Jump to content



Aνέκδοτα και όχι μόνο...


jax7480

Recommended Posts

  • Replies 7k
  • Created
  • Last Reply

Ένας άντρας πάει για εξετάσεις στον ουρολόγο του. Στο ιατρείο του λέει στον ιατρό «Υποσχεθείτε μου ότι δε θα γελάσετε».

"Ξεχνάτε ότι είμαι επαγγελματίας; Στα 20 χρόνια που εξασκώ αυτό το επάγγελμα ποτέ μου δεν έχω γελάσει σε βάρος ασθενή," απαντάει ο ιατρός.

"Καλά τότε," του λέει ο άντρας, και βγάζει το παντελόνι του, αποκαλύπτοντας το μικρότερο μόριο που είχε δει ο ιατρός στη ζωή του. Είχε το μέγεθος μιας μπαταρίας του τηλεκοντρόλ.

Ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του, ο ιατρός αρχίζει να χαχανίζει

και το χαχανητό του γρήγορα εξελίσσεται σε υστερικό γέλιο. Μετά από 10 λεπτά καταφέρνει να σταματήσει και να ανασυγκροτηθεί.

"Σας ζητώ συγνώμη," του λέει. "Αλήθεια. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Στο λόγο της τιμής μου ως ιατρού και τζέντλεμαν σας υπόσχομαι ότι δε θα ξανασυμβεί. Πείτε μου τώρα, τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;"

"Έχει πρηστεί" !!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

1η νίκη της Εθνικής στο mundial (1)…

Στο 19ο παιχνίδι της διοργάνωσης (1+9=10, 1+0=1) ….

Την 17η Ιουνίου (1+7=8)….

Με σκόρερ τον Σαλπιγγίδη στο 44΄΄ (4+4=8)…

Και τον Τοροσίδη στο 71΄΄ (7+1=8)….

Όλο μαζί 11888

Τυχαίο….;;;;; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ….!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Ο σύζυγος κάθεται στον καναπέ στο σαλόνι, κάνοντας συνεχώς ζάπινγκ ανάμεσα σε δυο κανάλια

.....από το βάθος ακούγεται η φωνή της συζύγου:

- Τι κάνεις εκεί ρε μητσάρα, θα την κάψεις την τηλεόραση!

- Τι να κάνω ρε γυναίκα? αφού βάλανε το μπάσκετ μαζί με την τσόντα και δεν ξέρω ποιο από τα δυο να δω....

και η γυναίκα:

- Την τσόντα δες.....μπάσκετ ξέρεις!!

Link to comment
Share on other sites

Μια παρέα αντρών είναι στο καφενείο και συζητάνε, στην παρέα τους είναι και ο Ψαραντώνης .......

Θέμα συζήτησης το πως κρατάς τη σύζυγο να μην γκρινιάζει .........

Λέει ο πρώτος:

Εγώ την πήγα πέρισυ ένα ταξίδι στην Γαλλία και φέτος σκέφτομαι να την πάω στην Αυστρία !!!

Λέει ο επόμενος:

Εγώ την πήγα στη Νέα Υόρκη και φέτος θα την πάω στο Λος Αντζελες !!!

Εσύ μωρέ Αντώνη ;;;

Ψαραντώνης:

Οπέρισυ την επήγα στο μιτάτο απάνω στη Νίδα ........... (οροπέδιο στην κορυφή του Ψηλορείτη)

Κι οφέτος μωρέ Αντώνη ;;;

Οφέτος μωρέ θα πάω να τήνε πάρω ..........

Link to comment
Share on other sites

Μου ηρθε με e-mail και ειπα να το ποσταρω...

Η Οικογένειά μου

είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι

ο αγαπημένος μου μπαμπάς,

η αγαπημένη μου μαμά,

ο αγαπημένος μου αδελφός

και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά

και ο αγαπημένος μου παππούς.

Τον αγαπημένο

μου μπαμπά δεν τον βλέπω

ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά

και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά

γυρίζει στις 7.00 μ. μ., αλλά κάνει και πέντε

ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει

να παρκάρει.

Κι όταν έρχεται

δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου

δεν μοιάζει με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων

που μπαίνουν μέσα με δωράκια και σοκολάτες

και τα παιδιά πηδάνε στην

αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει

ψηλά.

Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι,

το κωλοκράτος μου μέσα!!» και βροντάει

τα κλειδιά στο συρτάρι.

Την αγαπημένη

μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης,

γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι

με το λεωφορείο.

Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει,

μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν

πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ.

Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες

των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη

ούτε με ψηλοτάκουνα.

Κι όταν λερώσουμε

το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη

που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας

λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη δουλάρα!!

Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την

τύχη μου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».

Τον αγαπημένο

μου αδελφό δεν τον βλέπω

ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο

και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο

και μετά κλείνεται στο δωμάτιό του και

μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά

ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει

και μετά χαίρεται.

Ο μπαμπάς μου, η

μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια

πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή

μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό

τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να

τσακωθούμε μεταξύ μας.

Ο μπαμπάς μαλώνει

τον αδελφό μου που δεν διαβάζει αρκετά

και μετά μαλώνει εμένα που

δεν τα τρώω τα παντζάρια.

Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί

μας μαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό»

λέει.

Και μετά η μαμά μου

μαλώνει τον αδελφό μου που πετάει τα μποξεράκια

του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και

μετά μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε

κινητό.

Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και

ζητάει κινητό».

Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει

κινητό που είναι και 27 μέρες μικρότερη;».

Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει

τι κάνει η Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι

κάνει το δικό μου το παιδί».

Και φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα

που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;»

Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση

κάνουμε».

Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο.

Μπορεί στο ισόγειο να μη σ' άκουσαν!».

Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι

τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και

δεν του λέει.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για πολλή ώρα.

Κι ακούγονται μόνο τα πιρούνια, τα μαχαίρια

κι ο αδελφός μου που κάνει κλάπα κλούπα

με τη γλώσσα του.

Κι η μαμά τού λέει: «Δεν μπορείς να φας

σαν άνθρωπος;»

Κι ο αδελφός μου της λέει: «Σαν άνθρωπος

τρώω».

Κι η μαμά μου του λέει: «Θα σε καλέσουνε

σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουμε».

Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Μπορείς να

σταματήσεις μία στιγμή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό

το μπουρ μπουρ μπουρ, μες στ´ αυτί μου;;.

Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!».

Κι η μαμά μου λέει: «Δεν φτάνει που έχω

γίνει χίλια κομμάτια να σας υπηρετώ όλους

εδώ μέσα, μια καλή κουβέντα να ακούσω,

ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».

Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Έριξες πολύ

αλάτι, λύσσα το ´κανες».

Κι η μαμά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που μας

χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι».

Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαμε βόδι και μας

το πήρανε;».

Κι ο αδελφός μου

μού λέει: «Είσαι μαλακισμένο».

Κι εγώ βάζω τα κλάματα και λέω: «Με

λέει μαλακισμένο».

Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Μη λες την αδελφή

σου μαλακισμένο».

Κι ο αδελφός μου λέει: «Αφού είναι!»

Κι η μαμά μου λέει: «Δεν θέλω να

ακούω τέτοιες λέξεις εδώ μέσα!»..

Κι ο αδελφός μου της λέει: «Όταν τις λέει

ο μπαμπάς είναι καλά;».

Κι η μαμά μου λέει στον μπαμπά μου: «Ορίστε,

είδες το παράδειγμα που δίνεις στα ίδια

σου τα παιδιά».

Κι ο μπαμπάς μου

λέει: «Μια μπουκιά δεν μπορούμε να φαρμακώσουμε

σ´αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».

Κι η μαμά μου του λέει: «Τι μπουκιά, εσύ

δεν είπες είναι λύσσα; Κι άμα δεν

σ´ αρέσει, να πας να σου μαγειρεύει η Βιβή».

Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιβή».

Κι η μαμά λέει: «Ποια είναι η Βιβή, Μανώλη;

Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου,

στην κόρη σου ποια είναι η Βιβή, Μανώλη».

Κι ο πατέρας μου λέει: «Η κυρία Βιβή είναι

μια εξαίρετη συνάδελφος κι η μάνα

σας είναι μια τρελή γυναίκα».

Κι η μαμά λέει: «Γι´ αυτό γυρίζουμε μεσάνυχτα,

Μανώλη; Επειδή η Βιβή είναι μια εξαίρετη

συνάδελφος, Μανώλη;».

Κι ο μπαμπάς λέει: «Γυρίζουμε μεσάνυχτα,

διότι τα μεσάνυχτα βρίσκουμε να παρκάρουμε.

Άντε να δούμε πού θα φτάσει ο πληθωρισμός

πια».

Κι η μαμά μου του λέει: «Έχε χάρη που είναι

τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ».

Κι ο μπαμπάς της λέει: «Τι θα μου ´λεγες

εσύ;».

Κι η μαμά του λέει: «Το δισάκι μου στον

ώμο, για τον δρόμο, για τον δρόμο, αυτό

θα σου ´λεγα εγώ».

Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η βροχή χαλάζι, δεν με

νοιάζει, δεν με νοιάζει ει ει ει ει ».

Κι ο μπαμπάς κι η μαμά μού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!»

και σταματάω.

ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ μια σιωπή, ντράγκα ντούγκα

τα πιρούνια.

Κι ο αδελφός μου λέει: «Έφαγα, πάω μέσα».

Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Δεν έχει να

πας πουθενά. Τώρα τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια».

Κι η μαμά μου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας

σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».

Και καθόμαστε όλοι

εκεί που καθόμαστε.

Έλενα Ακρίτα

«Τα Νέα του Σαββατοκύριακου»

Link to comment
Share on other sites

Όταν ήμουν 14 χρονών, ήλπιζα ότι μια μέρα θα βρω ένα κορίτσι.

Όταν έγινα 16 βρήκα ένα κορίτσι, αλλά δεν είχε καθόλου πάθος,

κι έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με πάθος για ζωή...

Στο Πανεπιστήμιο έβγαινα ραντεβού με ένα παθιάρικο κορίτσι, αλλά παραήταν συναισθηματική. Όλα μαζί της ήταν μία κατάσταση εκρηκτική .

Ήταν μελοδραματική, έκλαιγε όλη μέρα και με απειλούσε με αυτοκτονίες.

Έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με συναισθηματική σταθερότητα.

Όταν έγινα 25 βρήκα ένα πολύ σταθερό κορίτσι, αλλά ήταν βαρετή.

Ήταν απόλυτα προβλέψιμη και δεν την ενθουσίαζε τίποτα.

Η ζωή μου μαζί της ήταν τόσο ανιαρή που αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι γεμάτο με ενθουσιασμό για ζωή.

Όταν έγινα 28 βρήκα ένα ενθουσιώδες κορίτσι, αλλά δεν μπορούσα να

παρακολουθήσω τους ρυθμούς της. Έτρεχε από το ένα πράγμα στο άλλο, ποτέ δεν καθόταν στα αυγά της.

Λειτουργούσε παρορμητικά και με έκανε τόσο ευτυχισμένο όσο και δυστυχή. Αρχικά ήταν πολύ ενθουσιώδης, αλλά αλλού

την έχανες κι αλλού την έβρισκες .Έτσι αποφάσισα να βρω ένα κορίτσι με πιο εφικτούς στόχους

στη ζωή του.

Όταν έφτασα τα τριάντα(30), βρήκα ένα έξυπνο και φιλόδοξο κορίτσι με τα δυο της πόδια να πατάνε γερά στη γη και ….. την παντρεύτηκα.

Ήταν τόσο φιλόδοξη που με χώρισε και πήρε ό,τι είχα και δεν είχα.

Τώρα είμαι πιο ώριμος και πιο σοφός, και ψάχνω για μια ξανθιά με...

μεγάλα βυζιά

:p

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.