Jump to content



Recommended Posts

πριν 2 ώρες, το μέλος schumifer έγραψε:

Αν και όσο διαβάζω ποστς τύπου Κραουνάκη αρχίζω να αντιλαμβάνομαι και την ειρωνική συνιστώσα του Γιάγκου

 

Θα πρέπει να σου ομολογήσω:

1 Δεν μου αρέσουν τα τραγούδια του

2 Αντιπαθώ τους τζάμπα μάγκες μισού χαστουκιού αντράκια που βρίζουν και γράφουν μεγαλοστομίες πίσω από το πληκτρολόγιο

 

413662621_Keyboardwarrior.jpg.629c0051301bae2f0343e641eacab236.jpg

  • Like 8
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

On 8/5/2020 at 3:50 ΜΜ, το μέλος schumifer έγραψε:

Αν και όσο διαβάζω ποστς τύπου Κραουνάκη αρχίζω να αντιλαμβάνομαι και την ειρωνική συνιστώσα του Γιάγκου

 

Και γω άργησα να καταλάβω το ποστ. Μετά από λίγο, κάπου στα λεγόμενα του Δεληβοριά, παρατήρησα την λέξη "Πολιτισμός".

 

Φεύγα Φοίβο, κρατάω πέτρα.

 

 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

πριν 5 ώρες, το μέλος Snips έγραψε:

 

Και γω άργησα να καταλάβω το ποστ. Μετά από λίγο, κάπου στα λεγόμενα του Δεληβοριά, παρατήρησα την λέξη "Πολιτισμός".

 

Φεύγα Φοίβο, κρατάω πέτρα.

 

 

 

Η διαδικασία της έμπνευσης

 

Παράθεση

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, απαντώντας σε ερώτηση για το «αν αλλοιώνεται ο πληθυσμός μας από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όπως είπε ένας υπουργός», απάντησε:

«Και βέβαια, αλλά προς το καλύτερο. Όταν ένας άνθρωπος σώζεται από τον θάνατο στη δική σου αγκαλιά, παύεις να έχεις αυτή τη μοσχαρίσια φάτσα κι αυτή την "αρχιδίσια ερημιά" που εκπέμπουν άτομα όπως ο συγκεκριμένος υπουργός. Ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι από στίχο σε καινούργιο μου τραγούδι. Μια μέρα έβλεπα αυτόν τον υπουργό να μιλάει. Μετά άλλαξα κανάλι και μίλαγε ο Λιάγκας. Το βράδυ είδα στον ύπνο μου δύο γιγάντια αρχίδια που πετούσαν πάνω απ’ την πόλη. Κι έγραψα ένα τραγούδι, την "Αγρια Ορχιδέα"».

 

  • Like 1
  • Haha 2
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, tommybertsen said:

 

Image may contain: 1 person, possible text that says 'Me :I forgot my assignment at home My online teacher:'


μην τα γελάς καθόλου αυτά tommy. Έτσι ξέχασα κι εγώ την μπάλα στο σχολείο, άρχισε καπάκι η μεγάλη απεργία της ΟΙΕΛΕ που κράτησε γύρω στον ένα μήνα+, το σχολείο έκλεισε κι έμεινα χωρίς μπάλα όλο το διάστημα της απεργίας, να χτυπιέμαι να πάνε να το ανοίξουν, να χτυπιέμαι στους γονείς μου να αγοράσουν άλλη μπάλα, τίποτα, έφαγα και ξύλο επειδή χτυπιόμουν. Πήγαινα πάνω από το τηλέφωνο κάθε φορά που μίλαγε η μάνα μου με δασκάλες κι άλλους εκπαιδευτικούς κι ούρλιαζα να λήξουν την απεργία, έτρωγα κι άλλο ξύλο. Εφιάλτης. Ακόμα το θυμάμαι. Τετάρτη Δημοτικού, 1976-77. Δεν ξαναεμφάνισα δερμάτινη μπάλα σε σχολείο εκτός από κάτι ψευτόμπαλες του περιπτέρου, πλαστικές που έτσι κι αλλιώς έσκαγαν στις 30 κλωτσιές. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.