Snips Δημοσιεύτηκε Ιούνιος 14, 2005 #1 Κοινοποίηση Δημοσιεύτηκε Ιούνιος 14, 2005 ....... "Τα 5 λεπτά που ακολούθησαν φάνηκαν σαν ένας ολόκληρος αιώνας, με τον εκπληκτικό Αετονό Β. Βάλτερς να απαντά με τρίποντα από τα 7 μέτρα στα απίθανα καλάθια του ασύγκριτου Νίκου Γκάλη (πέτυχε στον τελικό 40 πόντους) και το φανταστικό εκείνη τη μέρα γερο-Γιοβάισα να ισοφαρίζει 36" πριν από το τέλος της παράτασης με νέα βόμβα τριών πόντων σε 101-101. Τα 36" που ακολούθησαν θα μείνουν στη μνήμη των Ελλήνων βαθιά χαραγμένα. Η ελληνική ομάδα ξεκινάει για την τελευταία της επίθεση ροκανίζοντας το χρόνο. Απομένουν μόλις 10" και ο έξοχος εκείνη τη μέρα Μέμος Ιωάννου παίρνει την μπάλα από τον Λιβέρη Ανδρίτσο. Επιχειρεί μπάσιμο, σουτάρει, αλλά η μπάλα αναπηδάει στο στεφάνι και βγαίνει έξω. Όμως, ο Αργύρης Καμπούρης κερδίζει το ριμπάουντ, αναγκάζοντας τον πρόωρα αδικοχαμένο Βαλερί Γκομπόροφ να του κάνει φάουλ 4" πριν από το τέλος. Όλη η Ελλάδα κρεμόταν πλέον από τα χέρια αυτού του πραγματικά «άξιου προς μίμηση» γίγαντα. Και αυτός, με τις δυο πιο φημισμένες εύστοχες ελεύθερες βολές στην ιστορία του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαμορφώνει το σκορ σε 103-101 που έμελλε να είναι το τελικό, και έστελνε τον εαυτό του, τους συμπαίκτες του, τους προπονητές του και όλους τους Έλληνες στον έβδομο ουρανό, αφού το ηλεκτρονικό ταμπλό του σταδίου έγραφε αμέσως μετά:" ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ 1987 Link to comment Share on other sites More sharing options...
unstoppable Ιούνιος 14, 2005 #2 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Χρονια μας πολλα, και ελπιζω να παμε καλα στο φετινο Ευρωμπασκετ Link to comment Share on other sites More sharing options...
saxon_747 Ιούνιος 14, 2005 #3 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Ωραιες φασεις... Καπως ετσι θα θυμωμαστε και το Euro2004... Link to comment Share on other sites More sharing options...
dohc161416003179 Ιούνιος 14, 2005 #4 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Μπράβο Snips, μας θύμισες καλές εποχές. Από ιστορικής πλευράς, επειδή αναφέρθηκε κα ιτο όνομα του Ανδρίτσου και γιατί όλοι θυμούνται τις 2/2 βολές του Καμπούρη, να πω ότι προτού οδηγηθούμε στην παράταση ο Ανδρίτσος είχε ήδη προλάβει να ευστοχήσει σε 7 από τις 8 ελεύθερες βολές που είχε σουτάρει, σε κρίσημα σημεία. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Snips Ιούνιος 14, 2005 Author #5 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 LIBE RUUUUUUUUUUULED:clap: Link to comment Share on other sites More sharing options...
astrolabos Ιούνιος 14, 2005 #6 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Ρε, έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε. Πω πω... Link to comment Share on other sites More sharing options...
def Ιούνιος 14, 2005 #7 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Αρχική απάντηση από Snips ....... "Τα 5 λεπτά που ακολούθησαν φάνηκαν σαν ένας ολόκληρος αιώνας, με τον εκπληκτικό Αετονό Β. Βάλτερς να απαντά με τρίποντα από τα 7 μέτρα στα απίθανα καλάθια του ασύγκριτου Νίκου Γκάλη (πέτυχε στον τελικό 40 πόντους) και το φανταστικό εκείνη τη μέρα γερο-Γιοβάισα να ισοφαρίζει 36" πριν από το τέλος της παράτασης με νέα βόμβα τριών πόντων σε 101-101. Τα 36" που ακολούθησαν θα μείνουν στη μνήμη των Ελλήνων βαθιά χαραγμένα. Η ελληνική ομάδα ξεκινάει για την τελευταία της επίθεση ροκανίζοντας το χρόνο. Απομένουν μόλις 10" και ο έξοχος εκείνη τη μέρα Μέμος Ιωάννου παίρνει την μπάλα από τον Λιβέρη Ανδρίτσο. Επιχειρεί μπάσιμο, σουτάρει, αλλά η μπάλα αναπηδάει στο στεφάνι και βγαίνει έξω. Όμως, ο Αργύρης Καμπούρης κερδίζει το ριμπάουντ, αναγκάζοντας τον πρόωρα αδικοχαμένο Βαλερί Γκομπόροφ να του κάνει φάουλ 4" πριν από το τέλος. Όλη η Ελλάδα κρεμόταν πλέον από τα χέρια αυτού του πραγματικά «άξιου προς μίμηση» γίγαντα. Και αυτός, με τις δυο πιο φημισμένες εύστοχες ελεύθερες βολές στην ιστορία του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαμορφώνει το σκορ σε 103-101 που έμελλε να είναι το τελικό, και έστελνε τον εαυτό του, τους συμπαίκτες του, τους προπονητές του και όλους τους Έλληνες στον έβδομο ουρανό, αφού το ηλεκτρονικό ταμπλό του σταδίου έγραφε αμέσως μετά:" ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ 1987 τι μου θυμησες τωρα.............αρε ΕΛΛΑΔΑΡΑ Link to comment Share on other sites More sharing options...
SLN Ιούνιος 14, 2005 #8 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Mπασκετινι rules!!!! κριμα που δεν καναμε το "repeat" στην dream team των "Yugο" το '89.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
spc Ιούνιος 14, 2005 #9 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Αρχική απάντηση από dohc16προτού οδηγηθούμε στην παράταση ο Ανδρίτσος είχε ήδη προλάβει να ευστοχήσει σε 7 από τις 8 ελεύθερες βολές που είχε σουτάρει, σε κρίσημα σημεία. Για την ακρίβεια, πριν τον Καμπούρη, με 2 εύστοχες ελεύθερες βολές είχε ισοφαρίσει!Αυτές κι αν ήταν κρίσιμες (και πόση ψυχραιμία χρειαζόταν για να ευστοχήσει - αφού και μία να έχανε θα χάναμε - σε αντίθεση με τον Καμπούρη που και τις 2 να έχανε πάλι ισοπαλία θα ήμασταν) Link to comment Share on other sites More sharing options...
sotiris Ιούνιος 14, 2005 #10 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 εμένα πάντως από εκείνη την εθνική μου είχε κάνει εντύπωση το μπάσκετ που έπαιζε ο χριστοδούλου. γενικά πάντα μου άρεσε το στυλ του, αλλά τότε που δεν είχε κιλάκια ξέσκιζε... πολύ τριάρης Link to comment Share on other sites More sharing options...
alex_000 Ιούνιος 14, 2005 #11 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Αυτή η βράδια έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου παρόλο που ήμουν μόλις 7 ετών.Αν και τα πάω καλά με τα "αθλητικά" κάθε φορά που βλέπω εθνική να κερδίζει μου μένει. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Snips Ιούνιος 14, 2005 Author #12 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Εγώ θυμάμαι 2 χαρακτηριστικά: 1. Στο παιχνίδι με την ρουμανία είχα κάνει ένα δαχτυλίδι απο χαρτόνι το οποίο είχα κολλήσει πάνω από την πόρτα.....και με ένα μπαλακι του τεννις...ζούσα τον αγώνα.. 2. Στον τελικό έτρωγα μερέντα:drool: και σε ένα φαουλ που δεν δόθηκε σε μας θυμάμαι πετάχτηκα πάνω να βρίσω τον SANCHIS και η φέτα με την μερέντα προσγειώθηκε ανάποδα πάνω σε ένα μικρό άσπρο χαλάκι.... το ΟΠΟΙΟ ΟΜΩΣ ΚΑΚΩΣ δεν έιχε βγάλει ακομα η μητέρα μου....(ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΕΝΤΟΝΩΣ).... :rant: Για μένα το γλέντι είχε ήδη αρχίσει..... Link to comment Share on other sites More sharing options...
spc Ιούνιος 14, 2005 #13 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Εγώ πάλι θυμάμαι:1. Το μόνο παιχνίδι που πήγα στο γήπεδο το οποίο ήταν και το μόνο (?) που χάσαμε (Ισπανία)2. Το ''θύμα'' των πανηγυρισμών της νίκης στον τελικό: Ένα φωτιστικό Link to comment Share on other sites More sharing options...
Chosen Ιούνιος 14, 2005 #14 Κοινοποίηση Ιούνιος 14, 2005 Από τις λίγες φορές στη ζωή μου που βγήκα στο δρόμο για να πανηγυρίσω αθλητικό γεγονός, αυτή ήταν η πρώτη (και η καλύτερη σαφώς).Ήταν προς το τέλος της εποχής που οι αθλητές παίζανε τα περισσότερα παιχνίδια για την φανέλα, τότε που το πείσμα και η θέληση παίζανε ελαφρώς μεγαλύτερο ρόλο από το ταλέντο και την ταχύτητα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
dohc161416003179 Ιούνιος 15, 2005 #15 Κοινοποίηση Ιούνιος 15, 2005 Ακόμα δύο πράγματα να προσθέσω....Την λύσσα του αήμνηστου Drazen, όταν χάσανε το πρώτο παιχνίδι από εμάς, αλλά και την δεύτερη φορά τον ημιτελικό....Τον συνταγματάρχη Γκομέλσκι που βλέποντας τον κόσμο να παραλυρεί στα παιχνίδια της Εθνικής είχε δηλώσει ότι είναι σαν να βρίσκεται στην αφρική, σε άγριους, οπότε όταν τους νικήσαμε και στον τελικό, ο Φασούλας είχε αγκαλιάσει τους δημοσιογράφους και τραγουδούσε: "Μαυριτανία ολέ".... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.