Βήμα - βήμα πώς να στήσετε από το μηδέν ένα PC

[Makis Hourdakis]

Επειδή βλέπω κατα καιρούς πολλά παιδιά (κυρίως νέα μέλη) εδώ μέσα που νομίζουν οτι δεν μπορούν να στήσουν ένα ολόκληρο μηχάνημα μόνοι τους και πληρώνουν τα μαλιοκέφαλά τους σε τρίτους τεχνικούς ή φτιάχνουν σύνθεση σε συγκεκριμένο κατάστημα, έχοντας τα ανάλογα μειωνεκτήματα αποφάσισα να ξεκινήσω ένα review για το πώς να στήσει κανείς από την αρχή ένα ισσοροπημένο, σταθερό και μαζεμένο σύστημα με διάφορα "κολπάκια" και σημεία προσοχής.

Περιεχόμενα

Part1: Επιλογή εξαρτημάτων

1.1) Κουτί

1.2) Τροφοδοτικό/PSU

1.3) Επεξεργαστής/CPU

1.4) Μνήμη RAM

1.5) Μητρική κάρτα/Motherboard (ή mainboard)

1.6) Κάρτα γραφικών/VGA

1.7) Κάρτα ήχου/Sound card

1.8) Σκληρός δίσκος/HDD

1.9) Οδηγός ανάγνωσης/εγγραφής οπτικών δίσκων

1.10) Ψύξη

1.11) Οθόνη

1.12) Γενικές παρατηρήσεις

Part 2: Συναρμολόγηση

2.1) Μερικές βασικές παρατηρήσεις

2.2) Βίδωμα

2.3) Υλικά & Εργαλεία

2.4) Προετοιμασία του κουτιού

2.5) Μητρική επεξεργαστής & μνήμη RAM

2.6) Τοποθέτηση των καρτών επέκτασης

2.7) Τοποθέτηση μονάδων περιφερειακής μνήμης

2.8) Ανεμιστήρες

2.9) Σύνδεση των διακοπτών και των ενδεικτικών λυχνιών της πρόσοψης

2.10) Τοποθέτηση & σύνδεση τροφοδοτικού

2.11) Τακτοποίηση καλωδίων

2.12) Σύνδεση περιφερειακών

Part 3: Software

3.1) Ρύθμιση BIOS

3.2) Εγκατάσταση λειτουργικού συστήματος

3.3) Τελευταίες εγκαταστάσεις & ρυθμίσεις

Downloads & χρήσιμα links

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Ο οδηγός αυτός καλύπτει όλες τις πλατφόρμες, τα εξαρτήματα και τη συναρμολόγηση γενικότερα. Επειδή όμως πολλές φορές υπάρχουν περίεργες ασυμβατότητες, ιδιότροπες διατάξεις κτλ κτλ, καλό είναι πρώτα να κάνουμε μια αναζήτηση σε sites και forums συγκεκριμένα για το Hardware και Software που μας ενδιαφέρει. Επίσης καλό θα ήταν να διαβάσουμε και τα συνοδευτικά εγχειρήδια οδηγιών, τουλάχιστον της μητρικής.

Προσωπικά δεν ευθύνομαι για τυχόν δικά σας λάθη ή ασυμβατότητες. Αν ακολουθήσετε κατα γράμμα αυτόν τον οδηγό και δεν υπάρχουν προβλήματα ασυμβατότητας ή άλλες ιδιοτροπίες θα έχετε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα χωρίς κανένα πρόβλημα.

Καλή ανάγνωση!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Νο2

Η αντιγραφή και συνεπώς η οικειοποίηση της δουλειάς κάποιου άλλου χωρίς προηγούμενης συννενόησης θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Διαβάστε αυτό:

Αρχική απάντηση από Makis Hourdakis

Για δεύτερη φορά ανακάλυψα πως ο οδηγός αυτός έχει δημοσιευθεί σε τρίτο site χωρίς εγώ να γνωρίζω τίποτα, και χωρίς να αναφέρεται ο δημιουργός ή η πηγή (ο πρώτος είχε αναφέρει τουλάχιστον την πηγή). Δεν γνωρίζω σε πόσα ακόμα site υπάρχει αυτό το review πάντως θα ήθελα να ξέρουν όλοι αυτοί που ετοιμάζονται να κάνουν καθαρό "copy-paste" πως αυτό θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Εμένα το how-to αυτό μου πήρε, αν θυμάμαι καλά, πάνω από μια (εξαντλητική) βδομάδα να το ολοκληρώσω. Ήθελα να φτιάξω κάτι που να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρες και πραγματικά να βοηθήσει όλους αυτούς τους νέους στο χώρο ανθρώπους που θέλουν να μπουν "δυναμικά" και δεν έχουν κάποιον να τους βοηθήσει. Θέλω να πιστεύω πως έχει βοηθήσει πολλούς (δεν ξέρω, στη θεωρία αποδείχτηκε καλός αλλά δεν ξέρω στην εφαρμογή αν υπήρξαν προβλήματα).

Με το παραπάνω σκεπτικό δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να δώσω την άδεια σε όποιον μου ζητούσε να δημοσιεύσει το παρόν στο δικό του site, καθώς θα επωφελούνταν πολλοί ακόμα "νέοι". Αρκεί πάντα να γίνεται σαφής αναφορά στο δημιουργό και την πηγή (χωρίς το TheLab.gr αυτός ο οδηγός ίσως να μην είχε δημιουργηθεί ποτέ) και η δημοσίευση να γίνεται μετά από την άδειά μου (θα την δίνω σε όποιον μου τη ζητάει, απλώς θέλω να ξέρω πού κυκλοφορεί η δουλειά μου).

Θέλω να πιστεύω πως το "πρόβλημα" που προέκυψε θα λυθεί εξίσου ήρεμα και πολιτισμένα όπως το πρώτο και το ίδιο θέλω να ελπίζω για οποιοδήποτε πρόβλημα παρόμοιου είδους προκύψει στο μέλλον.

Ευχαριστώ.

[Makis Hourdakis]

Ένας προσωπικός υπολογιστής (PC) αποτελείται από πάρα πολλά κυκλώματα. Αυτά τα κυκλώματα είναι συγκεντρωμένα και διαχωρισμένα σε διάφορα εξαρτήματα τα οποία συνεργάζονται μεταξύ τους ώστε να κάνουν τις δουλειές που ζητάμε από τον H/Y μας. Ένα από τα χαρακτηριστικά που έκανε τα PC διαδεδομένα είναι η δυνατότητα τους να αναβαθμίζονται και να τροποποιούνται εύκολα, απλώς και μόνο με τη χρήση μερικών εξαρτημάτων τα οποία μπορούν εύκολα να προστεθούν στο μηχάνημα ακόμα και από τον ίδιο τον τελικό χρήστη. Κάθε εξάρτημα κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά ή καλύτερα αναλαμβάνει ένα συγκεκριμένο τομέα. Ας δούμε τα βασικά από αυτά και τι να προσέξουμε κατά την επιλογή τους.

[Makis Hourdakis]

Το επονομαζόμενο «κουτί» ή «πύργος» ή «tower» είναι ο σκελετός του Η/Υ. Παρ όλο που είναι βασικό ώστε να είναι μαζεμένο και συγκεντρωμένο το μηχάνημα, στην πραγματικότητα δεν είναι απολύτως αναγκαίο. Για παράδειγμα αρκετές φορές κάποιοι δεν χρησιμοποιούν κουτί για να δοκιμάσουν κάτι αφού είναι δώρο άδωρο να βιδώνεις τόσες βίδες για μια μέτρηση λίγης ώρας. Φυσικά όμως για ένα μηχάνημα που προορίζεται για χρήση και όχι για μετρήσεις θα χρησιμοποιήσουμε κουτί.

Ένα κουτί κρίνεται ως καλό ή κακό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που φέρει. Ένα από αυτά είναι το μέγεθος. Όσο πιο μεγάλο είναι ένα κουτί (και στις 3 διαστάσεις), τόσο το καλύτερο καθώς επιτρέπει και μεγαλύτερη επεκτασιμότητα και καλύτερη ροή αέρα, πράγμα που βοηθάει στην καλύτερη ψύξη του συστήματος. Το μέγεθος συνήθως αναφέρεται ως mini, midi ή full, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιστοιχεί στα Small, Medium, Large. Σήμερα τα mini tower είναι ιδιαίτερα δυσεύρετα, ενώ τελευταία κυκλοφορούν και αρκετά οριζόντια κουτιά τα οποία χρησιμοποιούνται περισσότερο σε συστήματα ψυχαγωγίας ή σε γραφεία π.χ. όπου υπάρχει έλλειψη χώρου. Για τα τελευταία καλό θα ήταν να συμβουλευτούμε τις οδηγίες του κατασκευαστή, καθώς αρκετές φορές υπάρχει κάποιος περιορισμός όσων αφορά το μέγεθος και τον αριθμό των εξαρτημάτων που μπορούν να φιλοξενήσουν.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι το υλικό κατασκευής. Συνήθως χρησιμοποιείται λαμαρίνα ή άλλο παρόμοιο υλικό. Όσο πιο χοντρό είναι το μέταλλο, τόσο το καλύτερο καθώς προσφέρει πιο στιβαρή κατασκευή και μικρότερο βαθμό ευκαμψίας, πράγμα που δεν είναι ό,τι καλύτερο να συμβαίνει. Ένα άλλο υλικό που χρησιμοποιείται τελευταία είναι το αλουμίνιο το οποίο προσφέρει αρκετά, μεταξύ αυτών καλύτερο φινίρισμα και σαφώς μειωμένο βάρος (το οποίο επίσης καλό είναι να είναι μικρό για την περίπτωση της μεταφοράς και μόνο).

Επίσης θα πρέπει να προσέξουμε τις διάφορες εργονομίες που προσφέρει το κουτί καθώς μπορεί να μας λύσουν τα χέρια εάν σκοπεύουμε να κάνουμε συχνές επεμβάσεις. Π.χ. μπορεί οι ανεμιστήρες να μπαίνουν με κλιπς, οι σκληροί δίσκοι σαν συρταράκια κ.τ.λ. Το κουτί που χρησιμοποιήθηκε για την παρουσίαση (Chieftec DX-01SLD) έχει κάποιες εργονομίες όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Σημαντικός είναι επίσης ο αριθμός των εξαρτημάτων που μπορεί να πάρει. Από αυτά μας ενδιαφέρουν τα εσωφερή/εξωφερή φατνία 5.25 και 3.5, ο αριθμός των ανεμιστήρων που μπορεί να δεχτεί και το πόσα τροφοδοτικά μπορεί να φιλοξενήσει. Φατνία είναι οι θέσεις που θα φιλοξενήσουν τις διάφορες συσκευές αποθήκευσης (κυρίως) δηλαδή τους σκληρούς δίσκους, τους οδηγούς δισκέτας (3.5) και τις συσκευές ανάγνωσης/εγγραφής οπτικών δίσκων (5.25) δηλαδή CD/DVD. Εσωφερή είναι αυτά που δεν έχουν έξοδο στην πρόσβαση (σε αυτά θα τοποθετηθούν οι σκληροί δίσκοι) και εξωφερή αυτά που έχουν, τα οποία φυσικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν εσωφερή. Καλό είναι τα φατνία 3.5 να ξεπερνάνε τα 3 εσωφερή και 2 εξωφερή και τα 5.25 τα 4. Οι θέσεις για τους ανεμιστήρες καλό είναι να ξεπερνάνε τις δυο. Όσο για τα τροφοδοτικά, το 95% των κουτιών μπορούν να φιλοξενήσουν ένα μόνο τροφοδοτικό ενώ κάποια άλλα διαθέτουν θέση για προαιρετική τοποθέτηση επιπλέον τροφοδοτικού για πιο ειδικές περιστάσεις.

Τέλος, όλα τα κουτιά ακολουθούν μία διάταξη για να υπάρχει συμβατότητα. Τα τελευταία 10 περίπου χρόνια χρησιμοποιείται η διάταξη ΑΤΧ, η οποία τα προσεχή χρόνια πιθανότατα θα αλλάξει με τη διάταξη BTX που προωθεί η εταιρία Intel η οποία όπως λέγεται θα βοηθήσει στην καλύτερη ψύξη των εξαρτημάτων. Ως τότε έχουμε καιρό αλλά προς το παρόν κάποιες εταιρίες (μεταξύ τους οι CoolerMaster και Lian Li) προσφέρουν τη δυνατότητα για μελλοντική μετάβαση στη διάταξη BTX.

Σημείωση: Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να τοποθετούμε πρώτο παράγοντα την εξωτερική εμφάνιση και να παραγκωνίζουμε άλλους σημαντικότερους παράγοντες. Επίσης να θυμάστε πως το ασχημόπαπο μπορεί να γίνει κύκνος με μια διαδικασία που λέγεται case modding.

[Makis Hourdakis]

Το τροφοδοτικό είναι φυσικά το βασικότερο εξάρτημα καθώς είναι αυτό που τροφοδοτεί τα εξαρτήματα του Η/Υ μας και συμβάλει σημαντικά στην σταθερότητά του.

Ένα τροφοδοτικό πρέπει να είναι συμβατό με τη μητρική μας αν και όλα τα τροφοδοτικά των τελευταίων χρόνων έχουν τα απαραίτητα βύσματα οπότε δεν τίθεται θέμα ασυμβατότητας. Το μόνο που ίσως αναρωτηθούν κάποιοι είναι για το βύσμα ATX το οποίο παλιότερα ήταν στα 20pins αλλά φέτος προεκτάθηκε στα 24. Πρέπει να σας πω πως είτε βάλετε 20πινο καλώδιο σε μητρική για 24πινο είτε το αντίστροφο δεν θα συναντήσετε πρόβλημα.

Το σημαντικότερο στοιχείο που καθορίζει την αξία ενός τροφοδοτικού είναι η ισχύς του. Σήμερα το minimum θα πρέπει να θεωρείται τα 350watt ενώ αξίζει να σημειωθεί πως αυτή τη στιγμή στην αγορά ο πήχης έχει αγγίξει το 1Kw! Ωστόσο να είστε επιφυλακτικοί καθώς τις περισσότερες φορές η ονομαστική ισχύς ενός ανώνυμου τροφοδοτικού μπορεί να απέχει πάρα πολύ από την πραγματική του.

Επίσης θα έπρεπε να κοιτάμε για το εάν οι τάσεις που δίνει είναι κοντά στις αντίστοιχες γραμμές, πράγμα που μπορούμε δυστυχώς να γνωρίζουμε μόνο μέσα από forum και εμπειρίες άλλων χρηστών.

Μας ενδιαφέρει επίσης ο αριθμός των γραμμών και των βυσμάτων (Molexes) που δίνει ένα τροφοδοτικό. Κάποια τροφοδοτικά προσφέρουν 2 γραμμές στα 12v που είναι και η κρισιμότερη τάση στο PC, πράγμα που προσφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα και αξιοπιστία. Όσο για τα molexes με αυτά δεν θα αντιμετωπίσετε συνήθως κάποιο πρόβλημα καθώς στα μεγάλα και επώνυμα τροφοδοτικά ο αριθμός είναι μεγάλος.

Ένα τέταρτο και τελευταίο στοιχείο είναι ο τρόπος ψύξης που χρησιμοποιεί. Τα psu είναι ιδιαίτερα θερμογόνα εξαρτήματα και συνήθως ψύχονται με έναν ή δύο ανεμιστήρες ή σπανιότερα ψύχονται παθητικά, πράγμα που προσφέρει θεωρητικά λιγότερη ψυκτική απόδοση αλλά πρακτικά μηδενικό (και όχι μηδαμινό) θόρυβο καθώς δεν γίνεται χρήση μηχανικών μερών. Τα τροφοδοτικά με παθητική ψύξη είναι ακόμα ακριβά, δυσεύρετα, χαμηλών ισχύων και λιγότερο αξιόπιστα και έτσι καλό θα ήταν να τα αποφύγετε, εκτός κι αν είναι αναγκαίο να στήσετε ένα σύστημα όσο το δυνατόν πιο αθόρυβο, αν και τα σύγχρονα τροφοδοτικά που ψύχονται με ανεμιστήρες έχουν αρκετά χαμηλό επίπεδο θορύβου. Να σημειώσω πως ο θόρυβος όπως ξέρετε μετράτε σε dB και για να θεωρηθεί κάτι αθόρυβο θα πρέπει να παράγει θόρυβο χαμηλότερο των 20dB (και χαμηλότερα θα έλεγα).

Κάτι άλλο που τελευταία σκάει μύτη στην αγορά είναι τα μαζεμένα ή αφαιρούμενα καλώδια, χαρακτηριστικό που είναι ιδιαίτερα βολικό και αποτελεί έναν παράγοντα που θα έπρεπε να λάβουμε υπ όψη.

(Μπορείτε να υπολογίσετε στο περίπου την κατανάλωση του μελλοντικού σας συστήματος στο http://www.extreme.outervision.com/index.jsp )

[Makis Hourdakis]

Και φτάσαμε στο εξάρτημα που συνήθως δέχεται τη μεγαλύτερη βαρύτητα αν και τα τελευταία χρόνια κατά τη γνώμη μου έχει πέσει πολύ η σημασία του στις επιδόσεις ενός συστήματος καθώς όλοι οι σύγχρονοι επεξεργαστές είναι κάτι παραπάνω από καλοί στις καθημερινές εργασίες, με τις διαφορές να φαίνονται στις βαριές εφαρμογές και στα απαιτητικά παιχνίδια.

Πρώτο στοιχείο, αν και όχι το σημαντικότερο είναι η συχνότητα λειτουργίας του η οποία εδώ και ένα χρόνο έχει κολλήσει στο 3-4GHz καθώς οι κατασκευαστές κατάλαβαν επιτέλους πως δεν είναι αυτό που θα τους βοηθήσει να αυξήσουν κατακόρυφα τις επιδόσεις. Σήμερα βρίσκουμε επεξεργαστές σε συχνότητες από περίπου 2GHz μέχρι περίπου 4GHz, με όσο μεγαλύτερο νούμερο, τόσο το καλύτερο. Γνώμη μου πάντως είναι να παίρνουμε τον επεξεργαστή της χαμηλότερης συχνότητας από την σειρά επεξεργαστών που θέλουμε καθώς βάση της συχνότητας συνήθως καθορίζεται η τιμή αλλά τη συχνότητα λειτουργίας μπορούμε να την αυξήσουμε μόνοι μας χρησιμοποιώντας τη μέθοδο overclocking.

Ένα άλλο πράγμα από το οποίο χαρακτηρίζονται οι επεξεργαστές είναι το μέγεθος (σε Bit) εντολών που μπορούν να επεξεργαστούν. Μέχρι πριν λίγα χρόνια όλοι οι επεξεργαστές δέχονταν μόνο 16Bit και 32Bit εντολές και τελευταία έχουν προστεθεί και οι επεξεργαστές που δέχονται 64Bit εντολές. Αυτό είναι κάτι πολύ καλό αν και δεν μπορεί να αναδειχθεί ακόμα καθώς δεν υπάρχουν αρκετές εφαρμογές που να το αξιοποιούν. Να ξέρετε όμως πως πάντα υπάρχει «συμβατότητα προς τα πίσω» οπότε μην ανησυχείτε. Από τη στιγμή που η διαφορά τιμής είναι μικρή, καλό είναι να επενδύσετε σε έναν 64μπιτο επεξεργαστή.

Εκτός από αυτό, μας ενδιαφέρουν και οι επιπλέον εντολές που δέχονται. Οι επεξεργαστές δέχονται κάποιες συγκεκριμένες βασικές εντολές αλλά έχουν προστεθεί και νέες που κάνουν πιο εύκολη την επεξεργασία. Τέτοιες είναι οι MMX, SSE, SSE2, SSE3 και άλλες. Όσο περισσότερες φυσικά, τόσο το καλύτερο.

Κατά τη γνώμη μου δυο είναι τα στοιχεία που καθορίζουν σήμερα την απόδοση ενός επεξεργαστή. Το ένα από αυτά είναι η ταχύτητα του διαύλου επικοινωνίας με τη μνήμη RAM, ή κοινώς FSB. Αυτό έχει διάφορες τιμές ανάλογα με τον κατασκευαστή και το μοντέλο του επεξεργαστή. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς καθορίζει την ταχύτητα που μεταφέρονται τα δεδομένα από την κεντρική μνήμη του συστήματος στον επεξεργαστή. Μετριέται σε MHz και φυσικά όσο μεγαλύτερο νούμερο, τόσο το καλύτερο.

Το δεύτερο είναι η μνήμη cache του cpu. Αυτή αποτελείται από τη μνήμη cache 1ου επιπέδου, τη 2ου επιπέδου και καμιά φορά την 3ου επιπέδου. Στην 1ου επιπέδου μεταφέρονται τα δεδομένα από την 2ου ώστε να τα πάρει μετά ο επεξεργαστής. Είναι καλό να είναι μικρή γιατί όσο μικρότερη είναι, τόσο πιο γρήγορη προσπέλαση των δεδομένων γίνεται. Η 2ου επιπέδου αντίστοιχα φιλοξενεί τα δεδομένα από τη RAM (όταν δεν υπάρχει 3ου επιπέδου) μέχρι να τα προωθήσει στην L1 και είναι καλό να έχει κάποια κάπως μεγάλη τιμή ώστε και να χωράει πολλά και να γίνεται γρήγορη η προσπέλαση. Σήμερα συναντάται στα 512KB, 1ΜΒ και 2MB. Όταν δεν υπάρχει L3 καλό είναι να είναι κάπως μεγάλη. Η L3 αντίστοιχα μπαίνει στη μέση L2 και RAM και συναντάται κυρίως στα πολύ ακριβά μοντέλα.

Ένα άλλο στοιχείο που προστίθεται τελευταία είναι η χρήση άνω του ενός πυρήνα ή αντίστοιχα τεχνολογιών όπως το Hyper Threding που δημιουργεί 2 λογικούς πυρήνες. Αυτό φυσικά και είναι πολύ θετικό, ειδικά όσων αφορά την περίπτωση των πολλαπλών πυρήνων αφού μπορεί ένας επεξεργαστής να επεξεργάζεται ταυτόχρονα 2 διαφορετικές εντολές. Δυστυχώς όμως, όπως και στην περίπτωση των 64Bit εντολών, δεν αξιοποιείται ακόμα από αρκετά προγράμματα ώστε να αξίζει τον κόπο.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο είναι η κατανάλωση και η θερμική συμπεριφορά του cpu. Όσο μικρότερη κατανάλωση και όσο μικρότερη παραγόμενη θερμότητα, τόσο το καλύτερο. Δυστυχώς σήμερα έχουν ξεφύγει κάπως τα νούμερα και αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε ισχυρά τροφοδοτικά και δυνατά συστήματα ψύξης.

Κάτι που πρέπει να διευκρινίσω είναι ότι μπορεί να υπάρχουν πχ οι επεξεργαστές Pentium4 ή Athlon64 αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν διάφορες εκδόσεις του μοντέλου (ή καλύτερα σειράς) χρησιμοποιώντας διαφορετικό πυρήνα και συνεπώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.

[Makis Hourdakis]

Στη μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM) αποθηκεύονται όλα τα δεδομένα από το σκληρό δίσκο ώσπου να επεξεργασθούν από τον κεντρικό επεξεργαστή. Αρκετές φορές επίσης μπορεί να λειτουργήσει και ως μια προέκταση της μνήμης της κάρτας γραφικών, αλλά με μικρότερη φυσικά απόδοση από αυτήν.

Καταρχάς υπάρχουν διάφοροι τύποι μνήμης, δυστυχώς ασύμβατοι μεταξύ τους, αν και για την ομαλή μετάβαση κάποιες μητρικές κάρτες προσφέρουν υποστήριξη και για τους δυο τρέχοντες τύπους. Εδώ και μερικά χρόνια χρησιμοποιούνταν, χρησιμοποιείται και θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται για λίγο καιρό ακόμα ο τύπος DDR, ο οποίος αναμένεται να αντικατασταθεί από την ήδη υπάρχουσα τεχνολογία DDR2, μόλις αυτή ωριμάσει και πέσουν οι τιμές. Η διαφορά τους ακόμα είναι μικρή καθώς η DDR έχει φτάσει στα όριά της ενώ η DDR2 είναι ακόμα «παιδί». Δυστυχώς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τόσο εύκολα τι τύπο να διαλέξουμε καθώς αυτό θα μας το καθορίσει η μητρική. Να σημειώσω πως και οι δυο τύποι είναι συγγενικοί και βασίζονται στην παλαιότερη τεχνολογία SDR (τουλάχιστον όσων αφορά την DDR). Ωστόσο, ακόμα και αν ο τύπος της μνήμης συμφωνεί με τον υποστηριζόμενο από τη mobo τύπο μνήμης καλό είναι να συμβουλευόμαστε πάντα τον πίνακα συμβατότητας του κατασκευαστή, αν και αρκετές φορές υπάρχουν παραλείψεις. Γι αυτόν τον λόγο, καλό είναι να συμβουλευόμαστε πρώτα άλλους χρήστες που ίσως έχουν δοκιμάσει τη μνήμη που θέλουμε στην αντίστοιχη mobo.

Ανεξαρτήτως τύπου, υπάρχουν διάφορα πράγματα που γενικώς χαρακτηρίζουν τη μνήμη. Κατ αρχάς φυσικά είναι η συχνότητα λειτουργίας η οποία στις DDR αρχίζει από τα 266MHz και φτάνει μέχρι περίπου τα 600 με σύνηθες υποστηριζόμενο νούμερο τα 400MHz.

Κάτι που πιθανότατα γνωρίζετε είναι για την ποσότητα της μνήμης. Όσο μεγαλύτερη τόσο το καλύτερο. Το minimum σήμερα θα πρέπει να θεωρείται το νούμερο των 512MB.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι τα timings. Όσο πιο μικρό το νούμερο τόσο το καλύτερο. Πχ μια μνήμη DDR με timmings 2-2-2 είναι καλύτερη από μία με timmings 2.5-3-3. Στις DDR2 τα timings είναι πιο χαλαρά πράγμα που αναμένεται να διορθωθεί στο μέλλον και είναι ένα από τα αδύναμα σημεία της. Ωστόσο τα timmings μεταξύ DDR και DDR2 δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα καθώς σχετίζονται και με τη συχνότητα λειτουργίας.

Κάτι που είναι επιθυμητό αλλά όχι απαραίτητο είναι η μνήμη να διαθέτει heat spreaders για την καλύτερη ψύξη της μνήμης, πράγμα που συμβάλει στη μεγαλύτερη σταθερότητα του συστήματος.

Σημαντική σημείωση: Πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε dimms ίδιου κατασκευαστή, ίδιου τύπου, ίδιας ταχύτητας και ίδιων timmings γιατί διαφορετικά είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα.

[Makis Hourdakis]

Η μητρική κάρτα είναι η βάση για το σύστημά μας, το κύκλωμα που ενώνει όλα τα άλλα και ακριβώς επειδή ενσωματώνει πλειάδα τεχνολογιών είναι το πιο δύσκολο εξάρτημα για επιλογή, και επίσης το εξάρτημα που σηκώνει την πιο πολλή ανάλυση.

Κατ αρχάς, ανάλογα με τον επεξεργαστή που θα επιλέξουμε, πρέπει να επιλέξουμε και την ανάλογη Motherboard που να τον υποστηρίζει. Αυτό το καθορίζει το socket και το chipset.

Όσων αφορά το socket, είναι η βάση στην οποία θα «κάτσει» ο επεξεργαστής και αποτελείται από έναν αριθμό υποδοχών ή τελευταία ίσως και από ακίδων (βλ. s775). Εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου το «μεγαλύτερος αριθμός άλλα καλύτερο». Θέλουμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ socket για κάθε επεξεργαστή.

Το chipset χωρίζεται σε «βόρια γέφυρα» (northbridge) και «νότια γέφυρα» (southbridge) με καμιά φορά αυτά τα δυο σε 1. Αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι το Northbridge, το οποίο συγχέουμε συνήθως με το chipset αν και αυτό στην πραγματικότητα είναι λάθος. Αυτό μεταξύ άλλων θα μας καθορίσει τη συχνότητα του FSB και τον τύπο της μνήμης που θα χρησιμοποιήσουμε. Επίσης δεν ισχύει εδώ το «όσο μεγαλύτερο τόσο το καλύτερο» καθώς πάλι θέλουμε συγκεκριμένο chipset για κάθε επεξεργαστή. Επίσης αυτό θα μας καθορίσει εάν θα έχουμε τη δυνατότητα χρήσης της τεχνολογίας dual channel DDR για τη διάταξη της μνήμης RAM σε δυο κανάλια, αυξάνοντας τις επιδόσεις.

Τα RAM slots θα φιλοξενήσουν τη μνήμη RAM. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός τόσο το καλύτερο καθώς τόσο περισσότερη μνήμη μπορούμε να βάλουμε στο σύστημά μας αν και συνήθως περιορίζεται στα 4GB, νούμερο φυσικά διόλου μικρό.

Ο δίαυλος κάρτας γραφικών (AGP ή PCI express X16) θα μας καθορίσει το τι κάρτα γραφικών θα βάλουμε. Η θύρα AGP χρησιμοποιούνταν για λίγα χρόνια μέχρι σήμερα και υπάρχει μεγάλη ποικιλία στην αγορά. Η θύρα PCI express X16 είναι νεότερη, πιο γρήγορη και τείνει να υιοθετηθεί από τους κατασκευαστές. Σαφώς μια μητρική με θύρα PCI express X16 πρόκειται να αντέξει πιο πολύ στο χρόνο.

Ο αριθμός και ο τύπος των θυρών καρτών επέκτασης (PCI ή PCI express) Είναι κάτι το δευτερεύον κατά τη γνώμη μου καθώς οι σύγχρονες μητρικές περιλαμβάνουν τόσα ενσωματωμένα κυκλώματα που κάνουν τις περισσότερες θύρες PCI να μένουν αχρησιμοποίητες. Ωστόσο δε λέω ότι είναι άχρηστες. Πολλές φορές ίσως θελήσουμε να προσθέσουμε πχ μια κάρτα τηλεόρασης η οποία φυσικά θα προστεθεί σε θύρα PCI. Η θύρες PCI express δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου ακόμα αν και αναμένεται να αποτελέσουν τον αντικαταστάτη της τεχνολογίας PCI που καλώς μας συνόδευσε τα τελευταία 15 χρόνια. Παρόλα αυτά οι περισσότερες μητρικές που ενσωματώνουν την τεχνολογία PCI express διαθέτουν στο χρήστη μισές-μισές PCI και PCI express.

Επίσης κάτι άλλο είναι η υποστήριξη συσκευών περιφερειακής μνήμης. Σε μια σύγχρονη mobo συναντάμε ελεγκτές IDE και SATA (serial ATA). Την τεχνολογία IDE χρησιμοποιούν σκληροί δίσκοι και συσκευές ανάγνωσης/εγγραφής οπτικών δίσκων αλλά με την παρουσίαση της τεχνολογίας SATA στην αγορά, όλο και περισσότερες συσκευές συναντάμε να συνδέονται σε SATA καθώς τα πλεονεκτήματα είναι αρκετά. Μερικά από αυτά είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα, τα μικρότερα καλώδια, η μικρότερη κατανάλωση ρεύματος και η δυνατότητα προσθαφαίρεσης δίσκων την ώρα που το μηχάνημα λειτουργεί. Ένα τρίτο πρότυπο είναι το SCSI (προφέρεται «σκάζι») το οποίο όμως απευθύνεται κυρίως σε servers και γενικώς μηχανήματα πιο βαριάς χρήσης καθώς είναι πιο αξιόπιστο και προσφέρει μεγαλύτερη ταχύτητα. Επίσης η μητρική μας ίσως έχει ενσωματωμένο κάποιο RAID controller, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συνδέσουμε του δίσκους μας έτσι ώστε να κερδίσουμε σε ταχύτητα, ασφάλεια ή και τα δύο.

Οι σύγχρονες μητρικές όπως προανέφερα ενσωματώνουν και πολλά extra κυκλώματα. Σήμερα συναντάει κανείς σε motherboard κύκλωμα δικτύου, ήχου και πολλά άλλα. Αυτά φυσικά είναι πολύ καλές λύσεις για μείωση του κόστους με αρκετά καλά χαρακτηριστικά για καθημερινή απλή χρήση ωστόσο σίγουρα είναι κατώτερα από τα αυτόνομα ξεχωριστά κυκλώματα, ιδίως όσων αφορά τα ενσωματωμένα κυκλώματα γραφικών.

Επίσης κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ είναι οι θύρες σύνδεσης περιφερειακών. Σήμερα οι περισσότερες mobos προσφέρουν πάρα πολλές θύρες USB στις οποίες μπορούμε να συνδέσουμε πάρα πολλά περιφερειακά όπως πληκτρολόγιο, ποντίκι εκτυπωτή, scanner κ.τ.λ. Αντίστοιχα η παράλληλη και η σειριακή θύρα που χρησιμοποιούνταν παλιά τείνουν να εκλείψουν. Επίσης ανάλογα με τα ενσωματωμένα κυκλώματα θα συναντήσουμε θύρες ήχου, οθόνης, καλωδίων δικτύου και πολλά άλλα.

Κάθε motherboard επίσης μπορεί να προσφέρει κάποιες άλλες τεχνολογίες, ανάλογα με τον κατασκευαστή οι οποίες θα έπρεπε να ληφθούν υπ όψη.

[Makis Hourdakis]

Η κάρτα γραφικών είναι το υποσύστημα που αναλαμβάνει την επεξεργασία των γραφικών. Είναι ένα πολυσυζητημένο υποσύστημα το οποίο έχει γίνει αιτία για άλλον ένα «πόλεμο» ανάμεσα σε εταιρίες για το ποια θα κατακτήσει την πρώτη θέση. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά υποσυστήματα εάν θα χρησιμοποιήσουμε τον υπολογιστή μας για παιχνίδια.

Βασικά όπως έχουμε τον cpu για τις γενικές εργασίες, έτσι έχουμε και το GPU στις κάρτες γραφικών για την επεξεργασία των γραφικών. Εδώ υπάρχει τεράστια ποικιλία μοντέλων από τις τρεις κυρίαρχες εταιρίες του χώρου τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν τη βάση για ποικίλες υλοποιήσεις τρίτων κατασκευαστών. Όπως και στην περίπτωση του cpu έχουμε τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά αλλά αυτά που μας ενδιαφέρουν κυρίως είναι οι εντολές που υποστηρίζουν, με πιο σημαντικές τις εντολές DirectX. Όσο μεγαλύτερο είναι το νούμερο τόσο το καλύτερο αν και λέγεται ότι στο DirectX 10 που αναμένεται δεν θα υπάρχει συμβατότητα προς τα πίσω. Τέλος πάντων. Επίσης μας ενδιαφέρει η τεχνολογία pixel shaders η οποία μέχρι πρότινως ήταν στην έκδοση 2 και από το μοντέλο 6800 της nVidia ενσωματώθηκε για πρώτη φορά όντας στην έκδοση 3. Επίσης μας ενδιαφέρει ο αριθμός των pipelines ο οποίος όσο μεγαλύτερος, τόσο το καλύτερο.

Επίσης σημασία στις επιδόσεις παίζει η μνήμη της κάρτας γραφικών. Όσο μεγαλύτερη και όσο ταχύτερη τόσο το καλύτερο. Σήμερα βρίσκουμε κάρτες γραφικών με μνήμη από 128MB έως και 512MB.

Ο δίαυλος επικοινωνίας AGP ή PCI express X16 είναι κάτι που πρέπει να προσέξουμε καθώς πρέπει να αντιστοιχεί με αυτό της μητρικής κάρτας.

Τελευταία έχει προστεθεί και μια πατέντα στις κάρτες γραφικών που επιτρέπει τη σύνδεση δυο καρτών γραφικών μεταξύ τους για αύξηση των επιδόσεων. Αυτές οι τεχνολογίες είναι η SLi από την nVidia που επιτρέπει τη σύνδεση όμοιων καρτών και η Cross Fire από την ATi που είναι πιο ευέλικτη δίνοντάς μας μια μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών.

Οι θύρες σύνδεσης είναι επίσης κάτι που πρέπει να προβληματίσει τον υποψήφιο αγοραστή ωστόσο είναι κάτι που σήμερα είναι πλέον κοινό στα περισσότερα μοντέλα, όχι όμως σε όλα. Για τη σύνδεση της οθόνης παρέχονται συνήθως δυο θύρες. Η αναλογική D-sub και η ψηφιακή DVI. Αναλογικά συνδέονται οι κλασικές CRT οθόνες (οι οθόνες καθοδικού σωλήνα) όπως και οι TFT. Εάν είμαστε κάτοχοι, ή σκοπεύουμε να αγοράσουμε οθόνη TFT που να έχει θύρα DVI, είναι καλό να φροντίσουμε να αγοράσουμε κάρτα γραφικών που να έχει καθώς οι απώλειες σήματος είναι σαφέστατα μικρότερες. Επίσης αρκετές κάρτες γραφικών δίνουν έξοδο για τηλεόραση (TV out) μέσω s-video ή composite. Η χρησιμοποίηση της θύρας composite προτείνεται για τον ίδιο λόγω που προτείνεται η χρήση της θύρας DVI. Ίσως επίσης να συναντήσουμε θύρα video-in το οποίο επίσης είναι ευπρόσδεκτο καθώς μπορούμε να συνδέσουμε κάποια βιντεοκάμερα ή άλλη συσκευή αναπαραγωγής video χωρίς τη χρήση ανεξάρτητης κάρτας video ή κάρτας τηλεόρασης. Στην περίπτωση αυτή ίσως διαβάσουμε στα χαρακτηριστικά της κάρτας «δυνατότητα ViVo» το οποίο σημαίνει video-in/video-out που είναι ακριβώς αυτό.

Επίσης κάποιες εταιρίες βγάζουν στην αγορά κάποιες κάρτες γραφικών που ενσωματώνουν τηλεοπτικό δέκτη, μέσω του οποίου είναι δυνατή η παρακολούθηση τηλεόρασης.

[Makis Hourdakis]

’λλο ένα υποσύστημα που αφορά την καλύτερη απόλαυση των πολυμέσων είναι η κάρτα ήχου. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, είναι το υποσύστημα που αναλαμβάνει την εγγραφή, επεξεργασία και αναπαραγωγή ήχων. Ανάλογα με το σκοπό που τη θέλουμε έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε από πολλά μοντέλα. Φυσικά αυτό εάν δεν αρκούμαστε στη χρήση του πιθανού ενσωματωμένου κυκλώματος ήχου της μητρικής που συνήθως είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για καθημερινή χρήση.

Το κυριότερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τις κάρτες ήχου είναι τα κανάλια που προσφέρουν κατά την αναπαραγωγή, δηλαδή ουσιαστικά τον αριθμό των ηχείων που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να δώσει μια αίσθηση ρεαλισμού. Τα πιο συνηθισμένα πρότυπα είναι το στερεοφωνικό, όπου χρησιμοποιούνται δυο ηχεία (με πιθανή προσθήκη ηχείου χαμηλών συχνοτήτων subwoofer), το 5.1 που χρησιμοποιείται κατά κόρων στις ταινίες προσφέροντας αναπαραγωγή σε 6 ηχεία (το ένα χαμηλών συχνοτήτων) και έτσι δίνοντας μια αίσθηση «περικυκλώματος» από ήχους και το 7.1 με ή χωρίς την πιστοποίηση THX που είναι το ίδιο με το 5.1 με την προσθήκη 2 επιπλέον ηχείων. Τα κανάλια της κάρτας ήχου δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένα με αυτά των ηχείων ωστόσο δεν ισχύει το αντίστροφο.

Εάν ενδιαφερόμαστε για εγγραφή ήχου θα πρέπει να στραφούμε σε πιο ακριβά μοντέλα που προσφέρουν μεγαλύτερη ποιότητα εγγραφής και περισσότερα κανάλια εγγραφής αν και για να κάνουμε την πλάκα μας ή να συνομιλούμε φωνητικά μέσω Internet οι συνηθισμένες κάρτες είναι αρκετά καλές.

Κάτι που μας ενδιαφέρει περισσότερο εάν σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε το σύστημα ως μηχάνημα ψυχαγωγίας είναι οι θύρες σύνδεσης. Οι κλασικές κάρτες ήχου δίνουν θύρες line out, phones, mic και line-in σε βύσματα mini jack (τα γνωστά «καρφιά» των ακουστικών). Ωστόσο αρκετές κάρτες προσφέρουν οπτική θύρα και θύρα coaxial τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εάν έχουμε αντίστοιχο εξοπλισμό καθώς προσφέρουν σαφώς μικρότερη απώλεια σήματος.

[Makis Hourdakis]

Ο σκληρός δίσκος είναι η «αποθήκη» των δεδομένων μας και συνεπώς καλό είναι να δώσουμε ιδιαίτερη βάση στην αξιοπιστία του. Επίσης συστήνεται η χρήση 2 σκληρών δίσκων, έναν για το λειτουργικό σύστημα και τα προγράμματα και έναν για τα προσωπικά μας αρχεία ώστε να έχουμε μια μεγαλύτερη ασφάλεια στην περίπτωση που κάτι πάθει το λειτουργικό ή και για πολλούς άλλους λόγους.

Πριν αγοράσουμε δίσκο θα πρέπει να σκεφτούμε κατ αρχάς το μέγεθος που θα θέλαμε να έχει. Σήμερα βρίσκει κανείς δίσκους από 80GB και πάνω τα οποία είναι υπεραρκετά για καθημερινή χρήση. Τώρα, εάν θέλουμε να γράφουμε ταινίες σε αυτόν, τότε θα ήταν φρόνιμο να επιλέξουμε ένα σκληρό δίσκο μεγαλύτερης χωρητικότητας.

Επίσης πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους δίσκο θέλουμε. Για πολλούς λόγους, καλό είναι να επιλέξουμε δίσκο SATA αντί για IDE καθώς τα πλεονεκτήματα είναι πολλά (βλ. 1.5). Τώρα εάν θέλουμε να στήσουμε ένα σοβαρό μηχάνημα για μια μεγάλη επιχείρηση φυσικά καλό θα ήταν να καταφύγουμε στη χρήση δίσκου SCSI.

Όσων αφορά την απόδοση του σκληρού δίσκου, θα πρέπει να φροντίσουμε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα και μνήμη cache. Η ταχύτητα εκφράζεται σε rpm (στροφές ανα λεπτό) και συνηθισμένη τιμή σήμερα είναι οι 7200rpm, ενώ μπορούμε να συναντήσουμε και μοντέλα με ταχύτητα 10000rpm τα οποία έτσι και συνδυαστούν σε RAID έτσι ώστε να δίνουν ταχύτητα μπορούν να αυξήσουν αρκετά την ταχύτητα του συστήματός μας. Η μνήμη cache, όσο μεγαλύτερη είναι τόσο το καλύτερο και συνήθως συναντάται στις τιμές 2MB και 8MB με τη δεύτερη σαφώς καλύτερη.

[Makis Hourdakis]

Λέγοντας οπτικούς δίσκους εννοώ τα γνωστά σε όλους μας CD και DVD. Σήμερα κυκλοφορούν συσκευές που μπορούν να γράψουν και να διαβάσουν και CD και DVD και οι τιμές έχουν πέσει κατακόρυφα οπότε συστήνεται στον υποψήφιο αγοραστή να προτιμήσει την αγορά μιας συσκευής dvd recorder ώστε να μπορεί να κάνει τα πάντα. Ωστόσο, εάν το θέλουμε μπορούμε να βρούμε στην αγορά και απλά CD recorder ή DVD-ROM σε εξευτελιστικές τιμές.

Τα πράγματα που πρέπει να κοιτάξουμε είναι λίγα. Πρώτον καλό είναι να υποστηρίζεται η εγγραφή DVD-R και DVD+R. Η διαφορά είναι μόνο στη συμβατότητα αν και πλέον υποστηρίζονται και τα δυο formats από σχεδόν όλα τα επιτραπέζια dvd players. Για την ιστορία και μόνο, τα δυο πρότυπα άρχισαν διαφορετικά από διαφορετικές ομάδες ανάπτυξης με το DVD-R να προηγείται αλλά τελικά προτιμήθηκε το DVD+R και τελικώς αναπτύσσεται πολύ περισσότερο αυτό.

Επίσης θα πρέπει να κοιτάξουμε να προμηθευτούμε έναν οδηγό που να προσφέρει δυνατότητα εγγραφής σε δίσκους DVD διπλής στρώσης (dual layer).

Αυτονόητο είναι το να συγκρίνουμε και ταχύτητες εγγραφής/ανάγνωσης. Όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα, τόσο το καλύτερο.

Η μνήμη cache μας ενδιαφέρει και εδώ με τα ίδια νούμερα να κυριαρχούν (2MB και 8MB).

[Makis Hourdakis]

Πολύ σημαντικός είναι ο τομέας της ψύξης του συστήματός μας έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε τη σταθερή λειτουργία του. Γενικώς όλα τα chips καλό είναι να διατηρούν μια θερμοκρασία μέχρι το πολύ 60-70 βαθμών Κελσίου αλλιώς μετά παρουσιάζονται διάφορα προβλήματα. Για να διατηρήσουμε τη θερμοκρασία σε χαμηλά επίπεδα πρέπει να φροντίσουμε για τη γρήγορα απαγωγή της έξω από το κουτί. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε συνήθως αέρα, καμιά φορά νερό και σπανιότερα καταφεύγουμε σε πιο σκληροπυρηνικές λύσεις όπου χρησιμοποιούμε διάφορα άλλα αέρια. Εμείς αυτή τη στιγμή θα περιοριστούμε στην λύση της αερόψυξης η οποία είναι και η πιο διαδεδομένη.

Για να εξασφαλίσουμε ψυχρά αέρια ρεύματα μέσα στο κουτί χρησιμοποιούμε ανεμιστήρες. Ένας ανεμιστήρας χαρακτηρίζεται από το μέγεθός του, την ταχύτητά του, το θόρυβο που παράγει και τη ροή του αέρα που δημιουργεί. Όλα αυτά σχετίζονται μεταξύ τους. Όσο πιο γρήγορα γυρίζει ένας ανεμιστήρας, τόσο μεγαλύτερη ροή εξασφαλίζει αλλά συγχρόνως τόσο περισσότερο θόρυβο παράγει. Όσο μεγαλύτερος είναι ένας ανεμιστήρας σε τόσο μικρότερη ταχύτητα χρειάζεται να δουλέψει για να παράγει την ίδια ροή άρα τόσο μικρότερο θόρυβο παράγει. Έτσι, γίνεται σαφές ότι όσο μεγαλύτερο είναι ένας ανεμιστήρας, τόσο το καλύτερο για εμάς. Τα κύρια μεγέθη των ανεμιστήρων είναι 80mm, 90mm και 120mm. Επίσης είναι προτιμότερο να έχουμε ένα κουτί με 2 12άρηδες ανεμιστήρες παρά ένα με 4 8άρηδες.

Όσον αφορά την ψύξη συγκεκριμένων εξαρτημάτων, εκτός από ανεμιστήρες χρησιμοποιούμε παράλληλα και ψήκτρες οι οποίες διαχέουν τη θερμότητα σε μεγαλύτερη επιφάνεια, κάνοντας την απαγωγή της πιο γρήγορη. Μια ψήκτρα είναι καλό να είναι κατασκευασμένη από χαλκό αντί για το συνηθισμένο αλουμίνιο καθώς έχει μεγαλύτερη θερμοχωρητικότητα. Ωστόσο Ο καλύτερος συνδυασμός είναι βάση από χαλκό και πτερύγια από αλουμίνιο καθώς μπορεί ο χαλκός να χωράει περισσότερη θερμότητα αλλά το αλουμίνιο επιτρέπει τη γρηγορότερη απαγωγή της ενώ συνάμα είναι πιο ελαφρύ.

Παθητικοί τρόποι ψύξης (δηλαδή σκέτη ψήκτρα, χωρίς ανεμιστήρα) είναι καλό να αποφεύγονται σε ιδιαίτερα θερμογόνα υποσυστήματα αλλά όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν (πχ σε κάρτες γραφικών χαμηλής κατηγορίας) είναι καλύτερα μιας και παράγουν μηδενικό θόρυβο.

[Makis Hourdakis]

Η οθόνη είναι ένα πολύ σημαντικό περιφερειακό καθώς είναι αυτό που θα καθορίσει εάν θα έχουμε μια καλή σχέση με το σύστημά μας ή όχι καθώς εάν αυτή δεν είναι καλή επηρεάζει τα μάτια και φυσικά τα νεύρα μας.

Καλό είναι πλέον να προτιμούμε οθόνες TFT καθώς τα μειονεκτήματά τους σε σχέση με τις CRT έχουν σχεδόν εξαλειφτεί ενώ παράλληλα προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα όπως σαφέστερα λιγότερη ακτινοβολία.

Εάν θέλουμε ένα σύστημα καθημερινής χρήσης καλό είναι ψάξουμε για μια οθόνη με καλά χρώματα, υψηλή αντίθεση (πάνω από 400:1) και μεγάλες γωνίες θέασης (όσο το δυνατόν κοντινότερες στις 180 μοίρες).

Εάν θέλουμε ένα σύστημα για παιχνίδια, τότε ψάχνουμε για μια οθόνη που να έχει μικρό χρόνο απόκρισης (δηλαδή κάτω από 25msec) και φυσικά όσο το δυνατόν τα προηγούμενα χαρακτηριστικά.

Εάν θέλουμε ένα σύστημα για επαγγελματική επεξεργασία γραφικών τότε πάμε σε ιδιαίτερα ακριβές λύσεις και ζητάμε όσο το δυνατόν καλύτερο χρώμα και μεγαλύτερη αντίθεση.

[Makis Hourdakis]

Σε ένα σύστημα πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα τις εγγυήσεις που δίνονται από τον κατασκευαστή. Να διευκρινίζουμε επίσης τους όρους αυτής και τη διάρκειά της.

Κάτι άλλο που πρέπει να ξέρετε είναι ότι ψάχνοντας σε παραπάνω του ενός καταστήματα μπορεί να πετύχετε πολύ καλύτερες τιμές ή να πέσετε πάνω σε κάποια προσφορά που να σας βολεύει. Όσων αφορά τις προσφορές όμως να είστε πάντα προσεκτικοί και να διευκρινίζετε ακριβώς περι τίνος πρόκειται καθώς μπορεί να πέσετε στην παγίδα κάποιου «πονηρού» καταστηματάρχη.

Επίσης, προσωπικά θεωρώ σημαντικότερο ένα μηχάνημα να διαθέτει κάποιες τεχνολογίες που πρόκειται να υιοθετηθούν σε μεγάλη κλίμακα στο κοντινό μέλλον παρά να είναι κατά μερικά MHz πιο γρήγορο, έτσι ώστε να μπορέσουμε ευκολότερα να παρατείνουμε τη διάρκεια ζωής του με μια απλή αναβάθμιση.

Σε ποια εξαρτήματα τώρα θα πρέπει να δίνετε ιδιαίτερη βάση; Πρώτα απ όλα στην Οθόνη καθώς είναι κάτι ακριβό το οποίο σπάνια αλλάζουμε. Καλό θα ήταν να «δοκιμάσετε» πρώτα την οθόνη σε κάποιο κοντινό κατάστημα ώστε να δείτε εάν σας αρέσει. Μην παραγγέλνετε οθόνη από e-shop απλώς και μόνο επειδή «φαίνεται καλή». Επίσης αν είναι δυνατόν τσεκάρετε την συγκεκριμένη οθόνη που πρόκειται να αγοράσετε για τυχόν «καμένα» ή «κολλημένα» pixels με το σχετικό πρόγραμμα που θα βρείτε στην ενότητα «downloads». Δυο άλλα σημαντικά είναι το κουτί και το τροφοδοτικό. Το κουτί επειδή μπορεί εύκολα να στεγάσει κάποιο επόμενο σύστημά σας και επειδή θα είναι αυτό που θα κρίνει αν θα βλαστιμάτε ή όχι κάθε φορά που θα ασχολείστε με τα «εντόσθιά» του. Το τροφοδοτικό επίσης χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Καλό θα ήταν να επιλέξετε ένα επώνυμο και δυνατό τροφοδοτικό με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εγγύηση. Επίσης καλό θα ήταν να προμηθευτείτε και έναν σταθεροποιητή τάσης ή ένα UPS στην περίπτωση που έχει «σκαμπανευάσματα» η γραμμή της ΔΕΗ στην περιοχή σας.

[Makis Hourdakis]

Η συναρμολόγηση των εξαρτημάτων είναι αυτό που φοβούνται οι περισσότεροι. Πιθανώς όλα αυτά τα εξαρτήματα, τα καλώδια κ.τ.λ. να δημιουργούν σε κάποιους την αίσθηση ότι άμα κάνουν ένα λάθος μπορεί να κάνει «μπουμ». Με αυτόν τον οδηγό όμως θέλω να σας δείξω ότι όλα είναι εύκολα αρκεί να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα. Μην φοβάστε, μια απλή συναρμολόγηση έτοιμων εξαρτημάτων είναι και αν φερθείτε φιλικά στο μηχάνημά σας, τότε σίγουρα δεν κινδυνεύετε από «μπαμ», «μπουμ» και άλλους ανεπιθήμητους ήχους. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αναλυτικός, επεξηγηματικός και θα προσπαθώ να καλύψω όλες τις πιθανότητες. Εμπρός λοιπόν καλό μου πληκτρολόγιο!

[Makis Hourdakis]

Για να δούμε μερικές βασικές παρατηρήσεις που θα κάνουν το έργο μας ευκολότερο και θα αποτρέψουν πιθανά λάθη.

Καταρχήν πρέπει να ξέρουμε πως το κάθε εξάρτημα και καλώδιο έχει τη θέση του και σε καμία περίπτωση δεν θα χρειαστεί να τροποποιήσουμε κάτι. ’μα είναι να μπει, θα μπει, αλλιώς κάτι δεν πάει καλά. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που ίσως χρειαστεί να ασκήσουμε λίγη παραπάνω δύναμη και όταν χρειάζεται θα σας το αναφέρω. Αν ασκήσουμε παραπάνω δύναμη σε κάτι που προσπαθούμε να συνδέσουμε με λάθος τρόπο τότε είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουμε ανεπανόρθωτη ζημιά σε ένα ή παραπάνω εξαρτήματα και τότε όλη η ευθύνη ανήκει σε εμάς και δεν μας καλύπτουν τίποτα οι εγγυήσεις. Γι αυτό λοιπόν πρέπει να ασκήσουμε τη δέουσα προσοχή και για την ακεραιότητα του hardware μας αλλά και για την ίδια μας την ασφάλεια.

Κάτι τώρα που αφορά τα νεύρα μας. Μην εκνευρίζεστε όταν κάτι δεν πάει καλά. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σταματήσετε για ένα διάλειμμα και να επανέλθετε αργότερα, κοιτάζοντας το πρόβλημα, με καθαρό πλέον μυαλό, από μια διαφορετική γωνία. Η λύση στο 90% των προβλημάτων είναι πάρα πολύ απλή και απλώς δεν μπορούμε να τη δούμε για διάφορους λόγους. Αν δεν μπορείτε να βρείτε τη λύση, αναλύστε από την αρχή όλο το πρόβλημα συγκεκριμένα και μην θεωρείτε τίποτα απολύτως δεδομένο. Επίσης ακολουθείτε πάντα κατά λέξη τα εδώ γραφόμενα.

[Makis Hourdakis]

Μην το γελάτε, το βίδωμα δεν είναι τόσο απλή διαδικασία. Βασικά πιστεύω πως όλοι γνωρίζετε πως όλες οι συνηθισμένες βίδες βιδώνουν δεξιόστροφα (σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού) και ξεβιδώνουν αριστερόστροφα. Υπάρχουν όμως και κάποιες λεπτομέρειες που καλό θα ήταν να εφαρμόσουμε. Σημαντικό είναι καταρχάς όταν βιδώνουμε, να χρησιμοποιούμε το σωστό κατσαβίδι (όχι μικρότερο ή μεγαλύτερο), το οποίο θα πρέπει πάντα να σχηματίζει ορθή γωνία με την επιφάνεια και, με δική μας δύναμη, να πιέζει τη βίδα μέσα ώστε στα δύσκολα να μην έχουμε το φαινόμενο του να «τρώγονται» οι βίδες. Βιδώνουμε πάντα σχετικά αργά και σταθερά.

Όταν έχουμε να βιδώσουμε 2 βίδες, βιδώνουμε πρώτα λίγο τη μία, μετά λίγο την άλλη και στο τέλος σφίγγουμε. Όλες οι βίδες πρέπει να είναι αρκετά σφικτές, αλλά σε ανεκτά βέβαια επίπεδα. Όταν έχουμε να βιδώσουμε 4 ή παραπάνω βίδες σε διάφορα σημεία, βιδώνουμε χιαστεί αρχίζοντας από μια πάνω εξωτερική βίδα μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο (εάν έχουμε βίδες εκεί, όπως πχ στη Mobo). Επίσης όταν έχουμε να βιδώσουμε κάποια ψήκτρα, βιδώνουμε πάρα πολύ αργά και σταθερά κάθε βίδα εναλλάξ ώστε να μην πέσει κάποια στιγμή μονόπαντα η πίεση και σπάσουμε το chip, πράγμα κάπως σπάνιο αλλά όχι απίθανο.

[Makis Hourdakis]

Τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε είναι λίγα και συγκεκριμένα. Βασικά, αυτό που θα χρειαστούμε είναι ένα μεσαίο κατσαβίδι. Ωστόσο, στην περίπτωση που θέλετε να οργανωθείτε, μπορείτε να προμηθευτείτε μια εξειδικευμένη για PC εργαλειοθήκη από κάποιο κατάστημα πληροφορικής ή e-shop.

Επίσης, καλό θα ήταν όλες τις βίδες για PC που έχετε ή μαζεύετε (σίγουρα, όποιο κουτί και να προμηθευτείτε θα έχει μαζί ένα σακουλάκι με διάφορες βίδες), να τις οργανώσετε εξαρχής σε μια mini «βιδοθήκη» ώστε να βρίσκετε άμεσα το συγκεκριμένο τύπο βίδας που θέλετε. Οι τύποι είναι διάφοροι και πρέπει να χρησιμοποιείτε το σωστό τύπο κάθε φορά ώστε να μην έχετε πρόβλημα

# Οι πιο χοντρές πολύγωνες βίδες με το μεγάλο πάσο είναι για τα πλαϊνά του κουτιού και το τροφοδοτικό.

# Οι αμέσως λεπτότερες πολύγωνες βίδες με επίσης μεγάλο πάσο είναι για τους σκληρούς δίσκους, το fdd και τις κάρτες επέκτασης.

# Οι λεπτές πολύγωνες βίδες με το μικρό πάσο είναι για τις συσκευές 5.25

# Οι λεπτές βίδες με το μικρό πάσο και το στρογγυλό κεφάλι είναι για τη μητρική

#Οι πολύ χοντρές στρογγυλές πλακέ βίδες με το τεράστιο πάσο είναι για τους ανεμιστήρες

#Οι (χρυσαφί συνήθως) πολύγωνες βίδες που το κεφάλι τους είναι πάσο είναι οι βάσεις στήριξης της μητρικής (ή αλλιώς αποστάτες) και είναι απολύτως απαραίτητη η χρησιμοποίησή τους ώστε να μην έχουμε βραχυκυκλώματα από την επαφή mobo-κουτί.

Αυτά Ας μπούμε στο ζουμί τώρα

[Makis Hourdakis]

Έχουμε μπροστά μας το κουτί. Ξεβιδώνουμε τις πιθανές βίδες στα πλαϊνά και τα αφαιρούμε. Αν το κουτί το πήραμε μαζί με τροφοδοτικό το αφαιρούμε προς το παρόν. Λογικά θα δούμε κάτι σαν το παρακάτω

Διακρίνουμε διάφορα πλαστικά μέσα στο κουτί. Αφαιρούμε ό,τι δεν χρειαζόμαστε, όπως στην περίπτωσή μας τα λευκά πλαστικά στον πάτο που θα χρησιμοποιηθούν για να στηρίξουμε τις 5.25 συσκευές και το card holder (εκείνο το μωβ στο βάθος) το οποίο υπάρχει για τη στήριξη πιθανών

καρτών-θηρίων (αλλά πολύ θηρίων). Μετά από αυτό «γδύνουμε» το κουτί γύρω γύρω, βγάζουμε όλα τα πλαϊνά (και την οροφή αν είναι αφαιρούμενη) και την πρόσοψη ώστε να εργαστούμε ανενόχλητοι Βγάζουμε ακόμα τα καλύμματα των φατνίων των καρτών επέκτασης.

Εντοπίζουμε το μεταλλικό bracket για τις θύρες της motherboard που πιθανώς έχει προτοποθετημένο το κουτί και το αλλάζουμε με αυτό που συνοδεύει τη μητρική. Συνήθως θέλει κάποια ιδιαίτερη πίεση από έξω προς τα μέσα ή ακόμα και ξύλο

[Makis Hourdakis]

Αφήνουμε στην άκρη προς το παρόν το κουτί. Κάνουμε χώρο στο γραφείο και αρχίζουμε τη συναρμολόγηση των τριών αυτών εξαρτημάτων που θα μας διευκολήνει αυφάνταστα εάν γίνει έξω από το κουτί.

Εντοπίζουμε το socket (στην πάνω μεριά της mobo) και τραβόντας τον ειδικό μοχλό το ανοίγουμε. Έπειτα τοποθετούμε τον επεξεργαστή έτσι ώστε το βελάκι που υπάρχει πάνω του να συμπέσει με αυτό που υπάρχει στο socket. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΑΣΚΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΙΕΣΗ! Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να στραβώσετε ή και να σπάσετε κάποια ακίδα Αν όλα είναι εντάξει, θα «κάτσει» μόνος του πάρα πολύ εύκολα. Αν δεν μπαίνει, σιγουρευόμαστε ότι είναι στην ίδια γωνία τα δυο βέλη και ότι δεν υπάρχει κάποια στραβή ακίδα. Αν υπάρχει κάποια ή περισσότερες στραβές, τότε με ένα λεπτό πλακέ κατσαβιδάκι τις ισιώνουμε πάρα μα πάρα πολύ προσεκτικά. Επίσης τσεκάρουμε την πιθανότητα να έχει φράξει κάτι μια τρύπα του socket. Μόλις τοποθετήσουμε τον επεξεργαστή ξανακλείνουμε το socket κατεβάζοντας το μοχλό.

Μετά. πρέπει να αλείψουμε τον επεξεργαστή με μια θερμοαγώγιμη πάστα. Αν η ψύκτρα έχει ήδη πάνω κάποια θερμοαγώγιμη πάστα ή αυτοκόλλητο καλό θα ήταν να το αφαιρέσουμε και να βάλουμε στη θέση του λίγη arctic silver ceramique, αν και δεν είναι απαραίτητο. Βάζουμε πολύ λίγο στο κέντρο και ίσα ίσα ελάχιστο στις γωνίες. Με ένα μικρό χαρτάκι απλώνουμε κάνοντας κυκλικές κινήσεις έτσι ώστε να απλωθεί σε όλη την επιφάνεια του επεξεργαστή, δημιουργώντας ένα πολύ λεπτό φιλμ. Προσοχή! Δε σημαίνει ότι όσο περισσότερο βάλουμε τόσο το καλύτερο. Ο σκοπός της είναι να εξομαλύνει διάφορες ανωμαλίες στην επιφάνεια του επεξεργαστή.

Ακολούθως τοποθετούμε τις μνήμες. Εάν έχουμε ένα μόνο dimm το τοποθετούμε συνήθως στο πρώτο slot. Εάν έχουμε παραπάνω τα τοποθετούμε στη σειρά. Εάν θέλουμε να βάλουμε σε διάταξη dual channel ίδια dimms (εφοσον το υποστηρίζει η Mobo) τα μοιράζουμε στα δυο κανάλια καταλαμβάνοντας τα πρώτα slots κάθε καναλιού (ή όλα φυσικά άμα χρειαστεί). Προσέχουμε ιδιαίτερα να μπουν οι μνήμες με οδηγό την εγκοπή στο κάτω μέρος. Εδώ θέλει να ασκήσουμε λίγη πίεση αλλά αν δεν μπαίνει τσεκάρουμε ότι η εγκοπή είναι ευθυγραμμισμένη με τον αντίστοιχο οδηγό του slot όπως και ότι έχει κάτσει σωστά στα πλάγια πάνω στο slot.

Ακολούθως τοποθετούμε την ψύκτρα του επεξεργαστή σύμφωνα με τις εκάστωτε οδηγίες του κατασκευαστή αλλά πάντα με πάρα πολλή προσοχή.

Μόλις τελειώσουμε τοποθετούμε πρόχειρα τη motherboard στο κουτί (το κουτί καλό θα είναι να είναι οριζοντιωμένο σε μια σταθερή επιφάνεια) για να δούμε πού ακριβώς θα βάλουμε βάσεις. Σημαδεύουμε με ένα μαρκαδόρο πάνω στο κουτί τις αντίστοιχες τρύπες.

Ξαναβγάζουμε τη μητρική και τοποθετούμε βάσεις στις κατάλληλες θέσεις. Εάν έχουμε κάποιο SATA δίσκο και θέλουμε να κρύψουμε κάπως το καλώδιό του μπορούμε να το περάσουμε από κάτω από τη μητρική αλλά αυτό πρέπει να γίνει τώρα.

Μετά από αυτό βιδώνουμε τη μητρική με τις κατάλληλες βίδες και προχωράμε.