Jump to content



Ειδήσεις απο την Ελλάδα και όλο τον κόσμο v2.0


astrolabos

Recommended Posts

πριν 2 ώρες, το μέλος honda22 έγραψε:

Στο ''ανέκδοτα και αστεία'' πάει αυτό...

  • Like 2
  • Agree 1
Link to comment
Share on other sites

πριν 5 λεπτά, το μέλος Lakisss έγραψε:

 

Πρεπει να εχει πεσει πολυ η καταναλωση κρεατος (πτωματοφαγια) τον τελευταιο καιρο, γιατι συνεχως τετοιες ειδησεις με αντι-vegan τιτλους διαβαζω συνεχως. Οι συγκεκριμενοι γονεις βεβαια πρεπει να ειχαν και αλλα κουσουρια :p

 

Link to comment
Share on other sites

πριν 21 λεπτά, το μέλος Spiros77 έγραψε:

 

Πρεπει να εχει πεσει πολυ η καταναλωση κρεατος (πτωματοφαγια) τον τελευταιο καιρο, γιατι συνεχως τετοιες ειδησεις με αντι-vegan τιτλους διαβαζω συνεχως. Οι συγκεκριμενοι γονεις βεβαια πρεπει να ειχαν και αλλα κουσουρια :p

 

Γελοίοι απλά....

Link to comment
Share on other sites

Ο πόλεμος του μελιού

Παράθεση

 

Η τιμή του Κινεζικού μελιού στο μεταίχμιο της χιλιετίας ήταν σχεδόν 50 σεντς το κιλό. Οι Αμερικάνοι μελισσοκόμοι ήταν αδύνατον να ανταγωνιστούν αυτές τις τιμές και έτσι μετά από πιέσεις, το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ για να κρατήσει το εγχώριο προϊόν ανταγωνιστικό, αποφασίζει, στα τέλη του 2001, να επιβάλει δασμούς, ύψους 2,80$ ανά κιλό, στις εισαγωγές Κινεζικού μελιού και ένας πόλεμος ξεκινά. Οι Κινέζοι απαντούν άμεσα τελειοποιώντας μια διαδικασία υπερ-φιλτραρίσματος του μελιού, με την οποία, αφαιρούν όλους τους γυρεόκοκκους απ’ το μέλι, καθιστώντας αδύνατο τον καθορισμό της χώρας προέλευσης και στη συνέχεια διακινούν το μέλι μέσω τρίτων χωρών.

 

Οι Αμερικάνοι καταλήγουν πάντα σε αδιέξοδο. Οι ΗΠΑ εμφανίζονται να εισάγουν μέλι από Ασιατικές χώρες με τις οποίες ουδέποτε είχαν σχέση στο παρελθόν. Ινδία, Μαλαισία, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη κ.α. Η σημαντικότερη απ΄αυτές τις χώρες είναι το Βιετνάμ, το οποίο πλέον παρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ.

 

Στην Ευρώπη, το μέλι που παράγουμε επαρκεί για να καλύψει ένα 55% με 60% των αναγκών μας, οπότε και εδώ υπάρχει μεγάλο περιθώριο στην αγορά για το Κινέζικο μέλι. Στις αρχές όμως του 2002 ανιχνεύονται στην Ευρώπη μέλια με υπολείμματα αντιβιοτικών (χλωραμφενικόλη) αλλά και βαρέων μετάλλων (μόλυβδος) τα οποία επίσης δεν περιέχουν και κανένα ίχνος γύρης. Για να καθησυχαστούν οι καταναλωτές η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει εντελώς τις εισαγωγές Κινεζικού μελιού.

 

Το 2006, μέλη του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (DHS), εισβάλουν στα γραφεία του υποκαταστήματος της Γερμανικής εταιρείας Alfred L. Wolff στο Σικάγο και διεξάγουν έρευνα. Αυτά που θα ανακαλύψουν θα μείνουν στην ιστορία ως το μεγαλύτερο διατροφικό σκάνδαλο στην ιστορία των ΗΠΑ. Η Susan Berfield έχει γράψει ένα εξαιρετικό χρονικό της υπόθεσης στο Bloomberg. Η Γερμανική εταιρεία, ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές της βιομηχανίας τροφίμων παγκοσμίως, λειτουργούσε ως μεσάζοντας ώστε να φτάνει το Κινέζικο μέλι στις ΗΠΑ, αποφεύγοντας τους δασμούς.

 

Η Γερμανία είναι ο 2ος μεγαλύτερος εισαγωγέας μελιού (μετά τις ΗΠΑ) και ταυτόχρονα σταθερά στους Top-5 εξαγωγείς παγκοσμίως. Είναι δηλαδή ο μεγαλύτερος μεταπωλητής του πλανήτη. Οι Top-4 χώρες απ’ τις οποίες εισάγει είναι η Κίνα, το Μεξικό, η Αργεντινή και η Ουκρανία. Αγοράζοντας φτηνό μέλι από τρίτες χώρες η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να το αναμείξει με Ευρωπαϊκό και να το πουλήσει στη συνέχεια ακριβότερα, χωρίς να παραβιάσει κανέναν κανονισμό.

 

Με μια παραγωγή λοιπόν της τάξης των 20.000 τόνων ετησίως, η Γερμανία καταφέρνει να γίνει ρυθμιστής της παγκόσμιας αγοράς μελιού. Φυσικά εξάγει μέλι ακόμα και στην Ελλάδα… Είναι μάλιστα βασικός μας προμηθευτής.

 

Βέβαια με όλο αυτό το φτηνό μέλι να ρέει στο εσωτερικό της, η Γερμανία κινδυνεύει να υποβαθμίσει το δικό της προϊόν. Έτσι για να κρατήσει το μέλι της ανταγωνιστικό, βγάζει ΕΝΙΑΙΑ ΕΤΙΚΕΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ μελισσοκόμους. Οι φιλελεύθεροι Γερμανοί λοιπόν αφού έστησαν ένα εμπορικό όργιο, γίνονται κομμουνιστές όταν πρόκειται να προστατέψουν το δικό τους προϊόν. Έπειτα διαφημίζουν το μέλι αυτό ως καλύτερο από το εισαγόμενο γιατί όπως τονίζουν έχει υγρασία <18%. Μάλιστα για τίτλο γράφει: «ΓΝΗΣΙΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΜΕΛΙ». Για έναν περίεργο λόγο τέτοιοι χαρακτηρισμοί απαγορεύονται στην Ελλάδα, γιατί, σύμφωνα με την ερμηνεία του κανονισμού, υπονοούν ότι τα άλλα μέλια δεν είναι γνήσια, θέτοντας έτσι θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού. Φυσικά οι Γερμανοί καταναλωτές γνωρίζουν και ξεχωρίζουν ποιο μέλι εγγυάται επίσημα η Ομοσπονδία τους, οπότε, όπως είναι λογικό, θα προτιμήσουν αυτό.

 

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Γερμανία είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που εξάγει περισσότερα απ’ όσα παράγει, χαρακτηριστικό των χωρών που συνεργάζονται με την Κίνα (Βιετνάμ, Ινδία, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη κ.α.). Επίσης ενώ διαθέτει μαζί με τη Μ. Βρετανία, τους λιγότερους επαγγελματίες μελισσοκόμους σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο μέσος όρος κυψελών ανά μελισσοκόμο είναι 8, όταν στην Ισπανία είναι 103 και στην Ελλάδα 75, παρουσιάζει απ’ τις μεγαλύτερες παραγωγές ανά κυψέλη στον κόσμο. Οι Γερμανοί μελισσοκόμοι παράγουν 30kg/κυψέλη, όταν οι έμπειροι επαγγελματίες Ισπανοί παράγουν 13kg, οι Έλληνες 10kg, οι Τσέχοι 14kg και οι Αυστριακοί 16kg…

 

 

  • Like 6
  • Agree 1
  • Wow 2
Link to comment
Share on other sites

Κοινοβουλευτική έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο που διήρκεσε 18 μήνες και ολοκληρώθηκε πρόσφατα χαρακτηρίζει το facebook "ψηφιακούς γκάνγκστερ".

Επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι ο εκλογικός νόμος τους είναι ευπαθής σε εκστρατείες παραπληροφόρησης και σκοτεινής διαφήμισης όπως αυτές που έχουν καταγραφεί στο facebook και ότι "η εποχή της αυτο-ρύθμισης των εταιρειών τεχνολογίας πρέπει να σταματήσει αμέσως".

https://www.theguardian.com/technology/2019/feb/18/facebook-fake-news-investigation-report-regulation-privacy-law-dcms

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ο Τίτος Πατρίκιος κλείνει τα 90 του χρόνια: «Το σημαντικό είναι να μην κλειστούμε στον εαυτό μας»

Παράθεση

 

Η ζωή και το έργο του βραβευμένου ποιητή, Τίτου Πατρίκιου, θα αναδειχθεί σε ειδική τιμητική εκδήλωση με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννησή του.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο, παρουσία του ίδιου, σε μία βραδιά με ομιλίες, απαγγελίες ποιημάτων, προβολή οπτικοακουστικού υλικού και μουσική.

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι θα πρωτοτυπήσω και θα πω ότι δεν είναι δουλειά κανενός ούτε να πασχίζει να κρατήσει τον Μαδούρο στην εξουσία με το ζόρι, αλλά ούτε και να τον αντικαταστήσει με κάποιον άλλο δοτό Πρόεδρο. Μακάρι να συμφωνούσαν όλοι σε ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές κι ας αποφάσιζε η Βενεζουέλα ποιον επιθυμεί στην εξουσία.

 

Αν και νομίζω ότι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι περίπου όσες έχω κι εγώ να κερδίσω το Τζόκερ, βρίσκοντας το νικηφόρο δελτίο στο πεζοδρόμιο... ?️?

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

πριν 1 ώρα, το μέλος acct έγραψε:

Εγώ πάλι θα πρωτοτυπήσω και θα πω ότι δεν είναι δουλειά κανενός ούτε να πασχίζει να κρατήσει τον Μαδούρο στην εξουσία με το ζόρι, αλλά ούτε και να τον αντικαταστήσει με κάποιον άλλο δοτό Πρόεδρο. Μακάρι να συμφωνούσαν όλοι σε ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές κι ας αποφάσιζε η Βενεζουέλα ποιον επιθυμεί στην εξουσία.

 

Αν και νομίζω ότι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι περίπου όσες έχω κι εγώ να κερδίσω το Τζόκερ, βρίσκοντας το νικηφόρο δελτίο στο πεζοδρόμιο... ?️?

 

Σωστές εκλογές με τον Μαδούρο στην εξουσία δεν πρόκειται να γίνουν, και ο Μαδούρο αρνείται κάθε διεθνή βοηθεία προφασιζόμενος ότι βλάπτει την περιφάνεια του έθνους και φοβούμενος ότι μαζί με τρόφιμα και φάρμακα θα περάσουν και όπλα. Άκομη και αυτοί μόνο να είναι οι λόγοι, που δεν είναι καθώς οι δικοί του βγάζουν υπέρογκα κέρδη πουλόντας τρόφιμα και φάρμακα στη μαύρη αγορά, η κατάσταση φτώχιας και εξαθλίωσης που επικρατεί θα έπρεπε να είναι αρκετή για να κάνει το αυτονόητο. Αν συνεχίσει με αυτή τη στάση, το τραγικό δε θα είναι μια "ανθρωπιστική" διεθνής επέμβαση, αλλα το ενδεχόμενο να μην ασχοληθεί κανείς και να αφεθεί η Βενεζουέλα στην τύχη της.

Το πετρέλαιο ως λόγος επέμβασης είναι μεγάλο meme. Οι πόλεμοι είναι από μόνοι τους πανάκριβοι και η πετρελαική βιομηχανία της βενεζουέλας είναι ζημιογόνα και θέλει μεγάλες επενδύσεις για να ξαναγίνει κερδοφόρα. Και γιατί να μπουν οι ΗΠΑ στον κόπο από την στιγμή που ήδη κάνουν ελεύθερα εμπόριο?

Εδώ ένα ωραίο effortpost στο reddit για αυτό το θέμα.

Έγινε επεξεργασία από XMorsX
Link to comment
Share on other sites

Παρότι βρίσκεις ενδιαφέρον το σχόλιο που παραθέτεις, δε μοιάζεις να ενστερνίζεσαι 3 βασικά στοιχεία που θεωρώ ότι εννοούνται σ' αυτό:

* Το θέμα είναι αρκετά σύνθετο. Το "Μαδούρο κακός, εναλλακτική καλή" είναι ατυχής υπεραπλούστευση. Εγώ τους βλέπω όλους κακούς...

* Οποιαδήποτε διεθνής επέμβαση περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο.

* Η ανάγκη εκδημοκρατισμού και ο αγώνας για την κατάκτησή του πρέπει να εκπορεύεται από τους ίδιους τους Βενεζολάνους.

 

4 hours ago, XMorsX said:

το τραγικό δε θα είναι μια "ανθρωπιστική" διεθνής επέμβαση, αλλα το ενδεχόμενο να μην ασχοληθεί κανείς και να αφεθεί η Βενεζουέλα στην τύχη της

 

Κι όμως, η μόνη λύση που θα έχει μακροπρόθεσμη επιτυχία θα είναι η Βενεζουέλα να ορίσει η ίδια την τύχη της. Με κίνδυνο να φανεί ότι κι εγώ υπεραπλουστεύω, δες πόση τύχη είχαμε στην Ελλάδα όταν α. μας "βοήθησαν" να αποφύγουμε τον κομμουνιστικό κίνδυνο (1945) και β. υπό το βάρος της εθνικής τραγωδίας συνταχθήκαμε κατά της Χούντας και υπέρ της Δημοκρατίας (1974).

 

Μπορεί το καθεστώς Μαδούρο να είναι τυραννικό. Όμως, αν είναι να ανατραπεί, αυτό θα πρέπει να συμβεί από τους πολίτες της χώρας του. Επίσης, ο ηγέτης τους θα πρέπει να ανακηρυχθεί από τους ίδιους κι όχι να επιλεγεί από το εξωτερικό. Βέβαια, όπως είπα, δημοκρατικές εκλογές δε φαίνεται να θέλει ούτε ο Μαδούρο, ούτε ο Γκουαϊδό, ενδεχομένως και κανείς άλλος...

 

Το πρόβλημα ακόμη και με τις πιο καλοπροαίρετες εξωτερικές επεμβάσεις (ακόμη κι αν δε μιλάμε για εισβολή) είναι ότι συχνά έχουν μακροχρόνιες δυσμενείς συνέπειες. Ως άλλο παράδειγμα, κανείς δεν αρνείται ότι το καθεστώς Καντάφι ήταν αυταρχικό. Αν η ανατροπή του είχε προέλθει από τη μαζική κινητοποίηση των Λίβυων, ίσως σήμερα στα νότια σύνορά μας να είχαμε μια ευημερούσα, δημοκρατική χώρα. Η επίσπευση από το εξωτερικό έριξε τη χώρα σε έναν αιματηρό και τελματώδη εμφύλιο χωρίς ορατή διέξοδο.

 

Τέλος, μην κάνεις το λάθος να απορρίπτεις το πετρέλαιο ως παράμετρο του προβλήματος. Μόνο εσύ υπονόησες εισβολή και πόλεμο και μάλιστα με στόχο την κατάληψη των κοιτασμάτων. Όμως, όπως φάνηκε στο Ιράκ και τη Λιβύη, κρίσιμο δεν είναι οπωσδήποτε να κατέχεις τις πετρελαιοπηγές, αρκεί απλά να στερείς τον έλεγχό τους από τον αντίπαλο ή να εκμεταλλεύεσαι τον παροπλισμό τους για να ορίσεις την παγκόσμια τιμή του πετρελαίου. Επίσης, για όλες τις χώρες με πετρελαϊκή βιομηχανία έχει τεράστια οικονομική και στρατηγική σημασία να μπορούν να ορίσουν ποιος θα αναλάβει στο τέλος την αποκατάσταση της διαλυμένης βιομηχανίας άντλησης, διύλισης και εμπορίας πετρελαίου της Βενεζουέλας, προφανώς χωρίς να χρειαστεί να εκστρατεύσουν στη Ν. Αμερική.

 

Κι όλα αυτά χωρίς καν να μιλήσουμε για την ανάγκη πολλών χωρών να εμφανίσουν την κατάρρευση του καθεστώτος Μαδούρο ως ακόμα μια έκφανση ιδεολογικής χρεωκοπίας του σοσιαλισμού ή -αντίθετα- μια απόδειξη της αιματηρής κοινωνικής κατάρρευσης που ακολουθεί την ιμπεριαλιστική ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα κυρίαρχων κρατών.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

https://www.news247.gr/koinonia/apeiles-prosfygon-araves-extremistes-korintho.6696724.html

 

Γιατί, τίποτα δεν είναι καλύτερο απο ένα ασφαλές μέρος μακριά απο τον πόλεμο...... ώστε να μπορείς να συνεχίσεις να μάχεσαι για τη θρησκεία/πιστεύω/whatever, σφάζοντας όσους διαφωνούν....

14 hours ago, acct said:

Το πρόβλημα ακόμη και με τις πιο καλοπροαίρετες εξωτερικές επεμβάσεις (ακόμη κι αν δε μιλάμε για εισβολή) είναι ότι συχνά έχουν μακροχρόνιες δυσμενείς συνέπειες.

 

Ουδέν ακριβέστερο τούτου.... Ένα τσογλάνι απο την Αργεντινή άλλαξε την ιστορία ενός τρίτου κράτους για 60 χρόνια (και έχει ο θεός...) 

Link to comment
Share on other sites

*Δε ξέρω πως τους βρίσκεις όλους κακούς όταν τους συγκρίνεις με τον Μαδούρο. Ποιος έχει κάνει ζημιά αντίστοιχη με τον Μαδούρο τα τελευταια 10-15 χρόνια στη Βενεζουέλα? Η έστω πιστεύεις ότι θα ήταν χειρότερος αν βρισκόταν στη θέση του Μαδούρο?

*Δεν διαφωνώ, αλλα δεν είναι απαραίτητα κακό.

*Σιγουρα αν δεν υπάρχει ισχυρό δημοκρατικό κίνημα στη χώρα δεν θα φέρει αποτέλεσμα οποιαδήποτε επέμβαση, διπλωματική, οικονομική ή ακόμη και στρατιωτική. Όμως αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Βενεζουέλας, υπάρχει ισχύρο δημοκρατικό κίνημα που θέλει να ρίξει τον Μαδούρο, το οποίο απολαμβάνει ευρείας λαικής υποστήριξης και εκφράζεται και από συγκεκριμένα πρόσωπα και πολιτικούς φορείς και θεσμούς. Το έδαφος δηλαδή είναι σε σημαντικό βαθμό στρωμένο για μετάβαση σε σοσιαλδημοκρατία, αλλά μάλλον χρειάζεται ένα "σπρώξιμο" για να ξεκολλησει ο Μαδούρο από την καρέκλα.

 

Τέλος, δε συμμερίζομαι την άποψη ότι τα τυρρανικά καθεστώτα πρέπει σωνει και καλά να ανατρέπονται απο τον εγχώριο πληθυσμό. Τα τυραννικά καθεστώτα, σε αντίθεση με τα δημοκρατικά, είναι έτσι δομημένα ώστε να καταπιέζουν την πλειοψηφία του πληθυσμού και να μην του αφήνουν περιθώριο αντίδρασης. Η ανατροπή τους χωρίς εξωτερική παρέμβαση είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αν συμβεί θα αποτελεί πρωτα από όλα πρωτοβουλία μιας άλλης ζημιωμένης ελιτ. Κάθε περίπτωση διαφέρει, αλλα ιστορικά δε νομίζω ότι πέφτω πολύ εκτός. Μου φέρνεις παράδειγμα την περίπτωση της χώρας μας (όπου είναι γεγονός ότι οι περιπέτειες που περάσαμε δε συγκρίνονται με τις κακουχίες που πέρασαν οι χώρες του σοβιετικού μπλοκ, και αναφέρεις και εσύ ότι έπρεπε να βιώσουμε εθνική τραγωδία για να καταφέρουμε να απεμπλακούμε από αυταρχικά καθεστώτα) και την λιβύη (που και αυτή το πιθανότερο είναι ότι βγήκε οφελημένη από την παρέμβαση), αλλά και εγώ μπορώ να φέρω παραδείγματα εξαιρετικά πετυχημένων επεμβάσεων. Η Ιαπωνία και η δυτική Γερμανία είναι τρανταχτά παραδείγματα, αλλά δεν είναι τα μόνα. Πως έπεσε ο Πολ ποτ, αν όχι με την εισβολή των Βιετναμέζων? Που θα βρίσκονταν τώρα η Νότια Κορέα χωρίς την υποστήριξη των Αμερικάνων? Το πιο πιθανό θα ήταν να έκανε παρέα στη βόρεια και να ήταν μέσα στη μιζέρια όλη η χερσόνησος. Σημειώνω πάντως ξανά ότι σε όλες τις περιπτώσεις πετυχημένων παρεμβάσεων υπάρχει ευρεία λαική υποστήριξη και υποστήριξη από κομμάτι των θεσμών προς τους "παρεμβάτες", αλλιώς πράγματι καταλήγουν σε αποτυχία και πολώνουν την κατάσταση, όπως για παράδειγμα το φιάσκο στο Βιετναμ.

 

Το πετρέλαιο έχει τη σημασία του, καθώς είναι το μοναδικό ίσως αντάλλαγμα που μπορεί να προσφέρει η Βενεζουέλα για υποστήριξη από ξένους παράγοντες. Ο ορισμός της παγκόσμιας τιμής του όμως δεν μου φαντάζει ισχυρό επιχείρημα αν προσέξουμε την διακύμανση της τιμής του στο πέρασμα του χρόνου .

 

Το τελευταίο σου επιχείρημα νομίζω ότι είναι και ο καλύτερος λόγος που δεν λαμβάνονται δραστικότερα μέτρα. Δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο όφελος για να ληφθεί το ρίσκο του ιδεολογικού στιγματισμού από δυνάμεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.

Έγινε επεξεργασία από XMorsX
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.