Ανακατασκευή κατεστραμένων σπειρωμάτων σε Water block

[Seafalco]

Ανακατασκευή σπειρωμάτων σε Block υδρόψυξης.

1. Εισαγωγή.

Το θέμα της ανακατασκευής ενός σπειρώματος που έχει καταστραφεί ("κλωτσήσει"), ήταν πάντα ένα ζήτημα που έφερνε σε δύσκολη θέση τους τεχνικούς.

Οι λύσεις είναι δύο:

Α. Εφόσον η κατασκευή μας το επιτρέπει, ανοίγουμε μεγαλύτερη τρύπα και φτιάχνουμε σπείρωμα μεγαλύτερης διάστασης.

Β. Αν όμως δεν θέλουμε η δεν μπορούμε να κάνουμε το [Α], καταφεύγουμε σε εξειδικευμένες λύσεις για εμφύτευση νέου σπειρώματος της ίδιας διάστασης με αυτό που "κλώτσησε"!

Η παρουσίαση αυτή θα ασχοληθεί με τη δεύτερη προσέγγιση, που είναι αυτή που, και ενδιαφέρον περισσότερο έχει, και -δικαίως- την αντιμετωπίζουμε λίγο επιφυλακτικά!

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι το άρθρο αυτό προτιμήθηκε να μπει σαν thread στο Water Cooling section, προκειμένου να είναι άμεσα προσβάσιμο από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Βεβαίως στο ότι δεν επελέγη η παρουσίαση του σαν Άρθρο Μαστορεμάτων από το Εργαστήρι, έχει να κάνει και με την μικρή του έκταση και με την όχι "πλήρη" κάλυψη του θέματος. Επιφυλασσόμαστε στο μέλλον για την παρουσίαση ενός πληρέστερου σχετικού άρθρου!

Αλλά ας μπούμε στην "ιστορία" μας.

Μια μέρα με παίρνει τηλέφωνο η φίλη μας η Αγάπη και μου λέει ότι έχει ένα water-block που της "κάνει νερά", γιατί έχουν "κλωτσήσει" δυο βίδες – η μια τελείως- και ρωτάει αν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό.

Η απάντηση στην επόμενη ερώτηση (τι βίδα είναι αυτή; ) δίνει μια άμεση λύση και κάνει εμένα ευτυχή, που μπορώ να βοηθήσω άμεσα και το κορίτσι μας ευτυχέστερο, που το block της θα γίνει πιο καλό κι από καινούριο!

(Είχα αγοράσει πριν καιρό για το Inferno, ένα σετ επισκευής / ανακατασκευής σπειρωμάτων Μ4, το οποίο παρέμενε στο κουτί του αχρησιμοποίητο.)

Όταν μου έφερε το block ( Aqua Tuning) και το εξετάσαμε από κοντά, απεδείχθη ότι το πρόβλημα ήταν πράγματι σοβαρό, μία από τις τέσσερις βίδες του, γύριζε τρελά, και μία ακόμα ήταν έτοιμη ν' αρχίσει τις ζεϊμπεκιές!

2. Το πρόβλημα:

Για να δούμε όμως τα πράγματα από κοντά!

Όπως βλέπετε οι δυο βραχίονες /λαμάκια στερέωσης του block, παρεμβάλλονται μεταξύ της χάλκινης πλάκας που ακουμπά στο heat spreader του επεξεργαστή, και του πλαστικού καπακιού, μέσα στο οποίο είναι διαμορφωμένος ο χώρος ροής του νερού της υδρόψυξης.

Έτσι, όταν το block βιδώνεται στην μητρική, εξασκούνται -λόγω του μοχλού που σχηματίζεται- μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες τείνουν να απομακρύνουν την πλάκα από το πλαστικό καπάκι!

Αν λοιπόν, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση*, το block βιδώνεται και ξεβιδώνεται πολλές φορές, η πιθανότητα να "κλωτσήσει" το σπείρωμα που είναι κατασκευασμένο μέσα στο πλαστικό, είναι πολύ μεγάλη!

{*(είναι το block που χρησιμοποιείται συνήθως στα Karmen1983's reviews)}

Το λύσιμο του block ήταν θέμα ενός λεπτού και απέδωσε :

Παρατηρώντας τα εξαρτήματά του, σημειώνουμε :

Α. Οι βραχίονες στήριξης (λαμάκια) του block είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους (αυτός είναι και ο λόγος που αναπτύσσονται οι δυνάμεις που προαναφέρθηκαν) .

Β. Η χάλκινη πλάκα του, εσωτερικά είναι χαραγμένη σταυρωτά και πολύ πυκνά, με τρόπο που δημιουργεί στο υλικό της, μικροσκοπικές «ακίδες» οι οποίες αυξάνουν πολύ την επιφάνεια επαφής του νερού με την χάλκινη πλάκα.

Γ. Η οβάλ διαμόρφωση του κεντρικού τμήματος του καπακιού, με το ελλειψοειδές χείλος που διαθέτει, επιβάλει στο νερό που εισέρχεται στο block να «σαρώσει» τις μικροσκοπικές αυτές ακίδες, και έτσι αυξάνεται η θερμική σύζευξη μεταξύ πλάκας χαλκού και νερού υδρόψυξης, με ευνόητα θετικά αποτελέσματα στην απόδοση του water-block!

Δ. Μεταξύ των οπών στερέωσης του καπακιού και των ορίων αυτού, υπάρχει αρκετό "ψαχνό" και αυτό θα μας επιτρέψει να επέμβουμε, πράγμα θα το δούμε στη συνέχεια.

Για να ρίξουμε όμως μια ματιά στο πρόβλημα αυτό καθ’ αυτό:

Το σπείρωμα στις δύο οπές που είναι σε πρώτο πλάνο, αφενός έχει καταστραφεί και αφετέρου, υπάρχει υλικό που έχει εξωθηθεί από τις οπές και δημιουργεί εξόγκωμα γύρω από το χείλος τους.

Η αριστερή βίδα γυρίζει "τρελά" και η δεξιά, είναι έτοιμη …να μιμηθεί την γειτόνισσά της!

Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι υπάρχουν αρκετά περιθώρια για διεύρυνση των οπών που έχουν προβληματικό σπείρωμα.

Μολονότι τα δύο άλλα σπειρώματα είναι σε καλή κατάσταση, η ανατροπή του block πάνω σ’ ένα χαρτί και το ελαφρό χτύπημα του κομματιού πάνω στον πάγκο, απέδωσε τα «ίχνη του εγκλήματος»:

Ένα μέρος από αυτά –βεβαίως- μπορεί να οφείλεται στην αρχική διάνοιξη των σπειρωμάτων.

Η επιθεώρηση του πλαστικού καπακιού, επιβεβαίωσε ότι υπήρχαν άφθονα περιθώρια για την ανάταξη του προβλήματος, ώρα λοιπόν να βάλουμε μπροστά την δουλειά!

3. Η προετοιμασία για την επισκευή .

Εδώ να αναφερθώ κατ’ αρχήν σε κάτι που αποτελεί ένα σημαντικότατο εφόδιο, το οποίο λόγω του κόστους του, αποτελεί το «όνειρο» πολλών από εμάς!

Μιλάω για τα μηχανήματα ακριβείας, τα οποία μπορούν να κάνουν την διαφορά ανάμεσα σε μια επιτυχημένη επισκευή/ κατασκευή που μας γέμισε ευχαρίστηση και σε μια που μόνο νεύρα και απογοήτευση μας έφερε!

Ευτυχώς για την περίπτωση μας, ένα κάθετο δράπανο που διαθέτει σαπόρτ (ή σεπόρτ) στο τραπέζι του, είναι υπεραρκετό!

Προσωπικά χρησιμοποίησα έναν τόρνο με φρεζοδράπανο, αλλά αυτό έγινε γιατί απλά υπάρχει και με... «κακομαθαίνει»! .

3.1. Το δέσιμο του κομματιού και οι αρχικές μετρήσεις.

Πρώτο και σημαντικό ζήτημα, το κομμάτι μας, για να τρυπηθεί κάθετα, πρέπει να είναι τελείως οριζόντιο, γι’ αυτό η μέγγενη που θα το σφίξουμε, καλό είναι να είναι μηχανουργική, γιατί μας παρέχει έναν εγγυημένα οριζόντιο χώρο ανάμεσα στις σιαγόνες της.

{Αν δεν διατίθεται θα πρέπει το block να αλφαδιαστεί καθώς θα σφίγγεται στην μέγγενη}.

Εδώ χρησιμοποίησα σαν έδραση του block, δυο μικρά κομμάτια MDF, που είναι τελείως ισοπαχή και εξασφαλίζουν την παραλληλία του block με την βάση της μέγγενης) και έτσι το block ήρθε σε ένα βολικό ύψος, λίγο πάνω από το χείλος των σιαγόνων της μέγγενης.

Ακόμα, για να μην πληγωθεί το πλαστικό, μεταξύ αυτού και των σιαγόνων της μέγγενης παρεμβλήθηκε, λωρίδα από λεπτό λάστιχο.

Έτοιμοι λοιπόν με το κομμάτι μας δεμένο σωστά, αρχίζουμε την εργασία προσδιορισμού των περιθωρίων που έχουμε για την επισκευή μας.

Κατ’ αρχήν κατεβάζουμε το τρυπάνι μας (χωρίς αυτό να περιστρέφεται!), μέχρι να αγγίξει την επιφάνεια του block και μηδενίζουμε το ρυθμιστικό βάθους διάτρησης του κάθετου δραπάνου:

Στη συνέχεια μετακινούμε την μέγγενη με την βοήθεια του σαπόρτ (στην περίπτωσή μας, η μέγγενη έχει δεθεί πάνω στο σαπόρτ του τόρνου) και κατεβάζουμε το (μη περιστρεφόμενο) τρυπάνι δίπλα στο block, μέχρι του σημείου εκείνου που μας παρέχει ένα άνετο περιθώριο ασφάλειας στην διάτρηση του υλικού:

Ας μην ξεχνάμε ότι θέλουμε να κάνουμε μια «τυφλή» τρύπα και όχι μια διαμπερή που θα μας χάλαγε την αισθητική του block! ( Εδώ το περιθώριο ήταν 11mm, υπεραρκετό για την δουλειά που θέλουμε να κάνουμε!)

Με ορισμένο λοιπόν το βάθος διάτρησης, προχωράμε στο επόμενο και πιο απαιτητικό βήμα.

3.2. Το κεντράρισμα του τρυπανιού.

Το βασικό μας θέμα πλέον, είναι να σιγουρευτούμε ότι το τρυπάνι μας θα τρυπήσει ακριβώς στο κέντρο την οπή που έχει το κατεστραμμένο σπείρωμα, γιατί διαφορετικά μπορεί να έχουμε προβλήματα στην συναρμολόγηση του block. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε φρεζάτες βίδες, οι οποίες για να "κάτσουν" σωστά, θα πρέπει να είναι ακριβώς κέντρο, διαφορετικά -αν γέρνουν- μπορεί να περισσεύουν και να προκαλέσουν πρόβλημα στην εγκατάσταση του block πάνω στην CPU!

Εδώ θα αξιοποιήσουμε το γεγονός ότι η διάμετρος του κορμού (του λείου τμήματός) ενός κοινού τρυπανιού είναι η ίδια με αυτήν της οπής που ανοίγει!

Παίρνουμε από το σετ των κολαούζων μας (σπειροτόμων επί το επιστημονικότερον ), ένα τρυπάνι διαμέτρου 3,25 mm, αυτή είναι η συνηθισμένη διάσταση της οπής που ανοίγεται για το σπείρωμα Μ4.

Με άλλα λόγια, σε ένα άθικτο πάσο ("παξιμάδι") Μ4, ένα τρυπάνι 3,25 mm μπαίνει εφαρμοστά! (Φαντάζομαι το πιάσατε το «υπονοούμενο» )

Το τρυπάνι αυτό το δένουμε ανάποδα (!) στο τσοκ του δραπάνου:

Στο δέσιμο προσέχουμε τα εξής:

Α. Βάζουμε το τρυπάνι όσο πιο βαθειά μπορούμε μέσα στο τσόκ, έτσι ώστε οι σιαγόνες του τσοκ, να μπορέσουν να πιάσουν πάνω στην ουρά του τρυπανιού (το λείο κυλινδρικό τμήμα του).

Β. Σφίγγουμε ελαφρά το τρυπάνι στο τσοκ και με το χέρι περιστρέφουμε ελαφρά το τρυπάνι για να βεβαιωθούμε ότι έχει πιαστεί σωστά και ομαλά από το τσοκ.

Όταν η περιστροφή αυτή είναι ομαλή και χωρίς τζόγους, σφίγγουμε καλά το τρυπάνι.

Γ. Ενεργοποιούμε στιγμιαία το δράπανο και σιγουρευόμαστε ότι το τρυπάνι γυρνά σωστά (ίσια) και ότι δεν εμφανίζει κάποια –έστω και ελαφρά- ταλάντωση*, μην πάμε να κάνουμε με ακρίβεια μια τρύπα σε λάθος σημείο!!! ( )

{* Ένα τελείως ίσιο τρυπάνι, όταν περιστρέφεται θα μοιάζει σαν "ακίνητο", ενώ ένα στραβό, θα εμφανίζει μια προοδευτικά αυξανόμενη "θολούρα" γύρω του, η οποία γίνεται μέγιστη στο άκρο της ουράς!}

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Από το σημείο αυτό και μετά δεν ενεργοποιούμε το δράπανο, το τρυπάνι δεν περιστρέφεται σε καμία από τις φάσεις της εργασίας κεντραρίσματος!

Στην συνέχεια κατεβάζουμε το –ανάποδα βαλμένο- τρυπάνι πολύ κοντά στην επιφάνεια του block και ελέγχουμε αν μπορεί να μπει μέσα στην οπή με το κατεστραμμένο σπείρωμα.

Μια ελαφριά πίεση στο χειριστήριο του κολονάτου θα μας δώσει να καταλάβουμε αν το τρυπάνι μπαίνει ελεύθερα στην οπή:

Εδώ, καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί, γιατί το υλικό των τοιχωμάτων της οπής –καθώς είναι μαλακό και ευαίσθητο-, μικρή αντίσταση θα προβάλει αν η διείσδυση είναι «βίαια» !

Οπότε έχοντας μετρήσει από πριν, το βάθος της οπής με το παχύμετρό μας, προσέχουμε να αισθανθούμε αν η κίνησή μας τερματίζει –με ένα χαρακτηριστικό «χτύπημα» - στον πυθμένα της οπής, όπου τα τοιχώματά της είναι κατά πάσα πιθανότητα άθικτα και θα αποτελέσουν την «βάση αναφοράς» του κεντραρίσματός μας.

Με μικρές ρυθμίσεις του σαπόρτ μετακινούμε την μέγγενη μέχρι η οπή να βρεθεί ακριβώς στο «στόχο», όπου το τρυπάνι μπορεί να παλινδρομεί εντός της, με την ελάχιστη δυνατή αντίσταση!

Η «ευγένεια» λοιπόν, και οι απαλές κινήσεις είναι απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας του καλού του μάστορα .

Τελευταία και σημαντικότατη κίνηση!

Σφίγγουμε τα «φρένα» του σαπόρτ και -όπως στην περίπτωσή μου- της δεξιά- αριστερά κίνησης του κολονάτου / φρεζοδράπανου, διαφορετικά μπορεί να συμβεί κάποια μικρομετακίνηση και να χάσουμε τα με κόπο κατακτηθέντα "κέντρα"!

4. V- Coil. Η γνωριμία με τον «σωτήρα»!

Ήρθε η ώρα να δούμε από κοντά την έτοιμη λύση που θα αποκαταστήσει την λειτουργικότητα του Water-block:

Όπως βλέπουμε, V-Coil το όνομά του (Κατασκευαστής η Volkel), και χρησιμοποιείται για ανακατασκευή σπειρωμάτων τοσο σε πλαστικά , όσο και σε μεταλλικά υλικά.

Στο σετ υπάρχουν όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα.

Το τρυπάνι (4,20mm), που διευρύνει την υπάρχουσα οπή και -αφαιρώντας το κατεστραμμένο σπείρωμα- δημιουργεί μια οπή με καθαρά τοιχώματα, ακριβώς στις διαστάσεις που χρειάζεται για να ανοιχτεί το πάσο, με το κολαούζο του σετ ανακατασκευής.

Το πάσο αυτό έχει την κατάλληλη διάσταση έτσι ώστε να βιδωθεί μέσα σε αυτό, το ελατηριοειδούς μορφής σπείρωμα ανακατασκευής.

Αυτό το «ελατήριο» (V-Coil), εκτός από το εξωτερικό σπείρωμα (διαμέτρου 5mm)*, έχει και εσωτερικά σπείρωμα (Μ4 x 0,70 μήκος=4mm), οπότε , από την στιγμή που θα το βιδώσουμε -με το παρεχόμενο εργαλείο- στο νέο σπείρωμα που ανοίξαμε… το πρόβλημά μας λύθηκε!

{* Το σπείρωμα μπορεί να θυμίζει το πάσο Μ5, άλλα δεν είναι το ίδιο, είναι πιο πυκνό!}

Αλλά ας δούμε τα βήματα της διαδικασίας αυτής με την σειρά.

5. Δημιουργία του σπειρώματος που θα βιδώσει το V-Coil.

Για την ακρίβεια αυτής της ενέργειας παιδευόμαστε τόση ώρα.

5.1. Διάνοιξη της οπής.

Το τρυπάνι του Μ4 V-Coil σετ, λοιπόν δένεται στο τσοκ του κολονάτου, και η πρώτη μας κίνηση, είναι να φρεζάρουμε ελαφρά τα χείλη της υπάρχουσας οπής που έχει το κατεστραμμένο σπείρωμα.

Κατεβάζουμε το τρυπάνι χωρίς να περιστρέφεται, το φέρνουμε σε επαφή με το block, και μηδενίζουμε την άντυγα* του ενδεικτικού βάθους διάτρησης.

{* (Κρατώντας ακίνητη την μανέλα πρόωσης του τρυπανιού, περιστρέφουμε τον αριθμημένο "δίσκο" μέχρι να δείξει το μηδέν.) }

Στη συνέχεια ενεργοποιούμε το δράπανο και πολύ προσεκτικά κατεβάζουμε το τρυπάνι, έτσι ώστε να ακουμπήσει οριακά στα χείλη της οπής και να τα φρεζάρει πολύ ελαφρά.

Έτσι πετυχαίνουμε δύο πράγματα, πρώτο, «καθαρίζουμε» τις ενδεχόμενες παραμορφώσεις τους και δεύτερο, μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε ένα ακόμα έλεγχο για την ακρίβεια του επικείμενου τρυπήματος .

Στην συνέχεια σηκώνουμε το τρυπάνι και ελέγχουμε αν τα χείλη της οπής καθαρίστηκαν ομοιόμορφα.

Οι ενέργειες αυτές (φρεζάρισμα και έλεγχος) μοιάζουν να είναι περιττές, γιατί αφού έχουμε κεντράρει, επόμενο είναι το φρεζάρισμα να είναι σωστό!

Και υπό κανονικές συνθήκες έτσι είναι, αλλά η πείρα διδάσκει αλλιώς!

Μπορεί πράγματι να είναι μια επιφυλακτική κίνηση, αλλά –έστω και σπάνια- θα βρεθείτε προ της εκπλήξεως να διαπιστώσετε ότι το κεντράρισμα έχει «χαθεί», το φρεζάρισμα δεν είναι συμμετρικό και ο λόγος είναι ότι …ξεχάσατε κάποιο φρένο, και ότι………. η επιφύλαξή σας αποδείχτηκε «σωτήρια»!

Με διαπιστωμένο πλέον το σωστό κεντράρισμα, μπορούμε να προχωρήσουμε στο τρύπημα:

Προσοχή: Πριν αρχίσουμε το τρύπημα ελέγχουμε το τρυπάνι μας ότι περιστρέφεται σωστά και τελείως ίσια, γιατί αν γυρίζει στραβά, θα ανοίξει μεγαλύτερη τρύπα από ότι πρέπει και το V-Coil δεν θα μπορεί να βιδώσει σταθερά!

Καλό είναι το τρύπημα να γίνει με μέσες στροφές (πχ 300) και σε δύο φάσεις, μια που θα αφαιρέσει το κατεστραμμένο σπείρωμα και μια που θα διανοίξει την οπή στο τελικό της βάθος, η προσθήκη λιπαντικού κοπής –χωρίς να είναι απαραίτητη – δεν βλάφτει!

Οι κινήσεις μας πρέπει να είναι ομαλές και προσέχουμε να μην αφήσουμε το τρυπάνι να γυρνάει μέσα στην τρύπα περισσότερο από ότι είναι απαραίτητο (ελαχιστοποιεί την θέρμανση του πλαστικού).

Και πάντα έχουμε το νου μας να ελέγχουμε την ένδειξη τους βάθους διάτρησης για να μην ξεπεράσουμε το μέγιστο βάθος και ξετρυπήσουμε το block!

5.2. Η κοπή του σπειρώματος.

Με την οπή έτοιμη, αρματώνουμε μια μικρή μανέλα, με το κολαούζο του σετ μας, και προσεκτικά το τοποθετούμε τελείως κάθετα προς το κομμάτι μας.

Η κάθετη τοποθέτηση του κολαούζου είναι σημαντική, γιατί το υλικό είναι πολύ μαλακό*, και το V-Coil σπείρωμα που σκοπεύουμε να βιδώσουμε στο πάσο που θα κόψουμε, δεν έχει μεγάλο μήκος (είναι περίπου 3,7mm !).

Επί πλέον αυτού, -επειδή οι βίδες του block δεν έχουν μεγάλο μήκος-, το V-Coil πρέπει να τοποθετηθεί όσο πιο κοντά στα χείλη της οπής, για να "πιάσει" η βίδα αρκετές βόλτες πάνω του.

Άρα το πάσο που θα ανοίξουμε πρέπει να είναι σωστό από την αρχή του, έτσι ώστε ο άξονας του σπειρώματος να συμπέσει με τον άξονα της οπής.

{ * Παρατήρηση: Σε πιο σκληρά υλικά, αυτή η μεγάλη προσοχή δεν είναι κρισίμως απαραίτητη, το υλικό της οπής είναι αρκετά σκληρό και θα καθοδηγήσει τελικά το κολαούζο στην σωστή κατεύθυνση, όμως στην περίπτωσή μας , μια απροσεξία κάλλιστα μπορεί να καταλήξει σε μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που πάμε να λύσουμε! }

Την καθετότητα του κολαούζου στην επιφάνεια του block, μπορούμε να την ελέγξουμε, συγκρίνοντας οπτικά την παραλληλία του κορμού του (το λείο κυλινδρικό τμήμα του) σε δυο κάθετες μεταξύ τους διευθύνσεις, π.χ. με την κολόνα του δραπάνου στην μια κατεύθυνση και με κάποιο άλλο βολικό αντικείμενο του χώρου μας στην άλλη κατεύθυνση π.χ. την κάθετη προς το δάπεδο ακμή ενός παρακείμενου ντουλαπιού.

Αν έχουμε δυσκολία να το κάνουμε αυτό , μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, ένα μικρό παραλληλόγραμμο λαμάκι που θα το ακουμπήσουμε κάθετα πάνω στο block και θα χρησιμοποιήσουμε την κατακόρυφη ακμή του σαν οδηγό.

Έτσι με το κολαούζο μας να μην γέρνει ούτε μπρος / πίσω , ούτε δεξιά / αριστερά, ακουμπάμε το καρπό του αριστερού μας χεριού πάνω στην μέγγενη για σταθερότητα και με τον παράμεσό μας συγκρατούμε την κορυφή του κολαούζου (το κωνικό τελείωμά του, που περισσεύει πάνω από την μανέλα).

Με το άλλο μας χέρι δίνουμε τις πρώτες στροφές στην μανέλα, και πολύ γρήγορα αυτή αρχίζει να κόβει το σπείρωμα και σταθεροποιείται μέσα στην οπή.

Από το σημείο αυτό μπορούμε να συνεχίσουμε –πάντα με προσοχή- πιο άνετα.

Και τελικώς να έχουμε, ένα καλοφτιαγμένο σπείρωμα.

Στην διάνοιξη του σπειρώματος καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε λιπαντικό / λάδι , κατά προτίμηση ειδικό λάδι κοπής σπειρωμάτων, αλλά και να μην υπάρχει , αρκεί ένα «ψιλό» λάδι.

Προσοχή!

Μετά το άνοιγμα του σπειρώματος, αυτό θα πρέπει με ένα ελαφρύ διαλυτικό (π.χ. καθαρή βενζίνη) να καθαριστεί από το λιπαντικό, έτσι ώστε το V-Coil που θα βιδωθεί σε αυτό, να έχει την μέγιστη δυνατή πρόσφυση στο σπείρωμα.

6. Η εγκατάσταση του σπειρώματος V-Coil.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ώρα να δούμε το τι και το πώς του βιδώματος του «θαυματουργού ελατηρίου».

6.1. Κατ’ αρχήν έχουμε το εργαλείο εφαρμογής του V-Coil και το V-Coil το ίδιο.

Το εργαλείο εφαρμογής, έχει ειδική υποδοχή η οποία συγκρατεί το μικροσκοπικό «ελατήριο» στην σωστή θέση.

Ας το δούμε όμως από πιο κοντά για να εντοπίσουμε κάποια σημεία του που έχουν σημασία:

Όπως βλέπουμε –πλέον -, το εργαλείο εισαγωγής έχει μια σχισμή, στην οποία μπαίνει το στέλεχος εισαγωγής του V-Coil , με τον τρόπο αυτό, όταν στρέψουμε το εργαλείο εισαγωγής, το V-Coil θα περιστραφεί αναγκαστικά μαζί του.

Προσοχή στην τοποθέτηση του V-Coil, αν το βάλετε ανάποδα δεν πρόκειται να βιδώσει μέσα στο πάσο!

Για να μπορούμε να εξασκήσουμε κάποια πίεση στο «ελατήριο» αυτό , χωρίς να το ξεχειλώσουμε, υπάρχει ένας κύλινδρος που υποστηρίζει το V-Coil από την πίσω πλευρά. Ο κύλινδρος αυτός –λύνοντας την ακέφαλη βίδα που διακρίνουμε στην πάνω πλευρά του- μπορεί να μετακινηθεί σε άλλη θέση, πράγμα που όπως θα δούμε στη συνέχεια είναι απαραίτητο.

6.2. Η εισαγωγή του V-Coil στο σπείρωμα που ανοίξαμε πριν, είναι εύκολη.

Το εργαλείο εισαγωγής φέρεται σε κάθετη θέση, η άκρη του μπαίνει στην οπή και το V-Coil ακουμπά στο χείλος της οπής.

Πιέζοντας ελαφρά με το ένα χέρι και υποστηρίζοντας το κάτω άκρο του εργαλείου με το άλλο, στρέφουμε δεξιόστροφα το εργαλείο εισαγωγής.

Αυτό έχει σαν συνέπεια να περιστραφεί μαζί του και το V-Coil, και μάλιστα – καθώς δεν παύει να είναι ένα περιελιγμένο λεπτό και σκληρό σύρμα-, συστέλλεται ελαφρά ως προς την διάμετρό του και διευκολύνει την εισαγωγή του στο σπείρωμα.

Μερικές στροφές αρκούν για να μπει το μισό V-Coil μέσα στην οπή.

Τότε αφαιρούμε το εργαλείο εισαγωγής, και ξεσφίγγοντας την βίδα στερέωσης του κυλίνδρου υποστήριξης, τον μετακινούμε λίγο πιο πίσω και τον ξανασφίγγουμε.

Στη συνέχεια επανατοποθετούμε το εργαλείο εισαγωγής στο V-Coil και έχοντας πλέον ανεμπόδιστη θέα συνεχίζουμε το βίδωμα του, μέχρι αυτό να εισχωρήσει τελείως μέσα στην οπή.

Εδώ χρειάζεται προσοχή, γιατί το V-Coil μπορεί να βιδώνει εύκολα μέσα στο σπείρωμα, αλλά το ξεβίδωμά του είναι μια άλλη –πονεμένη- ιστορία.

Αν επιχειρήσουμε να το ξεβιδώσουμε, οι σπείρες του ελατηρίου που ουσιαστικά το αποτελούν, υφιστάμενες αντίθετη με προηγουμένως ροπή, τείνουν να διασταλούν (σε διάμετρο) και έτσι μαγκώνουν στα σπειρώματα της οπής του block.

Συνεπώς οι τελευταίες στροφές του εργαλείου εισαγωγής, θα πρέπει να γίνουν αργά και προσεκτικά, έτσι ώστε η πιο εξωτερική σπείρα του V-Coil, να βρεθεί μόλις λίγο κάτω από την επιφάνεια («πρόσωπο») του block.

Στην θέση αυτή, αφενός δεν θα εμποδίζει την καλή επαφή του καπακιού με την χάλκινη πλάκα του block και αφετέρου θα εξασφαλιστεί το μέγιστο δυνατό μήκος συναρμογής της βίδας του block, με το εσωτερικό σπείρωμα του V-Coil. Αυτό θα έχει ευνόητα θετική επίδραση στην αντοχή της σύνδεσης μεταξύ τους.

6.3. Η ολοκλήρωση της εγκατάστασης του νέου σπειρώματος.

Υπάρχει ακόμα μια δουλειά που πρέπει να κάνουμε για να τελειώσουμε την επισκευή μας.

Θυμάστε το στέλεχος εισαγωγής του V-Coil, αυτό εξακολουθεί να στέκει κάθετα προς την οπή του σπειρώματος, αποτελώντας εμπόδιο στην βαθιά εισχώρηση της βίδας.

Για να αφαιρεθεί αυτό το λυγισμένο τμήμα της πρώτης σπείρας του V-Coil, έχει προβλεφθεί μια χάραξη στην σπείρα αυτή η οποία αδυνατίζοντας το υλικό, το κάνει εύθραυστο σε εγκάρσιες πιέσεις .

Για να εξασκήσουμε λοιπόν αυτήν την εγκάρσια πίεση, θα χρησιμοποιήσουμε το τελευταίο εργαλείο του σετ, το οποίο έχει διαστάσεις που του επιτρέπουν να μπει εφαρμοστά μέσα στο εσωτερικό σπείρωμα του V-Coil.

Αυτή η καλή εφαρμογή εξασφαλίζει μια επιπλέον υποστήριξη στις σπείρες του V-Coil, πράγμα αναγκαίο κατά την φάση της πίεσης που θα χρειαστεί να εφαρμόσουμε για να σπάσει το στέλεχος εισαγωγής του V-Coil.

Το εργαλείο θραύσης, στην θέση του και μια μικρή πίεση αρκεί για να σπάσει το μικροσκοπικό συρματάκι και να αισθανθούμε το εργαλείο να προχωρεί απότομα μέχρι το βάθος της οπής.

Μια ανατροπή του block, φέρνει στο φως το κομμάτι που αποσπώμενο από το V-Coil, επιτρέπει την ελεύθερη εισαγωγή της βίδας.

Εδώ τελειώσαμε, και αφού τελειώσαμε, το ευχαριστηθήκαμε βιδώνοντας και μια βίδα που επιτέλους βίδωσε και τερμάτισε σωστά χωρίς «τρέλες»!

7. Η ολοκλήρωση της επισκευής του Water-block.

Η διαδικασία που περιέγραψα επαναλήφθηκε και για το άλλο χαλασμένο πάσο του block, οπότε προέκυψε ένα μικρό δίλλημα:

«Εντάξει με τα χαλασμένα πάσα του block, αυτά γίνανε «ατσαλένια», με τα άλλα όμως τι γίνεται;»

Το ερώτημα έχει βάση, διότι έχοντας δυο διαφορετικής αντοχής σπειρώματα στο ίδιο εξάρτημα, βρίσκεσαι πολύ κοντά στο να καταστρέψεις τα ασθενέστερα και αν συνυπολογίσουμε ότι αυτά είναι –μετά την τοποθέτηση των βιδών- πρακτικά αδύνατον να διακριθούν, τότε γίνεται σχεδόν βέβαιο ότι, πολύ σύντομα κάποιο από τα «πλαστικά» σπειρώματα θα πέσει θύμα!

Ίσως θα το έχετε αντιληφθεί ότι η προσοχή στη λεπτομέρεια, είναι πολύ ψηλά στις προτεραιότητές μας, έτσι με συνοπτικές διαδικασίες –άλλωστε ο πραγματικός χρόνος εφαρμογής είναι μικρός- πολύ γρήγορα το πλαστικό καπάκι του water-block της φίλης μας, απέκτησε τέσσερα γυαλιστερά και «αθάνατα»* πάσα, έτσι που να μην χτυποκαρδίζει κάθε φορά που σφίγγει το block σε ένα motherboard!

Στη συνέχεια έγινε η επανασυναρμολόγηση του water-block και σφίχτηκαν με θάρρος οι βίδες του.

Μετά από τον κόπο μας, με αίσθημα ικανοποίησης καμαρώσαμε τα έργα μας!

Η αποκατάσταση της τέλειας εφαρμογής των τμημάτων του block, είναι γεγονός!

{* Ίσως να απορήσατε για το χαρακτηρισμό "αθάνατα" πάσα, γιατί ναι μεν το πάσο είναι ατσαλένιο, αλλά δεν παύει να στηρίζεται στα πλαστικά πάσα της οπής του block.

Η λύση της απορίας αυτής, έγκειται στο γεγονός ότι στον μηχανισμό καταστροφής ενός σπειρώματος –ιδιαίτερα ενός πλαστικού τέτοιου- τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει η τριβή των σπειρών της βίδας στις πλαστικές σπείρες. Καθώς οι σπείρες ολισθαίνουν μεταξύ τους, κάτω από την μεγάλη πίεση που εξασκεί πάνω τους η συμπίεση λόγω του σφιξίματος, πλησιάζουν πολύ κοντά στο όριο αντοχής τους, παραμορφώνονται, και προοδευτικά καταστρέφονται!

Με την τοποθέτηση της ατσαλένιας επικάλυψης στα πλαστικά σπειρώματα του block, η επίδραση του παράγοντα τριβή, υποβαθμίζεται πολύ και έτσι αυξάνει η αντοχή της σύνδεσης.}

8. Επίλογος.

Αν θα ήθελα να υπογραμμίσω κάτι σε αυτή την μικρή επέμβαση/ επισκευή, αυτό είναι ένα:

Τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα από ότι φαίνεται από πρώτη ματιά!

Αρκεί να έχουμε κάποια βασική γνώση και ένα μπούσουλα για να προχωρήσουμε!

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τη φίλη μας, που μου έδωσε την ευκαιρία γι’ αυτό το μικρό work log, που ελπίζω ότι θα αποτελέσει έναυσμα και σε δικές σας ανάλογες προσεγγίσεις σε ενδεχόμενα προβλήματα αυτού του είδους.

Αγάπη ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να φανώ χρήσιμος!

Seafalco 28/12/2012

[karmen1983]

ποσταρα πρώτη αλλά ακόμα δε το έχω δει να ελέγξω αν το έκανες σωστά

να ' σαι καλά Στέλιο και ευχαριστώ

[Seafalco]

[MENTION=20975]karmen1983[/MENTION]

Τι να σου κάνω;

Η ξεκούραση κάποια στιγμή πρέπει να εχει την πρωτη λέξη!

Γυρνα με το καλό και θα του βάλω και μωβ φιογκάκια!!

[karmen1983]

και στρασακια ελπίζω

πάω για φόρτισμα μπαταρίας. Μιλάμε σε μερικές μέρες. Ευχαριστώ και πάλι

[OC-maniac!]

Φοβερή δουλειά Seafalco (κι άψογη παρουσίαση, επίσης)!!

[fatalara]

Πολυ καλή δουλειά σίγουρα καλύτερη κατασκευή απο ότι πριν και η παρουσίαση απλή και κατανοητή :worship: Εγω πάντως απλα θα πέταγα το μπλοκ, βέβαια η χρήση που κάνει η καρμεν δεν ειναι ίδια με τη δική μου και προφανώς μειώνει κατα πολυ τη διάρκεια ζωής ενός μπλοκ, ειδικά όπως ειναι αυτο και έτσι μάλλον συμφέρει περισσότερο να κάνει την ανακατασκευή παρά να δίνει κάθε λίγο 50αρικα για καινούργια, αν έχεις κιόλας φίλους σαν τον seafalco.

[crmaris]

Φοβερός για άλλη μια φορά Στέλιο!!!!

[Helly]

Αν πω αρχοντικος Seafalco θα ειναι λιγο...

Αψογη δουλεια και παρουσιαση!

Και για μη hardcore users δε ειναι τοσο μονοδρομος η ολοκληρωτικη αντικατασταση block, καθως ενα top end block εχει 55+ euro.

Απο θεμα επιδοσεων επισης, η εξελιξη πια ειναι μικρη, για να δικαιολογει αγορα καινουριου.(πχ ενα heatkiller 3ετιας ειναι ακομα top end)

Έγινε επεξεργασία Δεκέμβριος 30, 2012 από Helly

[tsakali]

παρά πολύ καλή δουλειά! λοιπόν το θέμα δεν με ενδιέφερε κ όμως ήταν τόσο καλογραμμένο κ κατατοπιστικό που έκατσα κ το διάβασα! ένα μεγάλο μπράβο!

Στάλθηκε από το GT-I9100 μου

[orck]

Τι εχανα τοσα χρονια εδω μεσα; Ειμουν μελος αλλα δεν διαβαζα και πολυ.

Πιστευω οτι πρεπει να μπεις στους οδηγους. Στο τεχνικο κοματι ειναι αριστο, λεπτομερες χωρις να κουραζει. Οι φωτογραφιες ενω ειναι πολυ καλες θα μπορουσαν να ειναι λιγο καλυτερες.

Εχω παρει μια φιλιερα Μ3 και εδω και ενα χρονο δεν εχω καταφερει να ανοιξω ενα σπειρωμα σε ατσαλοσυρμα. Μηπως να κανεις καποιον οδηγο και για αυτο;

[tsan]

πολυ καλη δουλεια

και μια εναλλακτικη λυση

Thread Repair : Permatex

[Seafalco]

Παιδιά να είσαστε καλά όλοι!

Χαίρομαι που η μικρή "μαστοριά" μου σας άρεσε!

Η αλήθεια είναι, ότι η διαφορά που επετεύχθη στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι εντυπωσιακή, άλλα ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η ευκολία που έγινε αυτό!

Κάπου το αναφέρω ότι ο πραγματικός χρόνος είναι λίγος, αλλά επειδή με "γαργάλισε" το θέμα, είπα εκεί στο επί τόπου, με την ευκαιρία που είχα μαζί μου μια μικρή φωτογραφική μηχανή:

"Γιατί όχι, ενδιαφέρον θα είναι", και χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω ότι πράγματι είναι!

Έτσι η αποτύπωση των εργασιών έγινε "στο πόδι", χωρίς φωτισμό κλπ καλούδια που είναι απαραίτητα για μια αξιοπρεπή φωτογράφιση,αφήνοντας τα εργαλεία για να πιάσω την κάμερα και πάλι ξανά στα εργαλεία.

Προσπαθώ να ξεχάσω πόσες φορές έπλυνα τα χέρια μου εκείνη τη μέρα, για να μην κάνω την κάμερα σαν λαδωμένο ποντικό!

Τέλος πάντων αυτό είχε και ένα ρεαλιστικό αντίκτυπο -μια νότα "μηχανουργείου"- στην αποτύπωση, κάτι σαν .......ντοκυμανταίρ! (τι λέω ο.... "μάστορας" )

Βεβαίως το θέμα προσφερόταν για συζήτηση, και πράγματι είναι ακριβώς μέσα στα πλαίσια ενός "Οδηγού", αλλά το έβλεπα ότι έλειπαν μια σειρά πράγματα, οπότε η καλύτερη λύση ήταν οι ελλείψεις σε εικόνα να αντισταθμιστούν με μια κατά το δυνατόν ευπρεπή γραπτή υποστήριξη!

Και απ' ότι "ψυχανεμίζομαι" ( ), μάλλον η "αντιστάθμιση" αυτή έκανε την δουλειά της! :thank_you2:

Να είμαστε καλά λοιπόν και σύντομα θα υπάρξει και πιο ενδιαφέρον θέμα / Οδηγός για .....ζόρικα πράματα!:whistling

Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία και με τους ανθρώπους μας κοντά και χαρούμενους!

[sotoscorfu]

:clap::clap::clap:

με πηγές πολύ πίσω Στέλιο

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=bPxtQ-f_peg&list=PLF72ECCDCEA604244]V-COIL - Reparatur von Lamdasonden-Gewinden - YouTube[/ame]

[eXhale]

Αφωνος)

[Seafalco]

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για το Stiky!!!

Και για να το "τιμήσω" στη συνέχεια ένα μικρό update, για μη μένουν σκοτεινά σημεία!

[Seafalco]

8. Λίγη ακόμα βελτίωση!

Είδαμε ότι τα πάσα είχαν "κλωτσήσει", και κάναμε και μια υπόθεση για το τι φταίει, εμένα όμως με έτρωγε κάτι που είδα, η μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, κάτι που δεν είδα!

Αυτό που ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού ήταν το γεγονός ότι τα πάσα είχαν μεν χαλάσει, αλλά η καταστροφή τους δεν προχώραγε πολύ βαθιά, λες και η βίδα δεν έφτανε αρκετά μέσα στην οπή του block!

Με την ευκαιρία του απαραίτητου καθαρισμού του block (ε μην το παραδώσω και βρόμικο!), το "πρόβλημα" διερευνήθηκε λίγο παραπάνω:

Και έβγαλε λαγό!

Η βίδα έχει διαθέσιμο μήκος για συναρμογή με το πάσο, μόνο 2,73mm!

Αν δε συνυπολογίσουμε ότι το εμφυτευμένο V-Coil είναι και λίγο πιο κάτω από το πρόσωπο του block, τότε μένουν μετά βίας 2mm για να πιάσει η βίδα πάνω στο πάσο, που μπορεί λύνει προβλήματα, αλλά δεν κάνει και θαύματα!

Μια μικρή έρευνα στο κουτί με τις βίδες ΙΝΟΧ, έδωσε την κατάλληλη λύση!

Η νέα βίδα έχει διαθέσιμο μήκος για να βιδώσει στο πάσο 4,85mm, άρα αφαιρώντας την βύθιση του V-Coil μέσα στο block, απομένουν περίπου 4,2mm για να πιάσει η βίδα πάνω στο μεταλλικό πάσο, με άλλα λόγια η βίδα θα καλύψει όλο το διαθέσιμο μήκος του πάσου και θα περισσεύει και λίγο!

Το πρόβλημα λοιπόν λύθηκε με μια μικρή αλλά σημαντική διαφοροποίηση.

Μπουγάδα τώρα έχει τη σειρά και στέγνωμα.

Μια τελευταία ματιά πριν το τελικό δέσιμο του Water Block.

Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή, όπως και σε κάθε κλείσιμο καπακιού άλλωστε, τις βίδες τις σφίγγουμε λίγο τη μια και μετά στην απέναντι, κατόπιν στην διπλανή της και συνεχίζουμε σφίγγοντας προοδευτικά και εναλλάξ, μέχρι το καπάκι να πατήσει τέλεια και σφιχτά!

Και αφού τελείωσε το σφίξιμο, ας κάνουμε και έναν έλεγχο για τον αν οι βίδες "έκατσαν" σωστά μέσα στα φρεζαρίσματα τους.

Μια χαρά πήγαν τα πράματα!

Δυο ματιές πριν να το αμπαλάρω τις μοιράζομαι μαζί σας.

Και μιας και είχα κάνει τόσο κόπο να το κρατήσω καθαρό μετά την μπουγάδα, ας το προφυλάξω και όπως πρέπει:

Βέβαια στο τέλος κάτι πήγε στραβά!

Ίσως για να μη το πιάσει το "μάτι"!

Είχα υποσχεθεί και μοβ κορδελίτσα και ...μου ζητήθηκαν και στρασάκια!!!

Δυστυχώς ούτε το ένα είχα ούτε το άλλο.

Ελπίζω η φίλη μας να δείξει κατανόηση για την λύση που έδωσα!