Jump to content




tommybertsen

Recommended Posts

Παρασκευή 20/12

 

Κλείνω οποιαδήποτε εκρεμότητα της δουλειάς και αποφασίζω πως 2 εβδομάδες δεν θα κάνω τίποτα

 

Κυριακή 22/12 αργά το απόγευμα

 

Ο μπέμπης ξεκινάει να βήχει σαν να έχει καπνίσει 2 πακέτα Marlboro.

 

Δευτέρα 23/12 πρωί

 

Πάμε τον μπέμπη παιδίατρο. Λαιμός, φαρυγγίτιδα και αυτί. Ευτυχώς όλα στην αρχή. 10 μέρες φάρμακα.

 

Οι μέρες κυλούν αργά και βασανιστικά, μιας και λόγω καιρού δεν είναι να τον κυκλοφορείς έξω.

 

Παρασκευή 27/12

 

Έχοντας μπαφιάσει μέσα στο σπίτι το κόβουμε για TheMall. 15 λεπτά ουρά να μπούμε στο πάρκινγκ. Σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά 20-30 άτομα ουρά στα ταμεία. Στον 3ο ο μαύρος χαμός με το Goody's να έχει 30 μέτρα ουρά έξω από το κατάστημα. Με τα πολλά πέφτω σε γνωστό Αργείτη, ο οποίος μας παραχωρεί το τραπέζι του με 2 καρέκλες. Το μόνο μαγαζί με φαγώσιμα το οποίο δεν είχε ουρά που να θυμίζει καταστάσεις δελτίου επί κατοχής είναι το Εβερεστ. Τρώω μοιραζόμενος την καρέκλα με την κόρη. Επιστρέφοντας, ο μπέμπης αρχίζει ακατάσχετη γκρίνια. Στάση 15 λεπτών σε πάρκινγκ να ηρεμήσει. Με τα πολλά επιστρέφουμε σπίτι. Φυσικά επειδή μετα τη γκρίνια κοιμήθηκε μία ώρα στο αυτοκίνητο, είχε όρεξη για παιχνίδια. Πάει 11 να κοιμηθεί...

 

Σάββατο 28/12

 

Ξυπνάω με κεφάλι σαν να είχα πιει 2 μπουκάλια, πόνο σε αυτί και λαιμό.

 

Κυριακή 29/12

 

Το αυτί ο λαιμός και ο πονοκέφαλος συνεχίζουν. Λέμε να δούμε ταινία. Η σύζυγος έχει φαγωθεί να δούμε το Hustlers αντί για το Joker ή το Ad Astra που ήθελα εγώ. Η ταινία είναι ύψιστη μπούρδα και δε τη σώζουν ούτε τα μπούτια ούτε ο πωπός της JLo.

 

Δευτέρα 30/12 ώρα 5:45

 

Όλα έχουν περάσει. Μαζί όμως με αυτά έφυγε και ο ύπνος του μπέμπη. Αρχίζει το νανουριστήρι να γυρνάει. Μου φεύγει ο ύπνος. Ο μπέμπης σπαράζει στο κλάμα. Σηκώνομαι φτιάχνω φραπέ και κάνω ένα τσιγάρο. Ο μπέμπης ακόμα κλαίει στην αγκαλιά της μαμάς του. Του αλλάζω πάνα τίποτα. Προφανώς τα δύο κάτω δόντια που τον ταλαιπωρούν από αρχές Αυγούστου και ακόμα δε λένε να βγουν τον πονάνε. Του δίνω Depon. Περνάνε 10 λεπτά και το κλάμα έχει γίνει χαμόγελο. Τον βάζω στην κούνια και με το ένα χέρι νανουρίζω τον μπέμπη, με το άλλο τη σύζυγο. Ώρα 6:50 κοιμούνται όλοι.

 

Μπορεί να μην έχω πονοκέφαλο και πόνο σε αυτί και λαιμό αλλά είμαι σαν το ζόμπι. Και φυσικά όλες αυτές τις μέρες δεν έχω ποτέ καταφέρει να κοιμηθώ παραπάνω από 6 ώρες για βράδυ...

 

Καλημέρα είπαμε;;;

 

 

 

 

  • Like 5
  • Sad 1
  • Wow 2
Link to comment
Share on other sites

On 29/12/2019 at 2:23 ΠΜ, το μέλος ronin13 έγραψε:

Λοιπόν, σχετικά με τα Jumbo.
Ο φίλος μου μου είπε ότι μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για τα καταστήματα της Αττικής, τα οποία έχει σχεδιάσει, επιβλεψει και ελέγξει ο ίδιος.
Σε κάθε σημείο εντός του μαγαζιού έχει προβλεφθεί να υπάρχει οπτική επαφή με δυο τουλάχιστον ταμπέλες για έξοδο κινδύνου, εκ των οποίων η μία τουλάχιστον να οδηγεί εκτός του κτιρίου.
Πριν υλοποιηθεί κάθε μελέτη μένα από έγκριση από την Πολεοδομία και την Πυροσβεστική σχετικά με την παθητική πυρασφάλεια, ώστε να είναι σύννομο. Απ'ότι κατάλαβα όμως ο νόμος αυτός επιδέχεται "ελαστικών" ερμηνειών, καθώς συμβαινει τμήματα της μελέτης που έχουν εγκριθεί από έναν υπάλληλο μιας υπηρεσίας, να απορρίπτονται από άλλο υπάλληλο της ίδιας υπηρεσίας.

Anyone can be a cynic. Dare to be an optimist.
 

 

Η μέγιστη επιτρεπόμενη απόσταση οποιουδήποτε σημείου ενός καταστήματος από τελική έξοδο είναι τα 45 μέτρα. Προφανώς σε κάποια σχέδια θα φαίνεται η κατάσταση με την οποία πήρε έγκριση από πυροσβεστική. Προφανώς οι αλλαγές που περιγράφετε δεν έχουν αποτυπωθεί και προφανώς δεν είναι σύμφωνες με τον κανονισμό. Εάν κάποια στιγμή βρεθώ σε μεγάλο jumbo (που δεν το σκοπεύω και λέω να το αποφύγω) θα προσπαθήσω να καταλάβω τι γίνεται.Δυστυχώς μέχρι να γίνει η στραβή κανείς δεν ασχολείται....

  • Like 2
  • Sad 2
Link to comment
Share on other sites

Ομολογώ ότι δεν αντέχω το κλίμα των Jumbo, γιατί τις 2-3 φορές που έχω πάει, έχω φύγει με πονοκέφαλο. Συνεπώς, μπορεί να θυμάμαι λάθος. Όμως, επειδή σε μεγάλους χώρους πάντοτε αναζητώ τις εξόδους, θυμάμαι οδεύσεις διαφυγής, με σήμανση, που παρακάμπτουν τον εμετικό μαίανδρο που περιγράφετε παραπάνω.

 

Σύμφωνοι, δεν είναι ενεργές σε φυσιολογικές συνθήκες, αλλά είναι διαθέσιμες και λογικά είναι άμεσα προσβάσιμες σε περίπτωση ανάγκης.

 

Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι στο μυαλό κάθε στελέχους της επιχείρησης η ασφάλεια είναι υπέρτερη μιας βλακώδους εταιρικής πολιτικής, αλλά υποψιάζομαι ότι ο φόβος της κατακραυγής σε περίπτωση ατυχήματος είναι αρκετός για να κρατούν τα προσχήματα.

 

Μπορεί να κάνω και λάθος...

 

Όποιος αντέξει να κάνει μια βόλτα, ας μας πει! 

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

πριν 7 ώρες, το μέλος GriGaS έγραψε:

Παρασκευή 20/12

 

Κλείνω οποιαδήποτε εκρεμότητα της δουλειάς και αποφασίζω πως 2 εβδομάδες δεν θα κάνω τίποτα

 

Κυριακή 22/12 αργά το απόγευμα

 

Ο μπέμπης ξεκινάει να βήχει σαν να έχει καπνίσει 2 πακέτα Marlboro.

 

Δευτέρα 23/12 πρωί

 

Πάμε τον μπέμπη παιδίατρο. Λαιμός, φαρυγγίτιδα και αυτί. Ευτυχώς όλα στην αρχή. 10 μέρες φάρμακα.

 

Οι μέρες κυλούν αργά και βασανιστικά, μιας και λόγω καιρού δεν είναι να τον κυκλοφορείς έξω.

 

Παρασκευή 27/12

 

Έχοντας μπαφιάσει μέσα στο σπίτι το κόβουμε για TheMall. 15 λεπτά ουρά να μπούμε στο πάρκινγκ. Σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά 20-30 άτομα ουρά στα ταμεία. Στον 3ο ο μαύρος χαμός με το Goody's να έχει 30 μέτρα ουρά έξω από το κατάστημα. Με τα πολλά πέφτω σε γνωστό Αργείτη, ο οποίος μας παραχωρεί το τραπέζι του με 2 καρέκλες. Το μόνο μαγαζί με φαγώσιμα το οποίο δεν είχε ουρά που να θυμίζει καταστάσεις δελτίου επί κατοχής είναι το Εβερεστ. Τρώω μοιραζόμενος την καρέκλα με την κόρη. Επιστρέφοντας, ο μπέμπης αρχίζει ακατάσχετη γκρίνια. Στάση 15 λεπτών σε πάρκινγκ να ηρεμήσει. Με τα πολλά επιστρέφουμε σπίτι. Φυσικά επειδή μετα τη γκρίνια κοιμήθηκε μία ώρα στο αυτοκίνητο, είχε όρεξη για παιχνίδια. Πάει 11 να κοιμηθεί...

 

Σάββατο 28/12

 

Ξυπνάω με κεφάλι σαν να είχα πιει 2 μπουκάλια, πόνο σε αυτί και λαιμό.

 

Κυριακή 29/12

 

Το αυτί ο λαιμός και ο πονοκέφαλος συνεχίζουν. Λέμε να δούμε ταινία. Η σύζυγος έχει φαγωθεί να δούμε το Hustlers αντί για το Joker ή το Ad Astra που ήθελα εγώ. Η ταινία είναι ύψιστη μπούρδα και δε τη σώζουν ούτε τα μπούτια ούτε ο πωπός της JLo.

 

Δευτέρα 30/12 ώρα 5:45

 

Όλα έχουν περάσει. Μαζί όμως με αυτά έφυγε και ο ύπνος του μπέμπη. Αρχίζει το νανουριστήρι να γυρνάει. Μου φεύγει ο ύπνος. Ο μπέμπης σπαράζει στο κλάμα. Σηκώνομαι φτιάχνω φραπέ και κάνω ένα τσιγάρο. Ο μπέμπης ακόμα κλαίει στην αγκαλιά της μαμάς του. Του αλλάζω πάνα τίποτα. Προφανώς τα δύο κάτω δόντια που τον ταλαιπωρούν από αρχές Αυγούστου και ακόμα δε λένε να βγουν τον πονάνε. Του δίνω Depon. Περνάνε 10 λεπτά και το κλάμα έχει γίνει χαμόγελο. Τον βάζω στην κούνια και με το ένα χέρι νανουρίζω τον μπέμπη, με το άλλο τη σύζυγο. Ώρα 6:50 κοιμούνται όλοι.

 

Μπορεί να μην έχω πονοκέφαλο και πόνο σε αυτί και λαιμό αλλά είμαι σαν το ζόμπι. Και φυσικά όλες αυτές τις μέρες δεν έχω ποτέ καταφέρει να κοιμηθώ παραπάνω από 6 ώρες για βράδυ...

 

Καλημέρα είπαμε;;;

 

 

 

 

Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (και δόλιου πατέρα);)..

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Βλέποντας σήμερα τη συνεχή βροχή και το κρύο, πραγματικά respect στους ντελιβεράδες που δουλεύουν με τέτοιες συνθήκες.

Οι οδηγοί δικύκλων καταλαβαίνουν τι εννοώ.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Τελευταία μέρα της δεκαετίας! Ξεσαλώστεεεε

 

giphy.gif

 

πριν 3 λεπτά, το μέλος DEADLAZARUS έγραψε:

Τελευταία καλημέρα για το 2019.

Άντε, ωρέ, σηκωθείτε και πείτε μια καλημέρα. 

Σήμερα το επιτρέπει και η Διεύθυνσις:hehe:..

 

https://img-9gag-fun.9cache.com/photo/ag5QL16_460svav1.mp4

  • Like 5
  • Agree 1
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

Guest
This topic is now closed to further replies.
×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.