Jump to content



Aνέκδοτα και όχι μόνο...


jax7480

Recommended Posts

Αρχική απάντηση από Κοπρίτης [Σήμερα, στις 02:19]

μου κοπηκε ο λοξυγγας λεμε ρε chroma:boxed:

ειχα ξεχασει και τα ηχεια στο φουλ απο νωριτερα και ....

Αυτά δεν είναι τίποτα...

Μου το έβαλε ένας φίλος στο Μοναστηράκι, με μαγαζί μέσα στην Ηφαίστου. Δισκάδικο με τσίτα τα ηχεία, είχα κολλήσει πάνω στη 19" οθόνη του και.. μετά όλοι οι περαστικοί απορούσαν πως είναι δυνατόν να "Τρέχει αυτός ο νεαρός πιο γρήγορα από το Moris Green".... :confused:

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 7k
  • Created
  • Last Reply

Το δωμάτιο σκοτεινό... Οι σκιές τρεμοπαίζουν καθώς το λιγοστό φως που μπαίνει απο το παράθυρο προσπαθεί να διαπεράσει τις κουρτίνες... Ο παππούς περιμένει καρτερικά το αναπόφευκτο...Δεν φοβάται...Θα πάρει μαζί του τις καλύτερές του αναμνήσεις: το πρώτο του xαρτζιλίκι, το πρώτο του φιλί, τους φίλους του, τη θύμηση της νέας γυναίκας του, τα δίδυμα...

Και τη γεύση απο τα κουλουράκια κανέλας. Ω, πόσο του άρεσαν τα κουλουράκια κανέλας. Τα λάτρευε. Ό,τι και αν του στερούσαν απο τη ζωή, δεν θα άντεχε δίχως αυτά. Μέσα απο τις κακουχίες της μέχρι τώρα διαδρομής, είχε φροντίσει πάντα να έχει διαθέσιμα κάποια απο αυτά.

Τα τελευταία 8 χρόνια, όμως, με την αρρώστια, ήταν δύσκολα. Και ο γιατρός του τα είχε απαγορέψει και αυτά...

Νιώθοντας την ώρα να πλησιάζει, τα βλέφαρά του να βαραίνουν και την ανάσα του να καθυστερεί, πάνω που το φως στην άκρη του τούνελ έχει αρχίσει να διαφαίνεται, τα ρουθούνια του χαϊδέυει μια μοναδική μυρωδιά. Αναμνήσεις απο λουλούδια και λειβάδια ξυπνούν στο μυαλό του, και η μυρωδιά απο τα κουλουράκια κανέλας είναι πια ολοφάνερη. Ω, μα πως μπορεί! Πως γίνεται κάτι τέτοιο!

Με πολύ προσπάθεια καταφέρνει να τραβήξει τα σκεπάσματα και να κατεβάσει το ένα του πόδι στο πάτωμα. Αρχίζει αργά, αργά, καρτερικά να στρέφει το σώμα του και τελικά πέφτει στο έδαφος. Με πόνο αρχίζει να μπουσουλά, να σέρνεται προς την πόρτα. Φτάνοντας εκεί, πιέζει τον εαυτό του να αντισταθεί στην αδυναμία και τραβάει με όση δύναμη μπορεί το χέρι της

σκάλας. Βήμα - βήμα, σκαλί - σκαλί, κατεβαίνει προς την κουζίνα του σπιτιού του. Η μυρωδιά γίνεται ολοένα και εντονότερη! Ω, μα πως! Πως είναι δυνατόν! Μήπως τον γελάνε οι αισθήσεις του; Μήπως έχει πεθάνει και βρίσκεται στον παράδεισο; Ή μήπως, η υπέροχη γυναίκα του, αυτή που τόσο αγαπά, του ετοίμασε όντως μια δόση κουλουράκια κανέλας σαν το ύστατο χαίρε πριν φύγει απο το μάταιο τούτο κόσμο;

Μετά απο αρκετή ώρα έχει καταφέρει να φτάσει στην πόρτα της κουζίνας. Επάνω στο τραπέζι βρίσκεται μια λαμαρίνα με φρεσκοψηνένα κουλουράκια κανέλας. Δάκρυα αναβλύζουν στα μάτια του, το στομάχι του δένεται κόμπος και λυγμοί αρχίζουν να ταρακουνούν το κουρασμένο του κουφάρι. Χρησιμοποιόντας το τελευταίο του απόθεμα ζωής, πέφτει προς τα κουλουράκια σε στάση προσευχής.

Σηκώνει με εμφανή ταλαιπωρία το χέρι του προς το ταψί, ενώ τα νιώθει ήδη να λυώνουν στο στόμα του... Πρέπει να τα γευτεί... Έστω μια δαγκωνιά... Το χέρι του πλησιάζει, αγγίζει την άκρη του ταψιού, φτάνει σε ένα κουλουράκι... Το δάχτυλό του χαϊδεύει την πορώδη επιφάνεια του κουλουριού όταν... μια σπάτουλα του κοπανά το χέρι!

"Αστα κάτω βρε αθεόφοβε, είναι για την κηδεία!!!"

Link to comment
Share on other sites

@ George Adams....Καλόοοοοοοοοοοοοοοοοοο:clap:

Οσο για την κορυφαια ατακα του Αξιου..:Ειναι και καλα πατερας..με την κορη του και μια φιλη της στο σαλονι....Παιζει παγομαρα για κανα 10 λεπτο...Ξαφνικα λεει ο Αξιος στην φιλη της κορης του: Να σου πω....απο τον κ@λ@ το κανεις????Πεταγετε η κορη..Μα τι λες μπαμπα..δεν ντρεπεσαι???Και λεει ο Μεγας...Ετσι το ειπα βρε...να σπασει ο παγος////:hehe:

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.