Τι αυτοκίνητο θα θέλατε να είχατε;

[Samael]

Αρχική απάντηση από icy20

Πωπω ολοι ειστε γαματοι οδηγοι και ραλλιστες μου φαινεται...Καλα κανω εγω και κοροιδευω κατι τετοια ατομα..Αλλα δεν πειραζει...Καλυτερα να μη φτανω παντα στην ωρα μου και να πηγαινω με 120-130 το πολυ παρα να μην ειμαι σιγουρος.

K πολυ καλα κανεις φιλε μου.

ΑΛΛΑ θυμησου οτι "Οδηγαμε δεξια,αριστερα μονο προσπερναμε..."

Δε στο λεω προσωπικα βασικα,αλλα εχω βαρεθει καθε Κυριακη βραδυ να πετυχενω ολους τους ΑΣΧΕΤΟΥΣ στην εισοδο της Αθηνας που πανε με ~100-120 κ καθονται αριστερα λες κ ειναι μονοι στο δρομο ή λες κ οδηγανε μπατσικο κ τηρουν το νομο...

[icy20]

Ετσι ακριβως οδηγαω...οπως τα ειπες σαμαελ.Μπορει να με λενε φλωρο μερικοι αλλα και παλι wtf cares!

[ea6gka]

αντε γιατι εχει παραγινει το κακο, ολοι μαγκια κλανια και ο κωλος φινιστρινι

[Nos-Dio]

Αρχική απάντηση από ea6gka

ειναι λογια αυτα νοημων ανθρωπου? χαλαρωσε Μακκινεν. Αλλα ποσο ειπαμε οτι εισαι , 20 χρονων? επειδη ειδες στη πουτ** σου τυρι νομιζεις οτι θα ανοιξεις και τυροκομιο? για χαλαρωστε λιγακι παιδες

Γιωργο δεν εχουν ολοι παππουδες σαν και εσενα...για αυτο διαφερουμε(και δεν εννοω μεταξυ μας) φιλε,ολα απο εκει ξεκινανε.

Καποτε εκανα κοντρες με ενα φιλο στην Μεσογειων 4 η ωρα τα μεσανυχτα και καταληξαμε στο λυκαβητο...ηταν αρκετα μετρα πισω μου οταν περνουσα την γεφυρα κοντα στο γενικο κρατικο...δεν ειδα ποτε κοντερ και στροφομετρο.Οταν φτασαμε στο λυκαβητο μου λεει:Καλα ρε μλκα πως πηγαινες ετσι..στην γεφυρα ειχα πιασει σχεδον 140 και δεν σε εβλεπα σχεδον.

Η απαντηση μου ηταν:Οταν κανω μλκιες δεν κοιταζω τους δεικτες αλλα μονο μπροστα μου.

Ηταν η τελευταια φορα που εκανα κατι τετοιο,ομως τουλαχιστον ξερω την διαφορα μεταξυ της ηλιθιοτητας και της σοβαροτητας!

[Samael]

Αρχική απάντηση από ea6gka

αντε γιατι εχει παραγινει το κακο, ολοι μαγκια κλανια και ο κωλος φινιστρινι

Kοιτα,ο καθε ενας το βλεπει διαφορετικα το θεμα...

Αλλος θεωρει μαγκια να παει με το Chinque x4 Turbo x2 Intercooler @500hp με 200 στην Συγγρου,αλλος να κανει κωλιδια στη παραλιακη,κτλ

Το θεμα ειναι να οδηγας με ΑΣΦΑΛΕΙΑ,αν εσυ πχ νοιωθεις ασφαλης ταξηδευοντας με 80Km/h(λεμε τωρα...) με γεια σου με χαρα σου απλα φροντισε να μην εμποδιζεις τους συνανθρωπους σου. Ο κυνδυνος κ η ασφαλεια στο δρομο ομως ειναι κατι πολυ πολυ σχετικο,για αυτο κ εγω πχ με το συγκεκριμενο αμαξι αισθανομαι πως εχω τον απολυτο ελενχο κ ειμαι σε μεγαλο βαθμο ασφαλης πηγενοντας με 170.Αλλο αμαξι,αλλα αντανακλαστικα,αλλη εμπηρια,αλλες ικανοτητες του καθε ενος...

Κ για να επανελθω κ στο θεμα ,αμα εβλεπες τον Ραικονεν(πιτσιρικας) σε ενα Merc SLR 600hp να σε περναειι με 180(για την εθνκη μιλαμε παντα) θα ελεγες οτι κανει μαγκιες?Οχι βεβαια...

Εκει που θελω λοιπον να καταληξω(επιτελους!) ειναι οτι η γρηγορη οδηγιση δεν ειναι παραιτητα ουτε επικινδυνη αλλα ουτε κ επιδειξη μαγκιας.

[bleo8onhs]

Αρχική απάντηση από Nos-Dio

Δηλαδη εσυ Μπλεοθονη εφοσον υποστηριζεις πως μπορεις να οδηγησεις μια χαρα στον παγο θα φανταζομαι πως το εχεις κανει.Πως τα καταφερες??Ειλικρινα θα ηθελα να μαθω,ωστε αν βρεθω σε αναγκη να μπορω να λειτουργησω καλυτερα απο την τελυταια φορα που απλα αφησα το γκαζι!Αν καταλαβα λαθος να με διωρθωσεις σε παρακαλω!

Κυνικος ειμαι περισσοτερο παρα επιθετικος και δεν εχω να κοψω τιποτα αγορινα μου!

Ναι τρελό μου αγόρι, εγώ οδηγάω στον πάγο χωρις φόβο. Και στη βροχή, και στο χιόνι, και στο καλό οδόστρωμα και στο γυαλί. Τι άφησες το γκάζι? Τι αμάξι είχες? Μπροστοκίνητο? Πισωκίνητο? Ταχύτητα? Σχέση? Αλυσίδες? Την επόμενη φορά να φοράς αλυσίδες και δεν θα καταλάβεις ότι υπήρχε πάγος. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύετε τον πάγο με το χιόνι. Το βουνό χειμώνα με 4χ4 είναι η καλύτερή μου. Θα πάω το άλλο σαββατοκύριακο ’μπλιανη, Στάβλους, Σκοπιά, Κρίκελο και λοιπά. Θέλει να έρθει κανείς? Εγώ οδηγάω έτσι? Όσο για τον τόνο σου, είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του ιντερνετ. Καλά κάνεις και το εκμεταλλεύεσαι.

Από δω και πέρα pm που ήδη έχετε. Αρκετά το γελοιοποιήσαμε με τα κόμπλεξ σας.

[bleo8onhs]

Αρχική απάντηση από ea6gka

ειναι λογια αυτα νοημων ανθρωπου? χαλαρωσε Μακκινεν. Αλλα ποσο ειπαμε οτι εισαι , 20 χρονων? επειδη ειδες στη πουτ** σου τυρι νομιζεις οτι θα ανοιξεις και τυροκομιο? για χαλαρωστε λιγακι παιδες

Καταρχήν φιλαράκο εγώ δεν μίλησα έτσι και απαιτώ το ίδιο και από σένα. Όταν εγώ ήμουν 20 χρονών μπορεί και να τσαντιζόμουν με τέτοιο ποστ. Τώρα απλά γελάω. Μάκκινεν θα με πείς όταν κάτσεις συνοδηγός, και προτιμώ τον Γκρόνχολμ. Το υφάκι αν καθόσουν δίπλα μου, δεν θα το είχες ποτέ.

Έχεις και σύ pm. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι καλόβουλα. Αν όχι τότε, έχετε σοβαρότερα προβλήματα απ όσο νόμιζα.

[bleo8onhs]

Να και ένα chart με τις μεγαλύτερες τελικές από το www.supercars.net

1. 433 kph / 269.1 mph 1938 Mercedes-Benz W125 Record

2.409.9 kph / 254.7 mph 1988 Chevrolet Callaway Sledgehammer Corvette

3. 406 kph / 252.3 mph 2002 Bugatti 16/4 Veyron

4.403 kph / 250.4 mph 2001 Bugatti 16/4 Veyron Concept

5. 402.3 kph / 250.0 mph 1994 Dauer 962 LeMans

6.402.3 kph / 250.0 mph 1992 Vector WX3 Concept

7. 400 kph / 248.5 mph 2001 Lotec Sirius Concept

8.400 kph / 248.5 mph 1939 Mercedes-Benz W154 Record

9. 390 kph / 242.3 mph 2000 Koenigsegg CC

10.386.2 kph / 240.0 mph 2002 Koenigsegg CC 8SNEW

11. 386.2 kph / 240.0 mph 1997 McLaren F1

12.386.2 kph / 240.0 mph 2000 TVR Cerbera Speed 12

13. 385 kph / 239.2 mph 2000 Lamborghini Diablo Coatl

14.380 kph / 236.1 mph 1995 Jimenez Novia Concept

15. 379.8 kph / 236.0 mph 1998 Ferrari F50 GT

16.378.2 kph / 235.0 mph 2000 Dodge Hennessey Viper Venom 800TT

17. 378.2 kph / 235.0 mph 1995 Ford GT90 Concept

18.378.2 kph / 235.0 mph 1991 Koenig C62

19. 374 kph / 232.4 mph 1991 Lotec C1000

20.372 kph / 231.2 mph 1936 Mercedes-Benz W25 Record

21. 371.8 kph / 231.0 mph 1999 Ferrari Koenig F50

22.370.1 kph / 230.0 mph 2000 Chevrolet Camaro ZL1 Concept

23. 370.0 kph / 229.9 mph 1987 Ferrari GTO Evoluzione

24.370.0 kph / 229.9 mph 1985 Ferrari Koenig Competition Evolution

25. 368 kph / 228.7 mph 1994 Jaguar XJ220 S TWR

26.365 kph / 226.8 mph 2001 B.Engineering Edonis

27. 363.7 kph / 226.0 mph 2000 Chevrolet Lingenfelter 650 Corvette

28.362.1 kph / 225.0 mph 1995 McLaren F1 LM

29. 362 kph / 224.9 mph 1937 Mercedes-Benz W25 Avus Streamline

30.357.3 kph / 222.0 mph 1996 Lamborghini Diablo VTTT

31. 355 kph / 220.6 mph 1997 Porsche Gemballa 911 Extremo

32.354.1 kph / 220.0 mph 1967 Ford GT40 Mk4

33. 354.1 kph / 220.0 mph 1998 Koenigsegg CC Concept

34.354.1 kph / 220.0 mph 2000 Mercedes-Benz Renntech CLK GTX

35. 354.1 kph / 220.0 mph 2002 Pagani Zonda C12-S 7.3

36.351 kph / 218.1 mph 1991 Lotec Colani Testa D'Oro

37. 350.8 kph / 218.0 mph 1991 Vector W8

38.350 kph / 217.5 mph 2000 Audi Rosemeyer Concept

39. 350 kph / 217.5 mph 1999 Bentley Hunaudieres Concept

40.350 kph / 217.5 mph 1994 Bugatti Rinspeed EB110 Cyan Concept

41. 350 kph / 217.5 mph 2002 Ferrari EnzoNEW

42.350 kph / 217.5 mph 2001 Ferrari Koenig 550 Maranello

43. 350 kph / 217.5 mph 2001 Ferrari Koenig 550 Twin Turbo

44.350 kph / 217.5 mph 2001 Koenig Ferrari 550 Maranello

45. 350 kph / 217.5 mph 1998 Lamborghini Diablo Evolution GTR

46.350 kph / 217.5 mph 1982 Porsche 956 Group C

47. 350 kph / 217.5 mph 1990 Porsche Cartronic 911 Revanche

48.350 kph / 217.5 mph 2001 Veritas RS3 Concept

49. 350 kph / 217.5 mph 1992 Yamaha OX99-11

50.349.2 kph / 217.0 mph 1992 Bugatti EB110 SS

[Nos-Dio]

Κοίτα μάγκες ρε! Σε όλο το θέμα εγώ πρόσεξα μην έρθω σε αντιπαράθεση με κανέναν και επειδή τρέμετε όταν η βελόνα ξεπερνά τα 150 πρέπει εγώ να μην ξέρω να οδηγάω και να είμαι ψευτόμαγκας. Δεν κατάλαβα γιατί? Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια. Και αφού θέλετε να πάμε στο προσωπικό, πάμε. Εγώ θα πώ αυτά που έχω να πώ και άμα θέλετε εσείς συνεχίστε. Από δω και πέρα εγώ θα απαντάω με pm.

Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος, γιατί έχω την ευκαιρία να κάνω αυτά που κάνω. Δεν ξέρω τι οδηγοί είστε εσείς αλλά εγώ έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και με 5 και με 200. Εσείς? Στις δικές μου φλέβες κυλάει αδρεναλίνη. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΙΓΑ. Είτε με πούντο 1.1 είτε με saab 93 aero. ΕΓΩ, κατάγομαι από επαρχία. Κάθε μέρα κάνω τουλάχιστον 150 χιλιόμετρα. Έρχομαι 2 φορές το μήνα Αθήνα. Κάθε χρόνο αλωνίζω όλη την Ευρυτανία. Χειμώνα καλοκαίρι. Οδηγάω από το γυμνάσιο και έμαθα να οδηγώ μόνος μου. Είμαι 22 και έχω κάνει όσα χιλιόμετρα οι περισσότεροι από σας δεν θα δείτε ποτέ. Δεν δέχομαι να μου τη λέει ο καθένας κομπλεξικός. Όταν εγώ κατεβαίνω από το αυτοκίνητο τα πόδια μου τρέμουν από την αδρεναλίνη. Εγώ φρενάρω και με το αριστερό. Ποιος από σας το κάνει(είμαι και αριστερόχειρας και έτσι άρχισα να φρενάρω, αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε ούτε να το ακούσει)??? Εγώ κάνω τη διαδρομή Μεσολόγγι - περιφερειακός Πάτρας σε ένα τέταρτο! Στον πάγο τι πάει να πει άφησες το γκάζι? Τι αυτοκίνητο είχες? Μπροστοκίνητο? Πισωκίνητο? Ταχύτητα? Σχέση? Αλυσίδες? Στον πάγο πρέπει να έχεις ψυχραιμία. Εγώ γλύφω το φρένο, πρόσεχε, ίσα να ανάβουν τα φώτα, κατεβάζω τις ταχύτητες μου και πιάνω άκρη για να φορέσω αλυσίδες. Επειδή όμως εγώ είμαι σοβαρός οδηγός ξέρω που πατάω και φοράω ήδη αλυσίδες.

Και επίσης δεν έχω πρόβλημα και για μια αντιπαραθεση από κοντά. Και να τρέξουμε, και να παίξουμε. Δεν με χαλάει τίποτα.

ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΤΕ! Και λέγοντας οδηγείτε, λέω να ελέγχετε το αυτοκίνητο. Όχι αυτό εσας.

__________________

Εισαι τρελο αγορι.... :wall:

Δεν εχω να σου πω τιποτα σε πμ οποτε μην γεμιζεις σε παρακαλω το inbox μου με δικα σου

Ωρες ωρες καθομαι και σκεφτομαι γιατι γραφω σε αυτο το φορουμ...Ευτυχως τα μεγαλα και τριχωτα @@ μερικων δεν με εμποδιζουν να δω τις ενδιαφερουσες προσωπικοτητες των αλλων!

Μπλεοθονη εισαι ονομα και πραγμα,δεν θα υπηρχε nickname που να σου ταιριαζε πιο πολυ!

Η κοινωνια καταπιεζει τους τελειους:Νιτσε:OT:

[Rommel.Gr]

Κουλαρετε ρε γρηγοροι...

Εγω παντως εκανα και με ενα Audi RS6 την δουλεια μου:worship:

[ea6gka]

Ο οδηγος δεν φαινετε απο τα παντιλικια και τα κωλιδια ουτε κρινετε απο αυτα, κρινετε απο τους συνεπιβατες του και το κατα ποσο νιωθουν ασφαλεις αυτοι κατα τη διαρκεια του ταξιδιου. Και με 140 στην ελλαδα στο 95% των δρομων αυτη ειναι μια ανασφαλης ταχυτητα. Εχετε αραγε τρακαρει ολοι εσεις που κανετε επιδειξη και υπερηφανευεστε για τελικες και επιταχυνσεις σε εθνικες οδους? αμα ειχατε νομιζω θα ειχατε αλλαξει τακτικες γιατι ο ηχος του συνθλιβομεννου αμαξιου δεν ειναι και ο καλυτερος.

Οσοι παρακολουθητε αυτα που γραφω θα γνωριζετε οτι ημουνα και καποια χρονακια ξενιτεμενος, εξω που εχουν τα αμαξια και τους δρομους τους κορυφαιους γιατι δεν πανε σαν σκοτωμενοι ή σαν τρελλοι? ειναι μαλακες? φυσικα και ειναι γιατι ειναι φλωροι κουραδες κλπ. ειναι πειθαρχημενοι ομως και εχουν οδηγικη παιδεια και αυτο τους κανει καλυτερους οδηγους απο τον καλυτερο αυτοαποκαλουμενο μακκινεν εδω περα που νομζει οτι κανει κατι οταν οι αλλοι πανε με 100 και αυτος με 140. Out.

[ΓιαγκΤ]

Αρχική απάντηση από ea6gka [Σήμερα, στις 00:59]

αντε γιατι εχει παραγινει το κακο, ολοι μαγκια κλανια και ο κωλος φινιστρινι

Φιλιστρίνι λέγετε, και είναι παράθυρο σκάφους.

Τι αποκλείει την συνύπαρξη μαγκιάς και ομοφυλοφιλίας;

[paschalia]

Διαβαζα οτι γραφετε και θυμηθηκα κατι που ειχα διαβασει σε ενα αλλο φορουμ .

Κατοπιν και την εγκριση του συγγραφεα το ποσταρω και εδω .

(ειναι κομματακι μεγαλο..)

--- Από τις πρώτες ημέρες της δημιουργίας, οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου αναμετρώνταν σε μικρές ή μεγαλύτερες μάχες με σκοπό την τελική επικράτηση του ενός.

Από τη διεκδίκηση μιας μερίδας φαγητού για τους πρωτόγονους, μέχρι την ανάδειξη βασιλέων στο Μεσαίωνα και αρχηγών κρατών στη σημερινή εποχή.

Στα παρασκήνια όμως των μαχών αυτών, αφανείς ήρωες επιδίδονταν στις δικές τους μάχες, με το αίσθημα της μοναδικότητας να τους πλυμμηρίζει όταν χρίζονταν «νικητές»

Ασχετες αναφορές ή μήπως όχι;

Η ιστορία που ακολουθεί δικαιώνει του λόγου το αληθές λέγοντας «κανείς γεννημένος νικητής δε παράτησε έναν αγώνα, ανεξάρτητα από το μέγεθος του βραβείου»

''Ο Θωμάς, παιδί μικροαστικής οικογένειας εν έτει 2000, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα ενός φλογισμένου 19χρονου αγοριού, είναι ο κύριος πρωταγωνιστής μιας πάλης ενάντια στο πλήθος, στους συνδιεκδικητές του τίτλου «ο πιο γρήγορος των δρόμων»...

«Είναι αγόρι, να σας ζήσει» ευχήθηκε ο μαιευτήρας του «Μητέρα» φέρνοντας στον κόσμο με τη βοήθεια του θεού και της επιστήμης ένα υγιέστατο αγοράκι, τον πρώτο καρπό του γάμου για τον Ανέστη και τη Σοφία Παναγιώτου.Ήταν τόση η χαρά της Σοφίας που για πρώτη φορά στη ζωή της, αν και μαία στο επάγγελμα, λιποθύμησε με ένα διάπλατο χαμόγελο...

Ο κυρ-Ανέστης, δημόσιος υπάλληλος στο ΙΚΑ Ν.Κόσμου, ένιωσε ανάμεσα στα άλλα συναισθήματα την υπέρτατη πρόκληση: να προσδώσει τις αληθινές αξίες της ζωής σε ένα πλάσμα που θα τον συνόδευε στο υπόλοιπο της πορείας του. Όντας μέλος πολύτεκνης οικογένειας, δεν ένιωσε σχεδόν ποτέ τις ανέσεις και τα προνόμια πολλών φίλων του.Μαύρα πολυτελή κοστούμια, αστραφτερές Jaguar, σπίτια με πισίνες, όλα στριμωγμένα στην πιο ξεθωριασμένη γωνιά των παιδικών του ονείρων.

Αποφάσισε λοιπόν μαζί με τη Σοφία να προσφέρουν στο γιο τους ότι μπορούσαν, μέχρι και «την τελευταία ρανίδα του αίματός τους» όπως στρίγγλιζε ο σιχαμένος βλαχο-λοχίας του Ανέστη, ένας απο τους πολλούς ανθρώπους που του φέρονταν υποτιμητικά σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Από τη γέννηση κιόλας λοιπόν του παιδιού τους, αποταμίευαν χρήματα σε έναν κλειστό λογαριασμό της Εθνικής.Χρήματα που θα εκταμιεύονταν με την ενηλικίωση του,χρήματα που θα ήταν ένα συμβολικό χέρι βοήθειας στα σχέδια του νεαρού αγοριού για το μέλλον του.

Βαφτίστηκε λοιπόν ο Θωμάς, πήγε σχολείο στο δημοτικό της περιοχής του στην Καισαριανή, τέλειωσε το γυμνάσιο με άριστα 19,2 και ήταν έτοιμος για την πρόκληση του Λυκείου,του προάγγελου της μελλοντικής του ζωής και καριέρας,ορκισμένος να πετύχει ότι δεν κατόρθωσαν οι βιοπαλαιστές γονείς του.

Ωραίο παιδί συνάμα ο Θωμάς, ψηλό γεροδεμένο παληκάρι με εκφραστικά μελιά μάτια και χαμόγελο που αφοπλίζει, είχε την εύνοια των καθηγητριών του -κυρίως- καθώς και των κοριτσιών της γειτονιάς και του σχολείου του...Έκρυβε όμως ένα μυστικό και τρελό πόθο για τα γρήγορα αυτοκίνητα απο την ώρα που είχε, άθελά του ως περαστικός, παρακολουθήσει μια κόντρα μεταξύ δυο HONDA VTI στην Κατεχάκη, ένα βράδι που γύριζε με το λεωφορείο απʼ το φροντιστήριό του.

Σε ένα ραβασάκι που διάβαζε λοιπόν την ώρα της βιολογίας, γραμμένο απο το χέρι της Καιτούλας, του τράβηξε την προσοχή όχι το περιεχόμενό του, αλλά το φόντο του χαρτιού.Μια μισοσκισμένη σελίδα απο περιοδικό αυτοκινήτου, κάτω απο το «μου αρέσεις» της Καίτης δέσποζε η γυαλιστερή μαύρη λαμαρίνα μιας PORSCHE 911 CARRERA. Είχε απορροφηθεί τόσο από την εικόνα που το χαμόγελό του εκείνη τη στιγμή έδωσε στην Καίτη ελπίδες στον πόθο της αλλά που να ξερε η κακομοίρα οτι ο Θωμάς χαλβάδιαζε τα φουσκωμένα σπόιλερ, τις διπλές εξατμίσεις και τα ζαντολάστιχα της γερμανίδας καλλονής...

Από εκείνη την ημέρα στη βαρετή βιολογία της ΒʼΛυκείου ο Θωμάς , αντι να δίνει βάση στα μαθήματα, σχεδίαζε κολάζ στο δωμάτιό του απο όλα τα περιοδικά αυτοκινήτων, νέος συνδρομητής σε όλα παρακαλώ! Παρέλαση ιπποδύναμης, στυλ, διαστημικών σασι και άπιαστων ονείρων γενικώς στα δημιουργήματά του: FERRARI, PORSCHE, ASTON MARTIN, BMW, CHEVROLET τα αντικείμενα του πόθου του, έδιναν τροφή στα όνειρά του, που δεν ήταν υγρά όπως των περισσότερων παιδιών της ηλικίας του, αλλα καπνισμένα απο λιωμένα ελαστικά και θολά, όπως είναι να τρέχεις με 400χλμ/ώρα μέσα σε πειραματικό υπεραυτοκίνητο στη Νεβάδα.

Όνειρα που σιγά σιγά γκρέμιζαν το κάθε του 19,2 και τον τίτλο του απουσιολόγου της τάξης, που τον έφερναν στο επίπεδο του 14, που τον κατέτρωγαν ανυποψίαστο. Στόχος του πλεον ήταν να οδηγεί μια μέρα το δικό του πανγρήγορο αυτοκίνητο, να τον κοιτούν και να τον θαυμάζουν όλοι για τις ικανότητές του πίσω απο το βολάν, να γίνει κάποια μέρα εφάμιλλος του Σένα και του Σουμάχερ στις συνειδήσεις των ομοιδεατών του.

Αψηφώντας τις παραινέσεις των γονιών του, όντας λίγο κακομαθημένος ώς μοναχοπαίδι, έγινε τακτικός θαμώνας στις νυχτερινές «μάχες» στην Κατεχάκη, στη Βουλιαγμένης, στα Λιμανάκια και στη Λ.Μαρκοπούλου. Συνοδηγός στο SAXO 1.1 του Νίκου, του αγαπημένου του ξαδέρφου, μάθαινε μέρα με τη μέρα όλα τα μυστικά αυτού του μυστήριου μέχρι πρότινος γι αυτόν κόσμου.

Μίλαγε με τη γλώσσα της «κόντρας»: του ριξε κολώνες, το πάει φέτες ο καλλιτέχνης, πω πω κοίτα ένα εργαλείο τούμπανο κτλ. Τον είχε συνεπάρει το στρίγγλισμα των ελαστικών, η δύναμη της τουρμπίνας, το παντιλίκι στη στροφή...Τόσο πολύ που, ανάθεμα κι αν έριχνε μια ματία στην Καίτη και στην κάθε Καίτη που τον έβλεπε στον ύπνο της (και στον ξύπνιο) ώς εραστή, ώς συζυγο, ώς τον «Κύριο Τέλειο».

Ο κυρ-Ανέστης λοιπόν, άνθρωπος καπάτσος της πιάτσας, ξύπνιος απο τα μαθήματα της ίδιας της ζωής, σκαρφίστηκε ένα κόλπο να τον φέρει στα ίσια του, να τον αφυπνίσει από τις ανούσιες αυτές ασχολίες:

-«Θωμά, άν περάσεις πρώτος στις πανελλήνιες σε Πανεπιστήμιο έχεις το λόγο μου πως θα σου πάρω όποιο αυτοκίνητο θελήσεις!»

-«!!!Αλήθεια μου λές;;;» καθηλώθηκε ο υποψήφιος Βατάνεν...

-«Στο λόγο της τιμής μου αγόρι μου, στρώσε τον κώλο σου στο θρανίο και θα σου δώσω το κλειδί ενός αμαξιού αντάξιού σου, μιας και θα σαι ο πρώτος...»

Τι ήταν να το ακούσει ο Θωμάς, απο το ίδιο βράδι εξαφάνισε κάθε περιοδικό απο το δωμάτιο και ξενυχτούσε πάλι, όχι όμως ώς χειροκροτητής του κάθε επιδειξιομανή με το RALLYE του, αλλά με τους νόμους του Κουλομπ, τα θεωρήματα του Θαλή και του Πυθαγόρα, τους νόμους των αερίων και τους πίνακες μετατροπών μοιρών, ημιτόνων και συνημιτόνων.Δούλεψε σκληρά και με υπεράνθρωπη σχεδόν προσπάθεια έφτασε σε σημείο να είναι έτοιμος να δώσει Πανελλήνιες, με ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο κέρδος: ένα «εργαλείο τούμπανο»...

Έφτασε και η ρημάδα ημέρα των εξετάσεων και ο Θωμάς ήταν εξαντλημένος απο τα ολονύκτια διαβάσματα. Στις φλέβες του δεν έρεε πλέον αίμα, αλλά hand-made πορτοκαλάδα, απόσταγμα της στοργής της κυρίας Σοφίας για τον κανακάρη της. Πορτοκαλάδα που, ώς άλλη σούπερ αμόλυβδη, κρατούσε τον οργανισμό του δυνατό στην εξοντωτική αυτή προετοιμασία.Παρʼόλα αυτά ήταν σίγουρος για τον εαυτό του, εξωπραγματικά σίγουρος. Έξω απʼ το εξεταστικό κέντρο όλα τα παιδιά ήταν περιφερόμενα ζόμπι με βαθιά χαραγμένα τα σημάδια της αγωνίας και του άγχους στα πρόσωπά τους και προσπαθούσαν να βοηθήσουν αλλήλους λέγοντας «ʼελα ρε συ, εξετάσεις είναι σαν όλες τις άλλες», «μή μασάς, μπές μέσα και φάτους», «βάζω στοίχημα ότι όλοι μας θα περάσουμε εκεί που θέλουμε» και άλλες κλισε εκφράσεις που ελάχιστα απείχαν στο μυαλό τους απο τις αντίστοιχες «ώχ, τωρα την κάτσαμε», «νιώθω τη γή να ανοίγει από κάτω μου», «θα πάρουμε όλοι το να μη πω τι», «Θέλω τη μαμά μου». Εκφράσεις που σκέφτονταν όλοι τους ενδόμυχα αλλα κανείς δεν τολμούσε να ξεστομίσει, να διαταράξει τη γυάλινα εύθραυστη αισιοδοξία της στιγμής. Ο Θωμάς όμως στον κόσμο του.. «Να το πάρω μαύρο να δείχνει κακό, κόκκινο της φωτιάς ή σκούρο μπλε να είναι και χλιδατο;» σκεφτόταν... «Παρακαλούνται οι υποψήφιοι να προσέλθουν στις προκαθορισμένες τάξεις τηρώντας ησυχία» διέκοψε η αστεία, σαν αντρική, φωνή της κας Λυκειάρχη. Κίνησαν λοιπόν τα παιδιά με βλέμματα λίγο πιο αισιόδοξα απο αυτό που έχουν τα αρνάκια το Πάσχα και εκείνο ακριβώς το δευτερόλεπτο, σαν όλο το σύμπαν να συνομωτούσε για χάρη του Παναγιώτου του νεότερου, έγινε το μοιραίο: Ένα IMPREZA διέσχισε σε χρόνο dt τη λεωφόρο έξω απο το σχολείο με τον κινητήρα του να ουρλιάζει,ηχώντας ώς αγγελική ωδή στα αυτιά του Θωμά. Σαν ο Θεός, ώς συνένοχος στο όνειρό του, να του έστειλε ένα μήνυμα: οτι ήγγικεν η ώρα... Γεμάτος αυτοπεποίθηση, ο Θωμάς έγραψε καλύτερα κι απʼόσο ίσως κι ο ίδιος πίστευε, έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ τις μέρες των εξετάσεων και εισήχθηκε 2ος στο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Μετσοβείου !!!

Ποιός τον έπιανε τον κυρ-Ανέστη! Μοίραζε πούρα απο δω κι απο κει, κανόνισε ολονύκτιο γλέντι σε κέντρο της παραλιακής για όλο το Παναγιωτέικο, άσχετα που ο γιόκας του είχε στραμμένη την προσοχή του περισσότερο στα τεκταινόμενα επι της παραλιακής -καταλαβαίνετε- απʼόσο στο ανείπωτο χαμόγελο των γονιών του. Και να τα κεράσματα σε ευρώ απο τις θείες, και να οι παχιοι φάκελοι με χαρτζηλίκι απʼτο νονό και τον πατέρα του, όλα αυτά στα μάτια του Θωμά μεταμορφώνονταν σε εξατμίσεις, ζαντολάστιχα, σπορ τιμόνια και τετραπίστονες δαγκάνες φρένων, σαν όλοι να συνέδραμαν εκείνη τη στιγμή στη βελτίωση του καινούριου του «τουτού» που έλεγε ο ίδιος, ανυποψίαστος μπέμπης πριν απο 18 περίπου χρόνια...

Τις επόμενες ημέρες, ήρθε η ώρα να κρατήσει το λόγο του ο μπαμπάς Ανέστης κι αφού δε θα συνέτρεχαν έξοδα ενοικίων σε σπίτι δίπλα σε Πανεπιστήμιο στην επαρχία, θα αποτελούσαν όλα το πατρικό δώρο στο καμάρι της οικογένειας: Πήγαν μαζί στην Εθνική Τράπεζα και σήκωσαν όλα τα χρήματα του ειδικού λογαριασμού, κάπου στα 9 εκατομμύρια παλίες δραχμούλες, ότι έπρεπε για να αγοραστεί ένα αξιοπρεπές άτι για τις ανάγκες του καινούριου βασιλιά της ασφάλτου.

Ξανά κάποια μερόνυχτα μελέτη για το φίλο μας, αυτή τη φορά όμως ανάμεσα σε συγκριτικά τεστ περιοδικών για ένα τετράτροχο υγρό όνειρο.Με τη σύμφωνη γνώμη του Νίκου κατέληξε στο GOLF GTI, με τους 150 ίππους του να φαντάζουν ατελείωτοι στο ιπποφορβείο του μυαλού του τρισευτυχισμένου Θωμάκου...Η επίσκεψη στην έκθεση της Volkswagen ήταν κάτι που τον έκανε να δακρύσει ίσως για 2η φορά στη ζωή του, μετά το κλάμα του ώς βρέφος.Έστεκε εκεί, αγέρωχο, αστραφτερό, μαύρο σαν το διάβολο, με τις νικελωμένες 17ρες ζάντες του να του ζητούν να τις κάνει δικές του, την τουρμπίνα να τον αποπλανεί και το μπάκετ σαλόνι να του υπόσχεται βραδιές-κόλαση, μόνο γι αυτόν...Χωρίς πολλά-πολλά, το ταμείο του γερμανικού ομίλου έγινε πλουσιότερο κατα 25 περίπου χιλιάδες ευρώ, προσφέροντας ως αντάλλαγμα στον ήρωά μας όχι την γερμανίδα καλλονή που είχε θαυμάσει στο ραβασάκι, αλλα ένα άλλο σβέλτο δημιούργημα της αρείας φυλής για να γεμίζει τις μέρες, τις νύχτες του αλλα και τα πορτοφόλια των βενζινάδων της παραλιακής.Ήταν πλέον έτοιμος να βγεί στην πιάτσα και να σταθεί στα ίσα ή σχεδόν στα ίσα με τους λοιπούς γκαζιάρηδες της σκοτεινής πλευράς της Αθήνας...

Η πρώτη νύχτα γάμου με την «Γκόλφω» του δεν μπορούσε παρα να λάβει χώρα, όχι σε κάποιο ξαναμμένο υπνοδωμάτιο με σατέν ερεθιστικά σεντόνια, αλλά στα κακοτράχαλα οδοστρώματα της παραλιακής, της «Βούτας», της «Μαύρης», ξέρετε εσείς. Και τι λοιπόν που του είχε συστήσει ο πωλητής «προσεκτικά φίλε μου για τα πρώτα 2.000 χιλιόμετρα, μή περάσεις τις 4.000 στροφές». Δυο χιλιάδες χιλόμετρα; Δηλαδή δυο εκατομμύρια μετρα;;; α πα πα ατελείωτα είναι....Δέν καταλάβαινε από στρώσιμο κινητήρα ο Θωμάκος, ταʼθελε όλα δικά του, από το πρώτο βράδι κιόλας. Στροφόμετρο στα κόκκινα, την τουρμπίνα να χτυπά υπερωρίες, τα ζαντολάστιχα να σπινάρουν ακατάσχετα και την sport εξάτμιση να ξερνάει φλόγες!

Σε μια από τις συνήθεις βόλτες του ψάχνοντας για θύματα στην περιοχή, ο τυπάς με το κίτρινο PUNTO GT δεν δυσκολεύτηκε (με βοηθό το έμπειρο μάτι του) να ξεχωρίσει ανάμεσα στα λοιπά ΙΧ τον μαύρο γυαλιστερό γερμαναρά που «ψαχνόταν»...Τον πλεύρισε λοιπόν ώς άλλο πειρατικό στην ανοιχτή θάλασσα και δε χρειάστηκαν παρα λίγα δευτερόλεπτα καρφώματος με τα μάτια. Λίγο η αγωνία της πρώτης του κόντρας, λίγο το επόμενο φανάρι που άναψε κόκκινο λες και ήθελε να είναι αυτό που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα της παρθενικής αναμέτρησης του Θωμά, όταν τα δυο πυραυλάκια στήθηκαν στη νοητή γραμμή εκκίνησης ο Θωμάς έτρεμε ολόκληρος σα να είχε πάρκινσον! Λίγα δευτερόλεπτα απέμεναν...

Έβλεπε τη Βουλιαγμένης να απλώνεται άδεια ώς τον ορίζοντα, φανταζόταν πλήθη λαού δεξιά κι αριστερά να ζητωκραυγάζουν περιμένοντας τη νίκη του, λίγα δευτερόλεπτα απέμεναν... Φανταζόταν τον πατέρα του να τον εμψυχώνει «φαʼτον αγόρι μου», λίγα δευτερόλεπτα ακόμα... Ασυναίσθητα, έκανε μεγαλοπρεπώς το σταυρό του. Αφού έφερε στο νου του τις Δέκα Εντολές μια προς μια, διαπίστωσε οτι δεν υπήρχε σχετική Εντολή «ου κοντραριστείς» και παρακάλεσε εκεί ψηλά για βοήθεια στο θεάρεστο έργο του, λίγα δευτερόλεπτα απέμεναν... ΠΡΑΣΙΝΟ !!!

Κούμπωμα 1ης, το γκάζι στο πάτωμα, τρελή επιτάχυνση, κάρφωμα 2ας (ας είναι καλά ο Νίκος που του μαθε τις καρφωτές αλλαγές) και τσίτα τα γκάζια, 3η, πάμε δυνατά, το PUNTO στην ίδια ευθεία να ακολουθεί δαιμονισμένα το ρυθμό, 4η ταχύτητα αλλά ο «Ιταλός» αρχίζει να κερδίζει έδαφος «γιατι ρε γαμώτο» τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν επικίνδυνα 170, 180, 190, γρήγορη αλλαγή σε 5η και τον φτάνει στα ίσια και στα 200 χ.α.ω, περνάνε και οι δυο βολίδες με κόκκινο «χεστήκαμε τώρα για τον ΚΟΚ, πάμε ρε Golf», τα πρώτα ίχνη ιδρώτα στο μέτωπο του Θωμά, 210, 220, το κοντέρ σα να αρνείται να ανεβάσει παραπάνω, 225, 230... Αν τον έβλεπε ο κυρ-Ανέστης είχε εξασφαλισμένο ένα γερό χέρι ξύλο!! Πάμε, πάμε, πάμε γερα...αμείληκτοι και οι δυο κοντράκηδες στους κινητήρες τους τα δίνουν όλα για όλα... ΣΚΥΛΟΣ!!!!

Που να ξερε το κακόμοιρο τετράποδο τι θα προκαλούσε διασχίζοντας τη λεωφόρο... Βουτιά στα φρένα ο Θωμάς, που να φρενάρει απο τα διακοσια τοσα, το αυτοκίνητο αρχίζει να χάνει τον έλεγχο, με την άκρη του ματιού βλέπει το PUNTO να απομακρύνεται σα να μη πηρε χαμπάρι τι έγινε, «κωλόσκυλο», σκέφτεται... Πάει, πάει ο έλεγχος, το αυτοκίνητο φέρνει τετ-α-κε με 120, μια-δυο-τρείς-τέσσερεις-πέντε σβούρες, η κολώνα στο διάζωμα πλησιάζει...Κι άλλη σβούρα, ΜΠΑΜ!!!!...........Ησυχία...........

Αν τον έβλεπε ο κυρ-Ανέστης είχε σίγουρα εξασφαλισμένο ένα γερό χέρι ξύλο...Αν τον έβλεπε...Κοφτές ανάσες, πονά το πόδι του, δεν μπορεί να κουνηθεί, βλέπει τον κόσμο σαν απο καλειδοσκόπιο μέσα απο το θρυμματισμένο παρμπριζ...Δεν μπορεί να μιλήσει καν, νιώθει να καταπίνει το αίμα του...Όλα γίνονται θολά, πολύ θολά...Πώς έγιναν όλα ούτε που το κατάλαβε. Πρέπει να χει παραισθήσεις τώρα, σίγουρα έχει παραισθήσεις! Πού στο διάολο να βρέθηκε μπροστά του η μακαρίτισσα η γιαγιά του; Είναι σίγουρος οτι τον αγγίζει με το ζαρωμένο χέρι της, κλαίει, αρχίζει να κλαίει...

Σαν κεραμίδα του ρθε του κυρ-Ανέστη η κλήση απο τα επείγοντα του Ασκληπειού της Βούλας, ούτε άλλαξε, με τις πυζάμες πήγε σφαίρα στο νοσοκομείο σε λίγα μόλις λεπτά...Ούτε κόκκινα φανάρια, ούτε μονόδρομους, ούτε ΣΤΟΠ λογάριασε, το παιδί του ήταν πολυ σοβαρά...Τον είδαν στο φορείο στο θάλαμο και ξαναλιποθύμησε η κυρα Σοφία...Χαραγμένο στο κούτελο απο την σύγκρουση με το τιμόνι το VW, ούτε ο αερόσακος δεν άνοιξε, άγνωστο γιατι...Χαροπαλεύει ο Θωμάς, ίσως και να τον κοιτά ακόμα λυπημένη η γιαγιά του... «VW» στο κούτελό του χαραγμένο, «Very Wrong» σκέφτηκε μεταξύ τρέλας και λογικής ο κυρ-Ανέστης με τα λίγα αγγλικά του, μεγάλο λάθος που του εμπιστεύθηκε ένα γρήγορο αυτοκίνητο, τι στο διάολο είχε δώσει τη ******* την υπόσχεση, τι στο διάολο;

Πέρασαν 2 χρόνια απο τότε...Κάθε μέρα επισκέπτονταν ανελλιπώς το μνήμα του Θωμά και του άφηναν είτε λουλούδια, είτε θυμιατά, είτε δάκρυα, ότι τους έβγαινε και δε τους έβγαινε... Περάσαν κιόλας 2 χρόνια... Η Καιτούλα ήταν από τους πρώτους που λιποθύμησαν στη κηδεία, χωρίς να ξέρει οτι ίσως να ήταν η πρώτη αιτία για την απαρχή της «τρέλας» του αδικοχαμένου Θωμά... Ίσως και να τον παντρευόταν, ποιος ήξερε... Ίσως να της έκανε την πρόταση...Καημένε Θωμά...Οι γονείς σου ακόμα σε αγαπούν όμως, άν σε έβλεπε ο πατέρας σου τώρα όχι μόνο ξύλο δε θα σου έδινε, αλλα θα σε αγκάλιαζε συγχωρόντας σου τα πάντα...

Ο ΝΕΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Ο ΑΝΩΡΙΜΟΣ ΩΡΙΜΑΖΕΙ

Ο ΑΔΑΗΣ ΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ

Ο ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΞΕΜΕΘΑ.

ΟΜΩΣ Ο ΒΛΑΞ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ...

- Θενκς Μπα_Εας

[Ilias83]

@ paschalia: Νομίζω πολύ καλό το κειμενάκι. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα...

Πρόκειτε για πραγματική ιστορία??

[papatsonis]

αν και η ταχύτητα είναι ναρκωτικό για πολλούς (και για μενα σε καποιο βαθμό) , paschalia , ΈΓΡΑΨΕΣ , γιατί ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί ο καθένας στη θέση του Θωμά ,και όχι με 230(τελικά στα 120 έχασε τον έλεγχο) , αλλα με πολύ λιγότερο.Και όπως είχε πει (παραφρασμένο) ο μακαρίτης Δ.Αλμπάνης του ΜΟΤΟ : "...το σακουλάκι της τύχης είναι πολύ μικρό για το αδειάζεις άσκοπα..."

[jogi]

Και εγώ το είχα το κόλλημα της ταχύτητας, είχα πάρει το clio και το έσκιζα ανελειπώς κάθε μέρα (για 70000 χλμ...) Αλλά μετά το τρακάρισμα της αδερφής μου (με 80 σε μάντρα -> ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, το αμάξι διαλύθηκε) εχω αρχίσει και είμαι πιο προσεκτικός. προσέχω να μην ξεπερνάω τα όρια πάνω απο 30-35 χλμ/ω αφού δεν γουστάρω να φάω κανένα δικαστήριο, προσεχω περισσότερο τον καθε καυλόγκαζο που τρέχει γιατί γουστάρει την αδρεναλίνη (και ώρες ώρες του σπάω τα νεύρα όταν μου ανάβει φώτα για να πάω δεξιά, αλλά δεξιά εχει νταλίκα -> που να πάω ρε φιλάρα!) προσέχω περισσότερο το οδόστρωμα, μετά απο την ατυχή επαφή μου (ευτυχώς χωρίς ζημιά) με ένα διερχόμενο αμάξι, λόγω λάθος εκτίμησης του οδοστρώματος, θέλω να ξέρω ότι είμαι στο 70% του αυτοκινήτου παρά στο 90% γιατί αν συμβεί κάτι το απρόοπτο τότε... κλάφτα!

[ea6gka]

και το χειροτερο ειναι οτι αυτοι που προκαλουν τα ατυχηματα συνηθως την γλυτωνουν και σκοτωνονται οι ατυχοι που ετυχε να περνανε απο το σημειο ταδε την λαθος ωρα. δυστηχως. Τι να κανεις, καποτε θα ωριμασουμε σαν οδηγοι και θα σταματησουμε να κανουμε βουμ βουμ λες και παιζουμε ηλεκτρονικα.

[unknown]

χσσσστττ κχχ χσσστττ κχχ χσσσστττ κχχχ ουφ........

τελικα πηρε κανεις αυτο που ηθελε η πηρε ......

[astrolabos]

[unknown]

so??