Kokolikos Δημοσιεύτηκε Μάρτιος 27, 2007 #1 Κοινοποίηση Δημοσιεύτηκε Μάρτιος 27, 2007 Παρουσίαση Supreme Commander Ένα σύγχρονο RTS από τον Chris Taylor που προσπαθεί να προσφέρει μια εμπειρία πέρα από τα καθιερωμένα. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν το Supreme Commander ως το πνευματικό παιδί του Total Annihilation, ενός από τους πιο σημαντικούς τίτλους στο είδος των Real Time Strategy. Εντούτοις, μια πιο προσεκτική ματιά έρχεται για να κλονίσει αυτή την άποψη, μιας και το SC επικεντρώνεται περισσότερο στην διόγκωση παρά στην εξέλιξη ορισμένων επαναστατικών επιλογών του TA. Ο Chris Taylor, σχεδιαστής και των δύο τίτλων και ένας ιδιαίτερα πρωτοποριακός δημιουργός δείχνει για μια ακόμη φορά την διάθεση να προσφέρει μια εμπειρία έξω από τα συνηθισμένα. Ως ένα σημείο το καταφέρνει αλλά, εν συνεχεία, αποτυγχάνει να προσδώσει στο SC αυτή την πνευματική συνέχεια που περιμέναμε μιας και ο τίτλος, παρά τις φρέσκιες ιδέες του, δεν είναι παρά ένα κλασικό RTS σε αναβολικά. Αυτός ο κλασικισμός που αναδύει το Supreme Commander είναι σίγουρα κάτι που δεν φαίνεται από την αρχή όμως. Το σενάριο μας ταξιδεύει στο μακρινό μέλλον όπου η Γη διοικείται πλέον από τρεις ξεχωριστές οργανώσεις (United Earth Federation, Cybran και Aeon) που σκοπό έχουν να επιβάλλουν το δικό τους νόμο. Η συνολική ιστορία δεν αποκτά ποτέ βέβαια κυρίαρχη θέση, προτιμώντας να μείνει στο πίσω μέρος του τίτλου. Εδώ υπάρχει μια χαμένη ευκαιρία μιας και το όλο σκηνικό φωνάζει κυριολεκτικά για την ύπαρξη χαρακτήρων, ικανών να οδηγήσουν αυτές τις τεράστιες στρατιές σε αναμετρήσεις με περισσότερο βάθος ή δραματικότητα. Κάτι τέτοιο δεν συναντάμε στο SC όπου τα πράγματα μένουν σε μια ψυχρότητα, ακολουθώντας έτσι από απόσταση τα γεγονότα και μη φτάνοντας ποτέ στο επίπεδο επαφής που αποπνέουν οι τίτλοι της Blizzard ή το πρόσφατο Company of Heroes. Αναμενόμενα λοιπόν ο ρόλος του πρωταγωνιστή περνάει στις μονάδες που μάχονται και στους καθαυτούς μηχανισμούς των αναμετρήσεων, ένα ρίσκο που το SC παίρνει αβίαστα μιας και ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση. Οι τρεις αντιμαχόμενες παρατάξεις ξεχωρίζουν ιδιαίτερα μεταξύ τους, ενώ η πληθώρα των μονάδων ικανοποιεί. Ανεβαίνοντας στο τεχνολογικό δέντρο της καθεμίας παράταξης θα συναντήσουμε πολλές διαφορετικές μονάδες που δίνουν ακόμα περισσότερες επιλογές στον παίκτη. Οι αιωρούμενες μονάδες των Aeon που εκμηδενίζουν τις αποστάσεις, οι αμφίβιες μονάδες των Cybran και τα ιπτάμενα Gunships της United Earth Federation είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα που θα συναντήσετε στα οπλοστάσια της κάθε παράταξης. Η ισορροπία μεταξύ των μονάδων και των δυνατοτήτων τους είναι επίσης ένα ακόμα χαρτί που παίζει σωστά το SC, θυμίζοντάς μας το ανυπέρβλητο Company of Heroes. Θέλοντας όμως να πάει ένα βήμα πιο πέρα (και να ικανοποιήσει την ανάγκη του Taylor για ανάδειξη του μεγέθους) το SC ξεφεύγει από τη λογική του τίτλου της Relic, όπου η στρατηγική βασίζονταν όχι μόνο σε προετοιμασία αλλά και σε ξαφνικές εμπνεύσεις ή αποστολές αυτοκτονίας ορισμένων elite μονάδων. Στο SC υπάρχει χρόνος και ανάγκη- για πιο μακροπρόθεσμα πλάνα και καλύτερη εκμετάλλευση του χώρου. Έτσι, η ισορροπία και ο κίνδυνος της ανισορροπίας είναι δυο στοιχεία που γίνονται άμεσα εμφανή. Μια καλά οργανωμένη ομάδα, εκμεταλλευόμενη το χώρο και τυχόν ελλείψεις στις αμυντικές διατάξεις μπορεί κυριολεκτικά να διαλύσει μια πολύ μεγαλύτερη αριθμητικά δύναμη. Η επιτυχία των μονάδων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την γνώση του πεδίου της μάχης (και την δυνατότητα που προσφέρει αυτό για ελιγμούς), που είναι και ο λόγος για τον οποίο το μέγεθος των περιοχών είναι κυριολεκτικά επικό. Για έναν τίτλο που δεν βασίζεται σε resource management μηχανισμούς (υπάρχει μόνο Mass & Energy) η ανάγκη για τεράστια πεδία μάχης είναι επιτακτικός. Και το SC το ξέρει αυτό πολύ καλά. Αντί να προσπαθεί να προσφέρει αποστολές βασισμένες στο ποιος παίκτης θα μπορέσει να ελέγξει τις περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές, αφήνει το ίδιο το πεδίο μάχης να προσφέρει την στρατηγική και την τακτική που θα επιλέξει ο παίκτης. Με άλλα λόγια, όταν έρθετε αντιμέτωποι με έναν καλά οχυρωμένο εχθρό οι επιλογές είναι πολλές και διάφορες, επιτρέποντας πραγματικές τακτικές. Μπορείτε να καταστρέψετε τις μονάδες Mass & Energy του αντιπάλου, να τον πλησιάσετε από ευάλωτα σημεία, από τη θάλασσα ή από τον αέρα, δίχως να χρειάζεται να καταλήξετε στην παλαιολιθική εποχή των «tank rashes». Το επικό μέγεθος των μαχών και η εμμονή του SC με την ισορροπία δημιουργεί αναμετρήσεις που αποφέρουν πολλά αποτελέσματα, αλλάζοντας τις συνθήκες σε πραγματικό χρόνο. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να παρατηρεί κάποιος την καταστροφή των εχθρών του και να αγαλλιάζει, μέχρι αυτή η αγαλλίαση να μετατραπεί σε τρόμο καθώς βλέπει τα συντρίμμια των εχθρικών στρατών να καταστρέφουν κτίρια της βάσης του με τις εκρήξεις. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η open ended λογική της στρατηγικής δημιουργεί ένα απρόσμενο multipath gameplay καθώς ο παίκτης πρέπει πολλές φορές να προσαρμόζεται άμεσα στις αλλαγές. Είναι λοιπόν ευχής έργον που ένας τίτλος του επιπέδου του SC δεν βασίζεται στο micromanagement. Ο σχεδιασμός επιτρέπει να δοθούν πολλές εντολές στις μονάδες αφήνοντας τον παίκτη να επικεντρωθεί στα σημαντικά θέματα της προσέγγισης και της τακτικής. Με ένα απλό άγγιγμα της ροδέλας του mouse ο χάρτης ανοίγει παρουσιάζοντας μια οπτική που κόβει την ανάσα, αν και μερικές φορές η αναγκαία χρησιμοποίησή της δυσκολεύει τα πράγματα μιας και ο χειρισμός των μονάδων από τόσο ψηλά είναι ιδιαίτερα πονετικός. Η ελευθερία που επιτρέπει το SC για τακτική αναδυκνεύει επίσης και το ιδιαίτερα καλό ΑΙ, που δεν συγχωρεί τις αμέλειες. Με ένα path finding που λειτουργεί καλά (αν και όχι εξαιρετικά), το AI θα πλησιάσει να εκμηδενίσει τις αδύναμες ή όχι καλά οργανωμένες μονάδες του παίκτη, θα κάνει ξαφνικές επιθέσεις στα κενά της άμυνας και γενικά θα παίξει το ρόλο του ικανοποιητικά. Παρά το επικό του μέγεθος όμως και τις έξυπνες ιδέες του που απλοποιούν το χειρισμό, το SC δεν κάνει το επόμενο βήμα στο είδος των RTS όπως μας είχε υποσχεθεί ο Taylor. Η ισορροπία, η ανάγκη του να εκμεταλλευτεί το πεδίο μάχης για να αναδειχθεί και η απομάκρυνσή του από λογικές resource management θυμίζουν περισσότερο ένα μεγαλύτερο σε έκταση Company of Heroes παρά μια αληθινή εξέλιξη του TA, που για την εποχή του θεωρήθηκε επαναστατικό. Τα γραφικά είναι εξαιρετικά αλλά γονατίζουν ακόμα και τα πιο δυνατά PCs του σήμερα και οι μάχες του αφήνουν μια υπερμεγέθη αίσθηση που ζαλίζει. Ότι κάνει το SC το κάνει με υπερβολή, προσφέροντας μια εμπειρία που βασίζεται σε απλή και καθαρή στρατηγική. Το ότι δεν λυγίζει κάτω από το ίδιο του το βάρος είναι απόδειξη πως έχει έρθει η ώρα για το είδος των RTS να προσφέρει το μέγεθος που πάντα ονειρευόταν. Ελάχιστες απαιτήσεις συστήματος Λειτουργικό: Windows XP / Vista Επεξεργαστής: Pentium 1.8 GHz Μνήμη: 512 MB Κάρτα γραφικών: 128 MB Σκληρός δίσκος: 8 GB Ταυτότητα Τίτλος: Supreme Commander Format: PC Ανάπτυξη: Gas Powered Games Διανομή: THQ Διάθεση: Zegetron Τιμή: 49,99 Βαθμολογία: 8/10 Επίσημο site: http://www.supremecommander.com Link to comment Share on other sites More sharing options...
marios007 Μάρτιος 28, 2007 #2 Κοινοποίηση Μάρτιος 28, 2007 Έχει πολύ καλά γραφικά.Αλλά θέλει πολύ περισότερη ισχύ απο τις ελάχιστες απαιτήσεις που αναφέρονται στην παρουσιασή του. Link to comment Share on other sites More sharing options...
knight_77 Μάρτιος 28, 2007 #3 Κοινοποίηση Μάρτιος 28, 2007 Πολυ καλο παιχνιδι.....Μονο οι Αeons μου ξεφυγανε απο το campaign.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Wizard! Μάρτιος 28, 2007 #4 Κοινοποίηση Μάρτιος 28, 2007 Αρχική απάντηση από marios007 Έχει πολύ καλά γραφικά. Αλλά θέλει πολύ περισότερη ισχύ απο τις ελάχιστες απαιτήσεις που αναφέρονται στην παρουσιασή του. Για αυτό και λέγονται "ελάχιστες" Εκεί απλά παίζει. Οι "προτεινόμενες" είναι για να παίζει καλά και φυσικά υπάρχουν και οι προδιαγραφές που δεν αναφέρονται ποτέ, αυτές που χρειάζονται για να παίζουν με όλα τσίτα και σε μεγάλη ανάλυση... Link to comment Share on other sites More sharing options...
kender Μάρτιος 28, 2007 #5 Κοινοποίηση Μάρτιος 28, 2007 Αν και το περίμενα να έρθει να δω πώς είναι, μπορώ να πω πως απογοητεύτικα...Οι μονάδες τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουνε κάποιο ήχο και όχι τον ήχο του "έκαψα ασφάλεια" "έκλεισε το γρανάζι" κλπ... γενικώς δε μου άρεσε και το έβγαλα πολύ γρήγορα ντάξει γούστα είναι αυτά.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.