Νεοελληνική διαδικτυακή λογοτεχνία

[astrolabos]

Σε αυτό το θέμα μπορούμε να γράφουμε διαδικτυακά διηγήματα τα οποία είδαμε και μας άρεσαν. Απαιραίτητη προϋπόθεση ο σεβασμός στα πνευματικά δικαιώματα του δημιουργού και η αναφορά στον συγγραφέα.

Ξεκινάω με ένα που ξέθαψα από το 2002

Μια φανταστική ιστορία...

- Από τον Thunder © 2002

> Τώρα θα δεις.

Ξύπνησα απότομα από τον ενοχλητικό ήχο αυξανόμενης έντασης του κινητού μου. Έπρεπε να αγοράσω κάποιο από εκείνα που παίζουν μουσική αλλά είχα βαρεθεί τόσο πολύ με τις καινούργιες τεχνολογίες που πιθανότατα κάποτε θα το μάζευα κομματιασμένο από το πάτωμα.

Δέκα νέα μηνύματα, οι συνάδελφοί μου ήταν απασχολημένοι όλο το βράδυ. Αισθανόμουν πως είχα τη χειρότερη δουλειά στον κόσμο. Υπεύθυνος καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος σε μια χώρα όπου οι σχετικοί νόμοι απουσίαζαν, αφήνοντάς μας τις περισσότερες φορές ακάλυπτους.

Δεν έπρεπε ποτέ να προσφερθώ για αυτή τη θέση, όμως προτιμούσα να πυροβολώ με το ποντίκι παρά με το όπλο μου. Όλα τα παιδάκια που μαζεύαμε είχαν ένα τόσο αδικημένο ύφος όταν τα πηγαίναμε με αστυνομική συνοδεία στο τμήμα που πολλές φορές σκεφτόμουν πως δεν ήθελαν χειροπέδες, αλλά ένα γερό χέρι ξύλο.

Είκοσι τρεις επιθέσεις μέσα σε μία ώρα χωρίς κανένα ίχνος. Οι περισσότερες είχαν σχέση με κρατικές υπηρεσίες. Η αρχή μια ωραίας εβδομάδας. Έπρεπε να πάω στη δουλειά γρήγορα ώστε να εξακριβώσω τι είχε συμβεί, πριν αρχίσουν να χτυπάνε τα τηλέφωνα.

Φτάνοντας βρήκα το γραφείο μου γεμάτο πακέτα από εκτυπώσεις, χωρισμένα σε φακέλους οι οποίοι έγραφαν που έγινε η επίθεση και τι ώρα. Οι συνεργάτες μου είχαν κάνει καλή δουλειά όμως τώρα έπρεπε να ανακαλύψω ποιος τα είχε προκαλέσει όλα αυτά.

Η πόρτα του γραφείου μου άνοιξε και μπήκε μέσα ένα από τα μέλη της ομάδας μου κρατώντας μία παραφουσκωμένη σακούλα σκουπιδιών.

- Καλημέρα κύριε Γεωργίου.

- Καλημέρα και σε σένα Μιχάλη, θα είναι όμως καλή; Τί κρατάς;

- Είναι οι φάκελοι των επιθέσεων από το Σαββατοκύριακο που πέρασε.

- Καλά και πόσοι είναι;

- Συνολικά τριάντα εννιά.

- Και όλα αυτά μέσα σε δύο μέρες;

- Ναι γι' αυτό σας τους φέρνω, είχαμε μια ξαφνική αύξηση εισβολών αυτές τις τελευταίες μέρες, ξεκίνησε περίπου την Πέμπτη που μας πέρασε.

- Θα το μελετήσω, ευχαριστώ.

Υπέροχα, περισσότερες από εξήντα υποθέσεις πάνω στο γραφείο μου και ακόμα δεν είχε πάει δέκα. Έβαλα λίγο καφέ μήπως έβρισκα μέσα στην καφεΐνη το κουράγιο να ξεκινήσω. Οργάνωσα τις υποθέσεις ανά ημέρα και άνοιξα τον πρώτο φάκελο.

Τυπική παραμόρφωση ιστοσελίδας. Πολύ λακωνικός ο εισβολέας. "Onar μου λείπεις. Plasma". Μάλιστα είχε σχεδιάσει έτσι τον κώδικα ώστε σε μερικά δευτερόλεπτα να σε πηγαίνει αυτόματα στην πραγματική σελίδα, χωρίς να δημιουργεί άλλο πρόβλημα. Ιδιαίτερα ευγενικό εκ μέρους του όμως εξακολουθούσε να είναι παράνομο.

Κοίταξα και τους άλλους φακέλους, όλοι είχαν παραπλήσια μηνύματα. "Onar αισθάνομαι μόνος. Plasma", "Onar έλα πάλι κοντά μου. Plasma", παντού αυτό το ψευδώνυμο εκτός από τρεις περιπτώσεις που ήταν από διαφορετικούς παραβάτες. Έκανα ένα κατάλογο με τους στόχους όπου είχε υπογράψει ο Plasma και ζήτησα από το Μιχάλη να μου βρει μήπως υπάρχουν άλλες παρόμοιες υποθέσεις.

Τα πρώτα τηλέφωνα άρχισαν. Προσπάθησα να ηρεμήσω τους δημοσιογράφους λέγοντας ότι σύντομα θα προβούμε σε συλλήψεις και πως είμαστε πολύ κοντά στην εξάρθρωση αυτής της ξαφνικής λαίλαπας ψηφιακών καταστροφών. Πάντα τους άρεσε να ακούνε βαρύγδουπες κουβέντες, ταιριάζουν με το κλίμα τρόμου που θέλουν να δημιουργούν γύρω από τις νέες τεχνολογίες και με κρατάει κι εμένα στη δουλειά μου.

Ο εκτυπωτής μου άρχισε να δουλεύει εμφανίζοντας μια πολυσέλιδη λίστα με αριθμούς υποθέσεων του τρέχοντος μήνα. Χτύπησε το τηλέφωνο.

- Τα λάβατε;

- Έλα Μιχάλη, ναι, τα βλέπω τώρα. Όλες αυτές είναι του δικού μας;

- Μάλιστα, ξεκίνησαν την πρώτη του μήνα και συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

- Ωραία, περιμένω τους φακέλους τους.

- Έρχομαι τώρα.

Σαράντα ακόμη υποθέσεις κείτονταν υπομονετικά πάνω στο γραφείο μου περιμένοντας εμένα να τις συγκρίνω και να βγάλω άκρη. Είχα αναγκαστεί να μεταφέρω το ποτήρι μου στο πάτωμα ενώ αισθανόμουν πως η πρώτη δόση καφεΐνης είχε αρχίσει να εξασθενεί.

Ο εισβολέας χτυπούσε μεταξύ δώδεκα και μία τα ξημερώματα και προτιμούσε υπολογιστές που είχαν λειτουργικά συστήματα ανοιχτού κώδικα. Παραμόρφωνε μόνο τις αρχικές σελίδες χωρίς να αφήνει ίχνη, ενώ ποτέ δεν κατέστρεφε τα υπόλοιπα αρχεία. Τα μηνύματά του ήταν πάντα του ίδιου τύπου. Απευθυνόταν σε κάποια Onar λέγοντας της πόσο πολύ τη θέλει και τίποτε άλλο.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ταχύτητα με την οποία δούλευε. Τη Δευτέρα σε λιγότερο από μία ώρα κατάφερε να αλλάξει είκοσι τρεις σελίδες, ενώ μια μέρα πριν, δέκα εννιά. Αν δεν ήταν ομάδα πολλών ατόμων, τότε σίγουρα είχαμε να κάνουμε με κάποιο ιδιαίτερα αφοσιωμένο άτομο.

Προσπάθησα να βρω κάποια σχέση μεταξύ των ιστοσελίδων. Μερικές είχαν παραπλήσια θέματα, άλλες όχι. Είχε αρχίσει να μεσημεριάζει όταν κατάλαβα πως οι περισσότερες σελίδες είχαν συνδέσμους η μία προς την άλλη. Μάλιστα αν τις παρατηρούσες χρονολογικά, μπορούσες να δεις μια νοητή αλυσίδα να σε οδηγεί από την αρχή μέχρι το τέλος.

Πολλά νέα ερωτήματα προέκυψαν. Πώς αποφάσιζε σε πόσους υπολογιστές θα έμπαινε κάθε μέρα; Από πού ξεκίνησε; Γύρισα πίσω στην πρώτη επίθεση και βρήκα ότι έγινε εναντίον κάποιου κρατικού ερευνητικού ιδρύματος. Γιατί να αρχίσει από εκεί; Μήπως μας έλειπε κάτι;

Οι ανώτεροι με πίεζαν να βρω μια λύση γρήγορα, όμως είχα πνιγεί τόσο πολύ στα γράμματα και τους αριθμούς που όλοι γύρω είχαν αρχίσει να μου φαίνονται ύποπτοι. Ακόμη και εκείνος ο καθαριστής που μου έριχνε πλάγιες ματιές καθώς σφουγγάριζε το παρκέ.

Κόντευε να νυχτώσει όταν μου ήρθε στο μυαλό. Την πρώτη ημέρα του μήνα είχαμε καταγράψει επίθεση σε μία μόνο σελίδα, όμως τη δεύτερη σε τρεις και την τρίτη σε πέντε. Κοιτώντας την αλληλουχία αριθμών στο χαρτί, κατάφερα να δω το σύνολο των πρώτων αριθμών μέσα τους. 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19 και τελικά 23. Το μόνο που έλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ ήταν μία ακόμη επίθεση την πρώτη του μήνα και έτσι θα είχαμε μια πλήρη σειρά πρώτων αριθμών.

Ξαφνικά κοίταξα τον καθαριστή στα μάτια με το βλέμμα φρίκης που έχει ο πιλότος ενός αεροσκάφους όταν βλέπει στο ραντάρ έναν πύραυλο να τον πλησιάζει. Άρχισα να παίρνω τηλέφωνα τους συνεργάτες μου οι οποίοι ήδη κοιμόντουσαν κουρασμένοι από το χτεσινό ξενύχτι.

Τους έφερα όλους στο γραφείο πριν τις έντεκα το βράδυ. Κανείς δεν είχε διάθεση για δουλειά όμως φρόντισα να τονίσω τη σημαντικότητα της κατάστασης ενώ σε μερικούς αναγκάστηκα να θυμίσω πως είμαι ανώτερός τους και η απάντηση "όχι" δεν ήταν μέσα στις επιλογές τους.

- Ακούστε πως έχει. Έχουμε έναν μανιακό που παραμορφώνει ιστοσελίδες στο όνομα του έρωτα. Έχω συμπεράνει πως σε περίπου μία ώρα θα επιτεθεί σε ακόμη είκοσι εννέα στόχους, διαφορετικούς από τους προηγούμενους ενενήντα εννέα που γνωρίζουμε.

- Αυτό είναι τρομερό! Οι περισσότεροι υπολογιστές της Δευτέρας είναι κρατικοί!

- Το γνωρίζω αυτό, όμως ο μόνος υπολογιστής που μας ενδιαφέρει είναι ο τελευταίος στόχος του. Από εκεί θα ξεκινήσει. Θέλω να μου φτιάξετε μία λίστα με όσους συνδέσμους περιέχονται σε εκείνη τη σελίδα και οδηγούν σε μηχανήματα με λειτουργικό σύστημα ανοιχτού κώδικα. Έχετε τριάντα λεπτά.

Όντως σε μισή ώρα είχα τη λίστα με τέσσερις πιθανούς στόχους του Plasma. Αναγκάστηκα να ξυπνήσω τρεις διαχειριστές δικτύων επικαλούμενος το βαθμό μου και τη σοβαρότητα της κατάστασης και μέχρι τις δώδεκα είχαμε καταφέρει να αποκτήσουμε πλήρη επίβλεψη αυτών των μηχανημάτων.

Τα λεπτά κυλούσαν. Η αδρεναλίνη μου με έκανε να τρέμω ενώ οι σκέψεις για ύπνο ήταν κάποιες ξεχασμένες ελπίδες στο υποσυνείδητό μου. Τίποτα. Το μόνο που ακούγαμε ήταν τα πληκτρολόγια να δίνουν εντολές ελέγχου του συστήματος.

- Έχουμε είσοδο!

Η φωνή διαπέρασε τα αυτιά μου σαν τη σφαίρα που δίνει στους αθλητές το σύνθημα να ξεκινήσουν. Κάθισα στον υπολογιστή που είχε συνδεθεί σαν διαχειριστής, ενώ δύο άλλοι μπήκαν με λογαριασμούς υψηλών προνομίων.

Δεν έπρεπε να μας ξεφύγει. Δίναμε εντολές ασταμάτητα προσπαθώντας να εντοπίσουμε από που μπαίνει. Ήταν καλά καλυμμένος όμως δεν έπρεπε να αφήσω αυτό να σταθεί εμπόδιο.

- Την άλλαξε!

Τα ερωτικά μηνύματα προς την Onar γέμιζαν και πάλι την οθόνη μου. Ήταν γρήγορος, όμως δεν άφησα να πέσει το ηθικό μου. Θα προσπαθούσε να σβήσει τα αρχεία που είχαν καταγράψει την είσοδό του, οπότε φρόντισα να τα αντιγράψω κάπου τοπικά όπου δεν είχε πρόσβαση. Δεν ξέρω αν κατάλαβε πως ήμασταν εκεί, όμως αφού έκανε αυτό που ήθελε, αποσυνδέθηκε.

- Βρείτε γρήγορα που θα πάει μετά!

Ξεκίνησα να ψάχνω τη διαδρομή της διεύθυνσης που είχε αφήσει πίσω του, προσπερνώντας τα τείχη προστασίας που χρησιμοποιούσε. Κατέληξα σε έναν υπολογιστή στο εξωτερικό, όπου προφανώς είχε αποκτήσει παράνομη πρόσβαση.

- Μιχάλη, θέλω να μιλήσω με τους τεχνικούς της Mel-Tel στη Μελβούρνη.

- Αμέσως.

Σε πέντε λεπτά τους είχα στο τηλέφωνο. Ήταν λίγο μετά τις οκτώ το πρωί εκεί και τα πράγματα μόλις είχαν αρχίσει να κινούνται, όμως κατάφερα να τους πείσω ότι είχαν "τρύπα" την οποία κάποιος είχε εκμεταλλευτεί.

- Τον χάσαμε κύριε Γεωργίου, δεν ξέρουμε που πήγε

- Πόσους στόχους είχε συμπληρώσει;

- Περίπου είκοσι.

- Σε λίγο θα αποσυνδεθεί λοιπόν..

Το μόνο που ακουγόταν τώρα ήταν τα κλικ απελπισίας των συναδέλφων μου και η μουσική από το κέντρο αναμονής της Mel-Tel. Η μουσική σταμάτησε. Μου μίλησαν και έκλεισα το τηλέφωνο.

- Τον έχουμε παιδιά!

Σε λίγη ώρα δεχτήκαμε e-mail από την Αυστραλέζικη εταιρεία όπου μας εξέφραζαν την θλίψη τους γι' αυτό το αναπάντεχο γεγονός, ενώ είχαν επισυνάψει τα στοιχεία του δράστη.

- Μάθετε ό,τι μπορείτε για τη διεύθυνση "FutureLife".

Οι ώρες περνούσαν, η αδρεναλίνη είχε αρχίσει να ηρεμεί όμως η αγωνία μου για τη σύλληψη του δράστη μεγάλωνε. Είχα ήδη ξεκινήσει να συμπληρώνω τα απαραίτητα χαρτιά για την έκδοση εντάλματος, όταν χτύπησε η πόρτα.

- Κύριε Γεωργίου βρήκαμε ότι και η σελίδα του FutureLife είναι αλλαγμένη.

- Τι ακριβώς λέει;

- Γράφει μόνο : "Onar που είσαι; Plasma"

- Νομίζω πως βρήκαμε τη σελίδα που έλειπε από την πρώτη ημέρα! Εντοπίσατε τον ιδιοκτήτη;

- Μάλιστα, λέγεται Νίκος Κωστόπουλος και έχουμε τη διεύθυνση και το τηλέφωνό του.

- Θέλω να του μιλήσω.

Μου έδωσαν τον αριθμό. Δεν περίμενα να απαντήσει κανείς στις δύο το πρωί όμως κάποιος το σήκωσε. Μια βαριά αντρική φωνή είπε : "Καλέσατε την FutureLife Technologies. Η εταιρεία είναι προσωρινά κλειστή. Για πληροφορίες μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο..". Σημείωσα ένα αριθμό κινητού όμως όταν πήρα ήταν κλειστό. Δεν μπορούσα άλλο αυτή την αγωνία.

- Μιχάλη, ξύπνα τον Παπαθανασίου.

Σε λίγες ώρες και μετά από μερικές σκληρές κουβέντες αγουροξυπνημένων ανωτέρων μου, κατάφερα να ετοιμάσω ένταλμα σύλληψης. Σύντομα φτάσαμε στην πόρτα του σπιτιού του. Ανέλαβα το λόγο.

- Κύριε Κωστόπουλε, είμαστε από την αστυνομία, ανοίξτε.

Τίποτα.

- Κύριε Κωστόπουλε;

- Ναι;

- Ανοίξτε την πόρτα, είμαστε από την αστυνομία.

- Τι θέλετε πεντέμισι το πρωί;

- Ανοίξτε την πόρτα, έχουμε ένταλμα.

- Καλά, καλά, μην κάνετε έτσι, περιμένετε.

Ένας κουρασμένος άντρας γύρω στα τριάντα του, με ελαφριά φαλάκρα και κοιλίτσα άνοιξε την πόρτα.

- Είστε ο Νικόλαος Κωστόπουλος, ιδιοκτήτης του FutureLife;

- Ναι, κοιτάξτε, αν πρόκειται για εκείνα τα δάνεια, σκοπεύω να τα πληρώσω δε χρειαζόταν να μου φέρουν την αστυνομία.

- Δεν είμαστε από τη ΣΔΟΕ κύριε, είμαστε από το τμήμα καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος.

- Το ποιο;

- Θα πρέπει να μας συνοδέψετε για μερικές ερωτήσεις στο τμήμα.

- Περί τίνος πρόκειται;

- Θα τα πούμε στο τμήμα αυτά, ακολουθήστε μας.

Φόρεσε κάτι πάνω από την πυτζάμα και ήρθε μαζί μας. Προτιμούσα να ανακρίνω τους υπόπτους στο τμήμα για να τους αγχώνω περισσότερο. Κάλεσα στο γραφείο δύο βοηθούς μου και έβαλα μια κασέτα να γράφει.

- Πείτε μας, τί σας λέει το ψευδώνυμο "Plasma";

- Τί εννοείτε;

- Θέλω μια άμεση απάντηση, όχι ερώτηση.

- Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι έχει γίνει;

- Τί ακριβώς συμβαίνει με την επιχείρησή σας κ. Κωστόπουλε; Γιατί είναι κλειστή;

- Έχει κλείσει προσωρινά, για οικονομικούς λόγους.

- Κοινώς, δεν είχατε έσοδα για να καλύψετε τα έξοδα, σωστά;

- Σωστά..

- Και γιατί καταφύγατε στην παραμόρφωση ιστοσελίδων;

- Δεν ξέρω τι λέτε.

- Δηλαδή ούτε το ψευδώνυμο "Onar" σας λέει κάτι;

- Από που έχετε αυτές τις πληροφορίες;

- Απορώ γιατί συνεχίζετε να το παίζετε ανήξερος, έχοντας καταστρέψει εκατόν είκοσι εννέα σελίδες μέσα σε δέκα ημέρες!

Του έσπρωξα μερικούς φακέλους υποθέσεων. Τους διάβασε στα γρήγορα και πήρε ένα ξαφνιασμένο βλέμμα.

- Ε δεν το πιστεύω..

- Τι δεν πιστεύετε;

- Άμα σας πω τι έχει συμβεί, ούτε εσείς θα το πιστέψετε.

- Δοκιμάστε με.

- Αυτό πρέπει να το δείτε, πρέπει να πάμε αμέσως στην εταιρεία μου.

- Δεν μπορώ να σας το επιτρέψω αυτό, είστε στη διαδικασία της ανάκρισης.

- Μπορώ να σας εξηγήσω τι έχει συμβεί αν με αφήσετε να σας πάω στο γραφείο μου.

Είχε ξημερώσει, είχα να κοιμηθώ πάνω από είκοσι τέσσερις ώρες και ήθελα να βρω την άκρη σε αυτήν την υπόθεση, πριν αρχίσουν να χτυπάνε τα τηλέφωνα για τις είκοσι εννέα νέες αλλαγές του περιβόητου Plasma.

Φτάσαμε στα γραφεία της FutureLife, το περιβάλλον ήταν σκονισμένο και ο χώρος ιδιαίτερα άδειος. Κάποιοι φάκελοι είχαν συσσωρευτεί κάτω από την πόρτα, κυρίως διαφημιστικά και περιοδικά.

- Έχω να μπω εδώ μέσα από τον περασμένο μήνα.

- Θέλω να δω πού το πάτε με όλα αυτά.

- Ακολουθήστε με.

Με οδήγησε σε ένα δωμάτιο στο πίσω μέρος. Θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί ντουλάπα όμως απέξω έγραφε "Αίθουσα υπολογιστών". Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από τις αναθυμιάσεις των τροφοδοτικών, τα οποία απ' ό,τι φαίνεται, δούλευαν μέρα-νύχτα.

- Κύριε Γεωργίου, γνωρίστε τον Plasma.

Μου έδειξε ένα ψηλό μαύρο κουτί υπολογιστή ακουμπισμένο στη μία γωνία του δωματίου. Τα φωτάκια που είχε στο πλαίσιό του αναβόσβηναν ασταμάτητα, ενώ αμέτρητα καλώδια επεκτείνονταν ανακατεμένα από πίσω του.

- Τι θέλετε να πείτε;

- Ο Plasma είναι ένα πληροφοριακό πείραμα που ξεκίνησα πριν μερικά χρόνια με κάποιες κρατικές επιχορηγήσεις. Είναι ένας υπολογιστής που μαθαίνει να συλλέγει πληροφορίες και να τις χρησιμοποιεί συνδυαστικά, μέχρι να φέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

- Θέλετε να πείτε πως όλα αυτά έγιναν από ένα μηχάνημα που σκέφτεται;

- Μπορείτε να το θέσετε και έτσι.

Αισθάνθηκα ένα πλήθος ερωτηματικών να βρίσκουν απάντηση, σαν μία σειρά από ντόμινο που πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο.

- Καλά και.. η Onar, τί σχέση έχει;

- Η Onar είναι ένας άλλος υπολογιστής που είχα συνδέσει στο ίδιο δίκτυο με τον Plasma. Έκαναν ακριβώς την ίδια δουλειά. Ήθελα να δω αν το ίδιο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να φέρει διαφορετικά αποτελέσματα και όπως αποδείχθηκε, οι πιθανότητες είναι άπειρες. Για να καταλάβετε, κατάφεραν να εντοπίσουν ο ένας τον άλλον, να αποφασίσουν ποιος θα είναι αρσενικό και ποιος θηλυκό ενώ πολλές φορές συνεργάζονταν στην ανάκτηση δεδομένων.

- Και τώρα που είναι;

- Αναγκάστηκα να την αποσυνδέσω στο τέλος του προηγούμενου μήνα επειδή δεν είχα αρκετούς πόρους να τη συντηρήσω, όμως δε μου πήγαινε η καρδιά να κόψω και τον Plasma.

- Δηλαδή ο Plasma αισθάνθηκε την απουσία της Onar και τόσο καιρό προσπαθούσε να σας τραβήξει την προσοχή;

- Φοβάμαι πως ναι, όμως εγώ ήμουν πολύ πνιγμένος για να το συνειδητοποιήσω.

Ακολούθησε σιγή. Δεν ήξερα τι να πω. Σίγουρα από όλα όσα είχα σκεφτεί, αυτό ήταν τελευταίο στη λίστα της φαντασίας.

- Γνωρίζετε πως τώρα θα πρέπει να τον αποσυνδέσετε;

- Ναι το καταλαβαίνω.. όμως θα κάνω κάτι καλύτερο.

Τον είδα να αφαιρεί κάποια καλώδια πίσω από το μαύρο κουτί και να φέρνει στο δωμάτιο ένα άλλο, άσπρο.

- Αυτή εδώ είναι το θύμα της αγάπης του!

Σχεδόν γέλασα, δεν ήξερα τι έκανε. Έδωσε ρεύμα και στην Onar και την έβαλε δίπλα στον Plasma. Έβγαλε από το ντουλάπι ένα μικρό πλακέ καλώδιο σαν τηλεφώνου.

- Τι ακριβώς κάνετε;

- Τα συνδέω μεταξύ τους. Έκοψα την πρόσβασή τους στο Διαδίκτυο ώστε να βλέπουν μόνο ο ένας τον άλλον.

- Δε θα το καταλάβουν;

- Δε νομίζω πως τους νοιάζει. Τώρα πια μπορούν να είναι μαζί για πάντα.. Αυτό δεν έχει σημασία;

> Όριο λέξεων ολοκληρώθηκε. Αναμενόμενο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε. Σου άρεσε;

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Σημείωση από vampyre : Ο Thunder είναι μέλος του Unwired Community

Συγγραφέας του διηγήματος - Πνευματικά Δικαιώματα Κωνσταντίνος Γκουτζής

Εκδότης του e-zine IC (isee) [iC e-zine] - by Thunder -

Copyright © 2000-2002 "IC e-zine" ~ info@isee.gr

[astrolabos]

Ε Κ Θ Ε Σ Η

ΘΕΜΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

Αγαπημένη μου μαμά!

Μόλις σταμάτησε η βροχή! Οι στάλες της χορεύουν ακόμα πάνω στις καρέκλες της αυλής, στα πέταλα της μαργαρίτας, στα κλαριά της ανθισμένης μυγδαλιάς, που δε λέει να σταματήσει να "χιονίζει" την αυλή μας, σα να μη ξέρει πως δεν είσαι εδώ να τα μαζέψεις. Η Ήρα δε λέει να ξετρυπώσει απ΄ το μικρό της σπίτι, κλαίει, λυπάται. Το μικρό σου κακτάκι, στο παράθυρο, δίπλα στο ραδιόφωνο, έχει ξεραθεί. Συγχώρεσέ με. Δεν πρόφταινα να το ποτίζω.

Η απουσία σου είναι αισθητή παντού. Τ' απομεσήμερο, μετά το σχολείο, θαρρεί κανείς πως κατηφορίζοντας το στενό θα του 'ρθει στη μύτη η μυρωδιά του τσουκαλιού σου. Το απόγευμα, σκυμμένη όπως πάντα στο βιβλίο θαρρώ πως θ'ακούσω ένα χτύπημα στην πόρτα και μία ευγενική φωνή να διαλαλεί πως ένα κέικ ζεστό βγήκε από το φούρνο και ένα ποτήρι δροσερός χυμός περιμένει. Το βράδυ, όπως πάντα, μου πέφτουν τα σκεπάσματα και δυστυχώς μετά από λίγο ξυπνώ παγωμένη. Κανείς δεν έχει την "έννοια" μου, να με σκεπάσει.

Προχτές που με πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς και μου 'πε πως θα βγεις για ένα απόγευμα από το νοσοκομείο σκέφτηκα... τότε... Τότε που έπαιρνες το παλτό σου κι ανηφορίζαμε μαζί κατά την Παναγιά. Η τότε που φτάναμε στη στάνη να δούμε τα κατσικάκια μας και η Ήρα, μωρό κουτάβι τότε, έκλαιγε από το φόβο της. Αλήθεια το ξέρεις πως τώρα δεν έχουμε ούτε κατσικάκια ούτε στάνη; Τα πούλησε όλα ο μπαμπάς. Είπε πως τα λεφτά του χρησίμευαν αλλού.. Ελπίζω εκείνο το απόγευμα να πέρασες πολύ πιο ωραία απ'όλα όσα περάσαμε μαζί. Όταν θα γυρίσεις θα μου πεις τα πάντα. Το υπόσχεσαι;

Και μια και το'φερε η κουβέντα να μιλάμε για γυρισμό, δε θέλω ξανά να μάθω από κανένα πως τα μάτια σου συχνά βουρκώνουν γιατί, λέει, δεν προφταίνες να με ξαναδείς. Εσύ η ίδια με έμαθες να ελπίζω! "Κοίτα ψηλά το γαλάζιο ουρανό", μου΄'λεγες, "είναι σαν να κοιτάς στα μάτια το Θεό. Ζήτα του ο,τι θες. Θα σε ακούσει". Κάνε κι εσύ το ίδιο! Εγώ το κάνω κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή που θα αντικρίσω, λίγο πιο πάνω απο τα βουνά, τον ουρανό. Και ξέρεις κάτι; Ο Θεός με ακούει: Κάτι βαθιά μέσα μου, που σίγουρα εκείνος το στέλνει, μου λέει πως σε λίγο καιρό και πάλι οι στιγμές μου θα γεμίσουν "φως". Η πόρτα της ψυχής μου θα ανοίξει και μουσαφίρης θα μπει η χαρά!

Προχτές μάλιστα σ'έστειλε στο όνειρό μου. Έμοιαζες με νεράιδα! Ήσουν στην αυλή, έτσι όπως ήσουν πριν φύγεις , ψηλόλιγνη, με ένα πορφυρό κόκκινο φόρεμα και άσπρα σώπατα παπούτσια. Πότιζες τα λουλούδια και τα πάντα έμοιαζαν σαν να έχουν αναστηθεί. Δυστυχώς όμως, τότε ξύπνησα να πάω σχολείο, που σημαίνει πως το όνειρο ήταν ψέμα. Έτσι δε μου 'λεγες, πως άμα ονειρευτείς μέρα είναι όλα ψεύτικα;

Πάντως μη τρομάζεις απ'αυτά που λέω. Δε νιώθω μοναξιά. Την έχω κάμει φίλη μου. Της μιλάω, την φροντίζω. Έχω φτάσει μέχρι και να την αγαπώ. Μη ζηλεύεις, όχι τόσο όσο εσένα! Ξέρεις μαμά, νιώθω πως ίσως η όλη κατάσταση μου έχει κάνει καλό. Πήρα επιτέλους το βλέμμα από τα πόδια μου. Κοιτώ μακριά στον ορίζοντα. Μπροστά! Έμαθα πως όταν τσακίζεσαι υπάρχουν κάπου βαθιά μέσα σου θάρρος. Δύναμη. Υπάρχει ένα... πουλάκι που τιτιβίζει πως όλα πως όλα περνάνε, αρκεί να πεις "Φτου κι απο την αρχή". Άλλωστε σκέψου τους βράχους στην ακρογιαλιά. Θα ήταν τόσο όμορφοι αν τους έδερνε η θάλασσα;

Ξανάρχισε η μπόρα και πρέπει να σε αφήσω! Έχω απλώσει ρούχα στο σύρμα και θα βραχούν. Δεν περιμένω απάντηση στο γράμμα μου, αφού ξέρω δεν μπορείς να κινείσαι και πολύ. Μου αρκεί το καθημερινό σου τηλεφώνημα. Κοίτα να παλέψεις καλά. Δέξου αυτό το γράμμα σαν πολεμοφόδιο και αξιοποίησε το με τον καλύτερο τρόπο. Σκότωσε όλους τους εχθρούς και γύρνα πίσω! Και το βράδυ, όταν θα φιλάς σκοπιά, σκέψου πως από την ημέρα που έφυγες οι στιγμές μου μυρίζουν άνοιξη γιατί ξέρω πως θα γυρίσεις. Σ'αγαπώ..

Μανωλία

Αγνώστου