Εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα

[DEADLAZARUS]

Μετά την εύστοχη πρόταση του Ζάχου ( @jax7480), στο παρόν νήμα μπορούμε να συζητάμε για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, την ελληνική παιδεία, να αναπτύξουμε τις απόψεις μας για τους τρόπους με τους οποίους πιστεύουμε ότι μπορεί να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία, να καταθέτουμε τις εμπειρίες μας (εφόσον έχουμε τέτοιες) από εκπαιδευτικά συστήματα ξένων χωρών, να σχολιάζουμε τη στοχοθεσία του Υπουργείου Παιδείας και τα διαχρονικά εγκλήματα των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα.

Καλή αρχή.

[yanni]

Στα γρηγορα επειδη ειμαι στον δρομο.

 

Αν καποιος μπει σε ταξη ΕΠΑΛ θα βαλει τα κλαματα για το επιπεδο  των νεων, οχι μονο μαθησιακα αλλα και σε θεματα συμπεριφορας.

 

Στο ΓΕΛ τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα και πιο ελπιδοφορα, αλλα και παλι σαφεστατα πο χαλαρα σε σχεση με πριν 20-30 χρονια.

 

Γενικα τα πραγματα ειναι πολυ χαλαρωμενα σε σχεση με το παρελθον και πρεπει οι γονεις να παιρνουν πολυ στα σοβαρα κκαι το να μαθουν τροπους στα παιδια και να τα κανουν να εκτιμουν αυτα που μπορει να τους δωσει το σχολειο. Απο εκει και περα ο εκπαιδευτικος παραμενει ο ασταθμητος παραγοντας, πολυ περισσοτερο τωρα που το υπουργειο επιλεγει για λογους οικονομιας να βασιζεται σε αναπληρωτες.

[SpirosKGR]

Παρατηρώντας τα τελευταία χρόνια μια μικρή διάσπαση της πυρηνικής οικογένειας δυστυχώς πέφτει μεγαλύτερο βάρος στον εκπαιδευτικό. Βέβαια σπανίζουν οι καλοί καθηγητές ή δάσκαλοι. Συγκεκριμένα θυμάμαι καθηγήτρια (φροντιστήριο) στη 3η Λυκείου που μέσα σε ένα χρόνο όσο διήρκησε η χρονιά ήταν κοντά στα παιδιά λες και ήμασταν συγγενείς, πέρα τα τυπικά ως καθηγητής. Ενδιαφερόταν πραγματικά για τους μαθητές ας πληρώναμε για το μάθημα και πολλές φορές αν μας έβλεπε προβληματισμένους καθόταν να μιλήσουμε λες και μιλούσαμε με κάποιον γονέα. Με είχε βοηθήσει παρα πολύ ώστε να γίνω καλύτερος μαθητής στο μάθημα καθώς μαρεσε ο φιλικός τρόπος διδασκαλίας και πώς καταλάβαινε κάθε φορά ότι το προηγούμενο μάθημα είχα λιώσει στο Battlefield 3.χαχαχαχ " Πάτε παίξτε έξω ρε περσι πηγαίνατε για μπασκετ ή για Πινγκ πονγκ στο (ταδε) μαγαζί. Μη μένετε μέσα " 

 

Επίσης θυμάμαι δάσκαλο στη Β Γυμνασίου που έκανε φοβερό μάθημα, αν και δε μαρεσαν τα αρχαία με είχε βοηθήσει εκτός μαθήματος σε διάλειμμα αν είχα απορίες ή δε καταλάβαινα κάτι. Είχε γενικότερα ωραίο και ξεκούραστο τρόπο διδασκαλίας. Έκαναν όλα σαν διαολια αλλά μπορούσα να ακούω αυτό τον άνθρωπο να κάνει μάθημα για ώρες. Ακόμα θυμάμαι που τον είχα πετύχει έξω μετά από χρόνια, σε ενα περίπτερο, ήξερε τον περιπτερά και είχε μπλέξει το εγκώμιο που λένε. Είχα συγκινηθεί από τα καλά λόγια που έλεγε για μένα ως μαθητή του. Είχα συγκινηθεί. Δυστυχώς δεν κράτησα επαφές με αυτούς τους ανθρώπους. 

Θεωρώ ότι χρειαζόμαστε καλούς καθηγητές ή μάλλον καλύτερα : μικρότερα τμήματα μαθητών ( δηλαδή γύρω στα 10 ατομα.μαξ ) και καθηγητές που να το βλέπουν ως λειτούργημα όχι σαν δουλειά! Για να νιώθει το παιδί ακόμα και το πιο αδύναμο σε μαθητικές επιδόσεις ή πιο μαζεμένο/ντροπαλό την αίσθηση της οικογένειας.

Αυτή την άποψη την είχαν και αρκετοί καθηγητές που θυμάμαι. Μικρότερα τμήματα. Το λέγαν αρκετές φορές όταν έφευγαν ας πούμε για εκδρομή και όσοι μέναμε πίσω ζήτημα να ήμασταν 7-10 άτομα. Λέγαν " τι άνετα και ωραία κάναμε μάθημα σήμερα βρε παιδιά ". Σαν μαθητή μου έδινε μια πιο οικογενειακή αίσθηση - το καταλάβαινες. Ο εκπαιδευτικός ήταν πιο χαλαρός, πιο άνετος χωρίς να πρέπει να βάλει σε τάξη 20 παιδιά, να κάνει παρατήρηση στους άτακτους. Και τα παιδιά ήταν πιο άνετα να παρακολουθήσουν. Αυτό είχα παρατηρήσει.

 

Είναι και άλλες περιπτώσεις απλά δεν έχω χρόνο τώρα να γράψω. 

Γενικά σε όλα τα χρόνια ξεχωρίζω

 

1 δάσκαλο στη 4η Δημοτικού

1 δάσκαλο στη 6η δημοτικού

 

1 δάσκαλο στη 2α Γυμνασίου ( μάθημα αρχαία, Ηλιάδα )

1 δασκάλα στη 3η Γυμνασίου ( αρχαία, και Ευρυπίδου Ελενη το μάθημα αν το θυμάμαι σωστά )

 

στο λύκειο 1 δασκάλα στην εκθεση ? Αρχαία 

και στο φροντιστήριο η καθηγήτρια που μας έκανε Έκφραση Έκθεση

 

Η διαφορά σε έναν εκπαιδευτικό που το κάνει επειδή γουστάρει να βρίσκεται κοντά σε παιδιά ώστε να λειτουργήσει ως βοήθημα στο να βελτιωθούν ως άτομα και έναν που πάει απλά για να πάρει στο τέλος του μήνα τα € είναι χαοτική. 

 

 

Έγινε επεξεργασία Δεκέμβριος 6, 2019 από SpirosKGR

[sotiris]

Που να το πιάσεις και που να το αφήσεις... τεράστιο θέμα που η κάθε βαθμίδα έχει τις πληγές της.

Από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.

Έχοντας περάσει από πραγματικά όλα τα στάδια της εκπαίδευσης, και έχοντας διδάξει τόσο σε σχολικό επίπεδο όσο και σε πανεπιστημιακό (οκ, ποτέ δεν θα έκανα μάθημα σε δημοτικό), τα προβλήματα είναι παντού πανταχού παρόντα.

 

Θα μιλήσω μόνο για το μάθημα που γνωρίζω καλά, κυρίως λόγω διδασκαλίας σε επίπεδο πανελληνίων και στο πανεπιστήμιο (Χημεία Λυκείου, Αναλυτική Χημεία Πανεπιστήμιο).

Κατ'αρχήν το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα είναι τα βιβλία. Όταν ήμουν στην πρώτη λυκείου, είχαμε ένα βιβλίο Χημείας από το ευγενίδειο ίδρυμα. Απλό, λιτό κι απεριττο. Από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Αρσένη, ξεκίνησε η παραγωγή κάποιων νέων βιβλίων τότε, που τα είχαμε στη 2α και 3η Λυκείου ως πρώτη φορά εμείς (είμαι η πρώτη χρονιά του νέου συστήματος, γεννηθείς 1982, πανελλήνιες β λυκείου 1999 και γ λυκείου 2000). Αυτά τα βιβλία ήταν μεν πιο όμορφα από τα προηγούμενα, είχαν όμως δε αστείρευτη ποσότητα άχρηστης πληροφορίας. Και ενώ το να αναπτύσσει ένας μαθητής γενικότερο ενδιαφέρον γύρω από ένα μάθημα είναι πολύ όμορφο, όλη η ομορφιά ενός μαθήματος χάνεται όταν σε μια εξέταση παίρνει 5 ή 10, λόγω της ακατάσχετης μπαρουφολογίας του βιβλίου. Έτσι η αγορά αυτορρυθμίζεται και τα βοηθήματα κάνουν χρυσές δουλειές. Πάντα έκαναν, και πάντα θα κάνουν, διότι το επίπεδο των πανελληνίων εξετάσεων είναι πολύ υψηλότερο από το επίπδο των σχολικών βιβλίων.

 

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η ασυνέχεια στη γνώση. Με τις διαρκείς μετα-μεταρρυθμίσεις και απλοποιήσεις, και με τις πρόχειρες εφαρμογές ανανεωτισμών (τελευταία κυρίως από τον Σύριζα, που ήθελε να κάνει λίγο πιο εύκολο το Λύκειο και κατέληξε να δημιουργήσει μαθήματα - μορφώματα), έχουμε φτάσει στο σημείο τα παιδιά να πρέπει να διδαχθούν τον κυματοσωματικό δυϊσμό (Γ Λυκείου Χημεία) ενώ δεν γνωρίζουν καθόλου την κυματική φύση της ακτινοβολίας. Δηλαδή σε ένα παιδί που δεν γνωρίζει ότι η πρίζα βγάζει εναλασσόμενο ρεύμα, καλείσαι να του πεις και να καταλάβει ότι όταν οι τάξεις των μεγεθών πλησιάζουν το h-bar (σταθερά του planck), αρχίζεις και έχεις κβαντικά φαινόμενα. Αυτό γιατί στις διαρκείς απλοποιήσεις, τα μόνα κύματα που διδάσκονται είναι της μηχανικής, σε κάποια γενική παιδεία λυκείου των προηγούμενων χρόνων. 

 

Το τρίτο μεγάλο πρόβλημα είναι όλο το setup του συστήματος που βασίζεται στις εξετάσεις. Είναι ένα αναχρονιστικό σύστημα, που το μόνο πλεονέκτημα που πάντα είχε, ήταν το ότι δεν είναι διαβλητό. Αυτό όμως όσο η τεχνολογία εξελίσσεται γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να ελεγθχεί, και όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ολόκληρες παρατάξεις στα πανεπιστήμια που έχουν βασιστεί στο μπλε χρώμα του bluetooth τόσο για τα λογότυπα όσο και για τη τεχνολογία μετάδοσης / υπαγόρευσης των απαντήσεων των θεμάτων. Αποτέλεσμα ο μόνος τρόπος που να έχουν οι καθηγητές πανεπιστημίου ώστε να μην είναι διαβλητές οι εξετάσεις, να βάζουν εξαιρετικής δυσκολίας θέματα τα οποία μερικές φορές λύνοται λάθος ακόμη και από τα σχετικά φροντιστήρια (ναι υπάρχουν κι αυτά προφανώς). Στο Λύκειο, αυτό είναι για μένα τελείως αντιεκπαιδευτικό και απλά είναι ένας πολύ κακός τρόπος διαλογής των μαθητών. Είναι εξαιρετικά άδικο σύστημα, γιατί έχω δει μαθητές μου του 5, 10 και 15 να εξισώνονται μεταξύ 9-11. Σε αυτό φταίει σίγουρα και το ελληνικό δαιμόνιο που θέλει όλα τα παιδιά να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου, ώστε μετά να βγαίνουν και να λένε έχω πτυχίο και 3 μάστερ και τυλίγω σουβλάκια, άτιμο κράτος! Αντί όμως να πας να πάρεις ένα πτυχίο σε ένα άχρηστο αντικείμενο για να το παίζεις μορφωμένος, θα μπορούσες να έχεις μάθει καλά μια τέχνη από αυτές που χρειάζονται, και να βγάζεις 10 φορές θα χρήματα του πτυχιούχου.

 

Οπότε για μένα η εκπαίδευση πρέπει να έχει λίγο πιο σαφή χαρακτήρα, και λίγο πιο σαφή στόχο. Χρειάζεται ένας διαχωρισμός, ένας εξορθολογισμός και μια επικαιροποίηση του συστήματος. Πρέπει αυτά που μαθαίνουν οι μαθητές να αντικατοπτρίζουν λίγο και την πραγματική ζωή τους. Πλέον έχουμε όλοι μια μπαταρία πάνω μας. Τουλάχιστον 1. Εγώ συνήθως έχω το ρολόι και το κινητό. Δεν μπορεί εν έτει 2020 που πλέον και το ρολόι είναι smart με μπαταρία λιθίου να βγάζεις εκτός διδακτέας ύλης τα γαλβανικά στοιχεία. Θα έπρεπε να έχεις SOS 666 SOS γιατί το ρημάδι βγάζει 3.6 volt, ώστε να συνδέεις την πραγματικότητα με τη γνώση και να μην δημιουργείς τις στρατιές ανέργων παπαγάλων. Όσον αφορά τα πανεπιστήμια, θα πρέπει να συνδέονται και με τις ανάγκες της αγοράς. Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε τόσες ιατρικές σχολές ώστε να στέλνουμε τους νέους ιατρούς σωρηδόν στο εξωτερικό, ούτε τόσους επιστήμονες φυσικούς/χημικούς/μαθηματικούς/προγραμματιστές/βιολόγους/βιοχημικούς που κι αυτούς πρακτικά τους εξάγουμε δωρεάν (αποτελώ κι εγώ ένα τέτοιο δωρεάν εξαγώγιμο προϊόν). Τουλάχιστον από σχολές χωρίς δίδακτρα.

 

Για να πλέξω όμως και λίγο το εγκώμιο και να ευλογήσω τα γένια μας, στην Ελλάδα έχουμε ακόμα και σήμερα υψηλό επίπεδο μαθηματικών και θεωρητικής γνώσης. Αν κάτι μας ξεχωρίζει από τη μέση εκπαίδευση στο εξωτερικό, είναι το επίπεδό μας στα μαθηματικά. Έχω δει υποψήφιους διδάκτορες να μην μπορούν να καταλάβουν τριγωνομετρία, με χαμηλότερο επίπεδο από ... αποφοίτους 1ης Λυκείου. Αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει, και κυρίως, δεν καλύπτει τις ανάγκες της αγοράς.