βλέποντας κάποιον άλλο που είναι πολύ ικανός, προσπαθεί να "πείσει" τον εαυτό του αλλά και τους άλλους (την "παρέα") πως δεν είναι "κατώτερος" αλλά "ανώτερος".

Για αυτό θα του δημιουργεί προβλήματα με κάθε μέσο. Ο πιο εύκολος τρόπος να "επιβληθείς" στον άλλο είναι προφανώς η βία (λεκτική και σωματική). Θα προσπαθεί συνεχώς να προβάλλει τα δυνατά του σημεία, τις ικανότητές του (συνήθως τη δυνατότητα να ρίχνει ξύλο) και να προβάλλει συνεχώς τις αδυναμίες του άλλου.