μεταπτυχιακά σε computer science

[___]

χαιρετώ την κοινότητα του thelab.gr,

αυτό τον καιρό είμαι στην αναζήτηση μεταπτυχιακών και θα ήθελα να ρωτήσω μερικά πράγματα.

ενδιαφέρομαι κυρίως για Σκωτία (glasgow, edinbourgh) όπου έχει πανέπιστημια με όνομα και εμπειρία πάνω σε computer science.

για τα συγκεκριμένα πανεπιστήμια ξέρω ότι χρειάζονται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα παρακάτω:

(για να έχεις ελπίδες να σε δεχτούν)

Μ.Ο BSc (ΑΕΙ/πολυτεχνείο) πάνω απο το average, ακόμα καλύτερα βαθμός > 8,Χ

1-2 συστατικές

καλή εμπειρία σε κώδικα πάνω σε C,C++,java κλπ..

επάρκεια ξένης γλώσσας

στοχευμένο personal statement

τα οποία λίγο πολύ αρκετοί τα έχουν (συμπεριμβανομένου και εμένα), άρα αυξάνεται και ανταγωνισμός.

έχω ακούσει ότι μετράει ΠΑΡΑ πολύ η εργασιακή εμπειρία (1-2 εξάμηνα)..

την οποία δεν έχω και ούτε θα προλάβω να την αποκτήσω μέχρι να κάνω τις αιτήσεις..

πιστεύετε ότι "αξίζει" να δουλέψω ~1 χρόνο ή τουλάχιστον ένα εξάμηνο μετά τη λήψη πτυχίου?

κάθε εμπειρία ευπρόσδεκτη, ειδικά από φοιτητές Αγγλίας σε ανάλογο επιστημονικό πεδίο.

άμα υπάρχει και κάποιος που τον πήρανε Αγγλία σε "βαρβάτο" πανεπιστήμιο θα μας λύσει πολλές απορίες,

ευχαριστώ

[kreach]

Φίλε, αν κ δεν μπορώ να σε βοηθήσω, σου εύχομαι κάθε επιτυχία

[apostglen46]

Ειχα φιλους απο το παπει που τελιωσαν πληροφορικη με λιγο πανω απο 7,00 και τους πηρανε ανετα στο Εδινβουργο.

Γενικα δεν ειναι πολυ δυσκολο αρκει να τους δειξεις οτι ξερεις 5 πραγματα και να εχεις 2 καλες συστατικες.

[kostas314]

Πιασε δουλεια αμα μπορεις

ασε το τρεναρισμα και τα εξοδα που δεν προκειται ποτε να αποσβεσεις εκτος και ψαχνεσαι για ακαδημαικη καριερα οποτε θα σου προτεινα τις εξωτικες Ηπα

[wesker]

Πιασε δουλεια αμα μπορεις

ασε το τρεναρισμα και τα εξοδα που δεν προκειται ποτε να αποσβεσεις εκτος και ψαχνεσαι για ακαδημαικη καριερα οποτε θα σου προτεινα τις εξωτικες Ηπα

Λυπάμαι αλλά δεν συμφωνώ.

[Shaman]

Το μεταπτυχιακό δηλ χρειάζεται μονο αν θες να κανεις ακαδημαϊκή καριέρα; Το 1970 μπορει...

Θυμήθηκα ένα ταξιτζή που με πήγαινε στο πανεπιστήμιο (μια φορα κι έναν καιρο) και μου έλεγε ότι κάνω βλακεία που σπούδαζε ενω αυτός βγάζει λεφτα απο τα 18...

@ΟΤ: Φίλε μου, φύγε κατευθείαν έξω (έπρεπε να είχες φύγει από το προπτυχιακό δηλαδή αλλά join the club - όλοι το ίδιο λάθος κάναμε). Μην κολλάς στην εργασιακή εμπειρία.

Σε αντίθεση με το Ελλαδιστάν, οι περισσότερες εταιρείες του UK έχουν graduate schemes μου είναι στοχευμένα σε ανθρώπους που μόλις βγήκαν στην αγορά εργασίας (δηλ με μηδενική εργασιακή εμπειρία).

Επίσης μην κολλάς στη Σκωτία. Γενικότερα κάνε μία λίστα με τα 5-6 Πανεπιστήμια που είναι σταθερά ψηλά στα διάφορα rankings του αντικειμένου σου (όχι συνολικά ως πανεπιστήμια - δε σε ενδιαφέρει αν έχουν καλό φιλολογικό τμήμα) και που έχουν κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα που να σε ενδιαφέρει. Βάλε 1-2 top (βλ. Imperial, Cambridge), εφόσον έχεις καλό βαθμό πτυχίου, βάλε κάποια ακόμα που είναι στα Top10 και βάλε και 1-2 που είναι στα Top 15-20 ως fail safe. Κάνε αίτηση σε όλα. Και καλή τύχη.

[___]

ευχαριστώ για τις πληροφορίες, πάνω κάτω επιβεβαιώνω και αυτά που είχα ως δεδομένο, καλό είναι αυτό.

ο λόγος που ψάχνω όλες τις λεπτομέριες για να πετύχω σε καλό πανεπιστήμιο (τουλάχιστον top 100) είναι ότι μερικοί συμφοιτητές μου που πήγαν έξω, σε μέτρια πανεπιστήμια μεν, γνωστά δε, μου είπαν ότι δεν έκαναν τίποτα καινούργιο επί της ουσίας. Προγραμματιστικά δηλαδή μείνανε στο ίδιο επίπεδο, απλά πήραν μεγαλύτερη εμπειρία και τον τίτλο του master..

Προσπαθώ να το αποφύγω αυτό

[Periklis_pap]

Κανε αίτηση και σε πανεπιστήμια στην Αμερική. Έχουν πολύ καλυτερες σχέσεις με την αγορά εργασίας από την Αγγλια και ειδικά με τον τομέα που έχεις σπουδάσει (και λογικά θέλεις να εργασθείς μετά).

Το work experience μετράει πολύ (στην Αμερική τουλάχιστον). Επίσης έχω την εντύπωση πως Αμερική πληρώνεσαι όταν κάνεις το μάστερ άρα το κόστος πέφτει αρκετά.

[___]

από συμφοιτητές μου που έφυγαν πέρυσι και φέτος για αμερική μου είπαν οτι πληρώνεσαι..

αλλά.. τους πήραν για phd με υποτροφία.

για master δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο.. αυτό που λένε όλοι είναι οτι αμερική θα πας για phd με υποτροφία αλλιώς θα σου βγει ο κούκος αηδόνι. (θα αγόραζες σπίτι με τα ίδια λεφτά)

[kostas314]

Ποσοι φιλοι μας απο εδω που ειναι υπερ ενος μεταπτυχιακου (εντος εκτος ή επι τα αυτα) εργάζονται σε θεση οπου το δικο τους μεταπτυχιακο αναγνωριζεται επισημα και πληρωνεται; Αν πληρωνονται σε πια κλαδικη συμβαση εντασσονται και τι αλλα επιδοματα παίρνουν;

Η απαντηση/σεις σε αυτη την ερωτηση ας ειναι οδηγος του φιλου.

Αν υπαρχουν λεφτα (και οι σπουδες γινονται για να καλυφθουν φιλοσοφικα ερωτηματα και να προωθηθει η επιστημη και κατα συνεπεια ο ανθρωπος) παρε οχι ενα αλλα 2 μεταπτυχιακα σε οτι σου κανει κεφι.

Εμπειρικα μπορω να σου πω οτι η εμβανθυση σε ενα μεταπτυχιακο δεν ειναι μεγαλη απλα διευρυνεις το ενδιαφερον σου σε ενα και παλι αρκετα μεγαλο φασμα της επιστημης σου (κομματι που υποθετω σου αρεσει).

Η εμπειρια και τα χρονια προυπηρεσιας ειναι πιο απαραιτητα πλεον στην αγορα (οχι οτι συμφωνω με αυτο αλλα δεν κανω εγω τους κανονες).

H βαρεμάρα και η χαμαλοδουλειά οδηγούν στην μετριότητα. Η ελευθερία και ο ενθουσιασμός στην δημιουργία.

[unstoppable]

[MENTION=882]kostas314[/MENTION]

ΙΜΟ το να σπουδάζεις μόνο για τον τίτλο/χαρτί είναι ανόητο. Στο τέλος στον ιδιωτικό τομέα αυτό που θα μετρήσει είναι τι ξέρεις και τι μπορείς να κάνεις. Φυσικά ένα πτυχίο απο Stanford/MIT/κλπ θα σου ανοίξει πιο εύκολα κάποιες πόρτες αλλά και χωρίς αυτά αυτός που αξίζει και θέλει θα φτάσει εκεί που πρέπει.

P.S. Μήπως θα πρέπει να απαγορέψουμε usernames του τύπου "____"?

[Shaman]

Ποσοι φιλοι μας απο εδω που ειναι υπερ ενος μεταπτυχιακου (εντος εκτος ή επι τα αυτα) εργάζονται σε θεση οπου το δικο τους μεταπτυχιακο αναγνωριζεται επισημα και πληρωνεται; Αν πληρωνονται σε πια κλαδικη συμβαση εντασσονται και τι αλλα επιδοματα παίρνουν;

Να σου στείλω και το Ε9;

Η απάντηση είναι ναι, τόσο ως έκτακτος στο δημόσιο, όσο και ως ερευνητής αλλά και στο σύντομο πέρασμά μου από τον ιδιωτικό τομέα.

Και δεν είναι μόνο ότι αναγνωρίζεται στον μισθό και στις δυνατότητες εξέλιξης αλλά, το βασικότερο, δεν θα έκανα καν τη συγκεκριμένη δουλειά/μάθημα/έρευνα αν δεν είχα το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό γιατί οι γνώσεις μου από το πανεπιστήμιο ήταν συναφείς αλλά όχι τόσο εξειδικευμένες-στοχευμένες.

Στον ιδιωτικό τομέα και στα ερευνητικά προγράμματα που ασχολήθηκα είχαμε και άτομα που είχαν απλά ένα πτυχίο αλλά οι μεν ήταν καταδικασμένοι να δουλεύουν για πάντα στο technical τμήμα (εκτός αν ψηνόντουσαν να παρακολουθήσουν κάποιο MSc ή MBA με τη στήριξη της εταιρείας - που δεν γιατί δεν προλάβαιναν με τίποτα) και οι δε ήταν πάντα στις χαμηλότερες "ιεραρχικά" βαθμίδες (και αντίστοιχα αποζημίωσης ανά εργατοώρα).

Αυτά ακόμα και στην Ελλάδα...

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με όλους τους συμφοιτητές μου (τουλ. αυτούς με τους οποίους κρατάω επαφή και όσους παρακολουθώ σε FB/LinkedIn) - όσοι έμειναν Αγγλία είναι σε ακόμη καλύτερη θέση.

Και χωρίς να μπω καν σε γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο για το οποίο είχα απλά μία ιδέα πριν το MSc, αλλαγή στον τρόπο σκέψης και, επίσης πολύ σημαντικό: γνωριμίες/networking.

Μόνο η στήριξη που έχεις από τους alumni που δουλεύουν ήδη στον κλάδο (πολλοί από τους οποίους είναι στελέχη ή και ιδιοκτήτες εταιρειών του χώρου) και οι οποίοι "σπρώχνουν" τους κατόχους του ίδιου μεταπτυχιακού τίτλου, φτάνει.

Προφανώς υπάρχουν μεταπτυχιακά και μεταπτυχιακά... Υπάρχουν κάτι γενικά τύπου "MSc in Computing", "MSc in Internet Programming" ή κάτι τραγικά ελληνικά όπως "Διδασκαλία της Πληροφορικής", υπάρχουν και MSc πιο εξειδικευμένα/στοχευμένα που αγγίζουν θέματα αιχμής ή άλλα στοχευμένα στο industry, υπάρχουν και κάποια πολύ καλά MBA.

Δε φταίνε τα μεταπτυχιακά αλλά αυτός που τα διαλέγει.

[Guest]

Να σου στείλω και το Ε9;

Η απάντηση είναι ναι, τόσο ως έκτακτος στο δημόσιο, όσο και ως ερευνητής αλλά και στο σύντομο πέρασμά μου από τον ιδιωτικό τομέα.

Και δεν είναι μόνο ότι αναγνωρίζεται στον μισθό και στις δυνατότητες εξέλιξης αλλά, το βασικότερο, δεν θα έκανα καν τη συγκεκριμένη δουλειά/μάθημα/έρευνα αν δεν είχα το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό γιατί οι γνώσεις μου από το πανεπιστήμιο ήταν συναφείς αλλά όχι τόσο εξειδικευμένες-στοχευμένες.

Στον ιδιωτικό τομέα και στα ερευνητικά προγράμματα που ασχολήθηκα είχαμε και άτομα που είχαν απλά ένα πτυχίο αλλά οι μεν ήταν καταδικασμένοι να δουλεύουν για πάντα στο technical τμήμα (εκτός αν ψηνόντουσαν να παρακολουθήσουν κάποιο MSc ή MBA με τη στήριξη της εταιρείας - που δεν γιατί δεν προλάβαιναν με τίποτα) και οι δε ήταν πάντα στις χαμηλότερες "ιεραρχικά" βαθμίδες (και αντίστοιχα αποζημίωσης ανά εργατοώρα).

Αυτά ακόμα και στην Ελλάδα...

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με όλους τους συμφοιτητές μου (τουλ. αυτούς με τους οποίους κρατάω επαφή και όσους παρακολουθώ σε FB/LinkedIn) - όσοι έμειναν Αγγλία είναι σε ακόμη καλύτερη θέση.

Και χωρίς να μπω καν σε γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο για το οποίο είχα απλά μία ιδέα πριν το MSc, αλλαγή στον τρόπο σκέψης και, επίσης πολύ σημαντικό: γνωριμίες/networking.

Μόνο η στήριξη που έχεις από τους alumni που δουλεύουν ήδη στον κλάδο (πολλοί από τους οποίους είναι στελέχη ή και ιδιοκτήτες εταιρειών του χώρου) και οι οποίοι "σπρώχνουν" τους κατόχους του ίδιου μεταπτυχιακού τίτλου, φτάνει.

Προφανώς υπάρχουν μεταπτυχιακά και μεταπτυχιακά... Υπάρχουν κάτι γενικά τύπου "MSc in Computing", "MSc in Internet Programming" ή κάτι τραγικά ελληνικά όπως "Διδασκαλία της Πληροφορικής", υπάρχουν και MSc πιο εξειδικευμένα/στοχευμένα που αγγίζουν θέματα αιχμής ή άλλα στοχευμένα στο industry, υπάρχουν και κάποια πολύ καλά MBA.

Δε φταίνε τα μεταπτυχιακά αλλά αυτός που τα διαλέγει.

Σου είναι εύκολο να δώσεις περισσότερες πληροφορίες?

Όπως τι δουλειά κάνεις, ποιος είναι ο τίτλος του μεταπτυχιακού σου, τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τη θέση σου έναντι σε κάποιες άλλες.

Εάν κατάλαβα καλά, βρίσκεσαι στην Ελλάδα, σωστά?

Με τα μεταπτυχιακά που ανέφερες στο τέλος, πως μπορεί κάποιος να κάνει ένα σωστό διαχωρισμό και το βασικότερο πως μπορεί να επιλέξει τα καταλληλότερα μέσα από μία γκάμα τίτλων?

[kostas314]

Ερωτημα του φιλου αν το καταλαβαινω (ετσι οπως βγαινει απο το συνολο των συμφραζομενων του) ειναι αν χρειαζεται μεταπτυχιακο για να βρει δουλεια.

Του απαντω οχι δεν χρειαζεται.

Μπορεις να βρεις δουλεια και χωρις μεταπτυχιακο.

Αν θελεις να κανεις κανε αλλα αν μπορεις και θελεις να εργαστεις κατεμε καντο.

Το να πας να βρεις μια δουλεια στο εξωτερικο εχει τον ιδιο βαθμο δυσκολιας με το να ξερεις τι θελεις στην ηλικια σου και το να βρεις ενα μεταπτυχιακο που να σου ταιριαζει.

Οπως ειπωθηκε αλλωστε στις σοβαρες εταιρειες θα σε εκπαιδευσουν και αν χρειαστουν ειδικευση σε καποιο τομεα θα αναλαβουν να σε ειδικευσουν εκει πληρωνοντας κιολας τα διδακτρα.

Το να ψαχνεις για δουλεια πανω σε ενα πολυ συγκεκριμενο φασμα της επιστημης σου σιγουρα το θεωρω χειροτερο απο τον ψαχνεις για δουλεια στο συνολο των θεσεων εργασιας που αναφερονται στο αντικειμενο σου.

Θεωρω οτι η ελληνικη νοοτροπια εχει ποτισει τοσο πολυ και τοσο ασχημα ακομα και την παιδεια μας που θεωρουμε την καθυστερηση ενταξης μας στην παραγωγικη διαδικασια πλεονεκτημα.

Ετσι αλλωστε εχουμε φτασει και για θεσεις εργασιας πχ γραμματιακης υποστηριξης στελνουν βιογραφικα με διδακτορικα και μεταπτυχιακα.

[kostas314]

[MENTION=882]kostas314[/MENTION]

ΙΜΟ το να σπουδάζεις μόνο για τον τίτλο/χαρτί είναι ανόητο.

Συμφωνω μαζι σου. Γιαυτο και εξαρχης ειπα και θεωρω οτι για να κανεις απευθειας ενα μεταπτυχιακο πρεπει να εχεις στοχευσει σε διδακτορικό.

Διαφορετικα ειναι σαν να κανεις κατι επειδη πρεπει.

Απαντω λοιπον οχι δεν πρεπει.

[unstoppable]

Καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο Shaman και δεν διαφωνώ γενικά.

Αυτό που θα ήθελα να αναλύσει λίγο είναι το εξής

"Στον ιδιωτικό τομέα και στα ερευνητικά προγράμματα που ασχολήθηκα είχαμε και άτομα που είχαν απλά ένα πτυχίο αλλά οι μεν ήταν καταδικασμένοι να δουλεύουν για πάντα στο technical τμήμα (εκτός αν ψηνόντουσαν να παρακολουθήσουν κάποιο MSc ή MBA με τη στήριξη της εταιρείας - που δεν γιατί δεν προλάβαιναν με τίποτα) και οι δε ήταν πάντα στις χαμηλότερες "ιεραρχικά" βαθμίδες (και αντίστοιχα αποζημίωσης ανά εργατοώρα)."

Μήπως αυτό που του κράταγε πίσω δεν ήταν οι σπουδές, αλλά άλλοι λόγοι, δλδ απλά δεν είχαν την δυνατότητα να πάνε παραπάνω? Ας πούμε κάτι σαν αυτό:

"True, people with college degrees tend to earn more. But that could be because most ambitious people tend to go to college; there is little evidence to suggest that the same ambitious people would earn less without college degrees"

http://www.nytimes.com/2011/10/23/opinion/sunday/will-dropouts-save-america.html

[z3et]

Education pays ...

[unstoppable]

Education pays ...

Καταλαβαίνεις υποθέτω διαβάζοντας το παραπάνω μου post ότι δεν μπορείς να βγάλεις έτσι απλά συμπέρασμα.

[Shaman]

Σου είναι εύκολο να δώσεις περισσότερες πληροφορίες?

Όπως τι δουλειά κάνεις, ποιος είναι ο τίτλος του μεταπτυχιακού σου, τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τη θέση σου έναντι σε κάποιες άλλες.

Εάν κατάλαβα καλά, βρίσκεσαι στην Ελλάδα, σωστά?

Βρίσκομαι Ελλάδα, ναι.

Οι βασικές μου σπουδές ήταν στα Εφαρμοσμένα Μαθ/κα και ασχολήθηκα κυρίως με προγραμματισμό που αφορά μαθηματική μοντελοποίηση κλπ..

Το μεταπτυχιακό μου ήταν πάνω σε Information Security (βλ. ασφαλής μετάδοση και αποθήκευση πληροφορίας, οποιασδήποτε μορφής - εξαιρετικά μεγάλο θέμα που καλύπτει από την κρυπτογραφία μέχρι το κακόβουλο λογισμικό κι από την φυσική ασφάλεια του χώρου που φυλάσσονται τα backups μέχρι την νομοθεσία που αφορά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα).

Ελλάδα είμαι τώρα 4-5 χρόνια αλλά όχι για πολύ, ελπίζω.

Με τα μεταπτυχιακά που ανέφερες στο τέλος, πως μπορεί κάποιος να κάνει ένα σωστό διαχωρισμό και το βασικότερο πως μπορεί να επιλέξει τα καταλληλότερα μέσα από μία γκάμα τίτλων?

Το μεταπτυχιακό, ΙΜΗΟ, πρέπει να το δεις ως εξειδίκευση. Διαλέγεις κάτι που φωτογραφίζει έναν κατά το δυνατόν συγκεκριμένο τομέα εργασίας ή έρευνας που σε ενδιαφέρει.

Σε αυτό δηλαδή, διαφωνώ με τον [MENTION=882]kostas314[/MENTION] που λέει:

Το να ψαχνεις για δουλεια πανω σε ενα πολυ συγκεκριμενο φασμα της επιστημης σου σιγουρα το θεωρω χειροτερο απο τον ψαχνεις για δουλεια στο συνολο των θεσεων εργασιας που αναφερονται στο αντικειμενο σου.

Εγώ π.χ. επέλεξα να έχω πτυχία και γνώσεις στοχευμένα στο InfoSec.

Είναι μεγάλο topic (υπάρχουν πολλές εξειδικεύσεις και μέσα σε αυτό) αλλά προφανώς ένα υποσύνολο της "Πληροφορικής".

Μπορεί οι InfoSec-related θέσεις εργασίας να είναι ένα υποσύνολο των ΙΤ θέσεων εργασίας, και να μην μπορώ με την ίδια ευκολία να χτυπήσω "γενικότερες" θέσεις (που δε με ενδιαφέρουν κιόλας, προσωπικά), αλλά και οι υποψήφιοι με αντίστοιχα ή καλύτερα προσόντα από εμένα για αυτές τις θέσεις είναι λιγότεροι.

Να το πω διαφορετικά:

Αν έχεις γενικά προσόντα πληροφορικής (έβγαλες ας πούμε μία σχολή Computer Science ή/και ένα γενικό μεταπτυχιακό απλά για να περνάει η ώρα - δεν εξειδικεύτηκες πουθενά) θα χτυπάς π.χ. 1.000 θέσεις που ανοίγουν τον χρόνο αλλά θα τις χτυπάς εσύ και άλλοι 20.000 με τα ίδια "γενικά" προσόντα πάνω κάτω.. Εκεί θα μετράει πολύ η προϋπηρεσία (ως βασικός παράγοντας διαφοροποίησης από τους υπόλοιπους) ή ακόμα και η παραμικρή λεπτομέρεια στο βιογραφικό σου ή στη συνέντευξη.

Αν, από την άλλη, έχεις προσόντα στοχευμένα σε κάτι πιο εξειδικευμένο (όπως π.χ. η Ασφάλεια), θα ανοίγουν 50 θέσεις τον χρόνο αλλά θα τις χτυπάτε 100 άτομα (όσοι έχουν τόσο στοχευμένα προσόντα, ενώ όσοι έχουν απλά μία γενική παιδία από υπολογιστές θα φεύγουν καρφί εκτός).

Τα νούμερα τυχαία, μην κολλήσουμε εκεί.

Να πούμε και το άλλο, η πολύ εξειδίκευση βλάπτει αλλά μόνο σε περιπτώσεις όπως η χώρα μας.

Αν ψάχνεις να ασχοληθείς με κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πρέπει να βεβαιωθείς ότι υπάρχει στη χώρα μας ή να είσαι έτοιμος να φύγεις έξω αν τα βρεις σκούρα (για να μη χρειαστεί να κάνεις κάτι γενικό πάνω στους υπολογιστές ή, ακόμα χειρότερα, τον γραμματέα ή τον πιτσαδόρο).

Στην Ασφάλεια τα πράγματα είναι ΟΚ σχετικά. Οι δουλειές δεν είναι πολλές αλλά το εξειδικευμένο προσωπικό είναι λίγο (όλοι λίγο-πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας ή έχουμε κοινό γνωστό).

Προφανώς είμαστε πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με Αγγλία κλπ. γιατί καλά καλά δεν έχει πειστεί ο Κυρ Μήτσος ότι χρειάζεται υπολογιστές, πόσο μάλλον να ασχοληθεί με την ασφάλειά τους. Το θετικό είναι ότι όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται καλύτερα (βλ. αντικείμενο με μέλλον).

Προσωπικά βέβαια λέω να μη γεράσω εδώ περιμένοντας να ωριμάσει η κατάσταση.

Θεωρω οτι η ελληνικη νοοτροπια εχει ποτισει τοσο πολυ και τοσο ασχημα ακομα και την παιδεια μας που θεωρουμε την καθυστερηση ενταξης μας στην παραγωγικη διαδικασια πλεονεκτημα.

Αυτό συμβαίνει μόνο στο Ελλαδιστάν όπου οποιαδήποτε σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας θεωρείται αιτία πολέμου διότι "προσπαθεί να φέρει τις εταιρείες μέσα στο Πανεπιστήμιο" και λοιπά γραφικά.

Στο εξωτερικό ένα μεταπτυχιακό μπορεί να σε φέρει πολύ πιο κοντά στην αγορά εργασίας από ότι ήσουν πριν ή να βελτιώσει τη θέση σου σε αυτή.

Ετσι αλλωστε εχουμε φτασει και για θεσεις εργασιας πχ γραμματιακης υποστηριξης στελνουν βιογραφικα με διδακτορικα και μεταπτυχιακα.

Εκεί έχουμε φτάσει γιατί ο καθένας "σπουδάζει" επειδή έτσι του είπαν, χωρίς να σκέφτεται αν αυτό που σπουδάζει τον ενδιαφέρει ή αν υπάρχει δυνατότητα να βρει δουλειά όταν τελειώσει.

Μια και λέμε για Πληροφορική.. Πόσα άτομα έχουν μπει στα αντίστοιχα τμήματα επειδή τους είπαν ότι "είναι καλά" και "το μέλλον", χωρίς να ξέρουν καλά καλά πώς ανοίγει το PC και χωρίς καν τη διάθεση να μάθουν;

Πόσα άτομα βγάζουν σχολές τύπου Κοινωνιολογίας χωρίς να ξέρουν τι είναι αυτό που σπουδάζουν κι αν θα έχει δουλειά μεθαύριο, χωρίς να ψάχνονται γενικώς, αλλά μπαίνουν για να λένε ότι κάτι σπούδασαν;

Μήπως αυτό που του κράταγε πίσω δεν ήταν οι σπουδές, αλλά άλλοι λόγοι, δλδ απλά δεν είχαν την δυνατότητα να πάνε παραπάνω? Ας πούμε κάτι σαν αυτό:

"True, people with college degrees tend to earn more. But that could be because most ambitious people tend to go to college; there is little evidence to suggest that the same ambitious people would earn less without college degrees"

http://www.nytimes.com/2011/10/23/opinion/sunday/will-dropouts-save-america.html

Σίγουρα μετράει και η νοοτροπία.

Υπάρχει άτομο "καταδικασμένο" στο technical τμήμα ο οποίος δεν ανεβαίνει λόγω ελλειπών προσόντων και, ενώ δεν στερείται γνώσεων και μπορεί να πάρει ένα σχετικό μεταπτυχιακό τίτλο άνετα, λέει "έλα μωρέ, εντάξει, τι να τα κάνεις τα χαρτιά"...

Το ότι τα αφεντικά του τα θέλουν τα χαρτιά αυτά, για τον Α ή Β λόγο, δεν του λέει κάτι...

Η νοοτροπία του αυτή όμως αποδεικνύει ότι έχουν δίκιο που δεν τον ανεβάζουν εφόσον δε μπορεί να δει πέρα από το στενό πλαίσιο του "guru/μ@μ@ω hackerά που πάει στη δουλειά με τις βερμούδες".

Τέτοιοι τύποι μπορεί να είναι τέλειοι ως "εργάτες", αλλά για παραπάνω (βλ. management) θέσεις δεν κάνουν.

Όπως και να το δεις, συνήθως λείπουν είτε τα τυπικά είτε τα ουσιαστικά προσόντα.

Στο ερευνητικό κομμάτι, δεν μπορείς να δηλώσεις π.χ. ως Ερευνητή κάποιον που έχει απλά ένα πτυχίο ή, σε περιπτώσεις που μπορεί να περάσει στο "ντούκου", θα χτυπάει άσχημα στην πρόταση που καταθέτεις για το πρόγραμμα (με κίνδυνο να σου πουν οι αξιολογητές ότι δεν έχεις καταρτισμένο προσωπικό και βάζεις άτομα με ό,τι να'ναι βιογραφικό). Συνήθως θα τους βάλεις τεχνικό προσωπικό και η αποζημίωση που μπορεί να δικαιολογηθεί είναι συνήθως χαμηλότερη.

Γενικότερα όπου υπάρχει R&D (εταιρείες, πανεπιστήμια κλπ) είναι εξαιρετικά σπάνιο να δεις στο Research κάποιον χωρίς μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων (και συνήθως είναι φοιτητές που σπουδάζουν για μεταπτυχιακό ή διδακτορικό). Τους καλούς αλλά με λιγότερα προσόντα τους βάζουν συνήθως στο κομμάτι της ανάπτυξης/παραγωγής, που κι αυτό προφανώς είναι κρίσιμο, αλλά συνήθως δουλεύεις περισσότερο και πληρώνεσαι λιγότερο.

Στον εκπαιδευτικό/ακαδημαϊκό τομέα, αν δούμε π.χ. τους ωρομίσθιους καθηγητές, απλά είσαι σε άλλη κλίμακα αν έχεις μεταπτυχιακό οπότε πληρώνεσαι καλύτερα και προφανώς είναι πιο πιθανό να σε επιλέξουν για τη θέση εφόσον έχεις καλύτερα τυπικά προσόντα (= μόρια). Στο διδακτορικό παίρνεις τα ίδια χρήματα περίπου με τον μεταπτυχιακό αλλά δύσκολα θα χάσεις θέση από αυτόν (βλ. μόρια ξανά).

Στον ιδιωτικό τομέα, στην περίπτωση εταιρειών του αντικειμένου μου τουλάχιστον, τα στελέχη έχουν συνήθως βαρβάτο βιογραφικό και, κατά κάποιο τρόπο, "σνομπάρουν" οποιονδήποτε δεν το έχει κυνηγήσει όσο αυτοί.

Όπως έλεγα και στο παράδειγμα παραπάνω, έχουν κάποιο δίκιο γιατί ένα στοχευμένο στην αγορά εργασίας μεταπτυχιακό δεν είναι απλά ένα χαρτί.. Σου δίνει μία διαφορετική, πιο high level ματιά και σου επιτρέπει να δεις αυτό που λένε big picture στο χωριό μου.

Δεν είναι τυχαίο που στο μεταπτυχιακό μου είχαμε 4-5 άτομα που ήταν ήδη στην αγορά εργασίας πολλά χρόνια (40άρηδες) και οι οποίοι παρακολουθούσαν το πρόγραμμα για να ανέβουν κλίμακα γρηγορότερα ή άλλοι για να εξειδικευτούν και, κατά κάποιο τρόπο, να αλλάξουν καριέρα.

[z3et]

Καταλαβαίνεις υποθέτω διαβάζοντας το παραπάνω μου post ότι δεν μπορείς να βγάλεις έτσι απλά συμπέρασμα.

Βασικα δεν ηταν απαντηση σε εσενα, απλα ειχα θυμηθει τη συγκεκριμενη ειδηση και την ποσταρα

Οπως και να'χει ομως, ειναι αρκετα ξεκαθαρα τα διαγραμματα, ετσι? Τουλαχιστον για τον αμερικανικο λαο.

Ακομα δηλαδη και αν, η εργασια σου δεν χρειαζεται πανεπιστημιακη εκπαιδευση ή οτι αλλο (οκ ψιλο σπανιο αλλα λεμε), απο τη στιγμη που εχεις πχ ενα Master παιρνεις σχεδον τα διπλασια χρηματα απ'οτι αν θα ειχες ενα απολυτηριο λυκειου.

Τωρα για τον πηχη που εχει θεσει ο καθενας και αν μπορει/θελει να τον επιτυχει, ειναι αλλο θεμα...