Εργασία και διαβίωση στην Ιρλανδία

[Wizard!]

Αν και όπως φαίνεται, είμαι ο λιγότερο έμπειρος στο θέμα, σε σχέση με μερικούς άλλους που είναι χρόνια εδώ, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, μπήκα στον κόπο να καταγράψω την προσωπική μου εμπειρία, για όποιον σκέφτεται μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του, δεδομένου μάλιστα, ότι ήδη υπάρχει ανοικτή θέση (που θα βάλω αργότερα για όποιον θέλει) και γενικότερα ανοίγουν συνέχεια.

 

Όταν έσκασε η Lehman Brothers, σκεφτήκαμε ότι δε θα αργήσει να μας πάρει η μπάλα. Έτσι, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε διαδικασία για Αυστραλία. Ξοδέψαμε αρκετά χρήματα, χάσαμε πολύ χρόνο και τελικά δεν καταφέραμε κάτι που να αξίζει, οπότε το αφήσαμε. Μετά μπήκαμε στη διαδικασία να κοιτάμε για δουλειές στην ευρύτερη περιοχή της ΕΕ, αλλά κυρίως σε χώρες όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, οι Σκανδιναβικές αλλά και η Ιρλανδία. Πρώτη επιλογή ήταν η Νορβηγία, λόγω ποιότητας ζωής και δεύτερη η Ιρλανδία, λόγω ανάπτυξης και γλώσσας. Η Ιρλανδία πέρασε δύσκολα, όμως ανέκαμψε πρώτη από όλες του "group" PIGS. Αν και έβαλαν σημαντική φορολογία στους υπαλλήλους, μείωσαν σημαντικά τη φορολογία στις εταιρίες, με αποτέλεσμα να δώσουν κίνητρο για ανάπτυξη εκεί, δημιουργώντας έτσι χιλιάδες θέσεις εργασίας. Στην Ιρλανδία βρίσκονται μεγαθήρια και όχι με απλά γραφεία, αλλά με τα κεντρικά τους για την Ευρώπη, όπως η HP, Apple, Amazon, Paypal, eBay, APC, Boston Scientific, SAP, Intel, IBM και δεκάδες άλλες. Η Apple πχ, έχει στο Cork τα European Headquarters με 4.000 άτομα προσωπικό και τώρα επεκτείνουν τα γραφεία τους για άλλες 1.000 θέσεις εργασίας.

 

Δεδομένου ότι υπάρχει και ένας "labίτικος πυρήνας" εκεί, άρχισα να το κοιτάω αρκετά σοβαρά. Πρώτη κίνηση, σωστό βιογραφικό στο LinkedIn και στη συνέχεια στο Monster.ie. Καλώς ή κακώς, αν βρίσκεσαι σε άλλη χώρα, απευθύνεσαι σε μεγάλες εταιρίες, που θέλουν πολυπολιτισμικότητα και για να γίνει αυτό, περνάς από recruiters. Αφού λοιπόν εκδήλωσα ενδιαφέρον για κάποιες θέσεις, άρχισαν οι πρώτες συνεντεύξεις μαζί τους, ώστε να σχηματίσουν μια ιδέα για τις ικανότητές μου. Στη συνέχεια, έγιναν κάποιες συνεντεύξεις, τηλεφωνικά ή Skype, όπου δεν κατάφερα κάτι. Κάποια στιγμή, πρόσθεσα στο LinkedIn profile μου, κάποια skills που ανέπτυξα τους τελευταίους μήνες. Χωρίς να έχω καταλήξει, ποιό ή ποιά έπαιξαν ρόλο, άρχισαν οι προτάσεις βροχή, με αποτέλεσμα να κλείσω 6 συνεντεύξεις μέσα σε μία εβδομάδα. Για να μην πολυλογώ, στο τέλος της εβδομάδας, υπέγραψα και έφευγα σε 3 εβδομάδες. Το δυσκολότερο σημείο ήταν, ότι την ακριβώς επόμενη ημέρα, μπήκαν σε ισχύ τα Capital Controls κι έτσι μπορεί να είχα σοβαρό πρόβλημα να σηκώσω τα λίγα χρήματα που είχα μαζέψει για να φύγω. Ευτυχώς, το πρώην αφεντικό μου, αν και του το ανακοίνωσα εν μέσω πανικού όπως καταλαβαίνετε, φέρθηκε άψογα και μου έδωσε ότι δικαιούμουν, στο χέρι, ώστε να μπορέσω να φύγω. Άφησα ένα σημαντικό ποσό στη γυναίκα μου, ώστε να μη χρειάζεται να της στέλνω και έφυγα.

 

Η πόλη που ήρθα είναι το Galway, 4η σε μέγεθος, αλλά όπως διαπίστωσα μετά, μια πόλη που έχει σημαντικό τουρισμό, από τα 7.5 εκ. που έρχονται το χρόνο εδώ. Μη με ρωτήσετε τι κάνουν, δε γνωρίζω, αυτό που γνωρίζω είναι πως η σημαντικότερη ταλαιπωρία που πέρασα, ήταν για να βρω δωμάτιο να μείνω, σπίτι με συγκάτοικο μετά και τέλος σπίτι για όταν ήρθε η οικογένειά μου. Λόγω της ανάπτυξης, είναι μεγάλο πρόβλημα και πολλοί αναγκάζονται να μένουν 10-20-30χλμ μακρυά, για να βρουν σπίτι και σε λογική τιμή. Τα ενοίκια εδώ παίζουν από 300€ για δωμάτιο με 1-2 συγκάτοικους και φτάνουν τα 1500-1800€ για μια μονοκατοικία, εκτός κέντρου, με 4 κρεβατοκάμαρες. Κοινόχρηστα δεν έχουν συνήθως γιατί οι ιδιοκτήτες, τα βάζουν στην τιμή, αν πρόκειται για shared, ενώ στις μονοκατοικίες, πληρώνεις κάπου 15€ το μήνα για τα σκουπίδια που είναι ιδιωτικές εταιρίες. Το ρεύμα είναι στα ίδια επίπεδα με την Ελλάδα, κανονικό και νυχτερινό, αλλά δεν έχει τους υπέρογκους φόρους και τα χαράτσια. Το αέριο και το πετρέλαιο, είναι λίγο φθηνότερα.

 

Αυτοκίνητο αγοράσαμε αναγκαστικά και γρήγορα, γιατί εκτός του ότι μένουμε 10χλμ από το κέντρο, έχουμε και τον μικρό και η μεταφορά του με λεωφορεία είναι ταλαιπωρία, χώρια που είμαστε εδώ χωρίς γονείς, άρα όπου πάμε, έρχεται μαζί. Τα καινούρια έχουν σχεδόν ίδιες τιμές με Ελλάδα, ενώ τα μεταχειρισμένα είναι σχετικά φθηνότερα. Εμείς δώσαμε 1300€ για ένα Mazda 323F 1.600cc, που πέρασε "ΚΤΕΟ" με άλλα 200€ μαζεματάκια, έχοντας 70.000χλμ στο κοντέρ, καινούρια λάστιχα και μηδέν προβλήματα. Τα τέλη κυκλοφορίας είναι ~530€, αλλά μπορείς να τα δώσεις ανά τρίμηνο, εξάμηνο, ή χρόνο με την αντίστοιχη έκπτωση σε κάθε περίπτωση. Η ασφάλεια τώρα, είναι άλλη ιστορία. Επειδή δεν είχαμε Ιρλανδικό δίπλωμα, μας βαράνε στο κεφάλι για τον πρώτο χρόνο. Επίσης, η γυναίκα μου, οδηγεί 10 χρόνια χωρίς ατύχημα, αλλά επειδή στην Ελλάδα ασφαλίζεται το όχημα και όχι ο οδηγός, μπόρεσε να αποδείξει μόνο τα 4, που είχε αμάξι στο όνομά της. Έτσι, καταλήξαμε να δίνουμε 1200€ το χρόνο, για μεικτή όμως, που περιλαμβάνει και ολική κλοπή για αξία 2000€. Υποτίθεται πως του χρόνου, θα πέσει κάπου στα 700€. Είδωμεν.

 

Τα έξοδα στο ΣΜ είναι λίγο παραπάνω, αν και σε μερικά είδη, πχ γάλα, είναι φθηνότερα. Τα κρέατα παίζουν στα 4-12€ το κιλό, με τα αρνάκια και μοσχαράκια στα ίδια περίπου επίπεδα της Ελλάδας, αλλά κοτόπουλα και χοιρινά, λίγο πιό πάνω. Το πρόβλημα είναι, πως δε βρίσκεις εύκολα αυτό που θέλεις, αφού και οι χασάπηδες έχουν τυποποιήσει τα προϊόντα τους και πουλάνε έτοιμα κομμένα σε συσκευασία, χωρισμένα σε "για κατσαρόλα", "για φούρνο", "για τηγάνι". Έτσι δε βρίσκεις εύκολα πχ, σπάλα, ελιά, κιλότο, κλπ. Επίσης έχουν αρκετά μαριναρισμένα ή γεμιστά, που όμως τα περισσότερα είναι μπλιάχ... Σε φρούτα και λαχανικά, υπάρχει κάποια ποικιλία, με τα περισσότερα εισαγωγής και χωρίς να μου κάνει εντύπωση, σχεδόν τίποτα από Ελλάδα. Από Ελληνικά βρίσκεις γιαούρτι ΦΑΓΕ, φέτα Όλυμπος και μερικά άλλα. Τυριά και αλλαντικά, πολύ λίγα, εκτός από ειδικά καταστήματα που φέρνουν μερικά παραπάνω. Στα ΣΜ, σχεδόν όλα είναι τυποποιημένα, για αυτό και ακριβότερα. Το Lidl εδώ, χαίρει σαφώς μεγαλύτερης εκτίμισης από την Ελλάδα και είναι σημαντικά φθηνότερο σε αρκετά πράγματα, που βρίσκεις κι αλλού, όπως πχ Coca Cola. Το αστείο είναι πως αυτή την εβδομάδα έχει "greek week" και τα περισσότερα που φέρνει, είναι κατασκευασμένα εκτός Ελλάδος!

 

Το φαγητό έξω όμως, είναι ακριβό. Για ένα ζευγάρι σε pub, πληρώνεις κάπου 30-40€, ενώ αν πας σε restaurant, μπορεί να δώσεις και 50-60€. Δεν υπάρχει εδώ η έννοια της ταβέρνας και από το fast food, πας κατευθείαν στο ακριβό. Σουβλάκι φυσικά εδώ δεν έχει, υπάρχει όμως ένας Τούρκος που φτιάχνει κεμπάπ, που όμως δεν είναι μόνο το γνωστό μας, το οποίο λέγεται "κιοφτέ κεμπάπ", αλλά και ο γύρος! Φυσικά δεν έχουν χοιρινό, αλλά έχουν μοσχάρι, αρνί και κοτόπουλο. Μια, πολύ χορταστική όμως, μερίδα κάνει 8-9€ κι αν το πάρεις με πατάτες και Coca, κάνει 12€. Τα ποτά στις pubs και στα bars είναι σχετικά φθηνά, 3-5€ η μπύρες και τα σφηνάκια και 7-10€ τα κοκτέιλ, αλλά δεν παίζει κέρασμα. Εντύπωση βέβαια σου κάνει ότι κόβουν αποδείξεις στα πάντα και φυσικά δεν καπνίζουν πουθενά. Για την ακρίβεια, θα δεις πολλούς να μην καπνίζουν ούτε στο σπίτι τους ή στο αυτοκίνητό τους...

 

Ρούχα κλπ, βρίσκεις λίγο πολύ τα ίδια με τις υπόλοιπες χώρες και σχεδόν στις ίδιες τιμές. Υπάρχουν όμως 2-3 στοκατζίδικα, που βρίσκεις ακριβές μάρκες σε πολύ φθηνές τιμές, αρκεί να προλάβεις φυσικά. Σημαντικός προμηθευτής το Sports Direct αλλά και το Amazon, όπου με κάποιο "τρυκ", σου στέλνουν ακόμα κι αυτά που είναι για UK only ή Free UK delivery. Κινητά τηλέφωνα, υπάρχουν τα πάντα και τα πακέτα, στα ίδια περίπου χρήματα. Υπάρχουν αρκετές εταιρίες, ειδικά καρτοκινητά και διαλέγεις ανάλογα τι σε συμφέρει. Εμείς πχ παίρνουμε 3GB το μήνα, γιατί στο τηλέφωνο μιλάμε ελάχιστα, ενώ σκίζουμε τα skype/viber/messenger. Για internet, έχει διάφορα πακέτα, όπου παίρνεις 300Mbps με 45€ το μήνα, ή 100Mpbs fibre με 40€ και σύντομα αναβαθμίσιμη στα 1000Mbps με 65€ αν θυμάμαι καλά. Τηλεόραση, σχεδόν μονόδρομος είναι το Sky και κάποια πακέτα έχει και η Eir (ο ΟΤΕ τους). Βέβαια ή μετάδοση αγώνων από το BT Sports δεν έχει καμία σχέση και πλέον είναι διαθέσιμο και σε UHD. Για να μην αναφερθώ στη σύγκριση μετάδοσης του Διατσίδη με τον Colin Edwards στους αγώνες MotoGP...

 

Όσον αφορά στον κόσμο, είναι ευχάριστοι άνθρωποι, γελάνε, δεν είναι φλεγματικοί όπως οι Άγγλοι, έχουν μια βαριά προφορά που σε δυσκολεύει αρκετά κάποιες φορές, σέβονται τον διπλανό τους σε σημείο να είναι υπερβολικοί και ο ρατσισμός αποτελεί μάλλον εξαίρεση για ελάχιστους. Εντύπωση μου έκανε που έτυχε να μιλήσω με ταξιτζή και όταν του είπα ότι είμαι από Ελλάδα, με άρχισε στα "μπράβο, καλά έκανες κι έφυγες και εδώ θα βρεις την ησυχία σου και θα βγάζεις αρκετά να πηγαίνεις στους δικούς σου, κλπ"... Ειλικρινά, τέτοια αντιμετώπιση δεν την περίμενα. Επίσης σου κάνει εντύπωση, πόσοι ΑΜΕΑ κυκλοφορούν κι εργάζονται παντού, αφού φυσικά υπάρχει η υποδομή για να είναι ανεξάρτητοι.

 

Στα εργασιακά τώρα, οι δικές μου εντυπώσεις είναι πολύ καλές, αν και σίγουρα παίζει ρόλο το ότι έφυγα από μια εταιρία των 50 ατόμων και πήγα σε μία που έχει αρκετές χιλιάδες υπαλλήλους διασκορπισμένους σε όλο τον κόσμο. Όμως, κάποια πράγματα όπως τα υποχρεωτικά διαλείμματα, ο σεβασμός στον διπλανό, το ότι δεν έχω ακούσει ούτε μία φορά κάποιον να φωνάζει, ο τρόπος δουλειάς, η εργασία από το σπίτι και πολλά άλλα, μας δείχνουν πόσο διαφορετικό είναι το επίπεδο και πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι μισθοί εδώ ξεκινάνε από τις ~25.000€ το χρόνο μεικτά, που σημαίνει κάπου 1500€ καθαρά. Η γυναίκα μου που βιαζόταν να βρει κάτι άμεσα, πήρε την πρώτη δουλειά που έστειλε βιογραφικό. Ένας μισθός που εξασφαλίζει τα προς το ζειν σε μια οικογένεια είναι κάπου στα 50.000€ το χρόνο, που αναλογεί σε περίπου 3.000€ το μήνα. Ανάλογα φυσικά με τις απαιτήσεις του καθενός, όπου αν πχ έχει παιδί και πρέπει να πάει στο σταθμό, χρειάζεται 700€ το μήνα (κάπου 1000€ στο Δουβλίνο). Έμπειροι όμως, ειδικά στον χώρο της πληροφορικής, μπορούν να ανέβουν άνετα στα 60-80.000 το χρόνο, ειδικά μετά από ένα χρόνο εδώ, μέχρι να περάσουν μια "δοκιμαστική" περίοδο. Η ανεργία στη χώρα έπεσε στο 9% φέτος σε σχέση με 11% που ήταν πέρσυ, ενώ στο Galway από ότι διάβασα, είναι κοντά στο 5%. Αυτό στην πράξη σημαίνει, ότι όποιος είναι ικανός και έχει διάθεση να εργαστεί, θα βρει δουλειά.

 

Τα βασικά μειονεκτήματα που έχω διαπιστώσει είναι τρία.

1. Το φαγητό. Μικρή ποικιλία και από γεύσεις, λίγα πράγματα. Δύσκολα βρίσκεις ακόμα και τα υλικά για να φτιάξεις κάτι Ελληνικό.

2. Ο καιρός. Μεγαλωμένος στην Ελλάδα, που έχει ίσως τον καλύτερο καιρό στον κόσμο, οπουδήποτε στον κόσμο, μας είναι κάπως, πόσο μάλλον σε μια χώρα που μπορεί να ρίξει 10 πεντάλεπτες βροχές μέσα στον Ιούλιο.

3. Το σύστημα υγείας. Χειρότερο κι από την Ελλάδα και σημαντική πληγή για κάθε κυβέρνηση. Ακόμα και ο ιδιωτικός τομέας, είναι μέτριος. Υπάρχει σωστό προσωπικό, εγκαταστάσεις, υλικά και εργαλεία, αλλά η οργάνωση και οι διαδικασίες τους είναι χάλια.

 

Λόγω της ώρας, θα μείνω σε αυτά τα ολίγα (!!) δίνοντας τη σκυτάλη στους παλαιότερους, αν θέλουν να συμπληρώσουν ή διορθώσουν κάτι. Αύριο, θα βάλω και μια ανοικτή θέση για όποιον ενδιαφέρεται και γενικά θα βάζω ότι προκύπτει σε αυτό το θέμα.

[Wizard!]

Position: Mobility Architect
Location: Galway, Ireland

 

Experience / Skills Required:

• 5+ years of professional experience
• Bachelor of Arts/Science or equivalent degree in computer science or related area of study; without a degree, three additional years of relevant professional experience
• Sufficient depth and breadth of technical knowledge to design and scope mobile end to end solutions
• Demonstrate innovation and communication of new deliverables and offerings
• Successfully performs in the most complex disciplines in which the company must operate to be successful.
• Develops strategy and sets functional policy for solutions that we develop
• Ability to demonstrate business value of overall solution through strong analytical skills
• Able to independently complete solution implementation or application design deliverables
• Able to evaluate and understand technical assets required to realize solutions from PoC to Production
• Demonstrates broad knowledge in other technical areas in order to properly manage complex mobile efforts. Demonstrates application of technical expertise in successful engagements involving multiple disciplines
• Mobile app development experience
• Experience in ‘as a Service’ backend solutioning
• Experience in relational database (e.g. SQL Server)
• Experience with tools used for Big Data analytics
• Deep understanding of UX and building Wireframes
• Expertise in HTML5, Javascript, CSS, Phonegap
• Good communication skills including client facing tasks
• Flexible and able to take challenges.

 

Να ξέρετε γενικά, ότι αν η εμπειρία σας είναι πάνω από 8 χρόνια, δεν απαιτείται το πτυχίο.

Όποιος ενδιαφέρεται, μου στέλνει pm για να του προωθήσω το βιογραφικό.

[DJD]

Το μόνο που έχω να προσθέσω στο ποστ του Γιώργου είναι ότι το τελευταίο χρόνο λόγω έλλειψης διαμερισμάτων και σπιτιών στο κέντρο του Δουβλίνου τα ενοίκια έχουν εκτοξευθεί σε εντελώς ηλίθια μεγέθη, απλά επειδή υπάρχει τρελή ζήτηση. Πχ, βρίσκεις να νοικιάσεις δωμάτιο με 700ευρώ το μήνα ή διαμέρισμα με 1 υ/δ στα 1200-1300. Δε συζητάω καν για 2 Υ/Δ στο κέντρο, μιλάμε για 1700+. Βέβαια αν αρχίσεις και κοιτάς σε απόσταση 7-10χλμ έξω από το κέντρο θα βρεθεί κάτι σε σχετικά νορμάλ τιμή.

 

Επίσης, επειδή η αγορά εργασίας στον τομέα της πληροφορικής είναι πραγματικά τεράστια, μπορείτε να παίξετε είτε με συμβόλαια ορισμένου χρόνου όπου συνήθως πληρώνουν περισσότερα και κρατάνε ανά μέσο όρο 6 μήνες είτε με σε αορίστου χρόνου. Αν δεν σας κάτσει η εταιρεία είναι σχετικά εύκολο να βρεθεί άλλη δουλειά αν υπάρχουν τα προσόντα.

 

Ο καιρός είναι βασικό κακό και παρόλο που συνηθίζεται δε το κάνει κι ευχάριστο το κλίμα. Μπορεί να περάσει "καλοκαίρι" και να δεις 5 μερες ήλιο σε 3 μήνες. Βέβαια πρόπερσι που είμασταν τυχεροί κι είχε σχεδόν 4-5 βδομάδες ήλιο, νόμιζες ότι βρισκόσουν σε άλλη χώρα, ομορφαίνει απίστευτα στον ήλιο λόγω του απεριόριστου πρασίνου. Επίσης στο κέντρο του Δουβλίνου υπάρχουν 4 μεγάλα πάρκα, το ένα μάλιστα είναι το μεγαλύτερο της ευρώπης. είναι 11χλμ και 1700φεύγα στρέμματα. Όσοι απολαμβάνουν την φύση θα βρουν την υγειά τους εδώ, ακόμα και μέσα στη βροχή.

 

Για να υπολογίσετε το τι θα βγαίνουν τα καθαρά (μιας και η φορολογία βαράει στο ψαχνό) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το εργαλείο: https://www.virtualaccountant.ie/Tools/tax2016.jsp τα αφήνετε όλα default κι αλλάζετε μόνο το gross salary in January 1st και θα σας βγάλει το αποτελέσματα με μια μικρή απόκλιση.

 

Για δουλειές τα μεγαλύτερα site είναι το monster.ie και το irishjobs.ie ενώ το linkedin έχει ανέβει πάρα πολύ τελευταία. 

 

Α.. ξέχασα, σε άλλο αρνητικό είναι οι πτήσεις πρός και από Ελλάδα, όπου απευθείας έχει μόνο από μέσα Μάρτη μέχρι και μέσα Σεπτέμβρη, μετά είναι μέσω ενδιάμεσου σταθμού, που σημαίνει ότι πτήση 4ωρών γίνεται ιστορία ολόκληρης μέρα με τις αναμονές κτλ.

Α νο2.. Αν και το είπε ο Γιώργος, το επαναλαμβάνω γιατί είναι σημαντικό, όσοι είστε με παιδιά και δουλεύουν κι οι δύο ετοιμαστείτε να πληρώνετε από 700 μέχρι 1200 το μήνα εξαρτάται την περιοχή σε παιδικούς σταθμούς. 

[SirDiman]

Ευχαριστω για τα ποστς σας και τους 2, ειμαι στο ψάξιμο αν και ακομα έχω 1-2 εξαμηνα μαθημάτων .

Με ενδιαφέρει το system administration και βλεπω υπαρχει αρκετη ζητηση εξω για junior θεσεις.

[sotiris]

Δεν ξέρω αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα διαβίωση στην Αγγλία ή πρέπει να το ανοίξω εγώ (  ), αλλά όλα όσα γράφετε είναι ταυτόσημα και στην Αγγλία.

Δηλαδή με νορμάλ καλές δουλειές (30-35000 το χρόνο) ξεχνάς Λονδίνο και ιδιοκατοίκηση (μόνο με συγκάτοικο) και ψάχνεις μετά επαρχία.

Εκτός Λονδίνου οι τιμές είναι αυτές που αναφέρετε για Δουβλίνο, δηλαδή παλέψιμες 

 

Το μεγάλο πρόβλημα στην Αγγλία είναι το gap (χαζζζμα) μεταξύ Λονδίνου και επαρχίας. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το 50% του ΑΕΠ της Αγγλίας κινείται γύρω από το Λονδίνο, και το υπόλοιπο 50% στην υπόλοιπη χώρα. Είναι ο ορισμός του υδροκέφαλου κράτους. Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό στην Ιρλανδία μεταξύ Δουβλίνου και π.χ. Γαλουάρης (Γκάλγουεη).

 

Τώρα προσωπικά τα 2 πράγματα που μου προξενούν ανασφάλεια είναι το σύστημα υγείας και το κόστος ζωής. Αισθάνομαι ότι εάν πάθω (χτύπα ξύλο) κάτι και αναγκαστώ να μην μπορώ να δουλέψω για κάποιο διάστημα, δεν θα μπορώ να διαβιώνω αξιοπρεπώς. Δηλαδή όσο δουλεύεις όλα καλά, αλλά μετά τέλος. Και αυτή η ανασφάλεια είναι αποτέλεσμα του αυξημένου κόστους στέγασης αλλά και των παράταιρων εξόδων ως προς τη στέγαση (π.χ. δημοτικά τέλη, ρεύμα κλπ.). 

 

Η παρατήρηση που έχω είναι ότι όποιος έχει οικογένεια στην Αγγλία ζει μια πολύ πιο φυσιολογική ζωή, μιας και με δύο μισθούς είναι όλα πολύ καλύτερα (μέχρι να κάνεις παιδί οπότε ο 1 μισθός πάει στον παιδικό) και έχεις και κάποιον στο σπίτι, αλλά εάν δεν έχεις οικογένεια και είσαι σόλο κλαρίνο(γαμπρός) αφενός έχεις το οικονομικό πρόβλημα αφετέρου το social life είναι αρκετά διαφορετικό και πιθανώς να καταντάει βαρετό με τα χρόνια (για κάποιον σαν εμένα που δεν μου αρέσουν οι pub για πάνω από 1 φορά το μήνα).

[Wizard!]

33 minutes ago, sotiris said:

Τώρα προσωπικά τα 2 πράγματα που μου προξενούν ανασφάλεια είναι το σύστημα υγείας και το κόστος ζωής. Αισθάνομαι ότι εάν πάθω (χτύπα ξύλο) κάτι και αναγκαστώ να μην μπορώ να δουλέψω για κάποιο διάστημα, δεν θα μπορώ να διαβιώνω αξιοπρεπώς. Δηλαδή όσο δουλεύεις όλα καλά, αλλά μετά τέλος. Και αυτή η ανασφάλεια είναι αποτέλεσμα του αυξημένου κόστους στέγασης αλλά και των παράταιρων εξόδων ως προς τη στέγαση (π.χ. δημοτικά τέλη, ρεύμα κλπ.). 

To σύστημα υγείας, ναι, είναι περίεργο και αν προσθέσεις και το γεγονός ότι εδώ είμαστε μόνοι μας, χωρίς γονείς πχ, μπορεί να είναι πρόβλημα. Όμως, ένοιωθα σαφώς μεγαλύτερη ανασφάλεια με ένα μισθό σε μια χώρα που δεν ξέρεις τι ξημερώνει κι έτσι θεωρώ ότι δεν είναι μεγάλο το ρίσκο. Άλλωστε, μέχρι στιγμής, έτυχε κι εγώ και η γυναίκα μου να βρεθούμε από μία φορά σε νοσοκομείο και δεν πληρώσαμε τίποτα. Τώρα, αν ήταν μακροπρόθεσμα, στην περίπτωση της γυναίκας μου, μπορώ να καλύψω τα έξοδα με δυσκολία. Αν μπω, εγώ, εκεί θα έχουμε θέμα. Όμως, στη φάση που είμαστε τώρα, μπορούμε και βάζουμε χρήματα στην άκρη, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που είχαμε και εξαφανίστηκαν, οπότε αν δε μας κάτσει η στραβή σύντομα, θα έχουμε προλάβει να φτιάξουμε ένα "μαξιλαράκι".

 

Αυτό όμως που λέω σε όλους όσους με ρωτάνε για δουλειά στο εξωτερικό, είναι, να πάνε σε μια χώρα με υψηλά εισοδήματα. Μπορεί το κόστος ζωής να είναι ανάλογα υψηλό, όμως, αυτά που περισσεύουν, είναι αριθμητικά περισσότερα. Έτσι, ότι πχ θέλεις να πάρεις, από αμάξι, gadgets, υπολογιστές, ρούχα, ταξίδια, κλπ, πληρώνεις τα ίδια με την υπόλοιπη Ευρώπη. Πχ, για να το συσχετίσω και με το Λάμπη, θέλω 1200€ για μία αναβάθμιση. Στην Ελλάδα ήταν ένας μισθός, όπου φυσικά δε μπορούσα να κόψω από κάπου, ενώ εδώ είναι κάπου το 1/4, που σίγουρα μαζεύεται και διατίθεται πολύ πιό εύκολα. Άρα, καταλήγοντας, ένα ποσοστό του μισθού, φεύγει σε πάγια και διατροφή, το υπόλοιπο όμως, δίνει σαφώς μεγαλύτερη αγοραστική αξία, από ότι σε χώρες με κατώτερα εισοδήματα.

 

33 minutes ago, sotiris said:

Η παρατήρηση που έχω είναι ότι όποιος έχει οικογένεια στην Αγγλία ζει μια πολύ πιο φυσιολογική ζωή, μιας και με δύο μισθούς είναι όλα πολύ καλύτερα (μέχρι να κάνεις παιδί οπότε ο 1 μισθός πάει στον παιδικό) και έχεις και κάποιον στο σπίτι, αλλά εάν δεν έχεις οικογένεια και είσαι σόλο κλαρίνο(γαμπρός) αφενός έχεις το οικονομικό πρόβλημα αφετέρου το social life είναι αρκετά διαφορετικό και πιθανώς να καταντάει βαρετό με τα χρόνια (για κάποιον σαν εμένα που δεν μου αρέσουν οι pub για πάνω από 1 φορά το μήνα).

Η κοινωνική ζωή, δεν είναι βαρετή λόγω pub, αλλά λόγω του ότι είμαστε 40+ και σε αυτή την ηλικία είναι δύσκολο να κάνεις φίλους. Οι Ιρλανδοί έχουν τις παρέες τους, τις ζωές τους και όσο κι αν δεν είναι ρατσιστές, δε θα βάλουν εύκολα έναν καινούριο στη ζωή τους, ειδικά αν είναι αλλοδαπός, που σημαίνει κι εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Έτσι, περιοριζόμαστε σε γνωριμίες με άλλους Έλληνες, που δεν είναι και πολλοί εδώ, ειδικά συγκριτικά με Αγγλία και σε κάποιους Ισπανούς, που είναι αρκετοί και πολύ φιλικοί. Αυτό λίγο πολύ το γνωρίζαμε, αλλά με το σκεπτικό ότι το/τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε μια χώρα που τα σέβεται, που έχει το 4ο καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη (και το 9ο στον κόσμο), που έχει δουλειές, ευκαιρίες, που έχει ειδική σύμβαση με τις ΗΠΑ, κάτι σα Σέγκεν κι έτσι είναι εύκολο να πάνε εκεί αν χρειαστεί, τότε το βλέπω σα δίκαιη θυσία από μέρους μας, ώστε να μην πληρώσουν τα λάθη των δικών μας γονιών, που έφτασαν τη χώρα σε αυτό το χάλι.

 

 

[Helly]

Αψογες οι περιγραφες σας παιδια.Απ οσα ομως περιγραφετε αναλυτικα βλεπω οτι τελικα ειναι παρα πολυ δυσκολο για μια νεα οικογενεια με παιδι να ειναι καλα εκει.

Πολλα εξοδα και πραγματικα τα χρηματα δε τα θεωρω τιποτα σπουδαιο.Να μην μακρυγορω αν η Ελλαδιτσα παρολα τα τραγελαφικα και κυριαρχο προβλημα για μενα την ελλειψη παιδειας πλεον σε θεμα αντιληψεων - κοσμου ιδιαιτερα εκτος πρωτευουσας  ειχε τα επιπεδα ανεργιας της Ισπανιας εστω θα ελεγα οτι ακομα ειναι προτιμοτερη λυση απ το εξωτερικο της ευρωπαικης ένωσης.Να το πω κομψα αν η διαφορα ηταν χοντρικα στα 200-300 ευρω το μηνα καθαρα στη τσεπη μου προτιμω ακομα το καιρο το φαγητο και την χαλαροτητα της Ελλαδας.

Και μια ερωτηση οι μισθοι σας ειναι αναλογοι Ιρλανδων στα αντιστοιχα ποστα οι οποιοι ξεκινησαν ομως να δουλευουν απ τα 23-24?Γιατι προφανως τα χρηματα δε ειναι ασχημα αλλα πιστευω οτι αυτο μας κοβει σε σχεση με παλιοτερα.Δηλαδη οταν πας εκει εισαι νεος υπαλληλος ενω ο αντιστοιχος συνομηλικος εχει ηδη 10+ χρονια προυπηρεσια στη πλατη

Έγινε επεξεργασία Απρίλιος 7, 2016 από Helly

[DJD]

Μόλις τώρα, το μέλος Helly έγραψε:

Αψογες οι περιγραφες σας παιδια.Απ οσα ομως γραφετε βλεπω οτι τελικα ειναι παρα πολυ δυσκολο για μια νεα οικογενεια να ειναι καλα εκει.Πολλα εξοδα και πραγματικα τα χρηματα δε τα θεωρω τιποτα σπουδαιο.Να μην μακρυγορω αν η Ελλαδιτσα παρολα τα τραγελαφικα και κυριαρχο προβλημα για μενα την ελλειψη παιδειας πλεον σε θεμα αντιληψεων - κοσμου ιδιαιτερα εκτος πρωτευουσας  ειχε τα επιπεδα ανεργιας της Ισπανιας εστω θα ελεγα οτι ακομα ειναι προτιμοτερη λυση απ το εξωτερικο της ευρωπαικης ένωσης.Να το πω κομψα αν η διαφορα ηταν χοντρικα στα 200-300 ευρω το μηνα καθαρα στη τσεπη μου προτιμω ακομα το καιρο το φαγητο και την χαλαροτητα της Ελλαδας.

Αν δουλεύουν κι οι δύο πάντως και χωρίς περιττά έξοδα, είναι σχετικά εύκολο να βάζεις λεφτά στην άκρη κάθε μήνα, στην Ελλάδα με το ζόρι βγάζουν το μήνα και με δυο δουλειές πλέον.

 

Κι από την άλλη δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι και οι ευκαιρίες εξέλιξεις σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Ευκαιρίες που αν είσαι στην Ελλάδα είναι απλά σενάριο φαντασίας. Και στο τι εταιρείες υπάρχουν, αλλά και στο μέγεθος των project που θα δουλεύεις.

[Wizard!]

15 minutes ago, Helly said:

Και μια ερωτηση οι μισθοι σας ειναι αναλογοι Ιρλανδων στα αντιστοιχα ποστα οι οποιοι ξεκινησαν ομως να δουλευουν απ τα 23-24?Γιατι προφανως τα χρηματα δε ειναι ασχημα αλλα πιστευω οτι αυτο μας κοβει σε σχεση με παλιοτερα.Δηλαδη οταν πας εκει εισαι νεος υπαλληλος ενω ο αντιστοιχος συνομηλικος εχει ηδη 10+ χρονια προυπηρεσια στη πλατη

Δεν παίζει κανένα ρόλο αν είσαι Ιρλανδός ή όχι. Οι μισθοί είναι σε λογικά πλαίσια και αφού στις περισσότερες αγγελίες αναφέρεται το ποσό, είτε Ιρλανδός πάει, είτε αλλοδαπός, σε αυτό το ποσό θα παίξει. Οι πολυεθνικές δε, έχουν γραφεία σε χώρες με φθηνότερα εργατικά, Ινδία, Πολωνία, Κίνα, κλπ, κι έτσι όταν θέλουν φθηνούς υπαλλήλους, προσλαμβάνουν εκεί. Όπως και στην Ελλάδα, αυτό που παίζει ρόλο είναι τα πτυχία σου και η προϋπηρεσία σου. Αυτοί που έχουν πτυχίο/α, μπορεί να ξεκινάνε στο ίδιο επίπεδο με άλλους, αλλά ανεβαίνουν πιό γρήγορα συνήθως. Εγώ πχ που είμαι εμπειρικός ως επί το πλείστον, θα πάρω πιό δύσκολα μια θέση manager από κάποιον που έχει κάνει Business Management στο πανεπιστήμιο.

 

Όσον αφορά τη χαλαρότητα της Ελλάδα, είναι ανέκδοτο... Όταν είχαμε release στην Ελλάδα, για 2-3 μέρες ήμουν με πονοκέφαλο, χωρίς να φάω και στον πανικό. Κυρίως λόγω ανοργανωσιάς και κακής μεθοδολογίας. Εδώ, έχω τύχει σε 5-6 releases από τότε που ήρθε και ούτε καν ξέρω ποιά μέρα έγιναν... Η μέρα μου ξεκινάει στις 8:30 (δική μου επιλογή, υπάρχουν core hours), στις 9:30 κάνω 15 λεπτά διάλειμμα για πρωινό, στις 12:30 κάνω 45' λεπτά για μεσημεριανό και κατά τις 15:00, άλλα 15 λεπτά για καφέ. Όλα αυτά υποχρεωτικά κατά κάποιο τρόπο. Επίσης, δουλεύουν 39 ώρες την εβδομάδα. Σε εμάς λοιπόν, δουλεύουν 8:15 κάθε μέρα, μαζεύοντας έτσι 1 ώρα Δ-Τ-Τ-Π και την Παρασκευή, φεύγουμε 15:30, κάνοντας το ΣΚ μεγαλύτερο. Αυτό που είναι κάπως πιό αυστηρό, είναι οι άδειες, όπου, ανάλογα με τη σχέση σου πάντα, δε λες "σήμερα θα φύγω 2 ώρες νωρίτερα", αλλά παίρνεις άδεις, αφού οι άδειες μετράνε σε ώρες και όχι μέρες. Το καλό όμως είναι, πως μπορείς να πάρεις 6 ώρες άδεια την Παρασκευή, αντί για μέρα ολόκληρη και να κάνεις ένα ωραίο 3ήμερο. Επίσης, εδώ όλες οι αργίες, εκτός του St.Patrick, μεταφέρονται Δευτέρα, όπως πχ η Πρωτομαγιά φέτος και τέλος, στο δικό μας χώρο, ΙΤ, μπορείς εύκολα να ζητήσεις να δουλεύεις από το σπίτι 2-3 μέρες την εβδομάδα. 

 

Και κάτι τελευταίο, αλλά σχετικό, όσους μήνες είμαι εδώ, δεν έχω ακούσει ούτε μια φωνή από κάποιον. Γενικά η συμπεριφορά προς τους άλλους είναι μετρημένη, δε σε προσβάλουν, δεν σε υποτιμούν, αλλά φυσικά αν δημιουργείς πρόβλημα, θα σου γίνουν 2 παρατηρήσεις και μετά παίρνεις την άγουσα. Οπότε, σαφώς είναι πιό χαλαροί και σε συνδυασμό με τη σωστή μεθοδολογία, πολύ πιό παραγωγικοί.

[sotiris]

@Helly

Θα πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής. Όσο μεγαλύτερος πας, τόσο το πιο δύσκολο.

Αυτοί που προσαρμόζονται πιο εύκολα είναι αυτοί που πάνε στα 18.

Εγώ όταν έφυγα ήμουν 29 με Μάστερ και πήγα για PhD, και παρόλο που με τον καιρό "συνήθισα", αν μου δώσεις το δικαίωμα της επιλογής δεν θα κάνω καν δεύτερη σκέψη, Ελλάδα με τα χίλια μύρια μειονεκτήματα. 

Με τη διαφορά ότι δεν έχω πεινάσει ποτέ Ελλάδα και πάντα είχα την υποστήριξη των γονιών μου, εάν έπρεπε να τα πληρώνω όλα μόνος μου ή να έχω άγχος χρημάτων, εννοείται ότι θα επέλεγα εξωτερικό μιας και η εργασιακή ασφάλεια είναι μεγαλύτερη.

 

@Wizard!

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι Αγγλία αν έχεις καταθέσεις, δεν δικαιούσαι επιδόματα. Και η δεύτερη μεγάλη διαφορά, ότι ξεκινάς από το 0. Ενώ Αθήνα πιθανώς θα είχες κάποιο σπίτι να μένεις χωρίς νοίκι στην περίπτωση της ανεργείας, Αγγλία θα πρέπει πρώτα να πέσουν από ένα όριο αυτά που έχεις βάλει στην άκρη και μετά να αρχίσεις να παίρνεις επιδόματα. Και το όριο δεν είναι πολύ ψηλό απ'ότι θυμάμαι αν και δεν το έχω ψάξει ιδιαίτερα.

 

Όσον αφορά τον τομέα της υγείας, η τεράστια διαφορά είναι ότι Ελλάδα εάν με πονάιε το αυτί μου πάω στην ωτορινολαρυγγολόγο που είναι ιατρός και 3 λεπτά από το σπίτι μου, ενώ Αγγλία στην καλύτερη θα πάω στον GP ως μη emergency όπου θα μιλήσουμε με ένα γενικό παθολόγο/οικογενειακό γιατρό είτε κάποιο walk-in centre όπου θα με εξετάσει νοσοκόμα που πολλές φορές γκουγκλάρουν στο internet τα συμπτώματα (έχει συμβεί σε πολλούς φίλους μου). 

Αντιθέτως αν έχεις κάτι σοβαρό και όντως μπεις νοσοκομείο, είναι όλα τζάμπα και ξέρεις ότι δεν έχει ούτε φακελάκια ούτε τίποτα. Οπότε υπάρχει πρόβλημα στα "απλά" αν θες προβλήματα και πλεονέκτημα στα "σοβαρά". Όμως τα απλά καθημερινά είναι που σου δημιουργούν χαμηλή ποιότητα ζωής, και είναι κρίμα μια χώρα που θέλει να παινεύεται γαι το σύστημα υγείας της να έχει τόσο κακό πρώτο στάδιο αντιμετώπισης. Στην Ελλάδα δεν νοείται να μην πας για να ελέγξχεις τα μάτια σου σε Χειρούργο Οφθαλμίατρο, στην Αγγλία το ακριβώς αντίθετο, θα πας σε Οπτικό (Optician). Διαφωνώ κάθετα. Θα μου πεις οκ, πήγαινε σε private practice. Private practice στοιχίζει πιο πολύ από αυτά που μπορώ να διαθέσω. Παράδειγμα, απονεύρωση στην Αγγλία, 450 λίρες σε Private Practice με τραγική ποιότητα σφραγισμάτων, 200 ευρώ Ελλάδα και ο άλλος ασχολείται 3 μέρες με την πάρτη σου με το τελικό αποτέλεσμα να είναι μπιμπελό. Προσωπικά έχω παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στους GP, εδώ στην Ελλάδα για να κάνεις κάτι ψάχνεις να βρεις καλό γιατρό, ο χειρότερος να είναι ο γιατρός είναι σαφώς καλύτερος και πιο έμπειρος από μια νοσοκόμα. 

 

ps. ως 5ετής διαβιών, θέλω να σε πληροφορίσω ότι ο Απρίλης είναι ο κρίσιμος μήνας και κουράγιο  Το gap μεταξύ mediterranean και atlantic ocean κλίματος γιγαντώνεται από Απρίλη.

ps2. speak for yourself, 33 είμαι ( ),  αλλά προφανώς έχεις δίκιο ότι εδώ οι άνθρωποι ήδη έχουν τη ζωής τους αλλά από τη δική μου εμπειρία βλέπω ότι πολύ πιο δύσκολα θα μπεις σε κύκλο άγγλων παρά σε κύκλο άλλων μεταναστών, απλά όλοι οι άλλοι είμαστε πολύ πιο κοντά σε πολλά πράγματα με κυριότερο το ότι βρισκόμαστε σεμια διαφορετική χώρα.

 

ps3 γενικότερο: η εύκολη λύση είναι να αράξεις στην Ελλάδα και να μουρμουράς ότι είσαι άνεργος και δεν υπάρχουνε δουλειές. η δύσκολη λύση είναι να αφήσεις τη βολή σου και να το παλέψεις. επειδή στην Ελλάδα έχει γίνει κοινός τόπος στις διάφορες συζητήσεις καφετέριας ότι έξω είναι όλα έτοιμα, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Προσωπικά ακούω συχνά ότι έξω μου είναι όλα εύκολα κλπ. και ότι αν ήμουνα Ελλάδα θα ζοριζόμουνα. Φίφες

[Wizard!]

39 minutes ago, sotiris said:

Όσον αφορά τον τομέα της υγείας, η τεράστια διαφορά είναι ότι Ελλάδα εάν με πονάιε το αυτί μου πάω στην ωτορινολαρυγγολόγο που είναι ιατρός και 3 λεπτά από το σπίτι μου, ενώ Αγγλία στην καλύτερη θα πάω στον GP ως μη emergency όπου θα μιλήσουμε με ένα γενικό παθολόγο/οικογενειακό γιατρό είτε κάποιο walk-in centre όπου θα με εξετάσει νοσοκόμα που πολλές φορές γκουγκλάρουν στο internet τα συμπτώματα (έχει συμβεί σε πολλούς φίλους μου). 

Αντιθέτως αν έχεις κάτι σοβαρό και όντως μπεις νοσοκομείο, είναι όλα τζάμπα και ξέρεις ότι δεν έχει ούτε φακελάκια ούτε τίποτα. Οπότε υπάρχει πρόβλημα στα "απλά" αν θες προβλήματα και πλεονέκτημα στα "σοβαρά". Όμως τα απλά καθημερινά είναι που σου δημιουργούν χαμηλή ποιότητα ζωής, και είναι κρίμα μια χώρα που θέλει να παινεύεται γαι το σύστημα υγείας της να έχει τόσο κακό πρώτο στάδιο αντιμετώπισης. Στην Ελλάδα δεν νοείται να μην πας για να ελέγξχεις τα μάτια σου σε Χειρούργο Οφθαλμίατρο, στην Αγγλία το ακριβώς αντίθετο, θα πας σε Οπτικό (Optician). Διαφωνώ κάθετα. Θα μου πεις οκ, πήγαινε σε private practice. Private practice στοιχίζει πιο πολύ από αυτά που μπορώ να διαθέσω. Παράδειγμα, απονεύρωση στην Αγγλία, 450 λίρες σε Private Practice με τραγική ποιότητα σφραγισμάτων, 200 ευρώ Ελλάδα και ο άλλος ασχολείται 3 μέρες με την πάρτη σου με το τελικό αποτέλεσμα να είναι μπιμπελό. Προσωπικά έχω παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στους GP, εδώ στην Ελλάδα για να κάνεις κάτι ψάχνεις να βρεις καλό γιατρό, ο χειρότερος να είναι ο γιατρός είναι σαφώς καλύτερος και πιο έμπειρος από μια νοσοκόμα.

Δε διαφωνώ καθόλου και αυτό ακριβώς είπα, πως η υγεία, είναι από τα μειονεκτήματα της χώρας και σημαντικό μάλιστα. Βέβαια, σε άλλα πράγματα είναι νορμάλ. Πχ, όταν μια γυναίκα μείνει έγκυος, κάνει 2 υπέρηχους και 1-2 άλλες εξετάσεις, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που τις έχουν οι γυναικολόγοι κάθε μήνα να τα σκάνε απλά για να δούν αν είναι όλα καλά και στην πράξη αυτό που κάνουν, είναι να τις προετοιμάζουν για το τι δε θα πάει καλά, ώστε να τους κάνουν μια προγραμματισμένη καισαρική και να μην έχουν ξενύχτι.

 

Τώρα έξω, εύκολα δεν είναι. Υπάρχει όμως μια υποδομή και αν θέλεις να εργαστείς, μπορείς. Βύσματα, κολλητοί, κλπ, είναι σαφώς περιορισμένα. Η γυναίκα μου έκανε ~10 συνεντεύξεις από το 2009 που έμεινε άνεργη ως το 2011 και ΟΛΟΙ τη ρώτησαν αν έχει παιδιά. Όταν έλεγε όχι, της έλεγαν ότι δεν τη θέλουν γιατί θα κάνει παιδιά και θα κάτσει σπίτι ενώ αυτοί θα την πληρώνουν! Εδώ, τον Σεπτέμβρη, ήρθε κοπέλα να υπογράψει σύμβαση, όντας στον 7ο μήνα. Εργάστηκε έναν, έφυγε και θα έρθει πάλι όπου  να'ναι. Οι εταιρίες, οι σοβαρές τουλάχιστον, κοιτάνε αρκετά μακροπρόθεσμα και όχι να πάρουν κάποιον για να κάνει μερικές αγγαρείες. Χαρακτηριστική η αποστομωτική απάντηση του Richard Branson, Virgin Media, όταν κάποιος τον ρώτησε, "γιατί να παίρνουμε κόσμο και να τον εκπαιδεύουμε, αφού μετά φεύγει και πάει αλλού με τις γνώσεις μας;", όπου είπε "είναι χειρότερο να τους κρατήσεις ανεκπαίδευτους". Και κάπου εδώ κολλάει το Ελληνικό, η παλίρροια ανεβάζει όλα τα καράβια. Όταν όλες οι εταιρίες είναι σοβαρές και έχουν σύστημα δουλειάς, ανεβαίνει το γενικό επίπεδο μιας χώρας κι έτσι αναπτύσεται. Δε νομίζω να είναι τυχαίο, ούτε να παίζει ρόλο μόνο η φορολογία, ότι Αγγλία & Ιρλανδία είναι σημαντικά κέντρα για τις μεγαλύτερες εταιρίες και πχ το Λονδίνο θεωρείται το επιχειρηματικό κέντρο της Ευρώπης. Σίγουρα παίζει ρόλο και η γλώσσα, αλλά και πολλά άλλα πράγματα που πιστεύω θα τα δεις μόνο αν εργαστείς και στις δύο χώρες (Ελλάδα & Αγγλία/Ιρλανδία) και δεις τις σημαντικές διαφορές στην καθημερινή παραγωγή.

[darkCount]

Εγώ ένα έχω να προσθέσω για την ζωή εδώ στο Ιρλανδισταν; Οι χειραψίες πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία.

 

Είναι ένα από τα λίγα pet hate μου, αλλά για όνομα του θεού, λίγο νερο με σαπουνάκι στα χεράκια μετά την τουαλέτα δεν σκότωσε κανέναν. 8 στους 10 δεν ασχολούνται καν, και 1 στους 10 πασπαλίζει λίγο νεράκι έτσι για εφφέ. 1 στους 10 πλένει τα χέρια του και συνήθως είναι αλλοδαπός - Έλληνας, Γερμανός, Ιταλός, Ισπανος, κτλ κτλ.

 

Πέρα από αυτό το τραγελαφικό, οι επαγγελματικές ευκαιρίες υπερσκιάζουν τον βλαμένο καιρό. Το σύστημα υγείας είναι χάλια, αλλά και στην Ελλάδα πήγε από το κακό στο χειρότερο από ότι μου λένε οι γονείς μου. Τουλάχιστον με ιδιωτική ασφάλεια υγείας έχεις καλές καλύψεις και γενικά σε ασφαλίζει η δουλειά σου σε αυτό.

 

Εργασιακά, άπό ένα σημείο εμπειρίας και μετά, μπορείς να χτυπήσεις κορυφαίο μισθό αλλά θέλει και το κατάλληλο attitude.

 

Το φαγητό παλέυται, μόλις ανακαλύψεις όλα τα σουπερμαρκετ και τι είδη κρεατος βρίσκεις στο καθένα. hint: δεν είναι όλα τα σουπερμαρκετ τα ίδια. Σε φάση κοτόπουλο απο ένα, χοιρινο σε άλλο, μοσχάρι σε άλλο και sirloin steaks από αλλού. Εγώ λόγω απλής αθλητικής διατροφής δεν έχω κανένα πρόβλημα. Όταν βρεθώ Ελλάδα θα τσακίσω 15πιτόγυρα για το μαμώτο αλλά οκ.

Κεφτεδάκια που ήταν ο μεγαλύτερος καημός μου έμαθα να φτιάχνω και η συνταγή μαμεί. Την έμαθα και στην γυναίκα και είμαστε κομπλέ.

Έγινε επεξεργασία Απρίλιος 7, 2016 από darkCount

[SirDiman]

1 hour ago, Wizard! said:

Όταν όλες οι εταιρίες είναι σοβαρές και έχουν σύστημα δουλειάς, ανεβαίνει το γενικό επίπεδο μιας χώρας κι έτσι αναπτύσεται.

Οτι εγινε δηλαδη και με τη Silicon Valley ! Interesting (το quote του Branson)!

[sotiris]

Η payday είναι η καλύτερη μέρα του μήνα.

Το πρόβλημα που υπάρχει στην Αγγλία τουλάχιστον είναι ότι στις δουλειές στα Πανεπιστήμια τα χρήματα είναι πεπερασμένα (και απ'ότι γνωρίζω και στην Ιρλανδία).

Ξεκινάς από ικανοποιητικά χρήματα αλλά παραμένεις στάσιμος σε αυτά με μικρές αυξήσεις, όταν αν βγεις στο industry μπορεί σε 5 χρόνια να έχεις διπλασιάσει το income σου (πράγμα που δεν γίνεται εντός Πανεπιστημίου).

 

Μπορεί με τα ελληνικά δεδομένα να ακούγονται εξωφρενικά τα νούμερα του εδώ Πανεπιστημίου, αφού ως Μεταδιδακτορικός Ερευνητής πιθανώς καθαρίζω πιο πολλά από Καθηγητή πρώτης βαθμίδας στην Ελλάδα, στην πράξη όμως πρέπει πάντα να αφαιρείται το κόστος διαβίωσης και να κανονικοποιούνται, και τότε βγαίνει η πραγματική ... αγοραστική δύναμη.

 

Με την κανονικοποίηση αυτή και με δεδομένη τη διαφορά στο starting point, η εργασία στην Αγγλία δεν είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρα. 

Η ιδανική χώρα από μισθολογικής άποψης για Πανεπιστήμια είναι η Ελβετία, όπου ο μισθός είναι περίπου ο διπλός από την Αγγλία.

Σίγουρα έχει κι αυτή τα προβλήματά της (ξέρω αρκετά εκ των έσω), αλλά ισχύει αυτό που είπε ο @Wizard! πιο πριν, όταν παίρνεις ένα μεγάλο ποσό χρημάτων (4000-5000 ευρώ το μήνα) τα περισσευούμενα (10-20%+) έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία στα διάφορα καταναλωτικά είδη.

 

Το πιο δύσκολο όμως έξω είναι η επιχειρηματικότητα. Μπορεί να λέμε ότι στην Ελλάδα είναι όλα δύσκολα, αλλά έξω είσαι εντελώς ξένος σε ένα ξένο περιβάλλον. Στην Ελλάδα ξέρεις περίπου τι ζητά η αγορά και πώς κινούνται τα πράγματα, έξω δυστυχώς αυτό είναι δύσκολο. Και αναφέρομαι για μικρές επιχειρήσεις προφανώς και για start-ups. Δεν λέμε να έχεις την τρελή ιδέα και να ανοίξεις 5 start-ups, λέμε για να έχιες μια εταιριούλα να βγάζεις τα προς το ζην (και λίγο παραπάνω) όπως πολλοί στην Ελλάδα έκαναν μέχρι την έναρξη της κρίσης.

[Petrossortep]

3 hours ago, sotiris said:

Με την κανονικοποίηση αυτή και με δεδομένη τη διαφορά στο starting point, η εργασία στην Αγγλία δεν είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρα. 

Η ιδανική χώρα από μισθολογικής άποψης για Πανεπιστήμια είναι η Ελβετία, όπου ο μισθός είναι περίπου ο διπλός από την Αγγλία.

Σίγουρα έχει κι αυτή τα προβλήματά της (ξέρω αρκετά εκ των έσω), αλλά ισχύει αυτό που είπε ο @Wizard! πιο πριν, όταν παίρνεις ένα μεγάλο ποσό χρημάτων (4000-5000 ευρώ το μήνα) τα περισσευούμενα (10-20%+) έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία στα διάφορα καταναλωτικά είδη.

 

Είχα πάντα την απορία γιατί δεν βλέπουμε στα φόρα του εξωτερικού(κυρίως ΗΠΑ, Αγγλία) pc όχι κάτω από 5690Χ με 980Ti SLI. Έχοντας ως δεδομένο ότι αυτό που σου μένει είναι τόσο μεγάλο σαν απόλυτη τιμή. Και πιο συγκεκριμένα 1.000€ το μήνα+ με βάση αυτά που λες.

Γιατί αν είναι να βάζεις στην μπάντα 12.000€+ το χρόνο μετά από 20 χρόνια θα γυρίσεις Ελλάδα να ζεις πλουσιοπάροχα από τις επενδύσεις σου(νταξ δεν λέμε για τοπ επαγγέλματα όπως οι γιατροί που το 'χουν στανταράκι). Κάνω κάπου λάθος; Και τί ποσοστό της κοινωνίας εκεί μπορεί να το κάνει αυτό; Γιατί και στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν ε.ε. και στελέχη που δεν ξέρουν τί έχουν.

Έγινε επεξεργασία Απρίλιος 7, 2016 από Petrossortep

[sotiris]

5 minutes ago, Petrossortep said:

 

Είχα πάντα την απορία γιατί δεν βλέπουμε στα φόρα του εξωτερικού(κυρίως ΗΠΑ, Αγγλία) pc όχι κάτω από 5690Χ με 980Ti SLI. Έχοντας ως δεδομένο ότι αυτό που σου μένει είναι τόσο μεγάλο σαν απόλυτη τιμή. Και πιο συγκεκριμένα 1.000€ το μήνα+ με βάση αυτά που λες.

Γιατί αν είναι να βάζεις στην μπάντα 12.000€+ το χρόνο μετά από 20 χρόνια θα γυρίσεις Ελλάδα να ζεις πλουσιοπάροχα από τις επενδύσεις σου(νταξ δεν λέμε για τοπ επαγγέλματα όπως οι γιατροί που το 'χουν στανταράκι). Κάνω κάπου λάθος; Και τί ποσοστό της κοινωνίας εκεί μπορεί να το κάνει αυτό; Γιατί και στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν ε.ε. και στελέχη που δεν ξέρουν τί έχουν;

 

Θα σου κάνω μια ανάλυση των εξόδων των δικών μου για να καταλάβεις την τάξη μεγέθους.

Το μηνιάτικό μου είναι 1900 λίρες μέσες άκρες, μετά από όλα τα deductions.

Από αυτά τα 1900 έχω να πληρώσω:

1. Νοίκι : 695 λίρες (για decent σπίτι (40τμ) σε κορυφαία περιοχή για Γιορκ, το οποίο άντε να έπεφτε μάξιμουμ στις 595 για άθλιο σπίτι στη χειρότερη περιοχή - αυτό είναι το variation - το οποίο το βρήκα unfirnished άρα έπρεπε να ασχοληθώ και με τα έπιπλα).

2. Δημοτικά τέλη στις 65-70 το μήνα με το single occupancy discount

3. Πάρκινγκ 40 λίρες το μήνα για night and weekend σε κλειστό πάρκινγκ

4. Ίντερνετ 15 λίρες το μήνα (με hotspot και όχι με δική μου γραμμή)

5. Ηλεκτρισμό θέλω περίπου 800-1000 κιλοβατώρες το μήνα λόγω θέρμανσης, μιλάμε για 80-100 λίρες στο συγκεκριμένο σπίτι που δεν έχει νυχτερινό. Στο προηγούμενο που είχε νυχτερινό το overall κόστος ήταν το μισό.

Ξεκινάμε λοιπόν με 900 λίρες μείον, και μένουν 1000 λίρες για:

 

1. Σούπερ Μάρκετ. Κόστος λαχανικών στην Αγγλία γελοιωδώς ακριβό σε σχέση με Ελλάδα, τρως πιο φτηνά μπριζόλα από λαχανικά. Θα σου έλεγα 300 λίρες το μήνα μία average κίνηση για ένα άτομο, βάζοντας μέσα και 10% κόστος για καθαριστικά και ένα 10% κόστος για διάφορα άλλα έξοδα.

2. Έξοδα κίνησης. Στο αυτοκίνητό μου πλήρωσα 170 λίρες για 6 μήνες τέλη κυκλοφορίας και 450 λίρες για 10 μήνες ασφάλεια ασφάλεια (επειδή είμαι πλέον παλιός και πληρώνω λίγο - το 450 εύκολα γίνεται 1000). 

3. Έξοδοι. Να φάω έξω 1-2 φορές το μήνα θα μου στοιχίσει μέσο όρο 15 λίρες σε pub, 25-30 σε πιο ακριβό εστιατόριο ίσως και πιο πάνω. Βάλε και 1-2 έξοδοι για ποτό (δηλαδή μιλάμε να βγαίνεις 1 φορά τη βδομάδα) μιλάμε για 50-100 λίρες.

4. Μετακινήσεις εντός Αγγλίας για αναψυχή / υποχρεώσεις. Η μετακίνησή μου από και προς το Μπέρμινγχαμ στοιχίζει περίπου 80 λίρες με το αυτοκίνητο και περίπου 100 λίρες με το τρένο. Αντίστοιχα 100 λίρες στοιχίζει το να πας Λονδίνο και να γυρίσεις. Αυτές οι τιμές είναι να τα κλείσεις τουλάχιστον 1-2 μέρες πριν ταξιδέψεις. Μπορεί να πάνε και στο διπλό οι τιμές. 

5. Μετακινήσεις από και προς Ελλάδα. Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα θα βρίσκεται η οικογένειά σου και πολλοί από τους φίλους σου. Στην περίπτωση που είσαι 18ρης και οι γονείς σου 40ηδες, είσαι ευτυχισμένος. Πιθανότατα όμως δεν θα είναι έτσι και αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείς να πας πίσω για συμπαράσταση σε δύσκολες στιγμές, μιας και οι ηλικωμένοι έχουν διάφορα προβλήματα υγείας. Βάλε και τις διάφορες άλλες υποχρεώσεις που μπορεί να έχεις, ρεαλιστικά 1 φορά το τρίμηνο θα είσαι Ελλάδα. Το κόστος ενός ταξιδιού ξεκινά από 150-200 λίρες (100 λίρες εισητήρια και 50 λίρες βενζίνες για να πας στο αεροδρόμιο είναι το λιγότερο δυνατό, μιας και το Γιορκ απέχει 84 μίλια από το Μάντσεστερ και 189 μίλια από το Στάνστεντ - και 280 μίλαι από το Gatwick οπότε δεν συμφέρει) έως όσο πάει. 

 

Οπότε κάνοντας τη σούμα από το 1000ρικο σου μένουν:

1000 - 300 - 50 - 50 - 100 = 500 λίρες, μοιράζοντας το κόστος του αυτοκινήτου και των ταξιδιών στο εξωτερικό.

 

Σε αυτό θα πρέπει να υπολογίσεις ένα overhead στα ταξίδια εάν ταξιδέψεις καλοκαίρι (τα εισητήρια άνετα περνάνε τις 300 λίρες) και διάφορα άλλα κόστη που δεν φαίνονται αλλά είναι υψηλά. Π.χ. όταν νοικιάζεις σπίτι στο Γιορκ, ο πιο φτηνός μεσίτης θέλει 200 λίρες (+ παχυλό ντεπόζιτ, το οποίο όμως θα το πάρεις πίσω - μόνο που πληρώνεσαι στο τέλος του μήνα, όχι στην αρχή, και τα έξοδα τρέχουν from day 1). Επίσης θα πρέπει να υπολογίσεις ένα διάχυτο overhead για την υπερτιμολόγηση των πάντων. Π.χ. αν σου βγάλει μια βλάβη το αυτοκίνητό σου, θα αρχίσεις να πληρώνεις. Το ίδιο το κόστος αγοράς ενός μεταχειρισμένου, κι αυτό θα πρέπει να το βγάλεις από αυτά τα 500, δηλαδή να το απλώσεις σε 4-5 μήνες. 

 

Και αυτή η δουλειά που λέμε είναι μία high skilled δουλειά στο Πανεπιστήμιο. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι σε lower level εργασίες, ο μόνος τρόπος να σου μένουν χρήματα είναι να μένεις σε ιδιόκτητο σπίτι, και η ιδιοκτησία στην Αγγλία δεν υπάρχει όπως την έχουμε στην Ελλάδα. Τώρα αν προσθέσεις άλλο ένα άτομο στην εξίσωση με 1200 λίρες μισθό, θα δεις ότι 1900 και 1200 βγαίνεις πολύ πολύ άνετα μετά, μέχρι να κάνεις παιδί που είναι 700-800 λίρες το μήνα για 9-5 απασχόληση μέχρι να πάει 6.

 

Τώρα αν κάτσεις μέσα στο σπίτι την υπόλοιπη ζωή σου, ναι, θα αποταμιεύεις, αλλά δεν νομίζω να ζήσεις δεύτερη φορά. Όπως λέει και το τραγούδι, δεύτερη ζωή δεν έχει!

 

my2c μετρημένα μέχρι τελευταίας ρανίδος

[Petrossortep]

Εντάξει κατάλαβα. Γινόμαστε και εμείς σιγά σιγά "Ευρώπη".

Όχι τίποτε άλλο αλλά σε σχετικά πρόσφατο άρθρο του μας καλούσε ο κύριος Στούπας να βρούμε ποιά είναι η πιο αριστερή χώρα και ευαίσθητη κοινωνικα χώρα, η Ιρλανδία με τον βασικό των 1.500€(χωρίς να αναφέρει το πονηρό Στούπα κόστος διαβίωσης) ή η Ελλάδα των 500€; 

[Helly]

Κοινως οτι λεγεται στην πιατσα ισχυει.Αν πας και εχεις κυκλο συγγενων φιλων που ειναι χρονια εκει θα σαι πολυ καλα ακομα και με 2 δουλειες.Μια κανονικη και μια part time.

Αλλιως πας με ρισκο και με τη λογικη οτι πραγματικα δε εχω στο ηλιο μοιρα στην Ελλαδα.Δυστυχως αργα η γρηγορα ολοι ομως εκει θα παμε οποτε πιστευω καλυτερα τωρα παρα αργοτερα.

9 hours ago, Wizard! said:

 Οπως στην Ελλάδα, αυτό που παίζει ρόλο είναι το βυσμα σου και οι γνωριμιες του μπαμπα και της μαμα σου.

FIXED

Έγινε επεξεργασία Απρίλιος 7, 2016 από Helly

[Wizard!]

31 minutes ago, sotiris said:

 

Θα σου κάνω μια ανάλυση των εξόδων των δικών μου για να καταλάβεις την τάξη μεγέθους.

Το μηνιάτικό μου είναι 1900 λίρες μέσες άκρες, μετά από όλα τα deductions.

Ώπα, πάρτο αλλιώς, θα βρεις... Εσύ είσαι άλλη περίπτωση (περιπτωσάρα δηλαδή ).

Κι εδώ, ένα φίλος μας, που εργάζεται στο πανεπιστήμιο, στο ερευνητικό τμήμα, παίρνει κάπου τόσα. Όμως, τα 3000-4000€ είναι ένας μέσος μισθός εδώ για επαγγελματίες, δεν είναι υψηλός. Οπότε, μετά κανονίζεις τα έξοδά σου. Εμείς πχ, πληρώνουμε για σπίτι ~1200€. Θα μπορούσαμε να βρούμε και με 800€ (είχαμε βρει δηλαδή, αλλά το χάσαμε). Και καταφέρνουμε να βάζουμε στην άκρη απλά χωρίς σπατάλες, δε στερούμαστε κάτι. Κι έξω βγαίνουμε και τα gadgets μας αγοράζουμε και εισιτήρια για Ελλάδα κλείσαμε, κι όλα. Αν πούμε, τέλος, μαζεύουμε κομπόδεμα, άνετα βάζουμε στην άκρη 1000+ το μήνα.

 

22 minutes ago, Petrossortep said:

Εντάξει κατάλαβα. Γινόμαστε και εμείς σιγά σιγά "Ευρώπη".

Όχι τίποτε άλλο αλλά σε σχετικά πρόσφατο άρθρο του μας καλούσε ο κύριος Στούπας να βρούμε ποιά είναι η πιο αριστερή χώρα και ευαίσθητη κοινωνικα χώρα, η Ιρλανδία με τον βασικό των 1.500€(χωρίς να αναφέρει το πονηρό Στούπα κόστος διαβίωσης) ή η Ελλάδα των 500€; 

Δεν ξέρω τι έλεγε το άρθρο, εδώ πάντως με 1500€ και μένοντας με τους γονείς σου, ή συγκάτοικο, ζεις άνετα αν είσαι μόνος σου.  Βρίσκεις αξιοπρεπέστατο δωμάτιο με 300-400€ το μήνα, και άντε να δίνεις άλλα 100€ για ρεύμα/internet/tv. Αν δεν τρως έξω και δεν είσαι κάθε μέρα black angus rib eye, τότε δεν έχεις θέμα. Εδώ οι Ιρλανδοί, έχουν πιεί το μισό μηνιάτικο το πρώτο Σάββατο και πάλι τους φτάνει.

 

2 minutes ago, Helly said:

Κοινως οτι λεγεται στην πιατσα ισχυει.Αν πας και εχεις κυκλο συγγενων φιλων που ειναι χρονια εκει.Εχεις μελλον.Αλλιως πας με ρισκο και με τη λογικη οτι πραγματικα δε εχω στο ηλιο μοιρα Ελλαδα.Δυστυχως αργα η γρηγορα ολοι ομως εκει θα παμε οποτε πιστευω καλυτερα τωρα παρα αργοτερα.

Εμείς ήρθαμε εντελώς μόνοι, χωρίς γνωστούς, χωρίς συγγενείς. Απλά μου πήρε πολύ καιρό να βρω τη δουλειά, ενώ αν ήμουν εδώ θα έβρισκα πιό εύκολα. Όταν έχεις κλείσει δουλειά, δεν έχεις ιδιαίτερο ρίσκο, πέραν του "δεν τους κάνεις", όπου και πάλι, θα το καταλάβεις αρκετά νωρίς για να ψαχθείς και πλέον θα είσαι εδώ. Και εγώ είχα αρκετά καλή δουλειά στην Ελλάδα, αλλά ήμασταν τσίμα τσίμα, οπότε ξέραμε ότι αν γίνει μια στραβή, πχ ένα ατύχημα, θα είχαμε θέμα κι έφυγα πριν φτάσουμε εκεί.

[sotiris]

@Wizard! Είστε δύο μισθοί. Με έναν μισθό, θα έβγαινες το ίδιο καλά? Κι εγώ μια χαρά βγαίνω δεν διαμαρτύρομαι ότι δεν πληρώνομαι καλά, η διαμαρτυρία μου είναι στο ότι δουλεύω για να στηρίζω τη φούσκα ακινήτων της Αγγλίας. Έχοντας επενδύσει ήδη 700χ36 * 695*6 = 29370 λίρες σε νοίκια από το 2011 (δεν κάνω τη μετατροπή σε ευρώ για ευνόητους λόγους), μετανιώνω που δεν αγόρασα σπίτι στο Μπέρμινγχαμ το 2011 ή έστω το 2012. Αν είχα βρει ένα σπίτι με 80.000 και είχα αποπληρώσει έστω και κάποιο ποσοστό του, τώρα θα μπορούσα να το πουλήσω και να πάρω πίσω μέρος των ενοικίων ως capital. Και αυτό θα το σύστηνα σε όποιον προγραμματίζει να μείνει καιρό, να νοικιάσει 6-12 μήνες να δει λίγο την περιοχή και να μάθει τα κόλπα και μετά να σταματήσει να χαρίζει χρήματα στους landlords. Απλά το πρόβλημα το μεγάλο είναι ότι θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσοχή στις αγορές, μιας και υπάρχουν όροι που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Π.χ. ground rent σε διαμερίσματα, εξωφρενικές τιμές σε κοινόχρηστα (φίλος μου έχει 300 λίρες το μήνα) κλπ. Γι' αυτό λέω να μάθει λίγο τα κόλπα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι με 1 χρόνο Αγγλία για να αγοράσεις θα χρειαστείς deposit γιατί δεν ξέρω αν οι τράπεζες σε εμπιστεύονται για το δάνειο.