nicoc89 Δημοσιεύτηκε Μάϊος 7, 2012 #1 Κοινοποίηση Δημοσιεύτηκε Μάϊος 7, 2012 Ανοίγω αυτό το θέμα ταμπού ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε όσους έχουμε ζήσει μεταφυσικές καταστάσεις η νομίζουμε οτι ήταν να τις μοιραστούμε και να συζητήσουμε γύρω από μια λογική εξήγηση. Ξεκινώ εγω και περιμένω και άλλους να συζητήσουμε αυτό το θέμα με σοβαρότητα. Παρακαλώ να κρατήσουμε ενα επίπεδο και όσοι δεν πιστεύουν στα μεταφυσικά φαινόμενα να μας διαφωτίσουν με την γνώμη τους. Η πρώτη μεταφυσική εμπειρία που είχα ηταν οταν ήμουν μικρός , στις πρώτες τάξεις του δημοτικού (δεν θυμάμαι ακριβώς) . Ηταν καλοκαίρι και συνηθίζαμε με τα παιδιά στην γειτονιά μου να παίζουμε κρυφτό κλπ στον δρόμο μέχρι αργά το βράδυ. Εκείνο το βράδυ (10-11) λοιπόν είχαμε μαζευτεί τα πιτσιρίκια της γειτονιάς (ηλικίες στην δική μου ή 2-3 χρόνια μεγαλύτερα και κανα δυο λιγο μεγαλύτεροι). Συνίθιζα να φευγω απο την πίσω μεριά του σπιτιού μου και να περνάω μερικές αυλές ώστε να τους βγω απο πίσω απο το σημείο που είχαμε ορίσει για να "φτύσω". Εκείνη την φορά διάλεξα να περάσω απο τον κήπο μιας γειτόνισσας και να εκμεταλλευτώ τα δέντρα , έτσι μικρόσομος που ήμουν και κοντός τότε για να μην γίνω αντιληπτός (το ίδιο κόλπο δεν πετύχαινε , έπρεπε να το αλλάξω). Περνώντας ανάμεσα απο τα δέντρα βλέπω ένα κεφάλι ηλικιωμένης να με κοιτάζει ανάμεσα απο τα κλαδιά ενός δέντρου και κοιτώντας καλύτερα πρόσεξα στον κορμό του δέντρου οτι δεν φαινόταν το σώμα της , αλλα δεν έβλεπα καλά γιατι το φως του κήπου τους ηταν χαμηλό . Αρχίζω και τρέχω και περνώντας μερικά μέτρα απο εκείνο το σημείο κοιτάζω και δεν ηταν κανείς , όμως δεν ειχε τρόπο να περάσει κάποιος και να φύγει γιατι δεν είχε πολλά δέντρα και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ηταν λες και με είχε χτυπήσει ρεύμα , μου κόπηκε η ανάσα απο το χεσ...μο που έπαθα και τρέχω κατευθείαν στα άλλα παιδιά να τους το πω. Ε κλασικά πιτσιρίκια με είδαν να φτάνω και "έφτυσαν" το όνομα μου και έχασα χωρίς καν να προλάβω να τους πω τίποτα. Κλασικά μετά οταν άρχισα να τους λεω τι έγινε τσακωθήκαμε λιγο γιατι άρχισαν τα παιδιαρίσματα , οτι και καλά το σκαρφίστηκα γιατι έχασα κλπ και τότε προσέξαμε οτι το ένα παιδί της παρέας έλειπε. Φωνάζαμε αλλα δεν ερχόταν. Τοτε σκεφτήκαμε οτι κρύβετε για να μας πεταχτεί ξαφνικά και να κερδίσει καθώς ηταν ο τελευταίος που ειχε μείνει. Όπως ψάξαμε όλη την γειτονιά στο τέλος απο τις φωνές μας βγήκαν κάποιοι απο τους γονείς μας να δουν γιατι φωνάζουμε νυχτιάτικα (και να μας μαζέψουν ). Τελικά το παιδί το βρήκαν στο δωμάτιο του οι γονείς του μετά απο λίγο χεσμ...νο απο το φόβο του να κλαίει και όταν το ρώτησαν τι έγινε , μήπως το έδειρε κάποιος απο εμάς η οτιδήποτε , είπε πως είδε μια γριά χωρίς σώμα (μονο κεφάλι) να τον κοιτάζει. οι γονείς μας δεν μας πίστεψαν , όμως μετά απο μερικά χρόνια στο διπλανό οικόπεδο έσκαβαν για θεμέλια σπιτιών και βρήκαν ομαδικούς τάφους (απο τον πόλεμο). Απ ότι άκουσα (χωρίς να ειμαι σίγουρος) απο γείτονες , σχεδόν σε όλα πρώτα σπίτια που χτίστηκαν στην περιοχή(35+ χρόνια πριν) είχαν βρει τάφους αλλά τους ξεφορτώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες για να μην σταματήσει το χτίσιμο. όποιος έχει βιώσει κάποια μεταφυσική εμπειρία και θέλει να την μοιραστεί , ελεύθερα . Αυριο που θα έχω χρόνο ισως γράψω και κάποιες ακόμα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
l2phile Μάϊος 7, 2012 #2 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Poltergeist Link to comment Share on other sites More sharing options...
oxide Μάϊος 7, 2012 #3 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Πάντα πίστευα πως πρέπει να είσαι κατα κάποιο τρόπο δεκτικός σε τέτοια πράγματα για να σου συμβούν... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Snips Μάϊος 7, 2012 #4 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Χμ.....όχι απαραίτητα.Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι είναι θέμα ψυχολογίας. Με το αρνητικό ή και θετικό ακόμα stress να παίζει σημαντικό ρόλο. Και λέω είμαι σίγουρος επείδη έχω βιώσει καταστάσεις.Λοιπόν, εδώ και περίπου ένα χρόνο βίωνα ένα αρκετά σημαντικό προσωπικό πρόβλημα, με πολλές προεκτάσεις που δεν είναι βέβαια της ώρας να αναλυθούν.Κυρίαρχο το άγχος, τόσο για την καθημερινότητα, όσο και για την ώρα πιθανών αποφάσεων. Να μην τα πολυλογώ, πέραν από σωματικές επιπτώσεις που είχε-άφησε, αυτό το άγχος, υπήρχαν και πολλές ψυχικές...Την ώρα που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος....εγλωβιζόμουνα σε μια ενδιάμεση κατάσταση.. Μισός ξύπνιος, μισός κοιμισμένος. Αποτέλεσμα; Να συμβαίνουν τρελά πράγματα στο δωμάτιο. Από "απλές" ζαλάδες...ότι δηλαδή...λιποθυμάω, ενώ κοιμόνουν...(πανικός), μέχρι μορφές ανθρώπινες, ζώα, απροσδιορίστου σχήματος να με περιτριγυρίζουν. Και όπως έιπα..εγώ να είμαι παράλυτος. Να τα βλέπω όλα αυτά με τα μάτια ανοιχτά, αλλά να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Διάρκεια πιθανολογώ, κάποια δευτερόλεπτα μέχρι λεπτό. Το αίσθημα και ο πανικός εκείνη την ώρα δεν περιγράφεται. Είχα φτάσει σε σημείο, να μην θέλω κοιμάμαι, για να μην το ξαναζήσω. (και μου έμεινε συνήθεια, εξού τα νυχτερινά ωράρια στο PC). Όταν μάλιστα αποφάζισα να κοιμηθώ, επειδή δεν άντεχε άλλο ο οργανισμός μου, είχα φτάσει σε σημείο να το ελέγχω μερικώς. Με το που άρχιζε το φαινόμενο έλεγα απο μέσα μου..."άντε πάλι , είμαι περίεργος τι θα δω σήμερα..". Μάλιστα προσπαθούσα να ελέξγω την καρδιά μουμ, διότι εκτός των άλλων, είχα την αίσθηση ότι οι παλμοί μου εκτοξευόταν στα ύψη, πράγμα που δεν ίσχυε στην πραγματικότητα διότι μόλις τελείωνε το "έργο" την έπιανα σε...αδράνεια. Μιλάμε τώρα για 1-2 δευτερα το πολύ. Δεν προλαβαίνει η καρδιά να αλλάξει ταχύτητα. Βέβαια , μπορεί να "το περίμενα" το φαινόμενο, αλλά αυτό δεν το έκανε λιγότερο τρομακτικό και .."βίαιο". Ο ίδιος πανικός πάντα. Στα τελειώματα λοιπόν αυτής της κακής περιόδου, μια νύχτα, πέφτω για ύπνο, διάβαζα κατί πε το πορτατιφ ανοιχτό, δεν άντεχα άλλο από την νύστα, κλείνω το πορτατίφ, αλλά ξεχνάω το φως του διαδρόμου. Η πόρτα ελάχιστα ανοιχτή ίσα ίσα να μπένει λίγο φως στο δωμάτιο. Επειδή όμωε δεν μπορώ να έχει καθόλου φως, αρχίζω να με πείθω να σηκωθώ να το κλείσω....Τρελλή αγγαρεία όμως με τα μάτια να έχουν ήδη κλείσει...ξέρετε..."τωρα μωρέ θα πάω", "σε ένα λεπτάκι"...κτλ κτλ΄...τελικά πριν σηκωθω..μπαίνω στο γνωστό στάδιο του ύπνου. Και...εν βρίσκομαι ξαφνικά να ακουμπάω στον αριστερό τοίχο, μετά να χτυπάω στον δεξιό, και αυτό συνεχιζόταν για δεν ξέρω πόσο διάστημα. Όπως ήμουν, ξαπλωμένος ανάσκελα! Όχι απλά πανικός... Τρόμος στην κυριολεξία. Η παλμοί..τα γνωστα...Ειχα σηκωθεί στον αέρα και πήγαινα όπου να ναι...!Μόλις τελείωσε και "προσγειώθηκα, αφού καταφέρνω να ηρεμήσω...λέμε τώρα.....διαπιστώνω ότι δεν είχαν περάσει 6-7 λεπτά από την ώρα που παρατησα το βιβλίο και έσβησα το πορτατίφ (είχα δει την ώρα)....Λοιπόν το φαινόμενο της παράλυσης στον ύπνο είναι τελικά πολύ ..διαδεδομένο. Θα ακούσατε πολλές φορές γιατην Μόρα κτλ κτλ...Κάτι τέτοιο.Πολλές φορές το μέσα μας είναι τόσο διαταραγμένο...που σε οδηγεί σε πολλές..."μεταφυσικές" καταστάσεις. Καταστάσεις που είσαι πεπεισμένος ότι σε σένα τον ίδιο δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ...Αμ δε.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Athens2004 Μάϊος 7, 2012 #5 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Πάντα πίστευα πως πρέπει να είσαι κατα κάποιο τρόπο δεκτικός σε τέτοια πράγματα για να σου συμβούν... Και εγω αυτο πιστεύω , βεβαια παλαιότερα μου είχε τύχει να ειμαι σχεδόν σίγουρος πως , πως να το πω : P οτι δεν ήμουν μόνος στο δωμάτιο που κοιμόμουν με αποτέλεσμα στο αποκορύφωμα να ανάψω το φώς και να κοιμηθώ με ανοιχτό φώς . Απο την άλλη είχα το MCMXC των enigma στο cd player δίπλα απο το κρεβατι κανα 3μηνο και το υποσυνειδητο είναι πολύ ύπουλο καμιά φορά . : P Link to comment Share on other sites More sharing options...
winters Μάϊος 7, 2012 #6 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Link to comment Share on other sites More sharing options...
zampONakiaskiou Μάϊος 7, 2012 #7 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Χμ.....όχι απαραίτητα.Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι είναι θέμα ψυχολογίας. Με το αρνητικό ή και θετικό ακόμα stress να παίζει σημαντικό ρόλο. Και λέω είμαι σίγουρος επείδη έχω βιώσει καταστάσεις. Λοιπόν, εδώ και περίπου ένα χρόνο βίωνα ένα αρκετά σημαντικό προσωπικό πρόβλημα, με πολλές προεκτάσεις που δεν είναι βέβαια της ώρας να αναλυθούν. Κυρίαρχο το άγχος, τόσο για την καθημερινότητα, όσο και για την ώρα πιθανών αποφάσεων. Να μην τα πολυλογώ, πέραν από σωματικές επιπτώσεις που είχε-άφησε, αυτό το άγχος, υπήρχαν και πολλές ψυχικές... Την ώρα που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος....εγλωβιζόμουνα σε μια ενδιάμεση κατάσταση.. Μισός ξύπνιος, μισός κοιμισμένος. Αποτέλεσμα; Να συμβαίνουν τρελά πράγματα στο δωμάτιο. Από "απλές" ζαλάδες...ότι δηλαδή...λιποθυμάω, ενώ κοιμόνουν...(πανικός), μέχρι μορφές ανθρώπινες, ζώα, απροσδιορίστου σχήματος να με περιτριγυρίζουν. Και όπως έιπα..εγώ να είμαι παράλυτος. Να τα βλέπω όλα αυτά με τα μάτια ανοιχτά, αλλά να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Διάρκεια πιθανολογώ, κάποια δευτερόλεπτα μέχρι λεπτό. Το αίσθημα και ο πανικός εκείνη την ώρα δεν περιγράφεται. Είχα φτάσει σε σημείο, να μην θέλω κοιμάμαι, για να μην το ξαναζήσω. (και μου έμεινε συνήθεια, εξού τα νυχτερινά ωράρια στο PC). Όταν μάλιστα αποφάζισα να κοιμηθώ, επειδή δεν άντεχε άλλο ο οργανισμός μου, είχα φτάσει σε σημείο να το ελέγχω μερικώς. Με το που άρχιζε το φαινόμενο έλεγα απο μέσα μου..."άντε πάλι , είμαι περίεργος τι θα δω σήμερα..". Μάλιστα προσπαθούσα να ελέξγω την καρδιά μουμ, διότι εκτός των άλλων, είχα την αίσθηση ότι οι παλμοί μου εκτοξευόταν στα ύψη, πράγμα που δεν ίσχυε στην πραγματικότητα διότι μόλις τελείωνε το "έργο" την έπιανα σε...αδράνεια. Μιλάμε τώρα για 1-2 δευτερα το πολύ. Δεν προλαβαίνει η καρδιά να αλλάξει ταχύτητα. Βέβαια , μπορεί να "το περίμενα" το φαινόμενο, αλλά αυτό δεν το έκανε λιγότερο τρομακτικό και .."βίαιο". Ο ίδιος πανικός πάντα. Στα τελειώματα λοιπόν αυτής της κακής περιόδου, μια νύχτα, πέφτω για ύπνο, διάβαζα κατί πε το πορτατιφ ανοιχτό, δεν άντεχα άλλο από την νύστα, κλείνω το πορτατίφ, αλλά ξεχνάω το φως του διαδρόμου. Η πόρτα ελάχιστα ανοιχτή ίσα ίσα να μπένει λίγο φως στο δωμάτιο. Επειδή όμωε δεν μπορώ να έχει καθόλου φως, αρχίζω να με πείθω να σηκωθώ να το κλείσω....Τρελλή αγγαρεία όμως με τα μάτια να έχουν ήδη κλείσει...ξέρετε..."τωρα μωρέ θα πάω", "σε ένα λεπτάκι"...κτλ κτλ΄...τελικά πριν σηκωθω..μπαίνω στο γνωστό στάδιο του ύπνου. Και...εν βρίσκομαι ξαφνικά να ακουμπάω στον αριστερό τοίχο, μετά να χτυπάω στον δεξιό, και αυτό συνεχιζόταν για δεν ξέρω πόσο διάστημα. Όπως ήμουν, ξαπλωμένος ανάσκελα! Όχι απλά πανικός... Τρόμος στην κυριολεξία. Η παλμοί..τα γνωστα...Ειχα σηκωθεί στον αέρα και πήγαινα όπου να ναι...! Μόλις τελείωσε και "προσγειώθηκα, αφού καταφέρνω να ηρεμήσω...λέμε τώρα.....διαπιστώνω ότι δεν είχαν περάσει 6-7 λεπτά από την ώρα που παρατησα το βιβλίο και έσβησα το πορτατίφ (είχα δει την ώρα).... Λοιπόν το φαινόμενο της παράλυσης στον ύπνο είναι τελικά πολύ ..διαδεδομένο. Θα ακούσατε πολλές φορές γιατην Μόρα κτλ κτλ...Κάτι τέτοιο. Πολλές φορές το μέσα μας είναι τόσο διαταραγμένο...που σε οδηγεί σε πολλές..."μεταφυσικές" καταστάσεις. Καταστάσεις που είσαι πεπεισμένος ότι σε σένα τον ίδιο δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ... Αμ δε.... Ελπίζω να μη τρολλάρεις, ή καλύτερα, ξέρω πως δεν τρολλάρεις γιατί είμαι παθών... Υπνική παράλυση, Μορες, Λιλιθ κτλ κτλ...:baby: Με όλα αυτά που γίνονται δε θέλει και πολύ το μυαλό να τα χάσει..... Link to comment Share on other sites More sharing options...
LevelOne Μάϊος 7, 2012 #8 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 Ή πολύ απλά... lucid dreaming... Link to comment Share on other sites More sharing options...
zampONakiaskiou Μάϊος 7, 2012 #9 Κοινοποίηση Μάϊος 7, 2012 ^ Το χεις δοκιμάσει? Tο έχεις ζήσει αυτό που περιγράφει ο snips? Eμένα σαν εμπειρία δε μου άφησε καθόλου όμορφα συναισθήματα και δε βρίσκω το λόγο να την επιδιώξω κιόλας!! Επίσης αυτό που αναφέρει ότι μπορείς να ελέγξεις τα όνειρα σου, παρόλο που ακούγεται πολύ ενδιαφέρον, δε ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό... Το μόνο που μπόρεσα να κάνω και τις 2 φορές ήταν να ξυπνήσω για να μη "πεθάνω"... Σε καμία περίπτωση δεν είχα τον έλεγχο στο "όνειρο" παρά μόνο μετά απο λίγο καταλάβαινα πως δεν κοιμάμαι "ολοκληρωτικά".. Link to comment Share on other sites More sharing options...
LevelOne Μάϊος 8, 2012 #10 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 ^Δεν το εχω δοκιμάσει, αλλα για περισότερες πληροφορίες ψαξε για το DMT (The spirit molecule). Ειναι η ουσία που παράγει ο εγκέφαλος σου οταν κοιμάσαι και η οποία ευθύνεται για τα όνειρα κλπ.Ειναι σαν ενα "φυσικο" LSD. Link to comment Share on other sites More sharing options...
sotiris Μάϊος 8, 2012 #11 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Αυτό με τον ύπνο είναι πολύ σπαζ******κο, το παθαίνω συχνά από έλλειψη οξυγόνου, αλλά συνήθως το αντίθετο, δηλαδή αφού κοιμηθώ, θέλω να ξυπνήσω και δεν μπορώ. Ντάξει τό 'χω συνηθήσει και δεν φαντάζομαι ότι ο Μιχαλολιάκος έκανε γκουλάγκ την Πλ. Αμερικής, αλλά είναι αυτή η ενδιάμεση κατάσταση ύπνου - ξύπνιου. Συμπέρασμα: ανοίγουμε κάνα παράθυρο και τρώμε λιγότερο. Και επίσης ο καλός ύπνος βοηθάει, εγώ αν πρέπει να ξυπνήσω 7 το πρωί (μιλάμε για καθημερινά), το ξυπνητήρι θα το βάλω 9. Να είμαι σίγουρος ότι ο ύπνος μου δεν θα διαταραχθεί. Μόνο σε έκτατες περιπτώσεις θα το βάλω on time (αν έχω να προλάβω κάτι). Τώρα ντάξει αυτά δεν είναι μεταφυσικά, είναι παιχνίδια του εγκεφάλου, μην το παρατραβάμε. Τα περισσότερα είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα. Το πρόβλημα είναι μην αρχίσουν και βγαίνουν προς τα έξω και στο ξύπνιο Link to comment Share on other sites More sharing options...
ALK1 Μάϊος 8, 2012 #12 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Η υπνική παράλυση είναι μέρος της φυσιολογικής ροής του REM ύπνου.Η εμπειρίες που αναφέρει ο φίλος Snips περιέχουν κλασσικά σημάδια συνειδητού ονειρέματος (όπως αναφέρθηκε) και αστρικής προβολής με τη διαφορά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση γίναν και τα δύο ακούσια. Είναι απολύτως εφικτό να γίνουν και εκούσια με κάποια εξάσκηση. Το συνειδητό ονείρεμα διαφέρει κατά πολύ από την αίσθηση του 'όνειρο είναι πρέπει να ξυπνήσω' και δεν το μπερδεύει κάποιος όταν του συμβεί. Link to comment Share on other sites More sharing options...
billpeppas Μάϊος 8, 2012 #13 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Μου αρέσει που αναφέρετε την "υπνική παράλυση" σαν σύνηθες φαινόμενο που το παθαίνουνε πολλοί Nicoc πολύ έμπειρος μας βγήκες ρε φίλος, ομορφάντρας, σωματαράς, μεταφυσικός, εξυπνότατος, τι είσαι συ Link to comment Share on other sites More sharing options...
ALK1 Μάϊος 8, 2012 #14 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Από wiki σχετικά με την παράλυση:Physiologically, certain neurons in the brain stem, known as REM sleep-on cells, (located in the pontine tegmentum), are particularly active during REM sleep, and are probably responsible for its occurrence. The release of certain neurotransmitters, the monoamines (norepinephrine, serotonin and histamine), is completely shut down during REM. This causes REM atonia, a state in which the motor neurons are not stimulated and thus the body's muscles do not move. Lack of such REM atonia causes REM behavior disorder; sufferers act out the movements occurring in their dreams. Link to comment Share on other sites More sharing options...
nicoc89 Μάϊος 8, 2012 Author #15 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 σχετικά με την υπνική παράλυση είχα πάθει 4-5 φορές στην ζωή μου αλλα την τελευταία φορά ηταν ΠΟΛΥ διαφορετική και θα μου μείνει αξέχαστη. :-OΚοιμάμαι πάντα με ανοιχτή τηλεόραση , ωστόσο πάντα χαμηλώνω την φωνή να μην ακούγετε η πατάω mute λιγο πριν κοιμηθώ γιατι δεν μπορώ να κοιμηθώ με φασαρία , το φως της πάλι με βοηθάει , κουράζονται τα μάτια μου και κοιμάμαι γρηγορότερα. Η παρακάτω φάση έγινε πριν μερικούς μήνες.Ξυπνάω λοιπόν και βλέπω στην tv οτι έχει αρχίσει η εκπομπή του Παπαδάκη, προσπαθώ να κουνήσω το χέρι μου να πιάσω το τηλεcontrol που ηταν δεξιά μου επάνω στην συρταριέρα να ανοίξω την φωνή οπως κάνω πάντα (με βοηθάει να μην αποκοιμηθώ ξανά) και δεν μπορούσα. Εκείνη την στιγμή άρχισε το πανηγύρι..είδα να κάθετε μια σκοτεινή μορφή με κουρελιασμένα ρούχα στην καρέκλα του γραφείου μου και δίπλα του αλλη μία , ψηλή σε στάση οπως κάθονται οι μπράβοι δίπλα απο τα αφεντικά τους. Τρόμαξα και άρχισα να πανικοβάλλομαι γιατι νόμισα οτι ειχαν μπει σπίτι μου και με είχαν δέσει αλλα δεν μπορούσα με τίποτα, ένιωθα τα χέρια μου λες και μου τα κρατούσε κάποιος απο τους καρπούς. Τότε είδα δεξιά μου αλλη μια φιγούρα να πλησιάζει και να πέφτει στα γόνατα δίπλα μου παίρνοντας μια στάση λες και προσευχόταν . Άρχισα να αναπνέω γρήγορα και η καρδία μου χτυπούσε σαν τρελή , νόμισα οτι μου είχαν ρίξει κάποιου είδους spray απο αυτά που ρίχνουν οταν μπαίνουν στα σπίτια και οτι απλά δεν με έπιασε καλα και ξύπνησα...άρχισα να τραβιέμαι να σηκωθώ απο το κρεβάτι και βλέποντας τον τύπο που καθόταν να σηκώνετε νόμισα οτι θα με σκότωναν και ένιωσα οτι θα πέθαινα..(απερίγραπτο).Και τότε αυτός που καθόταν ,στέκεται όρθιος , πλησιάζει , σκύβει απο πάνω μου και ακούω να μου λέει ...φοβάσαι .... (με τρόπο λες και είχε απογοητευτεί που φοβήθηκα), τότε τους είδα να κινούνται γρήγορα , λες και έβλεπα σε fast forward και να βγαίνουν απο την χαραμάδα της πόρτας μου (λες και έγιναν μαύρος καπνός).εκεί τελείωσε ξαφνικά, κατάφερα να σηκωθώ , άναψα το φως , άνοιξα την φωνή στην tv και πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου να συνέλθω απο την τρομάρα.Το περίεργο ειναι πως η καρέκλα του γραφείου μου ήταν γυρισμένη προς το μέρος μου , όμως πάντα οταν σηκώνομαι την βάζω μέσα στο γραφείο για να μην blockάρει τον χώρο γιατι έχω μικρό δωμάτιο.Επίσης η εκπομπή του Παπαδάκη είχε αρχίσει όντως.τι να πω , ισως τελικά ολα ειναι στο μυαλό μας και ειναι όνειρα η υπνική παράλυση , όμως σαν άνθρωπος δεν φοβάμαι εύκολα , ακόμα και εφιάλτη με δαιμονισμένη έχω δει που κόλλησε την μούρη της στην δική μου αλλα δεν με τρόμαξε .τις υπόλοιπες φορές που το είχα πάθει παλιότερα απλά ξυπνούσα και δεν μπορούσα να κουνηθώ για μερικά λεπτά . Link to comment Share on other sites More sharing options...
HotPeanut Μάϊος 8, 2012 #16 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 ^^ Τα amino φταίνε Link to comment Share on other sites More sharing options...
sotiris Μάϊος 8, 2012 #17 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Παίζει και ένα άλλο φαινόμενο τελευταία, είνια κάτι τύποι που βρίσκονται μόνιμα σε κατάσταση ύπνωσης αλλά κουνιούνται κανονικά. Μιλάνε κι όλας! Μπερδεύουν λίγο τα λόγια (εγέρθουτου αντί εγέρθητι) και τα μέρη (συνέντευξη τύπου με στρατόπεδο) αλλά κατά τ'άλλα παράλυτους δεν τους λες, τουλάχιστον το 1 από τα 2 χέρια είνια πολύ γυμνασμένο! (του 'heil'). (το τελευταίο σχόλιο είναι δυσυπόστατο). Link to comment Share on other sites More sharing options...
aggelopas Μάϊος 8, 2012 #18 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 μολις εμαθα για τη μορα, το βιωσα την επομενη μερα παντως. Link to comment Share on other sites More sharing options...
billpeppas Μάϊος 8, 2012 #19 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Αυθυποβολή... Link to comment Share on other sites More sharing options...
jesus Μάϊος 8, 2012 #20 Κοινοποίηση Μάϊος 8, 2012 Σκαστε ρε τσογλανια με τρομαξατε βραδιατικα.. Στα διαλα. Εγω ουτε υποψια φαντασματος δεν εχω δει στην ζωη μου. Οσο αφορα τον υπνο, πριν απο καποια χρονια ειχα για ενα μεγαλο διαστημα τρελες αυπνιες λογο αγχους κυριως.Αυτο.Ουτε σκοτεινες μορφες ουτε τπτ. Χμμμ την Scarlett Johansson εβλεπα μερικες φορες να πεταει πανω απο το κεφαλι μου. Αλλα αυτο δεν λεγετε μεταφυσικο φαινομενο.Λεγετε βραδινες ταυλες Σοβαρα τωρα για καλυτερο υπνο,μετα τις 8 το βραδυ κομμενα τα φαι,τσιγαρο,καφες (γενικα διεγερτικες ουσιες),ανοιγουμε λιγο παραθυρο πριν πεσουμε να μπει φρεσκος αερας στο δωματιο και αν θελουμε κανουμε και ενα ζεστο μπανακι να χαλαρωσουμε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.