Jonathan Δημοσιεύτηκε Ιανουάριος 4, 2006 #1 Κοινοποίηση Δημοσιεύτηκε Ιανουάριος 4, 2006 Το πρώτο μου παιχνίδι σε CDROM ήτανε το TEX MURPHY PANDORAS DIRECTIVE,που το διάλεξα σχετικά στη τύχη μιας και ήμουνε μικρός και δε γνώριζα πολλά απο παιχνίδια ακόμη. Παρόλαυτά το παιχνίδι ήταν καταπληκτικό. Σεναριακά,γραφικά,gameplay,τα πάντα.Είχε VIDEO LIVE ACTION με ηθοποιούς (κάτι που βλέπουμε πολύ σπάνια σήμερα)Πολλά είναι αυτά που μετράνε σε ένα παιχνίδι, και αναλόγως το στύλ του παιχνιδιού. Παίζω απόλα τα είδη ΕΚΤΟΣ αθλητικά, πχ.ποσοσφαιράκια μπασκετάκια κτλ.Δέ λέω πολύ καλά τα ACTION κ τα STRATEGY (συνήθως τέτοια παίζω) αλλά είναι πολλές φορές που θέλω να παίξω κάτι που θα με αποροφήσει στο κόσμο του. Να έχει τέτοια ατμόσφαιρα που να με κλέψει απο τη πραγματικότητα.Πρώτη φορά που έζησα κάτι τέτοιο ήτανε στο ΘΡΥΛΙΚΟΤΑΤΟ "REALMS OF THE HAUNTING".Το θυμάται κανείς? είναι στα ΤΟΠ 5 καλύτερα και πιο αγαπημένα παιχνίδια που έχω παίξει τη ζωή μου. Ξεκινούσες το παιχνίδι και απλά χανότανε ο κόσμος γύρω σου. ΦΟΒΕΡΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ.Ατμόσφαιρα.Κάτι ίσως πολύ βασικό που λείπει έντονα απο τα σημερινά παιχνίδια.Επίσης θυμάμαι και τη τελευταία φορά που το έζησα αυτό το κάψιμο.Ήταν με το παιχνίδι "MORROWIND" το οποίο με είχε 'κερδίσει' απο το μενού...με τη μαγευτική μουσική επένδυση...που έδινε απίστευτη ατμόσφαιρα που σε μάγευε.Τελικά....τι παίζει ρόλο σε ένα παιχνίδι? Γραφικά,ήχος,μουσική,πρωτοτυπία? Στους τεχνολογικούς τομείς πχ γραφικά τα πράγματα βελτιώνονται συνεχώς.Μήπως όμως αυτό το έχουμε συνηθήσει πλέον? κ δέν μας συγκινεί?Έπαιξα τελευταία και το Fahrenheit(ή Indigo Prophecy) και μπορώ να πώ οτι ήτανε πολύ καλό.κατάφερε στη σημερινή εποχή των ΜΗ ΕΚΠΛΗΞΕΩΝ (γιατί σπάνια μας εκπλήσει κάτι στα παιχνίδια πλέον) να με εκπλήξει απο την αρχή.Ακόμη και το gameplay του είχε μερικά πρωτότυπα στοιχεία.Και, εννοήτε....ατμόσφαιρα....Τι ζητάει ο κόσμος απο τα παιχνίδια?...Υπάρχει μια τάση, με τη βοήθεια της φοβερά εξελίσιμης τεχνολογίας, να προσπαθούνε να κάνουνε τα παιχνίδια όλο και πιο αληθινά.Ρεαλιστικά,πραγματικά.Δέ λέω τις περισσότερες φορές εντυπωσιάζει......αλλά.....εάν ένα παιχνίδι παραγίνει ρεαλιστικό,μήπως παύει να είναι 'παιχνίδι'? με την Έννοια παιχνίδι όμως. Κάτι να παίξεις να διασκεδάσεις,να γελάσεις....πχ όσοι έχετε παίξει Zelda θα θυμάστε το στύλ, τα γραφικά (σαν σχέδιο) τη μουσική επένδυση που σου έφτιαχνε τη διάθεση απλά με το να κόβεις βόλτες και να την ακούς...Πιστεύω αυτό που μετράει σε ένα παιχνίδι, είναι το πόσο μπορεί να σε 'αγγίξει' επηρεάσει συναισθηματικά.Να σε συγγινήσει,να σε τρομάξει,να σε πορώσει κτλ κτλ κτλΑυτό που βλέπω τελευταία είναι οτι σήμερα, εντυπωσιάζουν.Αλλα δύσκολα συγκινούν...(.....σήμερα ξύπνησα στραβά.Και με έπιασαν οι προβληματισμοί απότι φαίνεται...) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maximus Ιανουάριος 4, 2006 #2 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Wow, ακόμα δεν ξύπνησα καλά καλά και το θέμα εδώ μου άνοιξε την όρεξη. Καταρχάς για το τι είναι παιχνίδι υπάρχουν δύο απαντήσεις: Για κάποιους παιχνίδι είναι η μεταφορά σε έναν κόσμο εκτός πραγματικότητας, φανταστικό, όπου το μυαλό δραπετεύει και ζει κάτι άλλο, διαφορετικό και μοναδικό. Για κάποιους άλλους, παιχνίδι είναι η πραγματοποίηση ρεαλιστικών πραγμάτων που δεν μπορούν να επιτευχθούν, όπως η οδήγηση ενός υπεραυτοκινήτου, η μεταμόρφωση του ήρωα σε δολοφόνο-κομάντο-στρατιώτη-στρατηγό κτλ κτλ. Πάνω από όλα όμως, παιχνίδι=διασκέδαση. Και η διασκέδαση όπως ξέρουμε έχει πάρα πολλές -και κυρίως- διαφορετικές μορφές. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τα σημερινά παιχνίδια βασίζονται πολύ στα γραφικά τους, κάτι το οποίο έχει μειώσει την ποιότητα άλλων, σημαντικών χαρακτηριστηκών τους. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δε βγαίνουν πλέον παιχνίδια όπως τα παλιά. Κι όμως, μεγάλοι τίτλοι έρχονται να διαψεύσουν: World of Warcraft Warcraft Half Life 2 F.E.A.R. GTA Series Fable Call of Duty 2 Warhammer: Dawn of War Battlefield 2 Rome Total War Civilization IV Splinter Cell Series Thief 3 ... Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Έχω σίγουρα ξεχάσει πολλά παιχνίδια τα οποία θα άξιζαν να μπουν μέσα εδώ. Και σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια αυτά, τα γραφικά είναι εξαίσια και πολλές φορές σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Από την άλλη όμως, μην ξεχνάμε και τους τίτλους που είτε γιατί έτσι θέλησαν οι δημιουργοί τους (βασιζόμενοι πιο πολύ στα γραφικά από ότι στην ιστορία) είτε γιατί ενεπλάκησαν και οι κονσόλες, έχασαν κάθε αίγλη που είχαν στο παρελθόν. Ενδεικτικά αναφέρω το Doom 3 και το Quake 4, στα οποία πέραν των εξαίσιων γραφικών, η πλοκή λείπει. Βασικά είναι σα να προχώρησαν οι τεχνολογίες και τα εφέ και να κόλλησε η φαντασία κάπου το 1996. Και μην αφήσω βεβαίως και το Deus Ex 2, το οποίο λόγω της έκδοσής του και σε κονσόλα, απογοήτευσε τους εκατομμύρια οπαδούς του προκατόχου του. Όπως πάνω κάτω έκανε και το ΑοΕ 3... Και έρχομαι σε αυτό που λες ατμόσφαιρα. Στη συγκίνηση, στην πόρωση, στην ένταξή σου σχεδόν ολοκληρωτικά στο παιχνίδι... Ατμόσφαιρα κάποιος μπορεί να πει πως είχαν τα Doom, FEAR, CoD κτλ. Είτε με τρόμο είτε με δέος, σίγουρα η ατμόσφαιρα υπήρχε. Αλλά όχι σαν τα Fable, Half Life 2, WoW και Thief 3. Όπου εκεί η μουσική, τα περιβάλλοντα, οι χαρακτήρες, οι συνομωσίες, η αγωνία και η προσμονή για να μάθεις τη συνέχεια ήταν ανεπανάληπτα. Πράγματι, δύσκολα βγαίνουν πλέον ατμοσφαιρικά παιχνίδια, με την έννοια που ήταν κάποτε. Δύσκολα κάποιος θα προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα όταν το μόνο εύκολο σήμερα είναι να σκεφτεί ένα σενάριο δράσης, να το ντύσει με τα καλύτερα γραφικά και ήχο και να πουλήσει εκατομμύρια κόπιες εξαιτίας ενός βαριού ονόματος. Δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρούμε ένα διαμάντι σαν το Outcast, ίσως ένα από τα κορυφαία παιχνίδια όλων των εποχών, φτιαγμένο από μια μικρή Βέλγικη εταιρεία το 1999. Όπως και να χει, τα παιχνίδια σήμερα ακολουθούν το ρεύμα. Ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, που κρατάνε την ελπίδα ζωντανή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
unstoppable Ιανουάριος 4, 2006 #3 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Σωστα ολα αυτα που λες, δυστηχως ομως σημερα οι παραγωγοι δινουν βαρυτητα κυριως στα γραφικα. Και να πεις οτι ζηταμε πολλα ενα game με μια στοιχειωδη ιστορια. Link to comment Share on other sites More sharing options...
drakoulis Ιανουάριος 4, 2006 #4 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 για μια καλή ιστορία δεν χρειάζεσαι την σούπερ κάρτα γραφικών της τάξεως των 500ευρώ...........Για καλά γραφικά όμως την χρειάζεσαι. Οπότε με τι θα ασχοληθούν οι εταιρίες????Την απάντηση την ξέρετε φυσικά.Τι ατμόσφαιρα ήταν αυτή που είχε το DOOM έπαιζες και ήσουν στην τσίτα, τρόμαζες, φοβόσουν σαν να ήσουν πραγματικά εκεί..... Link to comment Share on other sites More sharing options...
.38-.45 Ιανουάριος 4, 2006 #5 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 ατμοσφαιρα, ατμοσφαιρα και ατμοσφαιρα. επισης δεν πρεπει να ξεχασω το σημαντικο ρολο που παιζει η ατμοσφαιρα που δημιουργει το παιχνιδι. αν υπαρχει αυτο, θα σε κρατησει για απειρες ωρες (homeworld ξενυχτια απο το demo ακομα, το ειχα τελειωσει και καθομουνα με κλειστα φωτα να ακουω το υπεροχο soundtrack και να παιζω με τις καμερες). και καλη ιστορια. απο κει και περα, τα γραφικα ειναι συμπληρωματικα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
zyx Ιανουάριος 4, 2006 #6 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από .38-.45 ατμοσφαιρα, ατμοσφαιρα και ατμοσφαιρα. θα συμφωνησο με τον φιλτατο (κρυφο intela ) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Makis Hourdakis Ιανουάριος 4, 2006 #7 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Θα συμφωνήσω κι εγώ. Απο ένα παιχνίδι ζητάω κυρίως ατμόσφαιρα και σενάριο και τα υπόλοιπα ακολουθούν, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν μετράνε σε κάποιο βαθμό. Προσωπικά ένα απο τα αγαπημένα μου παιχνίδια είναι το Final Fantasy VII. Αν και άθλιο απο γραφικά (καλά όμως για το 1997 που κυκλοφόρησε) έχει κάποιες πολύ δυνατές σκηνές απο ατμόσφαιρα και σενάριο που πραγματικά έχω ανατριχιάσει... Εκεί που σκοτώνει ο Sephiroth την Aeris ειδικά την πρώτη φορά είχα μείνει αποσβολλωμένος να κοιτάω με ένα περίεργο συναίσθημα λες και ήταν αληθινή η ιστορία... Link to comment Share on other sites More sharing options...
pavlosts Ιανουάριος 4, 2006 #8 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Το πρώτο παιχνίδι πόυ έπαιξα οχι όμως σε PC αλλα σε amiga 1200 και τρελάθηκα ηταν το DEFENDER OF CROWN πραγματικό κόλλημα ατελείωτες ώρες απο κι και πέρα σε PC τα πράγματα αλλάξανε προς το καλύτερο φυσικά ακόμα και σήμερα περιμένω,ρωτάω,ψάχνω όταν ειναι να βγει κάποιος τίτλος και είμαι αρκέτα μεγαλύτερος απο τότε που έπαιζα με την amiga σίγουρα τα γραφικά και η ατμόσφαιρα π.χ. FEAR,HALF LIFE,DOOM ύστερα το story ΜΑΧ PAYNE και τέλος η προτοτυπία,η μουσική σε ορισμένα FIFA,SIMULATION COLIN MACREY είναι τοσα πολλά και πάντα με πόρωση για GAMES.Είναι η ηρεμιά μετα την δουλεία και είναι ΠΟΛΥ σημαντική η ηρεμία και το παιχνίδι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
spc Ιανουάριος 4, 2006 #9 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από Jonathan Το πρώτο μου παιχνίδι σε CDROM ήτανε το TEX MURPHY PANDORAS DIRECTIVE Καταπληκτικό παιχνίδι!Από τα καλύτερα adventures βασικά λόγω της φοβερής ελευθερίας κινήσεων (έσκυβες πχ και έβρισκες πράγματα κάτω από τραπέζια κλπ) που έδινε η προοπτική πρώτου προσώπου και η μηχανή του παιχνιδιού.Δεν θυμάμαι άλλο adventure να είχε τέτοια ελευθερία κινήσεων. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jonathan Ιανουάριος 4, 2006 Author #10 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από Makis Hourdakis Προσωπικά ένα απο τα αγαπημένα μου παιχνίδια είναι το Final Fantasy VII. ΑΑχχχχχ....η μεγάλη αμαρτία του κόσμου να μήν βγούνε για PC....Οι σειρές για τις οποίες θέλω να πάρω PS3(όχι μόνο βέβαια).Να πάρω όλη τη σειρα Final Fantasy και κυριότερα ολη την ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΤΑΤΗ σειρά METAL GEAR (any fans around???)......(Προς Makis Hourdakis καλύτερα να βάλεις ενα *spoiler* warning γιατί ίσως κάποιος να δεί κάτι που δε πρεπει....)Αρχική απάντηση από spc Καταπληκτικό παιχνίδι!Από τα καλύτερα adventures βασικά λόγω της φοβερής ελευθερίας κινήσεων (έσκυβες πχ και έβρισκες πράγματα κάτω από τραπέζια κλπ) που έδινε η προοπτική πρώτου προσώπου και η μηχανή του παιχνιδιού.Δεν θυμάμαι άλλο adventure να είχε τέτοια ελευθερία κινήσεων. Όντως το TEX MURPHY PANDORAS DIRECTIVE ήταν απίστευτο, αλλά πιστεύω πως το προηγούμενο της σειράς TEX MURPHY UNDER THE KILLING MOON ήταν το πρώτο στο στυλάκι αυτό αλλά δέ θυμάμαι ακριβώς πως ήτανε...Ενοείτε πως σήμερα υπάρχουνε πάλι μεγάλοι τίτλοι, αλλά σε σύγκριση Half-life με Half-life 2, ολοι θα έλεγαν πως το δεύτερο είναι κλάσεις ανώτερο, και απο όλες τις απόψεις είναι.αυτό που έζησα όμως όταν έπαιξα το πρώτο, καμία σχέση με το δεύτερο.Ήταν κορυφαίο δε λέω όμως για τότε το πρώτο ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟ.Πέραν απο όλα τα άλλα καθαρόμαιμα shoot and kill wolfenstein-doom clones First Person Shooters που κυκλοφόρισαν εώς τότε.Όπως και το X3:Reunion είναι φανταστικότατο παιχνίδι,πάμπλουτο, αλλά η πρώτη έμπευση ήταν το Privateer. H σε SPACE-SIMS ποιός δε θυμάται την σειρά WING COMMANDER? Ειδικά το 3 και το 4....Συνοπτικότερα, μεγάλοι τίτλοι και κορυφαία παιχνίδια θα συνεχίζουν φυσικά να υπάρχουνε. Αλλά τα περισσότερα είναι βασισμένα σε πράγματα που έχουμε ξαναδεί. Οπότε το feeling είναι διαφορετικό. Φανταστείτε πως είδατε μία μεγάλη επική ταινία, και μετά ακόμη μία. Ακόμη και οι 2 να είναι το ίδιο καλές,δε θα το αισθανθείτε το ίδιο.Μάλλον κουραστικός έγινα.Απλά μου λείπει αυτή η πρωτόγνωρη συγγίνηση και τον ενθουσιασμό που ένιωθα στο παρελθόν τόσο συχνά,ενώ τώρα...σπάνια.Περιμένω το OBLIVION να μου ταράξει λίγο τα νερα.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maximus Ιανουάριος 4, 2006 #11 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Οutcast και πάλι Outcast...Θυμάμαι τελείωνα το δεύτερο κόσμο και έπαιζα κανα 5ωρο για να τσεκάρω όλες τις λεπτομέρειες και μπήκα στην έρημο...Με το που ξεκίνησε η Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΗ μουσική της ερήμου απλά έμεινα να κοιτάω την οθόνη κανα 5λεπτο...Φανταστικό...Ή η ανακάλυψη της βάσης της MJ-12 στο Παρίσι (Deus Ex)... Η απόδραση από τις φυλακές της Unatco... Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...Το Best Game Ever Half-Life 1? Τι να πω για το 6 ή 7 φορές τερματισμένο παιχνίδι αυτό? Ή για το Unreal 2, που ενώ ήταν ένα σίγουρα καλό, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, είχε ένα από τα κορυφαία φινάλε?Αυτά είναι...Και δε μίλησα για τη Shodan... Link to comment Share on other sites More sharing options...
axlvaled Ιανουάριος 4, 2006 #12 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Καλά όλα αυτά που λέτε φίλτατοι Gamers αλλά... (υπάρχει πάντα ένα αλλά) Δεν ξέρω πόσοι απο εσάς πρόλαβαν την χρυσή εποχή των Coin Op και του κατοστάρικου. Αυτά ήταν GAMES (δεν θέλω να προσβάλλω τους νέους.. σε ηλικία Gamers). Ποίος απο εσάς θυμάται τίτλους σαν το : 1) Double Dragon 2) Wonder Boy Series 3) Cabal 4) Bubble Bubble 5) Tetris και εκατοντάδες άλλους τίτλους. Πόσοι απο εσάς θυμούνται τα συναισθήματα που είχες όταν τερμάτιζες και σκότωνες τον τελευταίο αρχηγό (ή όπως αλλιώς τον λέγατε) ή όταν έκανες hiscore. Νομίζω πως με το τέλος αυτής της χρυσής εποχής τα Games έχασαν κάποιο μεγάλο μέρος της αίγλης τους. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι πολλοί απο τους νέους τίτλους games σε Η/Υ με έκαναν να νιώσω παρόμοια συναισθήματα με εκείνα που ένιωθα στα χρόνια της νιότης μου αλλά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια νομίζω ότι χάσανε την ουσία τους. Δεν είναι παιχνίδια, είναι ηλεκτρονική εικονική πραγματικότητα. Μην ξεχνάτε οτι τα τελευταία χρόνια τα παιχνίδια που κάνουν θραύση στην αγορά είναι τα online RPG. Χάθηκε η έννοια του παιχνιδιού. Προς Θεού δεν λέω να μην παίζουμε games (και εγώ ο ίδιος είμαι φανατικός τον games όλων των ειδών) αλλα μην ξεχνάμε την ουσία του ηλεκρονικού παιχνιδιού. Δημιουργήθηκαν για να μας διασκεδάζουν και όχι για να μας κάνουν να ζούμε σε εικονικούς κόσμους. Στα Coin op games υπήρχε μια σειρά έριχνες το κατοστάρικο -> έπαιζες -> τερμάτιζες ή έχανες και έβγαινες με τους φίλους σου να παίξεις στην γειτονιά. Τώρα αυτό που κάνουν όλα τα παιδιά (μικρά ή μεγάλα) είναι να βγαίνουν και να πάνε να παίξουν Games σε internet cafe. Δεν λέω καλό και αυτό αλλα σκεφτείται πόσα χάνουμε από την παιδική μας ηλικία μπροστά σε ένα Η/Υ ή σε μια τηλεόραση (παίζοντας games σε κονσόλες). Συγνώμη αν σε πολλούς δεν αρέσουν αυτά που λέω αλλα τι να κάνουμε παιδιά... Η αλήθεια μερικές φορές δεν είναι ευχάριστη. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maximus Ιανουάριος 4, 2006 #13 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Και πάνε και παίζουν με τις ώρες CS, παιδιά 12-16 ετών, την ώρα που εμείς στην ηλικία τους κλωτσούσαμε κουτάκια, πέφταμε, γινόμασταν ένα με το χώμα και γουστάραμε. Που για εμάς ήταν πολύτιμο το να πάμε μία φορά να παίξουμε PacMan στα ηλεκτρονικά. Και τώρα τι γίνεται? 10ωρα+ Lineage, CS, WoW και έχει ο Θεός.Πόσες ώρες είχα ξοδέψει στο Tetris... [άσχετο]Πάντως μην είμαστε και απόλυτοι. Σίγουρα είχαν και ακόμα διατηρούν τη μαγεία τους τα Coin Up αλλά η τεχνολογία δεν δημιούργησε υποδεέσταρα δείγματα. Π.χ.? Medieval. Απίστευτο, απλά. Half Life. Koρυφαίο. System Shock, Deus Ex και η λίστα μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Τα πάντα εξελίσσονται, that's the way it works. Τα συναισθήματα κάποιου που έζησε με τα ηλεκτρονικά μπορεί να είναι παρόμοια με ενός σήμερα που τερμάτισε το Half-Life 2. Σαφώς και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε -σε καμία περίπτωση- αυτά τα δύο είδη. Είναι ξεχωριστά και το καθένα δίνει τις δικές του συγκινήσεις. Με τίποτα δε θα έλεγα ότι τα Coin Up είναι καλύτερα από τα σημερινά παιχνίδια, αυτή είναι η αλήθεια. Δε μπορείς να συγκρίνεις το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, αν και τα δύο με μπάλα παίζονται.Αυτό πάντως που συμβαίνει σήμερα είναι επιεικώς απαράδεκτο. ’δειασαν οι αλάνες, γέμισαν τα νετ καφέ και κάθε σπίτι με Playstation. Γιατί κάποιοι γονείς θεώρησαν μεγαλύτερη ασφάλεια το παιδί να είναι στο σπίτι και να παίζει στην τηλεόραση από το να βγει έξω και να παίξει μπάλα. Για να μη χτυπήσει. ΑΣΤΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. Έτσι είναι η ζωή, χτυπάς, σηκώνεσαι και συνεχίζεις. ΔΕΝ ΕΧΕΙ SAVE-LOAD. Αλλά δεν το καταλαβαίνουν...Εγώ δε βγάζω τη σκούφια μου απ'έξω. Πάω σε νετ καφέ. Και την εποχή του Diablo 2 έπαιζα 6 και 7 ώρες. Αλλά πήγαινα και γυμναστήριο. Έπαιζα μπάλα με την παρέα μου. Δεν είχα γίνει ένα με την οθόνη. Δεν είχα γίνει σαν αυτό που βλέπω σήμερα, να περπατάνε παιδιά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και αντί να ακούς σχόλια για γκόμενες να ακούς:-Καλά μιλάμε του έριξα ένα headίδι όλα τα λεφτά!-LOL μλκ, εσύ ήσουν?-Ναι ρε ζώο, με το 3-1 κιόλας!-OMG ρε φίλε, OMG!!!Re ai sto diaolo...Σόρυ κιόλας... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vadergr Ιανουάριος 4, 2006 #14 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 σωστα τα λες...ασε που τωρα αρχισαν κατι κουβεντες περι εξαρτησης ιντερνετ κτλ κτλ.Στο ραδιο τα ακουγα χθες... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Makis Hourdakis Ιανουάριος 4, 2006 #15 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Εμένα περισσότερο που τη σπάει που ακούω προφορικά διάφορα τύπου OMG, LOL κτλ κτλ + του οτι πλέον οι μισοί μιλάνε όλη την ώρα περι mmorpg...Ρε καλά κάνω κι εγώ κι όσοι είστε απ'έξω απο το λούκι που δεν αρχίζουμε τα σκληρά... (δηλαδή lineage, WoW κτλ κτλ). Θα μου πείτε "καθαροί είστε εσείς δλδ;". Καθαροί όχι αλλά ευτυχώς κρατάμε ακόμα...Sorry για το Off topic δλδ αλλά τα 'χω πάρει τελευταία με την όλη κατάσταση... Link to comment Share on other sites More sharing options...
kender Ιανουάριος 4, 2006 #16 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Εγώ ακόμα θυμάμαι που με το που έβλεπα coin-metal slug έτρεχα σα χαζο, ήτανε πάρα πολύ καλό μαζί με το puzzle bubble από τα λίγα που έπαιζα τότε που ήμουνα μικρό παιδάκι :OT: Που να δείτε παιδάκια (καμιά δεκαριά σε ένα pc του νετ καφέ) και να κάθετε ένα που δε φτάνει το ποντίκι άμα κάτσει φυσιολογικά στη καρέκλα και να γυρναει και να σου φωνάζει γ*μω το σπιτι σου παλιο-cheatakia..., μετά από αυτό τι να πεις δλδ... Link to comment Share on other sites More sharing options...
axlvaled Ιανουάριος 4, 2006 #17 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι που υπάρχουν και άλλα άτομα που σκέφτονται όμοια με εμένα. Προς θεού δεν θέλω να κατηγορίσω τα παιδιά που παίζουν όλοι την ημέρα Games σε Η/Υ. Αλλά ρε παιδιά έλεος..... Πριν κάνα χρόνο ρώτησα ένα παιδάκι σε ένα internet cafe τι θα προτιμούσε περισσότερο, 1) να του κλείσω ραντεβού με την κοπέλα που του αρέσει και όλα τα έξοδα της βραδιάς να τα πληρώσω εγώ ή 2) να του δώσω 10 ώρες στο Internet cafe. την απάντηση μπορείτε να την φανταστείτε πολύ εύκολα... Φυσικά διάλεξε τις 10 ώρες για να παίξει counter. Anyway guys δεν νομίζω να μπορέσουμε να κανουμε κάτι. Ας ελπίσουμε μόνο τα παιδιά να καταλάβουν κάποια στιγμή οτί δεν πειράζει αν χάσεις με headshot στο counter ή αν σε σκοτώσει κάποιος PKer στο Lineage. WAKE UP its just a game. Δεν είναι η ζωή σας. Όσο για τους υπόλοιπους Gamers (σαν εμένα ) Keep up the good work. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Skinny13 Ιανουάριος 4, 2006 #18 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από spc Καταπληκτικό παιχνίδι!Από τα καλύτερα adventures βασικά λόγω της φοβερής ελευθερίας κινήσεων (έσκυβες πχ και έβρισκες πράγματα κάτω από τραπέζια κλπ) που έδινε η προοπτική πρώτου προσώπου και η μηχανή του παιχνιδιού.Δεν θυμάμαι άλλο adventure να είχε τέτοια ελευθερία κινήσεων. ομοιως ενα αλλο παιχνιδι παρομοιο το Sanitarium....μιλαμε γαι τρελλους γριφους...πχ. να ψαχνεις για κλειδια μεσα σε ταφους και αλλα τετοια κουλα Link to comment Share on other sites More sharing options...
zyx Ιανουάριος 4, 2006 #19 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από Skinny13 ομοιως ενα αλλο παιχνιδι παρομοιο το Sanitarium....μιλαμε γαι τρελλους γριφους...πχ. να ψαχνεις για κλειδια μεσα σε ταφους και αλλα τετοια κουλα παρανοικο game μεν καλο δεΜΚ 1 FTW ρα Link to comment Share on other sites More sharing options...
τακης Ιανουάριος 4, 2006 #20 Κοινοποίηση Ιανουάριος 4, 2006 Αρχική απάντηση από gznp [Σήμερα, στις 14:46] Και πάνε και παίζουν με τις ώρες CS, παιδιά 12-16 ετών, την ώρα που εμείς στην ηλικία τους κλωτσούσαμε κουτάκια, πέφταμε, γινόμασταν ένα με το χώμα και γουστάραμε. Που για εμάς ήταν πολύτιμο το να πάμε μία φορά να παίξουμε PacMan στα ηλεκτρονικά. Και τώρα τι γίνεται? 10ωρα+ Lineage, CS, WoW και έχει ο Θεός.Πόσες ώρες είχα ξοδέψει στο Tetris... [άσχετο]Πάντως μην είμαστε και απόλυτοι. Σίγουρα είχαν και ακόμα διατηρούν τη μαγεία τους τα Coin Up αλλά η τεχνολογία δεν δημιούργησε υποδεέσταρα δείγματα. Π.χ.? Medieval. Απίστευτο, απλά. Half Life. Koρυφαίο. System Shock, Deus Ex και η λίστα μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Τα πάντα εξελίσσονται, that's the way it works. Τα συναισθήματα κάποιου που έζησε με τα ηλεκτρονικά μπορεί να είναι παρόμοια με ενός σήμερα που τερμάτισε το Half-Life 2. Σαφώς και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε -σε καμία περίπτωση- αυτά τα δύο είδη. Είναι ξεχωριστά και το καθένα δίνει τις δικές του συγκινήσεις. Με τίποτα δε θα έλεγα ότι τα Coin Up είναι καλύτερα από τα σημερινά παιχνίδια, αυτή είναι η αλήθεια. Δε μπορείς να συγκρίνεις το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, αν και τα δύο με μπάλα παίζονται.Αυτό πάντως που συμβαίνει σήμερα είναι επιεικώς απαράδεκτο. ’δειασαν οι αλάνες, γέμισαν τα νετ καφέ και κάθε σπίτι με Playstation. Γιατί κάποιοι γονείς θεώρησαν μεγαλύτερη ασφάλεια το παιδί να είναι στο σπίτι και να παίζει στην τηλεόραση από το να βγει έξω και να παίξει μπάλα. Για να μη χτυπήσει. ΑΣΤΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. Έτσι είναι η ζωή, χτυπάς, σηκώνεσαι και συνεχίζεις. ΔΕΝ ΕΧΕΙ SAVE-LOAD. Αλλά δεν το καταλαβαίνουν...Εγώ δε βγάζω τη σκούφια μου απ'έξω. Πάω σε νετ καφέ. Και την εποχή του Diablo 2 έπαιζα 6 και 7 ώρες. Αλλά πήγαινα και γυμναστήριο. Έπαιζα μπάλα με την παρέα μου. Δεν είχα γίνει ένα με την οθόνη. Δεν είχα γίνει σαν αυτό που βλέπω σήμερα, να περπατάνε παιδιά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και αντί να ακούς σχόλια για γκόμενες να ακούς:-Καλά μιλάμε του έριξα ένα headίδι όλα τα λεφτά!-LOL μλκ, εσύ ήσουν?-Ναι ρε ζώο, με το 3-1 κιόλας!-OMG ρε φίλε, OMG!!!Re ai sto diaolo...Σόρυ κιόλας... Πες τα ρε gznp!!!πεστα,αλλα ποιος σ'ακουει.Το κακο ειναι οτι αυτα τα παιδια ειναι το μελλον."Μελλον"????Με καμμενα μυαλα......??!!!??Σου αφιερωνω το"Νοσταλγος του rock 'n' roll"(Ναι σε ολα.....αλλα με μετρο)κι εγω sorry για το off topic Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.